nissaba

Vrijheid is typisch rechts.

Ik geloof niet dat vrijheid een specifiek links standpunt is.
Want daarbij denk ik in de eerste plaats aan het liberalisme en de Franse Revolutie en dan de vrijheid van de ondernemers.

Doen waar je zin in hebt.

Vrijheid betekent in de eerste plaats eenvoudig: doen waar je zelf zin in hebt.
Dus is in de eerste plaats een individueel standpunt en is niet sociaal.
Want dat laatste gaat juist uit van de mens in gemeenschap.
En historisch is het socialisme een reactie op de al te grote vrijheid van de ondernemers, die geen rekening hielden met de arbeiders.
Op de Franse revolutie volgde de Russische revolutie.

Van slaaf naar loonslaaf.

De ondernemer is immers in principe vrij ( het is beter eigen baas te zijn dan voor je baas te moeten werken ).
Dus de eenvoudige verdeling is hier die van de vrije mens en de (vroegere) slaaf.
De arbeider is daarom in wezen nog steeds de loonslaaf die zo min mogelijk wil werken en het liefst met pensioen gaat.
De vrije ondernemer daarentegen heeft plezier in zijn werk, want hij werkt voor zichzelf en werkt ook over het algemeen veel langer en harder om zoveel mogelijk te verdienen.

Amerika.

Geografisch gezien vind je in het Westen een veel grotere mate van individueel vrijheidsbesef dan in Oosten, waar de mens meer een sociaal en collectief bewustzijn heeft.
Zo dat het sterkste vrijheidsbewustzijn in Amerika is en het collectivisme in Rusland en China.
Europa zit daar tussen in.

De Germanen.

(De Germanen hadden een sterk vrijheidsbewustzijn en het is waarschijnlijk geen toeval dat de Russen tot de Slavische volkeren behoren, dus in wezen slaven zijn.)

De leider en de massa.

Maar ook hier in Europa is het vrijheidsbewustzijn van de vrije ondernemer de baas over de massa van de arbeiders.
Dus hoe links ook zijn best doet: het zal het waarschijnlijk niet winnen, omdat de wereld in de eerste plaats geleid wordt door individuen, dus leiders aan de top.
En de grote massa van het socialisme zit onderin en laat zich daardoor leiden.

Het probleem van de verzoening.

In die eenheid van individu en massa is het individu de leider aan de top en is het zaak leider en massa, liberalisme en socialisme met elkaar op een lijn te krijgen, met elkaar te verzoenen.

De arbeidsvreugde.

Zodat de individuele vrijheid over gaat in een collectieve vrijheid, dus een gezamenlijk vrijheidsbeleven.
Maar dat is volgens mij niet zo gemakkelijk omdat je daarvoor een heel andere maatschappelijke motivatie voor nodig hebt, namelijk geen arbeid om den brode, dus om het geld, maar om de arbeidsvreugde zelf.

Vrijheid bestaat niet.

Volgens sommigen bestaat vrijheid eigenlijk helemaal niet, en wel omdat alles wat bestaat bestuurd wordt door de Logica der dingen en der mensen.
Oftewel: het totale systeem der werkelijkheid bepaalt wat een elkeen daarin doet of niet doet.

Het individu is afhankelijk.

Er bestaat dus niet zoiets als een individuele vrijheid als zou een mens zich los kunnen maken uit het geheel der werkelijk en uit zichzelf geheel en al zelfstandig eigen daden kunnen bepalen.

De gespleten werkelijkheid.

Want dan zouden we in een gespleten werkelijkheid leven van enerzijds de totale werkelijkheid, die alles in zichzelf bepaalt en anderzijds een individu, die daar buiten zou leven en dus zichzelf geschapen zou moeten hebben.
Dat is natuurlijk niet zo, want ook het individu is uit de totale werkelijkheid voortgekomen en een resultaat daarvan en zijn daden zijn door die totale werkelijkheid bepaald.

De schijnvrijheid.

Zijn zogenaamde vrijheid is dus eigenlijk een schijn-vrijheid of slechts een gedeeltelijke vrijheid, maar zeker geen absolute vrijheid.
Het is schijn wanneer hij zelf niet weet waar zijn eigen daden en gedachten vandaan komen en meent dat het werkelijk en alleen uit hem zelf is gekomen.
Dus als hij de grond daarvan niet kent of wil erkennen.

De gedeeltelijke vrijheid.

En het is gedeeltelijk omdat hij als individu deel is van het grote geheel, dat de grondslag is van zijn individuele vrijheid en de totale vrijheid is.
Want het geheel bepaalt de delen en het deel is dus slechts een gedeeltelijke bepaling daarin en dus ook slechts gedeeltelijk vrij.

De afhankelijke vrijheid.

Zo voelt een vis zich vrij als hij in het water kan zwemmen en dat is ook zijn vrije wil, maar een vis heeft zichzelf niet als vis geschapen.
Ware hij als een vogel geschapen, dan zou hij zich vrij voelen in de lucht.
De vrijheid van vis en vogel zijn dus een afhankelijke vrijheid en geen absolute vrijheid.

De absolute vrijheid.

De absolute vrijheid ligt dus in het absolute geheel of de oneindigheid en eeuwigheid van het totale systeem van de werkelijkheid.
Voor sommigen is dat God als oneindige Geest en voor anderen is dat de Natuur, maar kan ook als de eenheid van de totale mensheid bepaald worden, dus als totale cultuur als grondslag voor elke individueel handelen.

Liberalisme en socialisme.

En in die laatste zin heeft de vrijheid van het individu ( het liberalisme ) zijn grondslag in de eenheid van alle mensen als socialisme.

De ontwikkeling van het vrijheidsbegrip.

Ten minste: zo zou het moeten zijn, want deze twee opvattingen botsten met elkaar en behoort tot het wezen van de vrijheid als een ontwikkelingsproces en tevens begripsbepaling van wat de vrijheid eigenlijk is.

wordt vervolgd

3 - Vrijheid en onvrijheid.

De vrijheid is alleen duidelijk te maken in relatie tot eigen tegendeel: de onvrijheid.
Zo zal het duidelijk zijn dat als iemand in de gevangenis zit, dat hij dan onvrij is.
Hij kan dan niet doen en laten wat hij wil.
Zijn vrijheid is beperkt door degene die hem in de gevangenis gezet heeft.

Misdaad als het benemen van een andermans vrijheid.

En dat kan dan weer komen omdat hij zelf een misdaad heeft begaan, waarmee hij dan weer zelf de vrijheid van een ander heeft benomen.
Bij een moord is dat de vrijheid van een ander om te leven.
Bij diefstal is dat de vrijheid van een ander om geld te kunnen besteden.

De collectieve vrijheid.

Dus hier ontstaat dan eigenlijk het conflict tussen de vrijheid van de een en de vrijheid van de ander.
Zouden er echter geen conflicten zijn dan zou iedereen vrij zijn en de individuele vrijheid samen gaan met de collectieve vrijheid van iedereen.
En je zou je zelfs af kunnen vragen waarom dat niet zo is.
Waarom is de werkelijkheid geen totale harmonie?

De vrijheid van de een is de onvrijheid van een ander.

Ook in de natuur is eigenlijk geen totale harmonie, want ook daar is het bestaan van het ene afhankelijk van de ondergang van het andere.
Met name omdat het leven van de natuur een proces is en het ene uit het andere ontstaat.
Men ziet dat zowel in de levenloze natuur als bij de levende natuur van planten en dieren.
Oftewel: de ene zijn dood is de ander zijn brood.
En nog verder gedacht: de vrijheid van de een is de onvrijheid van de ander.

De vrijheid als proces van bevrijding.

En vrijheid heeft dan ook alles te maken met bevrijding, het zich los maken uit de heerschappij of dictatuur van een ander die over jou heerst.
En pas daarin krijgt het begrip vrijheid ook zijn echte levende en intense belevenis en ervaring en begrip.

De tachtigjarige oorlog.

Zo heeft Nederland 80 jaar moeten vechten om vrij te kunnen worden van de Spaanse tirannie.
En daarmede ook om vrij te worden van de dictatuur van de katholieke kerk.
Maar diezelfde kerk heeft die bevrijding ook mogelijk gemaakt.
Want het katholicisme is tevens de moeder en/of vader van het protestantisme en zonder die eerste zou de laatste niet hebben bestaan.

Ouders en kinderen.

Men kan dat vergelijken met de situatie van het kind dat opgroeit in de sfeer, maar daardoor ook in de macht van de ouders en zich daarvan moet bevrijden als het ouder wordt.
Dat kan allemaal harmonieus verlopen, maar ook als een heftige strijd beleefd worden.

De strijd tussen Oost en West.

En in het grote geheel van politiek en religie is het over het algemeen zo dat het Westen een grote strijd heeft moeten voeren om zich los te maken van de vaderlijke dictatuur van het Oosten.
Die strijd is in het verre verleden al gestreden door de Grieken tegen de Perzen.
Het komt al voor in de Ilias als de strijd tegen Troje.
En later heeft het zich weer voorgedaan in de strijd van de christenen tegen de Islam.
Want de Oosterse mens heeft niet dat individuele zelfbewustzijn van vrijheid van de Westerse mens.
De Oosterse mens neigt sterk tot een gehoorzaamheid aan een vaderlijke macht, wat zowel in de religie als in de politiek tot uiting komt.
De strijd tegen het Oosten is in wezen de strijd van de zoon tegen de vader, tot bevrijding van het eigen ik-bewustzijn.
Dat wil zeggen: ik denk en ik bepaal zelf mijn eigen wil en niet een ander.
Dat laatste is typisch voor de Westerse mens.

wordt vervolgd.

Harrie, je maakt wel een interessante analyse. Ik ben niet eens met alles wat je zegt, hoewel ik wel gefascineerd ben door de moeite die je neemt om dit te analyseren. Ik weet niet of mijn volgende reactie constructief is, maar ik werp het er toch even tussendoor.

Vrijheid is typisch rechts.

Ik geloof niet dat vrijheid een specifiek links standpunt is.
Want daarbij denk ik in de eerste plaats aan het liberalisme en de Franse Revolutie en dan de vrijheid van de ondernemers.

Dit is ook wel een stokpaardje van mij, maar ik trok een andere conclusie. Het gaat om wat ik 'omkeerretoriek' noem, namelijk het nemen van een waarde die voor mensen van belang is en die wordt gewaardeerd, en die zodanig toepassen dat hij het tegendeel ervan gaat betekenen. De 'vrije markt' van het liberalisme is namelijk helemaal niet vrij, maar veroorzaakt grote ongelijkheid en maakt dat het recht niet meer toegankelijk is voor mensen met te weinig geld.

Maar dat is niet de schuld van het begrip 'vrijheid', het komt doordat de vrijheid in het neoliberalisme anders wordt uitgelegd dan wij het automatisch voor onszelf interpreteren.

Het gevolg is dat er wel een soort egoïstische vorm van vrijheid ontstaat die ontstaat dat de meest egoïstische en hebzuchtige ondernemers de meeste 'vrijheid' voor zichzelf toeëigenen en anderen daaraan onderwerpen, zoals het personeel in hun bedrijven. Als deze ontwikkeling niet wordt tegengegaan onstaat een spiraal die dit beeld steeds sterker bevestigt. Uiteindelijk ontstaat hieruit een nieuw soort feodalisme, niet een feodalisme van landeigenaren, pachters en lijfeigenen maar van bedrijven en personeel, stukloners en werklozen.

Het probleem is niet de vrijheid an sich, maar deze feodale mentaliteit die al in de kiem besloten ligt van het verkeerd gebruikte begrip vrijheid in het neoliberalisme.

Ik lig tegenwoordig nog al eens in de clinch met doemdenkende mensen die menen dat de mens van nature egoïstisch is. Allerlei ontwikkelingen voeren ze dan op om te bewijzen dat dit waar is, maar het overtuigt mij niet. Volgens mij zijn er zoveel misstanden omdat een minderheid die niet deugt iedere keer de macht in handen weet te krijgen door allerlei natuurlijke, sociale menselijke waarden in hun eigen voordeel aan te wenden. Ze parasiteren dus op het wezenlijke sociale karakter van de meeste mensen.

Geografisch gezien vind je in het Westen een veel grotere mate van individueel vrijheidsbesef dan in Oosten, waar de mens meer een sociaal en collectief bewustzijn heeft.
Zo dat het sterkste vrijheidsbewustzijn in Amerika is en het collectivisme in Rusland en China.

Maar die sociale en collectieve eigenschappen van mensen worden dan ook in die landen enorm misbruikt en zijn manieren om mensen te onderwerpen en ze van hun vrijheid en unieke persoonlijkheid te beroven. Ik denk dus ook niet dat het gaat om sociaal bewustzijn maar een opgedrongen sociale orde.

Het nadeel van onze cultuur is dat wij wel in staat zijn geweest ons te bevrijden van de collectivistische onderwerping, i.c. aan de kerk, maar dat we daarna niet in staat waren nieuwe structuren op te bouwen. Voor we ontdekten dat dit nodig was, waren er al nieuwe aasgieren in de ongestructureerde groepen gedoken om een nieuwe piramidale orde te vestigen. Die aasgieren kun je samenvatten als neoliberaal bedrijfsleven, bankiers en financiers, maar er zat ook veel van de oude macht bij, die het niet leuk vond van hun positie te worden beroofd.

Als wij nu als conclusie gaan trekken dat vrijheid niet links en en dat we terug moeten naar het collectivisme zullen ze daar wel blij mee zijn. Linksen beschuldigen van materialisme en egoïsme is traditioneel het stokpaardje van conservatief rechts.

Het individu is afhankelijk.

Er bestaat dus niet zoiets als een individuele vrijheid als zou een mens zich los kunnen maken uit het geheel der werkelijk en uit zichzelf geheel en al zelfstandig eigen daden kunnen bepalen.

Eens, en een belangrijke constatering ook. Maar deze constatering geeft ook denk ik aan dat het woord vrijheid op verschillende manieren kan worden gebruikt. Het individu is afhankelijk van zijn medemensen, maar dat is andere vorm van onvrijheid dan de onvrijheid in de feodale samenleving, waarin 'onvrij' betekent 'onderworpen aan een heerser'. Dus het gaat niet om een relatie met je medemensen waarin je wederzijds je positie steeds opnieuw bepaalt, maar om een relatie tussen een slaaf en een meester, waarin de slaaf niets te zeggen heeft over zijn positie.

Nou ja, bedankt voor inspirerende posts tot dusverre, het zet eens aan tot nadenken hierover.

PS, wat dat verschil tussen oost en west betreft, dat valt mij ook wel eens op. Zou het komen omdat het oosten al veel langer wordt geplaagd door rigide, vergoddelijkte heersers en imperialsitische plunderculturen? Het oosten wordt wel 'bakermat van de beschaving' genoemd, maar het is toevallig ook de bakermat van het militarisme en de theocratische totaalstaat. Die beschaving was misschien wel heel aantrekkelijk voor plunderaars en parasieten.

els schreef:Harrie, je maakt wel een interessante analyse. Ik ben niet eens met alles wat je zegt, hoewel ik wel gefascineerd ben door de moeite die je neemt om dit te analyseren. Ik weet niet of mijn volgende reactie constructief is, maar ik werp het er toch even tussendoor.

Vrijheid is typisch rechts.

Ik geloof niet dat vrijheid een specifiek links standpunt is.
Want daarbij denk ik in de eerste plaats aan het liberalisme en de Franse Revolutie en dan de vrijheid van de ondernemers.

Dit is ook wel een stokpaardje van mij, maar ik trok een andere conclusie. Het gaat om wat ik 'omkeerretoriek' noem, namelijk het nemen van een waarde die voor mensen van belang is en die wordt gewaardeerd, en die zodanig toepassen dat hij het tegendeel ervan gaat betekenen. De 'vrije markt' van het liberalisme is namelijk helemaal niet vrij, maar veroorzaakt grote ongelijkheid en maakt dat het recht niet meer toegankelijk is voor mensen met te weinig geld.

Oké, het veroorzaakt ook grote onvrijheid, dus het tegendeel van wat de bedoeling is. In die zin is het socialisme een aanvulling op die zogenaamde vrijheid.

Maar dat is niet de schuld van het begrip 'vrijheid', het komt doordat de vrijheid in het neoliberalisme anders wordt uitgelegd dan wij het automatisch voor onszelf interpreteren.

Het gevolg is dat er wel een soort egoïstische vorm van vrijheid ontstaat die ontstaat dat de meest egoïstische en hebzuchtige ondernemers de meeste 'vrijheid' voor zichzelf toeëigenen en anderen daaraan onderwerpen, zoals het personeel in hun bedrijven. Als deze ontwikkeling niet wordt tegengegaan onstaat een spiraal die dit beeld steeds sterker bevestigt. Uiteindelijk ontstaat hieruit een nieuw soort feodalisme, niet een feodalisme van landeigenaren, pachters en lijfeigenen maar van bedrijven en personeel, stukloners en werklozen.

Oké, dat kan ik met je eens zijn.......vrijheid verwordt tot egoïsme.

Het probleem is niet de vrijheid an sich, maar deze feodale mentaliteit die al in de kiem besloten ligt van het verkeerd gebruikte begrip vrijheid in het neoliberalisme.

het oude machtsstreven steekt weer de kop op.

Ik lig tegenwoordig nog al eens in de clinch met doemdenkende mensen die menen dat de mens van nature egoïstisch is. Allerlei ontwikkelingen voeren ze dan op om te bewijzen dat dit waar is, maar het overtuigt mij niet. Volgens mij zijn er zoveel misstanden omdat een minderheid die niet deugt iedere keer de macht in handen weet te krijgen door allerlei natuurlijke, sociale menselijke waarden in hun eigen voordeel aan te wenden. Ze parasiteren dus op het wezenlijke sociale karakter van de meeste mensen.

Zo is het, maar is de zogenaamde sociale mens niet medeschuldig daaraan, want die laat het zich steeds weer "overkomen".

Geografisch gezien vind je in het Westen een veel grotere mate van individueel vrijheidsbesef dan in Oosten, waar de mens meer een sociaal en collectief bewustzijn heeft.
Zo dat het sterkste vrijheidsbewustzijn in Amerika is en het collectivisme in Rusland en China.

Maar die sociale en collectieve eigenschappen van mensen worden dan ook in die landen enorm misbruikt en zijn manieren om mensen te onderwerpen en ze van hun vrijheid en unieke persoonlijkheid te beroven. Ik denk dus ook niet dat het gaat om sociaal bewustzijn maar een opgedrongen sociale orde.

maar dan is de ellende dat de massa zich altijd weer laat misbruiken in plaats van in opstand te komen en het beter te doen.
Blijkbaar missen ze toch steeds weer de intelligentie en de wil zich niet te laten misbruiken.
Ze worden afgemaakt zoals de zwakkeren in de natuur.

Het nadeel van onze cultuur is dat wij wel in staat zijn geweest ons te bevrijden van de collectivistische onderwerping, i.c. aan de kerk, maar dat we daarna niet in staat waren nieuwe structuren op te bouwen. Voor we ontdekten dat dit nodig was, waren er al nieuwe aasgieren in de ongestructureerde groepen gedoken om een nieuwe piramidale orde te vestigen. Die aasgieren kun je samenvatten als neoliberaal bedrijfsleven, bankiers en financiers, maar er zat ook veel van de oude macht bij, die het niet leuk vond van hun positie te worden beroofd.

Het probleem is dat de massa medeschuldig is en door alleen maar de machthebbers de schuld te geven verandert er niks.
De massa wacht altijd weer op leiders die het voor hen moeten verbeteren in plaats zelf iets te doen.
Zo ook weer in de moderne tijd: ze pikken het weer opnieuw dat ze bedonderd worden waar ze bij staan.

Als wij nu als conclusie gaan trekken dat vrijheid niet links en en dat we terug moeten naar het collectivisme zullen ze daar wel blij mee zijn. Linksen beschuldigen van materialisme en egoïsme is traditioneel het stokpaardje van conservatief rechts.

Het linkse systeem (Marxisme) is in wezen ook nog steeds gebaseerd op materialisme en als de arbeiders de kans krijgen, en die hebben ze ook gekregen, blijken ze ook kleine kapitalisten geworden te zijn.
In wezen wil ook een arbeider liefst eigen baas zijn en daarmede ook vrij.

Het individu is afhankelijk.

Er bestaat dus niet zoiets als een individuele vrijheid als zou een mens zich los kunnen maken uit het geheel der werkelijk en uit zichzelf geheel en al zelfstandig eigen daden kunnen bepalen.

Eens, en een belangrijke constatering ook. Maar deze constatering geeft ook denk ik aan dat het woord vrijheid op verschillende manieren kan worden gebruikt. Het individu is afhankelijk van zijn medemensen, maar dat is andere vorm van onvrijheid dan de onvrijheid in de feodale samenleving, waarin 'onvrij' betekent 'onderworpen aan een heerser'.

mee eens.....dus de echte vrijheid is er nog steeds niet.

Dus het gaat niet om een relatie met je medemensen waarin je wederzijds je positie steeds opnieuw bepaalt, maar om een relatie tussen een slaaf en een meester, waarin de slaaf niets te zeggen heeft over zijn positie.

Nou ja, bedankt voor inspirerende posts tot dusverre, het zet eens aan tot nadenken hierover.

Oké, jij ook bedankt voor je reactie. Het is een moeilijk probleem.
Het kwaad zit in ons allen om rijk te willen zijn en machtig en over anderen te willen heersen.
Ze sterksten lukt dat en de anderen moeten lijden.

els schreef:PS, wat dat verschil tussen oost en west betreft, dat valt mij ook wel eens op. Zou het komen omdat het oosten al veel langer wordt geplaagd door rigide, vergoddelijkte heersers en imperialsitische plunderculturen? Het oosten wordt wel 'bakermat van de beschaving' genoemd, maar het is toevallig ook de bakermat van het militarisme en de theocratische totaalstaat. Die beschaving was misschien wel heel aantrekkelijk voor plunderaars en parasieten.

Ik denk dat het hier om een geografische verklaring gaat en wel daarom dat het Oosten een grote landmassa is........overeenkomstig dus met het begrip: massa voor mensenmassa.

Terwijl het Westen veel meer differentiatie in het landschap heeft en voornamelijk door contact met de zee.
Dat gold bijvoorbeeld voor de landen aan de Middellandse Zee en met name Griekenland en later Europa en nu Amerika als een immens eiland.

Overigens had ook China een lange kuststrook en is nooit een zeevarende natie geworden.

Een andere verklaring is dat de zon in het oosten opkomt en dan naar het westen gaat.
De ontwikkeling van de mens leidt tot een steeds groter individualisme, maar anderzijds ook tot een steeds grote wordend collectivisme gezien de globalisering en ook de ondernemers uiteindelijk hun vrijheid zullen verliezen in steeds groter wordende ondernemingen.

4 - de vrijheid van het IK

Het zogenaamde IK-denken en de vrijheid van het IK, die daarmede gepaard gaat, is in wezen negatief, dat wil zeggen: eigenlijk verkeerd.
Want dat het Ik denkt, wil nog niet zeggen dat het IK goed denkt.
Dit is al een heel oude strijd in de filosofie en dan denk ik met name aan de oude Grieken in hun filosofische strijd tussen de zogenaamde Sofisten en Socrates.

de Sofisten en Socrates

De Sofisten waren namelijk van mening dat de mens zelf de maat was van alle dingen.
Dus de mens zelf als individu bepaalt wat waar is en wat goed is.
Dus als iemand meent dat de waarheid links is, dan is het ook links en als iemand meent dat de waarheid rechts is, dan is het ook rechts.
En als iemand meent dat er een God bestaat, dan bestaat die ook.
En als iemand meent dat God niet bestaat, dan bestaat ie ook niet.
Dit is de absolute vrijheid van het individu.

alles is slechts subjectief

Ook in de moderne tijd speelt dit probleem nog altijd, want ook nu weer denken de mensen vaak dat alles slechts subjectief is.
Er is geen objectieve waarheid volgens hen.
Alleen met het woordje: slechts.....verraden ze hun eigen teleurstelling.

de mening tegenover de waarheid

Socrates ging tegen deze mening van de Sofisten in.
Hij was van mening dat er een groot verschil was tussen een willekeurige mening en de waarheid, die voor alle mensen gold.
En als voorbeeld nam hij dan bijvoorbeeld het feit dat als een mens ziek was, dat hij dan toch liever naar een dokter ging, die de geneeskunde bestudeerd had, dan naar een willekeurig persoon die niks van ziektes afwist.
Kortom: voor hem was de waarheid te leren en door nadenken te begrijpen.
En daar besteedde hij zelf dan ook zijn hele leven aan om door het stellen van vragen de mensen aan het nadenken te brengen.
En dat deed hij dusdanig dat hij door steeds maar door te vragen de mensen duidelijk te maken dat hun meningen niet klopten.
Dat vonden ze natuurlijk niet altijd zo leuk en is een van de redenen dat ze hem ter dood veroordeelde.

vrijheid en willekeur

Een mening is nog slechts een mening en de vrijheid behoeft nog geen waarheid te zijn.
Dat laatste wordt dan vooral duidelijk als de vrijheid van de een in strijd geraakt met de vrijheid van een ander en als het ware geen echte vrijheid is, maar een persoonlijke willekeur.

van persoonlijke vrijheid naar collectieve vrijheid voor allen

In dat geval worden er aan de vrijheid bepaalde eisen gesteld van algemene menselijkheid en waardigheid en gaat de persoonlijke vrijheid over in de algemene vrijheid voor een iedereen als collectieve vrijheid.
Dus een vrijheid, die enerzijds beperkt wordt, maar anderzijds zich ook verruimt omdat het gedeeld wordt met anderen en pas door anderen mogelijk wordt.

alleen sterft de mens

Want als de mens werkelijk alleen in zijn eentje zijn eigen wil zou moeten bepalen zonder enige medemenselijkheid, dus zonder een samenleving om zich heen, dan zal ie niet erg ver komen en zelfs sterven.

van vrijheid naar socialisme

Daarom is een individuele vrijheid slechts mogelijk op basis van een collectieve vrijheid als algemene wil van de mensheid als totale samenleving.
Dat laatste mag je dan ook socialisme noemen.

wordt vervolgd

5 - De tegenstrijdigheid van de vrijheid.

De zogenaamde vrijheid leidt aldus aan een aantal tegenstrijdigheden.

1 - De mens is niet werkelijk vrij, want zijn denken en daden worden in wezen bepaald door zijn instincten, zijn natuur of ook door de maatschappij en de geschiedenis.
Het gekke is dan ook dat de Westerse mens, die enerzijds zo heilig gelooft in de vrijheid, anderzijds meent dat die vrijheid helemaal niet bestaat.

Niet ik, maar mijn hersenen denken.

Zo is het niet de mens zelf die denkt, maar zijn het zijn hersenen die denken.
Dat is de moderne biologische visie.
De mens zelf is in zijn denken dus eigenlijk een slaaf van zijn hersenen.
En als mijn hersenen zouden "denken" (hebben de hersenen wel een bewustzijn?) dat 1 + 1 gelijk is aan 3 of 4, dan zou ik dat zelf heilig geloven.
Want zelf ben ik immers niks en ik heb geen bewust oordeel.
Alleen mijn hersenen kunnen oordelen en niet ik zelf.
Zou ik menen dat die som fout is, dan denkt ik dat niet, maar mijn hersenen "denken" dat.
Er blijft dan van mijn ik niks over.

Ik ben mijn hersenen zelf.

De enige conclusie die dan nog over blijft is dat ik dan mijn hersenen zelf ben en de mens als Geest niet meer bestaat, maar de natuur zelf geworden is.
Dat is dan wel een zeer vreemde natuur geworden, namelijk een natuur die kan denken en van zichzelf bewust is geworden.
Het naambordje is dan alleen veranderd, maar de inhoud is volkomen dezelfde gebleven.

De inhoud van het denken klopt niet met de vorm van de hersenen.

Hoewel: hoe is dan mogelijk dat mijn hersenen, die qua vorm toch eindig zijn en beperkt, dat deze hersenen toch het oneindige en eeuwige kunnen denken en dus het onbeperkte en ook het absolute?
Oftewel: de inhoud van het denken van de hersenen gaat eigen vorm verre te buiten.
Zo kan ik aan morgen denken en aan gisteren, maar mijn hersenen bestaan niet morgen en niet gisteren, maar alleen NU.

De vrijheid van het denken als willekeur.

Hier zie je dat de moderne natuurlijke slavernij, namelijk de mening dat de natuur ons denken bepaalt, niet klopt met de inhoud van dat denken.
Want dat denken meent vrij te zijn enerzijds, dus te kunnen denken wat het wil, tot aan de zuivere willekeur toe.
Wat ook gemakkelijk bewezen kan worden, want in het denken is de mens nog het meest vrij en kan zelfs onlogische en absurde zaken denken en ook van alles en nog wat fantaseren.
Ik kan bijvoorbeeld denken dat er een olifant op mijn dak zou zitten of dat 5 + 4 gelijk is aan een hand vol snoep.

De wetmatigheid van de natuur kan niet liegen.

Maar anderzijds meent de mens volkomen onvrij te zijn omdat de natuur en dus de eenvoudige natuurlijke wetmatigheid zijn denken zou bepalen.
Hij heeft daar zelf niks over te zeggen.
De dingen zijn nu eenmaal zo als ze zijn en de mens kan daar niks aan veranderen.
In de natuur is 1 + 1 niet gelijk aan 3 of 4, maar alleen 2.
De natuur kent dus geen vrijheid, doch alleen wetmatige of logische noodzakelijkheid.

De vrijheid als leugen.

Zo dat de vrijheid zich daaraan te onttrekken gelijk is aan liegen.
Hieruit volgt klip en klaar dat de zogenaamde vrijheid een leugen is.
Vrijheid betekent immers: zich buiten de noodzakelijkheid stellen.

De bijbel en de zondeval.

Ook de Bijbel is het daar mee eens, want deze zegt hetzelfde op een andere manier.
God laat de mens immers vrij om zelf te beslissen, maar deze vrijheid valt samen met de zondeval, waarin de mens zich los maakt van God.
Maar omdat God de Waarheid is ( en wat zou hij anders kunnen zijn ) betekent dat zoveel als dat de mens met zijn vrijheid de leugen is.

6 - De werkelijkheid is slechts subjectief.

2 - En dat de mens liegt, dat komt ook daarin tot uitdrukking, dat de mens in zijn vrijheid van mening is dat zijn visie omtrent de werkelijkheid slechts subjectief kan zijn.
En dat is de tweede tegenstrijdigheid van het vrijheidsbegrip.
De vrijheid put namelijk uit de zelfstandigheid van het eigen IK.

Het solipsisme.

In zijn uiterste consequentie is dit het Solipsisme, wat zoveel wil zeggen dat alle werkelijkheid slechts een product is van het eigen IK, dus uit dat IK voortkomt en een spiegel daarvan is.

De eerste tegenstrijdigheid.

De eerste tegenstrijdigheid was dat de vrijheid niet kan bestaan, omdat de mens immers een product is van God of van de Waarheid of de Logica van de werkelijkheid of van de Natuur of de Mensheid in zijn geheel. Of van al deze begrippen tezamen.

Het IK is God zelf.

Zou de vrijheid dan toch bestaan, dan moet het IK ook consequent zijn en de hele werkelijkheid als zijn eigen product beschouwen, oftewel: het IK moet zichzelf tot God verheffen.
Immers: alleen God kan werkelijk vrij zijn en de mens als product van God slechts zijn slaaf.
Zou de mens dus menen toch vrij te zijn, dan kan het niet anders of de Mens zelf is God.

De mens als hoogste product van de evolutie.

Deze laatste visie zit ook in wezen in het moderne wetenschappelijke ongeloof ingesloten, ook al wordt het niet zo meteen beseft of duidelijk gezegd.
Maar volgens de moderne wetenschap is de Mens eigenlijk het hoogste wezen in het heelal als hoogste product van de evolutie.
In de Mens zelf komt het heelal eigenlijk pas tot zijn bewustzijn en zijn begrip.

De Griekse mythologie.

Dit lijkt dat op de Griekse mythologie, die de Goden uit de oorspronkelijke Chaos laten ontstaan en ook reeds met de idee der evolutie bekend waren.
Het enige wat hier dan nog ontbreekt is dat de Mens als God alleen maar resultaat is en niet ook reeds aan het begin aanwezig was, dus nog niet eeuwig is.
De moderne mens is dus eigenlijk nog slechts een half-god en eigenlijk een geestelijke moordenaar van de echte ware God.

De moord op God en Freud.

Die moord is de ontkenning van God, dus een geestelijk moord.
Daarvoor in de plaats is de Natuur gekomen, als moedertje Natuur, eigenlijk ook een vorm van religie, maar opnieuw is de moderne mens zich dat eigenlijk niet bewust.
Het berust wezenlijk op een Vader-moord en een Moeder-binding.
Vandaar Freud met zijn Moeder-complex en de moderne seksualiteit.

De vergelijking van twee tegenstrijdigheden.

Maar in ieder geval: de eerste tegenstrijdigheid van de vrijheid is dat alleen God vrij kan zijn en de tweede is dat de Mens God vermoordt en op de plaats van God zelf gaat zitten en zelf schepper wordt van het heelal en alle werkelijkheid.
Dit is de idee dat de werkelijkheid slechts subjectief is, dus mijn schepping is en dat de mens geen objectieve werkelijkheid kan kennen.
Alles komt dus uit zijn eigen IK voort.
Alleen in het woordje: slechts zit dan nog een vorm van teleurstelling besloten, een gevoel dat er ergens iets niet klopt.


wordt vervolgd.