Forum godinnen en beeldvorming
 weblog | godinnen | forum home ||

Kumari en kinderprostitutie

Hindoeisme, Boeddhisme, India, Japan, Indonesië, China en andere Aziatische landen en godsdiensten

Berichtdoor els » di 30 jul , 2002 9:55

Hierbij een artikel uit het reformatorisch dagblad. Hierin wordt het lot van de Nepalese Kumari vergeleken met dat van de Nepalese meisjes die op grote schaal worden ontvoerd om in Indiase bordelen te werken. Het gaat over het algemeen om heel jonge kinderen.

Wrang detail daarbij is dat de mythe over de Kumari zegt dat zij in het lichaam van een vrouw wordt vereerd omdat in het verleden een jong meisje door een koning was verkracht. Deze koning wilde voor zijn daad boeten, en begon haar te vereren als godin. Deze godin is van grote betekenis in Nepal en Katmandu. Maar in de praktijk is verkrachting en meisjeshandel hier aan de orde van de dag.
Ik stoor me er vooral aan vanwege de romantische ideeën die sommige mensen hier hebben over het boeddhisme en hindoeïsme. Mijn eigen aandacht valt niet op de schoonheid van 'oosterse spiritualiteit' of hoe het ook wordt genoemd, maar altijd op dit soort misstanden.

Hier is de referentie:



14 augustus 1999

---------------------------------------------------------
Verafgood en afgedankt in Nepal
Door A. Jansen
Wandelen op Durbar Square in het centrum van de Nepalese hoofdstad Kathmandu is lopen door het Madurodam van Azië. Het plein staat vol tempels – grote en kleine, en allemaal mooi gekleurd. De hindoewereld in een notendop, en: alle goden binnen handbereik. Het is afstotelijk en fascinerend tegelijk. Dat geldt vooral voor één bijzonder gebouw, Kumari-Chem, waarin Nepals enige 'mensgod' zit opgesloten: Kumari, een meisje van tussen de vier en twaalf jaar.

Er zijn mensen die worden verafgood, anderen verguisd. In de schijnwerelden van de sport en de muziek is dat bijna dagelijkse praktijk, met sportuitslagen en hitparades als 'liturgische handleidingen'.

In een land als Nepal is het ook realiteit in het dagelijks leven. Zo kent dit hindoekoninkrijk aan de voet van de Himalaya een meisje dat letterlijk wordt verafgood: als vleesgeworden godin krijgt ze zelfs 's lands koning op de knieën. Tegelijkertijd worden er in dit straatarme land jaarlijks duizenden meisjes ontvoerd om als prostituees aan het buitenland te worden verkocht.

De 20-jarige Anita Shakyas woont nog bij haar familie, in het centrum van de Nepalese hoofdstad Kathmandu. Dagelijks is ze te vinden op haar kamertje, waar ze in eenzaamheid haar leven slijt. „Anita is een beetje mensenschuw”, vertelde haar moeder onlangs tegen een journalist van de Frankfurter Allgemeine. „Ze praat liever niet met iemand, en als het echt moet, dan met neergeslagen ogen en met een zachte stem. Weet u, ze is te lang van de buitenwereld afgesloten geweest.”

Inderdaad, Anita was van haar vierde tot twaalfde jaar de Kumari van Nepal, de vleesgeworden godin van de hindoes. Van 1984 tot 1992 lag Nepal aan haar voeten. Nu gaat iedereen aan haar voorbij.

Speciale commissie
Ergens in diezelfde stad lopen Anu en Arune Tamang – allebei begin twintig. Ze verlieten zojuist een tapijtfabriek waar jonge meisjes van het platteland te werk zijn gesteld. Nepal telt heel wat van die fabrieken. Wat veel van die meisjes daar niet weten, is dat hun werkplek een tussenstop is op weg naar hun eigenlijke bestemming, de bordelen van de Indiase havenstad Bombay. Dat is precies waarvoor Anu en Arune hen waarschuwen. De twee zaten zelf enkele jaren in de prostitutie, nadat ze in hun geboortedorp door mannen werden overweldigd en meegenomen.

Overweldigd, zo voelden de ouders van Anita zich toen priesters bij hen aanklopten met de mededeling dat ze hun vierjarige dochter tot nieuwe Kumari wilden maken. De verkiezing van een nieuwe godin is het werk van een speciale commissie van priesters en astrologen. Bij de selectie gelden strenge criteria. Kumari, belichaming van de godin Taleju, moet immers lichamelijk perfect zijn. In de boeken van de commissie doen die fysieke opsommingen sterk denken aan het Hooglied uit de Bijbel, alleen daar worden ze béschreven, hier vóórgeschreven. Naast lichamelijke perfectie geldt dat kandidaten afkomstig moeten zijn uit de kaste van de (boeddhistische) Newars, een bevolkingsgroep die het dal van Kathmandu domineert.

Kumari wordt door Nepalese en Indische hindoes vereerd als maagdelijke godin, en als incarnatie van Taleju, de bloeddorstige godin, die tevens geldt als beschermer van de staat. De traditie om een meisje als god te vereren, stamt uit de 16e eeuw, toen voor het eerst over de ”Kumari-puja”, de Kumari-verering werd gesproken. Hindoevorsten gebruikten de Kumari-cultus om hun heerschappij over de vele boeddhisten in het Kathmandu-dal te handhaven. Die nauwe band met de koning is nog steeds zichtbaar: het huis van Kumari, de Kumari-Chem, staat direct naast het oude koninklijke paleis op Durbar Square, in het centrum van Kathmandu.

Zodra de 'zittende' Kumari haar eerste menstruatie heeft gehad, gaat de commissie op zoek naar een nieuwe kandidaat, want bloedverlies wordt beschouwd als overtreding van het reinheidsgebod. Het is bovendien een signaal dat de geest Taleju het lichaam van het meisje heeft verlaten. Loopt een meisje tussentijds een wond op, dan kan ook dát het einde van haar 'carrière' als Kumari betekenen.

De familie van Anita dacht daar slim gebruik van te kunnen maken. Anita's ouders voelden er niets voor om haar aan de priesters mee te geven. Maar die bleven aandringen en kwamen zelfs met een officieel verzoek van de koning aanzetten. Uiteindelijk gaven ze hun verzet op.

Een dag voor de 'inauguratie' van Anita tot Kumari deed haar broer een allerlaatste poging. Hij bezorgde haar een flinke snijwond, zodat ze alsnog ongeschikt zou zijn, en thuis zou kunnen blijven – dat dacht hij. Anita bloedde inderdaad behoorlijk, maar op gezag van de priesters ging de 'godwording' toch door.

Rituelen
Op de achtste dag van het tien dagen durende ”Dasain-feest”, dat vanouds in september of oktober wordt gehouden, werd Anita aan allerlei rituelen onderworpen, en haar lichaam gereinigd om geschikt te zijn voor „opname van de goddelijke geest.” De volgende dag, om vijf uur 's ochtends, juichte een menigte haar toe toen ze op het balkon van haar nieuwe woning verscheen. Anita was vier toen ze dit allemaal onderging, dus veel zal ze zich er niet meer van herinneren.

Anu en Arune herinneren zich weinig meer van het moment dat ze werden gekidnapt in hun dorp – ruim tien jaar geleden. Anu werd door vier mannen overmeesterd, en gedwongen in een bedwelmende stof gedoopte kokos te eten, daarna verloor ze haar bewustzijn. Arune overkwam hetzelfde, maar kreeg een glas cola voorgezet. Pas toen ze in Bombay arriveerden, kwamen de twee meisjes bij.

Arune komt uit de Oost-Nepalese provincie Thapa; Anu uit Sindhupalchowk, een district in het noordoosten van het land. De boerenbevolking is er straatarm en het gebied is al sinds de jaren vijftig berucht als 'leverancier' van meisjes voor de prostitutie. Ook elders in Nepal zijn afgelegen bergdorpen populaire locaties waar meisjes van tussen de 12 en 18 jaar worden ontvoerd.

Handelaars
Soms zijn zulke kidnappings niet nodig. Nepal is een van de armste landen ter wereld, met een inkomen per hoofd van bevolking van zo'n 400 gulden per jaar. In de berggebieden halen ze nog niet de helft. Veel gezinnen zijn daarom verplicht hun kinderen te werk te stellen, of te verkopen.

Zo zijn ouders vaak bereid hun dochter mee te geven aan zogenaamde ”dalals”, meisjeshandelaars: allervriendelijkste heren die van dorp naar dorp trekken en kinderen lucratieve baantjes voorschotelen – in de tapijtfabrieken van Kathmandu bijvoorbeeld. Na een misoogst, of vlak voor de oogsttijd hebben boeren vaak nauwelijks iets te eten, en dan zijn ze tot veel bereid. De prijs voor een dochter varieert van een paar honderd tot wel duizend gulden!

Er zijn ook meisjes die zelf graag uit hun dorp weg willen – moe als ze zijn van de schrijnende armoede en niet te vergeten van het zware bestaan als vrouw. In Nepal is zij immers nog altijd de voetveeg van de familie. Naast de zorg voor de kinderen, mogen zij het zware werk op het land 'erbij doen'.

Nepalese vrouwen zijn in India geliefd vanwege hun vermeende „bijzondere schoonheid.” Vandaar dat in veel Indiase bordelen uitsluitend Nepalese meisjes te vinden zijn. Volgens schattingen van mensenrechtenorganisaties worden er jaarlijks tussen de 7000 en 12.000 meisjes vanuit Nepal naar Bombay ontvoerd, om daar in bordelen te werk te worden gesteld. Tussen de 100.000 en 200.000 Nepalese meisjes zitten momenteel in Indiase bordelen. In de steden Bombay, Calcutta en New Delhi worden er tienduizenden vastgehouden. Het enige contact dat deze meisjes met thuis hebben, verloopt via ingesproken cassettebandjes die de dalals, de 'meisjesmakelaars', heen en weer sjouwen tussen bijvoorbeeld Bombay en de Nepalese bergdorpen.

Als godin Kumari zag Anita haar ouders drie keer per week. Op speciale bezoektijden mochten ze enkele uren bij haar zijn in het Kumari-huis in Kathmandu. Voor het overige waren Kumari's dagen gevuld met gebeden, rituelen en bezoeken van priesters en andere vrome hindoes. Zomaar het huis verlaten was er niet bij. Alleen op het speciaal aan haar gewijde feest, het jaarlijks terugkerende ”Indrajatra-feest”, werd ze op een speciale wagen door de straten van de stad gereden. Iedere aanraking met de grond gold dan als een misdaad, omdat het de godin ontheiligde.

Anita vertelt vaak heimwee naar huis te hebben gehad. Dat ze vanuit haar woning direct zicht had op het huis van haar ouders, en zelfs door het venster met hen kon praten, gaf maar gedeeltelijk soelaas.

Toen ze twaalf werd, moest Anita plaatsmaken voor een jonger meisje. Nu woont ze weer als gewoon meisje bij haar ouders. Gewoon meisje? In Nepal geldt een voormalige godin helemaal niet als gewoon! De godin voor wie de koning van het land neerboog om gezegend te worden en voor wie ministers en priesters door het vuur gingen, zit verlaten thuis. Ze schuwt de buitenwereld en haat ontmoetingen.

Op school mislukte ze, omdat de stof voor haar te moeilijk was. Toen ze nog Kumari was kreeg ze geen les in schrijven en lezen – laat staan in andere vakken. Ze gold immers als alwetend en niemand die het waagde haar onderwijs te geven! De inhaalslag daarna was te hoog gegrepen. Trouwen zit er ook niet in. Wie wil haar hebben? Een vroegere Kumari tot vrouw nemen is voor een Nepalees hetzelfde als ongeluk over jezelf en je gezin halen.

Uitkering
Alleen in financieel opzicht werpt haar verleden nog wat vruchten af. Wat heet ”vruchten”? Van staatswege ontvangt ze een uitkerinkje van rond de 30 gulden per maand. Te veel om van te sterven, te weinig om van te leven.

Meisjes die door hulporganisaties uit de Indiase bordelen worden gehaald, wacht thuis vaak geen hartelijk welkom. De reden is: aids. Velen hebben het in de voorafgaande jaren opgelopen. Van 128 meisjes die de afgelopen twee jaar door een hulporganisatie waren 'bevrijd' uit Indiase bordelen, was de helft besmet met het HIV-virus.

Er zijn nogal wat ouders die hun besmette dochters liever kwijt dan rijk zijn. Bang als ze zijn zelf besmet te worden, of omdat ze de schande niet over zich willen halen.

Ook voor Anu en Arune heeft het verleden een grimmige nasleep. Van de vier mannen die hen ooit ontvoerden zitten er nog twee in de cel, de andere twee zijn inmiddels op vrije voeten. Ze hebben gezworen de meisjes te zullen vermoorden.

Nepal heeft hoeren en Kumari's; de eersten verguisd, de anderen verafgood. Er is geen reden die laatsten te benijden, want weinig mensen die zó aan den lijve hebben ervaren hoe betrekkelijk het is verafgood te worden als deze afgedankte meisjes.
els
Beheerder
 
Berichten: 3134
Geregistreerd: zo 14 jul , 2002 22:08
Woonplaats: Amsterdam

Keer terug naar Aziatische godsdiensten



Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers. en 1 gast

cron