Geplaatst: zo 10 jul , 2005 14:47Ik moest een boek kopen bij de boekenclub, waar ik maar niet vanaf kom. Ze hadden weer niets, behalve Op zoek naar Nefertiti van Joan Fletcher, een controversieel boek, omdat ze hierin een theorie verdedigt die door niemand wordt geaccepteerd, namelijk dat Nefertiti de farao Semenkare zou zijn geweest.
Ik had al eens gelezen hoe dit helemaal werd ontzenuwd, en ik heb niet veel behoefte aan een Egyptehoax. Maar ik keek er toch even in, en het las eigenlijk wel erg verleidelijk, met veel info over hoe de Egyptenaren leefden, ook veel over vrouwen, en soms leest het als een reisverslag, maar wel geschreven door een kenner. Heel geschikt eigenlijk om in je vrije tijd te lezen, met veel info voor wie maar een belangstellende amateur is. Dus nou ja, vooruit, toch maar gekocht.
Maar nu moet ik zeggen dat ik het superleuk vind om te lezen. Als het een hoax is, dan toch wel een boeiende. Ik ben pas op bladzij 90, maar alvast een verslag tot hier. Joan Fletcher begint over zichzelf te vertellen, hoe ze al op haar zesde geobsedeerd was door de Egyptische cultuur, en van familie en vrienden van alles hierover kreeg, en hoe ze al op haar achtste besloot om 'Egyptoloog' te worden.
Vervolgens beschrijft ze hoe haar universiteit meer dan een eeuw geleden een leerstoel Egyptologie kreeg, dankzij een legaat van een vrouwelijke Egypte-liefhebber, ene Amelia Edwards. Zij selecteerde deze universiteit omdat die ook vrouwen op voet van gelijkheid toeliet, en omdat het geloof er niet zo domineerde, wat ook in het voordeel van vrouwen was. Flinders Petrie bezette deze eerste leerstoel. Ze vertelt er nog meer over, maar het meest relevant is een vrouw die later aan de vakgroep was verbonden, ene Julia Samson, die door haar onderzoek op de gedachte was gekomen dat Nefertiti, de vrouw van de 'ketterse' farao Achnaton, dezelfde was als de farao Semenkare, die in de laatste jaren van Achnatons regering co-regent was, en die na zijn dood bleef regeren.
Onafhankelijk van Samson was nog iemand op deze gedachte gekomen, ene J.R. Harris. Deze herkende onder andere bij Nefertetes attributen tekenen van koninklijke macht (kromstaf en vlegel). Nou hadden anderen dit ook wel gezien, maar die legden dit uit als - feministische lezertjes krullen nu hun tenen - als een teken dat de betekenis van deze attributen begonnen te devalueren. Iets anders wat Harris constateerde is dat Achnaton en Nefertiti op een stele waren afgebeeld als het goddelijke scheppersechtpaar Sjoe en Tefnoet. Deze stele laat Achnaton zien met zijn co-regent Anchetcheperoere-Smenkare. Er was wel geconstateerd dat de coregent er een beetje uitzag als een vrouw, door ene Herbert Fairman, maar niemand trok hier conclusies uit.
Verder staan er in het begin nog wat verslagen te lezen van Fletchers eerste Egyptereizen. Nu ben ik bij het hoofdstuk waar ze gaat beginnen met het eerste onderzoek naar haar specialisatie, namelijk pruiken en haar. Centraal hierin staat een beeldje van een man met een pruik uit Tell el Amarna, waar Achnaton zijn residentie bouwde, nadat hij zich uit Thebe had teruggetrokken.
Ik zal hier een beetje bijhouden wat ik heb gelezen, en ook nog eens op zoek gaan naar die weerlegging van haar theorie. In elk geval is ze wel een echte Egyptologe, dus het boek heeft genoeg interessants te bieden.
Ik had al eens gelezen hoe dit helemaal werd ontzenuwd, en ik heb niet veel behoefte aan een Egyptehoax. Maar ik keek er toch even in, en het las eigenlijk wel erg verleidelijk, met veel info over hoe de Egyptenaren leefden, ook veel over vrouwen, en soms leest het als een reisverslag, maar wel geschreven door een kenner. Heel geschikt eigenlijk om in je vrije tijd te lezen, met veel info voor wie maar een belangstellende amateur is. Dus nou ja, vooruit, toch maar gekocht.
Maar nu moet ik zeggen dat ik het superleuk vind om te lezen. Als het een hoax is, dan toch wel een boeiende. Ik ben pas op bladzij 90, maar alvast een verslag tot hier. Joan Fletcher begint over zichzelf te vertellen, hoe ze al op haar zesde geobsedeerd was door de Egyptische cultuur, en van familie en vrienden van alles hierover kreeg, en hoe ze al op haar achtste besloot om 'Egyptoloog' te worden.
Vervolgens beschrijft ze hoe haar universiteit meer dan een eeuw geleden een leerstoel Egyptologie kreeg, dankzij een legaat van een vrouwelijke Egypte-liefhebber, ene Amelia Edwards. Zij selecteerde deze universiteit omdat die ook vrouwen op voet van gelijkheid toeliet, en omdat het geloof er niet zo domineerde, wat ook in het voordeel van vrouwen was. Flinders Petrie bezette deze eerste leerstoel. Ze vertelt er nog meer over, maar het meest relevant is een vrouw die later aan de vakgroep was verbonden, ene Julia Samson, die door haar onderzoek op de gedachte was gekomen dat Nefertiti, de vrouw van de 'ketterse' farao Achnaton, dezelfde was als de farao Semenkare, die in de laatste jaren van Achnatons regering co-regent was, en die na zijn dood bleef regeren.
Onafhankelijk van Samson was nog iemand op deze gedachte gekomen, ene J.R. Harris. Deze herkende onder andere bij Nefertetes attributen tekenen van koninklijke macht (kromstaf en vlegel). Nou hadden anderen dit ook wel gezien, maar die legden dit uit als - feministische lezertjes krullen nu hun tenen - als een teken dat de betekenis van deze attributen begonnen te devalueren. Iets anders wat Harris constateerde is dat Achnaton en Nefertiti op een stele waren afgebeeld als het goddelijke scheppersechtpaar Sjoe en Tefnoet. Deze stele laat Achnaton zien met zijn co-regent Anchetcheperoere-Smenkare. Er was wel geconstateerd dat de coregent er een beetje uitzag als een vrouw, door ene Herbert Fairman, maar niemand trok hier conclusies uit.
Verder staan er in het begin nog wat verslagen te lezen van Fletchers eerste Egyptereizen. Nu ben ik bij het hoofdstuk waar ze gaat beginnen met het eerste onderzoek naar haar specialisatie, namelijk pruiken en haar. Centraal hierin staat een beeldje van een man met een pruik uit Tell el Amarna, waar Achnaton zijn residentie bouwde, nadat hij zich uit Thebe had teruggetrokken.
Ik zal hier een beetje bijhouden wat ik heb gelezen, en ook nog eens op zoek gaan naar die weerlegging van haar theorie. In elk geval is ze wel een echte Egyptologe, dus het boek heeft genoeg interessants te bieden.
Maar ook hierover vind ik niet veel serieus nieuws.
BESTE
is een fabeltje