nissaba

Sunday, 15 July, 2001, 00:51 GMT 01:51 UK
Nepal chooses new living goddess

Preeti Shakya's mother takes her from home to a new life at the palace

A four-year-old girl has been chosen as the new living goddess of Nepal, to spend her childhood revered as the source of prosperity for the mountain kingdom.
Preeti Shakya, the daughter of a poor family, has been enthroned as the new Kumari, or virgin goddess - a status she will hold until she reaches puberty and returns to being a mere mortal.

The old Kumari became mortal when she started menstruating

The ceremony took place in the goddess's small palace at the heart of the Nepalese capital, Kathmandu, an official from the department that looks after the Kumari said.

The palace is just few feet from the Hanumandhoka palace, where King Gyanendra was crowned last month after a royal massacre that left his predecessor and nine other royals dead.

The Kumari is revered by both Hindus and Buddhists who believe that she has blessed the king and the 22 million people of Nepal with peace and prosperity.

Long search

The royal priests and officials had spent April and May searching for a new Kumari to replace the old one, who began menstruating and therefore lost her divine status.

The new goddess will be introduced to the public in October during Desain, Nepal's biggest festival.

Like many Kumari before her, the girl comes from Nepal's lower classes, living with her family in a mud and brick house in a poor area of Kathmandu.

She has an elder sister, Priya, who is six.

Life of isolation

The goddess lives a life of extreme privilege, but also one of isolation.

She is sequestered in her palace, allowed only a few selected playmates, and sees the outside world only a few times a year when she is wheeled through the capital on a chariot pulled by devotees.

She wears only red, her hair is always tied in a topknot and she has a third eye painted on her forehead.

Traditionally the Kumari must come from the Shakya clan - the clan to which the Buddha belonged.

Series of tests

Shortlisted candidates must pass tough tests, including spending a night among the heads of ritually slaughtered goats and buffaloes.

She must also have perfect skin, hair, eyes and teeth.

Past Kumaris have complained of being dumped, unprepared and neglected, back into the harsh realities of life when they reach puberty.

Most of the eight ex-goddesses still alive are unmarried as tradition holds that men who marry an ex-goddess will die young.

In December, the government announced a monthly pension of $40 for serving and retired Kumaris.

Previously, the goddess received only a gold coin during an annual festival when the king receives a blessing from the Kumari.

CITAAT gevonden op
http://soetras.tripod.com/Kumari.html

"KUMARI, DE LEVENDE GODIN VAN NEPAL
Op 7 mei 2005 heeft advocaat Punadevi Maharjan bij het Hooggerechtshof van Nepal een petitie ingediend waarmee een uitspraak van de Rechtbank in gang gezet kan worden die de rechten van Nepal's kind-godin Kumari vastlegt en verzekert. Mevrouw Maharjan wil vastgelegd zien dat de huidige en komende Kumaris verzekerd zijn van de nodige levens- en sociale zekerheden. Bovendien wil ze het bijgeloof aan de kaak gesteld zien dat zegt dat iemand die met een ex-Kumari trouwt niets dan narigheid en tegenspoed te wachten staat.
De Kumari, de Koninklijke Kumari zoals ze wordt genoemd, zou tot haar volwassen worden een tijdelijk vat zijn waarin de Hindu-godin Taleju (Taleedjoe) huist, die op haar beurt een schijngestalte is van de godin Durga (Doerga). Per traditie wordt de 3 of 4-jarige Kumari gekozen uit de boeddhistische clan van de Shakya.

De Shakya
Shakyamuni Boeddha werd geboren binnen de Shakya-clan, vandaar de naam: Wijze van de Shakyas. Vreemd genoeg verzetten de ouderen van deze clan zich lange tijd tegen de Dharma zoals Boeddha die onderwees, zo zegt een soetra uit de Pali-canon. Ze hadden de driejarige nog de neus afgeveegd en konden zich niet voorstellen dat hij, eenmaal volwassen, de Volkomen Verlichtte zou zijn. Het gezegde "Geen sant in eigen land" geldt niet alleen in onze contreien. Pas nadat Boeddha een aantal jaren na zijn Ontwaken terugkeerde na zijn vaderstad Kaapilavástu en daar het "Parenwonder" verrichtte, gingen de Shakyas overstag. (Zie voor het Parenwonder www.myanmar.com/buddhism/ ,- het hoofdstukje "Twin miracle ...")
Wanneer we vandaag vernemen over het autochtone Newar-Boeddhisme van Nepal, dat beleefd wordt door de Shakya-clan van goud- en zilversmeden, horen we veel over de aanbidding van Boeddha, bodhisattvas, goden en godinnen, en niet veel meer. Dat lijkt de 'mainstay' van het Newar-Boeddhisme te zijn geworden.

Newar-Boeddhisme en Kumari
Naar alle maatstaven, ook naar die van de Newar-Boeddhisten zelf, is het autochtone Boeddhisme van Nepal een amalgaam geworden van voornamelijk Shiva-isme, de leer rond de Hindu-god Shiva, en tantrisch Boeddhisme. De studies van academici naar de kunstuitingen van Nepal getuigen hier van.
Het Hinduïsme kent een menigte aan goden en godinnen, die overigens allemaal afschaduwingen zijn van de Ene ongenoemde. Iedere god of godin heeft in principe een eigen tempel en een eigen jaarlijkse feestdag. Het Hinduïsme gaat er van uit dat, zodra een beeld van een god of godin op de juiste manier is ingezegend, en op de juiste manier in ere wordt gehouden, dit beeld 'geanimeerd' is, de essentie van de god of godin bevat. Dit in tegenstelling tot het Boeddhisme - behalve in Nepal - dat een beeld slechts als een hulpmiddel ziet om de geest, en de religieuze handelingen enigszins te richten, en ook om de kwaliteiten van Boeddha of bodhisattva voor ogen te houden.
In de 14e eeuw is Nepal begonnen met het vereren van Durga/Taleju. Daar echter die Taleju-verering een koninklijke aangelegenheid is geworden zullen de priesters in haar tempel gezocht hebben naar een manier om de band tussen de koning en Taleju nog duidelijker te tonen. Wat is dan mooier dan een levende Taleju in je tempel te hebben. En zo is het gebruik van de Levende Godin Kumari begonnen, want de naam Taleju viel op een gegeven moment samen met die van Kumari.

De website van Lindsay Ashford geeft een goed beeld van alle aspecten van de Taleju/Kumari-verering.
In de veertiende eeuw vanuit India eeuw geïntroduceerd is Taleju de schutspatroon van Kathmandu-vallei en van de koninklijke familie. Vanaf die tijd, zo moeten we aannemen, is het gebruik geworden om Taleju niet in de gedaante van een beeld in steen, hout, of metaal te vereren - zoals in alle andere gevallen - maar in de figuur van een klein meisje.
Het is niet onwaarschijnlijk dat de hogere kasten, de Brahmanen van Nepal geen dochter wilden afstaan voor dit bizarre spel, en dat men de net iets lager staande (boeddhistische) Shakya geprest heeft hier aan mee te werken, wellicht onder de belofte van bescherming of andere gunsten aan de clan.

De godin Taleju is een incarnatie van de godin Durga; Taleju toont zich in het lichaam van Kumari. Alhoewel Taleju een Hindu-godin is, vereert het tantrische Boeddhisme van Nepal haar ook, en wel onder de naam Vadjradevi. Durga is een angstaanjagende godin, ondanks haar vredevolle uiterlijk. Dat potentieel aan gewelddadigheid kan zich tonen zodra Durga, in haar Taleju/Kumari-lichaam de geslachtsrijpe leeftijd bereikt. Daarom kiest Nepal iedere vijf jaar een nieuwe Kumari, een peuter die bij het volwassen worden weer naar haar familie wordt teruggezonden. De selectie vindt plaats door negen personen waaronder vijf boeddhisitsche Vadjracharya-priesters, de zogenaamde Panch Buddha, en vertegenwoordigers van het Hinduïsme.

Tijdens de selectie dient het voorgestelde kind, zoals gezegd een 3- of 4-jarige, aan een aantal criteria te voldoen. Ze mag bijvoorbeeld niet bang worden wanneer haar bij avond, in het donker, en begeleid door een danser die vreemde sprongen maakt, de afgehakte koppen van 108 koeien en geiten worden getoond. Ook dient ze lichamelijk aan bepaalde normen van perfectie te voldoen. Zo moet ze voldoen aan de "32 (lichamelijke) tekenen van een Groot Wezen" (Mahapurusha), een lijst die in de meeste opzichten overeenstemt met die gehanteerd bij het herkennen van een Wereldheerser of een Boeddha. Is de selectie eenmaal naar tevredenheid verlopen dan treedt Taleju het lichaam van Kumari binnen en blijft daar totdat het kind volwassen wordt - zo wordt gezegd.

Kind en godin
Zodra Kumari haar tempel of klooster, de Ghar, is binnengegaan, mag ze niet meer lopen over de aarde buiten die gewijde plaats. Overal waar het kind verschijnt, en dat komt een of twee keer per jaar voor, wordt ze rondgedragen door een familielid of bediende. Ze is vanaf de dag van haar verkiezing omringd door mensen die iedere wens uit haar ogen aflezen, en die nooit zullen tegenspreken, of wijzen hoe iets moet. Tijdens Kumari's jeugd vindt derhalve geen opvoeding en socialisatie plaats.
Hoewel de mogelijkheden voor educatie de laatste jaren iets zijn verruimd, krijgt het kind ook niet het onderwijs dat ieder ander van haar leeftijd toekomt. Bovendien, de onderwijzer mag haar niet terecht wijzen, zodat het van Kumari's karma afhangt of ze iets opsteekt of niet. Wat bij het volwassen worden daarom aan de wereld wordt teruggegeven is een verwend krengetje dat niets weet, en niets kan, en niet zelden mensenschuw is.

De ex-Kumari als volwassene
Er heerst, zo blijkt ook uit bovenstaand persbericht, het (bij-)geloof dat wie met een ex-Kumari trouwt een beroerde toekomst tegemoet gaat. Dat zou best zo kunnen zijn; het kind heeft niets geleerd van de kundigheden die een volwassen vrouw het huwelijk binnenbrengt. Ze kan niet koken, ze weet haar huis niet schoon te houden, weet niet wat er op het veldje groeit, laat staan hoe je dat moet verzorgen, en heeft ook geen weet van de verzorging van kleinvee. Het is goed voorstelbaar dat de echtgenoot en de kinderen van een ex-Kumari in het vuil en van de honger omkomen.

Al met al is het opvallend dat zowel Lindsay Ashford als advokaat Maharjan niet verder gaan dan pleiten voor betere levensomstandigheden van zowel het kind-godinnetje als de ex-Kumari. Kunnen jonge monnikjes nog terug naar huis als ze het in de tempel niet leuk vinden, de Kumari komt haar Ghar niet uit voordat ze volwassen is. Objectief beschouwd zou hier een aanklacht wegens wederrechtelijke vrijheidsberoving een goede kans kunnen maken - ook al stemt haar familie met haar lot in. Implementatie van de Rechten van het Kind lijkt evenmin een overbodige luxe.

Mogen we hopen dat de Shakya-Boeddhisten nog eens bij zinnen komen, en dat de koning besluit het verder zonder de bescherming van de levende godin Kumari te doen."

Hallo Zunrita,

Bedankt voor de update over de Kumari. Gelukkig durven steeds meer mensen vragen te stellen bij deze traditie. De Kumari wordt al op een peuterleeftijd geselecteerd, en daarna letterlijk vereerd als een godin. Dat heeft gevolgen voor haar maatschappelijke én sociale ontwikkeling. Ze gaat bijvoorbeeld niet meer naar school. De mensen om haar heen stellen zich op als haar hofhouding. Ze spreken haar nooit tegen en verwennen haar vreselijk, maar bovendien leren ze haar helemaal niets, omdat het 'logisch' is dat gewone mensen een godin niets kunnen leren.

Het is vooral jammer dat het eigenlijk om getalenteerde kinderen gaat met een sterk karakter, die zouden kunnen opgroeien tot iemand met veel mogelijkheden. Maar door de vreemde situatie waarin ze opgroeit, eindigt ze uiteigenlijk als een getraumatiseerde verschoppeling, die geen enkele vaardigheid heeft geleerd op de leeftijd dat kinderen het snelst ontwikkelen. Bovendien wordt er ook nog geloofd dat het ongeluk brengt met haar te trouwen.

Ze mag nooit bloeden. Daarom wordt ze uit haar 'functie' ontslagen voor ze voor het eerst menstrueert, maar ook als ze per ongeluk een bloedende wond krijgt bij het spelen.

De kumari is ook een enorme toeristische attractie. Dus ook mensen die niet geloven dat zij als godin van belang is voor Nepal stellen het fenomeen van de 'levende godin' niet altijd ter discussie.

Mogen we hopen dat de Shakya-Boeddhisten nog eens bij zinnen komen, en dat de koning besluit het verder zonder de bescherming van de levende godin Kumari te doen."

Dit is wel een frappante afsluiting. Want de koning van Nepal wordt zelf beschouwd als een levende god, namelijk Vishnu. Eenmaal per jaar wordt hij als zodanig door de kumari tijdens een processie wordt bezocht. Een paar jaar geleden werd de koning Birendra, samen met een groot deel van zijn familie, vermoord door zijn zoon, de troonopvolger, omdat deze zich gevangen voelde in de tradities, en er niet uit wist te ontsnappen.

[url=http://news.bbc.co.uk/1/hi/world/south_asia/1366111.stm]http://news.bbc.co.uk/1/hi/world/
south_asia/1366111.stm[/url]

Hier een uitspraak van de vermoorde Birendra:

[url=http://www.hinduism-today.com/archives/2001/9-10/18-25_nepal.shtml]http://www.hinduism-today.com/archives/
2001/9-10/18-25_nepal.shtml[/url]

A journalist once asked late King Birendra, "How do you feel about being looked upon as God?" He replied, "It is not a question of how I feel about it. There are local customs and traditions. This relates to our religious background. I have responsibility under the Vedic scriptures to protect the people against injustice. The concept of God is there among the people."

Het effect van de traditie op het individu staat eigenlijk nauwelijks ter discussie, vooral niet bij degenen die van jongs af aan zijn opgegroeid met de verplichtingen die ze hebben aan de traditie en aan het land.

De prins die zijn familie vermoordde, wilde alleen maar zijn eigen huwelijkskeuze maken, maar hij kon zich niet losmaken van de macht van de traditie.

Ik kan me eigenlijk helemaal niet voorstellen hoe het is als een meerderheid zich zo onderwerpt aan de regels, ook als deze regels helemaal niet zo gunstig zijn. Het is een vreemde vermenging van belangen en 'bijgeloof'.

Je zou kunnen zeggen dat het niet aan een buitenstaander is om hierover te oordelen, maar ik denk toch dat zulke uitspattingen een indicatie zijn voor meer frustratie. Of dat allemaal maar moet voor de heilige cultuur, ik weet het niet hoor.

Zoiets als het volgende vind ik bijvoorbeeld altijd frappant:

[url=http://www.visitnepal.com/nepal_information/history.php]http://www.visitnepal.com/nepal_information/
history.php[/url]

During a regular gathering at Narayanhity Royal Palace on the Friday night of June 1, 2001, the gathered Royal family members were shot dead and some were injured within a few minutes of time by Crown Prince Dipendra, who was heavily under the influence of alcohol and drugs. Crown Prince Dipendra also shot himself in an attempt of suicide over an argument he had with his parents about the woman he wanted to marry. Crown Prince Dipendra was admitted to hospital in a coma and critically wounded condition, but still was named the King.

Stilletjes wordt het probleem naar drugs en alcohol verschoven, maar de dwang van de traditie wordt erbuiten gehouden. Het is kennelijk een verklaring dat je je ouders en nog meer familieleden doodschiet vanwege een verschil in opvatting over met wie je wil trouwen, vooral als je drugs gebruikt.

Kumari

Een hele bizar traditionele erfenis is de Kumari idd.

En héél moeilijk erover te kunnen oordelen, of zelfs maar te speculeren over het hoe, wat, waarom etc.

Wij zullen nog grote ogen en oren opzetten over het rituele karakter in Mekka, waar miljoenen aan deelnemen. Elders las ik (gelukkig ... ) over de Al-Lat en de Ka'Aba, waarover in National Geographic een schitterende reportage ooit is verschenen. Te bizar voor woorden ... om over de erfenis van de Kumari dan maar te zwijgen

groet Roy

Wat ik er niet aan begrijp is dat mensen het talent hebben zulke mooie dingen te maken en moeilijke dingen onder controle te krijgen, dat ze in feite ook nog erg vriendelijk zijn, maar dan toch in staat zijn door onlogische vooroordelen iemand het leven zuur te maken. Er zit voor mij zo'n grote tegenstrijdigheid in.

Zo''n kumari wordt bijvoorbeeld geselecteerd op allerlei capaciteiten, er wordt dus een meisje voor gevonden met een heleboel talenten. Maar vervolgens wordt ze op basis van onrealistische ideeën als afval uit de maatschappij verwijderd. Niemand durft met haar te trouwen, haar talenten zijn in haar jeugd niet ontwikkeld omdat ze niet als kind werd beschouwd maar als verheven godin etc.

Waarom is het niet mogelijk de goede dingen uit zo'n traditie te behouden en de negatieve gewoon af te schaffen?

In 2001 ben ik in Nepal in het huwelijk getreden met mijn huidige partner op de Hindoeistisch-Nepaleze wijze in Pokhara.
Met toeters en bellen zoals je dat van een Hindoeistische bruiloft mag verwachten plus de plaatselijk traditionele gebruiken zoals de dorpssjamaan die ons na de urenlange ceremonie door de priester en zijn assistent meevoerde naar een klein tempelcomplex waar alleen de plaatselijke bevolking komt -géén toeristen- om mij daar met begeleiding van enkele vrouwen op te dragen aan Bishnu en Ganesh. Echtgenoot mocht niet mee naar binnen. Later bond de sjamaan ons rode koorden om de polsen (niet aan elkaar vast zoals gebruikelijk bij een westers handfastingritual), de jonge ongehuwde mannen die er bij waren kregen een wit koord om de pols gebonden en gingen we in optocht weer met het halve dorp en de muzikanten door de straten van Pokhara naar onze plaats van bestemming.
Daarvoor nog, na die ceremonie van de priester, (welke duurde van 6 uur 's morgens tot 2 uur 's middags) voeren we in zeer wankele bootjes naar het kleine tempelcomplex over het meer van Pokhara begeleid door een orkest van leden van een bergvolk onder trompetgeschal (van die lange gedraaide trompetten) en ritmisch tromgeroffel plus nog meerdere bootjes met genode en ongenode bruiloftsgasten. Denk niet dat je af bent met genodigden, iedereen die er lucht van krijgt komt!!
De toenmalige Kumari heb ik persoonlijk mogen ontmoeten in haar eigen omgeving. Dat kwam eigenlijk door een truc die mijn echtgenoot met onze gidsen uitvoerde. Hoe, dat is in deze niet zo belangrijk. Wat ik tijdens deze ontmoeting opmerkte was dat: 1 hoewel Kumari's tijdens hun godinzijn nooit en te nimmer te grond mogen raken met hun voeten, liep deze donderstraal echt wel rond. 2. Zo jong als ze was had ze de attitude van een strontverwende tiener en verstoken van de zo opmerkelijke vriendelijkheid van de doorsnee-Nepalees kwam ze op mij over als een ietwat psychisch vervormd kind.
Enfin, ik had d'r ontmoet wat mij later vele jaloers/benijdende opmerkingen bezorgde van een stel new-age verlichten die hoopvol beneden stonden te wachten om een glimp van deze kleine madonna te mogen opvangen. Niks dus, madonna kwam niet on stage.

Shayenne.

Hallo Shayenne,

Bedankt voor je fantastische huwelijksverhaal. Ik begrijp dat het nog een flinke happening is om door alle rituelen heen te komen, en ook dat het een hele serieuze onderneming is. Het lijkt een soort inwijdingsrite in een nieuwe levensfase. Het klinkt allemaal wel feestelijk en gezellig, maar ook erg serieus, met al die symbolische handelingen.

2. Zo jong als ze was had ze de attitude van een strontverwende tiener en verstoken van de zo opmerkelijke vriendelijkheid van de doorsnee-Nepalees kwam ze op mij over als een ietwat psychisch vervormd kind.

Dat las ik inderdaad al vaker, in een kritisch stuk. Dat lijkt me dus zo jammer eigenlijk, dat er een behoorlijk bijdehand en intelligent meisje wordt geselecteerd voor deze functie, maar dat ze vervolgens niet meer als mens wordt behandeld, maar als een zeer verheven iemand, die boven de mensen staat. Dat kan natuurlijk niet goed zijn voor een kind. Haar begeleiders kunnen haar bijvoorbeeld geen schoolopleiding geven, want het is voor hun een absurd idee dat je een godin iets zal leren. Dus de meest simpele dingen beheerst ze niet.

Het eindresultaat is dat als ze op een dag uit haar functie wordt ontslagen (als ze bloedt dus) haar achterstand zo groot is, zowel kwa opleiding als sociale vaardigheid, dat ze niet meer zo makkelijk mee kan komen. Dan is ze nog 'taboe' ook (ook al schijnen ze daar tegenwoordig wat opener mee om te gaan), dus trouwen is er ook niet bij.

Enfin, ik had d'r ontmoet wat mij later vele jaloers/benijdende opmerkingen bezorgde van een stel new-age verlichten die hoopvol beneden stonden te wachten om een glimp van deze kleine madonna te mogen opvangen.

Nou ja, ik vind die extra 'inside information' wel interessant, dus bedankt dat je dat met ons wil delen.

Tegenwoordig staat de nostalgie tegenover kritische geesten, die weinig romantische gevoelens hebben bij deze levende godin, maar vooral de menselijke kant benadrukken. Is die 'religieuze ervaring' het waard dat er zoveel levens worden bedorven? Persoonlijk zou ik het prettiger vinden als het allemaal werd gemoderniseerd, die distantie een beetje werd opgeheven, en dat ex-Kumari's later weer volwaardig kunnen meedraaien. Maar ja, ik heb hier natuurlijk niets mee te maken. Dat internet maakt de wereld wel erg klein, voor je het weet heb je overal een mening over.

Héérlijk verhaal Shayenne,...
Die overdreven tegenstelling van de oververwende tienergirl en de daarna opzij gezette doerak en alle zielige verhalen daaromtrent worden in je smakelijke mededeling goed onderstreept, en had al eerder een verhaal gelezen van iemand die gewoon de tempel van Kumari binnen liep en een ontmoeting met haar had.

Waarom is het niet mogelijk de goede dingen uit zo'n traditie te behouden en de negatieve gewoon af te schaffen?

Vermoed Els, dat de tijd dit gewoonweg verlangt, en wij alles eraan doen om dit soort zaken uit zn voegen te trekken. Bedoel uiteraard hiermee de traditievolgers zelf hè? Vele tradities zijn misselijkmakende aftreksels geworden van hele sacrale volksgewoonten, na eerst een gewone landelijke folklore geworden te zijn.

Zoals ook allerlei kwakzalvers, die vroeger heus bestonden doch veel sneller hun eigen noodlot tegemoet traden. Doe fout, en het foute zal je in drievoud voerkomen of zoiets... zei de Wicca
Overigens kan je in onderzoeken en studie over de "kermis" de folkloristische toon over traditionele rituelen vaak terugvinden, die, eenmaal "ontspoord", tot ordinaire vertoningen werden... met de Verre Oost in hun kielzog ???
groet Roy

Het hele verhaal doet me toch een beetje denken aan hoe, nog niet zo heel erg lang geleden omgegaan werd kindertjes van koninklijke bloedde. Als je bijvoorbeeld leest hoe Wilhelmina opgroeide!

Wanneer je binnen een oude en complexe traditie dingen gaat veranderen verdwijnt vaak de hele traditie, de achterliggende gedachte gaat verloren. Bedenk bijvoorbeeld eens hoe het hele kerstgebeuren plotseling zou veranderen als kerstnomen verboden zouden worden of alle protestanten zouden besluiten dat het nu maar eens afgelopen moet zijn met met de 'verering' van de katholieke Nicolaas. Hier in Roemenië zie ik ook hoe allerlei EU-regelingen ingrijpen in oude tradities, bijv. rond de kerst-slacht. In een paar jaar tijd dreigt, door het aan banden leggen van een klein onderdeel van de kersttraditie, het hele kerstgebeuren uiteen te vallen.

Natuurlijk is elk kind dat onrecht aangedaan wordt er één teveel, maar om dit min of meer exotische geval maken veel mensen zich druk, terwijl duizende kinderen elke dag onrecht aangedaan wordt waarvoor de meeste mensen hun ogen sluiten. Misschien omdat het er zoveel zijn en men het idee heeft dat het makkelijker is zich te concentreren op dit ene geval.