nissaba

Hoi

Ik zoek de naam van zowel de Romeinse auteur als het eiland over welke hij schreef. Een tijd terug las ik in een boekje een klein stukje over een eilandje bij Brittannië (waarschijnlijk een van de Scilly-eilanden) waar een Gallisch Orakel gevestigd was en waar negen maagdelijke priesteressen leven die een rijke kennis hebben over de geneeskunde en de waarzeggerij. Totaal opwindend want dit komt toch griezelig veel overeen met de negen Vrouwen van het Meer die de op sterven na dode koning Arthur van de vlakte van Camlann kwamen halen en op hun wonderzame boot naar hun eiland in het westen brachten...
Maar ik weet niet meer waar ik dat precies gelezen heb en wie die Romein was die dat geschreven heeft...

Dus: help!

Avalon

Endymion, ik denk dat het dit is wat gij zoekt en niet mijn vorige bijdrage ?


... één van de meest onthutsende teksten, die uit de Griekse letteren bewaard zijn gebleven. Hij werd gered door Diodorus van Sicilië in zijn Bibliotheca Historica (50 v.Chr.), die hem ontleende aan de voor het overige grotendeels verloren gegane geschriften van Hecateus van Milete (500 v.Chr.). Hecateus zelf kan het verhaal hebben vernomen van de tin-, goud- of amberhandelaars, die blijkbaar regelmatig het voorhistorische Wessex bezochten. De betreffende tekst luidt alsvolgt:

"Schuin tegenover Keltisch Gallië ligt er een eiland in de Oceaan, niet kleiner dan Sicilië, dat zich naar het noorden toe uitstrekt en door de Hyperboreeërs wordt bewoond, die hieraan hun naam ontlenen dat zij boven de noordenwind wonen. Op dit eiland heerst een prettige temperatuur, de bodem is er rijk, grote vruchtbaarheid doet er alles weelderig wassen, zodat het land twee oogsten per jaar oplevert.

Volgens de overlevering werd hier Latona geboren en daarom vereren de bewoners Apollo meer dan welke andere godheid ook. Men kan rustig zeggen dat allen zijn priesters zijn want dagelijks wordt hij in lofzangen verheerlijkt en wordt hem op vele andere manieren overvloedig eer bewezen.

Op dat eiland verrijst op een fraaie, ingesloten ruimte in de bossen, eveneens aan Apollo gewijd, ook een merkwaardige tempel, geheel rond van vorm, door wijgaven opgeluisterd. In de nabijheid treft men een stad aan, dezelfde god toegewijd, waarvan de meeste inwoners op de harp spelen. Onafgebroken roeren zij in de tempel de snaren en richten er lofliederen tot de godheid, wiens daden worden verheerlijkt."

Hubert Lampo en P.P.Koster, Arthur, 1985, pag. 144-145.