Vroeger waren er 136 verschillende data vastgelegd door verschillende Christelijke sekten, omdat het christendom verspreid was in verschillende kleine groepen.
In totaal had men dus ongeveer 136 verschillende data waarop men de geboorte van Christus herdacht.
Op een bepaald ogenblik hebben de kerkvaders beslist dit tot een eenheid te brengen en in 324 n.C. stelden de kerkvaders voor deze herdenkingsdag vast te stellen op 25 december.
Later in 337 n.C. heeft de paus deze beslissing bevestigd en is deze datum vastgesteld voor heel het christendom.
Men moet deze vaststelling van datum ook bekijken als een machtsstrijd, die er in die tijd bezig was tussen de kerk en de traditionele heidense feesten.
De kerk bleek niet in staat dat oude oerfeest van die volkeren te doen verdwijnen.
Bij de Kelten en Germanen was dat het Joelfeest.
Bij de Romeinen de geboortedag van de onoverwinnelijke zon, Sol Invictus.
Dit was een heidens feest, een voortzetting van het oude Zonnewendefeest, van de zonnegod Mithras, dat gevierd werd in het oude Perzië en door de Romeinen werd medegebracht.
Naargelang de tempel en de cultus werd het feest ook nog in verband gebracht met de viering van de geboorte van andere Godheden, zoals Dionysius en Horus.
Ze waren mythisch verbonden met de hoogtestanden van de zon.
Die Mithrasverering vormde voor het christendom een heel belangrijke concurrentie, omdat ze in heel veel punten gelijkenis vertoonde.
Zo had men in de Mithrasverering het doopfeest, dat overeenkwam met de doop in de christelijke traditie.
Ze kenden ook een vorm van avondmaal.
Men had er ook het gebod van reinheid, en nog een aantal andere geboden.
Mithras was ook alomtegenwoordig, alziend, alwetend en was ook de beschermer van de waarheid in gedachten, woorden en daden.
Mithras bestreed ook de macht van het kwaad.
Hij reed met zijn zonnewagen door het heelal.
De Mithrasverering uit het oude Perzië die overgebracht was naar Rome werd vooral onder de Romeinse soldaten zeer populair.
Deze symboliek en de verschillende heidense feesten hebben de kerk er toegebracht om Christus te zien als het Licht, als de "Lichtende".
Ook om de geboorte van Christus te herdenken op 25 december, de datum waarop in de heidense tradities het feest van het Licht werd gevierd.
Christus is het Licht dat in de duisternis schijnt. (zie Joh: I,79)
Kerstmis is niet het oudste feest van de Christenen.
Men had het feest van de Epifanien, de openbaring van de Heer en het werd gevierd op 6 januari.
Bij ons vieren wij op 6 januari Drie Koningen.
In de Oosterse Grieks-orthodoxe kerken wordt nu nog het kerstfeest gevierd op 6 januari inplaats van op 25 december.
Over de juiste datum en jaartal dat Jezus zou geboren zijn, is er ook heel veel twijfel. Volgens bepaalde berekeningen zou Jezus geboren zijn 754 jaar na de stichting van Rome tijdens de regering van Herodes de Grote in Judea.
Nu zitten we met één zaak verveeld, namelijk dat Herodes zou gestorven zijn 750 jaar na de stichting van Rome.
Dus dat is 4 jaar te vroeg.
Ook was er twijfel over die volkstelling waarvoor Maria en Jozef op tocht gingen naar Bethlehem.
Men heeft gezien dat die volkstelling door de landvoogd Quirinus historisch vermeld staat in de geschiedenis van de Romeinen 6 à 7 jaar na het jaar 0.
Men zit daar dus met een schommeling van 4 à 8 jaar om de geboortedatum van Jezus te bepalen.
In die tijd was men in het Oosten ook veel met astrologie bezig.
In het traditionele kerstverhaal staat dat Jezus geboren is in een stal tussen een os en een ezel.
In het Oosten betekent dat wat men de os noemt, bij ons het sterrenteken Stier en de ezel staat in het Oosten als sterrenbeeld gelijk aan ons sterrenbeeld Kreeft.
Als men aanneemt dat Jezus geboren is tussen de os en de ezel, tussen de Stier en de Kreeft, tussen mei en juni met tussenin de Tweeling als sterrenbeeld, dan zou Jezus als sterrenbeeld een Tweeling zijn geweest, in plaats van het sterrenteken Steenbok van december.
Het verhaal vertelt dat de maagd Maria met haar man Jozef op een bepaald ogenblik van Galilea, van Nazareth naar Bethlehem gingen om te gaan deelnemen aan die volkstelling.
Als we de betekenis van die namen dichterbij bekijken, dan kan dat meer licht brengen op de verborgen zaken die in dat verhaal aanwezig zijn:
Nazareth: als u dat letterlijk gaat vertalen dan betekent dat: "de gemeente, het dorp, dat gewijd is, dat toegewijd is, dat voorbestemd is tot..."
Galilea: betekent: "het wentelen van het wiel, het wiel van leven en dood".
Bethlehem: betekent letterlijk: "Het huis des broods".
Jozef: betekent letterlijk: "Hij die zal toevoegen”.
Het is in feite dat wat de Boeddhisten noemen: "het wiel van Karma, het wiel van wedergeboorte".
Denk maar niet dat men in het Oosten niet geloofde in reïncarnatie.
Er zijn in die tijd uitdrukkingen van Jezus die weergeven dat reïncarnatie mogelijk is. vb.: Wanneer men Hem vraagt: "Wie zijt Gij? Zijt Gij Elias of Mozes, zijt Gij die of die?" Ze vragen gewoon aan Hem wie Hij vroeger was in zijn vorige verschijningsvorm.
Waar ik deze gegevens heb gehaald weet ik niet meer.
Waarschijnlijk Govert Schilling
