nissaba

De diamant

Bij de rand van het dorp aangekomen, was de meester voor de nacht onder de boom gaan zitten, toen plotseling een dorpeling kwam aanlopen. "De steen, de steen, geef mij de kostbare steen!" riep hij.

"Welke steen?" vroeg de meester. "Gisternacht", zei de dorpeling, "zag ik in mijn droom een engel. Die vertelde mij dat ik aan de rand van het dorp in het schemerdonker een man zou aantreffen onder een boom. Deze man zou mij een kostbare steen geven die mij rijk zou maken."

De meester rommelde in zijn reiszak en haalde er een steen uit. "Waarschijnlijk bedoelde de engel deze", zei hij terwijl hij de steen aan de dorpeling gaf. "Ik heb hem enkele dagen geleden gevonden op een bospad. Je mag hem best hebben."

Met open mond kijk de man naar de steen; een vuistgrote diamant van onschatbare waarde. Voorzichtig pakte hij hem en nam hem mee naar zijn huis. Die nacht kon hij de slaap niet vatten. Hij lag te woelen in zijn bed, want iets zat hem niet lekker. Iets dat hem niet met rust liet.

De volgende morgen, bij het krieken van de dag, sprong hij uit zijn bed en holde naar de meester onder de boom. Hij gaf hem de diamant terug en zei: "Meester, liever dan deze steen wil ik van u leren wat u in staat stelt zo moeiteloos een kostbare steen weg te geven. Dan pas zal ik echt rijk zijn."

Karin

Ik snap hem eigenlijk niet. Hij gaf de steen toch terug? Dan is hij toch rijk, volgens zijn eigen maatstaf althans?

els schreef:Ik snap hem eigenlijk niet. Hij gaf de steen toch terug? Dan is hij toch rijk, volgens zijn eigen maatstaf althans?

Is ook zo Els, hij gaf de diamant terug aan de meester... na een nachtje van 'bezinning'.

Wijsheid van Socrates

In het oude Griekenland stond Socrates bekend om zijn grote wijsheid.
Op een dag ontmoet de filosoof een man die hem vol opwinding aanspreekt en zegt: “ Socrates, weet jij wat ik zonet gehoord heb over één van uw leerlingen?”

“Wacht even,” zegt Socrates. " Voor jij je verhaalt vertelt wil ik het eerst onderwerpen aan een test. Ik noem het de drievoudige filtertest ”

"De drievoudige filtertest?” “Inderdaad,” vervolgde Socrates. “Voor jij me iets vertelt over mijn student, laten we even de tijd nemen om je verhaal te filteren.

De eerste filter is de Waarheidsfilter.
Ben jij namelijk zeker dat wat jij mij gaat vertellen waar is?”
“Niet echt,” zegt de man, “ik heb het toevallig horen vertellen en…”
“Dus, jij weet niet zeker of het waar is.

Laten we nu de tweede filter proberen, dat is de filter van de Goedheid.
Is wat je mij van plan bent te vertellen iets goed?”
“Neen, integendeel…” “Dus, jij wil mij iets slecht vertellen over mijn student, hoewel je niet weet of het waar is?” De man haalde verveeld zijn schouders op.

Socrates ging verder: “Misschien doorstaat uw verhaal de derde filter? Dat is de Bruikbaarheidsfilter.
Is wat jij me wilt vertellen nuttig voor mij?”
"Neen, niet meteen..."

“Wel,” concludeerde de filosoof, “als je me iets wilt vertellen dat noch waar, noch goed, noch nuttig is, waarom zou ik dan naar je luisteren?”

Karin

Een verhaal van Paulo Coelho

Een jongetje keek ooit een keer naar zijn oma die een brief aan het schrijven was. Op een gegeven moment vroeg hij: ‘ Oma, schrijf je een verhaaltje over wat we samen hebben meegemaakt?’ Of schrijf je misschien een verhaaltje over mij?’ Zijn oma stopte met haar brief en glimlachte, en zei: ‘Ik schrijf inderdaad over jou. Maar belangrijker dan de woordjes die ik schrijf, is het potlood waarmee ik schrijf. Ik zou willen dat je later, als je groot bent, net zoals dit potlood wordt.’

Het jongetje keek nieuwsgierig naar het potlood, maar kon er niets bijzonders aan ontdekken.
‘Maar het is een gewoon potlood, niets speciaals!’
‘Het is maar hoe je ernaar kijkt. Het potlood heeft vijf bijzondere dingen die jou tot iemand zullen maken die altijd in vrede zal leven met de wereld:

Ten eerste: Je zult misschien de grootse daden verrichten, maar je mag nooit vergeten dat er een hand is die jou leidt. Deze hand noemen we God, en Hij zal je altijd leiden volgens Zijn wil.

Ten tweede: Af en toe moet ik stoppen met schrijven, om de punt te slijpen. Daardoor heeft het potlood een beetje pijn, maar het wordt er scherper van. Dus je moet wat pijn kunnen verdragen, het maakt je tot een beter mens.

Ten derde: Als je met een potlood schrijft, kun je altijd uitgummen wat je schreef. De les is dat corrigeren wat we gedaan hebben niet slecht is, maar belangrijk om rechtvaardig door het leven te kunnen gaan.

Ten vierde: Het belangrijkste van het potlood is niet het hout of de buitenkant, maar het grafiet dat erin zit. Dus wees steeds bezorgd om wat er binnen in je gebeurt.

Ten slotte wat een potlood bijzonder maakt: hij laat altijd een spoor achter. Besef goed dat alles wat je in je leven doet, sporen zal achterlaten en probeer je daar voortdurend van bewust te zijn.

Groetjes van Karin

Zenmeester Hakuin werd door de mensen in zijn omgeving gezien als iemand die een rein en onberispelijk leven leidde. Naast hem woonde een knap meisje, dochter van een kruidenier. Op gegeven ogenblik bleek het meisje ineens zwanger. De ouders waren daarover hevig ontsteld. Maar het meisje wilde niet zeggen wie de vader van het kind was. Haar ouders lieten het er niet bij zitten en zetten haar onder druk. Uiteindelijk zwichtte het meisje en wees Hakuin als vader aan, hoewel hij niets met deze toestand te maken had.
De ouders van het meisje maakten woedend hun opwachting bij de meester. "Schande, dat een man als u zich zo onberispelijk voordoet, en ondertussen de vader van het kind van onze dochter blijkt te zijn!"
"Is dat zo?", was alles wat de Zenmeester antwoordde.

Toen het kind geboren was, werd het naar Hakuin gebracht. De Zenmeester had bij iedereen zijn goede naam verloren, maar hij bekommerde zich daarom niet in het minst en nam de zorg voor het kind op zich. Melk en alwat het kindje nodig had kocht Hakuin bij zijn buurman, de kruidenier.
Na een jaar kreeg de jonge moeder last van gewetenswroeging. Ze vertelde haar ouders wat er werkelijk gebeurd was en wees de echte vader van haar kind aan. Onmiddellijk maakten haar ouders hun opwachting bij Hakuin. Zij vroegen hem allernederigst om vergeving en putten zich uit in verontschuldigingen. "U bent een zeer heilig man, dat u, ondanks uw onschuld, niettemin zó voor het kind van onze dochter hebt gezorgd!", zeiden zij.
Het enige wat de Zenmeester antwoordde, was: "Is dat zo?"

- Hakuin Zenji (1685 - 1769) -

Bronvermelding:
http://www.zinrijk.nl/zenboeddhistische ... kuin_zenji

Vriendelijke groetjes,
Karin

Er was eens een rijke man die 4 vrouwen had.
Hij hield het meest van de 4de vrouw.
Hij sloofde zich voor haar uit, kocht haar dure kleren en alles wat kostbaar was.
Hij zorgde heel goed voor haar en deed steeds zijn uiterste best.

Hij hield ook veel van zijn 3de vrouw.
Hij was heel trots op haar en wou altijd met haar pronken als ze naar vrienden gingen. Nochtans was hij altijd verschrikkelijk bang dat ze hem ooit zou verlaten voor een andere man.

Ook hield de rijke man van zijn 2de vrouw.
Ze was altijd in de weer voor hem, altijd geduldig.
Ze was eigenlijk zijn vertrouwelinge.
Wanneer hij problemen had, kon hij altijd bij haar terecht en ze kon hem dan ook steeds helpen de moeilijke tijden door te komen.

Zijn 1ste vrouw was een zeer loyale partner en heeft grote bijdragen geleverd om zijn rijkdom en zijn zaken te onderhouden.
Ze zorgde steeds perfect voor het huishouden.
Hoewel de 1ste vrouw veel van haar man hield, hield de rijke man toch niet van haar en hij bezag haar nauwelijks.

Op een dag werd de rijke man ziek.
Hij wist dat hij binnenkort zou gaan sterven.
Hij dacht na over zijn luxeleven dat hij altijd geleid had en zei bij zichzelf,
Nu heb ik 4 vrouwen.
Maar als ik sterf, zal ik alleen zijn.
Wat zal ik eenzaam zijn!

Dus vroeg hij aan de 4de vrouw, ik hield van jou het meest, heb
je altijd de kostbaarste dingen gegeven en goed voor je gezorgd.
Nu ik binnenkort zal sterven, wil jij me volgen en me gezelschap houden?
Geen sprake van! Antwoordde de 4de vrouw en ze liep weg zonder verder nog iets te zeggen.
Het antwoord sneed als een scherp mes in de rijke man zijn hart.

De verdrietige rijke man vroeg aan zijn 3de vrouw ik heb gans mijn leven zoveel van je gehouden.
Nu ik binnenkort zal sterven, wil jij me volgen en me gezelschap houden?
Nee! antwoordde de 3de vrouw.
Het leven is hier zo goed! wanneer jij sterft, ga ik hertrouwen!
De rijke man zijn hart werd koud bij het horen van die woorden.

Daarna vroeg hij aan de 2de vrouw ik ben altijd bij jou gekomen als ik hulp nodig had en je hebt me altijd uit de nood geholpen.
Nu heb ik opnieuw hulp nodig, wanneer ik zal sterven, wil jij me volgen en me gezelschap houden?
Het spijt me, maar deze keer kan ik je niet helpen! zei de 2de vrouw.
Het enige dat ik voor je kan doen is je naar je graf leiden.
Het antwoord kwam als een donderslag aan en de rijke man was helemaal
van zijn stuk gebracht.

Dan klonk er een stem, ik zal met je meegaan, ik zal je volgen, waar je ook gaat.
De rijke man keek op en zag zijn 1ste vrouw.
Ze was graatmager, alsof ze ondervoed was.
Dankbaar, maar toch met spijt zei de rijke man ik had beter voor je moeten zorgen wanneer ik het nog kon!

Eigenlijk hebben we allemaal 4 vrouwen in ons leven...
De 4de is ons lichaam.
Het maakt niet uit hoeveel kosten, tijd en moeite we besteden om het er goed te laten uitzien, het zal ons toch verlaten als we sterven.

Onze 3de vrouw is onze bezittingen, status en rijkdom.
Wanneer we sterven, gaan ze allemaal naar anderen.

De 2de vrouw is onze familie en vrienden.
Het maakt niet uit hoe dierbaar ze ons zijn geweest tijdens ons leven, het verste dat ze kunnen meegaan is tot aan ons graf.

De 1ste vrouw is onze ziel.
Ze wordt dikwijls verwaarloosd in het nastreven van materiële rijkdom en plezier.
En in feite is het het enige dat ons volgt, waar we ook zullen gaan.
Misschien is het een goed idee om het nu aandacht te geven, dan te wachten tot het te laat is.

bron onbekend

Liefs en groetjes, Karin

Twee wolven

Een oude Cherokee indiaan geeft zijn kleinzoon onderricht over het leven.
"Binnen in me is een gevecht gaande", zegt hij tegen de jongen.

"Het is een afschuwelijk gevecht tussen twee wolven. De ene wolf is slecht - hij bestaat uit woede, jaloezie, verdriet, spijt, hebzucht, verwaandheid, zelfmedelijden, schuldgevoelens, wrok, minderwaardigheid, leugens, valse trots, superioriteit en ego.

De andere wolf is goed - hij is vreugde, vrede, liefde, hoop, kalmte, nederigheid, vriendelijkheid, welwillendheid, medegevoel, vrijgevigheid, waarheid, compassie en geloof. Binnen in jou woedt dezelfde strijd - en datzelfde geldt voor ieder mens."

De kleinzoon denkt daar enkele ogenblikken over na en vraagt dan aan zijn grootvader:

"Welke wolf zal het gevecht winnen?"

De oude Cherokee glimlacht en antwoordt eenvoudig:

"Degene die je voedt."

Bronvermelding: http://www.anekdotes.net/2wolven.html" onclick="window.open(this.href);return false;

Ik blijf het een prachtig verhaal vinden en het is zo waar. Degene die je voedt zal winnen. Vreugde, vrede, liefde, hoop, kalmte, nederigheid, vriendelijkheid, welwillendheid, medegevoel, vrijgevigheid, waarheid, compassie en geloof.... Het zijn zo buitengewoon mooie waarden om toe te passen in het dagelijks leven... naar jezelf toe... en naar anderen toe...