els schreef:Misschien heb je een beetje last van je intelligentie.
Of last van jouw 'typisch vrouwelijke' ontvankelijkheid?
Hier een stuk uit 'Vrouwen aan bod' (waarvan ik denk dat het op een aantal punten wel herkenbaar is voor jou, Tiresias):
Tè ontvankelijk zijn
Men zegt wel eens dat vrouwen tè ontvankelijk zijn en dat ze die ontvangst zich te persoonlijk aantrekken. Ze zijn 'te gevoelig', of 'zouden wat meer voor zichzelf moeten opkomen'.
Volgens mij kloppen die gedachtes niet, en zijn het valse omdraaiingen van hetgeen er werkelijk aan de hand is ('Ach, What's new?' zou ik haast zeggen).
Ik denk dat vrouwen niet te ontvankelijk of te gevoelig zijn (OK, OK, sommigen echt wel), maar dat ze gewoon überhaupt nog in contact stáán met hun ontvankelijkheid, en dat dat het probleem is.
Vrouwen nemen waar wat er daadwerkelijk IS, ook het onaanraakbare (dat wat niet gezien kan of mág worden), met als gevolg dat hun innerlijk weten over wat waarden vol is, vaak genoeg schuurt met hetgeen vrouwen om zich heen zien gebeuren. Dat is vreselijk frustrerend, dat eeuwige geschuur. Sommige vrouwen zetten dat eeuwige geschuur om in eeuwig gezeur. Schieten we ook niets mee op natuurlijk, want zo blijf je gefrustreerd.
Hoe kom je dan wel van die frustraties af, hoe kom je van dat geschuur af?
Daar zijn genoeg mogelijkheden toe:
Neem afstand van jouw innerlijk weten: wordt volledig waarden loos, ga alles heel normaal vinden wat je om je heen ziet gebeuren. Het salarisstrookje wil daar wel eens bij helpen, of een agressieve omgeving.
Of beroep je op je machteloosheid: 'Ik WIL wel iets veranderen, maar KAN het gewoon niet'. Ben jij er weer van af. Je nek uitsteken is geen optie, want lichtvoetig activisme is het hoogst haalbare, voor je het weet noemen mensen je een feminist, en je moet ook nog naar de film.
Of zet jouw ontvangstkanaal gewoon uit: dan hoef je helemaal niet meer wáár te nemen wat er om je heen gebeurt, dan hoef je je ook niet meer af te vragen of de dingen kloppen met jouw innerlijk weten over wat waarden vol is. Want er komt dan gewoon niets meer bij jouw innerlijk weten naar binnen, die kan vervroegd met pensioen. Vroeger heette dat apathie. Tegenwoordig heet dat heel spiritueel: 'Liefde voor al wat is', gna gna.
Of je kunt jouw ontvangst kanaal wel gewoon open houden, maar daar enorme filters of versterkers in gaan aanbrengen, zodat jij precies DAT antwoord van jouw innerlijk weten krijgt, dat 'a perfect match' is met datgene wat de maatschappij van jou wil. Sommigen verwarren dit met 'overgave', en dat is zo'n fijne vrouwelijke eigenschap vinden ze dan.
Het is echter geen overgave, maar een jezelf overgeven, jezelf uitleveren. Dat is heel iets anders. Ingezogen zijn heet dat. En soms ben je zo enorm ingezogen, dat je er zelfs voor gaat strijden dat je voor eeuwig zo mag blijven. Want je weet: als ik me aan deze inzuiging probeer te onttrekken, dan begint het hele feest der frustraties weer opnieuw. En ik ben al zo moe. Nee zeg, laat mij alsjeBLIEFT in mijn ingezogenheid zitten. Dat past nou eenmaal bij vrouwen. Eigenlijk willen vrouwen alleen maar moederen.
Oeps, wat weet ik alle mooie dingen toch altijd weer lelijk te maken.
Tja, dat doe ik nou eenmaal op basis van mijn intuïtie.
Ik weiger namelijk mijn innerlijk weten uit te schakelen. En ik weiger ook mijn ontvankelijkheid uit te schakelen.
Maar hoe ontloop ik de frustratie dan?
Nou, dat doe ik dus NIET.
Ik ga juist steeds IN mijn frustratie staan. En vanuit die frustratie toon ik wat ik zie. En dan kies ik opnieuw wat ik wil bewaren, en de rest laat ik het los. De frustratie laat ik los. Maar pas, wanneer ik aan de maatschappij terug gegeven heb, wat ik van haar ontvangen heb. Pas dan heeft de maatschappij een kans gekregen om er wat mee te doen: het afwijzen, of er iets nieuws mee doen, of wat dan ook.
Dat doe ik dus met schrijven, zodat iedereen zelf kan kiezen of ze het willen lezen of niet.
Vroeger vertélde ik het ook aan mensen. Maar mensen willen dat helemaal niet, want dat schuurt bij hún dan weer teveel. Nou, dat vind ik eigenlijk wel prima, want ik ben niet zo'n prater. Ik schrijf liever. Andere mensen praten liever, en vinden ook manieren om terug te koppelen wat ze van de maatschappij ontvangen.
Enfin, ik bén hier dus juist om alles wat ik in mijn ontvankelijkheid van de maatschappij ontvang, terug te geven aan de maatschappij. En dan niet pas als ik een verheven staat van verlichting heb bereikt, en dan heel 'save' kan vertellen hoe mooi je eigenlijk naar de wereld moet kijken (dan zou ik eerst nog een paar keer moeten reïncarneren).
Nee, ik ben hier juist om in het HIER EN NU terug te koppelen wat de maatschappij mij geeft.
En dat kost me aardig wat. Maar ja, dat is nou ook precies de reden waarom zo vele mensen niet in contact WILLEN komen met hun ontvankelijkheid of intuïtie. Want als je naar jouw innerlijke stem luistert, dan gaat je dat heel wat kosten. Want dan ga je heeeeeeel andere dingen doen dan waar men jou voor wil betalen of waar men jou voor wil complimenteren of ....what ever.
Je wordt uit jouw comfortzone getrokken.
Je kunt natuurlijk ook gewoon in je comfort zone blijven zitten en meegaan in dat wat de buitenwereld van jou wil hebben. Dat mag ook. Alles mag, behalve elkaar schaden. Dus ...... als jij liever naar jouw gemak luistert dan naar jouw innerlijk weten, dan is dat jouw goed recht. Of misschien vallen ze wel samen, dat kan ook. Wauw.
Ik volg mijn innerlijk weten, en zij heeft mij laten schrijven. Daarna kan ik nieuwe keuzes maken, en de rest loslaten, en verder komen. En ik kan er dus ook voor kiezen om het sowieso los te laten, er niets mee te doen, en gewoon mijn gangetje te gaan. En dat zou ook best wel een gemakkelijke weg zijn. Dus waarom doe ik dat nou niet? Nou, dat is dus die bron in mij. Ik bén hier juist precies omdat ik ben wie ik ben, kan wat ik kan, wil wat ik wil, ervaar wat ik ervaar. En dat schenk ik uit. Bijvoorbeeld hier nu, over het idee dat veel vrouwen 'te ontvankelijk zijn'. Ik schenk jou mijn visie die iets anders ziet, omdát ik zo ontvankelijk ben. Doe er mee wat je wilt.
Ik ben zelf een enorm ontvankelijk iemand. Ik zie dat juist als mijn kracht. Sommige mensen vinden mij juist NIET ontvankelijk, vinden mij star. Maar daar ligt een enorme denkfout: ik maak namelijk keuzes, op basis van wat ik ontvang. En DAT vindt men niet leuk. Want genoeg mensen vinden dat ik uiteindelijk gewoon niet het recht heb om mijn eigen keuzes te maken, als dat niet ook HUN keuze is. Dan begint men met een enorme zeurterreur, dramterreur, het eeuwige gemorrel, en dan ga ik maar niet overstag hè. Nou, dan wordt er nog even gemanipuleerd, en gelogen, en emotioneel gechanteerd, of er worden heeeeeeel veel moeilijkheden gemaakt, zodat jij helemaal niet meer toe komt aan jouw keuzes, bla die bla die bla. Alles om jou van jouw eigen keuzes af te halen. Tja, en dat moet die arme andere dan aaaaallemaal doen, omdat JIJ zo star bent.
Maar ik ben niet star: ik ontvang, en mijn innerlijk weten kiést. En ik volg mijn innerlijk weten. En daar krijg je naampjes van.
Ha, daar is tie: vrouwen zijn niet te ontvankelijk, maar ze mogen gewoon niets doen met wat ze ontvangen. Ze moeten hun innerlijk weten uitschakelen, en de ander volgen.
Vrouwen zijn niet te ontvankelijk, of te gevoelig. Nee, ze mogen na de ontvangst gewoon NIET handelen vanuit hun innerlijk weten. En dat put enorm uit. Na wat jij waarachtig ontvangt, NIET mogen handelen naar aanleiding van wat jij innerlijk waarachtig voelt. Voor je het weet, verlies je je baan of zo.
Oh ja, en niet geheel onbelangrijk: wat vrouwen in hun ontvankelijkheid ontvangen is vaak juist dat wat NIET gezien mag worden, wat NIET genoemd mag worden. Leuk hè! JIJ ziet het dan wel, en JIJ benoemt het dan wel. Soms niet eens expliciet, maar wel impliciet, door de eigen keuzes die je maakt. Uh Uh Uh Uh, DAT mag niet! Je moet wel meedoen aan het spel.
En waarom kauw ik dit nou zo uit?
Omdat het essentieel is.
Vroeger mochten vrouwen absoluut niet in beweging komen naar aanleiding van wat ze om zich heen zagen gebeuren. Daarom hebben ze hun ontvangstkanalen vervormd ('vrouwen zijn nu eenmaal beter voor de kinderen, vrouwen zijn nou eenmaal minder en verdienen het dus om gestraft te worden als ze hoogmoedig denken dat dat niet zo is, Pets, dankjewel manlief, ik verdiende het gewoon'), en hebben het contact met hun innerlijk weten verbroken. Anders was het leven een hel. Degenen die dat contact wel degelijk maakten, zijn ooit op de brandstapel beland.
Tegenwoordig mogen vrouwen wettelijk gezien WEL in beweging komen, naar aanleiding van wat ze om zich heen zien gebeuren. Maar ja, sommige ontvangstkanalen zijn nog altijd flink vervormd.
Maar ook bij degenen waarbij het ontvangstkanaal wél wagenwijd open staat, kan er 'na' het innerlijk weten nog altijd een hoop verkeerd gaan. Want als jij op basis van jouw intuïtie, op basis van jouw innerlijk weten jouw keuzes gaat maken, dan zijn het ontzettend vaak keuzes, die over het algemeen nog helemaal NIET gemaakt worden in deze maatschappij. En dat is logisch, want onze maatschappij is bewust NIET op ons innerlijk weten ingericht.
Dus, ga je je op je innerlijk weten richten, dan zie je nog maar weinig overeenkomsten tussen jou en wat 'alle' anderen doen. Elke keer moet jij het 'dan weer zo nodig anders doen'. En dat is vermoeiend hoor, dat je nooit eens mee kan drijven met een gratis stroom en daar dan ook nog voor betaald krijgt. Dat je te boek staat als 'Ach ja, die moet altijd iets aparts hebben'. Dat je nooit eens mag klagen, want 'Je wilde het toch ZELF zo nodig op die manier doen!'.
Maar mensen die in contact staan met hun innerlijk weten, hun intuïtie, willen helemaal niet iets aparts. Ze willen juist iets heel normaals: ze willen iets waarden vols. En in onze maatschappij ben je dan dus gek, raar, naïef, eigenwijs, een ruzie zoekster, een vervelende parttimer, bla die bla die bla.
En word je daar op een gegeven moment écht gek van, of stort je er door in? Nou, dan ben je gewoon 'te ontvankelijk'. Ha ha ha.
Nee, vrouwen zijn niet 'te ontvankelijk'. Maar het kiezen vanuit het innerlijk weten is soms zo ongelooflijk vernederend eenzaam, dat ze soms nog maar 1 ding kunnen doen: inderdaad het ontvangstkanaal afsluiten: thuis gaan zitten. Ziek melden. Terugtrekken. Denken: 'Ach, misschien willen vrouwen toch eigenlijk alleen maar moederen'. Totale loskoppeling van het innerlijk weten: wat een butcultuur. Maar straks verlies je je baan. Dus weet je wat: het is geen butcultuur: ik ben gewoon te ontvankelijk.
Gelukt!!!!!!
'Nou, truste hè'.
'Truste'.
)
de TIET!!! Dat wordt in verband gebracht met het Griekse 'titthos', dat 'voedster' of 'voeden' betekent. Hoewel ik moet bekennen dat ik nergens een Grieks woordenboek kan vinden om het na te trekken, hopelijk lukt dat nog eens. 
