nissaba

Twee misbaksels zoeken dus welbewust een auto uit waar een vrouw alleen in zit, om die te beroven. Wat een heldenmoed. Wat een eergevoel. Een daarvan komt net (diezelfde dag dus) van de rechtbank af waar hij een veroordeling wegens een geweldsmisdrijf heeft opgelopen. Bij de nieuwe beroving laat hij het leven. Geweeklaag alom. De hele buurt in opstand, zoals gebruikelijk trouwens in die buurt. De media weten niet hoe voorzichtig ze moeten zijn om de nationaliteit van de dader te verhullen en vooral de bevoilkingsgroep niet in een kwaad daglicht te stellen. En dan komt het:

voor deze crimineel wordt, na het bloemen leggen bij de plek waar hij stierf, een stille tocht georganiseerd!!!! Alsof het om een slachtoffer van zinloos geweld gaat. Zijn ze nu godverdomme helemaal gek geworden? Wat een gebrek aan fatsoen! Laten ze in huu huizen blijven rouwen en achter een raampje zich gaan zitten schamen. Wat doen ze: een stille tocht!!!!!

Hoe kun je nog meer laten blijken dat je als gemeenschap maar dan ook h e l e m a a l NIETS van de Nederlandse samenleving begrepen hebt.

Zeg me wie Uw helden zijn en ik zeg U wie u bent.

Straks krijgt Hirsi Ali weer de schuld dat ze een gemeenschap in een kwaad daglicht stelt.

Kunnen we de bloemen weghalen en er een stuk of 10 handtasjes neerleggen?

:angry:

Twee misbaksels zoeken dus welbewust een auto uit waar een vrouw alleen in zit, om die te beroven.

Dat is inderdaad waar ik ook aan dacht. Er zijn nogal wat mannen die een vrouw wel durven aanvallen. Er gaat altijd veel aandacht naar vrouwen die hierdoor nogal getraumatiseerd raken, en niet meer alleen de straat opdurven. Ik hoor niet bij die vrouwen, ik mep terug, en ik wil dat soort heren altijd goed duidelijk maken dat een vrouw niet per definitie een huilebalkerig watje is dat zichzelf niet kan beschermen.

Een bijkomend probleem is dat de politie je niet helpt. Ik heb al meermalen een inbreker uit mijn huis gemept, die daarbij gelukkig voor mij niet het leven liet, want dan zou ik het nog gedaan hebben ook.
Van de laatste inbraak heb ik aangifte gedaan met de naam van de verdachten erbij, want ik wist wie erachter zaten. Maar de politie is niet eens komen kijken!! Ze zijn niet bij mij geweest om de braaksporen op te nemen, ze hebben niets nagevraagd bij de buurt, ze hebben de daders niet opgezocht. Ze hebben me helemaal laten barsten.

Dan al die gewapende roofovervallen waar ik op mijn werk steeds mee te maken heb. Iedere keer krijg je weer te maken met getraumatiseerde collega's. Zelf heb ik er niet zo'n last van, maar ik raak wel pissed als iemand met een geweer in zijn hand mij in mijn rug schopt en brult dat ik op de grond moet gaan liggen.

En die idioten die je als vrouw alleen achter je aankrijgt. Meestal vraag ik ze beleefd op te hoepelen, maar ik heb echt wel meegemaakt dat iemand meende mij te moeten verkrachten. Die heb ik een paar welgemikte schoppen verkocht zodat hij het hazepad koos, maar nogmaals, ik denk dat ik de schuld zou krijgen als hem iets was overkomen.

De boodschap is kennelijk: vrouwen, blijf thuis en neem een man, het is jullie eigen schuld als jullie worden beroofd en verkracht, omdat jullie zo zielig, zwak en hulpeloos zijn.

Dan heb ik een boodschap terug: mijn vrijheid gaat boven alles, ook boven die van de veiligheid van de zielige rovers en verkrachters.

Het is precies omdat ik het allemaal zelf maar moet uitzoeken dat ik er steeds agressiever van word. Ik ben echt tegen agressie, al helemaal tegen eigenrichting, en als er iemand bij om het leven komt, moet precies worden onderzocht wat erachter zat. Hoe woedend ik ook ben, er kan nu eenmaal niet de doodstraf staan op tasjesroof.

Maar ik kan ook niet meer voor mezelf in staan. Ik vind dat vrouwen een duidelijk signaal moeten afgeven dat ze zich niet zomaar laten beroven. Wat dat betreft ben ik dus blij dat deze vrouw liet zien dat vrouwen zich niet per definitie bij deze lafheid neerleggen.

Zelf word ik steeds woedender na zulke dingen. De laatste keer dat iemand mij iets dergelijks heeft gelapt, heb ik de bewuste persoon bijna inelkaar geslagen. Ik was echt wanhopig, omdat ik weet dat iedereen met me kan doen wat hij wil, iedereen kan van me stelen wat hij wil, en niemand zal zorgen dat ik mijn spullen terug krijg. Toen bedacht ik me nog net dat je niet mag slaan, maar ik weet niet meer wat ik de volgende keer zal doen. Niet dat ik iemand dood zal slaan, maar ik zal zeker op de vuist gaan.

Het is wel vreselijk dat het zo afliep. Het gaat wel om een mensenleven, en zijn familie zal op dit moment een vreselijke tijd doormaken.

Dat een club Marokkanen hier nu weer een racistische moord van willen maken, zegt inderdaad meer over die Marokkanen dan over racisme. Het is helaas zo dat Marokkanen veel meer betrokken zijn bij berovingen dan Nederlanders, en hier heb ik echt veel ervaring mee. Dus de kans is ook groter dat zij te maken krijgen met zo'n onberedeneerde woedeuitbarsting.

Ik vind het ook vreselijk dat de maatschappij steeds agressiever word.
Maar moeten wij ons maar passief laten beroven, omdat we vrouw zijn, of Nederlander? Als iemand weet wat we eraan moeten doen, dan graag een suggestie.

Tussen haakjes Balance, even zakelijk, misschien is het toch handig om niet meerdere topics te openen over hetzelfde onderwerp.

OK, wat mij betreft haal je die andere weg, of zet hem in deze thread erbij.

Wat heb je veel meegemaakt zeg, tjongejonge. Ik kan me voorstellen dat je je soms agressief voelt. En dan nog erin slagen de nuance te bewaren. Knap hoor.

Ik heb zelf ook een en ander achter de rug, maar dan m.n. op het persoonlijk-emotionele-relationele vlak en heb nog steeds een diepe wond die nooit zal helen, zolang.... Ik ben daardoor super allergisch geworden voor al die lui die steeds weer de slachtofferrol opzoeken. Dat werkt bij mij averechts. En aangezien dat in de Islam zo'n beetje de algemene moraal is en reflexmatig aangeboren is (kennelijk) .....

Ik kan met mijn verleden redelijk omgaan, maar ben, net als jij, bang dat er een keer iets knapt...... Ik probeer ook 'balance' te zijn, wijsheid boven teveel emotie te stellen, op te houden met die eeuwige vecht-reflex van mij, maar als ik echt getergd raak, komt de schorpioen (mijn sterrenbeeld) in mij boven en wordt het gevaarlijk. Ik heb niets met sterrenbeelden, vind het zwaar geklets, maar het profiel wat men schetst van sterrenbeeld schorpioen past heel behoorlijk bij me. Niet dat ik er altijd gelukkig mee ben, maar het is nu eenmaal niet anders.

Ik stuur je een passend ikoontje als (schrale) troost voor alles wat je mee hebt moeten maken. Pas svp op jezelf.

(Hee, heb je er geen bosje bloemen bij staan?
Ik maak er maar een beschermengeltje van.)

:engeltjë:

(By the way, - ik ben een mannetje hoor.)

Wat heb je veel meegemaakt zeg, tjongejonge. Ik kan me voorstellen dat je je soms agressief voelt. En dan nog erin slagen de nuance te bewaren. Knap hoor.

Nou, dankjewel hoor. Na even te zijn uitgeraasd ben ik zelfs alweer een stukje agressie kwijtgeraakt. :cool:

Ook bedankt voor het icoontje. Mijn verleden is nu ook weer niet zo pijnlijk, het zijn allemaal losse incidenten die me laten inzien dat niet alles in het leven rechtvaardig is.

Als je hier afstand van hebt genomen, kun je je beter afvragen hoe je hiermee om moet gaan, of hoe de maatschappij hiermee om moet gaan. Ik zie agressie bijvoorbeeld als reactie op een toestand van machteloosheid. Maar waarom is dat bij de een dan zo sterk aanwezig, en reageert de ander veel beschaafder?
Misschien gaat het juist om een kwetsbare plek in jezelf die je niet wil of kan zien, zodat je moeilijk zelf het antwoord kan vinden.

Het zal wel te maken hebben met de voorbeelden die je in je jeugd kreeg, en wat je om je heen ziet. Misschien ben je agressiever als je zelf met agressie te maken had in je jeugd.
Het heeft ook te maken met je eigen mogelijkheid om vrij te zijn. In het verkeer zijn mensen soms ook erg agressief. Of misschien heeft het te maken met je eigen mate van afhankelijkheid of zelfstandigheid.

Het zijn wel dingen die volgens mij weer eens goed moeten worden uitgeplozen. Tegenwoordig roept men wel makkelijk 'de straffen moeten veel zwaarder worden', maar daar los je dit soort problemen niet mee op.

Mijn ascendant is trouwens schorpioen. Misschien verklaart dat mijn agressie-uitbarstingen? :wink:

Ik ben trouwens ook niet zo dol op 'slachtofferrollen'. Maar sommige groepen worden er om de een of andere manier altijd ingedrukt. Over vrouwen hoor je bijvoorbeeld steeds hoe ze hulpeloos zijn verkracht, en hoe ze daardoor 'levenslang' hebben gekregen. Nooit zul je verhalen verhoren over vrouwen die hun aanranders van zich afmepten, of vrouwen die gewoon hun verkrachter een eikel vinden, en woedend zijn in plaats van voorgoed in hun schulp te kruipen en zich te schamen.
Boodschap: de verkrachte vrouw hoort zich te schamen, zich schuldig te voelen en zich niet meer te vertonen. Ja daag!

Hoe het met de islam zit weet ik niet. Zoals ik het zie zijn moslims soms zo hard bezig met het verdedigen van hun godsdienst, hun cultuur of hun afkomst dat ze uit het oog verliezen waar het om gaat. Ze identificeren zich ook zo met hun groep, iets wat voor mij onvoorstelbaar is. Ik zie wel een verklaring in de godsdienst, die een scherpe grens trekt tussen 'wij' en 'zij', en die alles wat niet islamitisch is, of tegengesteld aan de islam, als vijand aanmerkt.

Moslims vragen zich steeds waar af waarom zij altijd negatief in het nieuws komen. Maar volgens mij klopt hier niets van, het is eigenlijk andersom: alle groepen komen op zijn tijd negatief in het nieuws, maar als een moslim negatief in het nieuws komt, of iemand is het niet eens met de islam, dan springen alle moslims overeind en beginnen te schreeuwen dat het een lieve lust is over racisme, islamhaat enzovoorts, en daardoor lijkt het alsof zij steeds maar weer worden aangevallen.

Ik denk alleen maar aan mezelf: ik ben links, ik ben vrouw, ik ben lid van de SP etc. Hoe vaak wordt er niet negatief gesproken over de groepen waar ik bijhoor. En wie worden er al niet gediscrimineerd op zijn tijd? Dat zijn echt niet alleen die paar Marokkanen die niet worden toegelaten in een stuk of wat discotheken.

Maar het idee dat al die groepen dan een front vormen, en woedend overeind komen om de kritiek of het lasteren of wat ook te verbieden. Of dat ik mezelf gehaat voel en van daaruit moordneigingen krijg, alleen maar omdat veel mensen tegen de SP zijn. Dat is toch onvoorstelbaar?
Of alle groepen waar ik kritiek op heb, dat zijn er ook vele. Nog nooit is iemand hierom agressief of gewelddadig geworden, het leidt alleen maar tot discussies en argumenteren.

Wat ik ook niet begrijp is de mensen die deze woede serieus nemen, en denken dat het echt komt omdat moslims meer worden gediscrimineerd dan anderen. De werkelijkheid is volgens mij dat moslims niet met kritiek op hun godsdienst om kunnen gaan.

(By the way, - ik ben een mannetje hoor.)

Echt waar?

nissaba

Zijn ze nu helemaal gek geworden? - De wereld op zijn kop