nissaba

Earliest European 31,000 years old
Agençe France-Presse
Thursday, 19 May 2005



Radiocarbon dating of human remains found in the Czech Republic has confirmed they come from the oldest European found so far (Image: iStockphoto)
Fossilised human bones found in the Czech Republic have been dated back to some 31,000 years, which scientists say confirms them as the oldest known examples of Homo sapiens found in Europe.

Austrian and US scientists publish their carbon-dating results in today's issue of the journal Nature.

An upper jaw, teeth and the skull of a female were found in a cave in Moravia in the 19th century, but scientists have debated how old they are.

University of Vienna researcher Dr Eva Wild and colleagues used a technique called accelerator mass spectrometry to analyse carbon 14 isotopes in the dental remains.

These isotopes decay at a known rate, allowing scientists to calculate the age of a dead organism.

Wild's team suggests the teeth are about 31,000 radiocarbon years old, a yardstick that can be somewhat different from calendar years.

Radiocarbon years and calendar years tend to diverge and converge at different periods in prehistory, consistent with varying amounts of carbon 14 in the atmosphere.

The discrepancy is significant during this period in prehistory, and calibrating radiocarbon and calendar years is a matter of ongoing research.

How does this relate to Neanderthals?

The fossil's age, as calculated in this latest research, concurs with artefacts from other sites in Europe that have been carbon-dated to the same era.

The finding is important, because it could help solve the mystery of what happened to the Neanderthals, a species of hominid that predominated in Europe before anatomically modern man showed up.

One school of thought suggests the Neanderthals were wiped out by the smarter H. sapiens or lost the battle for food and habitat, then simply faded away.

But another theory suggests the two hominid species lived side by side for many thousands of years and may have intermingled, which implies there could be Neanderthal genes in the human gene pool today.


with ABC Science Online

De tijd van Hypatia
Hypatia leefde in de nadagen van het Romeinse Rijk. Alexandrië was een stad in de prefectuur (zeg maar Romeinse provincie) Egypte.
Maar Alexandrië was in die dagen niet zo maar een stad. Sinds honderden jaren voor Chr. was de stad beroemd om zijn bloeiende wetenschappelijke leven. In feite was Alexandrië de stad waar de Griekse, Egyptische en Babylonische wijsheid het best bewaard was gebleven tijdens de Romeinse overheersing. De Romeinen zelf waren maar matig in wetenschappelijke ontdekkingen geïnteresseerd, zeker als ze geen direct praktisch nut hadden. En voor de Romeinen was praktisch nut grotendeels beperkt tot bouwwerken, wegen en aquaducten en vooral de oorlogvoering.
Vandaar dat met het verval van Alexandrië en het uiteenvallen van het Romeinse Rijk in een westelijk en een oostelijk deel, de wetenschappelijke kennis van de Oudheid vele eeuwen lang voor West-Europa verborgen bleef. Met name ook omdat het Christendom maar weinig van die kennis uitdroeg, ze eerder wantrouwde.

Over Hypatia
Hypatia werd omstreeks 370 na Chr. geboren in Alexandrië als dochter van de wiskundige en filosoof Theoon. Waarschijnlijk studeerde zij wiskunde onder leiding van haar vader, die haar zelf de theorie kon bijbrengen. Omstreeks 400 na Chr. werd zij het hoofd van de beroemde Platonistische School in Alexandrië. Ze gaf er les in wiskunde en filosofie, met name de filosofie van het neoplatonisme. Dit was een stroming die teruggreep op de gedachten van de grote Griekse wijsgeer Plato en met name op diens ideeënleer: het bestaan van een wereld van abstracte ideeën die model staan voor de objecten van de werkelijke wereld. De inspirerende lessen van Hypatia waren grotendeels gebaseerd op de gedachten van Plotinus (), de stichter van het neoplatonisme, en Iamblichus, die omstreeks 300 na Chr. het neoplatonisme verder ontwikkelde.
Hypatia werd door haar schoonheid en geleerdheid beroemd in de Romeinse wereld.
Dat had tot gevolg dat zij door de eerste Christenen werd beschouwd als een gevaar, omdat haar wetenschappelijke houding te wereldlijk (en dus niet Christelijk) zou zijn. En dat terwijl zij diverse mensen die het Christendom aanhingen onder haar leerlingen had, onder andere Synesius van Cyrene die later bisschop werd. Uit brieven die Synesius aan Hypatia schreef (en waarvan de meeste bewaard zijn gebleven) bleek zijn bewondering voor haar kennis en wetenschappelijke vaardigheden. Onder andere vroeg hij haar om raad bij de constructie van een astrolabium en een hydroscoop.

Haar werk op het gebied van de wiskunde bestond uit het assisteren van haar vader Theoon bij het schrijven van een lijvig commentaar op de 'Almagest' van Ptolemaios. En later hielp ze hem bij het uitgeven van een nieuwe versie van 'De elementen' van Euklides. Veel nieuwe stellingen werden er niet toegevoegd, maar beiden legden zich toe op het beter uitleggen van onduidelijkheden in de tekst. Hun versie van dit beroemde boek werd later veel gebruikt als leerboek.
Verder schijnt Hypatia commentaren te hebben geschreven bij 'Arithmetica' van Diophantos, op het boek over kegelsneden van Apollonios en de sterrenkundige werken van Ptolemaios. Maar alle werk van Hypatia is verloren gegaan. Ze wordt vooral gezien als een uitstekende samensteller en redacteur van vroegere wiskundige werken.

In 412 werd Cyrillus de patriarch van Alexandrië.
In die tijd was Orestes de Romeinse prefect van Alexandrië en dus de wereldlijk heerser (onder de Romeinse Senaat). Orestes kwam met Cyrillus in een soort van machtsstrijd terecht en beiden werden gezworen tegenstanders. Hypatia was bevriend met Orestes en werd daardoor en door haar wereldlijke wetenschappelijke ideeën tot het mikpunt van rellen tussen Christenen en niet-Christenen. Door haar welbespraaktheid voelden de Christenen zich ernstig bedreigd in hun opvattingen, zelfs zo erg dat een groep van fanatieke Christenen die Cyrillus steunden haar op vreselijke wijze vermoordden.
Dat betekende ook het begin van het einde voor Alexandrië als een stad waarin de wetenschapsbeoefening op een hoog peil stond. Diverse geleerden verlieten de stad om zich ergens anders te vestigen.



Het neoplatonisme
De wijsgeer Plato leefde vanaf ongeveer 428 v.Chr. tot ongeveer 348 v.Chr. hoofdzakelijk in Athene. Hij was één van de grootste Griekse wijsgeren, waarvan veel geschriften bewaard zijn gebleven. Zijn gedachtengoed kende eeuwenlang vele volgelingen. Door de opkomst van Romeinse Rijk in de jaren van 100 v.Chr. tot 200 na Chr. bleef de Griekse beschaving vooral bewaard in Alexandrië, een stad die was gesticht door Alexander de Grote.
Daar leefde in de jaren 205 - 270 na Chr. de Griekse wijsgeer Plotinus die de leer van Plato nieuw leven inblies. Hij leerde dat er een realiteit buiten het dagelijks bestaan was die nooit precies kon worden beschreven, een soort van ideale superwereld waarvan de onze maar een flauwe afspiegeling is. Er ontstond rond deze gedachtenwereld een neoplatonistisch school in Alexandrië die deze filosofie verder ontwikkelde. Daar omheen bloeide Alexandrë als een moderne en welvarende stad waarin het wetenschappelijk leven op een hoog peil stond: de Griekse en Egyptische en Babylonische wetenschappen bleven via Alexandrië bewaard.

Hypatia was in haar tijd een bevlogen lerares die de neoplatonistische filosofie met verve uitdroeg.

Over het neoplatonisme is in boeken over filosofie veel meer te vinden...

De tijd van Hypatia
Hypatia leefde in de nadagen van het Romeinse Rijk. Alexandrië was een stad in de prefectuur (zeg maar Romeinse provincie) Egypte.
Maar Alexandrië was in die dagen niet zo maar een stad. Sinds honderden jaren voor Chr. was de stad beroemd om zijn bloeiende wetenschappelijke leven. In feite was Alexandrië de stad waar de Griekse, Egyptische en Babylonische wijsheid het best bewaard was gebleven tijdens de Romeinse overheersing. De Romeinen zelf waren maar matig in wetenschappelijke ontdekkingen geïnteresseerd, zeker als ze geen direct praktisch nut hadden. En voor de Romeinen was praktisch nut grotendeels beperkt tot bouwwerken, wegen en aquaducten en vooral de oorlogvoering.
Vandaar dat met het verval van Alexandrië en het uiteenvallen van het Romeinse Rijk in een westelijk en een oostelijk deel, de wetenschappelijke kennis van de Oudheid vele eeuwen lang voor West-Europa verborgen bleef. Met name ook omdat het Christendom maar weinig van die kennis uitdroeg, ze eerder wantrouwde.

Over Hypatia
Hypatia werd omstreeks 370 na Chr. geboren in Alexandrië als dochter van de wiskundige en filosoof Theoon. Waarschijnlijk studeerde zij wiskunde onder leiding van haar vader, die haar zelf de theorie kon bijbrengen. Omstreeks 400 na Chr. werd zij het hoofd van de beroemde Platonistische School in Alexandrië. Ze gaf er les in wiskunde en filosofie, met name de filosofie van het neoplatonisme. Dit was een stroming die teruggreep op de gedachten van de grote Griekse wijsgeer Plato en met name op diens ideeënleer: het bestaan van een wereld van abstracte ideeën die model staan voor de objecten van de werkelijke wereld. De inspirerende lessen van Hypatia waren grotendeels gebaseerd op de gedachten van Plotinus (), de stichter van het neoplatonisme, en Iamblichus, die omstreeks 300 na Chr. het neoplatonisme verder ontwikkelde.
Hypatia werd door haar schoonheid en geleerdheid beroemd in de Romeinse wereld.
Dat had tot gevolg dat zij door de eerste Christenen werd beschouwd als een gevaar, omdat haar wetenschappelijke houding te wereldlijk (en dus niet Christelijk) zou zijn. En dat terwijl zij diverse mensen die het Christendom aanhingen onder haar leerlingen had, onder andere Synesius van Cyrene die later bisschop werd. Uit brieven die Synesius aan Hypatia schreef (en waarvan de meeste bewaard zijn gebleven) bleek zijn bewondering voor haar kennis en wetenschappelijke vaardigheden. Onder andere vroeg hij haar om raad bij de constructie van een astrolabium en een hydroscoop.

Haar werk op het gebied van de wiskunde bestond uit het assisteren van haar vader Theoon bij het schrijven van een lijvig commentaar op de 'Almagest' van Ptolemaios. En later hielp ze hem bij het uitgeven van een nieuwe versie van 'De elementen' van Euklides. Veel nieuwe stellingen werden er niet toegevoegd, maar beiden legden zich toe op het beter uitleggen van onduidelijkheden in de tekst. Hun versie van dit beroemde boek werd later veel gebruikt als leerboek.
Verder schijnt Hypatia commentaren te hebben geschreven bij 'Arithmetica' van Diophantos, op het boek over kegelsneden van Apollonios en de sterrenkundige werken van Ptolemaios. Maar alle werk van Hypatia is verloren gegaan. Ze wordt vooral gezien als een uitstekende samensteller en redacteur van vroegere wiskundige werken.

In 412 werd Cyrillus de patriarch van Alexandrië.
In die tijd was Orestes de Romeinse prefect van Alexandrië en dus de wereldlijk heerser (onder de Romeinse Senaat). Orestes kwam met Cyrillus in een soort van machtsstrijd terecht en beiden werden gezworen tegenstanders. Hypatia was bevriend met Orestes en werd daardoor en door haar wereldlijke wetenschappelijke ideeën tot het mikpunt van rellen tussen Christenen en niet-Christenen. Door haar welbespraaktheid voelden de Christenen zich ernstig bedreigd in hun opvattingen, zelfs zo erg dat een groep van fanatieke Christenen die Cyrillus steunden haar op vreselijke wijze vermoordden.
Dat betekende ook het begin van het einde voor Alexandrië als een stad waarin de wetenschapsbeoefening op een hoog peil stond. Diverse geleerden verlieten de stad om zich ergens anders te vestigen.



Het neoplatonisme
De wijsgeer Plato leefde vanaf ongeveer 428 v.Chr. tot ongeveer 348 v.Chr. hoofdzakelijk in Athene. Hij was één van de grootste Griekse wijsgeren, waarvan veel geschriften bewaard zijn gebleven. Zijn gedachtengoed kende eeuwenlang vele volgelingen. Door de opkomst van Romeinse Rijk in de jaren van 100 v.Chr. tot 200 na Chr. bleef de Griekse beschaving vooral bewaard in Alexandrië, een stad die was gesticht door Alexander de Grote.
Daar leefde in de jaren 205 - 270 na Chr. de Griekse wijsgeer Plotinus die de leer van Plato nieuw leven inblies. Hij leerde dat er een realiteit buiten het dagelijks bestaan was die nooit precies kon worden beschreven, een soort van ideale superwereld waarvan de onze maar een flauwe afspiegeling is. Er ontstond rond deze gedachtenwereld een neoplatonistisch school in Alexandrië die deze filosofie verder ontwikkelde. Daar omheen bloeide Alexandrë als een moderne en welvarende stad waarin het wetenschappelijk leven op een hoog peil stond: de Griekse en Egyptische en Babylonische wetenschappen bleven via Alexandrië bewaard.

Hypatia was in haar tijd een bevlogen lerares die de neoplatonistische filosofie met verve uitdroeg.

Over het neoplatonisme is in boeken over filosofie veel meer te vinden...