Forum godinnen en beeldvorming
 weblog | godinnen | forum home ||

Van matriarchaat naar patriarchaat. - Zwanger van de maan.

Archeologie, geschiedenis, ethiek, filosofie, maatschappelijke discussies, patriarchaat en matriarchaat enz.

Berichtdoor Balance » di 04 jan , 2005 20:41

Voordat ik het verhaal hierna vertel, wil ik nog wel kwijt dat ik heel erg hoop dat door de volgende tekst de tegenstelling man-vrouw niet aangescherpt wordt.

In een andere thread is verteld dat het einde van het matriarchaat veroorzaakt werd door binnenvallende Indo-Europese stammen binnen de matriarchale samenleving(en?) van toen. Ik mis de 'psychologische' component in de overgang van matriarchaat van patriarchaat.

Voor een goed begrip zij nog vermeld dat in oude tijden een magisch denken de wereld beheerste: het geloof dat goden en godinnen in al hun willekeur de wereld regeerden en het lot van de mens bestemden. Immers er was nog geen wetenschap zoals nu, die allerlei zaken verklaarde.

Uit veel onderzoek is gebleken dat voor de invallen van de Indo-Europese volken (v.a. 3000 jaar V Chr.) in Europa-Azie, ongeveer 40.000 jaar lang het matriarchaat heerste. Het was een tijd waarin de vrouw en de familie een dominante rol speelde. Men zag nog geen verband tussen geslachtsgemeenschap en het krijgen van kinderen. De man (en de vrouw) hadden er geen idee van dat de man nodig was bij het verwekken van kinderen. In het magische denken legde men een directe verbinding tussen tussen de maan en de vrouw: beide kenden periodieke cycli: de wassende maan het eerste kwartier enz. die steeds verdween en weer terugkeerde. Bij de vrouw de periodieke menstruatie.

Deze lijn doortrekkend, dacht men dat de vrouw bevrucht werd door het maanlicht! Bloed was heilig bloed, want daar kwam leven uit voort, immers tijdens de zwangerschap bleef de menstruatie uit. Dus het kon niet anders of bloed moest de oorzaak en voorwaarde zijn voor nieuw leven. Niet alleen bijn de vrouw, maar in de hele natuur. Voor vruchtbaarheid was bloed nodig. De man was overbodig. De mens (man en vrouw) hadden beide een heilig ontzag voor deze magische krachten. De man was vol ontzag voor het mysterie dat de vrouw in zich had: uit haar kon leven geboren worden. Zij kon bloeden terwijl ze geen wond had!

De maan werd vereerd, boven de de zon. De hogepriesteres, de incarnatie van de Moedergodin, koos een mannelijke partner. Het huwelijk werd feestelijk gesloten. De 'koning' werd in de midzomernacht, waarna de kracht van de zon af nam, geofferd. Zijn bloed werd over de akkers verspreid om de vruchtbaarheid te vergroten.

Dan wordt ontdekt dat niet de maan, maar (ook) de man de een onmisbare rol speelt bij het krijgen van kinderen. Dit was een ®evolutionaire ontdekking die zijn weerga nog steeds niet kent en die de wereldgeschiedenis zou veranderen. De macht van de magie was voor het eerst gebroken!

Twee dingen zijn dan essentieel: de magie is voor het eerst gebroken en daardoor een groot deel van het ontzag en de dwang die het matriarchaat kon uitoefenen. En daarnaast : de man ontdekt dat een kind (ook) zijn kind is en dat geeft (o.a.) zijn zelfbewustzijn een onvergelijkbare 'push up'!

Het patriarchaat begint zijn kop op te steken. De mensenoffers verdwijnen langzamerhand.(Totdat het Christendom het in zekere zin weer invoert). Het vaderschap en de patriarchale lijn in de afstamming gaan een steeds zwaardere rol spelen.

De maan, symbool voor vrouwengodsdiensten (evenals bvb de slang) worden 'weggeschreven'of in een kwaad daglicht gesteld, de zon wordt de belangrijkste 'god', Godin Moeder Aarde wordt God de Vader, etc. etc.

Een belangrijke rol speelde ook de ontdekking van het geschreven woord. In matriarchaten werden regels en verhalen doorgegeven dmv gesproken verhalen en beelden. Na de ontdekking van de schrift konden ge- en verboden op schrift gesteld en verspreid worden. Als deze 'gedekt'worden door de toch nog alom aanwezige magische angst voor machtige goden die mensen konden straffen, kon mede daardoor de onderdrukking van de vrouw plaats gaan vinden.







uitroepteken
Balance
 
Berichten: 244
Geregistreerd: za 23 okt , 2004 11:11

Berichtdoor els » vr 07 jan , 2005 12:47

Ik mis de 'psychologische' component in de overgang van matriarchaat van patriarchaat.


Ik weet niet precies wat je bedoel met psychologische component, maar volgens mij wordt het patriarchaat noodzakelijkerwijs door onderdrukking in stand gehouden. In een matriarchaat kan ook wel onderdrukking bestaan, maar wat betreft het moederschap is dit niet noodzakelijk, omdat er nooit een misverstand kan bestaan over wie de moeder van een kind is.

Door de onderdrukking die het patriarchaat moet toepassen om zeker te stellen wie de vader is, worden mensen altijd in een soort onvrijheid en angst opgevoed, vooral vrouwen. Vrouwen moeten altijd bang zijn zwanger te worden, openlijk seks te hebben met mannen van hun keuze, seks te hebben met meer mannen als dat hun keuze is, kinderen lopen altijd de kans te hebben als bastaard uit de maatschappij te worden verstoten.

Mannen moeten hun agressie en jaloezie inzetten om ervoor te zorgen dat de vrouwen niet vrij over hun eigen baarmoeder kunnen beschikken. Dat wordt in het patriarchaat ook nog eens van mannen geëist, omdat mannen belachelijk worden gemaakt als ze hun vrouw niet onder de plak hebben, of als ze een vrouw hebben die meer sexuele partners heeft.

Vrouwen worden in de tang gehouden door geweld en geroddel. Dit heeft natuurlijk impact op de opvoeding van de kinderen. Het gevolg is een schizofrene maatschappij, waarin de kinderen al op jonge leeftijd worden gewend aan de onvrijheid die worden gesteld door tegennatuurlijke eisen. Daardoor is de kans groter dat mensen gewelddadig en agressief worden.

'Matriarchaat' is een minder vastomlijnd begrip, dus daar kun je niet zo snel over zeggen wat de gevolgen voor de hele maatschappij zijn. Maar ieder 'patriarchaat' is in eerste instantie gebaseerd op iets wat niet vanzelfsprekend is, namelijk honderd procent zeker vaderschap. En dat leidt altijd tot onderdrukking en ellende.

De maan, symbool voor vrouwengodsdiensten (evenals bvb de slang) worden 'weggeschreven'of in een kwaad daglicht gesteld, de zon wordt de belangrijkste 'god', Godin Moeder Aarde wordt God de Vader, etc. etc.


Ik dacht toch dat de maan een belangrijk hemellichaam was in de islam, een bij uitstek patriarchale godsdienst. Het jaar wordt zelfs gemeten aan de hand van de maan.

In matriarchaten werden regels en verhalen doorgegeven dmv gesproken verhalen en beelden. Na de ontdekking van de schrift konden ge- en verboden op schrift gesteld en verspreid worden. Als deze 'gedekt'worden door de toch nog alom aanwezige magische angst voor machtige goden die mensen konden straffen, kon mede daardoor de onderdrukking van de vrouw plaats gaan vinden.


Dat is inderdaad een manier waarop het gegaan zou kunnen zijn: het ene bijgeloof werd gewoon omgebogen in de richting van een ander bijgeloof, bijvoorbeeld door de betekenis van de symbolen te veranderen. Het bekende voorbeeld is natuurlijk de vrouwelijke wijsheid die de slang symboliseert, die in het verhaal over Adam en Eva wordt veranderd in de duivel. Een ander voorbeeld is de godin met als attribuut de vaas met het levenswater, die in de Griekse godsdienst zo wordt veranderd dat er ellende en ziekten voortkomen uit de vaas van Pandora. In de bijbel neemt Jezus haar taak over.
Het vrouwelijke wordt negatief gemaakt, en zo wordt de macht van vrouwen verbroken. Vrouwen hebben geen positieve referenties meer, alleen nog maar belachelijke. Het enige wat hun nog overblijft is het 'heilig huwelijk' en de prachtige taak van het baren van kinderen - voor de man.
els
Beheerder
 
Berichten: 3134
Geregistreerd: zo 14 jul , 2002 22:08
Woonplaats: Amsterdam

Berichtdoor Balance » vr 07 jan , 2005 16:13

els schreef:
Ik mis de 'psychologische' component in de overgang van matriarchaat van patriarchaat.


Ik weet niet precies wat je bedoel met psychologische component, maar volgens mij wordt het patriarchaat noodzakelijkerwijs door onderdrukking in stand gehouden. In een matriarchaat kan ook wel onderdrukking bestaan, maar wat betreft het moederschap is dit niet noodzakelijk, omdat er nooit een misverstand kan bestaan over wie de moeder van een kind is.

**** Vladivostok schreef in zijn bijdrage het bekende verhaal van de Indo-Europese groepen die de op dat moment hier aanwezige matriarchaten overvielen, onderdrukt hielden cq ermee assimileerden. De manier waarop dat gegaan is en de doelen die ze daarbij hadden beschrijf je hier. Wat ik met 'psychologische component'is niet DAT ze dat voor elkaar kregen maar HOE ze dat voor elkaar kregen. Ja, ik weet, met geweld, maar daarnaast werd er ook angst gezet met goden en dergelijke zaken. Ik was me er allang van bewust dat godsdienst een belangrijk middel is geweest om te onderdrukken, maar ik kom meer en meer tot de ontdekking dat mythologie, verhalen, goden en godinnen (de voorloper van godsdienst? - of is dat OOK godsdienst? - in elk geval zit er ontzettend veel mythologie in de godsdienstboeken) minstens zo erg gebruikt zijn om mensen angst aan te jagen en te onderdrukken.

- - - -

Door de onderdrukking die het patriarchaat moet toepassen om zeker te stellen wie de vader is, worden mensen altijd in een soort onvrijheid en angst opgevoed, vooral vrouwen. Vrouwen moeten altijd bang zijn zwanger te worden, openlijk seks te hebben met mannen van hun keuze, seks te hebben met meer mannen als dat hun keuze is, kinderen lopen altijd de kans te hebben als bastaard uit de maatschappij te worden verstoten.

**** Je hebt gelijk. Als je nog verder terugredeneert blijkt de 'ontdekking' en het behoud van 'bezit' en 'eigendom' (en dan de vererving daarvan - matrilineair of patrilineair) daar nog onder te liggen.


- - - -

Mannen moeten hun agressie en jaloezie inzetten om ervoor te zorgen dat de vrouwen niet vrij over hun eigen baarmoeder kunnen beschikken. Dat wordt in het patriarchaat ook nog eens van mannen geëist, omdat mannen belachelijk worden gemaakt als ze hun vrouw niet onder de plak hebben, of als ze een vrouw hebben die meer sexuele partners heeft.

Vrouwen worden in de tang gehouden door geweld en geroddel. Dit heeft natuurlijk impact op de opvoeding van de kinderen. Het gevolg is een schizofrene maatschappij, waarin de kinderen al op jonge leeftijd worden gewend aan de onvrijheid die worden gesteld door tegennatuurlijke eisen. Daardoor is de kans groter dat mensen gewelddadig en agressief worden.

**** Pfff. Ik weet, in een samenvatting vallen de nuances vaak weg, maar dit is jouw 'geloofsbelijdenis' geloof ik he?
(Smile)

- - - -

'Matriarchaat' is een minder vastomlijnd begrip, dus daar kun je niet zo snel over zeggen wat de gevolgen voor de hele maatschappij zijn. Maar ieder 'patriarchaat' is in eerste instantie gebaseerd op iets wat niet vanzelfsprekend is, namelijk honderd procent zeker vaderschap. En dat leidt altijd tot onderdrukking en ellende.


**** Heb jij er een verklaring voor waarom het matriarchaat, wat waarschijnlijk een stuk vredelievender, milieubewuster en vrolijker is, zo beperkt is gebleven tot een paar gemeenschappen in de hele wereld? M.a.w. de levensvatbaarheid van deze samenlevingsvorm (klinkt raar, maar je begrijpt wel wat ik bedoel denk ik) is kennelijk niet groot genoeg geweest. Het patriarchaat is in de 'survival of the fittest' (ook hier) kennelijk sterker geweest - maar is dat de enige factor denk je?

- - - -

De maan, symbool voor vrouwengodsdiensten (evenals bvb de slang) worden 'weggeschreven'of in een kwaad daglicht gesteld, de zon wordt de belangrijkste 'god', Godin Moeder Aarde wordt God de Vader, etc. etc.


Ik dacht toch dat de maan een belangrijk hemellichaam was in de islam, een bij uitstek patriarchale godsdienst. Het jaar wordt zelfs gemeten aan de hand van de maan.

**** Ja klopt. Kijk maar eens naar de nationale vlaggen van veel van die landen. (Overigens hebben ze een fout gemaakt heb ik gelezen - wat ze afbeelden is een zwarte maanschaduw die de zon gedeeltelijk verduistert). Of zou dat Freudiaans geweest zijn? Haha.

**** Het mooie daaraan vind ik dat het ze kennelijk nooit gelukt is de vrouwelijke component helemaal uit de 'Grote verhalen' weg te halen. Kennelijk is het vrouwen/godinnen-verhaal dan toch zo sterk dat het in de onderstroom toch altijd aanwezig is gebleven en al dan niet stiekum her en der toch steeds weer zijn kop op steekt, zodra het maar even kan. Op den duur komt het goed, de ontwikkelingen in het Westen zijn in elk geval al een stuk verder dan die in bvb het Nabij-Midden- en Verre Oosten en Afrika.


- - - -

In matriarchaten werden regels en verhalen doorgegeven dmv gesproken verhalen en beelden. Na de ontdekking van de schrift konden ge- en verboden op schrift gesteld en verspreid worden. Als deze 'gedekt'worden door de toch nog alom aanwezige magische angst voor machtige goden die mensen konden straffen, kon mede daardoor de onderdrukking van de vrouw plaats gaan vinden.


Dat is inderdaad een manier waarop het gegaan zou kunnen zijn: het ene bijgeloof werd gewoon omgebogen in de richting van een ander bijgeloof, bijvoorbeeld door de betekenis van de symbolen te veranderen. Het bekende voorbeeld is natuurlijk de vrouwelijke wijsheid die de slang symboliseert, die in het verhaal over Adam en Eva wordt veranderd in de duivel. Een ander voorbeeld is de godin met als attribuut de vaas met het levenswater, die in de Griekse godsdienst zo wordt veranderd dat er ellende en ziekten voortkomen uit de vaas van Pandora. In de bijbel neemt Jezus haar taak over.
Het vrouwelijke wordt negatief gemaakt, en zo wordt de macht van vrouwen verbroken. Vrouwen hebben geen positieve referenties meer, alleen nog maar belachelijke. Het enige wat hun nog overblijft is het 'heilig huwelijk' en de prachtige taak van het baren van kinderen - voor de man.

**** Je weet waarschijnlijk wel dat het verhaal dat Eva geschapen werd uit een rib van Adam uit een oudere mythe komt. (Enki?) Men heeft zich lang afgevraagd, waarom een rib Heb er talloze verklaringen voor gelezen. Een zegt bvb. dat een rib uit de 'zij' van Adam kwam en dat de vrouw dus aan de zijde van de man zou staan - en op gelijke hoogte. Dus bewust niet uit de voet of het hoofd van Adam, want dat zij betekenen dat zij onder of boven Adam zou staan.
Een andere verklaring vond ik ook treffend: bewust werd een rib genomen, omdat je je haast geen onbenulliger en misbaarder deel van het lichaam voor kunt stellen. En dat werd dan de vrouw.
Nu hoef ik jou zeker niet te vragen welke versie jij het aannemelijkst acht? Lol.

- - - -

Overigens wil ik meer 'werk'gaan maken (en me wat gaan toeleggen) op de Wijze Vrouwen Godinnen (Witte Wieven, Sophia, Athene, Crones, enz.), misschien een 'redelijk alternatief' voor de mannen-verhalen. Dan valt er wat te kiezen, nietwaar? (En ik ben niet eens een D66er!)
Balance
 
Berichten: 244
Geregistreerd: za 23 okt , 2004 11:11

Berichtdoor els » vr 07 jan , 2005 19:17

Ja, ik weet, met geweld, maar daarnaast werd er ook angst gezet met goden en dergelijke zaken. Ik was me er allang van bewust dat godsdienst een belangrijk middel is geweest om te onderdrukken,


Aahhh... daar had ik dus al op gereageerd.

**** Je hebt gelijk. Als je nog verder terugredeneert blijkt de 'ontdekking' en het behoud van 'bezit' en 'eigendom' (en dan de vererving daarvan - matrilineair of patrilineair) daar nog onder te liggen.


Gelukkig dat je mij gelijk geeft. Je moest eens weten hoeveel mensen ik al op de kast heb gejaagd met deze stelling. :D

Wat het erfrecht betreft: patrilineair erfrecht wil zeggen dat het bezit via de mannelijke lijn wordt doorgegeven, met alle ellende dus voor de vrouw die mannen moet baren.

Maar matrilineair erfrecht is mij minder duidelijk: gaat dit van moeder op dochter of van moeder op kind, of misschien van moeder op zoon? Ik heb wel eens gedacht dat het patriarchale erfrecht juist voortkwam vanuit de kift jegens vrouwen die de erflijn bepalen. Maar waarom zouden mannen zich daar erg druk over maken als het bezit gewoon werd doorgegeven naar alle kinderen?
Ook in matriarchaten kan 'vrouwenonderdrukking' bestaan, waarbij vrouwen onder de plak zitten van broers en ooms.

Ik begrijp niet precies hoe het patrilineair erfrecht is ontstaan, maar ik kan me ook voorstellen dat het een grote rol speelde bij het onstaan van het patriarchaat.

**** Pfff. Ik weet, in een samenvatting vallen de nuances vaak weg, maar dit is jouw 'geloofsbelijdenis' geloof ik he?


Nee, ik probeer de negatieve gevolgen van het patriarchaat ter discussie te stellen. Je moet ergens beginnen, dus ik poneer dit. :knipoog:

**** Heb jij er een verklaring voor waarom het matriarchaat, wat waarschijnlijk een stuk vredelievender, milieubewuster en vrolijker is, zo beperkt is gebleven tot een paar gemeenschappen in de hele wereld?


Daar heb ik ergens anders al iets over gezegd, ik weet niet meer waar. Het heeft er volgens mij mee te maken dat het patriarchaat vrouwen inzet om kinderen te baren tot ze er dood bij neervallen, zodat het patriarchaat zich snel verspreidt. Alle kinderen die tenslotte worden opgevoed binnen een patriarchale familie verspreiden die ideologie, of ze het ermee eens zijn of niet. Ook staat het patriarchaat polygamie alleen aan mannen toe. Dat werkt helemaal als een bevolkingsbom.

Op dit moment worden er in Amsterdam polygame islamitische huwelijken gesloten door moslims die het Nederlandse huwelijk niet erkennen, en die de islam hier willen uitbreiden. Ze voeren hier gewoon de islamitische wet uit, compleet met het uithuwelijken van meerdere (jonge) meisjes aan één man, en het opsluiten van vrouwen. We zullen daardoor snel gaan uitvinden waarom het patriarchaat zo succesvol is. Niet alleen omdat het zo werkt, maar ook omdat het een methode is: deze mensen doen het expres, met als doel de islam hier te verspreiden.

Heel fijn dat je dit niet ter discussie mag stellen. Bah. Wat mij betreft wordt het islamitische huwelijk hier niet alleen verboden, maar ook strafbaar gesteld.

Laatste punt waarom het patriarchaat zo 'succesvol' is: omdat vrouwen zich volledig aan het baren kunnen wijden. Ze mogen niets anders leren, ze mogen zich niet aan andere interesses overgeven. Vrouwen die niet in patriarchaal verband zijn opgegroeid ontwikkelen zich ook in andere dingen. Zij hebben helemaal geen tijd om vijf of tien kinderen te baren en groot te brengen.
Volgens de wet van het getal leggen zij het dus af zodra ergens een strikt patriarchale groep gaat werken aan zijn bevolkingsbom.

Ze verbieden dan ook voorbehoedsmiddelen, zorgen ervoor dat vrouwen jong trouwen en zo jong mogelijk beginnen met het krijgen van kinderen.

En natuurlijk wordt er haat gezaaid tegen de 'hoererij' van de niet-patriarchale, vrije vrouwen. Zolang die in de meerderheid zijn halen ze hierover hun schouders op, maar als ze in de minderheid raken is het afgelopen met de vrijheid.

Dit is in het kort mijn gedachte hierover. Ik wil er wel eens een stuk over schrijven, met voorbeelden uit de geschiedenis (denk bijv. aan de Griekse hetairen, die wel opleidingen konden volgen; zij kregen niet genoeg kinderen om hun opvattingen te verspreiden).

Op den duur komt het goed, de ontwikkelingen in het Westen zijn in elk geval al een stuk verder dan die in bvb het Nabij-Midden- en Verre Oosten en Afrika.


Het komt wel goed, maar dan moet je je er wel voor inzetten. Als je niets doet, verlies je het pleit gegarandeerd.

Bedankt voor je verklaringen van de rib-controverse. Ze hebben wel niets met de mythe van Enki en Ninhursaga te maken, want daar heeft het verhaal een heel ander verband. Ninhoersag baarde een dochter (Ninti) uit haar rib om Enki van de pijn aan zijn rib te helpen; zo baarde zij een reeks dochters. Ti betekent rib, maar ook leven; Eva betekent ook leven, dus er is wel een verband. Maar in de bijbel is dit toch heel anders geworden. Ik zag trouwens dat ik dit nog helemaal niet heb uitgewerkt. Het zit ergens in mijn hoofd, maar ik heb het nog niet opgeschreven. :O

Wat de mogelijkheid van het hoofd betreft: Athene kwam uit het hoofd van Zeus, maar Zeus werd er niet minder eigenwijs van. :hihi:
(En de vrouwen in Athene zaten zwaar onder de plak.)

Overigens wil ik meer 'werk'gaan maken (en me wat gaan toeleggen) op de Wijze Vrouwen Godinnen (Witte Wieven, Sophia, Athene, Crones, enz.), misschien een 'redelijk alternatief' voor de mannen-verhalen. Dan valt er wat te kiezen, nietwaar? (En ik ben niet eens een D66er!)


Helemaal mee eens! Daarom begon ik ook met deze website; zodat er iets te kiezen viel. (En ik ben niet eens gelovig. :p )
els
Beheerder
 
Berichten: 3134
Geregistreerd: zo 14 jul , 2002 22:08
Woonplaats: Amsterdam

Berichtdoor Els_admin » vr 07 jan , 2005 21:57

Mededeling:

Ik heb deze thread en een aantal andere verplaatst naar een nieuw forum met de titel 'feminisme'.

Ik weet zelf nog niet of deze mededeling behulpzaam is bij het terugvinden van de discussies. Dit is dus een test. :smile:
Els_admin
Beheerder
 
Berichten: 28
Geregistreerd: do 14 okt , 2004 19:27

Berichtdoor Els_admin » vr 07 jan , 2005 21:58

Hmmm.. de mededeling ziet er hetzelfde uit als alle andere bijdragen. Hoop dat het niet verwarrend is...
Els_admin
Beheerder
 
Berichten: 28
Geregistreerd: do 14 okt , 2004 19:27

Berichtdoor Els_admin » vr 07 jan , 2005 22:10

Sorry. Er ging iets mis. :sip:



Edited By Els on 1105132235
Els_admin
Beheerder
 
Berichten: 28
Geregistreerd: do 14 okt , 2004 19:27

Berichtdoor Brunetti » za 26 maart , 2005 12:55

Het was een tijd waarin de vrouw en de familie een dominante rol speelde. Men zag nog geen verband tussen geslachtsgemeenschap en het krijgen van kinderen. De man (en de vrouw) hadden er geen idee van dat de man nodig was bij het verwekken van kinderen.

Zo zie ik het ook!

In het magische denken legde men een directe verbinding tussen de maan en de vrouw: beide kenden periodieke cycli: de wassende maan het eerste kwartier enz. die steeds verdween en weer terugkeerde. Bij de vrouw de periodieke menstruatie.

plausibele verklaring alhoewel ik hier mijn bedenkingen bij heb. Niet alle vrouwen hebben hun menstruatie bij bijvoorbeeld volle maan. ’t Zou een gemakkelijke periodieke onthouding worden…

Deze lijn doortrekkend, dacht men dat de vrouw bevrucht werd door het maanlicht! Bloed was heilig bloed, want daar kwam leven uit voort, immers tijdens de zwangerschap bleef de menstruatie uit. Dus het kon niet anders of bloed moest de oorzaak en voorwaarde zijn voor nieuw leven. Niet alleen bij de vrouw, maar in de hele natuur. Voor vruchtbaarheid was bloed nodig. De man was overbodig. De mens (man en vrouw) hadden beide een heilig ontzag voor deze magische krachten. De man was vol ontzag voor het mysterie dat de vrouw in zich had: uit haar kon leven geboren worden. Zij kon bloeden terwijl ze geen wond had!

bloed als zaad voor het nieuwe leven? Hier vind ik niks van terug in de oude mythologie (of misschien nog niet goed gezocht).

Dan wordt ontdekt dat niet de maan, maar (ook) de man de een onmisbare rol speelt bij het krijgen van kinderen. Dit was een ®evolutionaire ontdekking die zijn weerga nog steeds niet kent en die de wereldgeschiedenis zou veranderen. De macht van de magie was voor het eerst gebroken!

Twee dingen zijn dan essentieel: de magie is voor het eerst gebroken en daardoor een groot deel van het ontzag en de dwang die het matriarchaat kon uitoefenen. En daarnaast : de man ontdekt dat een kind (ook) zijn kind is en dat geeft (o.a.) zijn zelfbewustzijn een onvergelijkbare 'push up'!

Het patriarchaat begint zijn kop op te steken. De mensenoffers verdwijnen langzamerhand.(Totdat het Christendom het in zekere zin weer invoert). Het vaderschap en de patriarchale lijn in de afstamming gaan een steeds zwaardere rol spelen.

misschien een interessant nieuw thema: mensenoffers.

De maan, symbool voor vrouwengodsdiensten (evenals bvb de slang) worden 'weggeschreven' of in een kwaad daglicht gesteld, de zon wordt de belangrijkste 'god', Godin Moeder Aarde wordt God de Vader, etc. etc.

Misschien toch belangrijk om te weten dat de eerste (?) godheden geen geslacht hadden. Moet ik eens opzoeken (of misschien weet iemand van jullie hier een antwoord op?) wanneer dit juist gebeurde? ’t Zou te mooi zijn (kwestie van die puzzelstukken die in mekaar vallen) als dit tegelijkertijd zou zijn met de overgang van jager-verzamelaar bestaan naar permanente nederzettingen.

Een belangrijke rol speelde ook de ontdekking van het geschreven woord. In matriarchaten werden regels en verhalen doorgegeven dmv gesproken verhalen en beelden. Na de ontdekking van de schrift konden ge- en verboden op schrift gesteld en verspreid worden. Als deze 'gedekt' worden door de toch nog alom aanwezige magische angst voor machtige goden die mensen konden straffen, kon mede daardoor de onderdrukking van de vrouw plaats gaan vinden.

ook het schrift (wellicht door juist deze vrouwen uitgevonden) is een middel dat men heeft misbruikt. Het is het schrift dat het patriarchaat mede heeft verspreid doordat oa. het beroep van klerk voornamelijk mannelijk was, het reeds gevestigde patriarchaat gebruik kon maken van dit middel.

momenteel is er op de Vlaamse commerciële televisiezender een programma lopende – toast kannibal – wat heel wat reacties teweeg brengt. Brave doorsnee gezinnen worden gedurende drie weken gedropt bij ‘primitieve’ stammen in Afrika en Indonesië. Een ware cultuurshock! Wat me echter direct opviel was dat de vrouwen en mannen elk apart slapen, leven. Het is dit beeld dat ik krijg als ik aan de jager-verzamelaar gemeenschappen denk van de prehistorie in Mesopotamië. Mannen leefden bijna volledig apart van de vrouwen. De gemeenschap zelf werd eigenlijk gerund door de vrouwen. Zij bouwden tijdelijke verblijfplaatsen, zorgden voor drinkbaar water, zochten de natuur af voor voeding, voedde de kinderen op, waren wellicht de eerste die zich met een aanzet tot het schrift bezig hielden (zie Schmandt-Besserat), … De mannen waren op jacht. Modern microscopisch onderzoek wijst uit dat de voeding van deze mensen slechts enkele procenten uit vlees bestond. De jacht is later door de meer naar de mannen georiënteerde wereld serieus overroepen.
kortom zoniet alles maar dan toch wel veel, draaide rond deze vrouwen. Je vraagt je eerder af welke rol de man eigenlijk in deze gemeenschappen te vervullen had?
ik kan me heel goed vinden in de uitleg van Balance dat de man een ongelooflijke testeronstoot moet hebben gekregen toen hij het mysterie van de geboorte doorkreeg, zijn aandeel in dit raadsel doorkreeg.
maar dat is volgens mij nog niet de beslissende factor geweest om de vrouw te gaan onderdrukken. De vrouw had nog andere touwtjes in handen. De man bleef de jager en meestal van huis, terwijl de vrouw de gemeenschap bleef beheren.
Zoals Els aanhaalde, is er een moment gekomen dat mannen het belangrijk vonden dat zijn nakomelingen bepaalde rechten kregen. Nu nog in primitieve stammen is de stamboom van het kind niet belangrijk. Het wordt opgevoed door alle leden van deze stam. Het wordt pas belangrijk als er iets te verdedigen valt voor dat specifiek kind. Het leiderschap of een andere specifieke status, én vanaf de permanente nederzettingen: een eigendom
Door de onderdrukking die het patriarchaat moet toepassen om zeker te stellen wie de vader is, worden mensen altijd in een soort onvrijheid en angst opgevoed, vooral vrouwen.

belangrijk als er overdracht van eigendom of sociale status aan de orde is. Had in den beginne niet ‘direct’ iets met eer te maken. Pas als de man zijn speeltje werd ontnomen (mocht niet meer naar buiten om te jagen), richt hij zijn aandacht maar op zaken die tot dan toe door vrouwen werden geregeld binnen de gemeenschap. Vaste nederzettingen bracht het ‘vluchten’ als normale reactie voor gevaar in het gedrang. Er werden stevigere huizen gebouwd, er ontstonden omwallingen… We zien in de archeologie ook een enorme boost en omslag van jachtgerief naar aanvalswapens. Kortom allemaal testosteron-belangrijke taken…Waarom hebben ze die mannen niet beter gewoon laten jagen.

dat dit rolverwarring en conflicten met zich meebracht tussen man en vrouw, lijkt me wel duidelijk. Het spierrollen van de mannen was natuurlijk groter dan dat van de vrouwen. Zij moesten inbinden! Stilaan lag de macht op allerlei maatschappelijke terreinen bij de man. Het staatshoofd is per definitie een man. De vrouw kan niet meer aan de macht komen (een uitzondering niet te na gesproken). De vrouw neemt de naam aan van de man (en dan toch maar Ninlil ). Het huwelijk bestond misschien al eerder maar vanaf nu trekt de vrouw naar het huis van haar echtgenoot. Juridisch wordt ze als onmondig beschouwd. Voor hetzelfde werk krijgt ze vaak de helft minder uitbetaald (we zijn er op vooruitgegaan, de laatste cijfers wijzen op 75%). Dat de vrouw dit allemaal willoos ondergaan heeft, geloof ik niet.

De rechten van de vrouw veranderen recht evenredig met de welvaart van een bepaalde streek of periode. Als er 7 magere jaren waren, kregen ze het zwaar te verduren; anders zag je dat ze meer zeggenschap kreeg (moeder kon soms haar zoon onterven, bleef rechten houden op haar bruidschat,…).

Ik blijf nog wel met heel wat vragen zitten… Maar er komen nog wel sessies. Zo ben ik nu net een artikel aan het lezen over de Hettitische troonopvolging in het Oude Rijk. Zij gebruikten het systeem ‘avunkulaat’?! Inderdaad gedurende een lange periode ging de troon steeds naar de zoon van de zus van de koning. (P.M.Goedegebuure over het avunkulair) Wat hiervan de betekenis is, ontgaat me voorlopig.
Brunetti
 
Berichten: 166
Geregistreerd: di 01 maart , 2005 14:11

Berichtdoor els » za 26 maart , 2005 22:57

Waarom hebben ze die mannen niet beter gewoon laten jagen.


Heel wat vrouwen zien hun mannen graag uit vissen gaan. :engel:

Maar als het is zoals je al zei, dat vrouwen intussen gemeenschappen vormden in een vaste verblijfplaats, en als zij dan misschien met succes een soort beschaving opbouwden, werden ze zelf misschien aantrekkelijk als object van de jacht.

Misschien vroegen vrouwen wel gunsten voor seks. Tenslotte wordt prostitutie 'het oudste beroep ter wereld' genoemd. Daarmee schep je natuurlijk ook een soort afhankelijkheid.

Wat me echter direct opviel was dat de vrouwen en mannen elk apart slapen, leven. Het is dit beeld dat ik krijg als ik aan de jager-verzamelaar gemeenschappen denk van de prehistorie in Mesopotamië. Mannen leefden bijna volledig apart van de vrouwen. De gemeenschap zelf werd eigenlijk gerund door de vrouwen. Zij bouwden tijdelijke verblijfplaatsen, zorgden voor drinkbaar water, zochten de natuur af voor voeding, voedde de kinderen op, waren wellicht de eerste die zich met een aanzet tot het schrift bezig hielden (zie Schmandt-Besserat),


Ik las een paar jaar geleden een stuk over de Pashtun, die leven in Afghanistan en Pakistan. Ze zijn inmiddels berucht als de bevolkingsgroep die de Taliban heeft geleverd. De Pashtun of Pathanen hebben een strikt gescheiden gemeenschap van mannen en vrouwen. De jongens worden vanaf hun tweede meegenomen door de vader, en bij de mannen opgevoed. De mannen wonen ergens anders, en ze komen naar believen langs bij de vrouwen, als ze eens zin hebben in seks of zo.

De strikte scheiding tussen mannen en vrouwen heet volgens de islamitische regels purda, maar volgens mij is het systeem bij deze mensen veel ouder. Ik kan me niet voorstellen dat de islam dit heeft geïmporteerd, want het heeft heel specifieke kenmerken.
Wel kan ik me voorstellen dat de islam dit systeem voor vrouwen heel nadelig heeft gemaakt. Vrouwen mogen helemaal niet van hun erf afkomen, en ze moeten helemaal gesluierd gaan, dat boerkagedoe dus. Ze hebben geen enkele vrijheid, en geen enkele mogelijkheid tot communicatie met vreemden.

Toch moest ik meteen denken aan de opmerking van Herodotus over de Skythen en de Amazones. Hij vermeldde dat de Skythen en Amazones elkaar eens per jaar ontmoetten in een seksuele verbintenis. Daar kwamen kinderen uit voort. De Amazones hielden de meisjes zelf en voedden deze op, maar de jongens stuurden ze terug naar hun vader.

Met deze vermelding moeten we het doen, maar het geeft toch te denken. Ik weet niet of de vrouwen waar Herodotus het over heeft meer vrijheid hadden, maar in elk geval, dat is wel wat hij suggereert.

Stilaan lag de macht op allerlei maatschappelijke terreinen bij de man. Het staatshoofd is per definitie een man. De vrouw kan niet meer aan de macht komen (een uitzondering niet te na gesproken).


Waarom is het staatshoofd per definitie een man? Die sprong kan ik eigenlijk niet zo gauw maken. Ik kan me nog voorstellen dat zich een bijzonder zwart-wit ideeënpatroon ontwikkelde, door mannen en vrouwen volledig vast te pinnen op de verschillen. Brrr, ik kan daar echt niet tegen. Maar goed, dat kan ik me nog voorstellen. Maar waarom zou het staatshoofd dan per se een man moeten zijn? Waarom geen complementaire functie?

Dat de vrouw dit allemaal willoos ondergaan heeft, geloof ik niet.


Daar geloof ik ook niets van. Gelukkig is er wel iets overgeleverd van de protesten en het verzet, maar het was geen gelijke strijd. Ik blijf voorlopig bij mijn hypothese dat het patriarchale onderdrukken van vrouwen succesvol was omdat vrouwen als baarmachine werden gebruikt. De bevolkingsexplosie die dat tot gevolg heeft, ontwricht de samenleving, en vrouwen, ook mannen trouwens, die andere idealen hebben, raken snel in de minderheid. Hun levensstijl wordt vervolgens gedemoniseerd en bedreigd.

Stel je voor dat een vrouw maar twee of drie kinderen neemt. Ze investeert in haar eigen ontwikkeling en geeft deze door op haar kinderen. Hiermee kun je een hele succesvolle beschaving opbouwen. Maar stel daartegenover mensen voor die meisjes uithuwelijken op jonge leeftijd, en ze moet haar hele leven kinderen baren. Ze kan zichzelf niet ontwikkelen omdat ze te jong van school is gehaald (als ze al scholing heeft), en kan dus ook niets doorgeven aan de kinderen, die zich ook niet ontwikkelen. Toch is deze manier succesvoller, omdat je in korte tijd een meerderheid hebt behaald.
Als nu beide groepen een verschillende ideologie hebben, heeft de tweede ideologie al snel de meerderheid bereikt. En dat is net het succes van het patriarchaat. Verbied daarbij geboortebeperkende middelen, en geen vrouw komt er meer onderuit.

Zij gebruikten het systeem ‘avunkulaat’?! Inderdaad gedurende een lange periode ging de troon steeds naar de zoon van de zus van de koning. (P.M.Goedegebuure over het avunkulair) Wat hiervan de betekenis is, ontgaat me voorlopig.


Lijkt me toch een vorm van matriarchale erfopvolging. Een vrouw heeft een zoon en een dochter; de zoon wordt koning, maar trouwt een vrouw buiten de familie. Dat kind hoort dus ook niet tot de familie. De dochter levert de zoon die de troon opvolgt, maar het blijft volgens de vrouwelijke linie.

Tenzij het toch om een patriarchaat gaat. Een man zou dan een willekeurige vrouw nemen, en het koningschap vererven via de zoon van de dochter. Dat lijkt mij ook onlogisch. Tenzij dat misschien een systeem is dat is overgenomen van een matriarchaal systeem. Misschien is dan de denksprong te groot om die zuster in één keer helemaal overboord te gooien. :verward:

Over Egypte las ik wel eens dat de farao met zijn zuster trouwde omdat de erfopvolging eigenlijk in Egypte ook matriarchaal was. Wilde hij dat zijn kinderen hem opvolgden, dan moest hij met z'n zus trouwen. Ik weet niet wat de wetenschappelijke waarde van die hypothese was, maar het laat wel iets zien over het mechanisme.
Een betekenis die dit voor mij heeft is in elk geval dat binnen het matriarchaat ook vrouwenonderdrukking kan bestaan. Als de erfopvolging van macht en bezit via de vrouwelijke lijn gaat, kunnen mannen deze ook verkrijgen door de macht over de vrouwelijke familieleden over te nemen.
Daar is in principe geen patriarchaat voor nodig.

Ik kan me voorstellen dat het patriarchaat vooral boeiend was vanwege de status die vrouwen met veel nakomelingen hadden. Dat wil dan waarschijnlijk zeggen dat die status aan vrouwen was voorbehouden. Met andere woorden: ook in een matriarchaat konden vrouwen status ontlenen aan het krijgen van veel kinderen. Die status wilden patriarchale mannen voor zichzelf. Ze lieten vrouwen het werk doen, maar de kinderen telden volgens de mannelijke lijn. Voor de positie van de vrouwen betekende dit natuurlijk wel een verschil.

Ik filosofeer maar wat voor me uit hoor, moet ik zeggen. :wijs:
els
Beheerder
 
Berichten: 3134
Geregistreerd: zo 14 jul , 2002 22:08
Woonplaats: Amsterdam

Berichtdoor els » ma 28 maart , 2005 12:51

Reactie op bijdrage van Balance uit een andere discussie:



Nou barst m'n klomp!
Ben ik al sinds lang geintrigeerd door achtergrond en symboliek van de slang, de wijsheid en het vrouwlijke; zit ik ruzie te maken op een andere (buitenlandse site) over de definitie en kenmerken van een/het matriarchaat; ben ik een beetje thuis in de multiculturele wereld (Hofstee, Pinto, enz.); kom ik daardoor op het idee dat in de hele discussieover matriarchaten een ding vergeten wordt: nl. het fenomeen 'tijd'- komt Els me aanzetten met een link tussen de slang en de tijd!

Ik leg het een beetje uit.
Geert Hofstede ('Allemaal andersdenkenden') is een autoriteit op het gebied van omgaan met multiculturele verschillen. Hij heeft een 4 tal dimensies ontwikkeld om culturen zinvol met elkaar te kunnen vergelijken en conflicten tussen culturen te kunnen begrijpen. Hij stelt aan elke cultuur dezelfde vragen: 1) hoe groot is de machtsafstand tussen mensen bij jullie? (groot of klein) 2) is uw cultuur eerder collectivistisch of individualistisch? 3) is uw cultuur eerder masculien of feminien? 4) is er in uw cultuur eerder risicomijdend of risicoaanvaardend?

Hij heeft mbv lange vragenlijsten de antwoorden op deze vragen van een 50tal landen over de hele wereld met elkaar vergeleken.

Daarbij stuitte hij aanvankelijk op een probleem, nl. dat mn aziaten een aantal van zijn vragen niet begrepen. Toen hij dit onderzocht kwam hij tot de ontdekking dat zijn vragen (alleen) gezien vanuit het west-europese/amerikaanse gedachtengoed geformuleerd waren en derhalve voor een mondiaal onderzoek tekort schoten. Hij trok daar de consequenties uit en vond, samen met de Canadees Michael Bond de 'missink link', nl. een 5de dimensie was nodig: hoe beleven mensen tijd! De 5e dimensie werd de vraag: is in uw cultuur de tijdbeleving eerder die van een korte-termijn-gerichtheid of die van een lange-termijn-gerichtheid? Heel versimpeld vertaald gaat het erom hoe mensen tijd beleven en ervaren. Matriarchaten hebben in het algemeen een tijdsbeleving, ontleend aan het ritme van de natuur. Er wordt circulair 'gedacht'. Patriarchaten hebben klokken, kalenders, doelen, enz. Er wordt liniair gedacht.
Vrij vertaal denkt een westers iemand als hij een jaar de bak in zou moeten: shit, een jaar van mijn leven naar de knoppen (daarom is onze ergste straf ook de vrijheidsstraf) en bleeft een aziaat dat met veel meer rust, omdat hij denkt: wat is een jaar op een mensenleven van 80 jaar. Ik heb er nog 79 over.

In de 'matriarchatenwereld' is mij opgevallen dat de meeste, de belangrijkste (of alle?) matriarchaten ofwel in het oosten (china, indonesie) of afrika zijn/waren, ofwel in een grijs verleden toen we ook nog niet gecorrumpeerd waren door tikkende klokken en tijdsgebrek.

Is het toeval dat in het oosten 'geduld' zo'n eigen waarde heeft en hier 'haast'?

Ons alfabeth is vergeleken met het chinese een wonder van 'efficiency'. Dat men daar zoveel (ik meen een stuk of 3000?) karakters heeft, duidt er toch op dat men 'de tijd' heeft? (Helaas gaat het daar ook de verkeerde kant op, maar dat is een ander verhaal)

Heeft dat te maken met de voorouder-verering daar?

Het moet haast wel te maken hebben met het Confucianisme. (Ik word er wel een beetje confuus van, smile.)

Met Els' opmerking over de slang en tijd, zou de kring wel eens rond kunnen zijn.

Dit boeit mij daarom, omdat ik steeds meer het idee krijg dat de manier waarop wij met tijd omgaan (cq ons de wet voor laten schrijven door de tijd) een gevolg is van het patriarchale denken.

Maar ook dat dat DE basis is van veel problemen.

Gaat het in materiarchaten harmonieuzer toe, omdat men meer de tijd neemt (aandacht) voor allerlei wezenlijke zaken? (Los van het feit dat in matr. andere zaken wezenlijk zijn dan in in patriarchale samenlevingen). We weten toch allemaal hoezeer 'tijdgebrek' ons dwars en gefrustreerd kan maken / hoezeer het de kwaliteit van ons leven kan beinvloeden? Ik noem de klok wel eens de 'Tiran Tijd.'

Helaas, helaas kan ik zelfs op internet heel weinig informatie vinden over dit fenomeen van de tijdsbeleving en de verschillen daarin. Weet iemand daar iets van of kan iemand mij verwijzen naar informatiebronnen?

PS - over masculien en feminien: wisten jullie dat Nederland (met de Scandinavische landen) de meest feminiene cultuur ter wereld is (was?)?

:verward:


Reactie:

Hai Balance, bedankt voor het verhaal. Het is inderdaad een interessante overweging. Ik denk inderdaad ook dat matriarchaat of patriarchaat een ander wereldbeeld en andere opvattingen over prioriteit tot gevolg heeft. Maar het is wel ingewikkeld, want er zijn zoveel anderen dingen die een rol spelen.

kom ik daardoor op het idee dat in de hele discussieover matriarchaten een ding vergeten wordt: nl. het fenomeen 'tijd'- komt Els me aanzetten met een link tussen de slang en de tijd!


Dus er is toch iets! Kan toch haast geen toeval zijn. :knipoog:
Ik zal wel even bekennen dat ik dat verhaal zoveel mogelijk heb samengevat, want ik heb helemaal geen contact met deze denkwereld.

In de 'matriarchatenwereld' is mij opgevallen dat de meeste, de belangrijkste (of alle?) matriarchaten ofwel in het oosten (china, indonesie) of afrika zijn/waren, ofwel in een grijs verleden toen we ook nog niet gecorrumpeerd waren door tikkende klokken en tijdsgebrek.


:lachen: Die zal ik onthouden, om hier en daar wat omdraaïingen recht te zetten.

Is het toeval dat in het oosten 'geduld' zo'n eigen waarde heeft en hier 'haast'?


Ik weet niet waar die haast vandaan komt, maar eigenlijk verdenk ik de klok en de culturele dwang ons daaraan te houden. Als ik mijn eigen tijd kan indelen, heb ik helemaal geen haast, noch stress. De ellende begint pas als ik altijd op tijd op mijn werk moet zijn, als ik binnen een tijd quotums moet halen, als ik voor een deadline wordt geplaatst alleen maar omdat alles nu eenmaal zonodig volgens deadlines moet.

Kan ik m'n eigen planning maken, dan heb ik veel meer rust, ik neem meer vrij, maar toch ben ik productiever en breng ik meer tot stand.

Kortom, ik denk niet dat het iets te maken heeft met een wereldbeeld, meer met de praktijk van het leven.

Ons alfabeth is vergeleken met het chinese een wonder van 'efficiency'. Dat men daar zoveel (ik meen een stuk of 3000?) karakters heeft, duidt er toch op dat men 'de tijd' heeft?


Toch zie ik dat ook als gevolg van sociale druk. Kijk eens naar de architectuur hier. Gevels van oudere huizen zijn gekenmerkt door allerlei versieringen. In oude Amsterdamse huizen vind je overal glas-in-loodramen en matglasdecoraties, plus mooi afgewerkte deuren en randen. Tegenwoordig is tijd geld, dus huizen worden recht toe recht aan neergekwakt, met als enige doel er zoveel mogelijk munt uit te slaan.

Met Els' opmerking over de slang en tijd, zou de kring wel eens rond kunnen zijn.


Grappig dat je dit zegt. Wat ik namelijk nog had weggelaten was dat de bewuste slang van Zurvan een slang is die in zijn eigen staart bijt, een ourubourosslang dus.

Gaat het in materiarchaten harmonieuzer toe, omdat men meer de tijd neemt (aandacht) voor allerlei wezenlijke zaken? (Los van het feit dat in matr. andere zaken wezenlijk zijn dan in in patriarchale samenlevingen).


Ik ben het met je eens dat de manier waarop wij met tijd omgaan problemen veroorzaakt, en niet zo'n beetje ook. Maar heeft het met matriarchaat te maken? Kijk eens naar het traditionele Japan, waar de perfectie tot in het uiterste wordt nagestreefd, en voor alles uitgebreid de tijd wordt genomen. Je zou bijna zeggen dat de perfectie daar dictatoriaal is, omdat mensen tot het uiterste zijn gedwongen zich aan het ceremonieel te houden.
Het is best mogelijk dat dit wortels heeft in een oudere, matriarchale cultuur, maar Japan is heel patriarchaal.

Een heel formele Japanse kunstvorm, het kabuki-theater, is trouwens ooit opgezet door vrouwen. Toen het te populair werd, werden vrouwen weer aan de ketting gelegd, en de vrouwenrollen werden overgenomen door travestieten.
Ook de geisha-cultuur is (of beter was) tot het uiterste geformaliseerd.

Ik noem de klok wel eens de 'Tiran Tijd.'


Ah, zijn we het helemaal eens. :cool:

PS - over masculien en feminien: wisten jullie dat Nederland (met de Scandinavische landen) de meest feminiene cultuur ter wereld is (was?)?


Benieuwd wat dat inhoudt. Dat betekent toch hopelijk niet dat de mannen hier door de vrouwen worden onderdrukt, he? Zie soms malloten op tv die verkondigen dat mannen hier worden beknot door te 'vrouwelijke' opvoeding, waardoor het mannelijke kleutertjes niet is toegestaan op het schooltje staande de wc onder te piesen, wat bijzonder schadelijk zou zijn voor hun verdere ontwikkeling, en zelfs de oorzaak dat jongens op school minder presteren dan meisjes, en meer van die onzin.

Vraag ik me verder toch af of dat dankzij het feminisme is, is of dat een bepaalde opvatting zelfs door eeuwen christendom niet kon worden onderdrukt en steeds weer de kop op steekt. Of zou het komen doordat het onderdrukkende christendom hier nauwelijks nog betekenis heeft, zodat de natuurlijke verhoudingen langzaam weer een kans krijgen? :heks:
els
Beheerder
 
Berichten: 3134
Geregistreerd: zo 14 jul , 2002 22:08
Woonplaats: Amsterdam

Berichtdoor Brunetti » di 29 maart , 2005 16:00

“dat vrouwen intussen gemeenschappen vormden in een vaste verblijfplaats, en als zij dan misschien met succes een soort beschaving opbouwden, werden ze zelf misschien aantrekkelijk als object van de jacht”


We kunnen ons afvragen hoe het seksleven voor het sedentair leven er uitzag? De geslachtsdaad (de sekshandelingen tussen man en vrouw) stond los van het voortplantings- vruchtbaarheidsprincipe. Het moet een pure genotsdaad geweest zijn? Een vroege vorm van vrije seks. Het stamverband was veel belangrijker dan het familieverband (wat wellicht ook niet bestond). Ook nu zie je bij primitieve (ik haat deze uitdrukking maar weet voorlopig geen alternatief) stammen dat kinderen worden opgevoed door de stam. Het lijkt wel of een vader of een moeder er niet toe doet. Er zijn vele vaders, en vele moeders!
Wisselend partnerschap, polygamie, voorechtelijke (?) seks, …

Wat gebeurde er als de twee groepen (mannen en vrouwen) mekaar na maanden terug zagen? Moeten serieuze feestjes geweest zijn! Of hoe kwamen zij aan hun trekken tijdens de langdurige afwezigheden? Seks met mekaar? Met dieren? Of ‘raids’ op andere vrouwelijke gemeenschappen?

Ook hedendaagse nomaden zorgen ervoor dat zowel vrouwen als mannen regelmatig wisselen van familie – een kwestie van overleving tegen inteelt. Er zijn aanwijzingen dat in het neolithicum ook zo’n uitwisselingen plaatsvonden op bepaalde tijdstippen. Of dit allemaal op vrijwillige basis gebeurde, heb ik zo mijn twijfels.

Door de overgang naar een agrarische bestaanswijze raakte mensen meer gebonden aan
grond en bezit. Erfopvolging werd daardoor een kwestie van levensbelang evenals verdediging van land, vee en voorraden tegen aanspraken van hongerige buitenstaanders. Voortdurende strijd om chronisch schaarse middelen dreef mensen op een hoop. Dit had ingrijpende gevolgen voor de samenleving. De stamfamilie deed zijn intrede, niet zelden in patriarchale vormen. Uit de strijd ontwikkelde zich vaak een krijgerkaste. Machtsverschillen werden groter en regels belangrijker. De mens moest zich steeds meer aanpassen aan de maatschappij. Die ontwikkeling is onder meer beschreven in een goed gedocumenteerde studie door de sociologen Maryanski en Turner (1992), volgens welke de mensheid daarmee in een 'sociale kooi' is geraakt



BEVRIJDE SEXUALITEIT
Tijd, cultuur en geluk
Ruut Veenhoven

De toegenomen afhankelijkheid van bezit en familie had ook grote gevolgen voor man-
vrouw verhoudingen. Erfopvolging en bruidschat gingen een grote rol spelen bij de partnerkeuze, evenals strategische allianties met andere families. Het verstandshuwelijk kreeg daarmee de overhand. Dit leverde regelmatig drama's à la Romeo en Julia. In die context werd seks een gevaarlijke zaak, vooral als er kinderen van komen. Voortdurend dreigende hongersnood vereiste geboortebeperking en bij afwezigheid van betrouwbare anticonceptie was dat vooral een kwestie van onthouding. Dit alles dwong tot beperking van het seksueel verkeer tot een selecte groep van gehuwden, wat betekende dat een groot deel van de bevolking op een houtje moest bijten. Dat werd op verschillende manieren bewerkstelligd, onder meer door scheiding van de leefwerelden van mannen en vrouwen, verhoging van de huwelijksleeftijd en afzondering in kloosters. Het weren van de seksualiteit uit het publieke leven hoorde daar ook bij. Seks werd onzichtbaar en onbespreekbaar gemaakt. Om begrijpelijke redenen werd die onderdrukking van harte gesteund door de clerus


Nog twee gedachten die door mijn hoofd spelen:

De Godin als schepper van het leven. De man speelde daarbij geen directe rol. Men kende vroeger dan ook niet het vaderschap. Het woord seks had in deze vroegere tijd een heel andere betekenis.. Men had nog niet in de gaten dat er verband bestond tussen de bevruchting door de man en de geboorte van een kind. Trouwens recent onderzoek heeft aangetoond, dat er tegenwoordig nog jager/verzamelaars zijn die dit verband niet kennen.


Eerste gevechten tussen mensengroepen gingen om macht, grondgebied en vrouwen. Waar ik met de vraag zit of er geen gevechten plaats vonden voor het sedentair stadium? 't Kan toen toch niet allemaal peis en vree geweest zijn?





Daarbij stuitte hij aanvankelijk op een probleem, nl. dat mn aziaten een aantal van zijn vragen niet begrepen. Toen hij dit onderzocht kwam hij tot de ontdekking dat zijn vragen (alleen) gezien vanuit het west-europese/amerikaanse gedachtengoed geformuleerd waren


Hoi Balance,
aangaande die Geert Hofstede. Misschien bedoelt die man het wel goed, maar ik heb het hier steeds moeilijk mee. Onderzoek naar cultuurverschillen of hoe beter omgaan met andere culturen... Met 'tijd' als vijfde dimensie hieraan toe te voegen... lost hij het probleem niet op volgens mij. 'Al' zijn vragen zijn ingebed in het westers gedachtegoed.

Nogmaals, hij zal het wellicht niet zo bedoelen, maar door éénzijdig culturen te gaan belichten en omschrijven... En vooral om dan lijstjes te gaan maken van welke landen meer van dit of van dat zijn... Krijg ik zoiets akeligs over mij: zo'n gevoel dat me bekruipt van hebben wij (de westerse cultuur) de wijsheid in pacht? Zijn de anderen dermate anders dat ze gevaarlijk zijn? Dergelijke studies wekken agressie op of op zijn minst hevige emoties.

De kritiek hierop heb ik al vaak gehoord: praten over cultuurverschillen is nog steeds een taboe. Maar voor mij mag dit geen excuus zijn om juist niet het mindere of meerdere van bepaalde aspecten te accentueren maar juist een promotie te houden voor het interessante in het onbekende. Niet uit het oog verliezend dat ieder zijn waarheid heeft. We moeten juist toleranter worden voor afwijkende en nieuwe ideeën en levensstijlen. Meer ons gezond verstand gebruiken.

maar ik zit hier weer op een ander spoor... dus even bij de les blijven... wat was het ook weer? De slang? of..?

:)
Brunetti
 
Berichten: 166
Geregistreerd: di 01 maart , 2005 14:11

Berichtdoor Brunetti » di 19 apr , 2005 15:33

Eergisteren praatte ik met mijn schoonmoeder (over een crone gesproken :knipoog: ) over de link tussen maan en menstruaties, het cyclische... Naar de honderd toelopend heeft zij lang les gegeven in de 'broes'. Ze wist me te vertellen dat de vrouwen aldaar (Belgisch Congo) allemaal nagenoeg samen hun menstruaties hadden. Spijtig genoeg kon ze niet meer herinneren of dit samenviel met een bepaalde maanstand.

Zijn er onder jullie die dit nog hebben gehoord of gelezen?

groeten
Brunetti
 
Berichten: 166
Geregistreerd: di 01 maart , 2005 14:11

Berichtdoor Balance » di 19 apr , 2005 21:54

Jawel...komt in vrouwengevangenissen en nonnenkloosters ook voor. Schijnt zelfs een ijzeren wet te zijn. Is minder spiritueel dan het misschien lijkt: heeft nl met de geur te maken. Zoveel vrouwen op een kleine ruimte bij elkaar...

Anderzijds heeft het vwb de maan te maken met het fenomeen dat de maan water aantrekt. Ook de vloeistoffen in het lichaam van de vrouw worden door de volle maan aangetrokken en/of door de volle maan tot een reactie veroorzaakt...wat dan weer de menstruatie op zou roepen.

:D
Balance
 
Berichten: 244
Geregistreerd: za 23 okt , 2004 11:11

Berichtdoor Brunetti » wo 20 apr , 2005 8:21

Bedankt Balance voor dit antwoord. Dit verschijnsel is nieuw voor mij.

Weet jij misschien, of is er een antropoloog onder ons, of het ook kan zijn dat in die Neolithische gemeenschappen alle vrouwen tegelijkertijd hun maandstonden hadden? Daaraan gekoppeld of er zoiets bestond / bestaat als een bronstijd (niet de geschiedkundige periode) voor de mens (zowel man als vrouw)?

Ps: Naar het schijnt komt dit ook voor in dierentuinen. De vrouwelijke verzorgsters van bij voorbeeld de apen krijgen gelijktijdig met deze apinnen hun menstruaties.
Brunetti
 
Berichten: 166
Geregistreerd: di 01 maart , 2005 14:11

Berichtdoor heidi » wo 20 apr , 2005 21:25

Zeg, je gaat nu toch niet vrouwen met apen vergelijken he? :cool:
Maar het klopt idd... Mijn zusje en ik zijn ook altijd ongeveer tegelijk ongesteld... :)
heidi
 
Berichten: 50
Geregistreerd: za 12 maart , 2005 11:52

Berichtdoor els » do 21 apr , 2005 0:19

Ik ben in een kleurrijk verleden wel eens met een gezellig vriendinnenclubje van dertien op tienertoer geweest. En wat wil het geval, we waren bijna allemaal ongesteld. :p

Toch heb ik er wel een prozaïschere verklaring voor gehoord. Namelijk dat de periode meestal vrij lang duurt, toch wel een week, zeker als je jong bent. Dus er is een grote overlapping.

Ik heb wel eens mijn uiterste best gedaan om mijn periode precies bij te houden met kruisjes in mijn agenda, om uit te vissen hoe het nou zat met die maanstanden. Maar het verliep bij mij toch wel wat onregelmatiger dan met de maan.

Ik denk dat het verband met de maan meer komt omdat de cyclus ongeveer even lang duurt, maar niet omdat er echt invloed is, want zo precies komt de maanmaand niet overeen met de menstruatiemaand. Ik zal toch nog eens kijken of ik die agenda terug vind, en het precies uitzoeken.

Jammer genoeg ben ik niet gedisciplineerd genoeg om het consequent vol te houden. Ik ken wel theorieën die zeggen dat vrouwen zich bezighielden met het uitvinden van de kalender, vanwege al die cyclische en periodieke gebeurtenissen in hun leven. Nou, petje af voor die dames, want ik ben nog te slap om elke maand een kruisje in mijn agenda te zetten. Op mij is de beschaving niet gebouwd. :huh:

Misschien een idee om eens een kruisjesagenda op het web te zetten. Dan kunnen we eens uitvissen wat er van die verhalen klopt. :D
els
Beheerder
 
Berichten: 3134
Geregistreerd: zo 14 jul , 2002 22:08
Woonplaats: Amsterdam

Berichtdoor Balance » do 21 apr , 2005 18:37

In andere talen is er ook een talige samenhang tussen (maand)stonden en maan(d). Ik geloof zowel in het Duits als het Engels.

Misschien weet iemand hoe het in harems is/was? Als zowel de geur als de maanstand samen werken en je hebt een grote groep vrouwen bij elkaar - dan is er wel een erg sterke 'samenloop'. Dat moet toch opgevallen zijn?

En v.w.b. de maan: ik heb het lang gewoon weggewuifd: die verhalen dat de maan een bepaalde invloed zou hebben op het menselijk gedrag. In inrichtingen zouden de patienten dan extra labiel zijn (lunatic!), er zouden meer zelfmoorden zijn in nachten met volle maan, mensen zouden onrustiger zijn, meer verkeersongevallen dan statistisch 'normaal'is, pyromanen zijn dan op hun best, wolven huilen dan om het hardst, enz. enz.

Er zouden ook meer bevallingen zijn met volle maan. Heeft dat toch weer met de aantrekkingskracht tussen maan en (vrucht)water te maken? Immers eb en vloed hebben met maanafstand te maken - dat kan niemand wegvlakken. En dat is toch geen kattepis, zou ik zo zeggen - al dat water wat dan hoog komt te staan als gevolg van de aantrekkingskracht van de maan - dat moet een enorme kracht zijn.

Dus...maar toch.... is het nu flauwekul of zit er iets in?

Wat toch ook wel zeker is, is dat de maan 'van de vrouw' is. Ook, met name zelfs, in mythologien en dergelijke. Waar komt dat vandaan?

Ik heb ook ergens begrepen dat in al die Islamitische vlaggen met de maansikkel als symbool, de kern van de zaak is dat het eigenlijk een maansverduistering weergeeft: de zon (symbool van de mannengodsdiensten), schuift voor de maan (symbool van de vrouw). Of was het net andersom? De zon overklast de maan? Waarbij de maan dan de zwarte/lege vlek is, die de zon bevlekt.

Ik weet het niet meer...wordt een beetje duizelig geloof ik van alle vragen.


:huil:
Balance
 
Berichten: 244
Geregistreerd: za 23 okt , 2004 11:11

Berichtdoor Balance » do 21 apr , 2005 19:05

Een tijdje geleden waren er een paar bijdragen over de relatie tussen bloed en leven. Ik weet niet meer waar. Ik stelde dat er in de oude wereld een hevige samenhang werd ervaren tussen bloed en leven geven. Ik weet niet meer wie daar toen op reageerde (Brunetti?).

Dit is een vrij belangrijk issue, omdat het hele offeren hierop gebaseerd is en dit voor onvoorstelbare taferelen heeft gezorgd - de hele geschiedenis door. Steekwoorden: offeren van kinderen, vrouwen, mannen, dieren, slachtoffer, plengoffer, Jezus offerde zich op - zijn bloed vergoten voor...enz., de akelige gewoonte van sommige culturen om offeren zodanig te doen dat er zoveel mogelijk bloed vloeit (keel doorsnijden), de gruwelijkheden in Midden en Zuid Amerika (Inca's enz.)

De basale gedachte was en is dat het meestal zo was dat er een ramp dreigde. Door droogte, invallende vijandige stammen, mislukte oogsten, enz. enz. De natuur was zeer onberekenbaar, maar overal zag men de wil van de goden achter. Met allerlei offers probeerde men de goden gunstig te stemmen. En de idee was: als het offer maar zwaar genoeg was (kinderen bvb), was er het meeste kans dat de goden het aannamen en het weer lieten regenen, zodat er voedsel kon groeien. Nogmaals - er werd magisch gedacht, niet rationeel-wetenschappelijk zoals wij inmiddels.

Het verband tussen bloed en leven geven werd ook op een andere manier gelegd: een vrouw brengt leven voort (toen nog - volgens sommigen - zonder dat men er benul van had dat dat door de geslachtsdaad kwam). Daar past dan de volgende gedachte in, die voor ons weliswaar heel eigenaardig is - maar in het magische denken misschien wel heel 'logisch'is: als de vrouw ophoudt met bloeden is ze zwanger en komt er een kind. Conclusie dus: dat (menstruatie)bloed (!) zorgt voor nieuw leven!

Vandaar dat er dus akkers zijn gevonden waarop men grote hoeveelheden rode substantie werd gevonden. Bij laboratorisch onderzoek bleek dit menstruatiebloed te zijn.

Ook zijn er heel vaak beelden, schedels, potten, enz. gevonden met rode of oker-achtiger stoffen, waarvan men wel begreep dat het een sacrale lading moet hebben gehad, maar men wist niet wat: allemaal bloed- of bloedsubstituten. In het kader 'bloed geeft leven'.
Balance
 
Berichten: 244
Geregistreerd: za 23 okt , 2004 11:11

Berichtdoor Brunetti » do 21 apr , 2005 20:33

Hoi Balance,
Ik weet het - het wordt stilaan afgezaagd - maar 'k heb het weer druk druk druk. Toch kan ik het niet laten heel kort te reageren. Ondertussen spoken de vragen vannacht en morgen weer door mijn hoofd en wie weet kom ik nog wel antwoorden tegen :knipoog:

Wat toch ook wel zeker is, is dat de maan 'van de vrouw' is. Ook, met name zelfs, in mythologien en dergelijke.


In het Oude Mesopotamië waren zowel de zon als de maan mannelijke godheden. In Sumer heette de maangod Suen of Nanna (Nannar in het Akkadisch). Soms werden de namen samengevoegd: Nanna-Suen. In het Akkadisch wordt Suen later uitgesproken als Sin.

Nanna was de zoon van Enlil en Ninlil. In een Sumerisch verhaal wordt Ninlil verkracht door Enlil. Enlil wordt daarom verbannen door de andere goden. De van Nanna zwangere Ninlil echter volgde Enlil.

Nanna's vrouw was Ningal en hun kinderen waren Utu, de zonnegod, en de godin Inanna.

Dus hier geen link tussen vrouw en maan.

Ik kom hier nog op terug

groeten
Brunetti
 
Berichten: 166
Geregistreerd: di 01 maart , 2005 14:11

Berichtdoor els » do 21 apr , 2005 21:00

In andere talen is er ook een talige samenhang tussen (maand)stonden en maan(d). Ik geloof zowel in het Duits als het Engels.


De woorden maan en maand zijn inderdaad aan elkaar verwant, in alle talen die verwant zijn aan de onze. Het wordt teruggebracht op een wortel die meten betekent, en die natuurlijk ook zelf het woord meten en maat leverde. Ook het woord menstrueren komt van het Latijn menses of mensis, wat dus maan betekent. De proto-Indo-europese wortel is menes, en betekent zowel maand als maan.

Wat toch ook wel zeker is, is dat de maan 'van de vrouw' is. Ook, met name zelfs, in mythologien en dergelijke. Waar komt dat vandaan?


Het is gewoon een mythe. :p
In onze contreien werd vroeger de maan zelfs als mannelijk gezien, en de zon was vrouwelijk. In het Duits is het nog steeds 'die Sonne' en 'der Mond', een ook bij ons is het woord maan mannelijk en zon vrouwelijk. In het Engels was het net zo, vreemd genoeg is het woord voor zon daar in de zestiende eeuw mannelijk geworden.
In de Baltische staten bestaan nog uitgebreide volksverhalen over de vrouwelijk zon Saule en de mannelijke maan Menes.

En vele andere culturen vereerden een vrouwelijke zon en een mannelijke maan. Wel is het erg willekeurig, het kan net zo goed andersom zijn. De namen zijn vaak verwant of zelfs identiek, maar het 'geslacht' van de zon of maan kunnen zijn verwisseld. Saule is vrouwelijk, maar het woord is verwant aan Sol, Romeins en mannelijk. In het Frans betekent sol weer aarde.

Natuurlijk zijn er ook vele volksverhalen en -gebruiken waarin vrouwen aan de maan zijn gekoppeld. Maar dat is geen wet van Meden en Perzen, het is maar net wat er in de mode is, en geheel gebaseerd op vrij associëren. Ten slotte hebben de zon en de maan niks met mannelijk en vrouwelijk te maken.

Immers eb en vloed hebben met maanafstand te maken - dat kan niemand wegvlakken. En dat is toch geen kattepis, zou ik zo zeggen - al dat water wat dan hoog komt te staan als gevolg van de aantrekkingskracht van de maan - dat moet een enorme kracht zijn.

Dus...maar toch.... is het nu flauwekul of zit er iets in?


De getijdewerking is inderdaad erg sterk, en er wordt veel door beïnvloed. Maar of het nou precies klopt dat de pyromanen vooral met volle maan actief zijn? Ik denk dat soms dat er teveel wordt gehoopt op een één op één-effect. Misschien is er wel invloed, maar het is niet zo dat er een duidelijk gevolg is dat voor iedereen geldt, zoals de getijden. Als dat wel zo was, waren die verhalen niet allemaal zo vaag. Bovendien is het toch simpel om een hele reeks van bepaalde gebeurtenissen even in een tabelletje te zetten met de maanstanden erbij? Die zijn niet geheim. En als daar een onmiskenbare relatie uit bleek, zouden we dat echt allang weten.

En de idee was: als het offer maar zwaar genoeg was (kinderen bvb), was er het meeste kans dat de goden het aannamen en het weer lieten regenen, zodat er voedsel kon groeien. Nogmaals - er werd magisch gedacht, niet rationeel-wetenschappelijk zoals wij inmiddels.


Het was een vorm van magie, maar dat wil niet zeggen dat iedereen die in magie gelooft zich tot dit soort gruweldaden wendt om hongersnoden en andere rampen af te wenden. Ik noem het een maatschappelijke geweldspsychose, waar iedereen in gevangen wordt gehouden. Die maatschappij houdt de mensen door angst en geweld binnen het systeem.

Ik zeg dat maar even, want volgens mij is het niet het magisch denken of bijgeloof dat tot zulke gruwelijke mensenoffers leidt, maar het gewelddadige systeem dat mensen in de ban houdt.

Wat je verder zegt over de betekenis van menstruatiebloed is wel interessant. Ik weet nog dat het mij verbaasde dat er in de mythologie of godsdienst zo weinig wordt gezegd over menstrueren, terwijl het toch wel een zeer aanwezige, niet te negeren factor is in het leven van iedere vrouw. Het is een compleet doodgezwegen taboe.
Maar later vroeg ik me af of oude 'bloedrituelen' niet hetzelfde lot hebben ondergaan als alle andere rituelen en verhalen die betrekking hadden op vrouwen: ze werden gewoon mannelijk gemaakt en door mannen overgenomen. Terwijl elke vrouw moeiteloos op een dag begint te bloeden, wat dan 'onrein' wordt genoemd, wordt bij mannen kunstmatig een bloeding opgewekt, bijvoorbeeld door besnijdenis, en dat is dan een groot feest. Kan het niet zijn dat het ooit voor meisjes een feest was, en dat mannen van de mannenmaatschappij daar zo jaloers op waren dat ze het voor zichzelf inpikten?

Er zijn vele andere bloedrituelen die zo stompzinnig zijn dat je je afvraagt of het niet gewoon te maken heeft met het heilige 'vrouwenbloed', zoals die bloedige offers die je hierboven al noemde.

Vandaar dat er dus akkers zijn gevonden waarop men grote hoeveelheden rode substantie werd gevonden. Bij laboratorisch onderzoek bleek dit menstruatiebloed te zijn.


Dat is wel interessant. Zulke gebruiken zou ik graag meer over weten, omdat zij mijn aandacht trekken door de opvallende afwezigheid.

Barbara Walker noemde een vroeg-christelijk ritueel waarbij menstruatiebloed en mannelijk zaad als een soort heilige communie werd genuttigd. Gezondheid. Maar het is misschien toch zo dat hier het hier een soort dubbele transsubstantie betreft; het brood en de wijn die het lichaam van Jezus symboliseren teruggebracht tot de oorsprong. Het symbool valt samen met datgene waar het oorspronkelijk naar verwees.

In sommige Indiase godsdiensten speelt menstruatiebloed nog wel een rol. Ik zal eens mijn plaatjesboeken nalopen. Maar India is tegelijk ook wel erg berucht vanwege de bloedige mensenoffers.
els
Beheerder
 
Berichten: 3134
Geregistreerd: zo 14 jul , 2002 22:08
Woonplaats: Amsterdam

Berichtdoor els » vr 22 apr , 2005 16:07

Ha, Brunetti dacht ook al meteen aan mannelijke maangoden. :lachen:
Het schoot door me heen dat ik maangoden en zonnegodinnen op een rijtje aan het zetten was, toen het me opviel dat het helemaal niet zo vastlag dat de zon mannelijk was en de maan vrouwelijk. Ik plak hier even in wat ik al had aan maangoden.

Maangod. De Luwiërs vereerden een maangod Armasj. In Phrygië werd de maangod Men vereerd. Hij heerste over de magie. De Baltische Menes is een maangod; hij was de echtgenoot van de zonnegodin Saule, tot zij zich van hem scheidde toen Menes hun dochter, de dageraad, lastig viel. Sindsdien verschenen zij niet meer samen aan de hemel. De Hoerritische maangod Yarikh was gehuwd met de maangodin Nikkal.
De Soemerische maangod Sin was het kind van Ninlil en Enki; in Akkad was Sin de zoon van Ellil en Isjtar. De orakelgod Sin werd voorgesteld als jonge stier, en zijn hoorns stelden de maansikkel voor. Hij verlichtte het pad voor de nomaden die 's nachts door de woestijn trokken. Zijn cultus werd onderhouden door priesteressen, die volgens de traditie koningsdochters waren. In oude teksten werd hij Suen genoemd. Op een kleitablet van -3800 worden Inanna en Enki genoemd als ouders van de maangod An; Inanna wordt ook genoemd als de moeder van de maangodin Nanna en de hemelgod An. In Mesopotamië kende men de mannelijke maangod Nanna; deze was de vader van Inanna. Zijn metgezel was Ningal. De Babylonische maangod Kingu ontving de wetsteksten van Tiamat, de oerzee of oerslang; hij was zowel haar zoon als haar minnaar. De bijbelse mythen van Mozes die de wet ontving op de berg Sinai zijn een hervertelling van deze maanverering. De 'gehoornde Mozes' van Michelangelo, in de Roomse San Pietro in Vincoli, herinnert aan de oude Semitische maangod die op de berg de wet ontvangt van de godin. Volgens sommige interpretaties was Allah in de pre-Islamitische tijd een maangod. De islamitische profeet ontving evenals Kingu en Mozes zijn wet op een berg. In elk geval komt het symbool van de maan, de sikkel, nog steeds voor op vele vlaggen.
In Iran bestond een maangod Mah.
De maangod van de aboriginals, Bahloe, was de geliefde van de zonnegodin Yhi. De Egyptische gier- en moedergodin Moet was de moeder van de maan Chons. Zijn vader was Amon ('verborgen'). Samen vormden zij een triade.


De zonnegodinnen moet ik nog even bij elkaar zoeken, maar het zijn er echt heel wat.

Het Iraanse Mah en Phrygische Men behoren trouwens ook tot het Indo-Europees. Het Baltische Menes ligt erg dichtbij wat het proto-IE zou zijn.

Hier is nog een klein stukje etymologie:

moon (n.)
O.E. mona, from P.Gmc. *mænon- (cf. O.S., O.H.G. mano, O.Fris. mona, O.N. mani, Du. maan, Ger. Mond, Goth. mena "moon"), from PIE *me(n)ses- "moon, month" (cf. Skt. masah "moon, month;" Avestan ma, Pers. mah, Arm. mis "month;" Gk. mene "moon," men "month;" L. mensis "month;" O.C.S. meseci, Lith. menesis "moon, month;" O.Ir. mi, Welsh mis, Bret. miz "month"), probably from base *me- "to measure," in ref. to the moon's phases as the measure of time. In Gk., Italic, Celtic, Armenian the cognate words now mean only "month." Gk. selene (Lesbian selanna) is from selas "light, brightness (of heavenly bodies)."




En nog een paar;

menses
"monthly discharge of blood from the uterus," 1597, from L. menses, pl. of mensis "month," from PIE *menes- "moon, month."


month
O.E. monað, from P.Gmc. *mænoth- (O.N. manaðr, M.Du. manet, Du. maand, O.H.G. manod, Ger. Monat, Goth. menoþs "month"), related to *mænon- "moon" (see moon). Its cognates mean only "month" in the Romance languages, but in Gmc. generally continue to do double duty.


menstrual
1398, from O.Fr. menstruel, from L. menstrualis "monthly," especially "of or having monthly courses," from menstruus "of menstruation, monthly," from mensis "month" (see menses). Menstruation first attested 1776; verb menstruate (1800) probably is a back-formation.
els
Beheerder
 
Berichten: 3134
Geregistreerd: zo 14 jul , 2002 22:08
Woonplaats: Amsterdam

Rood - Wit

Berichtdoor RoyJava » vr 23 sep , 2005 23:08

Hallo Els,...

Ben niet meer weg te slaan hier, gosh, wat heb ik veel gemist!

Wat je verder zegt over de betekenis van menstruatiebloed is wel interessant. Ik weet nog dat het mij verbaasde dat er in de mythologie of godsdienst zo weinig wordt gezegd over menstrueren, terwijl het toch wel een zeer aanwezige, niet te negeren factor is in het leven van iedere vrouw. Het is een compleet doodgezwegen taboe.


Di. idd een bijzonder interessant gegeven. Snap eigenlijk niet, dat de onderzoeken hiernaar alsmaar stokken en niet worden voort gezet. In Canada is er een uitgebreid onderzoek naar menstruatiebloed (in samenwerking met het VU, A'dam). Daar is reeds uit voort gekomen dat de "energie" die dit fenomeen bezit, van een enorme kracht is. Één potje barste uit elkaar op een moment van Volle Maan ... (bizar niet?).

De vlag van Indonesië heet "merah-puti", vertaald als rood-wit. Rood staat voor bloed (en wel het menstruatiebloed), terwijl het wit het "semen" (teelvocht) symboliseert. Een oorsprong hiervan hult zich in duisterheden. En tegenwoordig weten velen de daaraan gesymboliseerde betekenis niet eens.

Kali, de "Zwarte Godin" van het Hindoeïsme, benadert heel close het "geheiligde bloed", dat haar werd toegediend op bepaalde nachten. Een beeld van haar werd dan overgoten met bloed, volgens de overlevering menstruatiebloed, nu echter van geslachte dieren (en zelfs gewone rode verf). De Kumari van Kathmandu betreft een heel jong meisje dat in de rol van een Godin wordt geplaatst. Zodra zij menstrueert wordt haar rol beëindigd.

Verders is het bekend van bepaalde Indianenstammen, dat de vrouwen zich terug trekken in de bossen, op het moment dat zij samen menstrueren. Bepaalde krachten worden haar dan toegekend, waardoor zij absoluut niet door mannen benaderd kan worden (mits in de vruchtbaarheidsrituelen) ... grappig feit is dat een transsexueel de rol van de vrouwen overneemt in de gemeenschap.

Op Sulawesi zijn de zg. Bissu's heel bekend. Dat zijn tweeslachtige mensen, die de rol vervullen van een soort medicijnman/vrouw. Een Australische vrouw heeft een paar jr. deze Bissu's gevolgd, en haar eerste opmerking gold, dat deze Bissu's eruit zien al travesties die menstrueren, terwijl uit de vertellingen deze vroeger veel vrouwelijker, en dus mooie vrouwenwezens geweest moeten zijn. Slechts van één Bissu heeft zij de geslachtsdelen mogen zien, die idd tweeslachtig waren ...

Ben hiermee a/d gang gegaan, daar de kleur groen complement is van rood, en rood voor het Zuiden staat. De Javaanse Zuidzee Godin kent groen als haar lievelingskleur, die daar dan ook absoluut is "verboden" (bv. in de kleding). Heb nog steeds de link niet kunnen vinden met de eventuele menstruatie, enkel dat deze Javaanse Godin bekend staat als "eeuwig maagdelijk", en dus het oorspronkelijk maagdelijk bloed bezit. Deshalve wordt zij met de Maan vergeleken, door de Sultan 8 van Yogyakarta in een bericht bevestigd. Best opmerkelijk, daar een dergelijk bericht voor zeer serieus wordt genomen.
En nou heb ik zelf weer een veel te lang verhaal neergezet, mijn 'cuses ervoor ... :roll:

groet Roy
RoyJava
 
Berichten: 366
Geregistreerd: ma 12 sep , 2005 20:07
Woonplaats: Den Haag

Yoni

Berichtdoor willy » ma 26 sep , 2005 19:38

Yoni : bron van elk leven

De Cro-Magnon-mensen die zich vanaf 35 000 v.C. in het gebied van het huidige Europa verspreidden, maakten steengravures, beeldjes en grotschilderingen die de Goddelijke Vrouw en de Magische Yoni tot onderwerp hebben. De oudste exemplaren, in steen gekerfde driehoeken en andere afbeeldingen van de yoni, zijn gevonden in grotten gelegen in het huidige Frankrijk. Een van de oudste beeldjes is de zogenoemde Venus van Willendorf uit ±27 500 v.C. Net als andere godinnenbeeldjes uit die tijd zijn deze ten onrechte genoemd naar de Romeinse Venus, godin van liefde en schoonheid. Het Willendorfbeeldje toont een vrouw met volumineuze borsten en heupen en heeft een krachtige uitstraling. Zij staat symbool voor de Grote Godin, Moeder Aarde, de Levensschenkster. De meeste vindplaatsen liggen langs de Middellandse Zee en langs de grote rivieren van het oude Europa. De alleroudste vondsten zijn schaars, maar na 10 000 v.C. zijn er honderden gevonden.

Verering van het vrouwelijke : de oerreligie

Uit de vindplaatsen is af te leiden dat in de steentijd onze voorouders hun erediensten in grotten hielden. Soms was er zelfs een apart, dieper in de grot gelegen heiligdom voor de verering van de yoni. Uit het feit dat afbeeldingen van mannelijke symbolen alleen bij grotingangen en in tunnels gevonden zijn en niet in deze heilige ruimtes wordt afgeleid dat uitsluitend vrouwen aanwezig waren bij yoni-vereringen. Hier werden de overgangsmomenten in het leven van vrouwen gecelebreerd, seksuele initiaties en vieringen die verband hielden met de menstruatiecyclus. Het is opmerkelijk dat uit deze hele periode geen sacrale afbeeldingen van mannen gevonden zijn; alleen mannelijke symbolen of mannen als jagers komen voor. Op grond hiervan concludeert Camphausen dat de verering van vrouwen, en bijgevolg van de yoni, voorafgegaan is aan die van mannen en de lingam (Sanskriet voor fallus).
Er zijn ook andere redenen aan te voeren waarom het begrijpelijk is dat vrouwen en hun yoni als eersten werden vereerd. Het belangrijkste feit is dat alleen uit vrouwen nieuw leven geboren wordt. Bovendien was de mensheid zich in het begin nog niet bewust van het mannelijk aandeel in de voortplanting. De onwetendheid over de functie van de maandelijkse bloedingen van vrouwen speelde waarschijnlijk eveneens een rol in het ontzag dat men voor vrouwen had. Immers, bij dieren en mannen konden dergelijke bloedingen desastreuze gevolgen hebben. Vrouwen leken over geboorte en dood te beschikken en logischerwijs werden aan hen en hun yoni magische krachten toegeschreven. De wereldwijd verbreide yoni-verering is de oudste religie ter wereld. Er zijn geen geboorte en menselijk leven zonder de vrouw en haar yoni.

De ontelbare verschijningsvormen van de yoni

Natuurlijke objecten als kraters, grotingangen of rotsformaties, die sterke gelijkenis vertonen met de yoni, werden pelgrimsoorden. Sommige zijn het nog steeds, zoals de Yoni-mandorla in Assam (India), een yonivormige steen die vereerd wordt als de menstruerende yoni van de Godin of de Kaäba in Mekka (Saoedi-Arabië), een stuk meteoriet in de vorm van een yoni. Onze voorouders herkenden het heilige symbool van het universele vrouwelijke in de vormen van “kauri- en mantelschelpen”; in bloemen als de lotus, lelie en roos; in vruchten als abrikoos en vijg en zelfs in de kleine zaadjes van de kardemom. Mensen uit alle tijden hechtten mythische en religieuze betekenis aan dergelijke bloemen, vruchten of schelpen; soms vond hun spirituele waarde ook uitdrukking in de materiële wereld wat gebeurde met de kaurischelp die in Azië en Afrika als betaalmiddel werd gebruikt. Ook wordt de natuur een handje geholpen, bijvoorbeeld wanneer Indianen een grotingang met rode verfstof bestrijken om de gelijkenis te versterken. In prehistorische tijden werden monumenten gecreëerd in yoni-vorm, zoals de dolmens, of met de yoni-vorm erin verwerkt, zoals de hunebedden waar geboorte en dood vereerd werden. De poort waardoor men deze wereld verliet, om opnieuw geboren te worden in een leven na de dood, kreeg dezelfde vorm als die waardoor men ter wereld was gekomen.

Yoni-symboliek

Van oudsher zijn symbolische uitingsvormen gebruikt om de yoni te verbeelden. Deze vaak geometrische figuren waren slechts bekend onder ingewijden. De bekendste zijn de naar beneden gerichte driehoek (de zogenoemde schaamdriehoek) en de vesica piscis (mandorla). De heilige driehoek verwijst in de alchemie en astrologie naar vrouwelijke concepten, variërend van de elementen water en aarde tot het vrouwelijk principe en de natuur in het algemeen. Vesica piscis (Latijn : vat van de vis) is de afbeelding van twee even grote cirkels die elkaar zijdelings half overlappen waarbij het amandelvormige snijvlak de vorm van een yoni heeft. De naam vesica piscis zou verwijzen naar de geur van de yoni wat ondersteund wordt door het Griekse woord “delphos” dat zowel vis als moederschoot betekent. Later gebruikten de eerste christenen dit symbool als herkenningsteken; als de twee cirkels boven elkaar geplaatst worden, lijkt de vorm van het snijvlak op het lichaam van een vis. De reden zou zijn dat “ichthus”, het Griekse woord voor vis, een acroniem is voor Christus.
De amandelvorm wordt mandorla genoemd en staat symbool voor de goddelijkheid en heiligheid van de yoni. In de christelijke iconografie symboliseert de mandorla de Heilige Geest. Het is niet onwaarschijnlijk dat de mandorla die vaak als aureool rond Maria, de Moeder Gods, wordt afgebeeld een verwijzing is naar de krachten van de oude Godin. Kelkvormige karaffen, waarvan de vorm enigszins lijkt op de mandorla, worden in ceremonies van verschillende culturen gebruikt om de yoni van een beeld of een vrouw te begieten. De Heilige Graal is de kelk die legendarisch werd als het verloren relikwie van het christendom. In de oude religie van Noord-Europa was de Graal een heilige kelk die de levensenergie van de Grote Godin bevatte. Tijdens de kruistochten waren de overwinnende machthebbers erop gericht om de mythologie en symboliek van belangrijke inheemse godinnen in te lijven of door hen in heiligen te transformeren of door hun feesten aan te passen en te herscheppen in een christelijke betekenis en symboliek. Op die manier werd in de twaalfde eeuw de Graal van de Godin in de christelijke mythologie opgenomen; in die tijd wordt de Graal namelijk zowel het symbool als het voorwerp dat eens het bloed van Christus bevatte.
Het is opmerkelijk dat het pad dat rondom de Glastonbury Hill naar boven naar de Tor-toren loopt, de toren waar de Heilige Graal verborgen zou zijn, de vorm van een yoni heeft.

Vernietiging van de Godin-religie

Deze oudste religie is volgens Camphausen moedwillig vergeten omdat vrouwen en de Godin erin centraal staan en omdat seksualiteit er een onlosmakelijk deel van uitmaakt. Pas veel later, met de komst van de grote religies van schuld en lijden (jodendom, christendom, boeddhisme e.a.) werden in plaats van een vreugdevolle verering van leven en liefde (natuurreligies, het vroege taoïsme, tantra) de heilige delen gedegradeerd tot delen van schaamte. De opkomst van samenlevingsvormen met een mannelijke ideologie veranderde de wereld in een tijdsbestek van een paar duizend jaren radicaal en op sommige plekken ging dat zelfs in luttele eeuwen tijd.
Dit gebeurde, hoewel niet gelijktijdig, op alle continenten en had de vernietiging of het ondergronds gaan van de Godinreligie tot gevolg. Deze omwenteling werd het eerst in gang gezet in het Midden-Oosten. Indo-europeanen (ook wel Indo-Ariërs of Euraziërs genoemd) kwamen uit het noordwesten en vielen vanaf 4 000 v.C. het gebied van de Vruchtbare Halve Maan binnen, eerst in Anatolië (in het huidige Turkije), vervolgens steeds zuidelijker tot in Egypte. Zij beschikten over machtsmiddelen die ter plekken onbekend waren, zoals krachtige wapens en het gebruik van door paarden getrokken strijdwagens, en waren agressieve veroveraars. Zij waren aanhangers van Jehova, een patriarchale religie. Merlin Stone beschrijft uitgebreid hoe deze machtsovername gepaard ging met het in bezit nemen en veranderen van de heilige plaatsen en symbolen en het uitmoorden van grote groepen van de inheemse bevolking. Om die reden karakteriseert Stone deze veroveringen als kruistochten.

De slang, de vrouw en de boom der kennis

Hoewel het slechts indirect naar de yoni verwijst, wil ik er toch bij stilstaan hoe de symbolen uit de Godinreligie in het joods-christelijke paradijsverhaal een andere betekenis krijgen. Het paradijsverhaal is algemeen bekend (de slang verleidt de vrouw de vrucht te eten, waardoor zij goed en kwaad zal kennen) maar de achtergrond van de gebruikte symboliek veel minder, terwijl die symboliek het bizarre verhaal van deze scheppingsmythe verheldert. De slang is in de oude culturen van het Midden-en Nabije Oosten altijd geassocieerd met de vrouwelijke godheid en was het symbool van wijsheid en profetieën. Op kleitabletten uit Soemerië (± 2 500 v.C.) wordt het verband tussen godinnen, slangen en orakelvoorspellingen al vermeld.
Slangen werden in orakelheiligdommen gehouden (o.a. te Delphi) en de termen voor magie zijn zowel in het Hebreeuws als het Arabisch afgeleid van woorden die slang betekenen. Stone wijst erop dat slangengif werkt als hallucinogeen, althans als men na vele beten immuun is geworden voor de schadelijke werking ervan. Dit zou de helderziende vermogens, de goddelijke onthullingen, van de tempelpriesteressen verklaren. Er stond in het heiligdom van de Godin naast het altaar altijd een boom met rode vruchten. Hoewel deze als appelboom de bijbelse geschiedenis is ingegaan - een ter plekken onbekende boom - ging het om een bepaald soort vijgenboom, ook wel sycamore of zwarte moerbei genoemd. In Egyptische teksten wordt deze beschreven als het Levende Lichaam van Hathor op Aarde en het eten van de vruchten was het eten en drinken van het vlees en vocht van de Godin.
De Godin was behalve Levensschenkster ook beschermgodin van voortplanting en seksueel genot en de priesteressen vereerden dit aspect door in haar tempels te vrijen. Het waren deze gebruiken die de aanhangers van Jehova een doorn in het oog waren. Hun alleenheerschappij, verordend door hun God bij de aanvang der schepping, had alleen kans van slagen indien vrije seksualiteit van vrouwen in de ban werd gedaan. Om een patrilineair erfsysteem het bestaande matrilineaire systeem te doen vervangen, moest de voortplanting gecontroleerd worden. Terwijl mannen zelf polygaam bleven, werd vrouwen maagdelijkheid en echtelijke trouw afgedwongen en hun seksualiteit werd als zondig en immoreel bestempeld.

De Kaäba : Al’iLat wordt Allah

De Kaäba in Mekka, het islamitisch heiligste der heiligen is een voorbeeld van hoe een Godinheiligdom ingelijfd werd in de patriarchale ideologie. In het pre-islamitische Arabië wordt de Drievoudige Godin Al'iLat vereerd door de plaatselijke nomadische volken. De Drievoudige Godin is een oud religieus concept dat wereldwijd voorkomt. Het verwijst naar de drie fasen in het leven van vrouwen (het nog niet menstruerende meisje, de menstruerende volwassen vrouw en de oude, wijze vrouw na de menopauze) die van oudsher geassocieerd werden met de drie fasen van de maan (wassend, vol en afnemend).
De Kaäba, de heilige steen in Mekka, is oorspronkelijk het heiligdom van de Godin Al'iLat. Haar drie verschijningsvormen worden verbeeld door de maagd Q're of Qure (de Griekse Kore), het moederlijke aspect door Al'Uza (de Griekse Demeter) en Al'Menat is de wijze oude vrouw die zich het lot van de mensen aantrekt en voorspellingen doet. De Kaäba is een zwarte meteoriet in de vorm van een yoni - waarvan niet bekend is of het die vorm van nature of aan mensenhanden te danken heeft. Zeven priesteressen dienden de Godin Al'iLat door naakt zeven keer rond de heilige zwarte steen te dansen, voor elke oude planeet een ronde. De Godin werd aanbeden als Moeder Aarde, Levensschenkster en helpster van vrouwen in barensweeën. Deze heilige plaats trok al duizenden jaren lang vele pelgrims, zowel van het Arabische schiereiland als uit nabijgelegen streken.
Abraham (± 1 900 v.C.) kwam hier met Sara die kinderloos was en hij sliep er met Hagar, zijn jonge Egyptische slavin, die zijn eerste zoon zou baren. In de zesde eeuw bereikte de mannelijke revolutie in de vorm van het jodendom en christendom de nomadische stammen van de Arabische woestijn. Mohammed (± 570 n.C.) was een telg van de Quraysh-stam, die belast was met de bewaking van de Kaäba. Als wees groeit hij op bij kamelenhoeders, komt in dienst van een rijke vrouw, trouwt haar en wordt een succesvolle handelaar.
Rond zijn veertigste hoort hij stemmen en begint de mannelijke hegemonie over vrouwen en de natuur te verkondigen en te preken over de Heer (Allah). Hij wordt verbannen door zijn mensen en verlaat noodgedwongen Mekka. In Medina heeft hij wel succes en met een leger volgelingen keert hij terug naar Mekka om de stad te veroveren. Hoewel het verhaal zegt dat Mohammed, de profeet van de Islam, alle idolen had verwoest toen hij de heilige stad Mekka overwon, had hij blijkbaar niet de grote Zwarte Steen uit de hemel durven aanraken; hij hervormde de Yoni van de Godin Al'iLat eenvoudigweg in de hand van Allah. Nu hij als profeet zijn leiderschap heeft bewezen, verandert hij de goddelijke naam van Al'iLat in Allah, de mannelijke grammaticale vorm van Al'iLat, en de drie uitbeeldingen van Al'iLat zijn in de islamitische traditie Allah's dochters geworden.

Geheime rituelen

Confrontatie met deze patriarchale stammen leidde ertoe dat de rituelen ter verering van de Godin, die eens in alle openheid plaatsvonden, noodgedwongen in het geheim of in versluierde vorm werden voortgezet, zo zij al behouden bleven. In Tantra bijvoorbeeld, zijn visualisatie oefeningen ontwikkeld waarbij in meditatie wordt voorgesteld wat voorheen een daadwerkelijke praktijk was. Desondanks wordt op het huidige Indiase subcontinent de “Yoni-Puja” (yoni-ceremonie) nog steeds in vele vormen gepraktiseerd. Er is een innerlijke variant, waarbij de voorstellingen gevisualiseerd worden, en een uiterlijke, en beide varianten komen in openlijke of geheimen vorm voor. Een openlijke “Yoni-Puja” wordt uitgevoerd met een beeltenis van de Godin of met een vrouw als haar vertegenwoordigster.
Er worden dan vijf vochten die symbolen zijn van de vijf elementen van de Indiase kosmologie - bijvoorbeeld : jogert (aarde), water (water), melk (lucht), honing (vuur) en een eetbare olie (ether) - over de yoni gegoten. Het mengsel wordt opgevangen en als gift van de Godin door de aanwezigen gedronken.
In de meest geheimen vormen is de beoefenaar alleen met de vrouw die dienst doet als priesteres van de goddelijke energieën. De aanbidder zit tussen haar benen en voert volledig geconcentreerd een aantal rituele handelingen uit die elk staan voor één van de vijf elementen. De vrouw is erop getraind seksueel niet opgewonden te raken. In de meer esoterische Tantrische praktijken worden seksuele energieën wel opgeroepen door stimulatie van de yoni en soms vindt ook penetratie plaats.
In de meest geheimen varianten worden de liefdessappen van de vrouw, al dan niet gemengd met die van de man, gedronken. Uit het oosten van Bengalen (Bangladesh) stamt een traditie waarin deze vorm van yoni-verering met een menstruerende vrouw uitgevoerd wordt. De Bauls van Bengalen vieren tegenwoordig de menstruatie nog steeds, met zang en dans in een ceremonie die drieëneenhalve dag duurt. Menstruatievocht werd ook in rituelen bij sommige groepen van de vroege christelijke gnostici gebruikt. Prof. G. Meuleman haalt geschriften van kerkvader Epiphanus (4e eeuw n.C.) aan, die hiervan getuigen. Epiphanus komt in Egypte in contact met gnostici en is toeschouwer van hun paasviering. Hij vermeldt hoe na een copieuze maaltijd de ongelukkigen allen ontucht plegen. Dan, alsof deze misdadige prostitutie nog niet genoeg is, heffen ze, als ze zich verenigd hebben, hun eigen schande ten hemel : man en vrouw vangen in hun handen het zaad van de man op, richten hun blik ten hemel en met hun schande in hun handen bidden ze op de manier van de gnostici (...). Ze doen precies hetzelfde met het menstruatievocht van de vrouw.

De yoni in al haar glorie

Over de hele wereld zijn beelden gevonden van naakte vrouwen of godinnen met gespreide benen en een overduidelijk zichtbare yoni. Vaak zijn deze vanuit een puriteins standpunt als exhibitionistisch of schaamteloos veroordeeld en onbegrepen op museazolders terechtgekomen. Met namen moralisten onder de schrijvers die bepaalde gedragingen of afbeeldingen vanuit hun eigen tijdgebonden overtuigingen als obsceen of immoreel beoordelen, doen hiermee afbreuk aan het culturele erfgoed van de mensheid. Veel middeleeuwse kerken en kloosters in West-Europa en op de Britse eilanden bevatten expliciete beelden zoals deze in Kilsarkan, in de County van Kerry. Aan de slijtplek is te zien dat de yoni veel wordt aangeraakt. In de tijd dat deze beelden gemaakt werden, waren het heilige voorstellingen die gekust of aangeraakt werden. Een voorbeeld uit West-Europa zijn de Sheela-na-gig die voorkomen op gevels van middeleeuwse kerken. Er is weinig bekend over hun oorsprong of functie. Etymologische verwantschap met de term “nu-gug” uit Mesopotamië doet vermoeden dat het om een (pre-)Keltische vorm van heilige seksualiteit gaat, zoals bekend uit het mediterrane gebied.
Het Shinto, een inheemse Japanse natuurreligie, kent een oud ritueel dat jaarlijks gevierd wordt en onder meer een striptease omvat. De striptease refereert aan een mythe waarin het publiekelijk tonen van de yoni gebruikt wordt om een veranderingsproces op gang te brengen.
Amaterasu-o-mi-Kami (de Grote Stralende Hemelse Godheid), de Shinto-godin van de zon, en daarmee ook van het leven zelf, weigert nog te schijnen nadat zij is aangerand door haar broer. De andere godheden proberen tevergeefs haar te overreden. Ama-no-Uzume, de Gevreesde Hemelse Vrouw, lukt het met een list. Voor het oog van alle godheden tilt zij haar kleed op en toont haar yoni wat grote hilariteit veroorzaakt. Amaterasu is zo verbaasd over al die vreugde in de door haar veroorzaakte duisternis dat zij te voorschijn komt en de zon weer schijnt.
Het Japanse “Kagura-ritueel” is op dit verhaal gebaseerd. Een priesteres speelt Ama-no-Uzume voor een publiek van gelovige tempelbezoekers. Maar ook in de profane, bijna pornografische context van de “tokudashi”, in de luxe erotische shows in Kyoto en Tokio, ligt dit verhaal ten grondslag aan de opgevoerde shows. De vrouwen tonen, nadat zij zich ontdaan hebben van hun kimono's, in een krabachtige dans hun yoni's aan de toeschouwers aan wie zij tevoren vergrootglazen en zaklampen uitgedeeld hebben. Openlijke verering van de yoni is in het Westen alleen te vinden in de schone kunsten.

Yoni's van vlees en bloed

Slechts weinig mensen weten hoe yoni's in natura van elkaar verschillen. De yoni van een vrouw is net zo uniek en persoonlijk als haar gezicht, handen of borsten. In sommige oosterse culturen (Japan, China, India) vinden we uitgebreide omschrijvingen en classificaties die misschien vreemd overkomen, omdat deze in westerse culturen ontbreken. Zelfs in de medische wetenschap, biologie of psychologie ontbreekt kennis over de yoni en de menselijke seksualiteit. Het vrouwelijk genitale systeem is bekend om zover het om vruchtbaarheid of ziektes gaat en de seksuologie richt zich voomamelijk op orgasmen. Het zijn de culturen die positief staan tegenover het lichaam en seksualiteit of daar in het verleden positief tegenover stonden die een uitgebreide kennis en vocabulaire hebben.
Het preïslamitische Arabië kende vele yoni-types. “The Perfumed Garden”, een erotische handleiding uit de zestiende eeuw, noemt er achtendertig naast vijfendertig omschrijvingen voor de lingam. Het feit dat er in de Arabische taal zoveel aandacht was voor de yoni is een graadmeter voor de houding waarmee men ertegenover stond en geeft ook aan dat er openlijk over gesproken werd. De westerse yoni-terminologie is daarbij vergeleken karig. Opvallend is dat de oorsprong van de in vele talen meest vulgaire yoni-benaming (o.a. kut in het Nederlands; cunt in het Engels; con in het Frans) van verheven herkomst blijkt te zijn, want het is gebaseerd op het Griekse “konnos” en het daarvan afgeleide Latijnse “cunnus”, genoemd naar “Kunthus”, een Griekse godin van de vruchtbaarheid, en “Kunti”, een Indiase godin van de natuur en de aarde.

Afbeelding

Lajjah Gauri and/or Yogini Mahasukhasiddhi

Befitting the syncretic religion of Nepal, a thorough blending of Vedic Hinduism and Tibetan Buddhism, this Nepali carving depicts a deity that could be either of the above.

Detail from a wooden pillar : Maju Deval Temple, Kathmandu

willy
 
Berichten: 1092
Geregistreerd: di 06 aug , 2002 10:01
Woonplaats: Brasschaat

Berichtdoor els » di 27 sep , 2005 22:26

Ook maar wat over menstruatie toevoegen dan. Barbara Walker heeft het over de een of andere sexuele 'communie' rond een 'liefdesfeest'' voor Sint Agape. Ze noemt drie heiligen die er iets mee te maken hebben, en zouden zijn ontleend aan de Griekse Horae: Sint Agape, Chione en Irene. Ze schijft: Agape personifieerde oorspronkelijk het ritueel van de sexuele communie zou als dat werd uitgevoerd in de tempel van Aphrodite, dat door vroege Christenen was overgenomen als een soort Tantrisch 'spiritueel huwelijk'. Sedert de zevende eeuw was het tot ketterij verklaard, maar het bleef tot tijdens de Middeleeuwen gehandhaafd.

Zoals gewoonlijk geeft ze geen bronnen, maar gelukkig citeert ze elders Epiphanius, een Christelijke schrijver uit ik dacht de vierde eeuw. Die beschrijft het Agape-ritueel van de Ophitische christenen. Het citaat begint ermee dat de Ophieten elkaars 'vrouwen delen', en ze verwijzen hiernaar met de term 'Agape' ('liefdesfeest').
Vervolgens wordt de 'heilige communie' beschreven. Deze bestaat erin dat eerst het sperma van de man wordt genuttigd, wat ze het 'lichaam van Christus' noemen. Vervolgens nuttigen ze menstruatiebloed, vermits de vrouw menstrueert, en dit noemen ze het 'bloed van Christus'.

Barbara Walker zegt dat de parallellen met Tantra makkelijk te herkennen zijn, maar ik weet daar niets van. Het lukt me nu even niet de betreffende passage te vertalen, hij komt te merkwaardig op me over op dit late tijdstip, ik probeer het morgen nog wel eens. Het heeft iets te maken met verlichting via een Yab-Yum-positie en het bereiken van de keel wat bodhicitta tot gevolg heeft (de vereniging van zaad en menstruatiebloed) en dan wordt het yogi of zoiets. :verward:

Er volgen nog veel meer merkwaardige verhalen over menstruatie. Bijvoorbeeld dat volgens het Taoïsme mannen onsterfelijk konden worden als ze menstruatiebloed drinken, dat ze 'rood yinsap noemen, afkomstig uit de Mysterieuze Poort van de vrouw, ook de Grot van de Witte Tijger genaamd. :proost:

Kom er later nog eens mee terug. Eerst heb je niks over menstruatie, dan blijkt er opeens ontzettend veel te zijn, en het gekste is nog niet gek genoeg. :shock:
els
Beheerder
 
Berichten: 3134
Geregistreerd: zo 14 jul , 2002 22:08
Woonplaats: Amsterdam

Berichtdoor RoyJava » zo 09 okt , 2005 19:26

:lach2: ... laat het taboe zich nou maar eens verheffen ipv. in de doofpot gestopt te worden ... :duim:
RoyJava
 
Berichten: 366
Geregistreerd: ma 12 sep , 2005 20:07
Woonplaats: Den Haag


Keer terug naar Wetenschap, filosofie en maatschappij



Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers. en 2 gasten

cron