Forum godinnen en beeldvorming
 weblog | godinnen | forum home ||

O v e r  G o d (2)

Over boeken, films, tv-programma's, websites, museums, kunst etc.

Berichtdoor Sampras » wo 31 jul , 2002 15:55

Over God

Ik wilde graag geloven, maar ik kon niet geloven in een God, die niet beter was dan de doorsnee fatsoenlijke mens. De monniken vertelden mij, dat God de wereld geschapen had tot zijn eigen glorie. Dat leek mij niet bepaald een waardig doel. Schiep Beethoven zijn Symfonieën tot eigen glorie? Ik geloof er niets van. Ik geloof, dat hij ze schiep omdat de muziek in zijn ziel om uitdrukking vroeg en toen heeft hij niet anders getracht dan om die zo perfect te maken als hij maar enigszins kon.
Ik luisterde altijd als de monniken het Onze Vader baden; ik vroeg me af hoe zij altijd maar door konden bidden terwijl zij er toch nooit aan twijfelden, dat hun hemelse vader hun het dagelijkse brood verstrekte. Smeken kinderen hun aardse vader hun onderstand te geven? Zij verwachten niet anders van hem, zij voelen geen behoefte hem daar dankbaar voor te zijn en wij hebben alleen maar misprijzen over voor een man die kinderen in de wereld schopt zonder in staat te zijn ervoor te zorgen. Het kwam mij voor, dat, zo een almachtige schepper niet bereid was zijn schepselen de noodzakelijkste levensbehoeften, stoffelijk zowel als geestelijk, te verschaffen, hij beter had gedaan ze ongeschapen te laten.
Ik kan moeilijk geloven, dat God veel ophad met een man die het heil van zijn ziel probeerde los te peuteren door walgelijk gefemel. Ik zou hebben gedacht, dat de verering die hem het meest moest behagen, was dat een mens zijn best deed voor zover het in zijn kunnen lag.
Het punt dat mij het ergste dwars zat was dit: ik kon me niet verzoenen met die geobsedeerdheid van de zonde die, voor zover ik de monniken had leren kennen, altijd een beetje in hun gedachten leefde.
Pater Ensheim was een breed iemand; hij geloofde, dat de hel moest worden opgevat als een onthouding van Gods tegenwoordigheid, maar als dit dan zo’n ondraaglijke straf is, dat men het de hel noemen kan, is het dan te begrijpen, dat een God, die goedheid is, zo’n straf kan opleggen?
Tenslotte: Hij heeft toch de mens geschapen: als Hij hem zo geschapen heeft, dat de mogelijkheid voor hem bestond om te zondigen, dan was dat omdat Hij het zelf wilde. Als een al-goede en al-machtige God de wereld schiep, waarom schiep Hij dan bovendien het kwaad? De monniken zeiden, op die manier zou de mens, door de verdorvenheid in zich te overwinnen, de verleiding te weerstaan, pijn, zorg en ongeluk als de beproevingen te aanvaarden, die God hem zond om hem te reinigen, op de lange duur waardig worden bevonden om Zijn genade te ontvangen. Voor mijn gevoel was het net of je een vent met een boodschap ergens naar stuurt en louter om het moeilijk’ te maken een doolhof aanlegt waar hij doorheen moet, een gracht graaft, waar hij overeen moet zwemmen en op de koop toe nog een muur bouwt, waar hij overheen moet klimmen.
Ik was niet bereid in een al-wijze God te geloven, die zijn gezonde verstand niet eens had. Ik kon niet inzien waarom je niet in een God zou geloven, die niet de wereld had geschapen maar die eenvoudig zo goed mogelijk moest rondtobben met het zootje, dat hij vond, een wezen, enorm veel beter, wijzer en groter dan de mens, die worstelde met het kwaad dat hij zelf niet gemaakt had en waarvan je hopen moest, dat hij er eens in slagen mocht het te overwinnen.
Aan de andere kant zag ik ook niet in, waarom je er wel in zou geloven.

W. Somerset Maugham
Uit: Op het scherp van de snede
Sampras
 

Keer terug naar gezien en gelezen



Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers. en 1 gast

cron