Geplaatst: di 04 jan , 2005 20:41Voordat ik het verhaal hierna vertel, wil ik nog wel kwijt dat ik heel erg hoop dat door de volgende tekst de tegenstelling man-vrouw niet aangescherpt wordt.
In een andere thread is verteld dat het einde van het matriarchaat veroorzaakt werd door binnenvallende Indo-Europese stammen binnen de matriarchale samenleving(en?) van toen. Ik mis de 'psychologische' component in de overgang van matriarchaat van patriarchaat.
Voor een goed begrip zij nog vermeld dat in oude tijden een magisch denken de wereld beheerste: het geloof dat goden en godinnen in al hun willekeur de wereld regeerden en het lot van de mens bestemden. Immers er was nog geen wetenschap zoals nu, die allerlei zaken verklaarde.
Uit veel onderzoek is gebleken dat voor de invallen van de Indo-Europese volken (v.a. 3000 jaar V Chr.) in Europa-Azie, ongeveer 40.000 jaar lang het matriarchaat heerste. Het was een tijd waarin de vrouw en de familie een dominante rol speelde. Men zag nog geen verband tussen geslachtsgemeenschap en het krijgen van kinderen. De man (en de vrouw) hadden er geen idee van dat de man nodig was bij het verwekken van kinderen. In het magische denken legde men een directe verbinding tussen tussen de maan en de vrouw: beide kenden periodieke cycli: de wassende maan het eerste kwartier enz. die steeds verdween en weer terugkeerde. Bij de vrouw de periodieke menstruatie.
Deze lijn doortrekkend, dacht men dat de vrouw bevrucht werd door het maanlicht! Bloed was heilig bloed, want daar kwam leven uit voort, immers tijdens de zwangerschap bleef de menstruatie uit. Dus het kon niet anders of bloed moest de oorzaak en voorwaarde zijn voor nieuw leven. Niet alleen bijn de vrouw, maar in de hele natuur. Voor vruchtbaarheid was bloed nodig. De man was overbodig. De mens (man en vrouw) hadden beide een heilig ontzag voor deze magische krachten. De man was vol ontzag voor het mysterie dat de vrouw in zich had: uit haar kon leven geboren worden. Zij kon bloeden terwijl ze geen wond had!
De maan werd vereerd, boven de de zon. De hogepriesteres, de incarnatie van de Moedergodin, koos een mannelijke partner. Het huwelijk werd feestelijk gesloten. De 'koning' werd in de midzomernacht, waarna de kracht van de zon af nam, geofferd. Zijn bloed werd over de akkers verspreid om de vruchtbaarheid te vergroten.
Dan wordt ontdekt dat niet de maan, maar (ook) de man de een onmisbare rol speelt bij het krijgen van kinderen. Dit was een ®evolutionaire ontdekking die zijn weerga nog steeds niet kent en die de wereldgeschiedenis zou veranderen. De macht van de magie was voor het eerst gebroken!
Twee dingen zijn dan essentieel: de magie is voor het eerst gebroken en daardoor een groot deel van het ontzag en de dwang die het matriarchaat kon uitoefenen. En daarnaast : de man ontdekt dat een kind (ook) zijn kind is en dat geeft (o.a.) zijn zelfbewustzijn een onvergelijkbare 'push up'!
Het patriarchaat begint zijn kop op te steken. De mensenoffers verdwijnen langzamerhand.(Totdat het Christendom het in zekere zin weer invoert). Het vaderschap en de patriarchale lijn in de afstamming gaan een steeds zwaardere rol spelen.
De maan, symbool voor vrouwengodsdiensten (evenals bvb de slang) worden 'weggeschreven'of in een kwaad daglicht gesteld, de zon wordt de belangrijkste 'god', Godin Moeder Aarde wordt God de Vader, etc. etc.
Een belangrijke rol speelde ook de ontdekking van het geschreven woord. In matriarchaten werden regels en verhalen doorgegeven dmv gesproken verhalen en beelden. Na de ontdekking van de schrift konden ge- en verboden op schrift gesteld en verspreid worden. Als deze 'gedekt'worden door de toch nog alom aanwezige magische angst voor machtige goden die mensen konden straffen, kon mede daardoor de onderdrukking van de vrouw plaats gaan vinden.
uitroepteken
In een andere thread is verteld dat het einde van het matriarchaat veroorzaakt werd door binnenvallende Indo-Europese stammen binnen de matriarchale samenleving(en?) van toen. Ik mis de 'psychologische' component in de overgang van matriarchaat van patriarchaat.
Voor een goed begrip zij nog vermeld dat in oude tijden een magisch denken de wereld beheerste: het geloof dat goden en godinnen in al hun willekeur de wereld regeerden en het lot van de mens bestemden. Immers er was nog geen wetenschap zoals nu, die allerlei zaken verklaarde.
Uit veel onderzoek is gebleken dat voor de invallen van de Indo-Europese volken (v.a. 3000 jaar V Chr.) in Europa-Azie, ongeveer 40.000 jaar lang het matriarchaat heerste. Het was een tijd waarin de vrouw en de familie een dominante rol speelde. Men zag nog geen verband tussen geslachtsgemeenschap en het krijgen van kinderen. De man (en de vrouw) hadden er geen idee van dat de man nodig was bij het verwekken van kinderen. In het magische denken legde men een directe verbinding tussen tussen de maan en de vrouw: beide kenden periodieke cycli: de wassende maan het eerste kwartier enz. die steeds verdween en weer terugkeerde. Bij de vrouw de periodieke menstruatie.
Deze lijn doortrekkend, dacht men dat de vrouw bevrucht werd door het maanlicht! Bloed was heilig bloed, want daar kwam leven uit voort, immers tijdens de zwangerschap bleef de menstruatie uit. Dus het kon niet anders of bloed moest de oorzaak en voorwaarde zijn voor nieuw leven. Niet alleen bijn de vrouw, maar in de hele natuur. Voor vruchtbaarheid was bloed nodig. De man was overbodig. De mens (man en vrouw) hadden beide een heilig ontzag voor deze magische krachten. De man was vol ontzag voor het mysterie dat de vrouw in zich had: uit haar kon leven geboren worden. Zij kon bloeden terwijl ze geen wond had!
De maan werd vereerd, boven de de zon. De hogepriesteres, de incarnatie van de Moedergodin, koos een mannelijke partner. Het huwelijk werd feestelijk gesloten. De 'koning' werd in de midzomernacht, waarna de kracht van de zon af nam, geofferd. Zijn bloed werd over de akkers verspreid om de vruchtbaarheid te vergroten.
Dan wordt ontdekt dat niet de maan, maar (ook) de man de een onmisbare rol speelt bij het krijgen van kinderen. Dit was een ®evolutionaire ontdekking die zijn weerga nog steeds niet kent en die de wereldgeschiedenis zou veranderen. De macht van de magie was voor het eerst gebroken!
Twee dingen zijn dan essentieel: de magie is voor het eerst gebroken en daardoor een groot deel van het ontzag en de dwang die het matriarchaat kon uitoefenen. En daarnaast : de man ontdekt dat een kind (ook) zijn kind is en dat geeft (o.a.) zijn zelfbewustzijn een onvergelijkbare 'push up'!
Het patriarchaat begint zijn kop op te steken. De mensenoffers verdwijnen langzamerhand.(Totdat het Christendom het in zekere zin weer invoert). Het vaderschap en de patriarchale lijn in de afstamming gaan een steeds zwaardere rol spelen.
De maan, symbool voor vrouwengodsdiensten (evenals bvb de slang) worden 'weggeschreven'of in een kwaad daglicht gesteld, de zon wordt de belangrijkste 'god', Godin Moeder Aarde wordt God de Vader, etc. etc.
Een belangrijke rol speelde ook de ontdekking van het geschreven woord. In matriarchaten werden regels en verhalen doorgegeven dmv gesproken verhalen en beelden. Na de ontdekking van de schrift konden ge- en verboden op schrift gesteld en verspreid worden. Als deze 'gedekt'worden door de toch nog alom aanwezige magische angst voor machtige goden die mensen konden straffen, kon mede daardoor de onderdrukking van de vrouw plaats gaan vinden.
uitroepteken
)