Forum godinnen en beeldvorming
 weblog | godinnen | forum home ||

Goden en godinnen in jouw leven

Wicca, heidendom, new age / paganisme, satanisme etc.

Berichtdoor Soliwo » zo 16 nov , 2003 17:12

Ik heb op dit forum heel interessante topics zien staan. NErgens werd eigenlijk duidelijk wat godinnen en goden voor jullie betekenen. Hoe verwerken jullie de goden en godinnen in jullie leven? In welke mate spelen zij een rol in jullie levensbeschouwing? Vereren of dienen jullie een god/godin in het bijzonder?
Ikzelf geloof in de ontvangede en stimulerende kracht, de godin en de god. Ik ben echter altijd geinteresseerd in mythologie geweest, in het bijzonder de keltische. Ik heb ook een speciaal gevoel bij de godin Brigid/Sulis. Ik weet echter nog niet wat ik met mijn kennis over goden en godinnen ga doen, en al helemaal niet met mijn band met Brigid. OM deze reden ben ik erg geinteresseerd in jullie persoonlijke visie op en ervaring met goden en godinnen.

Liefs Soliwo
Soliwo
 
Berichten: 3
Geregistreerd: zo 16 nov , 2003 11:16

Berichtdoor els » ma 17 nov , 2003 12:05

Hallo Soliwo,

Zelf geloof ik niet in goden of godinnen. Ik verzamel godinnen omdat de beelden die wij om ons heen zien te vaak beelden van mannen zijn, of je nu naar de tv kijkt, naar de geschiedenis of naar de religie.
Omdat godsdienst belangrijk is voor de beeldvorming, was patriarchale godsdienst heel slecht voor het idee dat mensen hadden over vrouwen.

Ik vraag me wel af hoe het gaat in de nieuwe godsdiensten zoals wicca etc.
Ik bedoel, als er wel een godin in de godsdienst is, maar die krijgt allerlei zogenaamde 'vrouwelijke' eigenschappen, zoals 'passief' en 'zorgzaam', terwijl mannelijke goden toch weer de 'oppergod' zijn, dan schiet het wat mij betreft niet zo op.

Ik las net op een forum dat in Denemarken de Germaanse godsdienst officeel erkend is. Daar werden toch weer als belangrijkste goden mannelijke goden genoemd. Dan hebben ze wel iets gemist.



Ik heb ook een speciaal gevoel bij de godin Brigid/Sulis.


Ik heb dat bij Nissaba, daarom heb ik haar als domeinnaam genomen.

Ikzelf geloof in de ontvangende en stimulerende kracht, de godin en de god.


Omdat ik niet in goden geloof, moet ik die stimulans dus ergens anders vandaan halen. Ik denk dat je zelf anderen kan stimuleren, en dat je je eigen stimulans uit je omgeving haalt.

De patriarchale godsdiensten voel ik helemaal niet als stimulerend, zeker niet voor vrouwen. Het is oninspirerend als je steeds hoort dat mannen alle belangrijke uitvindingen hebben gedaan, en dat vrouwen eigenlijk niet hoeven te studeren omdat ze toch kinderen gaan krijgen.

Mensen maken volgens mij zelf hun godsdienst. Ze maken dus ook zelf de goden waaruit ze hun inspiratie kunnen putten. Het is dus beter als mensen zelf kunnen bepalen wat een god of godin voor hen moet doen.

Maar je moet ook mensen vinden die er net zo over denken als jij. Die heb je nodig om je inspiratie te kunnen gebruiken.

Soliwo, hoor jij eingelijk bij een 'beweging'? Ken je zelf mensen die net zo over godsdienst denken als jij?

Ik niet, eigenlijk. :huil2:
De meesten vinden mij geloof ik een freak, omdat ik er zoveel mee bezig ben.

Gelukkig ken ik wel gelijkgestemden op andere gebieden. :D
els
Beheerder
 
Berichten: 3134
Geregistreerd: zo 14 jul , 2002 22:08
Woonplaats: Amsterdam

Berichtdoor Isthar » wo 19 nov , 2003 11:57

Goeie vraag trouwens Soliwo!
Maar ik moet wel even nadenken over mijn antwoord.
Ik ben nu 35 en al vanaf mijn negende in godinnen geïnteresseerd, maar ook in mythologie, geschiedenis, religie in het algemeen etc.
Beetje rare interesses voor een kind van die leeftijd, maarja..
Het 'bezig zijn' met godinnen is eigenlijk nooit meer weg geweest.
Zoals Els heb ik er een bep. feministische kijk op maar beleef het ook religieus.
Mijn 'speciale gevoel' is voor mij een soort oergevoel (als dat al bestaat) dat ik heb bij de neolithische godinnen beelden, het oerbeeld van de godin.
Noem het moeder aarde, waar vanuit alle andere godinnen zijn voortgekomen als aspecten van de grote moeder godin.
Dat gevoel krijg ik ook in de natuur, bv. op het strand met een storm, als je de oerkrachten voelt.
Ik heb dat dus niet zozeer met 1 godin, ook niet met Isthar.
Ik heb die nick gekozen om dat mijn naam Esther is en waarschijnlijk afgeleid van Isthar.
Vond ik wel mooi gevonden.

Deze afbeelding vind ik zelf heel mooi, ik heb hem ook thuis.
Ze doet me ook een beetje aan Maria denken.
Zo letterlijk zie ik het allemaal niet als hier is afgebeeld, maar symbolisch gezien komt het er wel op neer.
Pff, volgens mij heb ik dit nog nooit aan iemand eerder zo verteld, out of the closet!
Afbeelding

groetjes van Isthar* :trans:
Isthar
 
Berichten: 53
Geregistreerd: zo 02 maart , 2003 16:12
Woonplaats: Noord Holland

Berichtdoor Soliwo » do 20 nov , 2003 9:35

Soliwo, hoor jij eingelijk bij een 'beweging'? Ken je zelf mensen die net zo over godsdienst denken als jij


Ik hoor niet echt bij een bepaalde stroming. Ik zou mezelf een eclectische heks kunnen noemen. Ik haal inspiratie uit druidisme, wicca, traditionele hekserij, van alles. Ik ben nog maar zo'n 7 maanden echt mbezig met religie en spiritualiteit, dus ik ben nog steeds aan het ontdekken en orienteren.
Ik ken meerdere mensen die er net zo over nadenken als ik, voornamelijk mensen die ik op paganistische forums tegen kom. Ik vind twee dingen lastig te comnineren. Aan de ene kant zie ik in alles in de natuur, de ontvangende (en creatieve) en activerende kracht, afnemend en toenemend, geboorte en dood. Twee tegengestelde krachten, yin en yang. Ik zie deze krachten niet echt als mannelijk of vrouwelijk, maar ik noem ze toch god en godin. Aan de andere kant zijn er de coorhcristelijke goden en godinnen. Het verwarrende is dat deze goden vaak beide kenmerken in zich hebben. Is het misschien zo dat niemand puur vrouwelijk en mannelijk is? Het ervaren van de twee natuurkrachten (die eigenlijk 1 zijn) en de herkenbaarheid van de oude mythologische goden vind ik nog lastig te combineren. Veel wiccans zouden zeggen dat alle godinnen 1 godin zijn, en alle goden 1 god. Sommige godinnen zijn echter bijvoorbeeld meer yang (actief) en hebben dus meer van de kracht die ik god zou noemen. Het wordt heel verwarrend merk ik :verward:
Ik ben er zelf dus nog niet helemaal uit, is misschien ook ninet te verwachten met 17 jaar :knipoog:
Ik ben dus nog steeds op zoek. Aan de ene kant heb ik met mannenelijk goden nooit iets speciaals gehad en zijn alle goden/godinnen vertegenwoordigers van dezelfde levenskracht/God/natuur. Aan de andere kant voel ik me dan een beetje schuldig omdat ik dan het "mannelijke: misschien negeer.
Ik moet er nog even over nadenken voordat ik het duidelijk kan overbrenegen denk ik.

Wordt vervolgd...

Liefs Soliwo
Soliwo
 
Berichten: 3
Geregistreerd: zo 16 nov , 2003 11:16

Berichtdoor els » vr 21 nov , 2003 9:10

Hallo Soliwo,

Aan de andere kant zijn er de voorchristelijke goden en godinnen. Het verwarrende is dat deze goden vaak beide kenmerken in zich hebben. Is het misschien zo dat niemand puur vrouwelijk en mannelijk is?


Voor mij zijn termen als mannelijk en vrouwelijk gewoon culturele opvattingen. Eigenlijk bestaat het helemaal niet. Het bestaat alleen in een maatschappij die man en vrouw als tegengestelden ziet. Maar in werkelijkheid bestaan er enorme verschillen onder alle mensen. En veel daarvan is ook weer cultureel gestimuleerd.

Er bestonden vroeger maatschappijen waarin vrouwen vochten in de oorlog. Wij zouden dat nu mannelijk noemen, maar vechten is alleen maar mannelijk omdat onze maatschappij dat ervan maakt. Net zo goed als dat veel mannen absoluut niet kunnen vechten. Ik noem ze geen 'vrouwelijke' mannen, maar gewoon aardige mannen. :lach:

Dat je bij goden van andere culturen zowel mannelijke als vrouwelijke dingen ziet, komt waarschijnlijk omdat die culturen de grenzen anders trokken. Veel dingen die vroeger traditioneel vrouwenwerk waren, worden nu gezien als mannenwerk. Dat vond ik ook wel interessant aan Nissaba. Zij is een van de oudste bekende godinnen, en aan haar worden dingen toegeschreven die in onze maatschappij helemaal niet meer met vrouwen worden geassocieerd.

Grappig ook wel, ik las in de bijbelspreuken een spreuk over de 'taken van de huisvrouw'. Dat waren hele andere taken dan die je nu met een 'huisvrouw' associeert. Vrouwen hadden duidelijk veel meer macht en autonomie. Die tekst staat ook wel heel vreemd binnen in dat patriarchale jodendom.

Veel wiccans zouden zeggen dat alle godinnen 1 godin zijn, en alle goden 1 god.


Grappig. Dat is niets nieuws, terwijl het toch een nieuwe godsdienst is. :lach:
Maar ik dacht eigenlijk dat wicca alleen maar een god en een godin had. Ik weet er gewoon te weinig van.

Sommige godinnen zijn echter bijvoorbeeld meer yang (actief) en hebben dus meer van de kracht die ik god zou noemen. Het wordt heel verwarrend merk ik :verward:
Ik ben er zelf dus nog niet helemaal uit, is misschien ook niet te verwachten met 17 jaar. :knipoog:


Gossie, wat jong nog. :happy:
Nou ja, ik ben al 45, en ik ben er eigenlijk nog steeds niet uit.
Maar het nadenken is gelukkig leuk genoeg, dus ik blijf het proberen.

Ik stel wel andere vragen dan jij, hoor. Ik vraag me bijvoorbeeld af wat er eerder was, de stereotypen of de vooroordelen.

Aan de ene kant heb ik met mannenelijk goden nooit iets speciaals gehad en zijn alle goden/godinnen vertegenwoordigers van dezelfde levenskracht/God/natuur.


Jij identificeert je dus tot nu toe sneller met vrouwelijke goden. Maar de godsdienst van de laatste twee millennia kenden kende alleen maar een mannelijke god. En alle eigenschappen die in die cultuur 'vrouwelijk' waren, zag je niet echt in die god. Dat is heel vervreemdend.
Ik vind het wel leuk dat jij op zoek kan naar iets wat bij je past. Het is natuurlijk de vraag of je het vind. Maar het is beter als er veel keus is, en dat je niet aangewezen bent op één zwart-witbeeld, waarin je een plaats krijgt toegewezen. Dan kost het veel meer energie om jezelf terug te vinden, als je al op het idee komt om dat te proberen.

Ik moet er nog even over nadenken voordat ik het duidelijk kan overbrenegen denk ik.


Nou, misschien heb je nog 83 jaar tot je beschikking.... :p

Door erover te praten ben je trouwens ook actief. Je beïnvloedt daardoor ook de ideeën hierover. Zou je dat yin of yang noemen?
els
Beheerder
 
Berichten: 3134
Geregistreerd: zo 14 jul , 2002 22:08
Woonplaats: Amsterdam

Berichtdoor els » vr 21 nov , 2003 9:33

Hai Isthar,

Dat gevoel krijg ik ook in de natuur, bv. op het strand met een storm, als je de oerkrachten voelt.


Over vervreemdend gesproken.. de meeste godheden hadden iets te maken met natuurkrachten, maar de natuur is een beetje om ons heen verdwenen. Ik moet er echt op uit, en dan herken ik dat gevoel ook.

Wat dat betreft is het leven in een stad tussen al die stenen eigenlijk heel vreemd. Af en toe is het heel erg bewolkt, met een dreigende lucht en harde wind. Dan word ik er weer eens aan herinnerd dat er natuur bestaat.

Maar om te begrijpen waar de godsdiensten vandaan komen, zou je juist de wereld buiten veel meer moeten ervaren.

Misschien heeft de overgang van buitenleven naar een verstedelijkte cultuur ook wel een breuk veroorzaakt. Mensen namen wel hun natuur- en landbouwgoden mee, maar die moesten opeens worden aangepast aan een heel ander soort maatschappij.
Daardoor werden allerlei eigenschappen niet meer begrepen, en op andere manieren verklaard. Dus waar gaan die godsdiensten dan eigenlijk over?

Ik vind zo'n verbonden gevoel met de natuur wel heel 'natuurlijk', maar het is geen deel van je alledaagse leven...

Hmm.. ik zit nu ook op een gedachtenspoor, maar kom daar niet een twee drie uit.
els
Beheerder
 
Berichten: 3134
Geregistreerd: zo 14 jul , 2002 22:08
Woonplaats: Amsterdam

Berichtdoor willy » di 25 nov , 2003 17:18

Ik weet niet of dit past bij wat jullie godinnen of andere namen geven, maar ik wou het toch maar plaatsen. Het is misschien meer filosofisch dan godsdienstig, maar ja er wordt zoveel geleuterd dat dit er ook maar bij kan.
Het is helemaal niet wetenschappelijk daar het uit een sf.boek komt, maar persoonlijk vindt ik dat het heel dicht onze onwetendheid verwoordt over het heelal en ook over goden en godinnen.
Alle wetenschappelijke en astronomische kennis ten spijt weten wij maar bitter weinig over het heelal. En als er daar ene met een lange baard op een wolk zit en ons allemaal in het oog houdt, dan is dat voor mij de grootste “voyeur” die er bestaat en moest hij gestraft worden, want er is toch nog zoiets als “privacy” of niet?

Het naamloze

De monniken zaten bijeen op de vloer van de refter. De tafels waren tegen de muur geschoven. De insecten waren verdwenen. Buiten kletterde de regen onverminderd neer. Sam, de Grote Geest, de Verlichte, kwam binnen en ging voor hen zitten.
Ratri kwam binnen, gekleed als een boeddhistische non en gesluierd.
Yama en Ratri gingen achter in het vertrek op de grond zitten. Ergens zat ook Tak te luisteren.
Sam bleef verscheidene minuten met gesloten ogen zitten en zei toen zacht:
'Ik heb vele namen en geen daarvan is belangrijk.' Toen opende hij zijn ogen, maar hield zijn hoofd stil. Hij keek naar niets speciaal.
'Namen zijn niet belangrijk,' zei hij. 'Spreken is het noemen van namen, maar spreken is niet belangrijk. Er gebeurt iets dat nog nooit tevoren gebeurd is. De man die dat ziet, ziet de werkelijkheid. Hij kan anderen niet vertellen wat hij gezien heeft. Anderen wensen het echter te weten, dus stellen zij hem vragen en zeggen: "Datgene wat je gezien hebt, waar lijkt dat op?" Hij probeert dan het hun te vertellen. Misschien heeft hij het allereerste vuur in de wereld gezien.
Dan zal hij zeggen: "Het is rood als een papaver, maar er dansen andere kleuren doorheen. Het heeft geen vorm, als water, dat overal heen vloeit. Het is warm, als de zon of de zomer, alleen nóg warmer. Het bevindt zich tijdlang op een stuk hout, en dan is het hout verdwenen, alsof het is opgegeten en er blijft iets zwarts over dat als zand gezeefd kan worden. Als het hout verdwenen is, is het ook verdwenen." Daardoor moeten de toehoorders wel denken dat de werkelijkheid is als een papaver, als water, als de zon, als iets dat voedsel opneemt en de resten afscheidt. Zij denken dat het lijkt op wat de man zegt die het gezien heeft. Maar zij hebben geen vuur gezien. Ze kennen het niet. Ze hebben er slechts van gehoord. Maar er komt opnieuw vuur in de wereld, vele malen. En meer mensen zien het vuur. Na enige tijd is het vuur zo algemeen als gras en wolken en de lucht die zij inademen. Zij zien dat het lijkt op een papaver, en toch geen papaver is, dat het lijkt op water zonder water te zijn, dat het lijkt op de zon, maar de zon niet is, dat het lijkt op iets dat voedsel opneemt en afvalstoffen uitscheidt, en het toch niet is, doch heel iets anders dan al die dingen afzonderlijk of al die dingen tesamen. Zij kijken nu naar dit nieuwe verschijnsel en maken er een nieuw woord voor. Ze noemen het "vuur".
Als zij iemand ontmoeten die het nog niet gezien heeft en zij spreken hem over vuur, weet hij niet wat zij bedoelen. Zij, op hun beurt, vallen weer terug op een beschrijving van het vuur. En terwijl zij dat doen, weten zij uit eigen ondervinding dat wat zij hem vertellen niet de waarheid is, doch slechts een deel ervan. Zij weten dat deze man de werkelijkheid nooit zal leren kennen uit hun woorden, hoewel zij alle woorden ter wereld kunnen gebruiken. Hij moet het vuur zien, hij moet het ruiken en zijn handen eraan warmen, in het hart van het vuur staren, of anders voor altijd onwetend blijven. Bijgevolg betekent "vuur" niets, "aarde" en "lucht" en "water" betekenen niets. "Ik" betekent niets. Geen woord betekent iets. Maar de mens vergeet de werkelijkheid en herinnert zich woorden. Hoe meer woorden hij zich herinnert, des te wijzer achten zijn makkers hem. Hij aanschouwt de grote gedaanteverwisselingen van de wereld, maar hij ziet ze niet zoals ze gezien werden toen de mens de werkelijkheid voor het eerst zag. Hun namen vormen zich op de lippen en hij glimlacht als hij ze proeft, denkende dat hij hen kent door hun namen te noemen. Iets dat nog nooit heeft plaatsgevonden, gebeurt nog steeds. Het is nog altijd een wonder. De grote brandende bloesem laat zich in al zijn pracht neer op de bladschijf van de wereld, scheidt de as van de wereld uit en is toch geen van deze dingen die ik genoemd heb en terzelfder tijd al deze dingen tegelijk en dat is werkelijkheid - het naamloze.
Bijgevolg draag ik u op - vergeet de namen die gij draagt, vergeet de woorden die ik spreek zodra zij gesproken zijn. Betracht liever het naamloze in u, dat opstaat als ik het aanroep. Het hoort niet naar mijn woorden, maar naar de werkelijkheid in mij waarvan het deel uitmaakt. Dit is de atman, die veeleer mij hoort dan mijn woorden. Al het andere is onwerkelijk. Omschrijven is verliezen. De kern van alle dingen is het naamloze. Het naamloze is onnaspeurbaar, machtiger zelfs dan Brahma. De dingen vergaan, maar de geest blijft. Bijgevolg bevindt gij u midden in een droom.
De geest droomt ervan in een droom van vorm. De vorm vergaat, maar de geest blijft bestaan en droomt nieuwe dromen. De mens spreekt die dromen uit en denkt de geest gevangen te hebben, niet wetende dat hij het onwerkelijke oproept. Deze stenen, deze muren, deze lichamen die u om u ziet zitten, zijn papavers en water en de zon. Zij zijn de dromen van het naamloze. Zij zijn vuur, zo gij wilt. Af en toe kan een dromer zich ervan bewust zijn dat hij droomt. Misschien heeft hij iets van de droom materie in bedwang, buigt het naar zijn wil of misschien ontwaakt hij in groter zelfkennis. Als hij kiest voor het pad der zelfkennis, is zijn glorie groot en zal hij voor alle eeuwigheid zijn licht doen stralen. Maar zo hij de weg der Tantra’s kiest, Samsara en Nirwana verenigend, zich aan de wereld bekent en daarin wil leven, dan is hij machtig onder de dromers. Hij kan machtig zijn in het goede of in het kwade als wij hem aanschouwen - hoewel ook deze termen geen betekenis hebben buiten het Samsara.
Doch binnen het Samsara verblijven, betekent onderworpen zijn aan de werken diergenen die machtig zijn onder de dromers. Als zij machtig zijn in het goede, is het een gouden tijd. Als zij machtig zijn in het kwade, is het een tijd van duisternis. De droom kan dan tot nachtmerrie worden. Er staat geschreven dat leven lijden betekent. Dat is zo, zeggen de wijzen, omdat de mens zijn Karma last door werk verdrijven moet, als hij de verlichting wil bereiken. Daarom, zeggen de wijzen, wat voordeel brengt het de mens in een droom te strijden tegen zijn lot, dat het pad is dat hij volgen moet om bevrijding te bereiken? In het licht van de eeuwige waarden, zeggen de wijzen, is het lijden niets; in de termen van Samsara, zeggen de wijzen, leidt het naar het goede. Welke rechtvaardiging heeft een mens dan om te strijden tegen hen die machtig zijn in het kwade?' Hij zweeg een ogenblik, bief zijn hoofd iets op.
'Deze nacht is de Heer van de Waan te midden van u heengegaan - Mara, machtig onder de dromers - machtig in het kwade. Hij toch overviel een ander die op wellicht andere wijze met de droom materie werkt. Hij toch ontmoette Dharma, die misschien een dromer uit zijn droom kan uitdrijven. Zij worstelden en Heer Mara is niet meer. Waarom streden zij, de Dood tegen de Waan?
Gij zegt dat hun wegen onbegrijpelijk zijn, daar zij de wegen der goden zijn. Doch dat is niet het antwoord. Het antwoord, de rechtvaardiging, is voor mensen en goden hetzelfde. Goed of kwaad, zeggen de wijzen, betekenen niets, want zij zijn in het Samsara. Stemt in met de wijzen, die onze mensen hebben onderwezen zolang de menselijke herinnering reikt. Stemt in, maar bedenkt ook Eén ding waarover de wijzen niet spreken. Dat is "schoonheid", hetgeen een woord is - maar kijk achter het woord en beschouw de weg van het Naamloze. En wat is de weg van het Naamloze? Het is de weg van de droom. En waarom droomt het Naamloze? Dat weet geen mens in het Samsara. Vraag dus liever wat droomt het Naamloze? Het Naamloze, waarvan wij allen deel uitmaken, droomt een vorm. En wat is het hoogste attribuut dat welke vorm dan ook bezitten kan? Dat is schoonheid. Het Naamloze is dus een kunstenaar. Het probleem is daarom geen probleem van goed of kwaad, maar van schoonheid. Strijden tegen degenen die machtig zijn onder de dromers en machtig in het kwade of het lelijke, is niet strijden voor wat volgens de wijzen in de termen van het Samsara of Nirwana zinloos is, doch veeleer is het strijden voor het symmetrisch dromen van een droom, in termen van ritme en verhoudingen, van evenwicht en antithese die het tot iets moois maken. Daarvan zeggen de wijzen niets. Deze waarheid is zo eenvoudig dat zij hem kennelijk over het hoofd hebben gezien. Daarom ben ik door de schoonheid van het nu gedwongen hierop uw aandacht te vestigen. Strijden tegen de dromers die lelijkheid dromen, zij het mensen of goden, kan slechts de wil van het Naamloze zijn. Ook deze strijd zal lijden inhouden en zodoende zal de Karma last daardoor worden verlicht, evenals dat het geval zou zijn bij het ondergaan van lelijkheid; maar dit lijden voert tot een hoger einde in het licht der eeuwige waarden waarvan de wijzen zo vaak spreken.
Daarom zeg ik u, de schoonheid van wat gij deze avond hebt gezien, was van een hoge orde. Gij kunt mij vragen: "Hoe moet ik weten wat schoon is en wat lelijk, en hoe moet ik daarbij handelen?" Ik zeg u deze vraag moet gij zelf beantwoorden. En om dit te doen, moet gij vergeten wat ik heb gezegd, want ik heb niets gezegd. Houdt u aan het Naamloze.'
Hij hief zijn rechterhand op en boog zijn hoofd.

Roger Zelazny: Heer van het Licht
:yinyang:
willy
 
Berichten: 1092
Geregistreerd: di 06 aug , 2002 10:01
Woonplaats: Brasschaat

Berichtdoor PP » do 26 jul , 2007 21:45

els schreef:Ik vraag me wel af hoe het gaat in de nieuwe godsdiensten zoals wicca etc.
Ik bedoel, als er wel een godin in de godsdienst is, maar die krijgt allerlei zogenaamde 'vrouwelijke' eigenschappen, zoals 'passief' en 'zorgzaam', terwijl mannelijke goden toch weer de 'oppergod' zijn, dan schiet het wat mij betreft niet zo op.


Dat bericht was vier jaar oud en ik weet niet of je inmiddels meer weet over 'de nieuwe godsdiensten zoals wicca'. Ik ben eind 2004 in aanraking gekomen met wicca en het ligt daar in elk geval toch wel een beetje anders: er is niks passiefs aan de wicca-godin en de mannelijke god is niet belangrijker dan de godin.

Ik zal morgen wel iets schrijven over godinnen in mijn dagelijks leven (goden spelen niet zo'n grote rol, moet ik bekennen).
PP
 
Berichten: 21
Geregistreerd: vr 19 jan , 2007 16:57

Berichtdoor els » do 26 jul , 2007 22:01

Hai PP, ik heb me niet meer verder in wicca verdiept, want het wordt me allemaal teveel. Ik lees af en toe wel eens wat op forums, maar dat is alles. Toch ben ik er wel benieuwd naar hoe het zit, en waarom mensen er behoefte aan hebben.

Ik heb de indruk dat mensen er behoefte aan hebben zich te kunnen spiegelen, en in het christendom lukt dat niet erg, omdat alle functies in de kerk worden bekleed door mannen, wat nogal vervreemdend is. Het is dus belangrijk dat vrouwen ook een functie hebben. Daar kan ik in elk geval heel goed inkomen.

Mocht je er wat over willen zeggen, ik zou het leuk vinden om te horen.
els
Beheerder
 
Berichten: 3134
Geregistreerd: zo 14 jul , 2002 22:08
Woonplaats: Amsterdam

Berichtdoor PP » vr 27 jul , 2007 12:35

Ik kan natuurlijk alleen voor mezelf spreken, niet voor anderen. Wat ik zocht was een verbinding met het niveau waarop alles verbonden is. Ik vond dat eerst via een Indiaanse vrouw die me veel geleerd heeft. Maar ik had niet de instelling van een Indiaanse, ik moest een manier vinden die beter bij mij paste. Wicca had me, met wat ik er over gelezen had op internet, nooit aangetrokken. Het leek me ook niet iets waar ik dat wat ik zocht zou vinden. In 2004 leerde ik via een serieus wicca-forum mensen kennen die zich met dezelfde dingen bezighielden als ik. Mensen die de vreemde ervaringen die ik af en toe had niet zo vreemd vonden als de mensen in mijn directe omgeving. Pas de laatste maanden ben ik me er bewust van geworden dat ik via wicca diezelfde verbinding kan leggen, via rituelen. Het activeert herinneringen die ouder zijn dan dit leven van mij, het werkt als een katalysator in mijn ontwikkeling als mens.

Wat goden en godinnen voor me betekenen, daar heb ik de laatste jaren ook veel over nagedacht. Ik zie het goddelijke op verschillende niveaus. Ik ervaar iets dat je goddelijk zou kunnen noemen en dat zowel transcendent als immanent is. Het is abstract, niet mannelijk of vrouwelijk, helemaal niet menselijk in feite. En dan heb je ook de verschillende pantheons van goden en godinnen. Die zie ik meer als net zoiets als natuurwezens, maar met een breder werkgebied en meer overzicht. Ja, ik geloof dus ook in van die kleinere wezens die bij planten of bomen horen, of bij een groep planten of bomen, of bij een gebied. In een discussie die ik onlangs had, bleken we bij de genii loci in een soort schemergebied terecht te komen: sommigen zagen hier duidelijk goden en godinnen (de aanleiding was Arduinna/Arduina) anderen noemden het genii loci en weer anderen waren van mening dat alle goden en godinnen van oorsprong genii loci zijn!

Hoe ik op dit moment over goden en godinnen denk, het is namelijk iets dat zich ontwikkelt en dus aan verandering onderhevig is, is dat ze van oorsprong wezens zonder fysiek lichaam zijn met bepaalde eigenschappen. Wanneer mensen zulke wezens waarnemen, vertalen de hersenen dat in iets dat te be-grijpen is, meestal is dat een visueel beeld. Zo werden het de goden en godinnen waarvan we nu afbeeldingen vinden (of nog steeds maken). En zo ontstonden de verhalen: het hoort allemaal bij het begrijpelijk en bevatbaar maken van wat eigenlijk buiten je fysieke bevattingsvermogen ligt. Want die wezens zijn niet fysiek en bevinden zich in een andere wereld dan de fysieke.

Ik heb altijd gemakkelijker contact gemaakt met wezens die zich aan mij lieten zien als dieren, dan met godinnen of goden. Soms gebeurde het wel eens dat ik in een visualisatie een godin tegenkwam (en een heel enkele keer een god). Maar meestal ging het dan over datgene waarvoor die godin symbool staat. Pas de laatste tijd merk ik dat ik ook contact kan hebben met een godin als zodanig, maar dat is nog zo pril dat ik er verder weinig over kwijt wil op dit moment. Wel vermoed ik nu, dat sommige vroegere contacten ook 'echte' contacten zijn geweest.
PP
 
Berichten: 21
Geregistreerd: vr 19 jan , 2007 16:57

Berichtdoor els » vr 27 jul , 2007 14:37

Hai PP, bedankt voor je beschrijving.
Ik vind dat je het goed onder woorden brengt, al is het ook een proces waar je middenin zit.

Ik denk ook dat mensen vaak bepaalde ervaringen hebbben waar ze een interpretatie aan geven. De interpretatie wordt natuurlijk beïnvloed door anderen, maar in een vaste religie zoals het christendom wordt het een bepaalde richting uitgestuurd los van je eigen gevoel, terwijl het in de moderne godsdiensten vrijer en individualistischer is.
els
Beheerder
 
Berichten: 3134
Geregistreerd: zo 14 jul , 2002 22:08
Woonplaats: Amsterdam

Berichtdoor PP » vr 27 jul , 2007 14:57

Dat is het verschil tussen een openbaringsreligie zoals het christendom en een mysteriereligie zoals wicca. In de eerste situatie geldt wat ooit aan iemand geopenbaard is als enige waarheid, in de tweede gaat het om het zelf ervaren van het mysterie. Daardoor is er ruimte voor verschillende wegen. (Hoewel er ook altijd wel mysterie-takken zijn geweest in de bekende monotheïstische religies.)
PP
 
Berichten: 21
Geregistreerd: vr 19 jan , 2007 16:57

Berichtdoor Endymion » za 10 mei , 2008 14:50

Wat een leuke, persoonlijke vraag eigenlijk.
De belangrijkste godheden die ik vereer en aanbid zijn Fortuna, Diana en Svantevit. Fortuna omdat wat geluk nooit kwaad kan. Diana vanwege mijn honden en katten, vanwege mijn moeders liefde voor honden, vanwege mijn eigen liefde voor bossen en velden, vanwege de associatie met de maan, de duisternis en hekserij. En Svantevit omdat hij de belangrijkste god op het eiland Rügen was, waar mijn oma vandaan komt. Ik moet wel zeggen dat ik absoluut niet spiritueel ben. Ik vind het goed de rituelen uit te voeren, alleszins volgens de juiste manier want anders werken ze niet. Maar, ik praat niet met de goden of probeer contact te leggen met ze. Ik richt mijn leven ook niet in volgens hun wil (ik neem aan dat de goden wat beters te doen hebben). Ik vind het gewoon goed dat ik de rituelen uitvoer (als ik wist hoe).
Endymion
 
Berichten: 89
Geregistreerd: ma 12 feb , 2007 12:20

Berichtdoor Endymion » za 10 mei , 2008 14:56

Endymion schreef: ik praat niet met de goden of probeer contact te leggen met ze..


Mja ... natuurlijk wel, tijdens de rituelen he :bloos: Maar ik bedoel op die spirituele, transcendentale manier. Het ervaren en doorstromen van de godheid. De verschijningen enzo... Dat is niet aan mij besteed. Ik vind der Romeinse ritualistiek totaal in orde. Op een gewone, eerbiedige manier de goden vereren, zonder het spirituele.
Of ik nu in goden geloof. Ik vereer de goden. Ik durf daar niet antwoord op geven, omdat het in onze seculiere maatschappij paria-gedrag is, ikzelf eigenlijk de wetenschap erg hoog in vaandel houd en een nuchtere kijk op het leven heb. De rituelen doe ik graag, maar ik zoek niet naar "antwoorden"
Endymion
 
Berichten: 89
Geregistreerd: ma 12 feb , 2007 12:20

Berichtdoor ScorchingAngel » do 02 apr , 2009 15:21

Wauw, ben ik even lekker laat, maar ik wil toch even mijn mening laten horen ;)

Ik weet voor een tijd voor mezelf zeker dat Goden en Godinnen bestaan en ze maken een steeds groter deel uit van mijn leven. Zoals ik al beschreef ben ik een heks en heb sinds een tijd mijn eigen coven. Ik heb een tijdje in een andere coven gezeten maar dit was niet mijn weg en toen mijn eigen coven gestart.
Meteen toen we ermee begonnen voelde ik de aanwezigheid van een aantal verheven wezens en heb sinds die tijd ook echt contact met ze.
Anders dan bij anderen (maar ja... zo gaat het bij mij altijd schijnbaar) werk ik niet onder 1, niet 2, nee maar liefst 8 goden en godinnen tegelijkertijd. En geloof me, 1 is al hard werken, je wilt niet eens weten hoe hard het werken is onder 8 goden en godinnen.
De god waar ik het meeste mee heb is Ares, de godin waar ik het meeste mee heb is Artemis. Toch grappig dat het twee Griekse goden zijn en dat terwijl ik alles over de Grieken toch echt spuug en spuugzat was nadat ik het heb laten vallen op de middelbare school.
Desalniettemin ben ik, ondanks al het werk, heel erg blij met de aanwezigheid van mijn goden en godinnen en ik denk dat ik ook niet anders meer zou willen.
ScorchingAngel
 
Berichten: 6
Geregistreerd: di 21 nov , 2006 18:26
Woonplaats: Voerendaal

geloof

Berichtdoor angela » do 28 mei , 2009 20:12

hey,
mijn 'geloof' en meningen word eigelijk constant gemodifieerd.
Maar in het algemeen geloof ik dat er (zoals in wicca) een godin en een god is, maar niet zo dat het twee 'personnen' of 'wezens' zijn.
Ik zie ze meer als 'energieen' die overal zijn, dus je kunt zeggen dat alles goddelijk is :p.
De vele namen die ze dragen zie ik dan als hun aspecten.
Bijvoorbeeld: als je raad nodig hebt kun je een ritueel doen waar je aphrodite oproept.
persoonlijk vraag ik alleen raad aan vrouwelijke goden, het voelt(voor mij) niet natuurlijk aan om mannelijke goden 'op te roepen'.

Angela
angela
 
Berichten: 3
Geregistreerd: do 28 mei , 2009 18:45
Woonplaats: antwerpen


Keer terug naar Moderne godsdiensten



Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers. en 4 gasten

cron