Op mijn vorige computer had ik een afschrift van een lezing, gegeven aan de uni van Groningen, waarin het nieuwe christendom werd bekeken vanuit een feministisch perspectief. Maria is weer helemaal terug, heb ik begrepen. :wink:
Het komt denk ik mede doordat de kerk geen macht meer heeft over de 'kudde', om te bepalen wat ze moeten doen en denken. Dan kiezen mensen het vrije pad, en gaan zelf beginnen met het vormgeven van hun religie. Als die vrijheid er is, wordt de godsdienst meer een afspiegeling van de heersende ideologie, in plaats van een opgelegde dictatoriale wet die geen oog heeft voor de behoeftes van mensen.
Het is een interessante ontwikkeling vind ik zelf.
Vind ik ook.

Het leukste is dat je zelf kan deelnemen aan deze ontwikkeling. Dat is toch heel wat anders dan naar de kerk gaan en ons door de pastoor laten vertellen wat we moeten vinden. We zijn allemaal een stuk mondiger geworden, ook op dit gebied.
Juist door het omgaan met 'haantjes', zoals ik ze graag noem, leer je waar de pijnpunten liggen.
Ik ben het daar wel mee eens, en je moet daar ook je weg in leren te vinden. Maar ik bedoel ook dat je sommige circuits vermijdt omdat die alles vertegenwoordigen waar je zelf niet achterstaat. Het zou misschien wel goed zijn voor een beter begrip om dat wel te doen, maar het kost je letterlijk een deel van je leven.
Een voorbeeld: de machocultuur op de beurs is zoiets, maar het is uitgesloten dat ik daar ooit tussen zou komen, want speculeren staat me gewoon tegen.
Maar ook die wereld boven dat zogenaamde 'glazen plafond' waar vrouwen steeds weer tegenaan schijnen te stuiten, en allerlei bestuursculturen die zijn bevolkt door mannen. Het zou aan de ene kant goed zijn als de boel eens werd geneutraliseerd door van die Femke Halsema-types, maar het punt is: veel vrouwen komen er ook niet tussen omdat ze een aversie tegen die cultuur hebben.
Toch zit daar wel de macht. We moeten die verhouding dus op een andere manier ontmantelen, als we er niet zelf aan kunnen deelnemen. Misschien door te zorgen dat andere, minder 'hanige' en machtsbeluste structuren het meer voor het zeggen krijgen. ??
Morgaine schreef:Els schreef:Quote:
Maar misschien snap ik het ook wel: in het falen van anderen worden de EO-christenen weer bevestigd in de kracht van hun eigen godsdienst. Ze spiegelen zich dus het liefste aan mensen die ergens in zijn mislukt, om hun eigen geloof een basis te geven.
Dan snap je meer als ik

Ik denk dat hier in de psychologie een verklaring voor bestaat: cognitieve dissonantie. In de wereld neem je allerlei dingen waar die conflicteren met jouw geloof of wereldbeeld. Maar dat leidt er niet toe dat je geloof op losse schroeven komt te staan. Je gaat juist op zoek naar waarnemingen (cognities) die jouw geloof of beeld bevestigen, zodat de verschillende cognities weer met elkaar in overeenstemming zijn.
Ik weet niet of ik het goed zeg, maar ik zit op dit moment die psychologische mechanismes te bestuderen, dus binnenkort zal ik het precies weten.
In elk geval, dat kan zijn waarom de EO gelukkig is met onzekere, zoekende mensen die op een dag bij het christendom aankloppen. Er zijn natuurlijk ook legio 'dissonerende' cognities, zoals mensen die eruit stappen. Mensen als deze Joyce Foekema moeten dit herstellen.