nissaba

Gemist. Was natuurlijk weer gisteren. Typerend. Maar er staat nog een stukje op de website van Canvas.

De vuist van Venus - uitzending 6 januari 2005

In de jaren zestig was de situatie van de Belgische vrouw ronduit slecht. Een vrouw was eigenlijk een tweederangsburger, vooral de gehuwde vrouw. Zij kon geen bankrekening openen of een arbeidscontract sluiten zonder de toestemming van haar man. Hij kon ook zonder meer haar salaris innen. Vrouwen verdienden tot veertig procent minder dan mannen.

Sinds Napoleon was er niets veranderd. Er stond letterlijk in het wetboek dat de vrouw de man moest gehoorzamen. De zogenaamde nieuwe vrouwenbeweging of tweede feministische golf sloeg over van de Verenigde Staten naar Europa. In Nederland gaf Joke Kool-Smit, in "De Gids" de aanzet. Aanvankelijk stelde Smit zich gematigd op, later radicaliseerde ze. Begin 1970 zag in Nederland en België "Dolle Mina" het licht.

De strijd richtte zich voornamelijk tegen het wettelijk verbod op abortus. Nederlandse en nadien Belgische vrouwen verklaarden openlijk voor abortus te zijn. Naast de strijd tegen het verbod op zwangerschapsonderbreking hield de vrouwenbeweging zich bezig met thema's als loon voor huisvrouwen, kinderopvoeding, crèches, geweld door mannen en voorbehoedsmiddelen.

Steeds meer begonnen vrouwen zich af te zetten tegen de door de samenleving opgelegde dubbelrol van de vrouw als huishoudster en kostwinnares en die van zorgzame moeder en altijd tot vrijen bereide geliefde. In de loop der jaren manifesteerde de vrouwenbeweging zich op alle maatschappelijke terreinen. Er ontstonden vrouwencentra, vluchthuizen, vrouwencafés en dergelijke. 1975 werd door de UNO uitgeroepen tot het Jaar van de Vrouw.

De vuist van Venus - uitzending 6 januari 2005
video
===============
Interessante sites: (de links heb ik trouwens nog niet bekeken, dus ik weet niet of het wat is. Ik heb ze gewoon overgenomen van Canvas.)

RoSa. Documentatiecentrum en Archief voor Gelijke Kansen, Feminisme en Vrouwenstudies

De tweede feministische golf in Vlaanderen

Hedendaags feminisme

Amnesty International over vrouwenrechten in de wereld, nu

Vrouwen maken het nieuws

Jammer dat ik de uitzending heb gemist. Ik ben bezig met het inventariseren van waar de vrouwenbewegingen zich de afgelopen eeuw mee bezig hebben gehouden. Wat waren hun doel, in welk opzicht verschilden ze van elkaar? Heeft het feminisme nog zin, of is feminisme alleen maar destructief voor de verhouding tussen mannen en vrouwen?

Je hoort bijvoorbeeld vaak dat het feminisme er nog lang niet is want 'het glazen plafond'. Maar ik ben juist trots op al die vrouwen die weigeren door dat zogenaamde 'glazen plafond' heen te gaan. Alles wat er boven dat plafond zit is volgens mij synoniem aan machtsverhoudingen, uitbuiting en onderdrukking. Hoe kunnen vrouwen zich eerst van de onderdrukking en machtsverhoudingen willen bevrijden, om het vervolgens als het toppunt van feminisme te beschouwen om deel te mogen nemen aan het kleine topje van macht bovenaan de piramade? Lekker meedoen andere vrouwen (en misschien ook mannen) op hun kop te zitten?

Voor mij is dat onbegrijpelijk. Daarmee samen hangt de stelling dat het feminisme helemaal is mislukt. Het feminisme is dus pas gelukt als vrouwen ook een aandeel kunnen hebben in het ontvangen van megasalarissen dat ze verdienen door het werk dat anderen verrichtten.

Als er iets is mislukt, is het volgens mij dat het feminisme zich apart ontwikkelde van een gelijkheidsbeginsel dat voor iedereen zou moeten gelden: geen vrouwenonderdrukking, geen minderwaardige posities voor vrouwen, geen slechte waardering voor vrouwenwerk - maar ook niet voor mannen.

Dat het feminisme nodig is, staat voor mij buiten kijf. Het was en ís nodig om vooroordelen, stereotypie en discriminatie te bestrijden. Maar het feminisme kan alleen maar slagen als je helemaal geen onderdrukking en extreme machtsverhoudingen tolereert. De relatie tussen macht en geld moet worden doorbroken. Medezeggenschap voor iedereen.

Misschien moet het feminisme gewoon nog eens opnieuw beginnen, samen met andere ideologische stromingen. En dan richten we ons op gelijkheid voor iedereen, niet alleen voor de happy few boven dat glazen plafond dat de wereld leidt.

Verplaatst.

els schreef:Jammer dat ik de uitzending heb gemist. Ik ben bezig met het inventariseren van waar de vrouwenbewegingen zich de afgelopen eeuw mee bezig hebben gehouden. Wat waren hun doel, in welk opzicht verschilden ze van elkaar? Heeft het feminisme nog zin, of is feminisme alleen maar destructief voor de verhouding tussen mannen en vrouwen?

**** En misschien de vraag: wat zegt het (bekende) feminisme de jonge meiden anno 2005 nog? Ik zie ze steeds meer 'veramerikaniseren'. En dat is wat mij betreft geen compliment.

Je hoort bijvoorbeeld vaak dat het feminisme er nog lang niet is want 'het glazen plafond'. Maar ik ben juist trots op al die vrouwen die weigeren door dat zogenaamde 'glazen plafond' heen te gaan. Alles wat er boven dat plafond zit is volgens mij synoniem aan machtsverhoudingen, uitbuiting en onderdrukking. Hoe kunnen vrouwen zich eerst van de onderdrukking en machtsverhoudingen willen bevrijden, om het vervolgens als het toppunt van feminisme te beschouwen om deel te mogen nemen aan het kleine topje van macht bovenaan de piramade? Lekker meedoen andere vrouwen (en misschien ook mannen) op hun kop te zitten?

**** Heeelemaal mee eens. Dit heb ik nog weinig mensen horen zeggen Els.

**** Ken je de Franse filosoof Rene Girard? Hij heeft een dik en zeer herkenbaar boek geschreven over het begrip 'mimese'. Dat is het fenomeen dat als er 2 kinderen zitten te spelen en de een pakt een stuk speelgoed, dat dat stuk speelgoed dan meteen ook aantrekkelijk blijkt te zijn geworden voor de ander. Niet om het speeltje zelf, maar omdat de ander het aantrekkelijk vindt. Volwassenen zijn m.i. niet veel anders. Als je wilt zoek ik de titel van het boek voor je op.

**** Hij is verder nog meer interessant omdat hij het verschijnsel van de zondebok door de eeuwen heen heeft bestudeerd. Past heel goed in mythologie. Samengevat zegt hij dat er in een gemeenschap altijd spanning ontstaat. In de ene mee in de andere meer. Of dat nu een kleine groep in een klas is of een heel volk. Deze spanning loopt op en moet er op een gegeven moment uit. Daartoe zoekt men zich een zondebok. Deze wordt geslacht of weggestuurd nadat hij beladen is met schuld en dat geeft de gemeenschap opluchting. Die zondebok kan ook een mens of een volk zijn. Bvb. de joden temidden van de internationale gemeenschap. Hij heeft de hele RK wereld op de kast gejaagd door te stellen dat Jezus van Nazareth de eerste was die met zijn eigen leven dit mechansime aan de kaak stelde. Niks erfzonde of wat dan ook dus.

Wat dacht je wat Dick Advocaat overkomen was?
En heb je in een groep wel eens iemand de groep uitgepest gezien? De zondebok.

Voor mij is dat onbegrijpelijk. Daarmee samen hangt de stelling dat het feminisme helemaal is mislukt. Het feminisme is dus pas gelukt als vrouwen ook een aandeel kunnen hebben in het ontvangen van megasalarissen dat ze verdienen door het werk dat anderen verrichtten.

**** Kijk eens in de Elsevier van vorige week (gelof ik). Of de week ervoor. Gaat over het (niet bereiken van) het glazen plafond cq 'doorstoten'

**** Wauw. Je definieert het wel/niet geslaagd zijn van het feminisme wel heel erg alleen in termen van ja/nee veel verdienen, vind ik. Weet je dat er een Nederlander is die het begrip 'geluk' op wetenschappelijke basis onderzoekt? Hij is internationeel erkend gezaghebbend op dit vlak. Hij is professor. Heel interessant.

**** Raad eens wat het gelukkigste volk van Europa blijkt te zijn?
(Ik dacht eerst wat een onzin- hoe kun je dat nu meten, maar hij heeft dat heel simpel onderzocht: repesentatieve groepen van de bevolkingen van de verschillende landen in Europa heeft hij gewoon op een schaal van 1 tot 10 aan laten kruisen wat ze zichzelf voor een cijfer zouden geven als het ging om de vraag: In welke mate bent U gelukkig.)

**** En weet je welke criteria blijken te hebben voor 'gelukkig zijn'? Doe eens een gokje?

Als er iets is mislukt, is het volgens mij dat het feminisme zich apart ontwikkelde van een gelijkheidsbeginsel dat voor iedereen zou moeten gelden: geen vrouwenonderdrukking, geen minderwaardige posities voor vrouwen, geen slechte waardering voor vrouwenwerk - maar ook niet voor mannen.

Dat het feminisme nodig is, staat voor mij buiten kijf. Het was en ís nodig om vooroordelen, stereotypie en discriminatie te bestrijden. Maar het feminisme kan alleen maar slagen als je helemaal geen onderdrukking en extreme machtsverhoudingen tolereert. De relatie tussen macht en geld moet worden doorbroken. Medezeggenschap voor iedereen.

Misschien moet het feminisme gewoon nog eens opnieuw beginnen, samen met andere ideologische stromingen. En dan richten we ons op gelijkheid voor iedereen, niet alleen voor de happy few boven dat glazen plafond dat de wereld leidt.

**** Nogmaals: ik zie de meiden van tegenwoordig daar niet mee beginnen. Die hebben hela andere belangrijke dingen aan hun hoofd, zoals de nieuwste ringtone, de hoogte (of beter gezegd laagte) van de broekriem en de laatste film van weet ik veel welke vrouwenfilmheld.

**** En misschien de vraag: wat zegt het (bekende) feminisme de jonge meiden anno 2005 nog? Ik zie ze steeds meer 'veramerikaniseren'. En dat is wat mij betreft geen compliment.

Tsja, misschien is dat op dit moment het probleem met vele oude ideologieën: iedereen wordt oppervlakkig en ongeïnteresseerd doordat er teveel welvaart is. Bovendien leer je er ook niets over op scholen, dus niemand weet nog wat er allemaal is gebeurd, en waarom.

**** Ken je de Franse filosoof Rene Girard? Hij heeft een dik en zeer herkenbaar boek geschreven over het begrip 'mimese'. Dat is het fenomeen dat als er 2 kinderen zitten te spelen en de een pakt een stuk speelgoed, dat dat stuk speelgoed dan meteen ook aantrekkelijk blijkt te zijn geworden voor de ander. Niet om het speeltje zelf, maar omdat de ander het aantrekkelijk vindt. Volwassenen zijn m.i. niet veel anders. Als je wilt zoek ik de titel van het boek voor je op.

Ik heb er nooit van gehoord. Maar ik moet zeggen dat ik het wel meteen herken. Ik heb er zelf wel eens last van, ook in gesprekken in een groep. Je zit in een gesprek, maar je wordt steeds afgeleid door andere gesprekken, omdat je denkt dat die op de een of andere manier belangrijker zijn dan je eigen gesprek. Heel onbeleefd eigenlijk, tegenover degene met wie je zit te praten.

Als ik er eens iets korts over vind, lijkt het me interessant er meer over te lezen, maar helaas, nieuwe boeken heb ik geen tijd meer voor. Dat wil zeggen, er ligt hier al een flinke stapel 'te lezen'.

Wat dat verhaal over de zondebok betreft, dat komt me wel bekend voor eigenlijk. Misschien is het een bekende theorie? In de mythologie zie ik het vaak als een soort geritualiseerd 'bijgeloof'. Ik kan me wel voorstellen dat het positief werkt, omdat het in rituele vorm wordt gevierd als een soort feest, wat op zich positief is voor de groep.

Maar:

Deze wordt geslacht of weggestuurd nadat hij beladen is met schuld en dat geeft de gemeenschap opluchting.

In de politiek of in geval van complexe ongelukken wordt ook van dit mechanisme gebruik gemaakt, en dat vind ik altijd erg laf en onbevredigend. Je zadelt één mannetje op met de fouten van het systeem, en voorkomt zo dat je verder moet kijken om een ingewikkeld probleem anders aan te pakken.

Die zondebok kan ook een mens of een volk zijn. Bvb. de joden temidden van de internationale gemeenschap.

Dat lijkt me toch iets om ooit eens dieper op in te gaan. Ik bedoel, het is niet symbolisch meer, maar wat het wel is weet ik niet. Misschien heeft het wel allebei te maken met irrationeel denken, en een beperking van ons verstand. Wel interessant in elk geval.

En heb je in een groep wel eens iemand de groep uitgepest gezien? De zondebok.

Die zondebok ken ik wel. Maar dat is nog erger: dat komt niet omdat de problemen van de groep op één kwetsbaar iemand worden afgewenteld. Ik ken dat als puur dom en onopgevoed gedrag, een soort primitieve machtsstrijd om uit te kunnen steken boven iemand die zich niet kan verweren.

Els: Voor mij is dat onbegrijpelijk. Daarmee samen hangt de stelling dat het feminisme helemaal is mislukt. Het feminisme is dus pas gelukt als vrouwen ook een aandeel kunnen hebben in het ontvangen van megasalarissen dat ze verdienen door het werk dat anderen verrichtten.

Balance: **** Wauw. Je definieert het wel/niet geslaagd zijn van het feminisme wel heel erg alleen in termen van ja/nee veel verdienen, vind ik.

Misschien drukte ik me niet goed uit. Ik bedoel juist dat ik er tegen ben het feminisme alleen geslaagd te noemen als vrouwen ook zoveel geld verdienen. Dus: ik vind juist niet dat het feminisme is mislukt alleen omdat er weinig vrouwen zijn die zulke megasalarissen verdienen.

Wel is er helaas een samenhang tussen geld en macht. Vrouwen zijn weinig zichtbaar als het gaat om commentaar leveren op de maatschappij, en ze bezitten weinig invloedrijke functies. Hun autoriteit op specialistische gebieden wordt nauwelijks erkend.

Verder heeft het feminisme wel veel bereikt, maar met de opkomst van de nieuwe armoede zal niet iedereen daarvan profiteren. Er moet dus misschien een nieuw doel worden gesteld.

**** En weet je welke criteria blijken te hebben voor 'gelukkig zijn'? Doe eens een gokje?

Kwenie...

Mijn criterium is dat ik niet op mijn kop wordt gezeten, en lekker kan doen wat ik wil. Is dat goed? :cool:

**** Nogmaals: ik zie de meiden van tegenwoordig daar niet mee beginnen. Die hebben hela andere belangrijke dingen aan hun hoofd, zoals de nieuwste ringtone, de hoogte (of beter gezegd laagte) van de broekriem en de laatste film van weet ik veel welke vrouwenfilmheld.

Dat naveltruitje vind ik eigenlijk wel een leuke verworvenheid van de jeugd. Daar wil ik ook wel mee de barricaden op (ik heb wel zwembandjes, maar daar heb ik geen zorgen over. De 'Vrijheid' op het schilderij van Delacrois was ook niet meer zo piep).

Maar toch, ik ken wel heel wat meisjes die zeggen last te hebben van vooroordelen. Misschien ontbreekt het aan een platform? Bovendien is het woord feminisme zo belasterd de laatste jaren dat niemand meer durft te zeggen dat hij/zijn feministisch is. Men zegt: ik ben niet feministisch, maar blabla, en dan komt er iets onvervalst feministisch. :hmm:

els schreef:
**** En misschien de vraag: wat zegt het (bekende) feminisme de jonge meiden anno 2005 nog? Ik zie ze steeds meer 'veramerikaniseren'. En dat is wat mij betreft geen compliment.

Tsja, misschien is dat op dit moment het probleem met vele oude ideologieën: iedereen wordt oppervlakkig en ongeïnteresseerd doordat er teveel welvaart is. Bovendien leer je er ook niets over op scholen, dus niemand weet nog wat er allemaal is gebeurd, en waarom.

- - - - Ik geloof juist dat het 'Amerikanisme' die oppervlakkigheid veroorzaakt. 80% Van wat ze maken, en waarmee ze ook Europa infecteren (en Europa zich graag laat infecteren - wat dat betreft vind ik de Fransen veel kritischer dan bvb. de Nederlanders), heeft maximaal de diepgang van een surfplank. Met dank aan de commerciele omroepen vooral.

**** Ken je de Franse filosoof Rene Girard? Hij heeft een dik en zeer herkenbaar boek geschreven over het begrip 'mimese'. Dat is het fenomeen dat als er 2 kinderen zitten te spelen en de een pakt een stuk speelgoed, dat dat stuk speelgoed dan meteen ook aantrekkelijk blijkt te zijn geworden voor de ander. Niet om het speeltje zelf, maar omdat de ander het aantrekkelijk vindt. Volwassenen zijn m.i. niet veel anders. Als je wilt zoek ik de titel van het boek voor je op.

Ik heb er nooit van gehoord. Maar ik moet zeggen dat ik het wel meteen herken. Ik heb er zelf wel eens last van, ook in gesprekken in een groep. Je zit in een gesprek, maar je wordt steeds afgeleid door andere gesprekken, omdat je denkt dat die op de een of andere manier belangrijker zijn dan je eigen gesprek. Heel onbeleefd eigenlijk, tegenover degene met wie je zit te praten.

Als ik er eens iets korts over vind, lijkt het me interessant er meer over te lezen, maar helaas, nieuwe boeken heb ik geen tijd meer voor. Dat wil zeggen, er ligt hier al een flinke stapel 'te lezen'.

- - - - ik ken het probleem. Maar eens een leesvakantie inlassen. Kun je daar geen jubelweek voor krijgen of zo?

Wat dat verhaal over de zondebok betreft, dat komt me wel bekend voor eigenlijk. Misschien is het een bekende theorie? In de mythologie zie ik het vaak als een soort geritualiseerd 'bijgeloof'. Ik kan me wel voorstellen dat het positief werkt, omdat het in rituele vorm wordt gevierd als een soort feest, wat op zich positief is voor de groep.

- - - - Het werkt voor de groep zeker positief, immers de frustratie heeft men uit kunnen leven. Er is iets of iemand geslachtofferd en de vrede is weergekeerd. Alleen beetje jammer voor het offer. (Ik zou nog eens een bijdrage schijven over het offer geloof ik, he?)

Maar:

Deze wordt geslacht of weggestuurd nadat hij beladen is met schuld en dat geeft de gemeenschap opluchting.

In de politiek of in geval van complexe ongelukken wordt ook van dit mechanisme gebruik gemaakt, en dat vind ik altijd erg laf en onbevredigend. Je zadelt één mannetje op met de fouten van het systeem, en voorkomt zo dat je verder moet kijken om een ingewikkeld probleem anders aan te pakken.

- - - - Dat is inderdaad het probleem. Ik zit erg op te letten of er niet vaak 'vrouwtjes'(op)geofferd worden.

Die zondebok kan ook een mens of een volk zijn. Bvb. de joden temidden van de internationale gemeenschap.

Dat lijkt me toch iets om ooit eens dieper op in te gaan. Ik bedoel, het is niet symbolisch meer, maar wat het wel is weet ik niet. Misschien heeft het wel allebei te maken met irrationeel denken, en een beperking van ons verstand. Wel interessant in elk geval.

- - - - Ja dat is een vreselijk mechanisme. Het werkt helaas vaak erg zo. Ook hier eens opletten of 'de vrouw(en)' daar niet te vaak de pineut van zijn.

En heb je in een groep wel eens iemand de groep uitgepest gezien? De zondebok.

Die zondebok ken ik wel. Maar dat is nog erger: dat komt niet omdat de problemen van de groep op één kwetsbaar iemand worden afgewenteld. Ik ken dat als puur dom en onopgevoed gedrag, een soort primitieve machtsstrijd om uit te kunnen steken boven iemand die zich niet kan verweren.

- - - - Het echte doel van de pester is zijn/haar hierarchie in de groep even goed duidelijk te maken. Boodschap aan de anderen: dit doe ik, zo kan het jou ook vergaan, kijk uit voor mij. Ik ben de baas en blijf dat. Er zijn ook andere pesters, nl. degene die intuitief weet dat hij/zij zelf aan de beurt is als de zondebok de zondebok niet is. Een soort bliksemafleider dus. Dat is vaak pas echt tragisch.
Els: Voor mij is dat onbegrijpelijk. Daarmee samen hangt de stelling dat het feminisme helemaal is mislukt. Het feminisme is dus pas gelukt als vrouwen ook een aandeel kunnen hebben in het ontvangen van megasalarissen dat ze verdienen door het werk dat anderen verrichtten.

Balance: **** Wauw. Je definieert het wel/niet geslaagd zijn van het feminisme wel heel erg alleen in termen van ja/nee veel verdienen, vind ik.

Misschien drukte ik me niet goed uit. Ik bedoel juist dat ik er tegen ben het feminisme alleen geslaagd te noemen als vrouwen ook zoveel geld verdienen. Dus: ik vind juist niet dat het feminisme is mislukt alleen omdat er weinig vrouwen zijn die zulke megasalarissen verdienen.

Wel is er helaas een samenhang tussen geld en macht. Vrouwen zijn weinig zichtbaar als het gaat om commentaar leveren op de maatschappij, en ze bezitten weinig invloedrijke functies. Hun autoriteit op specialistische gebieden wordt nauwelijks erkend.

Verder heeft het feminisme wel veel bereikt, maar met de opkomst van de nieuwe armoede zal niet iedereen daarvan profiteren. Er moet dus misschien een nieuw doel worden gesteld.

**** En weet je welke criteria blijken te hebben voor 'gelukkig zijn'? Doe eens een gokje?

Kwenie...
Mijn criterium is dat ik niet op mijn kop wordt gezeten, en lekker kan doen wat ik wil. Is dat goed?

**** Nogmaals: ik zie de meiden van tegenwoordig daar niet mee beginnen. Die hebben hela andere belangrijke dingen aan hun hoofd, zoals de nieuwste ringtone, de hoogte (of beter gezegd laagte) van de broekriem en de laatste film van weet ik veel welke vrouwenfilmheld.

Dat naveltruitje vind ik eigenlijk wel een leuke verworvenheid van de jeugd. Daar wil ik ook wel mee de barricaden op (ik heb wel zwembandjes, maar daar heb ik geen zorgen over. De 'Vrijheid' op het schilderij van Delacrois was ook niet meer zo piep).

- - - - zgn 'Rubensvrouw' heet dat tegenwoordig geloof ik.

Maar toch, ik ken wel heel wat meisjes die zeggen last te hebben van vooroordelen. Misschien ontbreekt het aan een platform? Bovendien is het woord feminisme zo belasterd de laatste jaren dat niemand meer durft te zeggen dat hij/zijn feministisch is. Men zegt: ik ben niet feministisch, maar blabla, en dan komt er iets onvervalst feministisch.

- - - - Mwa mwa. Ik zal er eens goed over nadenken. Ik heb het gevoel dat de feministen (ook individueel) voor een GROEP opkwamen. Tegenwoordig heb ik het idee dat men meer voor ZICHZELF opkomt. Dat klinkt dan wel 'feministisch' maar is het m.i. niet. (Overigens is er niets mis met voor zichzelf opkomen, maar als het daarbij blijft vind ik het wat mager.)

Paar zaken tussendoor 'gefietst'.
Dank voor je snelle reactie.

- - - - ik ken het probleem. Maar eens een leesvakantie inlassen. Kun je daar geen jubelweek voor krijgen of zo?

Hahaha. Toevallig zei een collega wel pas dat hij af en toe een week naar Kreta trekt met een stapeltje boeken, waarmee hij dan op het strand gaat liggen. Maar eerlijk gezegd, al mijn vakanties gaan al op aan boeken lezen en het onderhoud van mijn website. Ik heb nu expres als hobby fietsen en fotograferen genomen, zodat ik nog aan wat buitenlucht en lichaamsbeweging toekom.

- - - - Het werkt voor de groep zeker positief, immers de frustratie heeft men uit kunnen leven. Er is iets of iemand geslachtofferd en de vrede is weergekeerd. Alleen beetje jammer voor het offer. (Ik zou nog eens een bijdrage schijven over het offer geloof ik, he?)

Als ik me goed herinner zou je iets schrijven over het mensenoffer (wat je toch ook al wel gedaan hebt). Maar ik denk in elk geval niet dat het offeren van mensen positief en bevrijdend werkt. Het veroorzaakt volgens mij eerder tot een verknipte maatschappij met meer stress en angst, en het leidt tot meer zelfmoorden. Bevrijdend kunnen volgens mij alleen symbolische rituelen zijn.

- - - - Dat is inderdaad het probleem. Ik zit erg op te letten of er niet vaak 'vrouwtjes'(op)geofferd worden.

Niet denkbeeldig, inderdaad. En dan denk ik niet eens aan minister van justitie Sorgdrager. Ik denk nog eerder aan het schuiven van de schuld op vrouwen (met name moeders) op de 'verloedering' van de samenleving. Een prachtige manier om de vrijheid van vrouwen in te perken. Er zijn in de geschiedenis voorbeelden te over van, vooral na periodes van verzet waarin vrouwen meer vrijheden kregen. Ook nu steekt het steeds weer de kop op.

(wb agressie tegen bevolkingsgroepen) - - - - Ja dat is een vreselijk mechanisme. Het werkt helaas vaak erg zo. Ook hier eens opletten of 'de vrouw(en)' daar niet te vaak de pineut van zijn.

Tsja, zie hierboven dus. Zulke dingen zijn vast wel eens beschreven. In Japan had je een theatergenre van vrouwen, kabuki. Toen het te populair werd, werd er tegen de bewegingsvrijheid van vrouwen geageerd, en de vrouwenrollen moesten voortaan door mannen worden gespeeld. Ik wou daar nog eens een stukje over schrijven. Niet dat het onbekend is, maar het past wel bij deze website, geloof ik. Misschien is het leuk aan de hand daarvan eens wat meer van die mechanismes te beschrijven.

Het principe is dat vrouwen worden onderdrukt, die onderdrukking wordt op een gegeven moment minder, zodat vrouwen zich weer gaan organiseren en ontwikkelen, en daarop verschijnt er weer een conservatieve golf, die vooral door laster en kwaadsprekerij de stemming tegen vrouwen opzweept, zodat de vrijheid weer wordt afgenomen.

Ik heb het gevoel dat de feministen (ook individueel) voor een GROEP opkwamen. Tegenwoordig heb ik het idee dat men meer voor ZICHZELF opkomt. Dat klinkt dan wel 'feministisch' maar is het m.i. niet.

Maar misschien heeft dat toch te maken met het feit dat het feminisme is belasterd, zodat vrouwen er niet mee geassocieerd willen worden. Maar de dingen die zij voor zichzelf willen komen toch overeen met de feministische doelen.

Het belasteren van het feminisme gebeurt natuurlijk deels door christenfundies die zich keren tegen de seksuele vrijheid van vrouwen en het losmaken van het mannelijk gezag (zoals bijv. Angela Buchanan, maar ook de regering ten tijde van het kabinet-Lubbers of Van Agt, die de voortschrijdende vrouwenemancipatie tegen trachtte te gaan omdat de 'economische omstandigheden' dit nog niet zouden toelaten.
Ook een bepaald type 'macho's' brengt het feminisme in diskrediet, bijvoorbeeld door zelfstandige vrouwen af te schilderen als 'lelijke, mannelijke' tuinbroekendraagsters die opereren vanuit ziekelijke mannenhaat.

Het is dom dat vrouwen dit zelf niet doorzien, en zich erdoor laten intimideren. Misschien is mede hierdoor het feminisme geïndividualiseerd, en dat is koren op de molen van de tegenstanders, want er bestaat geen front meer.

Er zijn natuurlijk ook feministische mannen. Die hoor je eigenlijk zelden smoezen: 'Ik wil niet feministisch klinken maar blablabla'. Zij zijn gewoon voorstander van het feminisme. Maar ja, die vormen natuurlijk ook geen groep.

nissaba

De vuist van Venus - geschiedenis van het feminisme op Canvas