GENDERVARIATIE NAAST MAN EN VROUW



TOELICHTING
Ik ben geneigd om te zeggen dat we best de term 'transgender' als koepelterm houden. Die kan immers gebruikt worden binnen de taal en is reeds redelijk ingeburgerd én internationaal. Je kan die invullen als: transformatie, transcendering, of het veranderen van je positie tov je geboortelichaam. Ik noem me graag transgender maar besef ook wel dat veel transseksuelen die term liever strikt interpreteren als 'niet-transseksueel'. Persoonlijk ben ik er echter heilig van overtuigd dat we meer hebben aan het niet te hardnekkig vasthouden aan grenzen en hokjes en definities en dat mensen vooral zelf moeten kunnen oordelen over hun ziel. Groepsdruk dient minimaal te zijn. Die kennen we al genoeg uit ons verleden, me dunkt. Er is echter veel meer wat ons bindt dan wat ons verdeelt. Als we transgender niet als koepelterm aanvaarden, wat dan wel? Toch splitsen in vier hokjes (travestiet, transman, transvrouw, transgenderist)?
We hebben een binair geslachtsparadigma in onze cultuur - man en vrouw. Dit is eigenlijk een versimpeling van de realiteit, die eigenlijk man - interseks - vrouw is, met 17 op 1000 interseksuelen (weet de bron voor deze cijfers niet meer). Er zit ook een pak variatie in de hersenbeelden tov deze lichamen, zie maar vrouwen van 2 meter bv (of 'vrouwen met een penis' - pre-op transvrouwen - toch vrouwen, dacht ik zo). Het genderparadigma is evenzeer een versimpeling: je geboortelichaam definieert je gender. Socialisatie wordt hierin vergeten, dat dit naast een gevoel ook een code is, wordt ook vergeten. Naast het feit dat niemand echt kan zeggen wat een man is en wat een vrouw, varieert het beeld ook in andere culturen (zie Margaret Mead's 'sex en temperament'), wat bewijst dat het eerder een culturele code is, ook al bestaat het gevoel 'ik ben vrouw' of 'ik ben man' (of 'ik heb daar mijn eigen idee over') overal.
Ik denk dat we er goed aan doen voor onszelf minstens dit binaire genderbeeld tussen haakjes te plaatsen. Bewijs ligt in al onze verhalen: een transseksuele die op jonge leeftijd zegt: 'ik ben een meisje', valt ook reeds uit deze orde. Derde genders worden gewoonweg vergeten op dezelfde manier als intersekuelen. De grijsmarge gaat verloren in zwart en wit denken. De medische wereld en de psychiatrie schrijft zich mee in in deze culturele gedachten: 'man of vrouw, kies!' (en: 'genderdysforie is pathologie ipv variatie'), en er heersen nogal wat tegen elkaar inbotsende politieke agenda's en (voor-)oordelen tussen allerhande groepen met een ander geslacht, genderidentiteit en seksualiteit. Dit is wellicht afkomstig uit 'wij versus zij' denken. Zoals de grootste kritiek op feministen was bv: ook 'vrouw' is geen eenduidige categorie, er zijn evenveel soorten vrouwen dan er vrouwen zijn. De definitie 'DE vrouw is onderdrukt door DE man', gaat dus niet op: de lesbische vrouw is niet onderdrukt door haar man, want ze heeft er geen, de blanke middenklasse vrouw kan zelf een onderdrukker zijn als ze er er een illegale hispano kuisvrouw op na houdt... Twee kleine voorbeelden ivm 'identity politics' en een slogan die mensen probeert te verenigen tegen een vermeende vijand: dingen zijn steeds gevarieerder dan de mooie slogans veronderstellen. Ik wil daar aan toevoegen: ethische waarachtigheid is omgekeerd evenredig aan veroordeling en uitsluiting op eerste indruk. Niemand kan andermanvrouws ziel peilen en beoordelen puur op basis van wat er tussen de benen hangt.
De onderstaande URL leidt naar een fascinerende diagram ivm variatie in geslacht - genderidentiteit - genderexpressie - seksualiteitsbeleving, die niemand vergeet en geen hokjes bijtrekt, maar die wel één gemeenschappelijk kenmerk laat: we zijn allemaal allemaal anders, maar wel allemaal mensen... De diagram omvat 6 miljard mensen zonder dat die probeert deze allemaal in twee hokjes te proppen, en kijkt naar variatie ipv normativiteit. Een applausje!
http://www.gendersanity.com/diagram.shtml