Forum godinnen en beeldvorming
 weblog | godinnen | forum home ||

Sulis en andere zonnegoden/innen (?)

Wil je iets weten over een godin of iets anders wat met mythologie te maken heeft? Stel hier je vraag en kijk of iemand je kan helpen.

Sulis en andere zonnegoden/innen (?)

Berichtdoor Sol » vr 19 aug , 2005 17:49

:?:
Op deze site wordt vermeldt dat (de) zon meestal vrouwelijk is.
maar in het boek: Talismannen en Amuletten van: Felicitas Nelson, staat het volgende over Kelten: (gaat over de talisman..)

ZONNEGOD - Levenslicht

De brandende zon was in vrijwel alle culturen een man. Vlammen laaien op uit het gezicht van zonnegod Sulis en zien eruit als haren. Dit was hetvoorbeeld voor onze huidige voorstelling van 'de Here God'. Een vriendelijke alvader die altijd de grootste en de machtigste is. De druïden droegen deze hagers op hun hart.

Graag uw menig hierover.
Sol
 
Berichten: 3
Geregistreerd: vr 19 aug , 2005 17:33

Berichtdoor els » vr 19 aug , 2005 22:36

Op deze site wordt vermeldt dat (de) zon meestal vrouwelijk is.


Dat is niet helemaal zo, Sol. Ik verzamel alleen godinnen, daarom noem ik alleen vrouwelijke goden. Ik zal dus niet zeggen dat de zon meestal vrouwelijk is, alleen lijkt het misschien zo doordat ik het alleen over vrouwen heb.
Als ik het toch heb gezegd, dan is dat een beetje dom van me, want ik heb al die zonnen nooit geteld. :bloos:

Wel is het zo dat ik verbaasd stond over hoeveel vrouwelijke zonnen ik tegen kwam, omdat ik ook altijd las dat de zon in bijna alle culturen mannelijk is. In de Germaanse culturen is de zon toch wel erg vaak vrouwelijk. Het Duits voor zon is bijvoorbeeld 'die Sonne', vrouwelijk dus. Ook in het Nederlands is zon vrouwelijk, al gebruiken wij geen naamvallen meer. In het Engels was het ook vrouwelijk, daar is het eigenlijk pas heel laat, na de 16e eeuw, mannelijk geworden. De Baltische staten kenden Saule als vrouwelijke zon, de Japanners Amaterasu, en ook in Australië kenden de aboriginals een vrouwelijk zon. Ook de Hittieten hadden een beroemde zonnegodin.

Verder wordt in de Edda wel degelijk een vrouwelijke zon genoemd. Uit m'n hoofd heet de zon Sunna, er komt ook een meisje met de naam Sol voor, dat aan de zon gelijk wordt gesteld.
Bij de Romeinen is Sol natuurlijk mannelijk. De Fransen bedoelen met sol trouwens de aarde, en voor de zon zeggen ze solei. Ik weet niet of dat met Sulis verwant is.
De naam Saule zal ook wel met Sol verwant zijn.

Ik zal van het weekend eens kijken hoeveel zonnen ik op een rijtje kan zetten, en meteen uitvissen welke zonnen echte zonnen zijn. Tegenwoordig bestaan er nogal wat stromingen waarin oude godinnen nog al snel 'zon' worden genoemd, terwijl ze misschien alleen worden geassocieerd met de zon, of met licht. Brigit wordt bijvoorbeeld vaak zonnegodin genoemd, maar ik geloof niet dat ik daarvan wel eens bewijs heb gelezen.
els
Beheerder
 
Berichten: 3134
Geregistreerd: zo 14 jul , 2002 22:08
Woonplaats: Amsterdam

Mijn reactie hier op...

Berichtdoor Sol » vr 19 aug , 2005 22:53

Het is niet zo dat ik beweer dat (de) zon mannelijk is, integendeel. Ik ben al meer vrouwelijke zonnen (godinnen) tegen gekomen op het internet.

De vraag was meer bedoelt als een bevestiging voor mij, daar mijn achternaam Sol is. Deze gebruik ik hier dus, maar omdat ik meer wil doen met (de) zon en mijn naam ben ik eens gaan zoeken wat er allemaal met de zon te maken heeft. Voor mezelf is het belangrijk te weten wat ik kan en niet kan gebruiken. Zo kwam ik dus op de vraag.
Sol
 
Berichten: 3
Geregistreerd: vr 19 aug , 2005 17:33

Berichtdoor els » za 20 aug , 2005 8:50

O o, ik dacht dat ik vrij had, maar tot mijn schrik zie ik dat ik zo op mijn werk moet zijn. :shock:

Ik zal vanavond even kijken hoe het met die Sulis zit, Sol. Ik weet niet waarom ze mannelijk wordt genoemd in het stukje dat je citeert, noch waarom er stellig staat dat het een zonnegod is. Ik weet wel dat er wat vaagheden omtrent Sulis zijn, maar ik weet even niet uit m'n hoofd welke. Wel weet ik dat de Romeinen Sulis gelijkstelden met Minerva (als Sulis-Minerva), en dat zij een beschermgodin was van heilige baden.

Wel, nu als een speer naar het werk. Stom zeg, macht der gewoonte denk ik, ik ben zaterdag bijna altijd vrij. :o
els
Beheerder
 
Berichten: 3134
Geregistreerd: zo 14 jul , 2002 22:08
Woonplaats: Amsterdam

Zonnegodin méér matriarchaal

Berichtdoor RoyJava » ma 12 sep , 2005 21:19

Hallo, di. RoyJava...

Interessant, wist niet dat het forum nog zo lévendig was Els.
Super, weer een gave link voor putertje :)

Wanneer in het Westen iets wordt aangeduid, kan je geheid in het Verre Oosten het equivalent vinden, en zelfs dus tegendeel.
De Keltische Mythenwereld (en nog een paar andere culturen zoals Noors, Iers, Ijslands, Gallisch etc.) lijken vele symbolieken overgenomen te hebben uit de matriarchale tijden van de Moedergodin.

Toen werden álle levensvormen nog toegeschreven a/d vrouwelijke goddelijkheid, die ontelbare namen heeft.
De meest oorspronkelijke Zonnegodin is de Japanse AMATERASU, en haar naam verhult vele symbolen.
Als je mythen, sagen en legenden een beetje bestudeert, raak je al snel in de wirwar van symbolieken, en kan je enkel je gevoel laten spreken, vermoed ik.

Bedoelende dat de huidige mens slechts kan denken in eigen termonolgie van beleving. En die is voor ons, met Abraham, Noach, Brahma/Vishnu/Shiva, Mohammed etc. veelal vanuit de spirituele God, en niet de materiële Godin, of Moedergodin, de Algodin etc.

En dát weer vanuit het besef dat wij níét "tot stand" zijn gekomen zonder... moeder én vader ... toch?

Groet RoyJava
RoyJava
 
Berichten: 366
Geregistreerd: ma 12 sep , 2005 20:07
Woonplaats: Den Haag

Berichtdoor Pallas Athena » zo 05 maart , 2006 9:32

Een zonnegod is de zon die als godheid wordt vereerd. In vele culturen was dit het geval, zoals in het oude Egypte en bij de Azteken.

zonnegoden:

-Chepri of Khepri: de ochtendzon: was een god in het Oude Egypte die een verschijningsvorm van de zonnegod Ra was. Hij werd specifiek geassocieerd met de opkomende zon. Zijn naam betekent worden of gebeuren en de Egyptenaren geloofden dat de god uit zichzelf was ontstaan. Hij had dus geen vader of moeder.
Zijn associatie met de mestkever lijkt niet vanzelfsprekend, maar kan toch duidelijk worden verklaard. Enerzijds duwen ze hun zaad in een grote bal die ze voor hun duwen. Dit is vergelijkbaar met de zonnebaan. Hun associatie met de zelfgenese komt waarschijnlijk uit de voor de Egyptenaren spontane ontstaan van mestkevers in de mest.De god Khepri was erg populair in het Oude Egypte en we vinden talrijke afbeelden van de mestkever in de vorm van amuletten, die de dode moest beschermen van onheil en schilderingen op de muren van graven. Het centrum van de cultus van Khepri lag in Heliopolis, de stad van de zon.

-Ra: Ra of Re was de zonnegod van de Egyptische mythologie. Hij werd vooral belangrijk ten tijde van de Ve dynastie. Voor die tijd waren Horus en mindere mate Seth de huisgoden van de koningen. Met de komst van het Middenrijk (XIe en XIIe dynastie) werd Amon de voornaamste god van de farao's, maar Ra werd spoedig aan hem gelijk gesteld. Ra is de koning der goden, hij wordt wel gelijkgesteld aan Kheperi, de Schepper. Hij bereist de hemel in zijn Boot en zetelt in zijn Troon op deze Boot van Miljoenen Jaren.

-Atoem: de avondzon; Atoem is in de Egyptische mythologie de zelfgeschapen voorwereldlijke scheppergod en de voorvader van alle andere goden en de farao's. Volgens een van de bekendste Egyptische scheppingsverhalen is het eerste land ontstaan toen Atoem verrees uit het oerwater. Atoem is de schepper van het eerste godenpaar Sjoe, de god van de lucht, en Tefnoet, de godin van de vochtige aarde. Door hun schepping kwam een einde aan de oersituatie. Er bestaan verschillende verhalen over hoe Sjoe en Tefnoet geschapen werden. In een daarvan worden beiden geschapen uit het zaad en de hand van Atoem. In een andere versie wordt Sjoe uitgeniest en Tefnoet uitgespuugd. Atoem behoorde net als deze andere goden tot de Enneade van Heliopolis Atoem werd oorspronkelijk gezien als de oppergod en vader van de schepping, maar in later tijden werd die plaats ingenomen door de zonnegod Re waardoor Atoem degradeerde tot 'de oude zon', ofwel de westelijke zonsondergang. Atoem wordt voorgesteld als een mens met een dubbele kroon, maar hij kon ook worden afgebeeld als een slang

-Shamash of Sama was de gebruikelijke Akkadische naam van de zonnegod in Babylonië en Assyrië, in het oude Sumerië bekend als Utu.

De naam betekent wellicht "dienaar" en zou aldus duiden op een op enig moment secondaire positie van deze godheid. Zowel in vroege als in late inscripties wordt Sha-mash aangeduid als de "nakomeling van Nanna", dus van de maangod, en aangezien in de enumeratie van het pantheon de maangod Sin over het algemeen precedentie krijgt boven Shamash, is het waarschijnlijk in de relatie met de maangod dat de zonnegod de afhankelijke macht lijkt. Zulk een veronderstelling lijkt gerechtvaardigd uit het belang van de maan in de kalender en in astrologische berekeningen, zowel als met het feit dat de maan-cultus afkomstig is van het nomadische, en daarom vroegere, stadium van beschaving, terwijl de zonnegod pas tot vol belang komt na uitvinding van landbouw. De twee belangrijkste cetra van zonneaanbidding in Babylonië waren Sippara, in de heuvels bij Abu Habba, en Larsa, in het moderne Senkerah. De belangrijkste heiligdommen in beide plaatsen werden E-barra (of E-babbara) genoemd, "het stralende huis" – een directe verwijzing naar de schitterende zonnegod. Van de twee tempels is die in Sippara de meest bekende, maar tempels voor Shamash werden in alle grote centra opgericht;– zoals Babylon, Ur, Mari, Nippur en Nineveh.

De eigenschap die het meest met Shamash geassocieerd wordt is rechtvaardigheid. Net zoals de zon de duisternis verdrijft, zo brengt Shamash onrecht en misstanden aan het licht. Hammurabi schrijft de inspiratie die leidde tot het verzamelen van bestaande wetten en juridische procedures in een codex toe aan Shamash. Bovenin de stele waarop de code is geschreven staat in een bas-reliëf een scène waarin Hammurabi in verering aan Shamash, als de belichaming van het idee van recht, de codex overhandigd krijgt. Enkele eeuwen voor Hammurabi verklaarde Ur-Engur van de Ur dynastie (ca. 2600 v. Chr.) dat hij oordeel sprak "volgens de rechtvaardige wetten van Shamash".

Het was een logisch gevolg van het concept van de zonnegod dat hij beschouwd werd als degene die een slachtoffer uit de greep van demonen kan bevrijden. Een zieke man kon daarom Shamash aanroepen als de god waarop men kan vertrouwen dat hij hulp verleent aan slachtoffers van onrecht. Dit aspect van de zonnegod wordt levendig gebracht in de aan hem gewijde hymnes, die daarom als de meest schitterende producties in het gehele domein van Babylonische literatuur gezien worden. Het is evident uit beschikbaar materiaal dat de Shamash cultus in Sippar en Larsa dusdanig de overige lokale zonnegoden overschaduwde dat deze opgenomen werden in de overheersende godheid. In het systematische pantheon werden deze kleinere zonnegoden dienaars van Shamash. Zo zijn er Bunene als zijn wagenmenner, wiens wederhelft Atgi-makh is, Kettu ("rechtmatigheid") en Mesharu ("recht"), die worden geïntroduceerd als dienaars van Shamash. Andere zonnegoden, zoals Ninurta en Nerga, de patroongoden van belangrijke centra, behielden hun onafhankelijke bestaan als bepaalde fasen van de zon. Ninib werd de zonnegod van de ochtend en de lente, en Nergal de zonnegod van de middag en de zomer zonnewende, terwijl Shamash gezien werd als de algemene zonnegod.

Samen met Sin en Ishtar vormt Shamash de tweede triade naast Anu, Enli en Ea. De drie machten, Sin, Shamash en Ishtar, symboliseren de drie grote krachten van de natuur: de zon, de maan en de leven brengende kracht van de aarde. Some vinden we Adad, de stormgod, in plaats van Ishtar, geassocieerd met Sin en Shamash, en het kan zeer wel zijn dat deze twee varianten op de triade de doctrines van twee verschillende theologische stromingen in Babylonië weergeven, om vervolgens samengevoegd te worden in de erkenning van een groep bestaande uit alle vier de godheden.

De metgezel van Shamash stond bekend als A. Ze wordt echter nauwelijks genoemd in de inscripties behalve in combinatie met Shamash.

-Helios komt van het Grieks en betekent zon. Helios is de zonnegod uit de Griekse mythologie. De oude Grieken hadden vele goden en ze stelden deze goden allemaal voor als supermensen. Zo ook Helios.

Hij is de baas, de heerser van de nieuwe dag. Met zijn stralende zonnewagen rijdt hij door de hemel en brengt de mensen licht. 's Morgens stijgt hij in het oosten op uit de oceaan (Oceanus), de wereldzee die de aarde omspoelt. Na een tocht langs de hemel daalt hij 's avonds weer in het westen neer in de oceaan. 's Nachts vaart hij op zijn zonneboot terug van het westen naar het oosten over de oceaan.

Helios wordt altijd afgebeeld in een licht gewaad met een stralenkrans om zijn hoofd. Meestal zit hij in een wagen en ment hij zijn vlammen-snuivende paarden. Helios heeft ook een zoon, Faëthon. Het verhaal vertelt dat de mensen niet willen geloven dat Faëthon een zoon van de zonnegod is. Om achter de waarheid te komen, gaat Faëthon naar zijn vader. Hij vraagt zijn vader hem een teken te geven zodat hij kan bewijzen dat hij de zoon is van de zonnegod. Na lang aandringen krijgt hij van Helios de toelating om voor één dag de zonnewagen te besturen. De gevolgen zijn noodlottig. Wanneer Faëthon de teugels heeft genomen, schiet de wagen met wilde sprongen door de lucht en slingert heen en weer. De vurige paarden raken de vaste sterren, later schieten ze een wolkenlaag binnen, die onmiddellijk in laaiende vlammen staat. Ook de aarde raakt in brand. Geen plek op aarde schijnt door de vlammen gespaard te worden. Machteloos heeft Helios het lot van zijn zoon moeten aanzien. Op die dag, zo vertelt men, werden de bewoners van Afrika negers, en Libië werd door verdorring tot een woestijn herschapen.
Pallas Athena
 
Berichten: 189
Geregistreerd: vr 03 maart , 2006 20:33

Berichtdoor RoyJava » do 16 maart , 2006 20:49

Hier mag v/d Anui, Japan, niet ontbreken ...
RoyJava
 
Berichten: 366
Geregistreerd: ma 12 sep , 2005 20:07
Woonplaats: Den Haag

Berichtdoor Cinnamon » vr 28 jul , 2006 12:36

Er is ook nog altijd de Keltische zonnegod (en god v/h graan) Lugh, hem mogen we zeker niet vergeten aangezien hij in de Wicca erg belangrijk is (Lughnasadh, het feest op 1 Augustus).
Cinnamon
 
Berichten: 60
Geregistreerd: zo 23 jul , 2006 15:09
Woonplaats: Deventer

Zonnengoden( Baldur.)

Berichtdoor clue » di 03 okt , 2006 19:10

In Hindi is ZON ook "Suryia" en nog wat( vergeten) Saul/Saulis zou Sol-Ammon zijn en Salmoneus is daar een griekse vorm van . Hatsepsut zei van haar zoon Thutmosis-3 dat zij een Evenbeeld van de zonnengod Ammon in Punt geplaats had( Thutmosis was tijdens de regentschap van zijn Moeder de Hogepriester van Ammon, in Punt/Butho(=israel.) Van Mozes wordt gezegd dat het"Uit de Maan-geboren" betekend, maar Shamas=Sha-mozes betekend dan Zon-geboren. . . vreemd, de MAAN wordt wel de Nachtzon genoemd, en de gevallen Engel was ook de Nachtzon"Lucifer" ( soms ook de Aartsengel Michael.):(
clue
 
Berichten: 66
Geregistreerd: di 12 sep , 2006 11:35


Keer terug naar Prikbord mythologie, goden en godinnen



Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers. en 11 gasten

cron