Interessant artikel.
Dus in 1 ademtocht worden met hetzelfde woord joden en vrouwen beledigd?
Wie voor 'laf' een vrouwelijk woord kiest, impliceert eigenlijk dat mannen 'dappere helden' moeten zijn. Ze hebben zich dus misschien een keer niet verzet, of de 'foute' kant verkozen - maar in welk conflict? Misschien een 'nationalistisch' getint conflict? Het kan te maken hebben met de kern van waaruit de islam is opgekomen, waarbij degenen die zich aansloten bij de islam dan wel de 'goede' kant kozen.
Maar de godsdienstgeschiedenis is zo gemythologiseerd, dat het haast niet meer na te gaan is wat het met de werkelijkheid te maken heeft.
Om een voorbeeld uit de gemythologiseerde geschiedenis te noemen; de Kahina, een vrouwelijke leidster die zich verzette tegen de islamitische horden, zou volgens een traditie een joodse zou zijn geweest. In elk geval moet ze een Berberse zijn geweest. Maar wat zal ze precies verdedigd hebben? Het jodendom? Berbers nationalisme? Haar eigen eeuwenoude Berberse wortels? En wat zal haar verhouding zijn geweest ten opzichte van de Romeinen in Noord-Afrika?
Arme joden. Ze worden overal verguisd alsof ze de grootste bedreiging in de wereld zijn, maar in werkelijkheid zijn zij het meeste onder de voet gelopen van de drie waarheidsgodsdiensten. Het chistendom en de islam, de grootste vijanden van de joden, zijn oneindig veel groter dan het jodendom, dus alleen al vanwege hun getal zijn ze veel gevaarlijker.
Ik vraag me echt af wat er toch is met deze drie godsdiensten, die zoveel gemeenschappelijk hebben, maar die toch zo totaal onverzoenlijk tegenover elkaar staan.
Uit het artikel:
Wel genoten ze (de joden) bescherming en godsdienstvrijheid (in de islam).
Volgens mij heeft dit te maken met de herkomst van de islam. Deze ontstond als reactie op het Romeinse Rijk, waar in de zesde eeuw nog maar één variant van de leer was toegestaan. Andersdenkenden werden het Rijk uitgekieperd, omdat de spanningen tussen de verschillende groepen onhoudbaar werden.
De 'andersdenkenden' verbonden zich vervolgens tegen de Romeinen. Daaronder bevonden zich dan: Arabische joden/christenen, christenen die meenden dat Jezus niet goddelijk was, en geen zoon van god, en joden.
Dat de joden zich hadden verbonden met de moslims tegen de Romeinen blijkt ook uit de islamitische mythologie zelf, bijvoorbeeld uit het 'Document van Medina' (een vervalst maar wel interessant document dat zou dateren van het jaar 622). Het feit dat christenen in dit document niet worden genoemd, duidt er voor mij op dat de Arabieren zelf een soort christenen waren, en wel van de stroming die zei: 'Zeg niet dat Jezus de zoon van god is.'
Vanwege deze oorsprong is het logisch dat joden en christenen een mate van geloofsvrijheid hebben binnen de islam: het gaat namelijk oorspronkelijk om joden en christenen die zich gezamenlijk verweerden tegen de Romeinse eenheidsgodsdienst. Zij hadden zelf hun eigen vrijheid bevochten.
Toen de islam zich als zelfstandige godsdienst ging ontwikkelen, kwam dit dispuut toch weer naar voren. Dat de joden in de koran behoorlijk beledigd worden en de christenen niet is volgens mij ook weer omdat de schrijvers van de koran een vorm van het christendom aanhingen. De islamitische jodenhaat begon dus als 'christelijke jodenhaat'.
Maar: de christelijke jodenhaat wordt eigenlijk gelegitimeerd door het geloof dat de joden hun 'zoon van god' zouden hebben vermoord. Voor de islamitische jodenhaat weet ik eigenlijk geen specifieke legitimering, tenzij het is dat ze Mohammed niet erkennen. De vraag is of de christenen van de koran dit wel doen. Dat vraagt om een andere 'lezing' van de koran.
Het christendom, en dus ook de islam, staat vanaf het begin onverzoenlijk tegenover het jodendom. Hoe dit precies is gegroeid, is eigenlijk een van de grote vragen waarvan ik de oplossing graag zou kennen. Het is erg jammer dat ik geen historicus ben.
Ik denk persoonlijk dat we zouden moeten weten wat de historische oorsprong van deze kloof is om de huidige kloof te kunnen overbruggen.