nissaba

Lichtjaar

Albert Einsteins fundamentele formulering van de moderne relativiteits theorie :
Het is onmogelijk met welk experiment ook, absolute stilstand vast te stellen.

Nu is van alle vaste punten het enige dat ons ter beschikking staat onze aarde. Deze operatiebasis draait elke vierentwintig uur eenmaal om zijn eigen as en beschrijft jaarlijks een baan om een van de vele honderden miljarden zonnen die samen ons melkwegstelsel vormen, terwijl deze zon zelf zich met een snelheid van 218 kilometer per seconde langs de buitenrand van ons eigen melkwegstelsel beweegt en zijn omloop elke 230 miljoen jaar voltooit. De doorsnede van dit sterrenstelsel, deze melkweg van exploderende sterren, wordt tegenwoordig gesteld op 100.000 lichtjaren. Een lichtjaar is de afstand dat het licht in een jaar aflegt.

Licht beweegt zich voort met een snelheid van ca. 300.000 km per seconde en het aantal seconden in een jaar bedraagt (als ik het goed heb uitgerekend) 31.557.600 zodat als we 300.000 km vermenigvuldigen met 31.557.600 seconden we een idee van de afstand van een lichtjaar krijgen, en wel (als ik het goed heb uitgerekend) 9 triljoen 460 miljard 800 miljoen kilometer. En 100.000 van die lichtjaren vormen samen een afstand van 946 quadriljoen 80 triljoen (946 080 000 000 000 000) kilometer. En binnen dit melkwegstelsel met die doorsnede is de dichtstbijzijnde zon de ster die zich het dichtst bij onze ster bevindt, Alpha Centauri op een afstand van ongeveer vier lichtjaren, dit wil zeggen zo'n kleine 38 triljoen kilometer.

Vanaf onze positie in deze onvoorstelbare melkweg kijken wij als we 's nachts omhoog kijken naar de Melkweg, als het ware langs de straal van een grote schijf. De andere sterren die we aan de nachthemel zien maken ook deel uit van die Melkweg, maar bevinden zich aan de ene of de andere kant van de doorsnede. En dit melkwegstelsel waarvan onze zon een miniem onderdeeltje is, is er een van wat de wetenschap een lokale groep van melkwegstelsels noemt. Het aantal melkwegstelsels in onze specifieke groep is twintig : twintig Melkwegen van miljarden exploderende nucleaire ovens die van elkaar wegschieten door onmetelijke ruimten, en het universum (waarover wij zo gemakkelijk spreken) omvat kwintiljoenen van zulke zichzelf verterende sterren.

En nu moeten we de vraag stellen : welke invloed heeft dit op de mythologie? Het is duidelijk dat er enige correcties moeten worden aangebracht.

Bijvoorbeeld : men gelooft dat Jezus, nadat hij uit het graf was herrezen, fysiek naar de hemel is opgestegen (Lukas 24:51), kort daarna gevolgd door zijn moeder, in haar slaap (christelijke geloofsovertuiging, op 1 november 1950 bevestigd als rooms-katholiek dogma).

Er staat ook geschreven dat Elia, zo'n negen eeuwen daarvoor, rijdend op een wagen van vuur in een onweer ten hemel was gevoerd (II Koningen 2:11).

Zelfs als zij opstegen met de snelheid van het licht dat voor een fysiek lichaam onmogelijk is, zouden deze drie hemelvaarders ons melkwegstelsel nog niet verlaten hebben.

Wat moeten wij tegenwoordig aan met zulke mythologische volks'ideeën?

Ik wou al heel serieus de vraag gaan stellen of dat wel bestaat, absolute stilstand...

Maar opeens kwam er een hele andere ontknoping. Interessante manier om op die manier wetenschappelijke ontdekkingen toe te passen. Ik moet ook nog ergens een artikel hebben over de snelheid die de kerstman moet bereiken om bij alle kindertjes in 1 nacht een bezoek af te leggen, om daar zijn cadeautjes af te leveren. De conclusie was in elk geval dat hij het niet zou overleven.

Maar het bovenstaande verhaal gaat natuurlijk ook over de verblijfplaats van god en de hemel, en over de vraag waaruit de 'ziel' bestaat. Het was al duidelijk dat de hemel niet in de atmosfeer te vinden was, en de ruimtevaartuigen die op weg zijn naar de planeten zijn hem ook nog niet tegengekomen, noch is er iets met een telescoop waar te nemen. Toch zal de hemel al behoorlijk vol moeten zitten, dus een kleine ruimte kan het ook niet zijn.

Gezien het feit dat de ziel onstoffelijk is, zal hij wel bestaan uit zuivere straling. Dan heeft hij inderdaad de snelheid van het licht. Maar straling kan niet stilzitten, dus eenmaal in de hemel aangeland, vliegt hij er volgens mij net zo hard weer uit.

Hoe lang je er ook over redeneert, er blijven gewoon nieuwe onzinnige vragen oprijzen.

Gezien het feit dat de ziel onstoffelijk is, zal hij wel bestaan uit zuivere straling. Dan heeft hij inderdaad de snelheid van het licht.

Lucas 24:51
51 En het geschiedde, als Hij hen zegende, dat Hij van hen scheidde, en werd opgenomen in den hemel.

II Koningen 2:11
11 En het gebeurde, als zij voortgingen, gaande en sprekende, ziet, zo was er een vurige wagen met vurige paarden, die tussen hen beiden scheiding maakten. Alzo voer Elia met een onweder ten hemel.
12 En Elisa zag het, en hij riep : Mijn vader, mijn vader, wagen Israels en zijn ruiteren! En hij zag hem niet meer; en hij vatte zijn klederen en scheurde ze in twee stukken.
13 Hij hief ook Elia's mantel op, die van hem afgevallen was, en keerde weder, en stond aan den oever van de Jordaan.
14 En hij nam den mantel van Elia, die van hem afgevallen was, en sloeg het water, en zeide : Waar is de HEERE, de God van Elia? Ja, Dezelve? En hij sloeg het water, en het werd herwaarts en derwaarts verdeeld, en Elisa ging er door.

(Statenvertaling)

Els volgens mij is hier nergens sprake van één ziel. (Trouwens, er is nog nooit bewezen dat een ziel bestaat)

Ik vind dat men geen tekst mag ver-interpreteren, dan doet men hetzelfde als de verschillende godsdiensten, die dit reeds eeuwen doen om aan een geloofwaardige uitleg te komen.
Dan doet men aan sprookjes waar de helden en heldinnen kunnen vliegen, zich onzichtbaar maken, in dieren en wat nog kunnen veranderen, enz. enz. (Ook op het water wandelen van Jesus komt daar nog bij ?)

Groetjes, willy

PS. Die tekst staat er reeds op bij mijn eerste naam : Sampras.
Ge wint ruimte als ge hem daar weg doet ?

Els volgens mij is hier nergens sprake van één ziel. (Trouwens, er is nog nooit bewezen dat een ziel bestaat)

Ik vind dat men geen tekst mag ver-interpreteren, dan doet men hetzelfde als de verschillende godsdiensten, die dit reeds eeuwen doen om aan een geloofwaardige uitleg te komen.
Dan doet men aan sprookjes waar de helden en heldinnen kunnen vliegen, zich onzichtbaar maken, in dieren en wat nog kunnen veranderen, enz. enz. (Ook op het water wandelen van Jesus komt daar nog bij ?)

Dat het allemaal "tussen de oren zit", incluis onze ziel, heeft wél het procedé in werking gezet van een voortgaande evolutie, niet? Elke keer dat wij over onze schouder terug kijken, zien wij de perspectieven van een ver verleden, doch héél dichtbij het bestaan van een moeder en vader. Ooit moeten deze in overleveringen androgyne geweest zijn, of die nu Atlantisch, Hyperborees, Lemurisch waren, of zelfs de Mars en Venus afstammelingen heetten ...

Dat móét wel een hoeveelheid aan overleveringen opgeworpen hebben tussen die oortjes, waarvan bijna élke oorsprong niet meer te achterhalen is.

Op Java bestaan nog 2 gemeenschappen, die tot de "oorspronkelijke Javaan" gerekend worden, en dus niet de Islam omhelsd hebben. Beide gemeenschappen houden de overlevering hoog in een ceremonieel ritueel, waarin het allerhoogste "bestaan" van de mens en het leven vernietigd wordt. Dan wordt de "ziel", of voor wat het dan ook is, vermalen, gecrusht, en treedt het spirituele "overblijfsel" pas in werking, geheel gelouterd van alle aardse besef, bestaan, beschouwing. Best merkwaardig voor een primitieve beschouwing van een groep mensen, die echter vandaag heel hoog geacht wordt door de omgeving, incluis de regering (ook ergens in de Bijbel moet iets staan over het vermalen van de ziel).

Is een ziel overigens niet het énige "ding" dat men kan verkopen en gelijkertijd tóch behoudt??? Wat de aanleiding zou zijn, zichtbaar of niet, dat velen deze dan ook maar verkopen, aan materiële zaken. ? Ik zie toch liever een gefantaseerd zieleleven, dan een XTC-pil in de vorm van de Boeddha, die bij duizenden verkocht wordt op partytime feestjes, en de consumerende partytimer naar hogere sferen moet brengen waar een zieleleven wordt gesuggereerd.

Of een schitterende Maria, heel devoot, in de vorm van een phallus/linggam, die de duisterheden van een grot verkent en Tantristische trekjes openbaart ... ("niets is afstotender dan wanneer bij bekentenissen een ziel die wij verwacht hadden naakt te zien, in haar ondergoed verschijnt" - van L. Felda, las ik onlangs, met een groet van Roy)

Men moet zijn ziel vullen ... niet zijn brandkast - Seneca

Beste Roy, de enige manier waar ik het woord ziel zou gebruiken is in de plaats van het woord leven.

Zowel van ziel als van leven heeft men nog niet kunnen ontdekken waaruit het bestaat en het is nog altijd niet mogelijk het na te maken voor zover ik weet. Als er genen in ons DNA-streng fouten vertonen takelen wij af. Chirurgen hebben het nog niet tegengekomen tijdens de grootste operaties, en bij het overlijden op de operatietafel, is er niets dat overblijft dan een lichaam dat koud wordt en na een aantal dagen begint te rotten, zoals we dat dagelijks zien bij planten, een dode vogel, een overeden hond of kat. Zoals er bij het sterven geen leven meer is, is er dus ook geen ziel, daar zij voor mij synoniem zijn. Het leven is er niet om eeuwig te blijven duren, waar zouden wij met alle leven moeten blijven (planten, dieren, mensen) op deze kleine bol ? En klonen is geen leven scheppen.

Het woord ziel komt zoals te verwachten is vanuit de godsdienst. De Kelten vochten als duivels omdat hun wijsgemaakt was in een leven na de dood, hetgeen men ook nu weer medemaakt met de fundamentalisten die zich opofferen met de hoop op een prachtig leven in het paradijs van Allah.

Hier de visie van Epicurus waar ik het volledig mede eens ben :

De goden van Epicurus bestaan zelf uit atomen en zijn dus gewoon onderdeel van het universum naast alle andere onderdelen (zij het met een uitzonderingspositie omdat zij onsterfelijk zijn ?). Het feit dat zij niets doen, betekent in elk geval dat wij voor hen niet bang hoeven te zijn.

Ten tweede : alles bestaat uit atomen. Dus ook de ziel, die volgens Epicurus bestaat uit zeer fijne vuur-achtige atomen die razend snel door het hele lichaam kunnen bewegen. Dat betekent dat de menselijke ziel onderhevig is aan dezelfde “wetten” als het lichaam : bij de dood wordt de ziel evenals het lichaam ontbonden, de ziele-atomen gaan uit elkaar, en wel onmiddellijk. Aangezien in onze ziel ons “ik” ligt, kan Epicurus dus zeggen dat op het moment van de dood ons “ik” onmiddellijk verdwenen is, zodat de dood strikt genomen niet “ons” betreft (Ep. Men. 124-125; rs 2).

Een leven na de dood is er niet, en voor straffen in een mythische onderwereld hoeft men dus ook niet bang te zijn (rs 13; 14).

Groetjes, willy

... de enige manier waar ik het woord ziel zou gebruiken is in de plaats van het woord leven.

... gehéél mee eens! Vandaar mijn verwijzing naar moeder en vader

Ten tweede : alles bestaat uit atomen. Dus ook de ziel, die volgens Epicurus bestaat uit zeer fijne vuur-achtige atomen die razend snel door het hele lichaam kunnen bewegen. Dat betekent dat de menselijke ziel onderhevig is aan dezelfde “wetten” als het lichaam : bij de dood wordt de ziel evenals het lichaam ontbonden, de ziele-atomen gaan uit elkaar, en wel onmiddellijk. Aangezien in onze ziel ons “ik” ligt, kan Epicurus dus zeggen dat op het moment van de dood ons “ik” onmiddellijk verdwenen is, zodat de dood strikt genomen niet “ons” betreft (Ep. Men. 124-125; rs 2).

Een leven na de dood is er niet, en voor straffen in een mythische onderwereld hoeft men dus ook niet bang te zijn (rs 13; 14).

Óók mee eens hoor, al zou ik dat laatste anders formuleren. Een leven ná de dood is er niet,... een leven vóór de geboorte eveneens niet. De dood is niets voor ons, daar alles buiten ligt ... groet Roy

Ten slotte geeft de fysica ook, als een soort negatief kader voor de ethiek, de begrenzingen aan waarmee de mens bij zijn streven naar geluk rekening moet houden. Hoewel er in het universum geen sprake is van iets als een noodlot of van arbitrair werkende en mogelijk vijandige goddelijke machten, kunnen wij ook niet zeggen dat de fysische werkelijkheid ons gunstig gezind is.

De keerzijde van het uitschakelen van het goddelijke en van de voorzienigheid is immers dat de mens leeft in een wereld die zich niets van hem aantrekt. De kosmos is er niet voor de mens—de kosmos dient überhaupt geen doel—en dat blijkt ook wel uit de vele rampen die ons kunnen treffen.

Tegen de achtergrond van dit alles kan men Epicurus' ethiek zien als een poging om binnen de begrenzingen die het leven nu eenmaal kent—dat wil zeggen binnen een eindig bestaan in een fysische werkelijkheid die wij niet als onze “natuurlijke woning” kunnen beschouwen—een eigen beperkte orde te scheppen, een milieu waarin men zich, voor de duur van het leven, thuis kan voelen

Epicurus : Over de natuur en het geluk

Willy schreef:Els volgens mij is hier nergens sprake van één ziel. (Trouwens, er is nog nooit bewezen dat een ziel bestaat)

Ik vind dat men geen tekst mag ver-interpreteren, dan doet men hetzelfde als de verschillende godsdiensten, die dit reeds eeuwen doen om aan een geloofwaardige uitleg te komen.

Nou ja, ik plaatste me even in de positie van degenen die de ziel trachten te defnieren.

Het is natuurlijk zo dat de bijbel moeiteloos spreekt over lijfelijke opname in de hemel, maar christenen geloven toch in een ziel? Ik weet niet waar ze dat op baseren, ergens in de loop van de geschiedenis zal dit idee wel ontstaan zijn, maar ik volgens mij geloven de meesten daar tegenwoordig toch wel in.

Maar ik geef toe, de oudste christenen geloofden er in elk geval niet in, daar hebben we de Romeinse catacomben aan te danken. Daar lieten de christenen hun lichamen begraven, in afwachting van de dag van de wederopstanding, waarop ze allemaal weer tot leven komen. Of zoiets, het fijne weet ik er ook niet van.

Dan doet men aan sprookjes waar de helden en heldinnen kunnen vliegen, zich onzichtbaar maken, in dieren en wat nog kunnen veranderen, enz. enz. (Ook op het water wandelen van Jesus komt daar nog bij ?)

In principe houden de schrijvers van de heilige boeken zich ook bezig met het herinterpreteren van verhalen en het schrijven van sprookjes. Maar hun 'woord van god' houdt de gemeente niet tegen om ook hun eigen sprookjesideeen te ontwikkelen. Die horen m.i. net zo goed bij het geloof als de teksten die de priesterkaste oplegt.

PS. Die tekst staat er reeds op bij mijn eerste naam : Sampras.
Ge wint ruimte als ge hem daar weg doet ?

Inderdaad... nou, ik heb hem maar gewist.

Beste Roy, de enige manier waar ik het woord ziel zou gebruiken is in de plaats van het woord leven.
Zowel van ziel als van leven heeft men nog niet kunnen ontdekken waaruit het bestaat en het is nog altijd niet mogelijk het na te maken voor zover ik weet.

Dat is eigenlijk ons 'bewustzijn', dat we zien als iets wat bestaat apart van onszelf. Maar in feite is het ons neurologische systeem, dat indrukken van buitenaf via onze zintuigen opneemt, en via het zenuwstelsel naar de hersens vervoert, waar wij het driftig verwerken en interpreteren tot het iets begrijpelijks wordt, waar wij in onze dagelijkse praktijk iets mee kunnen.

Dat zenuwstelsel en onze hersens is natuurlijk gewoon deel van ons lichaam. De activiteit die plaatsvindt in onze hersens zijn onderdeel van de chemische processen die in ons lichaam plaatsvinden.

Om de een of andere reden voelen wij dit niet als iets lichamelijks, maar we noemen het 'bewustzijn' en plaatsen het buiten onszelf. Misschien komt dit doordat we weten dat de dingen die we zien en horen buiten onszelf liggen, dus denken we dat het hele interpreterende systeem buiten onszelf ligt. Maar het is gewoon de werkende chemisch-electrische brij in ons hoofd, die maakt dat wij de buitenwereld op een zinvolle manier kunnen benaderen.

Dus ook de ziel, die volgens Epicurus bestaat uit zeer fijne vuur-achtige atomen die razend snel door het hele lichaam kunnen bewegen. Dat betekent dat de menselijke ziel onderhevig is aan dezelfde “wetten” als het lichaam : bij de dood wordt de ziel evenals het lichaam ontbonden, de ziele-atomen gaan uit elkaar, en wel onmiddellijk.

Grappig. Eigenlijk lijkt het alsof Epicurus hier iets zegt over ons zenuwstelsel, waarbij door overdracht via de synapsen electronen worden getransporteerd, wat mogelijk is door een spanningspotentiaal dat in ons zenuwstelsel wordt opgebouwd door de zouten (metalen) in ons lichaam. Als we dood gaan, valt het spanningsverschil weg, en functioneert ons zenuwstelsel niet meer, en vindt er geen chemische of electrische activiteit meer plaats in ons lichaam... en weg is het zogenaamde 'bewustzijn' of de zogenaamde 'ziel'.

Natuurlijk zijn er geen 'zieleatomen', die als een soort apart lichaam bij elkaar worden gehouden. Dat is juist de denkfout in dit zielsdenken: dat lichaam en ziel twee aparte dingen zijn.
Bovendien gaat Epicurus hier uit van de ziel als een materieel iets, dat is opgebouwd uit 'atomen' van een speciaal karakter, hier dus 'zieleatomen'. Het is duidelijk dat dat niet klopt.

Maar het idee van kleine deeltjes die 'razendsnel' door het lichaam bewegen (dit geldt inderdaad voor signalen die via het zenuwsnel naar de hersens worden getransporteerd) is toch opmerkelijk.

Grappig. Eigenlijk lijkt het alsof Epicurus hier iets zegt over ons zenuwstelsel, waarbij door overdracht via de synapsen electronen worden getransporteerd, wat mogelijk is door een spanningspotentiaal dat in ons zenuwstelsel wordt opgebouwd door de zouten (metalen) in ons lichaam. Als we dood gaan, valt het spanningsverschil weg, en functioneert ons zenuwstelsel niet meer, en vindt er geen chemische of electrische activiteit meer plaats in ons lichaam... en weg is het zogenaamde 'bewustzijn' of de zogenaamde 'ziel'.

De vergelijking van buiten met het binnen, hier buiten/binnen het lichaam, moet ons bewust-zijn wel geactiveerd hebben tot wonderlijke beschouwingen, Els. Het méést opmerkelijke van de vroegere beschouwingen in tegenwoordige tijden zijn de vergelijkingen, die nu náást elkaar beschouwd kunnen worden, wat in die oude tijden voor onmogelijk wordt gehouden ... even het collectieve bewustzijn van C.G. Jung ea. buiten beschouwing gelaten

Daar vind ik zelf de Yoga de meest bijzondere erfenis uit het verleden. Niemand kent de exacte oorsprong en de veel latere berichten sluiten bijna naadloos aan in de vele onderzoeken, studies etc. Zo werden "hersengolven" onder gebracht in 4 hoofdgroepen (afhankelijk v/d frequenties). Nu met een heel normale kennis hierover (met de Beta, Alpha, Theta en Delta-toestand), echter door Patanjali ver vóór Chr. de "diepe slaap mét bewustzijn" genoemd wat de Delta-toestand betrof (door Yoga te bereiken).

De méést uitzonderlijke toestand van Yoga was (en is nog steeds), of betrof het spanningsveld in een dermate toestand te brengen, waardoor uiterlijk een soort dood werd gesuggereerd, doch waarin het bewustzijn een allerhoogste staat kon verwerven (met een enorme staat van aanwezige activiteit). Ook de Essenen uit het Midden-Oosten zouden hiermee bekend geweest zijn ...

Yoga komt van het woord yuj, waart koppelen/verenigen mee wordt aangeduid. Doch de kern van Yoga betreft het "stilzetten" van de gedachten en daarmee het verstand om een absolute rust te creëren. Grappig is dat vele onderwerpen binnen de Yoga overeen lijken te komen met de 2 oerprincipes van het menselijk leven, nl. het ontvankelijke en het schenkende, wat voor een Yogi binnen de ontwikkeling hoort, op weg naar een "hoger" bewustzijn. Vooral de Hatha-Yoga heeft nogal wat beroering teweeg gebracht, omdat deze extreem fysieke oefeningen verlangde, bedoeld om overeenkomstige, extreme effecten in het zenuwstelsel en de hersenen teweeg te brengen. Misschien daar het ontvankelijke en schenkende principe simpelweg vertaald werd als vrouwelijk en mannelijk ... terwijl zowel vrouwelijk als mannelijk de beide oerprincipes vertegenwoordigen binnenin.

Groet Roy

Óók mee eens hoor, al zou ik dat laatste anders formuleren. Een leven ná de dood is er niet,... een leven vóór de geboorte eveneens niet. De dood is niets voor ons, daar alles buiten ligt ...

Even een aangepaste vorm,... woordelijk is het een waarheid als het leven zelve
Voor zo ver de mens het leven in beschouwing neemt binnen de grenzen van zijn/haar kunnen is "leven" zo wáár anders als "dood"... niet?
Dan kunnen beide gewoonweg niet verwisseld worden zoals zwart en wit... toch?
Toch zijn zwart én wit géén kleuren, vertelt de wetenschap, en hebben wij daar grijs aan toegevoegd. Dan neem ik zelf liever het voordeel van de twijfel, en weiger pertinent te geloven dat wij, als mens van vlees en bloed, "slechts" een kleine 50 tot 90 jr. de gelegenheid verkrijgen deel uit te maken van "leven én de daarop volgende dood"...

Maw. zeer benieuwd naar de overige procent van werking in die hersenen, die nog lang niet ten volle hun arbeid verrichten

groet Roy

els schreef:Ik wou al heel serieus de vraag gaan stellen of dat wel bestaat, absolute stilstand...

Maar opeens kwam er een hele andere ontknoping. Interessante manier om op die manier wetenschappelijke ontdekkingen toe te passen. Ik moet ook nog ergens een artikel hebben over de snelheid die de kerstman moet bereiken om bij alle kindertjes in 1 nacht een bezoek af te leggen, om daar zijn cadeautjes af te leveren. De conclusie was in elk geval dat hij het niet zou overleven.

Maar het bovenstaande verhaal gaat natuurlijk ook over de verblijfplaats van god en de hemel, en over de vraag waaruit de 'ziel' bestaat. Het was al duidelijk dat de hemel niet in de atmosfeer te vinden was, en de ruimtevaartuigen die op weg zijn naar de planeten zijn hem ook nog niet tegengekomen, noch is er iets met een telescoop waar te nemen. Toch zal de hemel al behoorlijk vol moeten zitten, dus een kleine ruimte kan het ook niet zijn.

Gezien het feit dat de ziel onstoffelijk is, zal hij wel bestaan uit zuivere straling. Dan heeft hij inderdaad de snelheid van het licht. Maar straling kan niet stilzitten, dus eenmaal in de hemel aangeland, vliegt hij er volgens mij net zo hard weer uit.

Hoe lang je er ook over redeneert, er blijven gewoon nieuwe onzinnige vragen oprijzen.

In de hemel zit centraal 'God'
Die vent? heeft een dusdanige aantrekkingskracht, dat alle gelovige zielen afgebogen werden/worden en een baan rond 'hem' gingen/gaan doorlopen!
'Gewichtigen' in een ruimere baan (verder van god vandaan=onder het motto, 'Hij' die zich verhoogt zal vernederd (=een ruimere baan beschrijven) worden v.v.
In de hemel als een gloeiende bol dus!
Met deze 'aanwijzing' ben je nú geladen!
In afwachting van het vinden van die bol teken ik,
met hoopvolle groet, fbs33