Pagina 1 van 1

Lesbische vrouwen

BerichtGeplaatst: di 14 maart , 2006 16:43
door willy
Vrouwen aan de toog? : Het lesbisch uitgaansleven in Gent vanaf de jaren ‘50.


BerichtGeplaatst: wo 15 maart , 2006 15:25
door Pallas Athena
Tegenwoordig zijn er al bijna evenveel lesbienne's dan homo's toch spreken ze inderdaad nog altijd meer van homo's dan lesbienne's. Ik heb niets tegen die mensen ze mogen toch zelf kiezen wat hun voorkeur is. Ik denk alleen dat veel jonge homo's en lesbienne's er niet voor uit durven komen omdat veel ouders te conservatief zijn om het idee van vrouwen met vrouwen en mannen met mannen. Ik ken iemand die het niet aan haar mama durft te vertellen omdat haar mama kwaad gaat worden dat haar vader een slechte invloed heeft want die papa is homo. Ze is bang dat haar mama kwaad gaat worden vanwege haar eigen keuze! De enige invloed dat haar papa op dat onderwerp op haar heeft gehad is het feit dat ze het zelf durft toegeven en zich er niet voor schaamt maar dit is haar eigen keuze niet die van haar vader. Dit kan toch niet dat ze bang is dat haar moeder kwaad gaat worden omdat ze haar eigen voorkeeur heeft en niet zoals iedereen is. In deze tijd (in ons land) is het toch zo dat dit niet verboden of schandalig is (misschien wel in sommige ogen) waarom zou mijn vriendin het slachtoffer zijn van de vooroordelen van haar mama alleen omdat haar ouders daarvoor zijn gescheiden.

BerichtGeplaatst: wo 15 maart , 2006 22:42
door SjaanTje
Pallas Athena schreef:Ik heb niets tegen die mensen ze mogen toch zelf kiezen wat hun voorkeur is.

Ik geloof niet dat er echt iets te kiezen valt. Behalve dan de boel 'ophouden' en doodongelukkig worden, of gewoon doorgaan met ademhalen en proberen je geluk te vinden.
Ik denk alleen dat veel jonge homo's en lesbienne's er niet voor uit durven komen omdat veel ouders te conservatief zijn om het idee van vrouwen met vrouwen en mannen met mannen.

Ik val af en toe van m'n stoel als ik verhalen op de radio hoor of op internet lees. Ik moet dan echt op de kalender checken in welk jaar we zitten.

Als je als ouders werkelijk geen idee had, dan heb je dus een hele lange tijd niet opgelet, of het kan je geen moer schelen wie je kind is en heb je de hele tijd jouw ideeën en wensen op het kind zitten projecteren. En je eigen mislukkingen op je kind afwentelen, zoals bij jouw vriendin, vind ik helemaal schandalig!

Ik zag trouwens in de inhoudsopgave het woord 'oppikplaatsen'. Dat kon ik niet helemaal rijmen met lesbiennes, maar ik zag dat het rapport deels ook over het uitgaansleven van homosuele mannen gaat. :)

BerichtGeplaatst: do 16 maart , 2006 17:05
door Pallas Athena
SjaanTje schreef:Als je als ouders werkelijk geen idee had, dan heb je dus een hele lange tijd niet opgelet, of het kan je geen moer schelen wie je kind is


Haar moeder houd haar heel goed in de gaten maar ze denkt dat haar vriendin een gewone vriendin van school is want ze zitten bijna altijd bij haar vriendin haar thuis dus nou ja. Ik mag als ik bij haar kom spelen er nooit iets over zeggen want volgens haar hoort haar mama alles:knipoog: Dus ik snap niet dat ze het nog niet heeft ontdekt want die haar moeder is ongelooflijk nieuwsgierig en overbezorgd.

BerichtGeplaatst: do 16 maart , 2006 23:40
door els
Pallas schreef:De enige invloed dat haar papa op dat onderwerp op haar heeft gehad is het feit dat ze het zelf durft toegeven en zich er niet voor schaamt maar dit is haar eigen keuze niet die van haar vader. Dit kan toch niet dat ze bang is dat haar moeder kwaad gaat worden omdat ze haar eigen voorkeeur heeft en niet zoals iedereen is.


Weet ze wel zeker dat haar moeder kwaad wordt? Ik bedoel, het lijkt me dat haar moeder het beste weet dat je zulke dingen maar beter op tijd kan erkennen.

Ik ken in elk geval tegenwoordig genoeg mensen die het gewoon tegen hun ouders kunnen vertellen. Vroeger kende ik ook wel mensen waarvan de ouders het niet zo vrolijk opnamen. Maar ja, ze hadden inderdaad geen keus.

Iemand die ik ken was dus gewoon het huis uitgezet, toen ze het op haar zestiende vertelde. Heb ik nooit gesnapt. Maar het had iets te maken met de kerkelijkheid van de plaats waar ze vandaan kwam. De schande was groter dan de wil te zorgen dat je kind goed terecht komt. Gelukkig werd ze goed opgevangen.

BerichtGeplaatst: vr 17 maart , 2006 17:37
door Pallas Athena
Ik ben er vrij zeker van dat haar moeder kwaad zou worden want haar moeder is hysterisch geworden toen ze het van de vader hoorde en heeft die buitengesmeten dus kan ik wel begrijpen dat mijn vriendin anghstig is over hoe haar moeder deze keer op haar beslissing gaat reageren

BerichtGeplaatst: za 18 maart , 2006 16:26
door els
Jawel, maar haar moeder was boos omdat ze zich belazerd voelde... of waarschijnlijk ook belazerd werd, omdat hij er stiekem wat vrienden op nahield. Anders kun je tenslotte niet weten dat je homo bent. Dus ze was vooral boos omdat ze gekwetst was, niet zomaar omdat hij homo was.

Dus daarom dacht ik dat zij als eerste zou begrijpen hoe belangrijk het is dat je op tijd aangeeft dat je homo of lesbisch bent, en dat je niet de schijn ophoudt, een relatie met iemand begint die je later moet kwetsen.

Dit is dus maar een mogelijkheid. Er zijn natuurlijk ook mensen die echt een hekel hebben aan homo's. Maar dat haar moeder boos werd, is geen bewijs, want die had alle redenen om boos te zijn.

BerichtGeplaatst: za 18 maart , 2006 18:49
door Pallas Athena
Ja maar wat ik niet begrijp is dat hij niet eerder door had dat hij nog homo was ik bedoel hij heeft 3 kinderen gekregen voor dat die besefte dat hij nog homo was

BerichtGeplaatst: za 18 maart , 2006 20:11
door els
Ik kan wel twee mogelijkheden verzinnen. Hij durfde het niet voor zichzelf te erkennen, omdat hij zich ervoor schaamde. Of hij wist het echt niet, omdat iedereen nu eenmaal als hetero wordt opgevoed. Je weet het pas als jongere als je er over kan lezen of praten.

BerichtGeplaatst: zo 19 maart , 2006 17:52
door Pallas Athena
Dat zou kunnen maar ze zijn toch lang gelukkid getrouwd geweest

BerichtGeplaatst: ma 20 maart , 2006 0:07
door SjaanTje
Er zijn mensen voor wie het als donderslag bij heldere hemel gebeurt. Ik zit 's avonds nog weleens naar een praatprogramma op de duitse radio te luisteren, en dan belt er weleens iemand die dan na -tig jaar gelukkig huwelijk ineens verliefd wordt op iemand van dezelfde sekse.
Lijkt me wel een hele aparte ervaring: gisteren nog overtuigd hetero, en dan vandaag ineens verliefd...

BerichtGeplaatst: ma 20 maart , 2006 11:39
door RoyJava
Verliefd worden ... ook nog op dezelfde sexe, is toch niet meer zo vreemd vandaag? Natuurlijk een openbaring voor de naasten, dus je kan wel voorstellen hoe Hera reageerde toen Zeus thuiskwam met Ganymedes :twisted: . Maar dit telt níét mee, volgens de link van Willy >>>
Het begrip “lesbianisme” kwam pas voor de eerste keer voor in de zeventiende eeuw in Frankrijk. Het begrip “homoseksualiteit” werd voor de eerste keer gebruikt in de negentiende eeuw. Het is dus niet correct om deze begrippen toe te passen op de liefdesvormen die zich voordeden in de Griekse cultuur. Deze liefdesvormen verschilden ook van wat we nu onder lesbianisme en homoseksualiteit verstaan. Zovele eeuwen geleden maakten deze deel uit van de cultuur en de tradities van dit volk.

Toch komen allerlei vormen van homo-gerichte handelingen voor in de inititia-riten van verschillende volkeren, en is ook de ontdekking van deze handelingen heel bekend bij vele volkeren die zich langs de Evenaarlijn bevinden.

In Den Haag zijn de "potenrammers" berucht (veelal allochtone jongeren, die dergelijke handelingen ineens afkeuren, maar wel de dames graag samenzien), en de berichten blijven groeien in heel Nederland. Ken overigens genoeg homo's die toch kiezen voor een nalatenschap van hun genen, en dus huwen. Ook op Java en andere landen in het Oosten is het soms gewoon om voor homosexueel-voelende mensen een partner te kiezen, die het er voor over heeft om zijn/haar leven te delen met een homosexueel. Zodat hun kinderen het geslacht in stand houden,... sja
groet Roy

Liefde

BerichtGeplaatst: ma 20 maart , 2006 13:46
door willy
De liefde is een bestraffing.
We worden gestraft voor het feit dat we niet alleen hebben kunnen blijven.


Marguerite Yourcenar

Het mooiste is een leven dat men besteedt aan de creatie van zichzelf, niet aan procreatie.

Marguerite Yourcenar

BerichtGeplaatst: ma 20 maart , 2006 17:21
door Pallas Athena
Mensen zijn bang om alleen te zijn daarom proberen ze zich zo snel mogelijk te binden zonder erover na te denken

BerichtGeplaatst: ma 20 maart , 2006 19:37
door RoyJava
De liefde is een bestraffing.
We worden gestraft voor het feit dat we niet alleen hebben kunnen blijven.

Het mooiste is een leven dat men besteedt aan de creatie van zichzelf, niet aan procreatie.
Marguerite Yourcenar

Helaas absoluut niet mee eens!
Kan me goed voorstellen dat een huwelijk vandaag de dag tot chaos en wanordes leiden, enkel door onbezonnen lusten, begeerten en korte-termijn wensen. Zelfs in de beste relatie is alleen blijven een goede les om het loslaten te leren. Alleen-zíjn daarentegen is een kunst, in je eentje, met z'n tweëen, in groepsverband, echter in het huidige tijdperk een los blaadje in onze agenda, in de haast de energie te gebruiken om zo snel mogelijk naar het volgende blaadje om te slaan.
Vermoed dat je ook Marguerite's werk zal moeten bestuderen om haar quotes te onderstrepen... best benieuwd, maar eens op zoek, groet Roy :yinyang:

BerichtGeplaatst: ma 20 maart , 2006 19:39
door Pallas Athena
liefde is mooi en zuiver maar mensen beseffen vaak niet wat liefde is

BerichtGeplaatst: ma 20 maart , 2006 20:38
door willy
liefde is mooi en zuiver maar mensen beseffen vaak niet wat liefde is


En gij Pallas op u 12 jaar weet het wel ? Gij bent een liefdesgodin waarschijnlijk ? Nochtans Pallas was geen liefdesgodin, dan hebt gij u wel van naam vergist ?

BerichtGeplaatst: ma 20 maart , 2006 20:45
door willy
Vermoed dat je ook Marguerite's werk zal moeten bestuderen om haar quotes te onderstrepen... best benieuwd, maar eens op zoek, groet Roy


Hello Roy, kan ge daar iets duidelijker over zijn. De zin ontgaat mij.
Bedoelt gij dat ik haar boeken moet herlezen ?

Groetjes, willy

BerichtGeplaatst: ma 20 maart , 2006 21:11
door Pallas Athena
willy schreef:En gij Pallas op u 12 jaar weet het wel ? Gij bent een liefdesgodin waarschijnlijk ? Nochtans Pallas was geen liefdesgodin, dan hebt gij u wel van naam vergist ?


Ah maar Athena is de godin van de wijsheid en wie liefde werkelijk begrijpt is wijser dan enig ander

BerichtGeplaatst: ma 20 maart , 2006 22:05
door Pallas Athena
Wie heeft gezegd dat de liefde blind is? Zij is de enige die scherp ziet: zij ontdekt schoonheden waar anderen niets merken.

Grote liefde komt niet veel meer voor.
De mensen geloven niet meer in liefde; daarom vinden zijn geen liefde meer

BerichtGeplaatst: di 21 maart , 2006 10:39
door RoyJava
Hello Roy, kan ge daar iets duidelijker over zijn. De zin ontgaat mij.
Bedoelt gij dat ik haar boeken moet herlezen ?

Hi Willy,... nee, juist tegenovergestelde (gunst, ik klink als Marguerite :p ) ...
Bedoel ermee dat wanneer je de liefde quote, en deze ook nog beroemd wordt alom, de ontvangers van het lezen of horen v/d quotes, wanneer deze het daar niet mee eens zijn, of deze in een vraagteken-daglicht plaatsen, degeen die de quotes heeft geuit, zouden moeten lezen, onderzoeken etc.

Dus in dít geval mijn eigen persoon, die de quotes van Marguerite Yourcenar nogal hard vind. Liefde is in bijna elk filosofie forum een ge-liefd onderwerp, door talloze filosofen, denkers en overpeinzers onderworpen aan onderzoek en studie.

Vermoed Willy, dat wanneer je "liefde" in een hulsel wilt stoppen van negatieve beleving (zoals oa. "bestraffing") je je eigen schepping niet begrijpt. Deze is nl. voort gekomen door de eenwording van ma & pa, waardoor een der grootste wonderen ter wereld een materiële reis begint. En die hele éénwording, een vrouwelijk én mannelijk gebeuren toch nog steeds, speelt in religie, ons denken, ons doen etc. een allergrootste rol.

Maw. wanneer je deze beleeft vanuit eigen schepping (je eigen ik dus) spelen de factoren mee van je eigen belevenis, en zijn de gedachtes niet meer neutraal. Begrijp je dat?

Wanneer Marguerite geen ouderliefde, moederliefde, kinderliefde, naastenliefde ed. ontvangen zou hebben, is haar quote gegarandeerd, echter vanuit haar eigen belevenis. Hoe kan je liefde, toch een enorm breed begrip (incluis de sexuele link ermee), anders beschouwen als een bestraffing ???

En is het mooiste in het leven niet het leven zelve??? Op welke manier deze zich ook manifesteert? Natuurlijk is elke interpretatie "geldig", dat is nou juist hét leven,... :knipoog: groet Roy

BerichtGeplaatst: di 21 maart , 2006 10:42
door RoyJava
Echte liefde wil niet lief zijn ... daarom is zij lief
Onoprechte liefde tracht niet niet lief te zijn ...
Daarom is zij níét lief!

(weet niet meer vanwaar deze komt, 'cuses daarvoor :bloos: )

BerichtGeplaatst: di 21 maart , 2006 16:23
door Pallas Athena
"De schoonste liefde gaat niet ver als men haar laat lopen. Men kan haar beter in de armen dragen als een geliefd kind."

Alain

BerichtGeplaatst: di 28 maart , 2006 19:19
door RoyJava
Want zo de liefde je kroont, zij kruist je ook, En al
dient zij tot je groei, zij snoeit je evenzeer.
En zo zij opstijgt tot je hoogte en je teerste takken
streelt, die trillen in de zon,
zij daalt ook af naar je wortelen en rukt hun houvast
aan de aarde los.

Maar zo je in je angst alleen haar vrede en haar
genoegen zoeken zou,
dan deed je beter je naaktheid te bedekken en van
liefde's dorsvloer weg te gaan,
de seizoenloze wereld in, waar je zult lachen, maar
niet je volle lach, en wenen, maar niet al je tranen.

Kahlil Gibran, dichter, denker en schilder.
In de Arabische wereld is hij bekend als een vrije denker, een van de weinige mannen van zijn tijd die schreef met een weerzinwekkende liefde voor het kijken over grenzen en verschillen heen. Zijn werk is erg toegankelijk voor zowel zij die zich vastklampen aan een religie als zij die zich thuis voelen in het atheïsme.

BerichtGeplaatst: wo 29 maart , 2006 11:37
door Pallas Athena
Het is een prachtig gedicht maar wat is een dorsvloer :bloos:

BerichtGeplaatst: wo 29 maart , 2006 18:10
door willy
Roy, dat is werkelijk een prachtig gedicht, Kahlil Gibran is dan ook niet de eerste de beste.

Maar zoals ge misschien reeds weet dat ik de duivel in mij heb, ga ik hier het tegendeel plaatsen, gewoon om tegendraads te zijn.

Groetjes, willy

Het Huwelijk

Toen hij bespeurde hoe de nevel van den tijd
in d’oogen van zijn vrouw de vonken uit kwam doven,
haar wangen had verweerd, haar voorhoofd had doorkloven
toen wende hij zich af en vrat zich op van spijt.

Hij vloekte en ging te keer en trok zich bij den baard
en mat haar met den blik, maar kon niet meer begeren,
hij zag de grootsche zonde in duivelsplicht verkeren
en hoe zij tot hem opkeek als een stervend paard.

Maar sterven deed zij niet, al zoog zijn heesche mond
het merg uit haar gebeente dat haar toch bleef dragen.
Zij dorst niet te spreken meer, niet vragen of niet klagen,
en rilde waar zij stond, maar leefde en bleef gezond.

Hij dacht: ik sla haar dood en steek het huis in brand.
Ik moet de schimmel van mijn stramme voeten wasschen
en rennen door het vuur en door het water plassen
tot bij een ander lief in enig ander land.

Maar doodslaan deed hij niet, want tussen droom en daad
staan wetten in den weg en praktische bezwaren,
en ook weemoedigheid, die niemand kan verklaren,
en die des avonds komt, wanneer men slapen gaat.

Zoo gingen jaren heen. De kinderen werden groot
en zagen dat de man dien zij hun vader heetten,
bewegingloos en zwijgend bij het vuur gezeten,
een godvergeten en vervaarlijke’ aanblik bood.


Willem Elsschot

BerichtGeplaatst: do 30 maart , 2006 7:45
door RoyJava
Het Huwelijk

En Almitra sprak opnieuw en zei:
Wat kun je ons zeggen over het
huwelijk?

En hij antwoordde:
Tezamen werd je geboren, en tezamen zul je voor
immer zijn.
Je zult tezamen zijn, als de witte vleugelen van de
dood je dagen verstrooien.
Ja, je zult zelfs tezamen zijn in Gods stilte
herinnering.
Maar laten er tussenruimten zijn in je tezamenzijn.
Laat de winden des hemels tussen je dansen.
Hebt elkander lief, maar maakt van de liefde geen
band:
laat zij veeleer zijn een golvende zee tussen de
kusten van je zielen.
Vult elkanders bekers, maar drinkt niet uit dezelfde
beker.
Geeft elkander van je brood, maar eet niet van
hetzelfde stuk.
Zingt en danst tezamen en weest blij, maar bent
ieder alleen,
zoals de snaren van een luit op zichzelf zijn, al
doortrilt hen dezelfde muziek.

Geeft je harten, maar geeft ze niet aan elkander in
bewaring.
Want alleen de hand des levens kan je harten
bevatten.
En staat tezamen, maar niet te dicht bijeen:
want de zuilen van de tempel staan ieder op zichzelf,
en de eik en de cypres groeien niet in elkanders
schaduw.

Kahlil Gibran

BerichtGeplaatst: do 30 maart , 2006 7:47
door RoyJava
Een duivel moet wel van een duivelin houden, niet? Heette zij niet Vampirella? Héérlijk wezen ... :p

BerichtGeplaatst: do 30 maart , 2006 10:07
door Pallas Athena
OVER DE LIEFDE

Toen zei Almitra: "Spreek tot ons over de Liefde"

En hij hief zijn hoofd op en keek naar de mensen, en hij werd stil. En met een diepe stem zei hij toen:

Als liefde je uitnodigt hem te volgen alhoewel zijn wegen moeilijk en steil zijn, en als zijn vleugels je omgeven, dan buig je je voor hem.
Het zwaard dat verstopt zit onder zijn kleren kan je verwonden, en als hij spreekt geloof je hem, alhoewel zijn stem je dromen kan vernietigen zoals de Noordenwind de tuin in een woestijn kan veranderen
Want zoals de liefde je kroont zo zal de liefde je kruisigen. De liefde is voor je groei maar ook om je te kortwieken.
Zelfs als hij opstijgt en je teerste takken die in de zon trillen streelt, zo zal hij ook naar je wortels gaan en ze heen en weer schudden terwijl je je vastklemt aan de aarde.
Hij kneedt je tot je zacht bent en dan neemt hij je mee naar zijn heilig vuur, zodat je gewijd brood mag worden voor het heilige feest van God.
Al deze dingen zullen de liefde je aandoen zodat je de geheimen van je hart leert kennen, en in die kennis een deel van het hart van het leven kunt worden.
Maar als je in je angst alleen op zoek bent naar de vrede en de pleziertjes van de liefde, dan is het beter voor je je naaktheid te beschermen en buiten het bereik van de liefde te blijven en in de wereld zonder seizoenen te gaan wonen, om te lachen, maar niet totaal, en om te huilen, maar niet totaal.
De liefde geeft niets anders dan zichzelf en neemt niets anders dan van zichzelf.
De liefde bezit niet, noch kan het in bezit genomen worden. Want de liefde is zichzelf genoeg.
Als je lief hebt moet je niet zeggen: God is in mijn hart, maar liever: ik ben in het hart van God
en denk maar niet dat je de richting van je liefde kunt leiden, want als de liefde je waardig vindt, leidt hij je.
Liefde heeft geen andere wens dan zichzelf te vervullen.
Maar als je lief hebt en zo nodig wensen moet hebben, laten dit dan je wensen zijn:
te smelten en een stromende beek te worden die de melodie van de liefde tot in de nacht door zingt
de pijn te kennen van te veel tederheid
gewond te worden door je eigen begrip van de liefde
gewillig te bloeden en zelfs met vreugde.
Tegen zonsopgang wakker te worden met een hart met vleugels en dankbaar te zijn voor nog een dag vol liefde
te rusten tegen de middag en te mediteren over de extase van de liefde
’s avonds thuis te keren met dankbaarheid
en dan te slapen met een gebed voor de geliefde in je hart en een lied op je lippen.

BerichtGeplaatst: do 30 maart , 2006 10:12
door RoyJava
Als liefde je uitnodigt hem te volgen alhoewel zijn wegen moeilijk en steil zijn, en als zijn vleugels je omgeven, dan buig je je voor hem.


Grappig hè? De meest oorspronkelijke versie betreft een "zij" ... of zou Kahlil Gibran zich vergist hebben, en "iets" androgynes bedoeld hebben ? Ik denk het niet ... en heb er een topic aan gewijd ... :knipoog:


BerichtGeplaatst: do 30 maart , 2006 13:51
door willy
in het oorspronkelijke boek is "hem" een "haar"


Roy, gij hebt gelijk, in mijn boek is het ook een "haar"

Niet het gebrek aan liefde, maar het gebrek aan vriendschap maakt ongelukkige huwelijken.
Friederich Nietzsche

Zij : "Ik wil al je zorgen met je delen."
Hij : "Ik heb geen zorgen."
Zij : "Ik bedoel, als we getrouwd zijn."

Het geheim van ons huwelijk?
Tweemaal per week nemen we de tijd om te gaan dineren : kaarslicht, een etentje zachte muziek en een dansje daarna.
Zij gaat iedere dinsdag, ik iedere vrijdag.

Het huwelijk begint met een prins die een engel kust en eindigt met een kaalkop die aan tafel zwijgend een dikke vrouw kust.

Waarom zijn gehuwde vrouwen dikker dan ongehuwde?
Ongehuwde vrouwen komen thuis, kijken wat er in de koelkast ligt en gaan naar bed.
Gehuwde vrouwen komen thuis, kijken wat er in bed ligt en gaan naar de koelkast.

Weet u hoe een vrome man bidt?
"Lieve Heer, ik mag mijn vrouw heel graag; maar als u haar liever hebt.
Uw wil geschiedde!"

Het doet Hannie goed : "Wat fijn, Gert, dat je je weer met je vrouw verzoend hebt."
Gert helemaal verbluft : "Hoe kóm je dáár nou bij?"
"Wel, ik heb jullie gisteren samen hout zien hakken voor de open haard.”
"Hout hakken? Onzin! We hebben de meubels verdeeld!"

BerichtGeplaatst: do 30 maart , 2006 17:43
door Pallas Athena
Ach maar ik vind het met hij beter ik moet het uit een vrouwelijk standpunt bekijken he

BerichtGeplaatst: zo 28 mei , 2006 16:51
door Zunrita
Pallas Athena schreef:Het is een prachtig gedicht maar wat is een dorsvloer :bloos:


Je hoeft niet koket blozen PA, er bestaan woordenboeken (ook online). Zoek maar gewoon op: dorsvloer

BerichtGeplaatst: wo 22 nov , 2006 10:35
door Tiresias
Net even op mijn chaotische manier binnengesurft. Wat dacht je van deze gedachte over liefde?

Van op: http://www.crimethinc.com/library/english/join.html

Join the Resistance: Fall in Love
Falling in love is the ultimate act of revolution, of resistance to today's tedious, socially restrictive, culturally constrictive, humanly meaningless world.

Love transforms the world. Where the lover formerly felt boredom, he now feels passion. Where she once was complacent, she now is excited and compelled to self-asserting action. The world which once seemed empty and tiresome becomes filled with meaning, filled with risks and rewards, with majesty and danger. Life for the lover is a gift, an adventure with the highest possible stakes; every moment is memorable, heartbreaking in its fleeting beauty. When he falls in love, a man who once felt disoriented, alienated, and confused will know exactly what he wants. Suddenly his existence will make sense to him; suddenly it becomes valuable, even glorious and noble, to him. Burning passion is an antidote that will cure the worst cases of despair and resigned obedience.

Love makes it possible for individuals to connect to others in a meaningful way—it impels them to leave their shells and risk being honest and spontaneous together, to come to know each other in profound ways. Thus love makes it possible for them to care about each other genuinely, rather than at the end of the gun of Christian doctrine. But at the same time, it plucks the lover out of the routines of everyday life and separates her from other human beings. She will feel a million miles away from the herd of humanity, living as she is in a world entirely different from theirs.

In this sense love is subversive, because it poses a threat to the established order of our modern lives. The boring rituals of workday productivity and socialized etiquette will no longer mean anything to a man who has fallen in love, for there are more important forces guiding him than mere inertia and deference to tradition. Marketing strategies that depend upon apathy or insecurity to sell the products that keep the economy running as it does will have no effect upon him. Entertainment designed for passive consumption, which depends upon exhaustion or cynicism in the viewer, will not interest him.

There is no place for the passionate, romantic lover in today's world, business or private. For he can see that it might be more worthwhile to hitchhike to Alaska (or to sit in the park and watch the clouds sail by) with his sweetheart than to study for his calculus exam or sell real estate, and if he decides that it is, he will have the courage to do it rather than be tormented by unsatisfied longing. He knows that breaking into a cemetery and making love under the stars will make for a much more memorable night than watching television ever could. So love poses a threat to our consumer-driven economy, which depends upon consumption of (largely useless) products and the labor that this consumption necessitates to perpetuate itself.

Similarly, love poses a threat to our political system, for it is difficult to convince a man who has a lot to live for in his personal relationships to be willing to fight and die for an abstraction such as the state; for that matter, it may be difficult to convince him to even pay taxes. It poses a threat to cultures of all kinds, for when human beings are given wisdom and valor by true love they will not be held back by traditions or customs which are irrelevant to the feelings that guide them.

Love even poses a threat to our society itself. Passionate love is ignored and feared by the bourgeoisie, for it poses a great danger to the stability and pretense they covet. Love permits no lies, no falsehoods, not even any polite half-truths, but lays all emotions bare and reveals secrets which domesticated men and women cannot bear. You cannot lie with your emotional and sexual response; situations or ideas will excite or repel you whether you like it or not, whether it is polite or not, whether it is advisable or not. One cannot be a lover and a (dreadfully) responsible, (dreadfully) respectable member of today's society at the same time; for love will impel you to do things which are not "responsible" or "respectable." True love is irresponsible, irrepressible, rebellious, scornful of cowardice, dangerous to the lover and everyone around her, for it serves one master alone: the passion that makes the human heart beat faster. It disdains anything else, be it self-preservation, obedience, or shame. Love urges men and women to heroism, and to antiheroism—to indefensible acts that need no defense for the one who loves.

For the lover speaks a different moral and emotional language than the typical bourgeois man does. The average bourgeois man has no overwhelming, smoldering desires. Sadly, all he knows is the silent despair that comes of spending his life pursuing goals set for him by his family, his educators, his employers, his nation, and his culture, without ever being able to even consider what needs and wants he might have of his own. Without the burning fire of desire to guide him, he has no criteria upon which to choose what is right and wrong for himself. Consequently he is forced to adopt some dogma or doctrine to direct him through his life. There are a wide variety of moralities to choose from in the marketplace of ideas, but which morality a man buys into is immaterial so long as he chooses one because he is at a loss otherwise as to what he should do with himself and his life. How many men and women, having never realized that they had the option to choose their own destinies, wander through life in a dull haze thinking and acting in accordance with the laws that have been taught to them, merely because they no longer have any other idea of what to do? But the lover needs no prefabricated principles to direct her; her desires identify what is right and wrong for her, for her heart guides her through life. She sees beauty and meaning in the world, because her desires paint the world in these colors. She has no need for dogmas, for moral systems, for commandments and imperatives, for she knows what to do without instructions.

Thus she does indeed pose quite a threat to our society. What if everyone decided right and wrong for themselves, without any regard for conventional morality? What if everyone did whatever they wanted to, with the courage to face any consequences? What if everyone feared loveless, lifeless monotony more than they fear taking risks, more than they fear being hungry or cold or in danger? What if everyone set down their "responsibilities" and "common sense," and dared to pursue their wildest dreams, to set the stakes high and live each day as if it were the last? Think what a place the world would be! Certainly it would be different than it is now—and it is quite a truism that people from the "mainstream," the simultaneous keepers and victims of the status quo, fear change.

And so, despite the stereotyped images used in the media to sell toothpaste and honeymoon suites, genuine passionate love is discouraged in our culture. Being "carried away by your emotions" is frowned upon; instead we are raised to always be on our guard lest our hearts lead us astray. Rather than being encouraged to have the courage to face the consequences of risks taken in pursuit of our hearts' desires, we are counseled not to take risks at all, to be "responsible." And love itself is regulated. Men must not fall in love with other men, nor women with other women, nor individuals from different ethnic backgrounds with each other, or else the usual bigots who form the front-line offensive in the assault of modern Western culture upon the individual will step in. Men and women who have already entered into a legal/religious contract with each other are not to fall in love with anyone else, even if they no longer feel any passion for their marital partner. Love as most of us know it today is a carefully prescribed and preordained ritual, something that happens on Friday nights in expensive movie theaters and restaurants, something that fills the pockets of the shareholders in the entertainment industries without preventing workers from showing up to the office on time and ready to reroute phone calls all day long. This regulated, commercial "love" is nothing like the passionate, burning love that consumes the genuine lover. These restrictions, expectations, and regulations smother true love; for love is a wild flower that can never grow within the confines prepared for it but only appears where it is least expected.

We must fight against these cultural restraints that would cripple and smother our desires. For it is love that gives meaning to life, desire that makes it possible for us to make sense of our existence and find purpose in our lives. Without these, there is no way for us to determine how to live our lives, except to submit to some authority, to some god, master or doctrine that will tell us what to do and how to do it without ever giving us the satisfaction that self-determination does. So fall in love today, with men, with women, with music, with ambition, with yourself. . . with life!

One might say that it is ridiculous to implore others to fall in love—one either falls in love or one does not, it is not a choice that can be made consciously. Emotions do not follow the instructions of the rational mind. But the environment in which we must live out our lives has a great influence on our emotions, and we can make rational decisions that will affect this environment. It should be possible to work to change an environment that is hostile to love into an environment that will encourage it. Our task must be to engineer our world so that it is a world in which people can and do fall in love, and thus to reconstitute human beings so that we will be ready for the "revolution" spoken of in these pages—so that we will be able to find meaning and happiness in our lives.

What if everyone decided right and wrong for themselves, without any regard for conventional morality? What if everyone did whatever they wanted to, with the courage to face any consequences? What if everyone feared loveless, lifeless monotony more than they fear taking risks, more than they fear being hungry or cold or in danger? What if everyone set down their "responsibilities" and "common sense," and dared to pursue their wildest dreams, to set the stakes high and live each day as if it were the last? Think what a place the world would be!