Forum godinnen en beeldvorming
 weblog | godinnen | forum home ||

De naam van de moederge - gebrek aan eigenwaarde?

Is het feminisme nog nodig? Heeft het wel enige zin? Of zijn feministes verzuurde mannenhaters?
Spui je mening over het feminisme en de positie van vrouwen in de godsdiensten en in de maatschappij hier!

Berichtdoor Zunrita » ma 22 nov , 2004 16:57

Van een goede vriendin kreeg ik de onderstaande overpeinzing. Het leek me een aardige start voor een nieuw thema.

---------------------


De naam van de moeder

Mijn huidige mannelijke echtgenoot draagt mijn familienaam. Als we samen kinderen hadden gemaakt,
zouden die ook mijn naam - de naam van mijn vader - hebben gedragen. Mijn baarlijke zoon uit een eerder huwelijk draagt de naam van mijn toenmalige echtgenoot die ook zijn vader is. Een andere keus was er toen niet. Mijn zoon is geboren in dat achterlijke tijdperk waarin een vrouw haar eigen familienaam nog moest opgeven als ze trouwde. Ik mocht mijn familienaam dus ook niet aan mijn bloedeigen kind doorgeven. Dat kon alleen als je moeder werd zonder getrouwd te zijn. Hoewel daar weer andere naam-sancties op stonden: Ongehuwde Moeder of Slet. En je kind was Onwettig, Natuurlijk, of een Bastaard. Benamingen in die zin doen het nog altijd goed bij achterlopende jongens-onder-mekaar: bastard; son of a bitch; hijo de puta; hoerenjong.

Ik heb het altijd merkwaardig gevonden dat zelfs vooruitstrevende, ongetrouwd samenlevende, vrouwen destijds niet meer moeite deden om haar kinderen van haar eigen naam te voorzien. Er werd bijna altijd zonder nadenken voor de naam van de vader gekozen. Als ik die vrouwen daar over doorvroeg, antwoordden ze een beetje beschaamd dat het anders 'zo sneu' was voor de vader: hij kon ook al niet zelf kinderen krijgen, en hij sloeg ze niet, dus was dit wel het minste wat zij voor hem kon doen. Sommige vrouwen vonden dat hij er 'gewoon' recht op had en anderen vonden het voor de kinderen beter omdat anders de bastaard in kwestie daamee gepest zou worden op school. Meestal zonder er met de vader een woord aan vuil te maken, liet de vrouw de kwestie van naamgeving maar zoals die was. Zo hoefden vaders er niet eens over na te denken.

Veel is er in de praktijk niet veranderd sinds het iedere man of vrouw die geregistreerd samenleeft of getrouwd is, vanaf 1 januari 1998 vrij staat te kiezen voor de achternaam van de partner. Het heeft onder aanhoudende druk van feministen heel wat voeten in de aarde gehad om die wet te wijzigen. Aanvankelijk was de feministische eis om voor kinderen de naam van de moeder als eerste, meest natuurlijke keus te nemen, met de mogelijkheid die te veranderen in de vadersnaam. Dat was al meer dan wat er onder de bestaande wet mogelijk was ten aanzien van de moedernaam, maar dat ging de wetgever (de Tweede Kamer) te ver. Nee, de zaken moesten niet 'omgekeerd' worden. Gelijke rechten voor beide partijen! Nu is het dan eindelijk zover - en alsof er niets veranderd is: vrijwel alle kinderen krijgen nog steeds de naam van de vader. Het antieke vaderrecht zit er te zeer ingerot.

Maar niet alleen bij de kinderen gaat het zo. Van ambtenaren bij de burgelijke stand hoor ik dat er door partners ook nauwelijks gebruik wordt gemaakt van dit recht. Ambtenaren kijken altijd verrast op als wij als paar-met-vrouws-naam langskomen. Het is ook niet zoals het homohuwelijk, door de overheid aan de grote klok gehangen. Zo is het hele volksstammen die patriarchaal zijn grootgebracht, ontgaan dat de naam van de vader wettelijk niet meer zaligmakend is. En voor zover het ze niet is ontgaan, hoor ik nog steeds dezelfde non-argumenten om er geen gebruik van te maken.

Niettemin kan de naam J.P. van Boven - Broek, ook een meneer betreffen tegenwoordig. Dat gewone
burgers hun rechten niet kennen, is nog totdaaraantoe. Maar dat banken, makelaars en zelfs notarissen de fout maken om er bij een dubbele naam zonder meer vanuit te gaan dat het wel een vrouw zal zijn, daar zakt me de broek van af. Koopakten, hypotheekstukken en notarisstukken moesten door ons ettelijke malen worden teruggestuurd wegens zulke fouten in de tenaamstelling. Toen ze op hun vergissing gewezen werden, raakten ze totaal de kluts kwijt. Dat levert natuurlijk hilarische sitaties op, maar wij worden er wel moe van.

Vanwege onze verhuizing vorig jaar, vulde ik per internet een officieel formulier in voor mij en mijn partner. Het was daarbij verplicht* in te vullen of het de meisjesnaam betrof, of de eigen naam. Het leek me dat ik over dat 'meisjes-' wel kon heenstappen - ook omdat nadrukkelijk om het geslacht werd gevraagd. Ik klikte, na het invullen van zijn eigen familienaam, dus 'man' aan, plus 'meisjesnaam'. En zie! De daaropvolgende postbezorging was gericht aan 'mevrouw' mijn man. Mijn voorstel aan de verantwoordelijke instantie om in het vervolg naast 'meisjesnaam' ook 'jongensnaam' als keuzemogelijkheid in te voeren - of beter nog een neutraal begrip als 'eigen familienaam' ofzoiets - werd afgedaan met het argument dat dat 'voor de meeste mensen verwarrend' zou zijn.

De wetgever kan het vrouwen niet meer verhinderen om hun naamgevingsrecht te gebruiken, maar aanmoedigen zal hij 't zeker niet. En Nederlandse vrouwen hechten kennelijk te weinig waarde aan hun eigen familienaam. Misschien omdat het toch niet de naam van hun moeder is? Maar zo blijven de namen van onze eigen families, en daarmee de namen van al onze (voor)moeders, verdwijnen.


Friederika Lidadochter
november 2004
Zunrita
 
Berichten: 219
Geregistreerd: za 13 nov , 2004 22:42

Berichtdoor heidi » ma 14 maart , 2005 16:43

Ik werk in een callcenter, en je wilt niet weten hoe vaak het huis op de naam van de vrouw staat, hoor :D, ik was er echt van verbaasd.
Verder heb ik nog niet zo nagedacht over later als ik kinderen krijg. Eigenlijk vind ik het niet erg belangrijk of het kind de naam van de vader of van de moeder krijgt, als er maar goed voor wordt gezorgd. What´s in a name? :knipoog:

Verder nog even over 'son of a bitch', volgens mij zat dat anders: Artemis had allemaal honden als volgelingen, dus als je werd uitgescholden voor son of a bitch, dan betekende dit dat je de zoon was van de volgeling van een heidense godin (wat een belediging he? :huh2: )

Groetjes,

heidi
heidi
 
Berichten: 50
Geregistreerd: za 12 maart , 2005 11:52

Berichtdoor Balance » ma 14 maart , 2005 19:27

Dag Zunrita

welkom terug.

Weet je hoeveel vrouwen er in de 2e kamer zitten?
Aangezien daar essentiele besluitvorming plaats vindt, is het natuurlijk goed te weten hoe dat daar dan gaat.

In de samenleving zijn meer vrouwen dan mannen. Is dat in de 2e kamer ook zo? En als dat zo is, waardoor kan het dan gebeuren dat zoiets als wat jij beschrijft er niet 'door' komt.

Vwb dat andere: zo zie je maar weer. Een politieke verandering is nog lang geen culturele verandering.
Balance
 
Berichten: 244
Geregistreerd: za 23 okt , 2004 11:11

Berichtdoor Zunrita » wo 06 jul , 2005 14:31

heidi schreef:Verder nog even over 'son of a bitch', volgens mij zat dat anders: Artemis had allemaal honden als volgelingen, dus als je werd uitgescholden voor son of a bitch, dan betekende dit dat je de zoon was van de volgeling van een heidense godin (wat een belediging he? :huh2: )

Dat was de oude betekenis - wellicht. Maar waar een nieuwe (af)godsdienst wordt geïnstaleerd, worden de oude god(inn)en letterlijk! gedemoniseerd (tot demon gemaakt). En haar aanhangers dus ook. Hoewel daarmee de ontwaarding van erenaam tot scheldnaam is verklaard, verandert het niets aan de huidige betekenis van het woord. Dat is de macht van de 'betekenaar'.
Zunrita
 
Berichten: 219
Geregistreerd: za 13 nov , 2004 22:42


Keer terug naar feminisme



Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers. en 6 gasten

cron