Tsja, dat is ongeveer zover als ik ook kom. Het 'zijn' moet er gewoon altijd geweest zijn. Niet altijd in dezelfde vorm, maar het was zeker geen 'niets'. Zolang ik er niets meer over kan zeggen, houd ik dit maar even aan. Dat is beter dan een 'scheppende god' verzinnen waarvan je niet eens weet wát het is, laat staan waar dat dan vandaan komt en waar het was 'voor er iets was'.
Ik heb liever een raadsel waar het antwoord van is opgeschort dan een 'mysterie' dat zijn glans krijgt door verzinsels die men 'verklaring' noemt.
Wie nog eens van plan is het boek
Not by Design: The Origin of the Universe van Victor Stenger te gaan lezen en het aan mij uit wil leggen, zal ik heel dankbaar zijn.
http://www.amazon.com/Not-Design-Univer ... 0879754516
Vandaar dat we sommige begrippen onmogelijk kunnen vatten,
zoals bvb.
zonder tijd= oneindig= zonder begin= zonder einde = zonder voor of na, of het absolute niets
Wat we wel hebben is een ietwat onduidelijk vermoeden over die begrippen.
Ik haak geloof ik af bij de vraag hoe het kan dat er überhaupt iets is. Zodra je stelt dat het 'ooit is begonnen', impliceer je een 'absoluut niets'. Maar je weet niet of dit zo is. Het lukt mij niet een 'concept' van iets te bedenken wat misschien bij voorbaat niet klopt.
Stenger houdt zich hier wel mee bezig. Zijn concrete verhalen zijn heel aardig te volgen, maar helaas bedient hij zich voor de belangrijkste onderbouwing van het onstaan van het heelal van wiskunde, en daar haak ik af.
Hij zegt bijvoorbeeld dat 'niets' niet kan bestaan omdat 'niets' een instabiele situatie is.
Dat bedoel ik nou. Wat bedoel hij hier nou met 'niets'?