nissaba

Hoi allemaal,

Ik zit in de organisatie van de heksennacht van Utrecht dit jaar. Dit is een actie waarin vrouwen de straat terugeisen, en tijdens een deel van de tocht vrouwen samen met mannen protesteren tegen seksueel geweld en seksisme. Het is een traditionele actie die al sinds de jaren '70 elk jaar in verschillende landen wordt gehouden. Het begon allemaal toen in Amerika vrouwen spontaan 's nachts de straat terug gingen eisen nadat een vrouw in een kroeg verkracht was.

Ik ben heel benieuwd of deze actie de mensen op dit forum aanspreekt en wat jullie ervan vinden! Voor als je mee wilt doen, hieronder de praktische info.

Groetjes, Artemisia


Meedoen:

We houden de actie op 19 mei in Utrecht. De fakkeltocht zelf is 's avonds laat, we verzamelen om 22.00 op het St. Janskerkhof. Maar ook van tevoren wordt er van alles georganiseerd dat met het thema te maken heeft.

De actie is het eerste deel women-only. Vrouwen eisen de straat terug en dit alleen werkt als zij dit ook alleen met vrouwen doen. Bovendien geeft het een krachtig gevoel om alleen met vrouwen de straat op te gaan. Vanaf 23.30 op het Wed zijn mannen ook welkom om mee te demonstreren tegen seksueel geweld. Zo kunnen ook zij laten zien dat ze zich betrokken voelen in de strijd hiertegen.

Iedereen is van harte uitgenodigd om mee te doen met de actie, naar het middagprogramma te komen of beide! Als je mee wil eten vinden we het handig als je je even opgeeft door een mailtje naar heksennachtutrecht at gmail.com, we vragen daar namelijk een kleine bijdrage voor. Op www.heksennacht.nl kan je nog veel meer info over de heksennacht vinden. Hieronder ons programma.

PROGRAMMA

Middag: 16.00-19.00
16.00-16.30 Ontvangst
16.30-17.00 Carrousselspel
17.00-17.30 Seksueel geweld: hoe vaak, wie, waar en de gevolgen (Willy van Berlo, Rutgers Nisso Groep)

*Pauze*
17.45-18.15 Kringgesprek: seksueel geweld, seksisme en de vrouw als lustobject. Hoe ervaren we dit en hoe verzetten we ons ertegen?
18.15-19.00 Vrouwenhandel (Ruth Hopkins)

Avond: 19.00-22.00
19.00-20.00 Eten (graag van tevoren inschrijven: heksennachtutrecht@gmail.com. Kosten 3 euro)
20.00-21.40 Open podium: neem muziekinstrumenten enz. mee!
21.40-22.00 Voorbereiding fakkeltocht

Fakkeltocht: 22.00-24.00
22.00-22.30 Verzamelen op het St. Janskerkhof
22.30-23.30 Actie: vrouwen eisen de straat terug
23.30-23.40 Speeches op 't Wed
23.40-24.00 Demonstratie: Vrouwen en mannen demonstreren tegen seksueel geweld en seksisme

Voor een verpletterend effect van de fakkeltocht: neem pannendeksels, djembes, toeters, sambaballen enz. mee!


[Ik hoop dat dit soort berichten toegestaan is, het is een oproep voor een feministische actie die de bezoekers van dit forum misschien wel erg aan zal spreken. Waarschijnlijk roept het ook wel discussie op. Als het niet toegestaan is merk ik het wel!]

Hai Artemisia,

Bedankt voor het attenderen op de heksennacht, ik heb direct de mededeling op de portalsite geplaatst, met een link naar het forum.
( http://www.nissaba.nl )

Zoals je al vermoedde vind ik het inderdaad een fanastisch initiatief. Ik kan me nog goed herinneren hoe geschokt is was toen er in Utrecht een serieverkrachter rondliep en de politie het advies gaf aan vrouwen om binnen te blijven en 's avonds niet alleen de deur uit te gaan!! Volgens mij moeten we massaal schande spreken van zoiets en iedere keer de straat opgaan zodra de politie weer zoiets durft te zeggen.

Om te beginnen zou de politie natuurlijk moeten zeggen dat het vrouwenverkrachtende schuim niet de straat op moet durven te gaan. Het is kenmerkend dat de situatie wordt omgedraaid en dat vrouwen die de moed hebben zich 's avonds alleen op straat te begeven worden gecriminaliseerd en er impliciet van worden beticht hun eventuele verkrachting zelf te hebben uitgelokt.

Een ander punt van ergernis is dat vrouwen bewust bang en afhankelijk worden gemaakt. Ik ben ook wel eens 's nachts aangerand op straat, maar ik heb mijn aanvaller een pak slaag gegeven zodat hij afdroop. Waarom zouden we niet eens aandacht gaan besteden aan de succesverhalen? Of waarom zouden we niet eens aandacht besteden aan de hypocriete, zielige lafheid van de verkrachters, bange kereltjes die geen seks durven te hebben met vrouwen van hun eigen lengte, en daarom in het donker loeren op kwetsbare vrouwen die veel kleiner zijn dan deze helden op sokken zelf zijn? Verkrachters zijn geen sterke helden, het zijn zielige loosers. Laat de politie dat maar eens bekend gaan maken.

En dan nog zoiets leuks, de meeste verkrachtingen, mishandelingen en zelfs moorden komen voor in huiselijke kring of in de kring van bekenden van de vrouwen. Als vrouwen statistisch veilig willen zijn, dan kunnen ze beter massaal het huis uitgaan en gezellig uitgaan of alleen over straat gaan om iemand te bezoeken. Het zou me niets verbazen als er zelfs onder de politie meer mannen voorkomen die vrouwen verkrachten en hun vrouw mishandelen dan er vrouwen op straat door wildvreemden worden verkracht.

Mannen zijn prima in staat om vrouwen niet te verkrachten, zelfs niet als wij in bikini rondlopen. De meerderheid van de mannen doet dat niet namelijk, ze vragen gewoon beleefd of je zin hebt in seks. Waarom dan de mythe rondstrooien dat vrouwen belaagde, bange en zielige wezens zijn die alleen veilig in deze wereld zijn als ze zich opsluiten in hun huizen?

En het ergste is nog dat mensen zich ook aanpassen aan deze onderdrukkende mythe, gezien het staatje dat ik op de website van www.heksennacht.nl zag staan. Daaruit blijkt maar dat het des te belangrijker is dat vrouwen ervan op de hoogte worden gesteld dat de meeste mannen gewoon normaal zijn, dat verkrachters pathetische loosers zijn, dat vrouwen ook prima in staat zijn om een malloot een pak slaag te geven. Nogmaals, de meeste verkrachters zijn loosers, het zijn geen herculessen waartegen je het bij voorbaat af moet leggen!

En last but not least, als iemand het advies moet krijgen thuis te blijven, dan moeten dat de criminelen zijn, en niet hun slachtoffers. De politie is wel lekker bezig zeg, eerst de slachtoffers opsluiten en daarna zeker lekker opscheppen over de dalende misdaadcijfers.

Ik hoor trouwens niet bij de vrouwen die bang zijn op straat, nooit last gehad van onderdrukkende mythevorming.

Nou, ik reageer me weer heerlijk af.

Yeah!

Het is trouwens wel moeilijk om én het verhaal dat jij nu beschrijft over te brengen, én tegelijkertijd het effect van een aanranding of verkrachting niet te bagatelliseren.

Want laten we eerlijk zijn, natuurlijk zijn die verkrachters een stelletje zielepoten en zijn zij degenen die thuis moeten blijven, maar dat betekent nog niet dat het niet gebeurt en dat het niet vreselijk is als het gebeurt.

En natuurlijk staat vrouwelijkheid niet inherent gelijk aan slachtofferschap, en zijn we veel sterker dan we denken en kunnen we ons in veel gevallen heel goed verzetten. Maar als iemand bijvoorbeeld een mes heeft en echt kwaad wil, wordt dat toch wel heel moeilijk. En je wil ook niet verkrachte vrouwen het gevoel geven dat ze het hadden kunnen voorkomen en dat het hun eigen schuld is dat ze niet goed terug hebben gevecht.

Natuurlijk is dat niet wat het vrouwen-zijn-geen-slachtoffers verhaal wil impliceren, maar het is wel belangrijk om daar heel duidelijk over te zijn! Dus proberen wij beide kanten te belichten: we gaan vrolijk, boos en strijdlustig (allemaal tegelijk) te straat op en we praten er met elkaar over hoe je je kan verzetten, en dát je je kan verzetten. En tegelijkertijd geven we ook adressen voor als je echt iets overkomen is, voor professionele hulp. En geven de statistieken, om te laten zien: dit is een probleem waar we ons veel kwaaier over moeten maken.

Wat zijn jouw ideeen hierover?

Groetjes, Artemisia

Hai Artemisia,

Het is trouwens wel moeilijk om én het verhaal dat jij nu beschrijft over te brengen, én tegelijkertijd het effect van een aanranding of verkrachting niet te bagatelliseren.

Dat bagatelliseren is inderdaad een belangrijk punt. Maar ik denk ook dat een groot deel van de impact van een verkrachting te maken heeft met het taboe rond seksualiteit, en dat taboe heeft ook deels weer tot taak om de seksuele vrijheid in te dammen. Verkrachting zou veel meer moeten worden vergeleken met een normaal geweldsmisdrijf, maar dat is moeilijk, juist omdat er een concept van 'schande' door verweven zit.

Volgens mij - maar dat is geen uitgewerkt idee - heeft dat iets te maken met de traditionele opvatting dat vrouwen geen vrije seksuele keuzes zouden moeten maken omdat dat hoerig zou zijn, en omdat ze ook niet al te autonoom en schuldvrij moet leven. Een vrouw is in feite traditioneel verplicht zich een beetje schuldig en hoerig te voelen, en bij een verkrachting komt altijd dat schuldbesef om de hoek kijken. Dat wordt nog versterkt doordat ze zich bij een aangifte nog eens moeten verdedigen ook. Ze moeten het maar eens bewijzen, ze moeten maar eens uitleggen dat ze het niet zelf hebben uitgelokt, en dan wordt ze ook nog eens door de politie zelf verteld dat ze maar beter binnen kunnen blijven, want er waart al jaren een verkrachter rond.

Ik weet wel dat dit klinkt alsof ik het wel wil bagatelliseren, maar dat wil ik in zekere zin ook. Ik wil namelijk dat vrouwen niet al hun vrijheden opofferen om maar te voorkomen dat hun een van de ergste dingen zou overkomen die ze zich kunnen voorstellen, namelijk verkracht worden. Dat kan volgens mij alleen door verkrachting gelijk te schakelen aan geweldsmisdrijven, en het niet tot mythische hoogte op te blazen. Die angst rond deze mythe is namelijk voor een groot deel gebaseerd op het vrouwelijke 'eergevoel' (nette, onhoerige 'eerbare' monogame vrouwen dus) dat ons door het patriarchaat is ingepompt.

Ik weet dat dit punt heel gevoelig ligt, maar toch wil ik het steeds weer aankaarten.

Geweldsmisdrijven zijn in het algemeen trouwens een 'schending van onze lichamelijke integriteit', en worden vaak gevoeld als inbreuk op onze eigenheid, maar dit gevoel wordt bij een verkrachting nog eens heel erg uitvergroot.

Maar als iemand bijvoorbeeld een mes heeft en echt kwaad wil, wordt dat toch wel heel moeilijk.

Dat is zo, maar uiteindelijk komt het erop neer dat een man pas een vrouw kan verkrachten als hij zorgt voor een grote fysieke overmacht, in combinatie met een gestoorde geest. Dat wil dus niet zeggen dat iedere vrouw altijd bang moet zijn. Maar dit beeld van overmacht dient bewust om vrouwen altijd met die onzekerheid op te zadelen. Kan één lulletje lampepit een vrouw niet verkrachten, dan kom je gewoon met een sterker beeld, namelijk een grote verkrachter met een dobermann-pincher en een mes, en als dat niet meer intimideert, voer je gewoon de groepsverkrachting op. Natuurlijk komen die dingen werkelijk voor, maar ze hebben volgens mij de meeste impact in ons hoofd, en niet in de werkelijkheid.

En je wil ook niet verkrachte vrouwen het gevoel geven dat ze het hadden kunnen voorkomen en dat het hun eigen schuld is dat ze niet goed terug hebben gevecht.

Grappig dat je dat zegt, want volgens mij was het juist de politie die ons met het schuldgevoel opzadelt. Maar ik snap wat je bedoel. Wat ik bedoel is dat we ons minder moeten richten op vrouwen die zich vruchteloos verzetten, of die van angst verlamd raken, maar ook op vrouwen die hun aanrander wel met succes een klap op hun kop of een schop in hun kruis hebben verkocht, zodat het beeld van hulpeloosheid wordt genuanceerd.

Er komt volgens mij nog iets bij: het beeld van de grote verkrachter en de bange hulpeloze slachtoffervrouw draagt heel veel bij aan het beeld dat mannen graag over zichzelf in stand willen houden, namelijk het beeld van een herculesachtige geweldenaar, het beeld dat mannen altijd groter, sterker en geweldiger zijn dan vrouwen. Het idee dat een man een klap op zijn kop kan krijgen is een grote aantasting van dit mythische zelfbeeld. Vrouwen afschilderen als hulpeloze slachtoffers speelt de narcistische zelfbevrediging van mannen heerlijk in de kaart. Maar ik ga pas werkelijk geloven in de mythische overmacht van mannen als de macho politiemannetjes als echte helden tegen de verkrachters optreden, in plaats van bangig de vrouwen te adviseren binnenshuis te blijven.

Hahaha, ze willen liever onze maagdelijkheid beschermen door ons in onze huizen op te sluiten dan door de draak te doden. Dat komt omdat ze allemaal Siegfried willen zijn, maar in werkelijkheid moeten ze vooral de draak in zichzelf de kop afhakken.

Ik lees de stukken over de heksennacht trouwens al een paar jaar (hoewel ik nooit heb deelgenomen), en ik onderschrijf alles wat er wordt gezegd. Ik onderschrijf ook de noodzaak van al die acties om het geweld tegen vrouwen op de kaart te zetten en het voorgoed te doorbreken.
En ik vind het echt een supergoed initiatief om niet berustend de ontwikkelingen gade te slaan en toe te zien hoe onze vrijheid weer stukje bij beetje wordt afgebroken, maar hardop de straat terug te eisen. Volgens mij is dat nodig om te voorkomen dat de emancipatie weer stukje bij beetje wordt teruggedraaid.

Sorry voor lange reacties, kennelijk zit ik met allerlei onderdrukte fantasieën. Ik kan misschien het beste zelf een stukje schrijven over verkrachtingsmythologie.

Misschien wil ik wel langskomen met mijn fototoestelletje, toch. Ik ben geen heks of zo, maar het lijkt me wel leuk om een verslag van de dag te schrijven. Alleen ben ik geen nachtmens, dus een 'nacht' zal er voor mij wel niet inzitten.

Hoi Els,

Ik ben ook geen heks in de zin van wicca of neo-paganisme ofzo, wel een feminist. Toen de naam van de heksennacht werd bedacht bestond dat nog niet, nu gaan sommige mensen het met elkaar verwarren. Ach, er zit natuurlijk ook een symbolische betekenis aan: de heks als vrouw die niet wil pleasen maar voor zichzelf zorgt en opkomt. Wat dat betreft passen de stereotype feminist en de heks wel bij elkaar, beide ervan beschuldigd lelijk te zijn en geen echte vrouwen als grootste dreigement tegen vrouwen die ervoor kiezen om niet aan de maatschappelijke normen te voldoen die er aan ons gesteld worden. Daar trekken wij ons niks van aan Rajajajaaaj!

Over je andere stuk: ik ben het ook grotendeels eens met wat je bedoelt hoor, het is heel belangrijk dat we de slachtoffer-mythe om zeep helpen. Maar we moeten een manier vinden om dat te doen zonder het slachtoffer meteen te veranderen in een schuldige.

Verder zie ik verkrachting ook nog steeds als het allerergste dat mij kan voorkomen, en niet alleen als een geweldspleging. Gedwongen seks, of ik daar nou wel of geen blauwe plekken aan overhou, zie ik ook nog steeds als het ergste wat me kan gebeuren. Dat komt doordat het voor mij niet alleen geweldspleging betekent maar ook een soort ultieme vernedering, een soort symbolische opgelegde machteloosheid omdat ik mijn lichaam niet in eigen hand heb. Ik kan het niet goed beschrijven.

Ik heb een interessant artikel hierover gelezen van Laurie Shrage. Zij stelt dat het wij in onze cultuur een bepaalde betekenis hechten aan seksualiteit die voor vrouwen anders is dan voor mannen. Voor vrouwen betekent (heteroseksuele, penetrerende) seks 'geneukt' of 'verneukt' worden, 'gepakt', 'screwed up', 'fucked up'. Het is, in de manier waarop wij het in onze cultuur geconstrueerd hebben, iets wat vrouwen per definitie onteert, maar ook kapot maakt op een bepaalde manier, 'split down the center'. Voor mannen is het juist heilzaam in onze manier van denken over seks. Ik weet niet of je bekend ben met het begrip 'sociale constructie', maar het probleem ervan is dat het niet iets is waarvan je zomaar kan zeggen: 'ik ben het er niet mee eens dus het is niet zo'. Als iedereen zich zo gedraagt dat het waar is, is het waar. Je kan misschien zelf wel na een verkrachting denken, ok het is gebeurd maar het heeft me niet vernederd of kapot gemaakt of gebroken, maar dat zal je waarschijnlijk toch zo voelen want dat is de betekenis die een verkrachting in onze cultuur heeft. Het zit te diep om het van je af te schudden, ook al ben je je ervan bewust. Het kan wel veranderen, maar niet doordaat één persoon het wil veranderen. Dat moet in de gehele samenleving gebeuren en heeft meestal ook meer oorzaken dan alleen dat mensen het wíllen.

http://links.jstor.org/sici?sici=0014-1704(198901)99:2%3C347:SFOP%3E2.0.CO;2-0

Dit is het artikel waar ik het over heb, het gaat niet over verkrachting maar over prostitutie maar er zijn wel veel overeenkomsten. Je kan hier alleen de eerste pagina zien, als je het artikel wil hebben kan ik het woensdag of donderdag wel mailen.

Over het schuldgevoel: ik denk dat wij twee soorten schuldgevoel door elkaar halen. Aan de ene kant is er het schuldgevoel dat je te hoerig bent geweest, de verkeerde kleren aan had, het zelf uitgelokt hebt. Aan de andere kant is er ook het schuldgevoel dat je terug had moeten vechten, weerbaar had moeten zijn, de regie over je lichaam weggaf.

Ik zou het heel leuk vinden als je komt, om mee te doen of foto's te maken of wat dan ook! Zoals je in mijn eerste post ziet hebben we 's middags ook nog een heel interessant programma dus er is ook overdag genoeg te doen! En zelf kijk ik ook al erg uit naar de open avond bijvoorbeeld.

Tot slot: lange posts geen bezwaar ;)

Groetjes, Artemisia

en er zit nog een heel groot verschil in de sexuele beleving van mannen en vrouwen wat je ook niet over het hoofd moet zien.

voor een man is sex een fysieke behoefte waar hij aan voldoet en als daar ook nog liefde bijkomt, kijk da's dan leuk meegenomen.

voor een vrouw komt eerst de liefde die zich vervolgens ook fysiek uit.
Dus als sex je wordt opgedrongen wordt je eigenlijk een emotie opgedrongen. Snappen jullie wat ik bedoel, ik kan het slecht uitleggen.

(en excuses voor de generaliserende uitspraken over "een man" en "een vrouw")

Volgens mij is dat geen biologisch vaststaand verschil tussen mannen en vrouwen. Het is hoe wij er over denken en hoe het volgens ons hoort, maar geen vaststaand gegeven. Vrouwen leren minder dan mannen om zich seks eigen te maken, en wat ook niet echt meehelpt is dat vrouwen zo ongelooflijk worden geobjectiveerd. In onze huidige cultuur wordt van vrouwen verwacht dat ze er sexy uitzien, maar niet dat ze van seks genieten. We hebben namelijk strippers en pornosterren als rolmodel :S En mannen aan de andere kant wordt opgedrongen dat ze constant op elk moment seksueel startklaar moeten zijn en als een soort Tarzans hun zaad in het rond moeten spuiten.

Artemisia schreef:Dat komt doordat het voor mij niet alleen geweldspleging betekent maar ook een soort ultieme vernedering, een soort symbolische opgelegde machteloosheid omdat ik mijn lichaam niet in eigen hand heb.

Dat is waarschijnlijk omdat het ook is bedoeld als vernedering. Het gaat erom een machtsrelatie vast te stellen, niet om een seksuele behoefte te bevredigen. Aangezien de dader zich zowel seksueel als persoonlijk miskend voelt, creëert hij een vernederende machtssituatie waarin hij zelf als overwinnaar uit de bus komt. Het is een soort zelfbevestiging en wraak op vrouwen waar hij onder normale omstandigheden geen macht over kan hebben.

Het is volgens mij ook tegelijk zowel een symbool als een praktische uiting van onderdrukking en machteloosheid. Het is bijvoorbeeld opvallend dat in de Griekse mythologie bijna nooit op een normale manier over seks wordt gesproken: iedere seksuele relatie is een verkrachting. Dat is zo'n beetje de normale manier waarop over vrouwen en seks wordt gesproken. Dat wordt op een gegeven moment behoorlijk irritant, als je dat als vrouw of als meisje voortdurend moet lezen. Maar het geeft ook iets van de realiteit weer, omdat er in de mythes vaak sprake is van een patriarchale machtsverschuiving.

Die onderwerping is pas totaal als je je hier als vrouw niet meer over kan beklagen. Dus als er een cultuur is gecreëerd waarbij vrouwen schuldig zijn (of zich schuldig voelen) aan hun verkrachting, hun eer zijn verloren of zich zo schamen dat ze er niet over kunnen praten. Zo bang zijn dat ze niet meer zonder angst de straat op durven hoort er natuurlijk ook bij. Het allermooiste zou nog zijn als een verkrachte vrouw haar waarde heeft verloren, uit de maatschappij kan worden verstoten of zelfs een lijfstraf of de doodstraf krijgt. Dan is de vrijheid om vrouwen in het geniep te verkrachten totaal, omdat ze direct een zwaar delict heeft begaan door zich te laten verkrachten.

Zo cru is het hier gelukkig niet, maar ik vind het een beetje krom als we enerzijds een cultuur hebben waarbij 'de dader het heeft gedaan', maar dat anderzijds vrouwen bijna nog even sterk in hun vrijheid worden belemmerd omdat de psychische druk van schaamte en schande nog altijd overheerst.

Zo babbelend kom ik op het idee dat het op zich nog geen ramp is om je vernederd te voelen: het is pas een ramp als je dit niet naar buiten kan uitdragen omdat het taboe is, omdat je niet wordt geloofd of omdat je wordt aangepraat dat je het zelf hebt opgezocht. Dan is de dader namelijk de overwinnaar. Hij voelt zich onschendbaar als hij weet dat zijn slachtoffer te bang is om aangifte te doen of te vertellen wat er is gebeurd. Dat dilemma is denk ik wel het allerbeste beschreven door Samira Bellil in haar boek 'Ontsnapt uit de hel'. Daarin zie je heel goed de samenhang tussen de daad van een verkrachting en de cultuur die de verkrachte vrouw criminaliseert en verstoot. Binnen dat patroon is de macht die mannen over vrouwen hebben totaal.

In de cultuur van Samira Bellil worden verkrachte vrouwen letterlijk gecriminaliseerd. Sinds de seksuele vrijheid hier speelt dit gelukkig niet zo'n rol meer, maar de geestelijke chantage die verkrachte vrouwen gevangen houdt in een patriarchaal onderdrukkingssysteem dat eigenlijk al grotendeels niet meer bestaat werkt nog heel sterk. Het speelt een rol in de bureaucratie, in culturen die wat meer macho zijn en misschien nog hier en daar, maar er zijn voldoende openingen om op zijn tijd een doorbraak te forceren.

Misschien is het een idee dat er een platform komt voor verkrachte vrouwen die problemen hebben met dit naar buiten te brengen, een dader aan te wijzen of aangifte te doen, zodat ze steun kunnen krijgen van anderen? Of bestaat zoiets al?

Ik bedoel niet zozeer als een therapie, maar om de drempels weg te nemen die het doen van aangifte in de weg staan.

Ik weet niet of je bekend ben met het begrip 'sociale constructie', maar het probleem ervan is dat het niet iets is waarvan je zomaar kan zeggen: 'ik ben het er niet mee eens dus het is niet zo'.

Absoluut, ik vertaal de term als 'maatschappelijk construct', en het is eigenlijk een van mijn stokpaardjes. Het heeft ook heel veel te maken met de mythologie die ik overal in herken. Het gaat om een bepaalde kijk op de maatschappij die door een bepaalde presentatie van de werkelijkheid (taaluitingen, de weergave van de geschiedenis etc.) zodanig de kern van ons denken is geworden dat het is gaan lijken op een 'natuurlijke situatie'. De weergave van mannen en vrouwen in de mythologie speelt dezelfde rol. De manier waarop mannen en vrouwen via de moderne constructen worden weergegeven, fungeren ook weer als moderne mythen. Dat is heel hardnekkig. Zelfs al toont de overgrote meerderheid van mannen en vrouwen aan dat we heel anders in elkaar zitten, we blijven maar worden geconformeerd aan die mythes. Het is eigenlijk verschrikkelijk.

Bedankt voor het tippen van het artikel van Laurie Shrage, als je het mij wil mailen houd ik me aanbevolen.

Ik zou het heel leuk vinden als je komt, om mee te doen of foto's te maken of wat dan ook!

Nou, als er nog hulp nodig is, wil ik best wel wat doen. Maar ik ben er niet zeker van dat ik tot het einde kan blijven, want ik word nogal vroeg slaperig. Kan ik ergens te horen krijgen wat er eventueel nog voor hulp nodig is? Anders kom ik gewoon een paar foto's maken, misschien lukt het me om een leuk verslagje te schrijven.

Calimero-a schreef:voor een man is sex een fysieke behoefte waar hij aan voldoet en als daar ook nog liefde bijkomt, kijk da's dan leuk meegenomen.

voor een vrouw komt eerst de liefde die zich vervolgens ook fysiek uit.
Dus als sex je wordt opgedrongen wordt je eigenlijk een emotie opgedrongen. Snappen jullie wat ik bedoel, ik kan het slecht uitleggen.

Volgens mij noem je daar nou juist zo'n maatschappelijk construct, Cali. Maar het effect wat je noemt kan daarom nog evengoed heel reëel zijn als de een seks aan liefde koppelt en de ander aan macht zonder persoonlijke relatie.

Zoals je het zegt, lijkt het ook op een conflict dat te maken heeft met verschillende maatschappelijke beelden over seks, bijvoorbeeld tussen seks die gelijk staat aan liefde en seks die meer wordt gepresenteerd als handelswaar voor de hoogste bieder, waarbij natuurlijk zoals gewoonlijk in de meeste machtrelaties tussen mannen en vrouwen de vrouwen aan het kortste eind trekken.

Dat komt volgens mij niet omdat vrouwen meer doen aan liefde, maar wel omdat ze minder geld en macht hebben, zodat ze niet naar behoefte seks kunnen kopen en mannen dus reduceren tot handelswaar. Het is dezelfde machtsrelatie in een ander jasje.

We hebben niet echt specifieke hulp nodig, wel vragen we van de deelnemers of ze een beetje kunnen helpen met opruimen enz. maar dat zal wel los lopen. Maar het is wel leuk als er bijvoorbeeld bij het kringgesprek veel mensen zijn met verschillende ervaringen, daarom hoop ik echt dat er veel mensen komen. Dus je aanwezigheid wordt zeer gewaardeerd:) Ik ken dat trouwens, van het vroeg slaperig worden. Ik ben alleen gewend om daar als eigenwijze en ongezonde student niet aan toe te geven;) Dus kom vooral als je het leuk vindt en ga vooral als je te slaperig wordt en geen meer hebt!