Forum godinnen en beeldvorming
 weblog | godinnen | forum home ||

Hallo ik ben harrie

Nieuwe leden kunnen zich hier voorstellen en vertellen waar ze zich mee bezig houden

Hallo ik ben harrie

Berichtdoor harriechristus » do 02 okt , 2008 13:43

Hallo beste mensen........

Mag ik me even voorstellen: ik ben harriechristus en ik ben geboren in 1945 en ik heb in 1974 ontdekt dat atomen uit ruimteschepen moeten bestaan en dat wil ik graag wereldkundig maken, maar helaas heeft tot nu toe niemand mij nog willen geloven ( behalve mijn vriendin).
Mijn beroep was landmeetkundig tekenaar en filosofie is al mijn levenslange hobby.
Ik ben speciaal geïnteresseerd in de filosofie van Hegel.
Ik leef al sinds mijn 33ste van een uitkering en kan me goed vermaken.
Ik hou ook van tekenen en schilderen.

Verder meen ik ook de wedergeboren Jezus te zijn, omdat ik met mijn atoomtheorie een veel beter godsbegrip heb ontwikkeld en deze met mijn atoomtheorie ook kan bewijzen.
Dit godsbegrip volgt dan logisch uit het christendom via de filosofie van Hegel naar mijn atoomtheorie.
God is de eenheid van een oneindig aantal levende wezens, waar het heelal uit opgebouwd is.

Ik heb ook een eigen website, waar ook mijn levensverhaal op staat.
http://home.wanadoo.nl/r.f.dezwart/Fram ... lands.html

hartelijke groeten van harrie en ik hoop hier welkom te zijn op jullie Forum.
Ik heb ook nog een eigen Forum samen met mijn vriendin Zonnedauw.
http://www.internetkluis.com/index.php/board,1.0.html
harriechristus
 
Berichten: 158
Geregistreerd: vr 26 mei , 2006 14:41
Woonplaats: amsterdam

Berichtdoor harriechristus » ma 15 feb , 2010 19:44

Kort overzicht van mijn eigen leven.

Jeugdjaren.


Ik ben geboren in 1945 en mijn vader was metselaar van beroep en was hevig gefascineerd in de filosofie van Mr. Drs. A. Börger.
Ik heb de MULO-school doorlopen en kwam ook helemaal in de ban van Börger en de filosofie.
Ik werd landmeetkundig tekenaar van beroep en wel bij het Kadaster.
Ik ben voor een jaar getrouwd geweest met Helen de Jong.
Dat was tijdens de glorieuze hippe tijd.
Dat ging echter helaas allemaal voorbij en van idealistisch links werd ik realistisch rechts en kwam als eerste bij Scientology terecht.
(Die overgang van links naar rechts beschouwde ik als mijn kruisiging en zo ongeveer in diezelfde tijd waren mijn ouders gescheiden en stierf Börger.)
Ik was toen 28 jaar en dat was in 1973.

Mijn atoomtheorie - 1974

In 1974 heb ik mijn atoomtheorie ontdekt vanuit een heleboel filosofische problemen.
Kort daarop had ik een droom dat ik eens God zou zien.
Ik heb als eerste gezocht naar een werkelijk bewijs van mijn atoomtheorie door middel van een zogenaamd binnenste buiten gedraaid heelal, maar dat mislukte en was in 1977.
(In die tijd ben ik ook gestopt met werken en kwam later in de bijstand en vervolgens in de WAO)
In 1980 had ik een goed godsbegrip ontwikkeld als zelfbewustzijn van het oneindige en dat beschouw ik nog steeds als het hoogtepunt van mijn leven.

Eerste atoomtheorie-actie - 1980/81

Ik heb toen mijn eerste atoomtheorie-actie gehouden onder de mensen, maar niemand wilde mij geloven.
(Wat ik overigens wist, want ik moest eerst mij ziel uit de onderwereld halen.)
Vanuit dat hoogtepunt van mijn leven ben ik als het ware naar beneden gedonderd rechtsstreeks de hoerenbuurt in.
Dat heeft ongeveer 3 winters geduurd en ik ben toen tijdelijk wat andere dingen gaan doen, zoals muziek maken en tekenen en schilderen om mijn gevoelsleven weer wat op peil te brengen.

Tweede atoomtheorie-actie - 1986/88

Daarna ben ik aan een tweede atoomtheorie-actie begonnen in 1986/88.
Ik ben toen vooral bezig geweest eerst alles eens goed op te typen en vervolgens te copieëren en te verspreiden door middel van advertenties en foldertjes in de brievenbussen.
(Ik weet niet meer of ik toen ook al kaartjes bij de supermarkten plaatste.)
Ik ben toen ook een maal voor de TV geweest en heb een lezing gehouden.
Het ging allemaal al wat beter dan de eerste keer, maar het was geen succes.
Ik heb toen ook nog een mooie kans voorbij laten gaan om voor de radio te verschijnen bij "het zwarte gat".
En ook om bij Sonja Barend te komen.
En wel door vermoeidheid en verbittering.
Maar ook omdat ik nogal verlegen ben en de mensen me niet serieus wilden nemen.
harriechristus
 
Berichten: 158
Geregistreerd: vr 26 mei , 2006 14:41
Woonplaats: amsterdam

Berichtdoor harriechristus » do 18 feb , 2010 11:46

Het socialisme, de Liefde en Jezus.

Daarna ben ik me weer gaan verdiepen in het socialisme, mijn vroeger politiek ideaal, maar mijn geloof daarin bleek gestorven, evenals mijn vroeger geloof in de liefde.
Ik bleef "rechts" (op mijn eigen manier) tegen wil en dank.
Ik heb mij ook in allerlei andere dingen verdiept, zoals in de psychologie van Freud en ook mijn oude "Jezus-gevoel" van vroeger uit de hippe tijd kwam weer terug.
Maar dat mocht allemaal niet baten, want mijn atoomtheorie bleek sterker en ook mijn nieuw godsbegrip.
Waar ik me verder in verdiepte bleken toch allemaal "spoken" uit het verleden te zijn.
En de oude Jezus was de nieuwe Jezus geworden en dat bleef ook zo.
Dat was mijn essentiële basis en tevens verdiepte ik mij vooral in Hegel, die ik langzaam maar zeker steeds beter leerde begrijpen.

De oude en de nieuwe bijbel.

En ook verdiepte ik mij regelmatig in de oude bijbel, om daarvan de algemene historische ontwikkkeling te begrijpen en mijn eigen idee daaruit te kunnen verklaren als logisch vervolg daarop.
Wat natuurlijk niet altijd wilde lukken omdat ik iets totaal nieuws verkondig: je kunt de toekomst niet helemaal uit het verleden verklaren.
Ik typte mijn atoomtheorie uit tot een nieuwe bijbel met vele onderwerpen, zoals de ethiek, het eeuwige leven, de hemel, enz., maar ook mijn eigen levensverhaal en filosofie en psychologie en natuurfilosofie, enz.
Er was werk genoeg te doen, ook al omdat ik mijn godsbegrip verder ontwikkeld had tot de idee dat de waarheid het totale systeem was.
Maar die jaren na mijn tweede atoomtheorie-actie begonnen toch langzamerhand wat vervelend en langdradig te worden, en ook mijn vroegere vrienden lieten mij in de steek.
Ze hadden überhaupt nooit iets van mijn atoomtheorie willen weten en ik mocht er nooit over praten, dus echte vrienden waren het nooit geweest.
En ik raakte een beetje in de versukkeling.

Mijn moeder.

Eind 1992 (ik was toen 47 jaar) zocht ik meer contact met mijn moeder om mijn isolement te doorbreken.
Mijn moeder had een zomerhuisje in Limmen en het was wel leuk om daar steeds naar toe te fietsen.
Vroeger hadden we ook een tenthuisje gehad in Bakkum.
En ik begon ook mijn tuin weer eens flink onderhanden te nemen.
Verder kon ik wel goed met mijn moeder opschieten en ze was de enige tot nu toe die ook naar mijn atoomtheorie-verhalen wilde luisteren en alles wat daarmee te maken had.
Ze heeft ook nog vele dingen van mij gelezen, maar haar eigen liefde ging meer uit naar de natuur en ze had toch ook wel moeite met mijn idee de nieuwe Jezus te zijn.
Maar door mijn moeder ben ik in ieder geval een heel stuk opgeknapt na al die jaren van alleen-zijn en weinig beleven in een soort van kluizenaarsbestaan.
Lichamelijk was ik ook behoorlijk verzwakt.
Maar door meer beweging en fietsen is dat weer wat bijgetrokken.

Mijn derde atoomtheorie-actie van 1997 tot heden.

Toen ik 52 jaar was begon ik aan mijn derde atoomtheorie-actie.
harriechristus
 
Berichten: 158
Geregistreerd: vr 26 mei , 2006 14:41
Woonplaats: amsterdam

Berichtdoor harriechristus » di 09 maart , 2010 21:49

Hier begint het weer even opnieuw, maar uitgebreider.

Mijn levensverhaal

Ik ben geboren op 11 mei 1945, kort na de tweede wereldoorlog.
Mijn vader was metselaar van beroep en geïnteresseerd in de filosofie, maar ook in psychologie en politieke beschouwingen van de al eerder genoemde Heer Börger.
Ik raakte daardoor ook geïnteresseerd en wel zo'n beetje vanaf mijn pubertijd.
Ik zat toen op de MULO-school en ik kon slecht leren omdat de saaie schoolstof mij maar matig interesseerde en ik liever wegdroomde in de filosofie en psychologie (maar ook in de sterrenkunde en de oneindigheid van het heelal) en ik wist ook niet wat ik nu eigenlijk wilde worden in het leven, dwz kwa beroep.

Ik wilde het leven begrijpen.

Mijn grootste ideaal leek mij om het leven te begrijpen, maar niet om iets te worden, dwz ik wilde vrij blijven, me niet tot één beroep beperken, maar oneindig blijven.
Moest ik dan toch iets worden, dan was ik liever timmerman geworden, maar daar kon ik mijn ouders niet van overtuigen.
En achteraf ben ik dan toch blij dat ik die MULO afgemaakt heb, want een beetje basis-kennis is toch wel nodig, al was het alleen maar omwille van het Duits om later Hegel te kunnen lezen.
Na de MULO werd ik getest en men vond daar dat ik landmeetkundig tekenaar van het Kadaster moest worden.
Dat duurde dan weer twee jaar en toen ik zover was, toen raakte ik toch in een innerlijke crisis, want om mijn hele verder leven als ambtenaar te slijten, dat strookte eigenlijk helemaal niet met mijn karakter en diepere idealen.
(Ik kon ook aardig tekenen en ik had misschien nog beter de kunstzinnige kant op kunnen gaan.)
Het contact met mijn vader was erg slecht, want die wilde nooit naar mij luisteren en stuurde mij toen naar Börger: die moest het dan maar oplossen.

Ik ben Jezus.

Volgens Börger had ik een moederbinding (Oidipoes-complex bij Freud), maar dat had ik van mijn vader ook al gehoord en was dus eigenlijk niks nieuws.
En bovendien zag ik dat moedercomplex niet alleen als iets slechts, negatiefs, maar ik kon dat ook wel van de positieve kant beschouwen, want Börger had zelf op één van zijn lezingen gezegd dat de geest van de man uit de ziel van de vrouw werd geboren, zoals Jezus uit Maria, en dat was tenslotte ook zijn moeder.
Kortom: niet alleen Oidipoes, maar ook Jezus had een moederbinding en verder kwam het conflict met de vader daaruit voort dat in de Zoon een nieuwe Geest werd geboren ten opzichte van de oude Geest van de Vader.
Omdat ik over die dingen al veel had nagedacht, zeide ik tegen Börger dat ik Jezus was.
Maar Börger wilde verder helemaal niet luisteren naar mijn redenatie en zei alleen dat ik hem moest worden.
- (En dat was ook het enige juiste antwoord.) -
En daarmede was eigenlijk de hele toon gezet tussen ons beiden voor de komende zes jaar dat ik bij Börger zou komen. -En inderdaad: ik moest nog heel veel leren. -
harriechristus
 
Berichten: 158
Geregistreerd: vr 26 mei , 2006 14:41
Woonplaats: amsterdam

Berichtdoor harriechristus » ma 22 maart , 2010 21:26

De hippe tijd.

Ik heb aan Börger veel te danken in die voor mij moeilijke tijd om los te komen van mijn ouderlijk huis en de wereld in te gaan, want ik was nogal introvert en dromerig en verlegen.
Maar dank zij Börger kreeg ik wat meer zelfvertrouwen en ging ik onder anderen volksdansen en jeugdherbergen, waar ik een meisje ontmoette, met wie ik ook nog trouwde.
Het waren toen wel leuke tijden: de hippe tijd en de flower power beweging en de provo's en het linkse idealisme, enz.
Er was nog een sterk geloof in een betere wereld.
De hippies liepen met lang haar en waren allemaal zo'n beetje Jezus zelf.
Maar het mocht allemaal niet lang duren, want er waren ook problemen.
Zo nam ik ontslag bij het Kadaster en wilde voor onderwijzer studeren, wat echter mislukte.
En zo waren mijn vrouw en ik nogal tegengesteld van karakter en we gingen uitelkaar.
Ik viel terug in mijn oude introvertheid.

De politiek: links en rechts.

En dan waren er ook politieke problemen, want hoewel Amerika zich terugtrok uit Vietnam en blijkbaar had verloren, droomde ik toch dat ik dienst zou nemen in het Amerikaanse leger en ik kwam kort daarop bij Scientology terecht, een Amerikaanse beweging.
Plotseling werd ik van links rechts, maar waarschijnlijk omdat ik vastgelopen was in een lui en werkeloos en uitzichtloos bestaan en ik dubbeltjes op straat begon te zoeken om nog rond te komen.
Ik beschouwde mijn rechts worden als een offer aan de boze wereld, zoals Jezus zich had geofferd aan het kruis.

De filosofische verandering.

Maar de diepste oorzaak daarvan was een filosofische verandering van inzicht.
Want ik begon langzamerhand te begrijpen dat het denken eigenlijk de grondslag was van het bestaan, dwz niet de natuur, maar de Geest als denken was de waarheid.
En dat inzicht veroorzaakte in mij een innerlijke ommekeer.
En niet alleen een ommekeer van natuur naar Geest, maar ook een ommekeer van subjectief gevoelsdenken naar objectief redelijk denken, dwz de waarheid is niet het eigen ik en het eigen gevoel, maar de objectieve rede, de objectieve logica, die historisch zijn grondslag heeft in de wereld en de cultuur.
Daardoor stierf ik als het ware als individu om me te offeren aan de wereld als hogere waarheid.
harriechristus
 
Berichten: 158
Geregistreerd: vr 26 mei , 2006 14:41
Woonplaats: amsterdam

Berichtdoor harriechristus » vr 26 maart , 2010 21:41

Van Börger naar Hegel.

En verder was ik langzamerhand rijp geworden om Hegel te gaan lezen en in diezelfde tijd stierf Börger.
De gevoelvolle, idealistische en meer subjectieve Börger maakte plaats voor de strak logisch en objectief denkende Hegel.
In Hegel openbaarde zich een heel andere denkwereld dan ik bij Börger gewend was.
Maar die gecompliceerde omdraai in mijn persoonlijk leven, politiek en filosofisch, die kristalliseerde zich in mijn eigen Ik als centrum, dat als eerst gevoelsmatig Ik, als ziel, nu in het Niets verdween, want nu voor het eerst metafysisch werd.
Het begin van de Geest was mijn eigen Ik in: "Wie ben Ik?"

Ik ben Niets.

Ik ben eigenlijk Niets, want als geestelijk wezen ben ik metafysisch, alleen inhoud van denken.
Maar vanuit dat metafysische Ik aanschouwde ik aan de andere kant de volle natuur, wiens raadsel ik wilde doorgronden.
Dwz tegelijkertijd had ik de drang tot synthese, tot verzoening van die tegenstelling van abstracte, metafysische geest en de natuur.
En wel omdat dat abstracte Ik als Niets tegelijkertijd ondragelijk was.
Want consequent beschouwd zou ik dan werkelijk moeten sterven om helemaal Niets te zijn.
En uit die paradox werd die atoomtheorie geboren.
Want mijn geest drong nu juist voor het eerst helemaal in de natuur door om deze te bevruchten om dat sterven tegen te gaan en te ontdekken dat de natuur niet alleen natuur is, maar ook zelf geest, dwz dat juist in de natuur een hogere geest leeft dan die van ons, namelijk bij de microwezens.

Het raadsel van het Kruis.

Dat draaien in het eigen Ik als Niets ging ook nog eens samen met de filosofie over de eenheid van Zijn en Niets van Hegel. Je zou kunnen zeggen dat ik vanuit de eenheid van het Zijn en het Niets het heelal opnieuw herschiep vanuit het eeuwige goddelijke Ik.
Enerzijds maakte ik een omdraai van natuur naar Geest, dus van beneden naar boven en anderzijds ook nog eens van links naar rechts en die twee bewegingen vormen samen een kruis en in het hart van dat kruis lag mijn eigen Ik dat als liefdevol gevoels-Ik moest sterven om een geestelijk Ik te worden.
Maar het wonderlijke was dat uit dat abstracte Ik als punt zich het raadsel van het heelal oploste als oneindige Geest.
Uit het abstracte Ik werd de konkrete eeuwige en oneindige God geboren.
En wel door een derde omdraai, namelijk door de evolutie op zijn kop te zetten.
- Dit is dan zo'n beetje de diepere filosofische achtergrond, maar tevens religieuze achtergrond, met name christelijke achtergrond van het ontdekken van mijn atoomtheorie, namelijk het sterven aan het kruis in de omslag van natuur naar geest en individu naar wereld, waarbij het in wezen niet gaat om een lichamelijk lijden, want dat is bijzaak, maar om een innerlijke ommedraai van inzicht, dwz het sterven van de Ziel voor de geboorte van de Geest.
harriechristus
 
Berichten: 158
Geregistreerd: vr 26 mei , 2006 14:41
Woonplaats: amsterdam

Berichtdoor harriechristus » za 03 apr , 2010 10:20

De Heilige Geest.

Maar niet alles had zich opgelost, want wat zich niet oploste was hoe het Ik als punt een beeld kon zien en hoe God als het heelal ook één wezen, één individu zou kunnen zijn, want God valt in mijn atoomtheorie als een oneindige veelheid van goden uitelkaar.
Dat zou zich pas later oplossen door deze twee: God en Ik te combineren tot een eenheid in de Heilige Geest, dwz de eenheid van God en Mens als het ware hart van het Kruis.
Die atoomtheorie zelf was daarin eigenlijk nog slechts de negatieve zijde daarvan als oneindige veelheid, als uiterlijkheid.
Maar nu laat ik dit even liggen, want ik ben bang dat ik al veel te veel heb opgetypt en het misschien volkomen onbegrijpelijk gaat worden, want dit is een verschrikkelijk moeilijke filosofie en ik vraag me steeds al af: moet ik dit wel allemaal opschrijven?
Ik ga daarom even over op wat andere kost.

Op het zolderkamertje van Wim Roele.

Ten tijde dat ik mijn atoomtheorie vond woonde ik bij een vriend op zijn kleine zolderkamertje.
En deze vriend had het nogal moeilijk in zijn eigen leven en kon het bovendien maar moeilijk verdragen dat ik van links rechts was geworden door die hele Scientology beweging en ik had het daar zelf overigens ook moeilijk mee.
En nu was ook nog eens die atoomtheorie erbij gekomen.
Volgens hem was ik van een indiaan(links) een cowboy(rechts) geworden en die atomen waren geen liefde maar sex-spermatazoa.
Verder was ie zijn vriendin kwijt geraakt en ging het slecht met zijn studie en hij begon spoken te zien en ik kreeg het gevoel dat ie dat allemaal ook op mij wilde afreageren.
(Maar inplaats daarvan sprong ie eerst nog uit het raam en hij zou later zelfmoord plegen.)
Hij begon zo'n beetje de duivel in me zien.
Maar ik beschouwde mezelf als Jezus aan het kruis en in de onderwereld.
Mijn lijdensweg was begonnen.
Ik had al eerder ontslag genomen van mijn baan in Haarlem en nu leek het mij ook beter van dat zolderkamertje af te gaan voor dat Wim Roele me naar de keel zou vliegen.
En hij wilde me ook van dat kamertje af hebben.
Ik zwierf 's nachts door Amsterdam en vond uiteindelijk een jeugdhotel in de Kerkstraat waar ik een week bleef en kon daarna weer bij andere vrienden tijdelijk onder dak.
Ik stond niet erg sterk op mijn benen en was altijd weer van anderen afhankelijk.
En hoewel ik niet echt in God geloofde en ik ook niet gelovig was opgevoed, maar door de filosofie wel belangstelling had voor het godsbegrip, maar dat ook door mijn atoomtheorie nog niet goed kon begrijpen, bad ik uit pure wanhoop toch maar eens tot God.
Toen kwam wonder boven wonder in een visioen een hand op mijn schouder en een stem zeide mij:
"Dat is de eerste keer dat je tot mij bid!"

Een droom over God!

Diezelfde nacht had ik ook een droom over God: ik liep op de Dam in Amsterdam en een Ruimteschip in de vorm van een TV-toestel kwam op me af.
In dat ruimteschip zag ik een houten beeld in het midden dat nog ongevormd was en dat God moest voorstellen.
Daar omheen waren vier jongemannen en de stem van God zei tegen mij:
"Je hebt wel iets van een megalick!"
En ook: "Eens zul je me zien!"
En ten derde: "Maar Gods molens malen langzaam!"
Dat totale beeld in dat ruimteschip doet me denken aan Jezus en de vier evangelisten, maar komt ook voor in het boek Daniël uit het oude testament, waarin sprake is van vier dieren (Daniël 7:3) met in het midden een Oude van dagen (7:9) op een troon en dan ook nog een mensenzoon (7:13).
Het beeld is nog onaf en moet nog gevormd worden en zo is een megaliet ook nog onaf, want een ruwe steen met een religieuze betekenis. Dat beeld moet dan God zelf worden.
Maar het is eigenlijk geen megaliet, maar megalick, dwz mega-l-ick, waarbij mega groot betekent en ick natuurlijk: ik, dus: groot ik.
En ik heb dan ook het gevoel dat ik mezelf tot God moet ontwikkelen of tot Jezus, zoals Börger terecht zeide: "Je moet hem (Jezus) worden!"
(Zie bij: Ik ben Jezus, onderin.)
Anderzijds is het duidelijk de bedoeling dat ik God zal zien als de ander.
Dus hierin ligt tevens een tegenstrijdigheid en een conflict tussen vader en zoon.
En ik vergelijk dat ook met een toen nog onopgelost probleem in de filosofie bij het ik als punt enerzijds en God als oneindigheid anderzijds, en waarvan de wederzijdse verzoening de oplossing moet brengen.
harriechristus
 
Berichten: 158
Geregistreerd: vr 26 mei , 2006 14:41
Woonplaats: amsterdam

Berichtdoor harriechristus » ma 05 apr , 2010 19:54

Weer aan het werk en een eigen woning.

Kort daarop verscheen de chef uit Haarlem om te vragen of ik weer aan het werk wilde gaan.
Het leek wel alsof God hem had gestuurd.
Sinds die tijd ging het weer beter met me: ik vond een kamer en een jaar later een eigen woning, maar ik zat nog altijd met die atoomtheorie, want wat moest ik daar dan verder mee doen?
Ik heb geprobeerd om het anderen te vertellen, maar wat ik al gevreesd had, dat gebeurde ook: niemand had er belangstelling voor.
Als je werkelijk iets te vertellen hebt, dan wil niemand naar je luisteren.
En behalve dat de mensen dom zijn en massa-mensen, had ik ook het gevoel dat het Gods wil was.
Het leven schijnt me soms als een droom, waarin niemand enige vrije wil heeft en waarin alleen precies dat gebeurt wat in de diepere ziel en geest van God (de microwezens) verborgen ligt.
Maar dan was er nog een tweede idee, namelijk om het werkelijke bewijs te vinden van mijn atoomtheorie.
Dat leek me eigenlijk onmogelijk als iets voor de verre toekomst, maar vooruit: ik moest alles proberen en dan had ik dat tenminste gehad.
harriechristus
 
Berichten: 158
Geregistreerd: vr 26 mei , 2006 14:41
Woonplaats: amsterdam

Berichtdoor harriechristus » di 27 apr , 2010 9:50

Het binnenste buiten gedraaid heelal.

Ik was namelijk in een blad een bijzonder idee tegen gekomen om het heelal van Einstein als een hogere dimensie te kunnen begrijpen, want dat heelal is zo dat als je de ene kant opgaat, je dan aan de andere kant weer terug komt.
(Ik meen dat het in Bres stond, maar kon het daar later niet meer vinden, dus het moet in een ander blad geweest zijn.)
In dat blad werd het (als hulpmiddel) zo voorgesteld dat als je een mandarijn met zijn mootjes naar buiten draait je dan nog steeds van het ene mootje buitenom naar het andere mootje zou kunnen springen.
(Bijvoorbeeld van mootje A naar mootje B.)
Dwz dat de mootjes die eerst in het midden van de mandarijn tegen elkaar aan zaten en nu door het binnenste buiten draaien los van elkaar waren, nog steeds de functie hadden ook uitwendig met elkaar verbonden te zijn.
(Dus zo dat de uitwendige oneindigheid van het heelal tussen die mootjes niet bestond.)
En zo zou je natuurlijk ook het hele heelal binnenste buiten gedraaid kunnen voorstellen zodat het inwendige dat eerst verbonden was ook uitwendig verbonden blijft, zodat als je de ene kant het heelal ingaat je dan aan de andere kant weer terugkomt volgens het patroon van de oorspronkelijke inwendigheid.
De inwendige doorgang blijft dus uitwendig bestaan.
Je moet het zelf even tekenen en dan is er een kans dat je het plotseling begrijpt.
En ik begreep het nu ook voor het eerst.
harriechristus
 
Berichten: 158
Geregistreerd: vr 26 mei , 2006 14:41
Woonplaats: amsterdam

Berichtdoor harriechristus » ma 20 sep , 2010 17:30

Het Einstein heelal.

In de zomer nam ik wat vakantie-dagen op, maar ontdekte al gauw dat ik doodmoe was van het werk en de sfeer in Haarlem en dat ik er niet meer tegen opgewassen was.
Ik dorst ook niet meer de straat op en ging er alleen nog maar uit voor boodschappen.
Ik nam ontslag van mijn werk, hoewel ik eigenlijk ziek was en besloot me op mijn binnenste buiten gedraaide heelal te werpen en me ook in Einstein te verdiepen.
Ik had een klein, maar duidelijk boekje van Freudenthal over Einstein, maar ik was steeds weer gestuit op de zogenaamde tweelingparadox bij Einstein, die Freudenthal meende te kunnen ontzenuwen.
(Ik heb daar nog nooit een duidelijke oplossing voor mogen lezen.
De oplossing van Freudenthal was dat het heelal dat we kennen dan de basis zou zijn voor de beweging, maar daarmee wordt de relativiteit weer over boord gezet, want de relativiteit zegt juist dat iedereen zichzelf als stilstaand mag beschouwen en de ander als bewegend met een klokvertraging.
Een andere schrijver (Martin Gardner) meende dat de klokvertraging door de relatieve beweging van de ander slechts schijn was, waardoor het heelal uiteen valt in een werkelijke wereld en een schijnwereld, wat de tegenstrijdigheid niet oplost, want dan moet ook de eigen persoon een schijngestalte bezitten met een klokvertraging. - Zie ook bij: nogmaals de tweelingparadox.)
En ik wilde kijken of dat niet met dat binnenste buiten gedraaide heelal op te lossen was.
Maar wat ik ook zocht, een echt bewijs voor het bestaan van dat binnenste buiten gedraaide heelal vond ik niet.
Het bleef bij een leuk vrijblijvend idee.
Kwa vorm was het wel heel mooi om het heelal binnenste buiten te draaien, want dan wordt een punt oneindig en het oneindige wordt een punt, maar een binnenste buiten gedraaid lichaam is niet zo fraai van vorm meer.
Maar in ieder geval wilde ik eigenlijk in de eerste plaats mijn microwezen daarmee bewijzen die dan door het binnenste buiten draaien als een veel groter wezen juist buiten mij zou verschijnen.
(En ook als God, want volgens mijn droom zou ik eens God zien.)
Maar ook dat microwezen kwam niet te voorschijn, nog afgezien van het feit dat ik dan ook nog het enorme tijdssnelheidsverschil tussen de micro's en ons zou moeten oplossen.
Dat zou dan weer kunnen door ook de tijd binnenste buiten gedraaid voor te stellen, want zo heeft voor ons de tijd van het heden een veel langere waarde dan hele lange periodes uit het verre verleden, waarbij we miljoenen jaren samen vatten in een aantal uren of zelfs minuten.
harriechristus
 
Berichten: 158
Geregistreerd: vr 26 mei , 2006 14:41
Woonplaats: amsterdam


Keer terug naar welkom nieuwe leden



Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers. en 1 gast

cron