Zojuist naar een stuk van wat de nieuwe 'hit' op TV dreigt te worden: Desperate Housewives. Een als komisch bedoelde nieuwe serie uit het onvermoeibare Amerika. Een viertal neurotische vrouwen laten weer eens zien waar de Amerikaanse amusementsindustrie goed in is: uitgekauwde gladde cliche's, de eeuwige zelfde voorspelbare zogenaamde humor, gelikte types en aanverwante zaken. Vier vrouwen worden op zogenaamd grappige wijze in al hun hysterische vrouwelijkheid neergezet. De bekende probleempjes, neurotische trekjes, enz. enz.
Waar ik echt bang voor ben: dit gaat weer gevreten worden. Zal de herkenbaarheid wel weer zijn. We lachen zo graag om onszelf. Of zoiets.
In films wordt al sinds het begin van de filmindustrie de man-vrouw verhouding op dezelfde vastgeroeste Amerikaans-conservatieve manier neergezet. (Ik maak er nog een thread over)
We maken ons vooral druk over de Amerikaanse politieke en militaire overheersing van de wereld. Waar ik zelden iemand over hoor is de culturele invloed die de Yanks op ons hebben. Ik denk wel eens dat dat erger is dan de rest.
Hebben we wel in de gaten hoe zeer we bezig zijn te Veramerikaniseren? Mac Donald, Coca-cola, Computers, reclamecampagnes, films, ontelbare TV- series, SixFlags (wel eens geweest?- verschrikkelijk), enz. enz. enz. Als Bush en Reeze een scheet laten is het wereldnieuws en moet het journaal er kennelijk over berichten. Bij Amerikaanse presidentverkiezingen lijkt het wel alsog we onze eigen verkiezingen hebben. We hebben het niet meer over kinderen maar over onze 'kids'. Een uitverkoop is een 'sale'. En ga zo maar door. Het hele taalgebruik raakt doorspekt van het Engels-Amerikaans. En dan onszelf maar wijs maken dat we zo onafhankelijk onze eigen keuzes maken.
Wie heeft nog meer voorbeelden? Schrijf ze eens.
Ik heb soms zo'n zin om een soort Anti Amerikaanse Partij (A.A.P.) op te richten - of een A.A.S (Anti Amerika Site), beetje ludiek, niet al te serieus, als tegenwicht voor de vloedgolf aan Amerikanisme. Niks politieks dus, meer een cultureel protest.
