nissaba

... hebben vrouwen meer toegang tot/ affiniteit met spiritualiteit dan mannen?

:verward:

Hai Balance,

Waarschijnlijk vind je dat ik heel vreemd reageer, maar ik wilde al heel lang hierover een keer een topic starten met de volgende vraag:

Wat is nou toch spiritualiteit??

Ik hoor heel vaak mensen praten over spiritualiteit, en ik heb mijn uiterste best gedaan om te begrijpen wat ze hiermee bedoelen, maar het is me niet gelukt.
Dus ik kan zeker jou vraag niet beantwoorden, want ik begrijp niet waar het over gaat.

Ik wil niet deze thread torpederen of een andere wending geven, maar toch.... als iemand het wil proberen het mij uit te leggen, zou ik dat wel leuk vinden. De kans is nochtans groot dat ik het niet zal begrijpen omdat ik zelf gewoon 'aspiritueel' ben, wat dat dan ook mag zijn.
Wel blijkt volgens mij hieruit dat vrouwen niet per definitie spiritueler zijn dan mannen.

Eén dingetje schiet me toch tebinnen: ik geloof dat vrouwen in religies vaak worden geassocieerd met het materiële, omdat zij de kinderen baren, en dus zijn verbonden met de materiële wereld, en mannen dus met het geestelijke, of andersgezegd met het intellect.

Ik vind dat altijd onzinnige generalisaties, en het feit dat dit hersenloze idee ook door diverse (religieze) mannen wordt aangehangen, getuigt volgens mij juist van het tegendeel van intelligent denken van de kant der heren... :eh:

Hoi Els.

Ik moest lachen om je reactie, maar was ook enigszins verbaasd.

Lachen omdat ik (deels) dezelfde ervaring heb als jij: als je 'spirituelen' doorvraagt op wat ze daar nou onder verstaan, verzanden ze vaak een in een taal en begrippenapparaat waar ik niets meer mee kann. Ook heb ik er een tijd een (bijna satanisch) genoegen in geschept (maar er zat ook een oprechte nieuwsgierigheid in) religieus georienteerde mensen met deze vraag op de kast te jagen. Ben daar achteraf niet zo trots op. Wat ik ervan geleerd heb is dat het wel een van de meest indringende vragen is die je stellen kunt. Kennelijk kom je aan een heel essentiele bestaans 'zekerheid' als je hier aan roert, gelet op de heftige reacties die je kunt krijgen. En ik vind dat je mensen hun zekerheden niet weg mag nemen. En er al helemaal niet mag 'spelen'.

Intussen blijf ik nog wel echt nieuwsgierig naar wat daar nou onder verstaan wordt. Ik zie en ken mensen die daar heel integer en oprecht mee om gaan en er zinnige dingen over zeggen. Ik wil ervoor open blijven staan, dat 'spiritualiteit' misschien inderdaad een volgende stap is in de ontwikkeling van de mensheid. (Teilhard de Chardin). In elk geval brengt het mensen kennelijk (innerlijke) rust en vrede. En ik denk dat daar net zo veel behoefte aan is, als gelijkberechtiging van mannen en vrouwen-denkwijzen.

Ik vind het prima als bij de reacties mensen aangeven wat ze nou precies onder spiritualiteit verstaan. Zou mensen dan ook willen verzoeken dit niet belachelijk te maken, want ik weet dat dat de discussie heel onveilig maakt voor mensen met een spirituele antenne.

Mijn verbazing geldt meer jouw opmerking dat je a-spiritueel bent. Dat verrast mij daarom, omdat je als symbool de dubbele bijl voert (Labys-labyrinth-Kreta-enz.) Deze bijl werd gebruikt bij het slachten van offerdieren (door vrouwen? - Kreta), dus bij uitstek een religieus symbool. Ik heb altijd begrepen dat het van oudsher het symbool is van matriarchale spiritualiteit?

:trans:

By-the-way:

ik heb wel de indruk dat vrouwen i.h.a. meer met spiritualiteit 'hebben' dan mannen - ALS dat zo is dan vind ik het een kwaliteit (onder voorwaarden) en zou er graag meer van willen weten. Vandaar mijn vraag.

Ook heb ik er een tijd een (bijna satanisch) genoegen in geschept (maar er zat ook een oprechte nieuwsgierigheid in) religieus georienteerde mensen met deze vraag op de kast te jagen. Ben daar achteraf niet zo trots op.

Ik heb die fout een paar keer gemaakt.

Kennelijk had ik iets beledigends gezegd, ik begrijp eigenlijk nog steeds niet wat.

Zo zei iemand ongeveer tegen me: 'Ik geloof niet in god, maar ik geloof wel dat er 'iets' is'. Ik zei toen iets in de geest van: 'Dat vind ik nou toch zo'n vaag gedoe, je ontkent wel dat de wereld zonder god verklaard kan worden, als alternatief kom je met een of ander 'iets', maar je wil je er helemaal niet in verdiepen waaruit dat 'iets' dan bestaat'. Op dat moment zag ik in haar ogen iets knappen, en het is eigenlijk nooit meer goed gekomen. Terwijl ik voor mijn gevoel alleen maar de discussie op een concreter spoor wilde brengen.

Of een collega, die zei: 'Ik vind zoveel mannen leuk, maar voor een echte relatie wil ik wel dat hij spiritueel is'. Dus ik vroeg: 'Wat houdt dat dan in?' Kennelijk was dat al teveel, want ze begon met 'nou ja, gewoon zeg', en vervolgens kwam er eigenlijk niks en deed ze zo geïrriteerd dat ik niet verder durfde te vragen.

Op zich kunnen mensen ook wel geïrriteerd reageren als je per ongeluk iets te nuffig zegt dat ze eigenlijk naar de verkeerde tv-programma's kijken, maar dan is het in elk geval duidelijk waar het over gaat. Bij 'spiritueel' en ook 'god' vraag je mensen naar definities die ze niet paraat hebben, en dan wordt er blijkbaar defensief gereageerd.

Ik vind het een hele interessante discussie, maar het kan inderdaad snel ontsporen. Het vredelievendste kan ik eigenlijk nog discussiëren met iemand die heilig van zijn geloof overtuigd is, omdat die niet twijfelt aan zijn antwoorden, en dus zijn onzekerheid niet hoeft te maskeren door defensief gedrag.

Intussen heb ik maar even in het woordenboek gekeken.

Hier is wat er staat:

1) spiritualisme: wijsgerig stelsel volgens hetwelk alles teruggebracht kan worden tot de geest, zodat de stof slechts een verschijningsvorm van de geest zou zijn.
2) spiritualiteit: 1) onstoffelijkheid, 2) wijze waarop men zijn geloof beleidt.

Spirit betekent natuurlijk 'geest' ('spook'), en 'spiritualiën' zijn middelen die de 'geest' verruimen. :proost:

Hier wordt dus ook spiritualiteit tegenover materialiteit geplaatst, want 'stoffelijk' is natuurlijk het alledaagse woord voor het 'materiële'. Maar 'materieel' is meer; het is afgeleid van 'moeder' of 'matrix'. Met andere woorden: het moederschap wordt gekoppeld aan de materiële wereld. Het zegt iets over de wereld zoals we die kunnen waarnemen, en die is dus binnen een bepaalde filosofie gekoppeld aan het vrouwelijke. Daartegenover wordt de wereld van de geest gesteld, en die is dan mannelijk.

Hetzelfde zie je denk ik in de Indiase filosofie, waar de gemanifesteerde, materiële wereld maya wordt genoemd. Ik weet niet of maya per definitie vrouwelijk is, maar toevallig is het wel hetzelfde woord dat in diverse godsdiensten specifiek voorkomt als godinnennaam, in het boeddhisme natuurlijk als moeder van de boeddha. Wat de spirituele tegenhanger is weet ik niet, maar ik neem toch aan dat mannen dichter bij dit concept spiritualiteit zijn geplaatst dan vrouwen, omdat mannen in het systeem van reïncarnatie een trapje dichter staan bij de toestand van nirwana - zuiver onstoffelijk dus.

Ik weet niet of ik het heel erg verstoethaspel, maar ik heb dus wel het idee dat de concepten materialisme - spiritualisme op een dualistische manier tegenover elkaar worden geplaatst, op een manier waarop in diverse godsdiensten man-vrouw ook een soort tweeëenheid vormen. Het is een manier om de wereld te benaderen: alles wordt als tweevoudig gezien, er zitten twee tegengestelde kanten aan een zaak, deze zaken zijn complementair aan elkaar, en vormen gezamenlijk een eenheid.

Het is natuurlijk best mogelijk dat het vooral mannen waren in een cultuur van mannelijke dominantie die de begrippen plaatsten in een kader van mannelijkheid-vrouwelijkheid, en die vervolgens materialisme een negatievere lading meegaven.

Ik wil ervoor open blijven staan, dat 'spiritualiteit' misschien inderdaad een volgende stap is in de ontwikkeling van de mensheid. (Teilhard de Chardin). In elk geval brengt het mensen kennelijk (innerlijke) rust en vrede.

Het is zeker zo dat ik mijn leven niet bevredigend zou vinden als ik alleen maar profiteer van onze consumptiemaatschappij. In die zin heb ik dus een alternatief nodig voor 'gerichtheid op het aardse'. Ik weet niet in hoeverre dat dan in spiritueel is.

Mijn verbazing geldt meer jouw opmerking dat je a-spiritueel bent. Dat verrast mij daarom, omdat je als symbool de dubbele bijl voert (Labys-labyrinth-Kreta-enz.) Deze bijl werd gebruikt bij het slachten van offerdieren (door vrouwen? - Kreta), dus bij uitstek een religieus symbool. Ik heb altijd begrepen dat het van oudsher het symbool is van matriarchale spiritualiteit?

Hahaha...

Bovendien is het woord in verband gebracht met het woord 'labyrint', dat betrekking heeft een soort gesloten pad, waarover mensen kunnen lopen, een soort 'heilige weg' eigenlijk. Daarbij zijn ze natuurlijk overgeleverd aan een soort verinnerlijking van hun gedachten - je denkt automatisch over je leven na. Spiritueel?

Ik moet zeggen dat ik ook heel slecht ben in symbolen. Er wordt hier wel eens een vraag gesteld zoals: 'wat was het symbool van die of die godin', en dan sta ik alweer met mijn mond vol tanden. Mensen zien symbolen soms als een gesloten systeem van verwijzingen - de roos verwijst naar de liefde, of naar het bloed, of zoiets. Maar ik zie ze als een steeds veranderend systeem van associaties, en eigenlijk zijn alle associaties mogelijk. Wat dat betreft kun je het bijvoegsel van Umberto Eco over 'De naam van de roos' nalezen; je kan het zo gek niet bedenken of de roos kan ernaar verwijzen.

Ik heb de labrys in elk geval gekozen vanwege dat matriarchaat, en ook omdat ik de dingen naar mijn eigen hand zet. Maar ik zie ook associaties met minder spirituele zaken, die misschien frustraties of kwaadaardige kantjes van mijn karakter blootleggen. Kijk hier hoe Klytaemnestra het matriarchaat probeert te verdedigen:

je hebt verschillende soorten spirualiteit:
Confessionele spiritualiteit

Aanhangers van orthodoxe religies beschouwen spiritualiteit als een deel van hun religieuze ervaring. Zij zijn meer geneigd spiritualiteit te contrasteren met de seculiere "wereldsheid" dan met de rituele expressies van hun religie. Spiritualiteit is dan een veeleer een bezinning op een element uit de religie, waartoe zij behoren. Zo kan sprake zijn van bijvoorbeeld een charismatische, een eucharistische of een franciscaanse spiritualiteit.

Postmodernisme en spiritualiteit

In recentere tijden is spiritualiteit steeds meer gaan betekenen dat iemand's beleving meer persoonlijk, minder dogmatisch en met meer openheid voor nieuwe ideeën en invloeden en meer pluralistisch is dan het geloof van de gevestigde religies. In de "New Age"-beweging wordt spiritualiteit doorgaans afgezet tegen de georganiseerde religie, en ligt de betekenis van de spiritualiteit in de actieve en vitale verbinding met de kracht of het wezen van het diepere zelf. Onder invloed van het postmodernisme heeft de idee postgevat, dat absolute waarheden niet bestaan en verantwoordelijk zijn voor intolerantie. De aanspraak van verschillende godsdiensten op de absolute waarheid staat daardoor onder druk. Volgens de uit het postmodernistische denken voortvloeiende pluralistische religietheologie kan geen enkele religie meer aanspraak maken op de absolute waarheid. Het betekent dat elke religie "iets waars" verkondigt, geen enkele echter de absolute waarheid.

Individualistische spiritualiteit

Onder invloed van de pluralistische religietheorie ontwikkelde zich vanaf de jaren 70 in de 20e eeuw de idee van spiritualiteit als persoonlijke levenshouding, meestal buiten de georganiseerde religies. Zij die liever van "spiritualiteit" spreken dan van "religie" zijn geneigd aan te nemen dat er vele "spirituele wegen" zijn en dat er geen objectieve waarheid bestaat over welke weg men het beste zou kunnen volgen. Op grond daarvan worden keuzes voor het volgen van zo'n spirituele weg doorgaans bepaald door subjectieve verlangens en de verwachte meerwaarde voor de persoonlijke belevingswereld.

Geleide spiritualiteit

Over 'Spiritueel zijn' wordt vaak gesproken als iets met een bepaald doel, zoals het tegelijkertijd ontwikkelen van iemand's wijsheid, wilskracht en communie met God/het universum, waarvoor het nodig is iemand's zintuigelijke, gevoelsmatige en denkmatige illusies weg te nemen. De analogie van de grot-ervaring uit Boek VII van Plato's Republiek is een van de bekendste beschrijvingen van het spirituele ontwikkelingsproces.

Andere gebruikers van dit begrip benadrukken dat spiritualiteit een tweerichtings proces is. De naar boven gerichte kant houdt verband met innerlijke groei en de naar beneden gerichte kant met het teweeg brengen van verbeteringen in de wereld/realiteit rondom ons heen ten gevolge van die innerlijke verandering.

Bedankt Pallas, dat is een heel verhelderend stuk! :lach2:

Het komt inderdaad vaak overeen met mensen die ik ken die beweren 'spiritueel' te zijn, alleen hebben ze het zelf nooit kunnen uitleggen.

Ik wou je wel vragen als je iets citeert, om dan even de bron te vermelden, in verband met eventuele auteursrechten, waar forums wel degelijk problemen mee krijgen als iemand artikelen zonder bronvermelding overneemt. Maar ook vanwege de 'nettiquette', omdat mensen recht te doen die vrijblijvend kennis en informatie beschikbaar stellen.

Ik zag dat dit stuk van wikipedia komt, dus dan kun je de URL erbij geven:

ok maar soms dan zoek ik iets op en gebruik ik die bron wel maar schrijf er hier en daar wat dingen bij

Vrouwen staan door de cultuur misschien dichter bij hun innerlijke zelf maar dat betekend niet dat mannen geen spirituele kant hebben. :lach2:

Spiritualiteit, je zegt het al: wijn dus!

nissaba

Vrouwen en spiritualiteit. - Wat vinden jullie: .......