26 april Women are the most wasted resource in the world

[els]

Internationale en nationale sprekers discussiëren over de economische bijdrage van vrouwen op de arbeidsmarkt.

De rol van de vrouw op de arbeidsmarkt is de afgelopen 50 jaar dramatisch veranderd. In moderne economieën produceren vrouwen 40% van het bruto binnenlands product en dat percentage is nog groter als het huishoudelijk werk zou worden meegerekend. De enorme toename van het vrouwelijk aandeel in de wereldberoepsbevolking heeft echter een limiet, in sommige landen lijkt de ontwikkeling zelfs tot stilstand gekomen. Feit is dat veel vrouwen nog steeds geen toegang hebben tot betaald werk en dat veel werkende vrouwen onder hun kwalificatieniveau werken. Vrouwen vormen het meest verspilde kapitaal op de arbeidsmarkt. Dit beperkte gebruik van vrouwelijk potentieel remt de economische groei. Is een scheve verhouding tussen het mannelijke en vrouwelijke aandeel in de beroepsbevolking onvermijdelijk? Hoe ziet de sociale en economische balans tussen werken en kinderen opvoeden eruit? Hoe kan het vrouwelijk potentieel beter worden ingezet?

Voorzitter: Vendeline Von Bredow, European Business Editor, the Economist.

Sprekers o.a.:

- Naema Tahir, is jurist en auteur van het boek `Een moslima ontsluiert` en `Kostbaar bezit`. Naema Tahir studeerde Nederlands recht in Leiden werkte als jurist voor Nederlandse en internationale instellingen, zoals de Raad van Europa in Straatsburg.

- Heleen Mees, is econoom, jurist en columnist voor het NRC Handelsblad. Ze woont en werkt in New York en is actief betrokken bij de organisatie `Woman-on-Top`, een organisatie die zich er o.a. voor inzet om meer vrouwen op topposities te krijgen.

- Thessa Sambou, is auteur van “Het boek der Godinnen”. Ze pleit voor een nieuwe feministische stroming, waarbij vrouwen zich binnen huis en gezin volledig kunnen ontplooien.

- Nick Isles is directielid van `The Work Foundation`, een non-profit organisatie in Londen, die zich richt op het in balans brengen van economisch succes en de kwaliteit van werken van een organisatie.

Organisator: The Economist i.s.m. Huijskens & Istha

Tijd: 20.00 uur-22.00 uur
Toegang: gratis

Reserveren bij: info@huijskens-istha.nl

[els]

Bedankt voor de tip, Tiresias, ik heb direct een plaats gereserveerd.

Het is wel jammer dat het in het Engels is, maar vooruit.

Er valt me direct al iets op: de titel van het debat is 'women are the most wasted recource in the world', maar als je kijkt naar de inhoud, gaat het vooral over de economische waarde van vrouwen, die nul is, omdat vrouwen nou eenmaal niet voor hun werk worden betaald. Als er al bepaald vrouwenwerk is omgezet naar betaalde beroepsarbeid, dan is dat doorgaans de meest laag betaalde arbeid die je kan vinden.

Vrouwen zijn volgens mij wel degelijk productief, ze verrichten zelfs meer werk dan mannen, alleen kun je dit niet vertalen in een economische waarde, omdat het niet wordt omgezet in geld. Daardoor hebben vrouwen dus ook geen macht. Je kan het vergelijken met wat slaven toevoegen aan de economie, ik weet niet of dat wel eens becijferd is.

Ook zijn ze minder aanwezig in de openbare sectoren, waardoor ze geen invloed hebben op het beleid. Dat is wat ik persoonlijk 'verspilling' vind.

Verder worden ze in veel landen geweerd uit opleidingen, dus ook uit specifieke sectoren waarin kennis wordt ontwikkeld en overgedragen. Dat is natuurlijk wel de allerbelangrijkste vorm van verspilling.

Averroes zei in in één van zijn boeken dat de oorzaak van de grote achterstand en armoede in de islamitische wereld was dat moslims hun vrouwen als beesten opsluiten in hun huizen. Ik kan me precies voorstellen dat dit de werkelijke kern is van het probleem: vrouwen worden geweerd uit alle vormen van kennis en communicatie, en kunnen dus ook niets overdragen aan de kinderen die ze moeten grootbrengen. Deze verspilling van de kwaliteiten van vrouwen heeft dus enorme gevolgen voor de ontwikkeling van de hele maatschappij.

Natuurlijk zullen vrouwen vanzelf meer kennis hebben als ze deelnemen aan de economie, want zonder vaardigheden zul je altijd in de marges blijven sukkelen. Ook zullen ze meer macht en invloed hebben als ze meer geld hebben. Maar het zou me niet verbazen als bij de stelling in dit debat oorzaak en gevolg door elkaar worden gehaald.
- Ten eerste moet het werk dat vrouwen doen financieel worden gewaardeerd op dezelfde manier als mannenwerk, dus geen belachelijke inkomensverschillen tussen 'mannenwerk' en 'vrouwenwerk'.
- En ten tweede moeten vrouwen toegang hebben tot dezelfde algemene ontwikkeling als mannen, en ontwikkeling van hun individuele capaciteiten, in plaats van dat ze alleen worden vastgelegd op hun zogenaamde 'vrouwelijke fucnties' zoals zorgen, baren en huishouden doen.

De economische waarde van vrouwen is hiervan in principe een gevolg. Als je alleen naar de waarde van het kapitaal van vrouwen kijkt, dreigt het gevaar dat vrouwen worden gedwongen allerlei betaald werk te doen terwijl dit helemaal niet te verenigen is met hun persoonlijke leven, zoals het grootbrengen van kinderen natuurlijk met name.

[casapapusilor]

Het plaatje zou er heel anders uit zien wanneer het baren en opvoeden van kinderen en het organiseren van een huishouding eindelijk eens als een beroep werd gezien. Waarschijnlijk zouden mannen dan ook eerder bereid zijn die taak op zich te nemen (alleen baren wil nog niet lukken)

Een discussie als deze drukt vrouwen die er voor kiezen al hun aandacht aan man en kinderen, huishouden, enz te wijden weer aardig in de hoek. Gelijke mogelijkheden, gelijke betaling vindt ik goed, maar de keuze moet ook vrij blijven.

Roelie

[els]

Dat is allemaal wel in die discussie ter sprake geweest. Het was eigenlijk best interessant wat er werd gezegd door de panelleden, al was het niet echt een discussie. Volgens mij is het nog altijd makkelijker voor vrouwen om de keuze te maken voor kinderen opvoeden dan werken én kinderen nemen. De praktijksituatie is er niet op ingericht.

Volgens mij moet dus die praktijksituatie maar worden aangepast, met andere woorden, kinderen hebben en geld verdienen moet niet in gescheiden werelden plaatsvinden. Die gescheiden werelden zijn ontstaan sinds de industriële revolutie en de opkomst van het grootschalige bedrijfsleven, waarbij mannen massaal uit hun huizen wegtrokken en vrouwen tussen vier muren achterbleven met de kinderen. Dat is eigenlijk een bespottelijke situatie als je erover nadenkt. Kinderen en werk zou veel beter moeten worden geïntegreerd.

Een discussie als deze drukt vrouwen die er voor kiezen al hun aandacht aan man en kinderen, huishouden, enz te wijden weer aardig in de hoek.

Maar hoe kunnen ze dan invloed uitoefenen op het openbare leven, en op de besluitvorming? Het lijkt soms net of huisvrouwen niet bestaan.

[casapapusilor]

Misschien zouden huisvrouwen een eigen politieke partij op moeten richten.

Ik weet niet of het makkelijker is om te kiezen voor thuis blijven. ik heb noodgedwongen vier kinders met een rij van parttime-banen, soms wel drie verschillende tegelijk, gecombineerd. Wat mij ook heel erg stoort dat er zo weinig waardering is voor het vele vrijwilligerswerk dat door 'huisvrouwen' gedaan werd. Ik heb zelf meegemaakt dat 20 uur per week als vrijwilliger op een HBO-functie (en dat gedurende 5 jaar) bij een sollicitatie niet als werkervaring werd beschouwd. Als al die vrijwilligers het werk zouden staken zou de maatschappij een gevoelige klap krijgen.

Hoe wil je trouwens werken en kinderen hebben niet in gescheiden werelden laten plaatsvinden? Op het platte land gebeurd dat natuurlijk wel, maar moeten we terug naar de achttiende eeuwse thuiswerkers toestanden?

Roelie

[els]

ik heb noodgedwongen vier kinders met een rij van parttime-banen, soms wel drie verschillende tegelijk, gecombineerd.

Ja, dat is een leuk gevolg van het feit dat 'tweeverdieners' kunnen betalen wat de gek ervoor vraagt, zodat de prijzen enorm worden opgedreven en mensen met een normaal inkomen niet meer mee kunnen komen. Voor mij een reden dat ik vind dat er grenzen aan de winst moeten worden gesteld, maar ja, ik ben dan ook een rooie rakker.

Je hoort wel zeggen dat het systeem van tweeverdieners dus niet deugt, en dat vrouwen maar weer terug moeten naar de keuken, maar mensen werken volgens mij niet alleen voor het geld, maar ook omdat het deel is van het sociale leven, of omdat het interessant werk is. Ik vind dus dat vrouwen gelegenheid moeten hebben om te werken als ze het willen.

Misschien zouden huisvrouwen een eigen politieke partij op moeten richten.

Dat is misschien een goed idee. Een politieke lobby, een platform of een denktank zou ook al een goede stap zijn. Gewoon problemen aan de kaak stellen, ideeën formuleren, praktijkoplossingen proberen te vinden. Reageren op de politiek en de prakijk, natuurlijk wel in het openbaar, zodanig dat iedereen ermee wordt geconfronteerd.

Wat mij ook heel erg stoort dat er zo weinig waardering is voor het vele vrijwilligerswerk dat door 'huisvrouwen' gedaan werd. Ik heb zelf meegemaakt dat 20 uur per week als vrijwilliger op een HBO-functie (en dat gedurende 5 jaar) bij een sollicitatie niet als werkervaring werd beschouwd. Als al die vrijwilligers het werk zouden staken zou de maatschappij een gevoelige klap krijgen.

Ik heb geen kinderen, maar ik heb wel veel vrijwilligerswerk gedaan. Ik heb er zulke slechte ervaringen mee dat ik eigenlijk tegen vrijwilligerswerk ben geworden. Volgens mij gaat het vaak om werk dat maatschappelijk heel nodig en belangrijk is, maar waarvoor men gewoon geen geld over heeft. Intussen circuleren in andere lagen in de bevolking enorme bedragen rond, terwijl men er strikt genomen haast geen spat voor uitvoert.
Maar ook in vrijwilligerskringen wordt met geld gesmeten, en is er een toplaag met een goed inkomen, die profiteren van de vrijwilligers. Dat staat me tegen.

Hoe wil je trouwens werken en kinderen hebben niet in gescheiden werelden laten plaatsvinden? Op het platte land gebeurd dat natuurlijk wel, maar moeten we terug naar de achttiende eeuwse thuiswerkers toestanden?

Tsja, ik heb ook wel van die visioenen van Daens, waarin de kinderen lagen te slapen onder de weefgetouwen van onderbetaalde arbeidsters. Maar misschien moet je gewoon denken aan een goed uitgewerkt crechesysteem, dat structureel verbonden is aan bedrijven. Kleinschaligere bedrijven dichter bij huis kan misschien ook bijdragen.

Ik vind trouwens ook dat vrouwenwerk domweg moet worden betaald, en fatsoenlijk ook. Maar dan moet je ook nog het probleem oplossen dat vrouwen in de openbaarheid moeten staan.

De rendabiliteit door hyperefficiënte bedrijfsvoering komt nu bijna geheel ten goede aan bedrijfswinst en aan de topinkomens. Ik vind dat die ook wel ten goede kan komen aan de maatschappelijke structuur, en daar nemen vrouwen en kinderen ook aan deel. Ik heb het zelf meegemaakt hoe ik in de loop van 15 jaar steeds efficiënter moest werken maar geen cent meer ging verdienen. De grootschaligheid heeft economisch misschien voordelen, maar als het zo is dat vrouwen het hebben van een eigen inkomen en het hebben van kinderen niet kunnen combineren is er toch iets mis, en moet het roer worden omgegooid.

[casapapusilor]

Over de hele lijn helemaal met je eens. Maar ik vind wel dat een deel van de vrouwen die zich nu beklagen over het gebrek aan begrip voor hun situatie als werkende moeder, geen rekening houdt met de situatie in het bedrijfsleven. Natuurlijk moet er goede kinderopvang geregeld worden, maar wanneer vrouwen gaan eisen dat ze extra verlofdagen krijgen voor zieke kinderen, bezoekjes aan het zuigelingenbureau, dokter, tandarts, schoolfeestjes, enz. wordt het wel heel verlijdelijk om dan maar een man in dienst te nemen. Als je als vrouw kiest voor een fulltime-baan, moet je er mijns inziens rekening mee houden dat je een deel van de ontwikkeling van je kind mist en bepaalde zaken aan anderen moet overlaten.

Tijdens mijn vrijwilligers periode heb ik er altijd voor gezorgd dat ik aanwezig was als dat nodig was en er deed zich dan de volgende - in mijn ogen belachelijke- situatie voor met een van de medewerkers die wel betaald werd. Mijn man paste op haar kind op en ze at bij ons omdat ze anders geen kans zag ons maandelijks beleidsoverleg bij te wonen.

Het is voor werkgevers nu eenmaal veel makkelijker om een man aan te nemen als een vrouw. Vrouwen raken zwanger, krijgen kinderen en komen dan met allerlei eisen. Mannen neem je aan en dat is het. dat is natuurlijk heel simplistisch voorgesteld, maar in de situatie van werkgever kan ik me het wel voor stellen. Als vrouwen gelijke rechten en betaling willen, moeten ze zich ook onderwerpen aan dezelfde plichten. Dat klinkt hard, maar economisch gezien is dat de enige manier om als vrouw aan de bak te komen.

Roelie