Forum godinnen en beeldvorming
 weblog | godinnen | forum home ||

Gelul en andere kutverhalen

Is het feminisme nog nodig? Heeft het wel enige zin? Of zijn feministes verzuurde mannenhaters?
Spui je mening over het feminisme en de positie van vrouwen in de godsdiensten en in de maatschappij hier!

Gelul en andere kutverhalen

Berichtdoor els » wo 17 mei , 2006 22:38

Hai Astrid, ik zit je boek te lezen.



Het is mij allemaal uit het leven gegrepen hoor. Hahaha, ik snap niet hoe je zo kan generaliseren, maar dat het toch zo herkenbaar en universeel is. :lach2:

Alleen de titel moet ik even aan wennen. :shock:

Ik vind het echt erg leuk, en nog ontspannend ook, vanwege de ontladende werking. Hoop er zelfs nog wat inspiratie uit te halen ook.

Ik kom er nog op terug later, moet nu naar bed en alles. Maar ik wou dat toch even zeggen, en er een link naar geven, wie weet is het voor meer mensen herkenbaar.

www.vrouwenaanbod.nl
els
Beheerder
 
Berichten: 3134
Geregistreerd: zo 14 jul , 2002 22:08
Woonplaats: Amsterdam

Berichtdoor devrouwechtzien » vr 16 jun , 2006 13:40

Ha ha, leuke reactie.

Ja, dat generaliseren was wel eng. Niet om te doen, maar om het dan te publiceren!

Maar ik dacht: dat wat opgekropt is, daar zitten ook belangrijke waarheden in. Kan niet anders, want anders hoef ik het niet op te kroppen van onze cultuur.

Dus besloot ik het lef te hebben om alles er maar eens uit te gooien, dus precies te doen wat niet mag. Dan kom ik vanzelf ooit mijn eigen verscholen waarheden wel een keer tegen dacht ik.

En daarna ging het razendsnel: 'vrouwen aan bod' is daarna ontstaan, waar ik een jaar voor genomen heb, voor het doorleven van mijn tocht van 'oude denkbeelden' naar 'nieuwe denkbeelden'.

En nu is 'het vrouwelijke principe' en '666' ontstaan (www.hetvrouwelijkeprincipe.nl en 666.enealand.nl),

wat nooit gelukt was, als ik niet een aantal jaren geleden aan 'gelul....; wat begonnen.
devrouwechtzien
 
Berichten: 130
Geregistreerd: zo 05 feb , 2006 17:33

Berichtdoor els » za 17 jun , 2006 22:41

Stukje geciteerd waar ik ook ervaring mee heb. :lach2:

Maar op het moment dat je toch écht wilt dat een systeem verandert, als je bijvoorbeeld echt wilt dat het patriarchaat verandert, dan zul je van goede huizen moeten komen om alle weerstand uit het systeem te kunnen trotseren. Want een systeem blijkt super mega giga intelligent te zijn in het ervoor zorgen dat het niet hoeft te veranderen. De drie knapste trucen die een systeem daarbij inzet zijn

- Het uitputten van de deelnemers aan de verandering, zodat die het opgeven.
- Ervoor zorgen dat zoveel mogelijk potentiële veranderaars zélf onbewust de grootste dragers worden van de normen van het huidige systeem.
- De veranderaars van het systeem doen laten geloven dat het systeem daadwerkelijk veranderd is, waardoor de veranderaars hun inspanningen staken. Het systeem lacht dan in zijn vuistje, want die weet wel beter, en kan weer op zijn lauweren gaan rusten.

Zo laten we in het Nederlandse systeem de vrouwen graag geloven dat de emancipatie geslaagd is, zodat vrouwen er geen energie meer in steken. Doen ze dat wel, dan worden ze door het systeem belachelijk gemaakt, door uitspraken als 'Je bent toch geen feminist?' of 'Zo hallo, ben jij in de vorige eeuw blijven hangen of zo?', of 'Nou frusto, je moet niet het vrouwzijn problematiseren, geen slachtoffertje spelen hoor!'. En dat gebeurt dan ook door vrouwen zelf: die hebben de mannelijke norm van vrouwtjes-moeten-braaf-zijn-tegenover-het-mannelijke braaf verinnerlijkt. Het Nederlandse patriarchaat zorgt voor beeldvorming die vrouwen doet geloven dat we helemaal niet meer in een patriarchaat leven, zodat vrouwen de frustraties die zij voelen volledig aan zichzelf wijten en dus de hele tijd vooral aan zichzelf blijven werken en uiteindelijk uitgeput raken en niet meer mee doen, en dus het patriarchaat met rust laten.


Onze grootste vijand is 'het vooroordeel'. Het is natuurlijk best mogelijk dat het patriarchaat werkt als een complot van mannen die vrouwen buiten willen sluiten, maar volgens mij werkt heel veel onbewust, op basis van vooroordelen. Zwart-witdenken over mannen en vrouwen - waar vrouwen zich natuurlijk ook schuldig aan kunnen maken.

Je moet niet denken dat je een vooroordeel kan ontzenuwen door 'het tegendeel' te bewijzen. Je slooft je uit om te bewijzen dat vrouwen het allemaal best wel kunnen, maar het wordt volkomen genegeerd. Volkomen, mensen kijken dwars door je heen.

Als vrouwen dan eindelijk hebben bewezen dat ze het 'mannenwerk' best aankunnen, verandert het in 'vrouwenwerk', en devalueert het in status, in financiële waardering, de zelfstandigheid neemt af etc.

Het blijkt dat je dan hebt meegewerkt aan het graven van je eigen graf. Je blijft eeuwig onderaan de ladder hangen.

Gelukkig zijn er ook 'subcircuits'. Daar verkeren wel mensen die vrouwen voor vol aanzien. Maar voor vrouwen is het veel moeilijker om uit die subcircuits te komen dan voor mannen. Niet dat het een ramp is, het is gezelliger en minder ellebogenwerk. Maar het is wel altijd marginaal. Toch denk ik dat die randcircuits uiteindelijk kunnen dienen om de beeldvorming te veranderen.

Wat de negatieve lading van het woord 'feminisme' betreft: volgens mij is dat geen gevolg van een onbewust kenmerk van het systeem: het is een gevolg van een regelrechte, bewuste vuile oorlogvoering, gevoerd door mannen die wel degelijk verklaarde vijanden van de feministische doelstellingen zijn. Vooral in kerkelijke hoek is men hard bezig geweest het feminisme te demoniseren en het zelfs over te nemen om het aan te passen aan de eigen doelen: huisvrouwen kunnen ook heel geëmancipeerd en feministisch zijn - het gaat er maar om dat je eigen keuze maakt!

Dat is een duivels complot, dat bij het volle bewustzijn is gevoerd. Maak vrouwen die zichzelf feministe noemen te schande. Zet ze neer als mannenhaatster, en zeg dat ze alle vrouwen tewerk willen stellen, terwijl het juist aankomt op de Vrije Keuze.

Dat hameren op de 'Vrije Keuze' om de afhankelijke huisvrouw gelijk te stellen aan de zelfstandige vrouw met een eigen inkomen was fnuikend. Het is zomaar met open ogen geaccepteerd door brede groepen mensen, waaronder notabene feministes! Ze zijn erin getrapt.

Zolang er nog mensen zijn die het feminisme demoniseren en er een negatieve lading aan geven, weet je dat de strijd nog niet is volbracht.
els
Beheerder
 
Berichten: 3134
Geregistreerd: zo 14 jul , 2002 22:08
Woonplaats: Amsterdam

Berichtdoor devrouwechtzien » zo 18 jun , 2006 14:01

els schreef:Dat hameren op de 'Vrije Keuze' om de afhankelijke huisvrouw gelijk te stellen aan de zelfstandige vrouw met een eigen inkomen was fnuikend. Het is zomaar met open ogen geaccepteerd door brede groepen mensen, waaronder notabene feministes! Ze zijn erin getrapt.

Zolang er nog mensen zijn die het feminisme demoniseren en er een negatieve lading aan geven, weet je dat de strijd nog niet is volbracht.


Ach ja, die HEERLIJKE VRIJE keuze: die heerlijk vrije keuze om na de geboorte van je kind gewoon verder te gaan met precies hetzelfde leventje als dat je had. De vrije keuze om gewoon te verwachten dat 'de ander' jou vrij houdt om geen veranderingen te hoeven ondergaan.
We hebben de Paus achter ons staan.

Die HEERLIJKE VRIJE keuze, die jou onlast van elk vorm van volwassenheid of groei, die jou doet kiezen voor een sterke, geemancipeerde partner, zodat die tenminste ZONDER KLAGEN nu ALLES op de schouder neemt.
We hebben de Paus achter ons staan.

Die HEERLIJKE VRIJE keuze, waarin jij gewoon mag kiezen om te doen wat je wilt, en een ander de consequenties van jouw keuzes te laten dragen of op te ruimen.
We hebben de Paus achter ons staan.

Die HEERLIJKE VRIJE keuze om dan, als 'de ander' in deze verhalen alles maar grappig te moeten 'handelen' en het op een gegeven moment maar gewoon dus heel geemancipeerd gaan vinden om onbetaald alles thuis te doen. Dat geeft tenminste rust in de emotionele huishouding.
We hebben de Paus achter ons staan.

Die HEERLIJKE VRIJE keuze, om dit alles eigenlijk gewoon uit naam van jezelf en je kinderen ronduit belachelijk te vinden en er dus voor te kiezen om hier niet in mee te gaan.
Hee....., waar is die Paus nou ineens gebleven?
devrouwechtzien
 
Berichten: 130
Geregistreerd: zo 05 feb , 2006 17:33

Berichtdoor devrouwechtzien » zo 18 jun , 2006 14:22

Zo nou, dat was het laatste stukje reactie van mijn kant met mijn ontladingen over 'hoe het er aan toe gaat (volgens mij)'.

Ik kon het weer niet laten :bloos:

Voortaan alleen nog maar reacties in de trant van 'laten we het dan zo en zo gaan doen'.

Misschien wordt het dan wel heel stil? :knipoog:
devrouwechtzien
 
Berichten: 130
Geregistreerd: zo 05 feb , 2006 17:33

Berichtdoor SjaanTje » wo 21 jun , 2006 22:32

devrouwechtzien schreef:Voortaan alleen nog maar reacties in de trant van 'laten we het dan zo en zo gaan doen'.


Laten we dan het verliefd-verloofd-getrouwd-kerngezinnetje tot op de bodem afbreken en woongroepen-op-basis-van-respect invoeren en promoten.

Mensen die vriendschap, respect en een gezamenlijk doel hebben, kunnen een groep beginnen en gaan samenwonen. Relaties op basis van deze drie houden het langer vol dan trouwen omdat je zo verliefd bent (was).

Alle leden van de groep zullen een bepaalde rol of specifieke bijdrage aan de groep moeten bedenken en leveren. Omdat je niet met 1 mannetje en 1 vrouwtje en eventueel een paar kinderen in een huis woont, voorkom je het automatische vervallen in mannetje-vrouwtje-rolpatronen.

Alle romantische relaties blijven buiten de woongroep. Zo voorkom je het bijzonder irritante klitten in het begin van de relatie en alle scheidingsdrama's binnen de groep als het eens mis gaat met de romantiek.

Eventuele kinderen die voortkomen uit de romantische relaties worden in de woongroep opgevoed en verzorgd, door de leden die daarvoor kiezen. Ook hier kunnen de leden een bepaalde rol kiezen: de spelletjestante, de voorleesoom, de sporttante, de koekjesbakoom, etc.

De kinderen zijn en blijven van de moeder en het moet geen probleem opleveren dat ze in een woongroep leven. De moeder hoeft niet de hele tijd achter de biologische vader aan te hollen en te smeken of hij ook eens voorleest. Ook juridisch komt het wel goed. Tenslotte is het uiteindelijk ook goedgekomen met het 'onechte' kind.

Tijdens of na het afbreken van het kerngezinnetje gaan we de kinderen ontscholen. We spreken af dat een kind recht heeft op een bepaalde hoeveelheid kennis, te behalen en evalueren als het kind 14/16/18 (noem maar een leeftijd) is.

Of het kind naar een kop-dicht-en-luisteren-school gaat of met de rekentante en schrijfoom naar de bibliotheek gaat, of een kind 8 vakken per dag krijgt of 1 vak per jaar tot op de bodem mag uitpluizen, mogen de moeder, eventuele verzorgers en het kind zelf bepalen.

Zo krijgt een kind de tijd zich op zijn eigen tempo te ontwikkelen, de eigen interesses te volgen en zichzelf te ontplooien. De kinderen zijn dan niet meer zo makkelijk te plooien door de heersende industriele klasse, maar met het basisinkomen moet dat geen probleem meer zijn, want dan kan iedereen doen wat hij zelf wil en kan.

devrouwechtzien schreef:Misschien wordt het dan wel heel stil? :knipoog:

Niet als het aan mij ligt. :lach2:
SjaanTje
 
Berichten: 134
Geregistreerd: di 21 feb , 2006 22:59

Berichtdoor els » ma 26 jun , 2006 19:50

devrouwechtzien schreef:Voortaan alleen nog maar reacties in de trant van 'laten we het dan zo en zo gaan doen'.


Okee... het is jouw boek, jij mag het zeggen. :D

Sjaantje schreef:Laten we dan het verliefd-verloofd-getrouwd-kerngezinnetje tot op de bodem afbreken en woongroepen-op-basis-van-respect invoeren en promoten.


Laten we ook expliciet het 'vaderrecht' ondergraven. Geen enkel kind heeft 'recht' op een vader. Een vader is prima als hij er uit vrije wil bij is, maar hij kan nooit via het kind rechten uitoefen op de moeder, zeker niet als er geen sprake is van een huwelijk of contract. Het is nu eenmaal zo dat de vrouwen de kinderen krijgen. Vrije seks is mij best, maar niet om dan opeens rechten op het kind te gaan claimen dat tijdens een informeel samenzijn is verwekt, of om vrouwen te kunnen domineren vanwege dit kind.

En verder: zo'n leefgroepachtig iets lijkt me veel interessanter dan het krampachtige huwelijk waarin de combinatie werk/inkomen en zorg voor de kinderen helemaal niet mogelijk is, en waarin degene die de zorgtaken heeft zonder inkomen tussen vier muren verkommert en van de maatschappelijke ontwikkelingen is afgesneden.

Ik ben dus ook voor wat breder georganiseerde leef/woongroepen waar meer mensen aan deelnemen, zodat er ook bredere uitwisseling tussen mensen mogelijk is. Kinderen vinden dat trouwens ook altijd erg gezellig, hoe meer zielen, hoe meer vreugd, is hun aangeboren motto.

Je zal dan wel wat moeten regelen over het delen van verantwoordelijkheid en het inkomen, en niet alles overlaten aan informele afspraken en vertrouwen. Corvee, daar ben ik altijd dol op, vooral voor de vervelende klussen. Belangrijk werk zoals koken moet je natuurlijk niet aan iedereen overlaten.

En je moet iets kunnen oplossen als je 'intriganten' en 'perfectionisten' in je midden hebt. Sjongejonge, wat kan 1 verkeerd persoon de hele stemming bepalen zeg. Makkelijk gezegd natuurlijk dat je zo iemand eruit moet gooien, maar voordat je door heb wat er aan de hand is ben je vaak alweer een paar jaar verder. Het voordeel van het huwelijk is hier gewoon dat je dan 'uit elkaar' gaat, maar hoe los je zoiets op als je met meer mensen bent?
Een 'matriarch' aanwijzen, misschien. Een 'prima inter pares' met diplomatieke talenten die voorkomt dat het escaleert.

Wat je zegt lijkt wel wat op een matriarchaal verband, met dit verschil dat je niet samenleeft met je familie maar dat je zelf je eigen vrienden bij elkaar zoekt. Dat lijkt me eigenlijk ook veel handiger. Het blijven leven in familieverband had veel te maken met de vererving, die via een matriarchele erflijn intact bleef. In zulke woongroepen als jij hier beschrijft, heb je daar eigenlijk niets mee te maken, want er wordt steeds weer 'gehergroepeerd'.

Je zal wel flinke woonruimte moeten hebben, want veel mensen zijn nogal gehecht aan privacy, of aan een plek waar ze ongestoord kunnen werken. Iedereen een eigen slaapkameren, en de kinderen op zolder op stapelbedden?

Maar dit is waarschijnlijk vooral een probleem omdat de samenleving er gewoon niet op ingericht is.
els
Beheerder
 
Berichten: 3134
Geregistreerd: zo 14 jul , 2002 22:08
Woonplaats: Amsterdam

Berichtdoor Zunrita » wo 28 jun , 2006 14:05

Zulke woongroepen of communes zijn er in de jaren 1960-'80 massaal geweest, ik heb er heel wat gekend: ze braken niet zozeer op 'het neuken' maar op 'de keuken'. Er valt niet lang samen te leven met mensen die de boel tot een stal laten verworden als het hun beurt is.

Er bestaan nog steeds woongroepen hier en daar, vooral onder mijn leeftijdsgenoten (60+). Die draaien alleen goed als ieder haar(v/m) eigen ruimte(s) en bezigheden heeft en daarnaast een gemeenschappelijke ruimte en gemeenschappelijke bezigheden. De verplichting om 'alles' te delen (van partner tot pleepapier) heeft alleen maar tot drama's geleid.
Zunrita
 
Berichten: 219
Geregistreerd: za 13 nov , 2004 22:42

Berichtdoor devrouwechtzien » wo 28 jun , 2006 23:09

SjaanTje schreef:
Laten we dan het verliefd-verloofd-getrouwd-kerngezinnetje tot op de bodem afbreken en woongroepen-op-basis-van-respect invoeren en promoten.


Volgens mij werkt zo'n woongroep dan niet zozeer door de vorm, maar door het bewuste besluit dat je VOORAF dus blijkbaar neemt, om niet in standaard ge-eikel van relaties te stappen.
Ik denk wel dat er meer positieve aandacht voor zou mogen zijn, voor woongroepen waarin je samen, met zijn allen, voor de kinderen zorgt. Zodat mensen dat meer als oprechte keuzemogelijkheid zouden zien.
Dat iedereen in die woongroep dan eventueel via KI a-verliefd elkaar onderlings kruis hebben bestoven :knipoog: , is dan eigenlijk van geen belang: dat men met zijn allen voor de kinderen zorgt, en elkaar daarin respecteert, DAT beeld is van belang. Maar een dorp, of gemeente IS volgens mij zo'n woongroep: it takes a village to raise a child.

SjaanTje schreef:Alle romantische relaties blijven buiten de woongroep. Zo voorkom je het bijzonder irritante klitten in het begin van de relatie en alle scheidingsdrama's binnen de groep als het eens mis gaat met de romantiek.


Jouw woongroep idee klinkt niet zozeer iets waar je vol passie VOOR kiest, maar meer als een 'oplossing', ter voorkoming van iets anders: dat gezeik in een relatie. Het klinkt alsof je eigenlijk gewoon wilt ontkomen aan de perikelen die bij een relatie (met kinderen erbij) 'horen'. Geef ik je groot gelijk in, want die perikelen 'horen' er helemaal niet bij. Maar die programmaatjes beginnen gek genoeg vanzelf ineens af te draaien, zodra er kinderen zijn: minstens 1 van de partners vindt dat ie daar recht op heeft of zo, om dat zeik-programma te doorlopen. En de meesten mensen vinden het gek genoeg van groot belang, dat jij OOK geborgen bent, in zo'n fijne relatie, waar jij dan ook die standaardprogrammaatjes moet verduren: dat heet 'liefde'. HA HA HA HA HA. Ooit heeft een man boos tegen mij gezegd, toen ik vrij snel achter elkaar 2 relaties had verbroken: 'Weet jij eigenlijk wel wat liefde is?' Die man sloeg zijn vrouw en terroriseerde zijn kinderen met het afhouden van zijn aandacht, als ze hem niet de hele tijd duidelijk maakte hoe blij ze waren met zijn aandacht. Het feit dat hij daar regelmatig veel spijt van had en zich bedronk en dan zijn vrouw bedroog, vond hij een teken van echte liefde, want kijk maar eens, hoe veel pijn hij eigenlijk leed.
En zo ben ik vaker aangesproken over 'echte liefde' door mensen die echt werkelijk fantastisch bijzondere relaties hadden (not).

Maar ik geloof in echte liefde hoor. En ook dat je die kunt vinden. En dat je het daar heeeeeeel fijn mee kunt hebben.
Maar niet met iemand die nooit heeft hoeven te emanciperen. Dan ben je alleen maar de achterstallige ontwikkelingslast van de ander aan het dragen, en heb je er gewoon nog een kind bij. Gooooooooooh.

Je schrijft 'dat moeder niet achter de biologische vader hoeft aan te hollen, om te smeken of hij ook wil voorlezen'. DAT is volgens mij je echte wens (maar dat kan totale projectie van mezelf zijn hoor :twisted: ): het verlangen dat vaders er gewoon voor hun kinderen ZIJN (op eigen wijze), en dat de maatschappij niet net doet alsof dat nog steeds de opvoedingstaak van moeders is: de vader duidelijk maken dat ie ook iets moet willen. Bedelende moeders, ter compensatie van de emancipatie achterstand van vaders.
Ik vind het ronduit om te kotsen dat het anno 2006 nog steeds zo is, dat veel vaders denken dat ze geen EIGEN verantwoordelijkheid hebben om een relatie met hun kinderen op te bouwen en te onderhouden. KOTS!
Zoooooooo, ik kon het toch weer niet laten.

SjaanTje schreef:
Zo krijgt een kind de tijd zich op zijn eigen tempo te ontwikkelen, de eigen interesses te volgen en zichzelf te ontplooien. De kinderen zijn dan niet meer zo makkelijk te plooien door de heersende industriele klasse, maar met het basisinkomen moet dat geen probleem meer zijn, want dan kan iedereen doen wat hij zelf wil en kan.

En dat is dan ook precies de reden waarom we geen basisinkomen hebben: want dan zou iedereen ineens oprecht de eigen keuzes maken. ZUCHT, wat verlang ik naar de anarchistische effecten van het basisinkomen!!!!!!! Ik verlang zo naar de vrijheid die dan in mensen ontstaat. Ik gun het heel de wereld van harte
devrouwechtzien
 
Berichten: 130
Geregistreerd: zo 05 feb , 2006 17:33

Berichtdoor devrouwechtzien » wo 28 jun , 2006 23:39

els schreef:[Laten we ook expliciet het 'vaderrecht' ondergraven. Geen enkel kind heeft 'recht' op een vader.


Elk kind heeft juist wel recht op een vader. Elk kind heeft het recht op een relatie met zijn of haar moeder EN vader. De vorm van die relatie is aan de ouders zelf. ( Dat is nog iets anders dan 'zorgen' voor je kinderen).

Dat recht van het kind, dient een ouder niet te beschamen, door als de ene ouder de andere ouder te willen consumeren voor eigen gerief, of door je zo te gedragen tegenover je kind, dat je kind zich onveilig voelt.
Dan is het recht van een gezonde omgeving voor het kind belangrijker geworden dan de relatie met die ouder.
devrouwechtzien
 
Berichten: 130
Geregistreerd: zo 05 feb , 2006 17:33

Berichtdoor els » do 06 jul , 2006 9:10

Nog even over de taakverdeling van al het te verrichten werk en de verantwoordelijkheden in een woongroep: ik heb als oplossing bedacht dat iedereen die tot zo'n woongroep wil toetreden een opleiding in huishoudelijke werkzaamheden moet volgen. Vervolgens is er natuurlijk corvee, of een dienstregeling, of hoe je het ook wil noemen. Wie niet in staat is zijn opleidinkje met succes te doorlopen, wordt gewoon niet tot de woongroep toegelaten. En wie er daarna de kantjes vanaf loopt - 'het is toch schoon, ik zie niet wat er mee mis is' -, wordt er gewoon weer uitgewieberd.

Het is een variant van de taakverdeling binnen het huwelijk, maar die is vastgelegd door geboorte, en de verantwoordelijkheden zijn gescheiden, net zoals de machtsverhoudingen. Dat moet in een woongroep dus anders. Ook kun je niet van bovenaf opleggen hoe woongroepen dienen te draaien, iedereen moet dat voor zichzelf uitmaken. Natuurlijk kun je wel ervaringen delen.

Ook moet je misschien een soort 'contract' opstellen over de eisen en wensen die je aan de deelnemers stelt. Nogmaals, wat het huwelijk betreft zijn deze eisen impliciet besloten in het systeem. Dat willen we niet in woongroepen, maar er moet toch een norm zijn waar iedereen zich aan moet houden, en die bij iedereen bekend is. 'Laissez faire'-mensen passen niet goed bij Pietjes (of waarschijnlijk beter Marietjes) Precies, of misschien zijn er juist ook wel weer mensen die tegengestelde polen aantrekken. Je moet van tevoren bedenken wat je wil en hoe je hiermee om wil gaan.
els
Beheerder
 
Berichten: 3134
Geregistreerd: zo 14 jul , 2002 22:08
Woonplaats: Amsterdam

Berichtdoor els » do 06 jul , 2006 9:27

devrouwechtzien schreef:Elk kind heeft juist wel recht op een vader. Elk kind heeft het recht op een relatie met zijn of haar moeder EN vader. De vorm van die relatie is aan de ouders zelf. ( Dat is nog iets anders dan 'zorgen' voor je kinderen).

Dat recht van het kind, dient een ouder niet te beschamen, door als de ene ouder de andere ouder te willen consumeren voor eigen gerief, of door je zo te gedragen tegenover je kind, dat je kind zich onveilig voelt.


Volgens mij heb jij het over een gezinsvorm waar een vader wel aanwezig is maar zich aan de zichtbaarheid onttrekt. Ik heb het over alleenstaande moeders, of moeders die de vader helemaal niet kennen of willen kennen.

Volgens mij moet het op geen enkele manier mogelijk zijn dat mannen de kinderen van vrouwen waar ze behalve een incidentele wip niets mee te maken hebben kunnen claimen, ook niet onder het mom van het nieuwerwetse emotie-argument 'recht op een vader'. Hierdoor worden vrouwen altijd in hun vrijheid bedreigd, alleen maar omdat mannen het niet kunnen verkroppen dat zij nu eenmaal geen kinderen kunnen krijgen. Het is flauwekul dat kinderen die geen vader hebben onevenwichtige, zielige kinderen met een gat in hun ziel zijn.

Ik bedoel dus geen mannen die van het begin af aan een relatie met een vrouw begonnen met als doel samen kinderen te krijgen. Ook in dat geval denk ik trouwens dat je de rechten en plichten die de ouders volgens de betreffende vader en moeder zouden moeten hebben duidelijk door moet spreken en misschien zelfs vast moet leggen.

Dat wil dus zeggen dat je best tot de slotsom kan komen dat de moeder zich met de kinderen bezighoudt en de vader met het werk buitenshuis om het geld in te brengen.
Ik vind het niet verstandig, maar hele horden mensen zijn opgevoed om het zo te doen en ze hebben er geen psychisch probleem mee. De problemen van dit systeem worden natuurlijk pas zichtbaar als het spaakloopt. Daarom kan het geen kwaad mogelijke problemen ook van tevoren al door te spreken, zodat beide partijen weten waar ze aan toe zijn. Wat gebeurt er bij echtscheiding, wat is het gevolg doordat de man wel een opleiding, een baan, werkervaring en een inkomen heeft maar de vrouw niet, hoe zit dit bij overlijden van een van de partners etc.

Wat dat betreft is het huwelijk heel oneerlijk: het wordt gepresenteerd als een heilige verbintenis, waarin liefde, kinderzegen en oprechte trouw tussen man en vrouw een rol spelen, maar de tekortkomingen van het systeem worden systematisch verzwegen en zijn taboe verklaard. Dat komt natuurlijk omdat het doel van het huwelijk het vastleggen van het vaderschap is, en niet eeuwige liefde en kinderzegen.

Als deze problemen uit de taboesfeer worden gehaald en openlijk worden gesproken (dwz in de kringen waar dit nog niet is gebeurd) zal de bereidwilligheid tot zo'n verdeling vanzelf afnemen, en zullen mensen andere oplossingen willen.
els
Beheerder
 
Berichten: 3134
Geregistreerd: zo 14 jul , 2002 22:08
Woonplaats: Amsterdam

Berichtdoor SjaanTje » do 27 jul , 2006 13:39

In deze draad is goed zichtbaar, waarom de behoudende hoek het altijd veel makkelijker heeft dan de vooruitstrevende. Teveel verschillende vooruitstrevende inzichten en plannen, want creativiteit geboden, terwijl de behoudende tak gewoon lekker kan doen wat al honderden jaren gebruikelijk is.

Ik moet zeggen dat ik de hele 'emancipatie' een achterhaald en ook voornamelijk mislukt experiment vind. Vrouwen zijn alleen maar massaal in een mannenrol gedrukt en hebben er niets voor teruggekregen, behalve dat veel mannen na heeeel lang zeuren en bedelen met een 'mens zeur niet zo' eindelijk eens wat gaan afstoffen. De 'emancipatie' kan alleen maar plaatsvinden in een tot op het bot patriarchaal model, waarbij ons vrouwen af en toe eens een emanciperend wetje toegeworpen wordt, ook weer na lang zeuren, om ons maar binnen het onderdrukkende, en vooral zenuwslopende systeem te houden. En ik vind, dat het roer radicaal om moet.

Ik ken uit mijn omgeving vele samenleefmodellen en moederschapsmodellen, die soms goed gaan en soms fout, maar dat heeft niets met de modellen op zich te maken, maar met de verkeerde combinatie van karakter en model. Iemand die niet voor het traditionele huwelijk deugt, trouwt toch en iemand die niet geschikt is om in een grotere groep te leven, probeert het toch, met alle gevolgen van dien. Het heeft met karakter, opvoeding en idealen te maken, denk ik. Ik zie woongroepen die al vanaf de jaren 70 goed draaien en ik zie ook huwelijken na 2 jaar stuklopen.

Ook ken ik vrouwen die graag een kind zouden hebben, maar niet voor hulp in aanmerking komen en ook vrouwen die de een na de ander krijgen zonder het echt te willen of zonder de kinderen ook maar te kunnen verzorgen. De patriarchale regel schijnt te zijn: als je als vrouw een kind wilt (en dat schijnt een biologische drang te zijn die zich bij iedereen zomaar ineens kan manifesteren), zul je ook de verwekker erbij moeten nemen, en liefst de rest van je leven al je energie verdelen tussen de - logische - zorg voor je kind en de verzorging van de verwekker.

Ik zou zeggen: ga de kroeg in als je een kind wilt en laat mannen volledig in het ongewisse of zij een kind hebben of niet. Als deze gang van zaken ze werkelijk dwars zit, zullen ze vanzelf gaan aanbieden er altijd voor het kind te zijn, etcetera. En zo niet, dan heb je als moeder alle tijd en energie voor je kind. Zoals het nu gaat, moeten mannen een leven lang beloond worden voor de (ongetwijfeld pijnlijke) donatie van hun (kostbare, want zeldzame) zaad.

En als je dan per se een man voor bij je kinderen wilt, leg dan in je huwelijkscontract al vast wat je van hem verwacht. Dat schijnt tegenwoordig te kunnen, gedragsregels in een huwelijkscontract. Al ben ik benieuwd wat daar van terecht gaat komen, want vrouwen durven al niet om huwelijkse voorwaarden te vragen, omdat dat niet in hun sprookjeshuwelijk-ideaal past, of omdat ze verwachten dat dat vanzelf wel goed gaat of dat hij wel bijtrekt als ze eenmaal getrouwd zijn.

Ik denk, net als jullie dat stiekem of minder stiekem doen, dat het huwelijk ook maar is opgedrongen en dat steeds minder mensen het als ideaal zien, waar je vol passie VOOR kiest. Misschien als de voor- en nadelen van een zelfgekozen groep naast die van een moreel (of romantisch) opgedrongen huwelijk gelegd worden, dat meer mensen met nog meer passie voor de woongroep kiezen.

Het mooie van een groep is, dat je er voor kiest en dat je zaken tot in de details kunt afspreken, zonder automatisch bij ieder sociaal of emotioneel hikje in standaardpatronen te vervallen op grond van sekse, leeftijd en dus rang binnen de relatie.
Natuurlijk moet er rekening gehouden worden met natuurlijke en aangeleerde emoties, moeten leden zich terug kunnen trekken en moet er een bepaalde orde in zo'n groep zijn, maar delen van basisgoederen als wc-papier zou toch wel handig zijn :)
SjaanTje
 
Berichten: 134
Geregistreerd: di 21 feb , 2006 22:59

Berichtdoor els » vr 28 jul , 2006 12:27

Sjaantje schreef:Ik moet zeggen dat ik de hele 'emancipatie' een achterhaald en ook voornamelijk mislukt experiment vind. Vrouwen zijn alleen maar massaal in een mannenrol gedrukt en hebben er niets voor teruggekregen, behalve dat veel mannen na heeeel lang zeuren en bedelen met een 'mens zeur niet zo' eindelijk eens wat gaan afstoffen.


Qua machtsverhoudingen schort er nog wel een en ander aan, maar qua seksuele vrijheid zijn we er wel op vooruit gegaan. Het gemene, lasterlijke geroddel waarmee je vroeger geterroriseerd en beperkt werd, is heel erg teruggedrongen. Je bent in elk geval geen sociale outcast meer als je een vrij seksueel leven leidt, of als je niet getrouwd bent.

Het gevolg is ook dat je veel meer 'geestelijke' vrijheid hebt. Je kan in grote mate doen wat je wil doen, zonder dat je voortdurend te horen krijgt 'dat hoort niet voor een vrouw'. Ik zal niet zeggen dat je niet voortdurend tegen drempels oploopt, seksisme bestaat echt wel, maar je kan in principe doen wat je wil. Je hoeft je niet meer te verkleden als man of een mannennaam aan te nemen als je een boek wil schrijven of een bepaalde opleiding wil volgen. Dat is duidelijk een grote stap vooruit. Je moet dit natuurlijk wel weten te waarderen.

Het is natuurlijk wel een probleem dat je keuzevrijheid wordt beperkt door de beperktere financiele middelen. Bovendien heeft het een weerslag op je kinderen, als je die hebt als alleenstaande moeder.

Maar dit kun je misschien makkelijker oplossen door te strijden voor meer inkomensgelijkheid in het algemeen dan voor nog meer vrouwenemancipatie.

Wat bedoel je overigens met 'mannenrol'?
Zelf vind ik dat men in bepaalde kringen schijnt te denken dat de emancipatie vooral is geslaagd als vrouwen door dat zogenaamde 'glazen plafond' heen kunnen en mee mogen doen met het selecte gezelschap van topinkomens van de uitbuitende klasse. Ik voor mij vind dat beslist een teken van 'mislukt zijn'. De emancipatie pas geslaagd als er ook een klein gezelschap van topvrouwen mee mag doen met het parasiteren op de grote massa?

Als je zoiets bedoel met 'mannenrol' en 'patriarchaal', dan ga ik er helemaal aan mee. Wat mij betreft kan 'vrouwenemancipatie' pas slagen als de verhouding tussen alle mensen minder piramidaal is.

Ik ken uit mijn omgeving vele samenleefmodellen en moederschapsmodellen, die soms goed gaan en soms fout, maar dat heeft niets met de modellen op zich te maken, maar met de verkeerde combinatie van karakter en model. Iemand die niet voor het traditionele huwelijk deugt, trouwt toch en iemand die niet geschikt is om in een grotere groep te leven, probeert het toch, met alle gevolgen van dien. Het heeft met karakter, opvoeding en idealen te maken, denk ik.


'Samenleven' moet je eigenlijk ook leren in je opvoeding. De meeste mensen die ik ken zijn erg solitair. Ik weet niet hoe de opvoeding dit voor elkaar heeft gekregen. We kunnen goed voor onszelf zorgen en goed onze vrienden uitzoeken, maar als mensen echt aan elkaar zijn overgeleverd, werken ze elkaar op de heupen of ze remmen elkaar af.

Misschien moet je hier ook normen voor hebben: hoe kun je omgaan met de mensen waarmee je samenleeft op een manier die stimulerend is, en goed is voor de persoonlijke ontwikkeling? Hoe de groep er van kan profiteren, vind ik niet zo moeilijk te bedenken, maar hoe je als individu jezelf kan blijven en door een groep gestimuleerd kan worden, is volgens mij iets waar veel te weinig over is nagedacht.

Je moet bijvoorbeeld als groep oog hebben voor de wensen en aanleg van de anderen en hier ruimte voor laten. Als individu moet je niet het gevoel hebben dat je anderen in de weg loopt met je bezigheden.

Het is natuurlijk handig bij voorbaat gelijkgestemden op te zoeken, maar dan nog, samenleven in groepsverband is niet iets wat wij in de opvoeding meekregen, zeker niet op een niveau van gelijkwaardigheid en individuele belangen.

Ik zou zeggen: ga de kroeg in als je een kind wilt en laat mannen volledig in het ongewisse of zij een kind hebben of niet.


Dit ben ik natuurlijk volledig met je eens, maar het is dus precies het punt waar vrouwen tegenwoordig worden geteisterd door het emotieargument van het 'recht op een vader'. Kinderen wordt wijsgemaakt dat ze depressief en onvolledig zijn als ze niet weten wie hun vader is. Hun leven lang moeten zij op zoek, en kunnen ze hem niet vinden, dan zijn ze treurige, halve mensen. Moeder krijgt hiervan de schuld: en dat is precies de bedoeling. Via zogenaamde onevenwichtige vaderloze kinderen worden de moeders gedwongen hun hoerige, onverantwoordelijke gedrag te laten varen - de enige manier nog om ons klein te krijgen, nu we de vaders niet meer nodig hebben.

Dat is dus waarom we volgens mij ons zo hard mogelijk moeten verzetten tegen de opvatting dat 'elk kind heeft recht op een vader'. Dat is een bewuste, moderne aanval op vrouwen die gewoon een kind willen zonder man erbij.
Nogmaals, ik zeg niet dat je de vaders die er zijn binnen een huwelijk of zo moet lastig vallen, of dat die minder recht op hun kinderen hebben, al vind ik wel dat mensen meer moeten nadenken over de mogelijke gevolgen na een scheiding.
Ik heb het over de bewuste keuze van vrouwen een kind te willen zonder de verwekker erbij te moeten nemen.

En als je dan per se een man voor bij je kinderen wilt, leg dan in je huwelijkscontract al vast wat je van hem verwacht. Dat schijnt tegenwoordig te kunnen, gedragsregels in een huwelijkscontract.


Wat mij betreft zou het een norm moeten zijn. Van te voren doorspreken wat je wil, en ook de mogelijkheden voor na een eventuele scheiding doorlopen en vastleggen. Niet alleen vanwege het juridische gemak, maar vooral om mensen te dwingen na te denken over wat ze van plan zijn.

Het mooie van een groep is, dat je er voor kiest en dat je zaken tot in de details kunt afspreken, zonder automatisch bij ieder sociaal of emotioneel hikje in standaardpatronen te vervallen op grond van sekse, leeftijd en dus rang binnen de relatie.


Ik krijg opeens een leuk commercieel en ideologisch idee: een relatiebemiddelingsbureau beginnen voor woongroepen?

Een ideologisch werkzaam concept bedenken, en een contactplatform opzetten - lijkt me leuk, en bovendien kun je dan wat concurrentie bieden tegen dat patriarchale gedoe.

Natuurlijk moet er rekening gehouden worden met natuurlijke en aangeleerde emoties, moeten leden zich terug kunnen trekken en moet er een bepaalde orde in zo'n groep zijn, maar delen van basisgoederen als wc-papier zou toch wel handig zijn :)


Een praktisch probleem - huisvesting voor woongroepen. Hoe organiseer je dat? Ik bedoel, moet iedereen een eigen kamer hebben in een woongroep? Ik zou dat wel willen, ik ben van de solitaire generatie. Maar waar vind je huizen die hierop berekend zijn? Of moet je een aantal rijtjeshuizen naast elkaar verbouwen?
els
Beheerder
 
Berichten: 3134
Geregistreerd: zo 14 jul , 2002 22:08
Woonplaats: Amsterdam

Berichtdoor SjaanTje » di 01 aug , 2006 16:35

els schreef:Het gevolg is ook dat je veel meer 'geestelijke' vrijheid hebt. Je kan in grote mate doen wat je wil doen, zonder dat je voortdurend te horen krijgt 'dat hoort niet voor een vrouw'. Ik zal niet zeggen dat je niet voortdurend tegen drempels oploopt, seksisme bestaat echt wel, maar je kan in principe doen wat je wil.

Okee, dat je tegenwoordig financieel voor jezelf mag zorgen en geen snor meer hoeft op te plakken als je wilt studeren, is een grote verworvenheid, maar die is al aan het begin van de vorige eeuw gedaan. Dat je niet per se meer een ongewild kind hoeft uit te dragen, is een nog grotere verworvenheid, van de jaren 70 (of 60?), maar daar houdt de emancipatie wel zo'n beetje op.

Ik vind niet, dat er van seksuele vrijheid sprake is. Het is wel zo, dat je vrijer bent in je seksualiteit omdat je niet steeds zwanger raakt, maar aan de andere kant wordt er van vrouwen wel een mannelijke omgang met seks verwacht. Vrouwen kunnen altijd en moeten dan ook altijd. Vrouwen die alleen zijn, moeten massaal naar 'singles-parties' en 'daten'. Vrouwen die een partner hebben, moeten vooral oefeningen doen om hem (het is altijd een hem) vooral bij haar te houden. Vrouwen moeten teveel, omdat ze nu eindelijk eens mogen.

Vrouwen zitten elkaar nog steeds gek te maken met oordelen en vooroordelen. Je hoeft maar in een tijdschriftenhoek te kijken om te zien wat we allemaal deze week weer moeten. Er worden hele nieuwe lichaamsdelen verzonnen om maar te 'ontdekken' en bijpassende therapieën en praatclubjes voor als het niet lukt.

Het woord stoephoer is nog steeds niet van de schoolpleinen verdwenen en ik hoef hier maar door een van de blanke achterbuurten te lopen en ik struikel over de kassieres, kapsters en verpleegsters die er onmiddellijk mee stoppen zodra zich een ventje met 'opgepimpte' vw-golf en dure gympen aandient. De hogeropgeleide meisjes kiezen vaker dan elders voor typische vrouwendingen en het aantal vrouwelijke hoogleraren en onderzoekers bleek vorige week weer eens lager te zijn dan in een gemiddeld derdewereldland.

Nu ben ik zelf behoorlijk eigenwijs, maar reken maar dat ik het niet makkelijk heb. Misschien had ik het als meiske-kapster-moeder makkelijker gehad. Ik heb op de middelbare school in de jaren '80 wis- en natuurkunde moeten laten vallen, omdat meisjes minimaal een 8 nodig hadden, terwijl jongetjes met een zesje het vak wel mochten kiezen. Ik heb later alsnog een avondschooldiploma met een 9 en een 10 voor wis- en natuurkunde gehaald, en later een mts-opleiding gedaan. Altijd redelijk technisch en ook organisatorisch werk gedaan en altijd met mannen gewerkt.
Nu solliciteer ik nog wel eens naar technisch en organisatorisch werk, en ik krijg heel veel brieven met 'geachte heer' terug, terwijl mijn voornaam toch niet echt een mannennaam is.

Ik krijg, als ik makkelijk zittende kleding uitkies, bij de kassa of zelfs al van de verkoopster op de afdeling te horen dat dit mannenkleding is. Als mijn man een nieuwe pan nodig heeft, stelt hij kooktechnische vragen en worden de antwoorden in mijn richting gegeven. Als mijn man een kledingstuk koopt en vraagt hoe het gewassen moet worden, wordt mij bezworen dat ik geen wasverzachter moet gebruiken. (Tegenwoordig ga ik met mijn rug naar de verkoopster of kassiere staan als mijn man 'vrouwendingen' doet.)

Het gedrag richting mij is misschien puur sexisme en heeft misschien ook niets met ongeëmancipeerdheid te maken, maar de bladen en ook het gedrag van vrouwen zelf (en ook het geroddel en gekonkel onderling dat nog steeds bestaat) bewijzen toch wel dat de emancipatie nog wel een duwtje kan gebruiken
Het is natuurlijk wel een probleem dat je keuzevrijheid wordt beperkt door de beperktere financiele middelen. Bovendien heeft het een weerslag op je kinderen, als je die hebt als alleenstaande moeder.

Maar dit kun je misschien makkelijker oplossen door te strijden voor meer inkomensgelijkheid in het algemeen dan voor nog meer vrouwenemancipatie.

Ik vind sowieso dat er een alleenstaande-moeder-bijslag moet komen, of een vorm van kinderbijslag die naar de moeder gaat. En dan genoeg om het kind van te kunnen kleden, voeden en scholen. En geen boetes vanwege gevolgde opleidingen of niet genoeg gesolliciteerd hebben. De fooien en de ingewikkelde weg naar de bijzondere bijstand zijn niet het toppunt van waardering voor moeders en hun inspanningen om de samenleving wat te 'vergroenen'.

Verder zag ik vandeweek weer het onderhand welbekende feit in de krant, dat vrouwen structureel minder verdienen dan mannen, ook in dezelfde beroepen en met dezelfde opleidingen en jaren ervaring. Nu stond erbij dat vrouwen die meteen bij de sollicitatie onderhandelden over hun salaris, hetzelfde verdienden als de mannen (die kennelijk standaard onderhandelen).

De moderne oplossing (de viva-methode, zal ik maar zeggen) zou nu zijn, om de vrouwen naar allerlei onderhandelingscursussen te sturen, een golf van 'hoe onderhandel ik met mijn toekomstige werkgever'-boeken op de markt te gooien en in alle vrouwenbladen met tips en truuks te komen. Oftewel: aanpassen aan de mannenwereld. Zoals altijd eigenlijk. Vrouwen moeten onderhandelen.

We kunnen het ook eens omdraaien: kijk per jaar per beroep/opleiding/ervaring wat de mannen verdienen, en pas de salarissen van vrouwen in die groep aan. Daarmee kun je misschien ook de hoge salarissen een beetje aanpassen in bepaalde groepen. Een werkgever zal dan misschien tegen een man zeggen: ik zou jou best 1000 euro per maand extra willen geven, maar dan moet ik al jouw collega's dat ook geven en dan neem ik liever iemand (een vrouw) die genoegen neemt met datgene wat ik bied.
Wat bedoel je overigens met 'mannenrol'?

Met mannenrol bedoel ik inderdaad 'patriarchaal' en 'piramidaal'. Vrouwen leren thuis om lief te zijn voor mamma, een biertje te halen voor pappa en op straat en op school leren ze om een vrouwtje te zijn voor de jongetjes en in de media leren ze dat ze moeten blaffen en grommen om maar opgenomen te kunnen worden en vooruit te komen in de grotemensenwereld. Lekker verwarrend he?

Er wordt steeds gezegd dat er in de zakelijke wereld en ook in de politiek behoefte is aan de zachte vrouwenkwaliteiten, maar de vrouwen die ik ontmoet die het gemaakt hebben, zijn allemaal van het type 'nietsontziende haaibaai'. Niks zachtheid. Volgens mij allemaal propaganda om vrouwen de schuld te kunnen geven van het feit dat ze maar niet hogerop komen. En inderdaad, vrouwen die voor hun beroep en ambities in mannen-in-mantelpakjes getransformeerd zijn, zijn voor mij ook een 'mislukking'.
Hoe de groep er van kan profiteren, vind ik niet zo moeilijk te bedenken, maar hoe je als individu jezelf kan blijven en door een groep gestimuleerd kan worden, is volgens mij iets waar veel te weinig over is nagedacht.

Volgens mij is het toch een kwestie van de assepoester-opvoeding verlaten en van je kind verlangen dat het zijn eigen weg leert gaan, zijn eigen talenten ontwikkelt en zichzelf leert bezighouden. Volgens mij is dat namelijk hetgene wat anderen in een groep gek maakt: iemand die niet met zichzelf alleen kan zijn, zich verveelt en zichzelf niet aan het werk of leven kan zetten.
Het is natuurlijk handig bij voorbaat gelijkgestemden op te zoeken, ...

Maar geen mensen met precies dezelfde werkzaamheden en interesses. Volgens mij werkt het veel en veel beter als je meerdere soorten mensen in een groep hebt. Bijvoorbeeld zakelijken en artistieken. Niet om elkaar te remmen, maar om elkaar aan te vullen. Synergie, zeg maar.
Wat mij betreft zou het een norm moeten zijn. Van te voren doorspreken wat je wil, en ook de mogelijkheden voor na een eventuele scheiding doorlopen en vastleggen. Niet alleen vanwege het juridische gemak, maar vooral om mensen te dwingen na te denken over wat ze van plan zijn.

Mijn oma zei vroeger altijd dat mensen maar zo makkelijk en snel gingen scheiden. Volgens mij wordt er juist te makkelijk uit romantische overwegingen getrouwd en de praktische kanten volledig uit het oog verloren. Vroeger was je, voordat je geld, huis en uitzet bij elkaar had, jaren verder en al zo lang verloofd dat je tijd genoeg had om voorzichtig met elkaar van gedachten te wisselen. Tegenwoordig zijn ze verbaasd als ze - eenmaal duur getrouwd met alles erop en eraan - te horen krijgen dat hij eigenlijk helemaal geen kinderen wil of dat zij liefst lekker van nu af aan thuis blijft.
Ik krijg opeens een leuk commercieel en ideologisch idee: een relatiebemiddelingsbureau beginnen voor woongroepen?

Een ideologisch werkzaam concept bedenken, en een contactplatform opzetten - lijkt me leuk, en bovendien kun je dan wat concurrentie bieden tegen dat patriarchale gedoe.

Leuk idee, maar ook commercieel haalbaar? Ideologisch prima natuurlijk. Er zijn woongroepen zat, en volgens mij ook genoeg mensen die er al vaag over nagedacht hebben en dus met zo'n initiatief makkelijk over de streep te trekken zijn.
Een praktisch probleem - huisvesting voor woongroepen. Hoe organiseer je dat? Ik bedoel, moet iedereen een eigen kamer hebben in een woongroep? Ik zou dat wel willen, ik ben van de solitaire generatie. Maar waar vind je huizen die hierop berekend zijn? Of moet je een aantal rijtjeshuizen naast elkaar verbouwen?

Er zijn heel veel leegkomende kloosters. Er zijn hele grote oude woonpanden die nu voornamelijk door kantoren gebruikt worden. Er zijn boerderijen met bijgebouwen. En er kan volgens mij steeds gemakkelijker op aanvraag gebouwd worden, dus dat je naar een bouwbedrijf gaat en vraagt om een zo-en-zo-gebouw met zoveel kamers.

Verder kom ik uit een stadje in het midden van de bible-belt, met 3 gezinsvervangende tehuizen, en die hadden gewoon 3 of 4 rijtjeshuizen naast elkaar met deuropeningen die op de begane grond de huiskamers met elkaar verbonden. Als je zoiets kiest, kun je bijvoorbeeld voor je groep 1 huiskamer voor tv kijken reserveren, 1 huiskamer voor spelletjes en eentje als atelier of kantoorruimte. De tuinen kun je ook zo opdelen. Mogelijkheden zat.

En tegenwoordig zijn er ook steeds meer woonvormen waar mensen zelfstandig kunnen wonen totdat het tijd is voor verzorging en een warme maaltijd in een gemeenschappelijke ruimte. Dat is voor ouderen, en het vorige voorbeeld was met geestelijk gehandicapten, maar ik noem het even om aan te tonen dat het mogelijk is.

Er moet alleen wel een soort beginkapitaal zijn. Of tenminste iemand die de huur kan opbrengen.
SjaanTje
 
Berichten: 134
Geregistreerd: di 21 feb , 2006 22:59

Berichtdoor SjaanTje » vr 04 aug , 2006 10:43

Ik zit net een stukje onderzoek te lezen naar woongroepen.

http://www.samenhuizen.be/tic/index.html
.
SjaanTje
 
Berichten: 134
Geregistreerd: di 21 feb , 2006 22:59

Berichtdoor els » vr 04 aug , 2006 16:21

Hai Sjaantje, ik denk ook niet dat er geen seksisme bestaat. Aan jouw lijstje kan ik nog een hele reeks voorbeelden toevoegen, waar ik me al vaak kwaad over heb gemaakt. Maar aangezien je niet meer uit de maatschappij wordt uitgestoten als je ongehuwd seks hebt of een kind, is de kans groter iets te veranderen.

Ik heb op de middelbare school in de jaren '80 wis- en natuurkunde moeten laten vallen, omdat meisjes minimaal een 8 nodig hadden, terwijl jongetjes met een zesje het vak wel mochten kiezen.


Het is echt walgelijk, en ook hoognodig dat iedereen dit beseft. Goed dat je dit eens noemt. Zelf maakte ik ook zoiets mee. Ik kon volgens de cito-toets en schoolresultaten op de lagere school naar het gymnasium, maar ik kreeg een MAVO-advies. Mijn moeder ging hier tegenin, maar anderen maakten hetzelfde mee. Zo kwam bij mij in de klas aan het einde van het jaar een meisje dat op de mavo alleen maar tienen haalde. Dat was op de lagere school niet veel anders, maar ze vonden de mavo wel goed genoeg voor een meisje. Maar het was zo krom dat ze haar uiteindelijk toch maar naar het gymnasium lieten gaan. Daar haalde ze ook allemaal hoge cijfers.
Maar er waren ook meisjes voldoende die door niemand in hun talenten werden gesteund of aangemoedigd.

Het is echt belachelijk, vooral als je dan het gesmiegel van volledig van verstand en talent gespeende, halfkwijlende en cryptoseniele mannen moet horen, mompelend dat mannen toch bewezen veel genialer zijn dan vrouwen, en dat vrouwen nooit iets hebben gepresteerd - noem maar eens een enkele geniale vrouw die de geschiedenis heeft opgeleverd, en blabla. Tegenwoordig wijs ik maar naar de genieën die de atoombom en abc-wapens hebben uitgevonden, of machines die de massaconsumptie hebben mogelijk gemaakt zodat we nu in een semi-verpest milieu tussen stinkende auto's op het beton leven en de producten consumeren die uit lagelonenlanden naar ons worden toegestuurd, of die de lawaaierige apparaten hebben uitgevonden die de lichte werkzaamheden vereenvoudigen, zodat we nu op zondagmiddag naar het aangename geraas en gedreun luisteren van de buurman die zijn gras maait of zijn ramen schoonspuit met een gemotoriseerde of elektrische machine.

Maar goed, het is de hoogste tijd dat het aandeel van vrouwen aan de opbouw van onze 'beschaving' aan het licht wordt gebracht.

Maar al met al denk ik toch we in onze maatschappij wel zoveel scholing hebben dat het mogelijk is dat vrouwen het heft in eigen handen nemen, en tegen die seksistische vooroordelen ingaan.

Als mijn man een nieuwe pan nodig heeft, stelt hij kooktechnische vragen en worden de antwoorden in mijn richting gegeven.


Ik kan je daar ook wel voorbeelden te over van geven. Ik doe zelf technisch werk, maar hoe hard je je ook uitslooft, het zal nooit worden erkend dat je iets presteert. Als je storingen oplost, zal nooit iemand je bedanken, of ook maar erkennen dat je een probleem hebt opgelost. Integendeel, je krijgt nog eerder het gevoel dat je je mannelijke collega te kakken hebt gezet door zomaar iets te weten. Als je ook maar een keer aarzelt of iets bekijkt, maakt iedereen al aanstalten het uit je handen te trekken om 'even te kijken', en vaak gebeurt dit ook letterlijk. Je moet dus eigenlijk voortdurend ruzie maken om normaal je werk te kunnen doen. Opdrachten geven mensen nooit aan mij, omdat het niet in ze opkomt dat ik iets zou kunnen doen. Nog eerder geven ze de oprachten aan een toevallige voorbijganger, omdat ze denken dat hij de technicus is.
Alle vrouwen die ik ken die hetzelfde werk doen, komen met dezelfde verhalen. En het lijkt niet te veranderen. Ik heb er de laatste tijd ook niet veel zin meer in.

Op de tv zie je hetzelfde patroon. Vragen waar technisch, politiek of maatschappelijk inzicht voor nodig is, worden altijd aan mannen gesteld. Nu, met dit gezeur met Israel en Libanon, zie je bijna uitsluitend mannen praten.

Vrouwen daarentegen komen altijd aan het woord als het over hun ziektes of hun kinderen gaat. Zelfs als het gaat om een overleden kind, en de vader zit er naast, die duidelijk emotioneel is en ook wat wil zeggen, dan nog gaan alle vragen naar de moeder. Het is meestal gewoon genant om naar te kijken.

Het idee erachter is dat vrouwen slachtoffer moeten zijn, en mannen deskundigen.

Eigenlijk moet je hiervoor een groep oprichten die onmiddellijk begint met het insturen van klachten als je dit ziet. Maar helaas, zoiets komt niet van de grond.

Dus kortom, je begrijpt dat ik wel weet waar het over gaat. Maar ik ben al met al wel blij dat ik een website kan beginnen die aan mijn eigen gevoel beantwoordt. Al loopt alles niet zoals ik wil, ik hoop maar dat ik een beetje bijdraag aan een wending in een positieve richting. Het is erg moeilijk, moet ik toegeven, om je ideeen te ordenen en iets aan te pakken. En nog moeilijker om mensen te mobiliseren. Maar alle beetjes helpen, hoop ik.

Vrouwen moeten onderhandelen.

We kunnen het ook eens omdraaien: kijk per jaar per beroep/opleiding/ervaring wat de mannen verdienen, en pas de salarissen van vrouwen in die groep aan.


Natuurlijk. Het is idioot dat alle rechten en voordelen gaan naar degene met de 'grootste bek'. In de praktijk komt het daar toch al op neer. Er staat een grappig stukje over in de Elsevier: liegen en opscheppen loont. Meer dan presteren dus, en ook meer dan inzicht in je eigen capaciteiten laten blijken:



Als je jezelf flink ophemelt en je tekortkomingen verdoezelt of niet herkent, krijg je niet alleen de beste banen en het hoogste inkomen, maar ben je ook nog eens het populairste binnen de groep, blijkt. Moeten we dan maar vrouwen beter leren de kluit te belazeren? Misschien helpt dat. Persoonlijk zit ik wel in een proces van besluitvorming om hier lering uit te gaan trekken.

Ik vind jouw omkering een goed idee, maar het komt denk ik in het algemeen ook neer op inkomensnivellering, waar ik een voorstander van ben. Ik houd niet van extreme inkomensverschillen, zoals dat tegenwoordig steeds normaler wordt gevonden.

Op die woongroepen kom ik later nog even terug.
els
Beheerder
 
Berichten: 3134
Geregistreerd: zo 14 jul , 2002 22:08
Woonplaats: Amsterdam

Berichtdoor devrouwechtzien » vr 25 aug , 2006 22:31

SjaanTje schreef:behalve dat veel mannen na heeeel lang zeuren en bedelen met een 'mens zeur niet zo' eindelijk eens wat gaan afstoffen.


Ja, er zijn zat vrouwen die vinden dat 'we' mannen nu eens met rust moeten laten, want die arme mannen hebben het zwaar gehad met 'die' emancipatie van vrouwen hoor.

Ja: hakken in het zand kost bakken vol met energie.

SjaanTje schreef:
Dat schijnt tegenwoordig te kunnen, gedragsregels in een huwelijkscontract. Al ben ik benieuwd wat daar van terecht gaat komen, want vrouwen durven al niet om huwelijkse voorwaarden te vragen, omdat dat niet in hun sprookjeshuwelijk-ideaal past, of omdat ze verwachten dat dat vanzelf wel goed gaat of dat hij wel bijtrekt als ze eenmaal getrouwd zijn.


Ik denk dat vrouwen het ook niet doen, omdat vrouwen geleerd wordt om vertrouwen te SCHENKEN. Hoeft nergens op gebaseerd te zijn, dat vertrouwen. Hup, gewoon schenken, met volle teugen.

Doe je dat niet, dat ben je een wantrouwig rotwijf of zoiets.

Er zijn ook weinig films over vrouwen die na 1 keer bedrogen te worden (in wat voor opzicht dan ook), denken: pleur maar lekker op. Neeee, ze moet eerst 13 keer genaaid worden (in wat voor opzicht dan ook), en dan aan het einde van het liedje, neemt ze eieieieindelijk een besluit.
En als jou hiermee geleerd wordt dat DAT patroon jou op het lijf geschreven is, dan ben je wel goed gek als je van te voren al duidelijke gedragsregels gaat afspreken. En je gaat ze dan al helemaal niet op papier zetten, want dan haal je die 13 keer genaaid worden NOOIT :knipoog:

Mannen worden in films ook bedrogen, maar dat is dan meestal op het moment dat hij toe is aan een nieuwe vriendin. Er wordt hem dan door zijn rotwijf (allicht) het excuus verschaft om eindelijk die nieuwe vriendin te nuttigen.
Vrouwen worden in films bedrogen, om weer bedrogen te worden, en weer, en weer. Dus als we contracten gaan gebruiken, krijgen we wel erg korte films.

Ik bedoel maar te zeggen: dat vrouwen geen afspraken willen vastleggen, is compleet voorgeprogrammeerd op net 1/2/3/4/5 etc.
devrouwechtzien
 
Berichten: 130
Geregistreerd: zo 05 feb , 2006 17:33

Berichtdoor SjaanTje » di 12 sep , 2006 23:10

Over aanpassen aan de mannenwereld gesproken: ja hoor! vrouwen moeten maar leren de mannetjesspelletjes te spelen!

http://www.intermediair.nl/artikel.jsp?id=68871

(zoals ik al voorspeld had)
SjaanTje
 
Berichten: 134
Geregistreerd: di 21 feb , 2006 22:59

Berichtdoor els » di 12 sep , 2006 23:14

Het stuk begon zo:

‘Ik heb een goede opleiding, met zeer bovengemiddelde cijfers, ik ben altijd heel actief geweest in het studentenleven en ik meende: als ik straks hard ga werken, bereik ik vanzelf een hoge positie.’ Dacht marketingadviseur Femke van Heerden (35). De werkelijkheid bleek zwaar tegen te vallen.


Doet me denken aan de uitkomst van zo'n onderzoekje dat weer eens werd gehouden. De teneur was dat de feministen bejaarde zeurkousen waren die niet zo doorhadden dat de wereld allang ten goede was veranderd, want jongere vrouwen gaven aan dat ze helemaal geen last hadden van seksisme, het was iets uit de oude doos.

Waarop het antwoord natuurlijk moet zijn: wacht maar tot ze wat ouder worden, dan zullen ze wel merken waar we het over hebben.
els
Beheerder
 
Berichten: 3134
Geregistreerd: zo 14 jul , 2002 22:08
Woonplaats: Amsterdam

Berichtdoor els » di 12 sep , 2006 23:23

Inderdaad, ik zit verder te lezen, en wij worden uitgenodigd om mee te doen aan het politieke gekonkel, zodat degene met de grootste bek die het beste over zichzelf kan liegen en draaien het hoogste komt, ongeacht zijn lage prestaties.

Ik pas er gewoon voor. Maar het stuk is te lang, ik lees morgen verder.
els
Beheerder
 
Berichten: 3134
Geregistreerd: zo 14 jul , 2002 22:08
Woonplaats: Amsterdam

Berichtdoor devrouwechtzien » wo 13 sep , 2006 9:52

SjaanTje schreef:Over aanpassen aan de mannenwereld gesproken: ja hoor! vrouwen moeten maar leren de mannetjesspelletjes te spelen!

http://www.intermediair.nl/artikel.jsp?id=68871

(zoals ik al voorspeld had)


Yep, wat in eerste instantie ook waar was: yang-emancipatie was
nodig, anders kwam je er niet.

Maar de yang-emancipatie moet nu echt KAPPEN!!!!

Nu is het tijd voor yin-emancipatie.

http://www.vrouwenaanbod.nl/ennuevenconcreet.htm
http://www.vrouwenaanbod.nl/yinnelijkheid.htm
http://666.enealand.nl

Daar komen we niet, als we alleen maar constateren dat er nog steeds om yang gevraagd wordt. We moeten een stap verder gaan:

We moeten dus yin gaan bieden/eisen/voordoen/beschrijven.

We moeten onze nek uitsteken voor yinnelijkheid.

De yang-geemancipeerde wereld (mannen en vrouwen) gaat echt niet ZELF ineens beslissen dat ze vanaf morgen alles even yinnelijk gaan doen.
devrouwechtzien
 
Berichten: 130
Geregistreerd: zo 05 feb , 2006 17:33

Berichtdoor devrouwechtzien » wo 13 sep , 2006 10:09

devrouwechtzien schreef:We moeten dus yin gaan bieden/eisen/voordoen/beschrijven.

We moeten onze nek uitsteken voor yinnelijkheid.


Een verzoek hierbij:

ik wil op http://666.enealand.nl een scala aan mogelijkheden geven, die de maatschappij echt kan gebruiken.
Zo wil ik bijvoorbeeld een standaard-vacature opstellen, waarin allerlei competenties worden gevraagd, die helemaal tegen de yang-vraag in gaan.

Nu ben ik met die tekst bezig, maar ik zou het fijn vinden als iemand met web/reclame-kennis, er iets moois van kan maken. Iets dat bedrijven of medewerkers dan ook kunnen downloaden, en gebruiken. Medewerkers kunnen bijvoorbeeld met zo'n alternatieve vacatureadvertentie naar hun 'baas' gaan, en zeggen dat ze graag ZO'n collega willen, ipv weer zo'n opgefokte profileringshaan/kip. Ahum

Dus, vanuit het vrouwelijke principe 'elkaar voeden vanuit innerlijke kracht', hoop ik dat jullie iemand weten die hier haar/zijn talent hierin wil investeren. Of misschien jijzelf?
devrouwechtzien
 
Berichten: 130
Geregistreerd: zo 05 feb , 2006 17:33

Berichtdoor els » wo 13 sep , 2006 11:20

Volgens mij zit er een groot probleem in de bedrijfsstructuren, die steeds hierarchischer worden. Daardoor tref je 'profileringskip/hanen' vooral aan onder de zogenaamde 'leidinggevenden'. Mensen die zgn. 'leidinggevende kwaliteiten' missen, en die dus wel zijn gericht op samenwerken en elkaar aanvullen komen automatisch niet hoger in de pikorde.

Dit natuurlijk los van de zogenaamde 'slaven', mensen die wel degelijk hogerop willen in de pikorde, maar het vermogen missen over anderen te heersen en ze op de kop te zitten.

Dus bij zo'n sollicitatiebrief, zou ik zeggen, hoort ook een andere bedrijfsstructuur, die is gebaseerd op mensen die elkaar aanvullen, in plaats een structuur waarin mensen die zichzelf zwaar overschatten de scepter zwaaien over normale mensen die wel graag met z'n allen willen samenwerken.
els
Beheerder
 
Berichten: 3134
Geregistreerd: zo 14 jul , 2002 22:08
Woonplaats: Amsterdam

Berichtdoor Tiresias » wo 13 sep , 2006 15:05

Daar ben ik weer...

Ik heb nog wat verder gelezen in 'gelul en andere kutverhalen' en het is bijna uit.

Maar op pagina 119 dacht ik toch weer: komaan Astrid, dat is niet waar!

Op pagina 119 staat een dooddoener die doorheen gans het werk lijkt op te gaan, ik geef deze hier opnieuw weer:

gelul en andere kutverhalen schreef: :pijl: Mannelijk = dat wat mannen mogen zijn.
:pijl: Vrouwelijk = dat wat vrouwen moeten zijn


Scherp gesteld en natuurlijk bedoel je dat als provocatie... Maar het is zo jammer dat dit gewoon niet opgaat, het voelt dan des te pijnlijker als ik het zo mag lezen.

Astrid, is dat nu écht zo? Want ik zou het eerder omgekeerd zeggen.

Bijna een jaar geleden stelde ik het volgende lijstje op (dat natuurlijk bij gebrek aan juist referentiekader OOK verkeerd is):

het groeiende gender schreef:Een vrouw...

... wordt minder dan vroeger geleid door maatschappelijke schoonheidsidealen
... kan als garagist werken en in een werkplunje vol olie nog steeds mooi zijn
... kan zowel zwak als sterk zijn, zowel emotioneel als rationeel
... die sterk is wordt bewonderd, die zich kwetsbaar opstelt wordt gekoesterd
... kan andere vrouwen kussen en hand in hand over straat flaneren
... kan naast haar talenten ook haar schoonheid gebruiken om haar doel te bereiken
... die lesbisch is, wordt veel meer aanvaard als een homoseksuele man


Ik heb er al voor op mijn donder gekregen omdat het clichématig is, maar toch wens ik de kerngedachte te blijven verdedigen: sinds het feminisme kan een vrouw zich veel meer dan een man uiten zoals ze wilt. Haar individuele expressie is véél groter dan die van een man. Een man daarentegen, daar is niks aan veranderd sinds mensheugnis. Je ziet meer vrouwen in broeken dan in rokken, maar je ziet nooit mannen in rokken. Kracht in vrouwen wordt gewaardeerd, effe niet krachtig zijn als man wordt zeer scheef bekeken. Enzovoort enzoverder.

Ik wens daarom je quote hierboven eerder om te draaien: een vrouw MAG vrouw zijn, een man MOET man zijn. (je zei het zelf al: de vrouw scoort het beste als ze mannelijker is, zie bv Thatcher. Het feit dat een vrouw-naar-man transseksueel 'stijgt in status' en een man-naar-vrouw transseksuele 'daalt in status', zegt voor mij alles.)

Natuurlijk zeggen de winnaars van de mannelijke piramide dat ze man zijn en dat er niks aan de hand is. Maar niet alle mannen zeggen dat, niet zij die zich verloren voelen in deze piramide. Net zoals ik denk dat winnaars in de vrouwelijke piramide dit wellicht zeggen. Dat tikje schoonheid in de bres reikt een heel eind! Jammer voor het meisje dat niét mooi is, of dat zich niet zo makkelijk aardt in de piramide, omdat het rolfiguur bovenaan niet zijzelf is.

Aub, ik sméék het je, laat los de waarde die je hecht aan 'de man'. Je weet zeer goed hoe het aanvoelt voor jou om vrouw te zijn en met welke oordelen je geconfronteerd wordt, maar je kan niet oordelen hoe het voelt om als man te leven. Daarnaast ben jij denk ik niet dezelfde als het meisje dat het leuk vind om rond te flaneren en achter meerdere jongens aan te jagen of hun pinten af te troggelen in haar te korte rokje, noch het 'stiff upper lip' schoolmeesteres-type dat overal het geweten van de mensheid speelt. Jullie zijn echter alle drie vrouwen, met daartussen nog miljoenen andere soorten vrouwen.

Welnu, er zit evenveel variatie in de categorie 'man' dan in de categorie 'vrouw'.

Ik zal je dat bewijzen in hoe ik mijn leven wens te leven. En daar wens ik niet op te worden aangesproken of het wel mannelijk is. En da's een hele strijd, dus hoed je aub voor de oordelen die je er nog eens bovenop gooit...
Laatst bijgewerkt door Tiresias op wo 13 sep , 2006 15:32, in totaal 1 keer bewerkt.
Tiresias
 
Berichten: 106
Geregistreerd: za 19 aug , 2006 10:13

Berichtdoor Tiresias » wo 13 sep , 2006 15:29

Hier is een bewijs van verschillen in mannelijkheid:

gelul en andere kutverhalen pagina 132 schreef:[Sommige] vrouwen [die beseffen dat ze ook met de invulling van hun eigen behoeftes bezig mogen zijn] verwachten nog een bonus: dat zij, net zoals mannen, waardering en applaus krijgen voor het feit dat ze (ook) voor zichzelf kiezen.

Tegen die vrouwen zou ik willen zeggen: 'hallo, get real!'


Nee hoor, voor mezelf en vele andere 'mannen': :duim: en :kus:

Het maakt je namelijk tot een veel interessanter en mooier wezen dan het 'sois belle et tais toi' muurbloempje.
Laatst bijgewerkt door Tiresias op wo 13 sep , 2006 16:42, in totaal 1 keer bewerkt.
Tiresias
 
Berichten: 106
Geregistreerd: za 19 aug , 2006 10:13

Berichtdoor Tiresias » wo 13 sep , 2006 16:15

Je werk uitgelezen, Astrid. Bedankt om het te schrijven. Zet me aan tot debat. Ga nog eens quoteren en dan afsluiten:

gelul en andere kutverhalen pagina 140 schreef:Veel meiden van tegenwoordig doen mij fantastisch aan: ze hebben de negatieve benamingen die aan vrouwen worden gegeven omgeturnd tot compliment. Noemen elkaar lachend bitch of dom blondje en stellen zichzelf zo ook lachend voor. Zo ontdoen ze de denigrerend bedoelde woorden van hun negatieve lading en definiëren zij zichzelf in plaats van hun definiëring aan mannen over te laten.

En ook als je ze ziet lopen: ze zien er prachtig uitgedost uit, zonder dat ze om zich heen kijken of mannen hen wel zien. Dat hoeft ook helemaal niet, want ze weten dat ze er goed uitzien, want ze voelen zich goed. Zij hebben geen bevestiging van mannen nodig, zij zijn namelijk ook hun eigen beoordelingscentrum. Ze gaan graag met mannen om, ook seksueel, maar stellen hun eigen grenzen. Mannen die die grenzen niet respecteren kunnen het wel schudden.


Juist. Deze meisjes zie ik tegenwoordig overal. Zij zorgen vaak dat ik me ofwel geïntimideerd voel door hun onbereikbare aantrekkingskracht, ofwel gevoed door hun kracht en vrijheid, ofwel ontzettend triest omdat ik niet gewoon in hun schoenen kan gaan staan, of hen kennen om hen te steunen verder te groeien en zo van hun warmte mee te genieten. Meestal zie ik ze heel snel heel graag...

Jammer dat blijkbaar vaak van me wordt gedacht dat ik een grens overga, als ik één van hen tegenkom en het voor haar duidelijk is dat ik haar op prijs stel (in de letterlijke betekenis van de persoon hierboven). Mijn houding naar haar toe wordt onmiddellijk gelijkgeschakeld met het gevoel beperkt te worden in hun zijn. Alsof het feit dat ik zeg dat ik hen de max vind, betekent dat ik ze als bezit zie, of zoiets. Daar heb ik niks over bedoeld. Het is blijkbaar te moeilijk om me te vertellen: 'je gaat een grens over, ik voel me daar zo bij, laat me.' Ik eis niks, toch mag ik dit zo wel ervaren door de stilte die ik krijg in ruil voor mijn appreciatie...

Natuurlijk, als ik Brad Pitt was met een gypsy-flair en een gitaar, zouden ze me de grens over laten... Ik kan natuurlijk ook de onzekerheid die ik momenteel voel, diep diep wegsteken en mijn eigen nonchalante, 'ik ben niemands onderdaan' stijl bovenhalen en grapjes maken, tot ze me de grens over laten. In de plaats daarvan kies ik tegenwoordig voor eerlijkheid: de dingen die ik hier schrijf. De vragen die me bezighouden. En meteen ben ik ... een bedreiging. Of hangt het nu toch samen met het gevoel me niet superman te voelen de laatste tijd??? Mooie rolbevestiging... Mij zegt het: hoe meer je toneel speelt, hoe beter je daarvoor wordt beloond.

Dat is ook een man voor je... Ik moet verdorie eerst een half uur uitleggen hoe ik de wereld zie, voor mensen me durven te vertrouwen. Moeilijk samenleven hoor, met al die rituelen... Best kil, soms...

Groetjes
Laatst bijgewerkt door Tiresias op wo 13 sep , 2006 17:02, in totaal 2 keer bewerkt.
Tiresias
 
Berichten: 106
Geregistreerd: za 19 aug , 2006 10:13

Berichtdoor devrouwechtzien » wo 13 sep , 2006 16:43

Tiresias schreef:Ik wens daarom je quote hierboven eerder om te draaien: een vrouw MAG vrouw zijn, een man MOET man zijn.


:!: Goeie, Tiresias. :!: Ik geloof deze ervaring, en neem hem ook serieus.

Bedankt sowieso voor je oprechte reactie. Ik reageer er graag op, maar heb nu even geen tijd om zorgvuldig te reageren (en een 'vluggertje' vind ik nu even ongepast :knipoog: )

Edit:
vond ik laatst op niburu.nl:
http://www.nu.nl/news/823825/87/rss/%27 ... er%27.html
devrouwechtzien
 
Berichten: 130
Geregistreerd: zo 05 feb , 2006 17:33

Berichtdoor Tiresias » wo 13 sep , 2006 18:27

Tja, die link van je... Is dat nu 'vrouwelijk'? Meer geld uitgeven aan kleding, je meer druk maken over je uiterlijk?

Dit begint vermoeiend te worden...

De clichématige domheid van het ene met het andere gelijkschakelen dat die 'Mens Health onderzoekers' doen, het zegt veel over de doorsnee intelligentie van onze samenleving. Het ergste van al is dat ik daar jaren zelf in heb geloofd...

Gender is everywhere en het bepaalt je gedragingen: wat doe je, wat laat je uit? Open je de deur of laat je die voor je openen? Koop je bloemen of ontvang ze je? Sta je voor de spiegel of doe je dat vooral niet?

...

Maar nu ja, nu wordt de man vrouwelijker! Want daar zijn de parfumpjes! :shock:

...

Die 'onderzoekers' geilen me te veel op nieuwe typetermpjes a la 'de metroseksueel'. Volg onze nieuwe modes! Je kan ze kopen in elke boetiek!

Of zoals de hoofdredacteur daar staat te lullen:

Jansen: "Daar is nu wel het überseksuele element aan toegevoegd. De metroman was narcistisch en gevoed door onzekerheid die hij zichzelf oplegde. Het empathische in de man is weer terug, ondanks zijn hoge verzorgingsgraad. Maar die is vanzelfsprekend geworden."


Om van te kotsen. Da's als een stront en drie eieren op een hoop 'conceptuele kunst' noemen, daar komen ook mensen naar kijken. Wat heeft meneer nu eigenlijk gezegd???

Heeft hij ook maar één seconde vragen gesteld bij dat 'vrouwelijke', of verkoopt hij 'sexy' schone schijn?

Schapengedrag. De boekjes bepalen de mensen. En wij noemen onszelf vrij??? :evil:
Tiresias
 
Berichten: 106
Geregistreerd: za 19 aug , 2006 10:13

Berichtdoor devrouwechtzien » wo 13 sep , 2006 22:34

Tiresias schreef:Tja, die link van je... Is dat nu 'vrouwelijk'? Meer geld uitgeven aan kleding, je meer druk maken over je uiterlijk?


Nee, vind ik niet in wezenlijke zin vrouwelijk (en jij ook niet, zo te lezen :knipoog: ).

Maar het is wel de maatschappelijke weergave van vrouwelijkheid volgens mij: dat wat ooit uitbesteed was aan vrouwen (en dus vrouwelijk werd genoemd), en mannen des te minder hoefden te doen (en ook niet mochten doen, anders waren ze een mietje, want vrouwelijk werd natuurlijk niet wezenlijk gewaardeerd), wordt nu gewenteld. Dat betekent dus wel dat van 'dat wat als vrouwelijk wordt beschouwd' niet meer per se afstand gedaan hoef te worden.

Mannen hebben nu ook de keuzemogelijkheid om zichzelf te plamuren. Het 'uitbestedingspatroon' is dus doorbroken. Dat is een begin. Dat betekent niet dat het wezenlijk vrouwelijk is, maar het betekent wel dat de eenzijdige uitbesteding van een bepaald aspect aan vrouwen wel doorbroken is. Vind ik toch wel fijn om te lezen hoor.

Er zijn nog heeeeeeeel wat uitbestedingen te gaan natuurlijk, maar ja, het begint nu eenmaal allemaal van buiten, en pas daarna gaat het naar binnen.

Helemaal buiten:
Eerst ging het over spullen: spelen met barbiepop/brandweer auto.

Meer naar jezelf toe:
het directe uiterlijk: styling en gebitten.

Dan de grens tussen buiten en binnen: verbouwingen van je lichaam (schijnen mannen nu ook steeds meer te doen).
Of het willen STRALEN voor de buitenwereld, dat zit ook op die grens: spirituele stralertjes, die bang zijn als ze een stukje woede voelen, en dan binnen blijven, want stel je toch voor dat je dan niet meer als verlicht persoon gezien wordt.

En dan, daarna, gaat het naar binnen: je werkelijke zelf ontmoeten. En daar ligt je vrouwelijkheid. Het vrouwelijke is het wezenlijke ZIJN. Mannelijk is het manifesteren in de buitenwereld wat jouw wezenlijke zijn wil laten bestaan, creeeren. Veel moderne spiritueeltjes komen daar niet aan toe, want als ze hun wezenlijke zijn ontmoeten, dan krijgen ze van hun innerlijk te horen dat ze niet zomaar alles moeten accepteren wat er om zich heen gebeurt. En dan zouden ze niet meer in die heerlijke, lethargische zoetsappige liefdesenergie (lees: ontkenning van de werkelijkheid) kunnen blijven zitten. Nee, liever in de karikaturaal vrouwelijke liefdesenergie blijven zitten: die typering van liefde die altijd aan vrouwen is uitbesteed: alles gewoon laten gebeuren, dan ben je liefdevol. Nooit op basis van jouw gevoel van waardenvolheid oorzakelijk zijn, dan wordt je beschouwd als liefdevol. Dit vernachelde concept van liefde (karikaturaal vrouwelijk) kom ik wat al te vaak tegen bij spirituweeltjes: de moderne variant van 'alles door een ander laten bepalen, en dan sta jij lekker aan de onschuldige kant'. Dit is 1 van die uitbestedingen die nog niet rechtgetrokken zijn. Als dat gebeurt, dan komt er anarchie: dan zal het werkelijk vrouwelijke zich tonen. Door man en vrouw. Dan gaat iedereen inzien dat een ieder recht heeft op 'er wezenlijk ZIJN', en op het elkaar voeden vanuit dit wezenlijke zijn. Hartstikke vrouwelijk.

Als ik jouw stukken lees, Tiresias, over hoe jij lijkt te hunkeren naar de aanwezigheid van de kracht van sommige vrouwen (in mijn woorden dan), lees ik een hunkering naar het wezenlijke zijn, het vrouwelijke. Die is erg krachtig, en jij valt daar op (bedoel ik niet sexueel). Die wezenlijke kracht is op dit moment meer in vrouwen aan te treffen dan in mannen. Want, daar ga ik weer: veel mannen zijn gewoon nog niet aan hun eigen emancipatieproces begonnen, dus zijn nog niet werkelijk op kracht.

Dus nee: het aspect 'gel in het haar' is voor mij niet wezenlijk vrouwelijk :p . Maar het is een begin.
devrouwechtzien
 
Berichten: 130
Geregistreerd: zo 05 feb , 2006 17:33

Berichtdoor devrouwechtzien » wo 13 sep , 2006 22:57

Tiresias schreef:Da's als een stront en drie eieren op een hoop 'conceptuele kunst' noemen, daar komen ook mensen naar kijken.


Nou, die metafoor vind ik wel heeeeeeel mooi! :p
devrouwechtzien
 
Berichten: 130
Geregistreerd: zo 05 feb , 2006 17:33

Berichtdoor devrouwechtzien » wo 13 sep , 2006 22:58

Tiresias schreef: "Daar is nu wel het überseksuele element aan toegevoegd. "


Die term ubersexueel kwam ik een tijdje geleden tegen, en Bill Clinton bleek een voorbeeld. En toen dacht ik: MIJN HEMEL, PIKKEN MANNEN DIT? Het voorvoegsel 'uber' alleen al.

http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/008422.html

De ubersexueel houdt zich met zijn bewust eigen uiterlijk bezig EN respecteert vrouwen EN verscheurt vrouwen????? Ik ga er maar van uit dat dat laatste dan bedoeld is als spannende, passievolle sex.

Oh, nou, dan is mijn vriend er ook 1 :p
devrouwechtzien
 
Berichten: 130
Geregistreerd: zo 05 feb , 2006 17:33

Berichtdoor Tiresias » wo 13 sep , 2006 23:34

Wederom walgelijk, vind ik. Mijn god, waar blijf je het vinden :shock:

Wij schrijven die boekjes niet. Daar komen marketeers aan te pas...

Ik heb journalistiek gestudeerd. Ik schaam me al jaren dood voor wat zogenaamde collega's allemaal voor waar durven te schrijven. Dit is je reinste quatsch. George Clooney? Zijn scheve jongensachtige glimlach? Best wel geinig, maar wat met die honderden miljoenen mannen die niet als een kleerkast gebouwd zijn en op het grote scherm de grote jan mogen uithangen? Is hij Uber? Wat denkt zijn eerste lief daarvan, toen hij nog niet beroemd was? Steeds zelfzeker, onze nieuwe man. Bill Clinton? In hemelsnaam, je laten pijpen door iemand zonder intelligentie, wat is daar 'uber' aan??? Pierce Brosnan??? Komaan zeg! James Bond de Uberseksueel? Het is een fictief personage, hallo wereld???

Soit...

Ik dank je zeer voor je woorden, Astrid. Het is die vrouwelijkheid als kracht die ik in mezelf erken en die ik moeilijk kan doen gelden in de wereld, die ik probeer te zoeken. Jouw erkenning stelt me mee in staat te blijven geloven dat er alternatieven mogelijk zijn.

God weer een pokke emotionele avond achter de rug, vergeef me aub voor mijn melodrama.
Tiresias
 
Berichten: 106
Geregistreerd: za 19 aug , 2006 10:13

Berichtdoor devrouwechtzien » ma 18 sep , 2006 7:25

Tiresias schreef:Op pagina 119 staat een dooddoener die doorheen gans het werk lijkt op te gaan, ik geef deze hier opnieuw weer:

gelul en andere kutverhalen schreef: :pijl: Mannelijk = dat wat mannen mogen zijn.
:pijl: Vrouwelijk = dat wat vrouwen moeten zijn


Scherp gesteld en natuurlijk bedoel je dat als provocatie... Maar het is zo jammer dat dit gewoon niet opgaat, het voelt dan des te pijnlijker als ik het zo mag lezen.

Astrid, is dat nu écht zo? Want ik zou het eerder omgekeerd zeggen.

sinds het feminisme kan een vrouw zich veel meer dan een man uiten zoals ze wilt. Haar individuele expressie is véél groter dan die van een man. Een man daarentegen, daar is niks aan veranderd sinds mensheugnis.

Ik wens daarom je quote hierboven eerder om te draaien: een vrouw MAG vrouw zijn, een man MOET man zijn.


De vrouw heeft inderdaad meer expressie mogelijkheden. En daarin geef ik je dan ook volledig gelijk in de omdraaiing naar 'vrouw mag vrouw zijn/man moet man zijn'.

Maar het draait voor mij juist om het niet-zichtbare. Dat wat verborgen is, maar wel degelijk aanwezig. Een voortdurende tegenstroom / niet opgepikt worden/ uitbesteding van verantwoordelijkheden richting vrouwen/ etc, die zo subtiel gebeurt, dat je het haast niet kunt aanwijzen. Het verheffen van wat mannen doen, en het neerhalen van wat vrouwen doen. En tegelijkertijd wordt het ons ontdoen van patriarchale relatievormen uitbesteed aan de kracht van vrouwen: de slogan 'dan moet ze wel zeggen wat ze wil' als emancipatie eis, die gek genoeg niet voor mannen geldt.

Deze door mij als belastend ervaren tegenstromingen heb ik tastbaar willen maken, door juist de beeldvorming over man/vrouw heel expliciet te maken, vanuit mijn ervaring als vrouw. En ja: doorheen die verhalen komt dan steeds terug dat de Nederlandse cultuur erop gericht is om mannen hun gangetje te laten gaan, en dat gebeurt door vrouwen op te laten draaien voor de keuzes van mannen (bijv: als kinderen volgens de maatschappij aandacht tekort komen, dan is het ineens weer ZIJN natuur om te werken, en HAAR natuur om thuis te zijn, of HAAR fout om niet thuis te zijn). Onze cultuur is hiervan doortrokken, van dit soort 1-richtingsverklaringen.

En ja: mannen hebben ook zo hun eigen beklemmende beeldvormingen te verwerken. En ik kan wel 100.000 keer onderkennen dat dat voor mannen net zo goed moeilijk is. Maar blijkbaar staat er nog voldoende moois tegenover voor mannen, want mannen nemen gezamenlijk niet de verantwoordelijkheid om er bevrijding in aan te brengen. Nou, dan maar lekker niet. Ik wens die verantwoordelijkheid dan in ieder geval ook niet te dragen, in plaats van mannen. En begrip tonen doe ik ook niet meer. Deed ik altijd wel. Maar met begrip komt er geen verandering heb ik inmiddels gemerkt. Er komt pas verandering, als er voortdurende frustratie is. En daar heb ik wel graag aan mee willen helpen, met gelul en andere kutverhalen.

Dat mannen op eigen wijze ook last hebben van de beeldvorming over mannen, daarvan zeg ik dus: 'eigen broek ophouden'. Mannen moeten zelf verantwoordelijkheid nemen voor de beeldvorming over mannen.


Tiresias schreef:Aub, ik sméék het je, laat los de waarde die je hecht aan 'de man'. Je weet zeer goed hoe het aanvoelt voor jou om vrouw te zijn en met welke oordelen je geconfronteerd wordt, maar je kan niet oordelen hoe het voelt om als man te leven.


Ik hecht geen waarde aan 1 beeld over 'de man', hoewel ik wel begrijp dat je dat denkt.

Ik hecht waarde aan het tegengaan van de maatschappelijke stroom die veel te veel richting het mannelijke gaat. Ik ben daarvoor bewust 'onderop' begonnen: het fysiek man/vrouw zijn heel dualistisch uit elkaar gehaald, in 'gelul en andere kutverhalen', om daarna te kunnen onderzoeken wat mannelijk en vrouwelijk nu wezenlijk betekenen voor mij, zonder dat dat gekoppeld is aan fysiek man/vrouw zijn. Dat is terug te vinden op www.vrouwenaanbod.nl bij het hoofdstuk confrontatie/zoektocht. Hoe dieper je daar komt, hoe dichter ik op de huid van man/vrouw zit. Hoe hoger in de boom, hoe abstracter het richting 'het vrouwelijke principe' gaat. En daarna is mijn einddoel bereikt: www.hetvrouwelijkeprincipe.nl

Dit had ik nooit kunnen bereiken, als ik had moeten ontkennen wat ik wezenlijk voortdurend ervaar: de vrijbrief die mannen in onze cultuur hebben, om de effecten van hun (onbewuste) keuzes in de schoot van vrouwen te leggen. Loodzwaar, dus: weg daarmee: ZELF verantwoordelijkheid dragen voor de eigen keuzes en voor veranderingen in de maatschappij. Niet alles aan vrouwen overlaten.
devrouwechtzien
 
Berichten: 130
Geregistreerd: zo 05 feb , 2006 17:33

Berichtdoor devrouwechtzien » ma 18 sep , 2006 7:30

En nu ga ik dit forum weer een tijdje verlaten (ik ga weer met een aantal andere zaken aan de slag).

Tiresias, bedankt voor het debat!
devrouwechtzien
 
Berichten: 130
Geregistreerd: zo 05 feb , 2006 17:33

Berichtdoor Tiresias » ma 18 sep , 2006 13:49

Graag gedaan, en evenzeer bedankt. Vond dit een zeldzame en waardevolle ontmoeting. Ik hoop dan ook dat dit geen afscheid is, maar anders was het me een genoegen.

Eén vraagje nog: ben ik, vanuit de dingen die ik hier heb geschreven, welkom op de twee websites die je beheert, maw durf je te onderkennen dat ik als androgyne ziel op zoek ben naar mogelijkheden om het vrouwelijke in me te doen groeien, of stopt de bal bij mijn lichaam en mijn hormonenbalans? Anders gesteld: ben ik gedoemd om 'man' te zijn met dit lichaam, of valt daar voorbij te kijken zonder dat ik zelfs maar zou kiezen voor hormonensubstitutie of transities (of is dit een conditio sine qua non?)?

Hou je goed en succes in al wat je doet!
Tiresias
 
Berichten: 106
Geregistreerd: za 19 aug , 2006 10:13

Berichtdoor devrouwechtzien » ma 18 sep , 2006 21:41

Tiresias schreef: ben ik, vanuit de dingen die ik hier heb geschreven, welkom op de twee websites die je beheert?



Je bent zeeeer welkom Tiresias!!!!!! Jij bent overduidelijk ook op zoek naar vrouwelijkheid, zonder de verweekte, karikaturale versie ervan te willen. Dus welkom, welkom.
devrouwechtzien
 
Berichten: 130
Geregistreerd: zo 05 feb , 2006 17:33

Berichtdoor Tiresias » di 19 sep , 2006 9:51

Aha, bedankt!

Ik ga je nog een afscheidcadeautje bieden: dit zweefde vanochtend mijn mailbox binnen:

AlterNet, USA
http://www.alternet.org/sex/41356/

The High Cost of Manliness

Society's toxic view of masculinity isn't just harmful to men.
Everyone pays the price

By Robert Jensen, AlterNet

Posted September 8, 2006

It's hard to be a man; hard to live up to the demands that
come with the dominant conception of masculinity, of the tough
guy.

So, guys, I have an idea -- maybe it's time we stop trying.
Maybe this masculinity thing is a bad deal, not just for women
but for us.

We need to get rid of the whole idea of masculinity. It's
time to abandon the claim that there are certain psychological or
social traits that inherently come with being biologically male.
If we can get past that, we have a chance to create a better
world for men and women.

That dominant conception of masculinity in U.S. culture is
easily summarized: Men are assumed to be naturally competitive
and aggressive, and being a real man is therefore marked by the
struggle for control, conquest and domination. A man looks at
the world, sees what he wants and takes it. Men who don't
measure up are wimps, sissies, fags, girls. The worst insult one
man can hurl at another -- whether it's boys on the playground or
CEOs in the boardroom -- is the accusation that a man is like a
woman. Although the culture acknowledges that men can in some
situations have traits traditionally associated with women
(caring, compassion, tenderness), in the end it is men's
strength-expressed-as-toughness that defines us and must trump
any female-like softness. Those aspects of masculinity must
prevail for a man to be a "real man."

That's not to suggest, of course, that every man adopts that
view of masculinity. But it is endorsed in key institutions and
activities -- most notably in business, the military and
athletics -- and is reinforced through the mass media. It is
particularly expressed in the way men -- straight and gay alike -
- talk about sexuality and act sexually. And our culture's male
heroes reflect those characteristics: They most often are men who
take charge rather than seek consensus, seize power rather than
look for ways to share it and are willing to be violent to
achieve their goals.

That view of masculinity is dangerous for women. It leads
men to seek to control "their" women and define their own
pleasure in that control, which leads to epidemic levels of rape
and battery. But this view of masculinity is toxic for men as
well.

If masculinity is defined as conquest, it means that men
will always struggle with each other for dominance. In a system
premised on hierarchy and power, there can be only one king of
the hill. Every other man must in some way be subordinated to
the king, and the king has to always be nervous about who is
coming up that hill to get him. A friend who once worked on Wall
Street -- one of the preeminent sites of masculine competition --
described coming to work as like walking into a knife fight when
all the good spots along the wall were taken. Masculinity like
this is life lived as endless competition and threat.

No one man created this system, and perhaps none of us, if
given a choice, would choose it. But we live our lives in that
system, and it deforms men, narrowing our emotional range and
depth. It keeps us from the rich connections with others -- not
just with women and children, but other men -- that make life
meaningful but require vulnerability.

This doesn't mean that the negative consequences of this
toxic masculinity are equally dangerous for men and women. As
feminists have long pointed out, there's a big difference between
women dealing with the possibility of being raped, beaten and
killed by the men in their lives, and men not being able to cry.
But we can see that the short-term material gains that men get
are not adequate compensation for what we men give up in the long
haul -- which is to surrender part of our humanity to the project
of dominance.

Of course there are obvious physical differences between men
and women -- average body size, hormones, reproductive organs.
There may be other differences rooted in our biology that we
don't yet understand. Yet it's also true that men and women are
more similar than we are different, and that given the pernicious
effects of centuries of patriarchy and its relentless devaluing
of things female, we should be skeptical of the perceived
differences.

What we know is simple: In any human population, there is
wide individual variation. While there's no doubt that a large
part of our behavior is rooted in our DNA, there's also no doubt
that our genetic endowment is highly influenced by culture.
Beyond that, it's difficult to say much with any certainty. It's
true that only women can bear children and breastfeed. That fact
likely has some bearing on aspects of men's and women's
personalities. But we don't know much about what the effect is,
and given the limits of our tools to understand human behavior,
it's possible we may never know much.

At the moment, the culture seems obsessed with gender
differences, in the context of a recurring intellectual fad
(called "evolutionary psychology" this time around, and
"sociobiology" in a previous incarnation) that wants to explain
all complex behaviors as simple evolutionary adaptations -- if a
pattern of human behavior exists, it must be because it's
adaptive in some ways. In the long run, that's true by
definition. But in the short-term it's hardly a convincing
argument to say, "Look at how men and women behave so
differently; it must be because men and women are fundamentally
different" when a political system has been creating differences
between men and women.

From there, the argument that we need to scrap masculinity
is fairly simple. To illustrate it, remember back to right after
9/11. A number of commentators argued that criticisms of
masculinity should be rethought. Cannot we now see --
recognizing that male firefighters raced into burning buildings,
risking and sometimes sacrificing their lives to save others --
that masculinity can encompass a kind of strength that is rooted
in caring and sacrifice? Of course men often exhibit such
strength, just as do women. So, the obvious question arises:
What makes these distinctly masculine characteristics? Are they
not simply human characteristics?

We identify masculine tendencies toward competition,
domination and violence because we see patterns of differential
behavior; men are more prone to such behavior in our culture. We
can go on to observe and analyze the ways in which men are
socialized to behave in those ways, toward the goal of changing
those destructive behaviors. That analysis is different than
saying that admirable human qualities present in both men and
women are somehow primarily the domain of one gender. To assign
them to a gender is misguided and demeaning to the gender that is
then assumed not to possess them to the same degree. Once we
start saying "strength and courage are masculine traits," it
leads to the conclusion that woman are not as strong or
courageous.

Of course, if we are going to jettison masculinity, we have
to scrap femininity along with it. We have to stop trying to
define what men and women are going to be in the world based on
extrapolations from physical sex differences. That doesn't mean
we ignore those differences when they matter, but we have to stop
assuming they matter everywhere.

I don't think the planet can long survive if the current
conception of masculinity endures. We face political and
ecological challenges that can't be met with this old model of
what it means to be a man. At the more intimate level, the
stakes are just as high. For those of us who are biologically
male, we have a simple choice: We men can settle for being men,
or we can strive to be human beings.

Robert Jensen is a journalism professor at the University of
Texas at Austin, and the author of, most recently, The Heart of
Whiteness: Confronting Race, Racism and White Privilege (City
Lights Books).

© 2006 Independent Media Institute. All rights reserved.


:pijl: EDIT: lees zeker ook eens de commentaren onderaan op die site! (ook al zijn het er 200+...): dit is een crash course 'wat is mannelijkheid'..., op http://www.alternet.org/sex/41356/
Tiresias
 
Berichten: 106
Geregistreerd: za 19 aug , 2006 10:13


Keer terug naar feminisme



Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Google [Bot] en 7 gasten

cron