pre-vedische religie

[els]

Ik ben op zoek naar gegevens over de pre-Vedische religie en godinnen in India. Kan iemand mij op het spoor zetten?
1) Ik zoek websites en literatuur over oude Indiase geschiedenis (vooral over religie).

2) Als iemand iets specifieks weet over de rol van vrouwen en godinnen hierin, dan houd ik me ook aanbevolen voor een tip. Ik weet inmiddels uit ervaring dat je twintig boeken door moet ploeteren voor twee pagina's informatie over vrouwen.

[Roy James]

Ja, hier ben ik weer...
Ben nl. al 9 jr. bezig met onderzoek en studies over Javaanse Godin, die nauw gelinkt is met de Hindoese religie... (zoals op Bali nog zeer praktizerend!).
Ik wilde je wat titels geven OK?
An introduction to oriental Mythology - Clio Whittaker, Londen 1995 - ISBN 1-85627-820-4

Mother Of The Buddhas - Lex Hixon, Wheatton 1993 - ISBN 0-8356-0689-9

Kali De Vrouwelijke Kracht - Ajit Mookerjee, Londen 1988 - ISBN 90-6271-775-6

Het laatste is in het Nederlands en bijzonder goed geïnformeerd!!!
Succes...

[els]

Ah, Roy, het boekje Kali, de vrouwelijk kracht heb ik op de kop kunnen tikken. Het stond bij Esoterie, een afdeling waar ik uit mezelf toch niet zomaar kom. Tussen Nostradamus en Atlantis, zal ik maar zeggen.
Het geeft inderdaad informatie waar je niet zo makkelijk iets over vindt in meer 'traditionele' bronnen. Barbara Walker zei iets venijnigs over de Encyclopedia Brittanica, en het is inderdaad merkwaardig eenzijdig wat ze daar vertellen.
Ik begrijp in elk geval dat ik voor meer pre-historische informatie me moet verdiepen in de Harappa- en Induscultuur.

Ik begrijp overigens ook niets meer van de datering van de Veda. Van wanneer dateren deze teksten nu echt?

[willy]

Els, kent u deze site?

[willy]

AN ARCHAIC TANTRA MATRIARCH FIGURE

Recently an extraordinary wood sculpture of a large squatting female figure has been proven to be from the Harappan culture. Radiocarbon dated at approximately 2400 BCE, this 28 inch high sculpture depicts a matriarch in a birthing posture, exposing her Yoni. Recovered from an archaic tribal culture of Eastern India, this unique sculpture must have been passed down from generation to generation for more than 4,400 years!
This matriarch figure is carved "in the round" from a single tree-trunk. She squats and pulls up her dress to reveal her vagina, which is stained from the application of offerings. Her mouth has tattoos painted around it, a custom found in several archaic cultures, signifying that she represents a "matriarch", a married woman who has children.
This large wood carving of a pre-Vedic matriarch has a shawl over her left shoulder, leaving her right breast bare. She wears her hair pulled back and tied in the same style favored today by the Muria tribeswomen of Eastern India. She wears ear-rings and the upper part of her right arm is tied with an amulet. Such amulets are found on several small Harappan sculptures.

This extraordinary sculpture is published on the Internet for the first time. It is the single most important example of art from the Indus Valley culture and confirms, beyond any doubt, that this tribal society was essentially matriarchal and Tantric.

[els]

Hallo Willy, bedankt voor het weer ophalen van deze discussie, en ook voor het beeld.

Ik had ook nog een website gevonden met iets over de oude Indiase cultuur:





En deze site over de Mohenjo Daro- en Harappa=cultuur met slideshows:



()







()

Ik vind het zo'n mooie kwaliteit foto's dat ik er maar naar een paar link.

[els]

Hier is ook nog een slideshow van het Afghaanse museum in Kaboel. Voor zover dit nog bestaat, helaas.

[RoyJava]

Hoi Els,...

Je zou eens proberen uit te vinden in hoeverre er iets over de mysterieuze Godin DON/DANU bekend is.

De Balinese Water-Godin Dewi Danu is nl. heel oud, wat betekent dat zij vermoedelijk accenten en symbolen heeft overgeërfd van tijden van weleer ...

Heb zelf al een tijdje her en der wat opgezocht... ook daar een vriend van mij met de naam DON erg geïnteresseerd was in Godinnen met zijn naam ...

Een link >>>

http://groups.msn.com/DeJavaanseGODINDE ... odin2.msnw

Groet RoyJava

[els]

Hai Roy, wat leuk om jou weer eens hier te zien.

Ik heb die pagina bekeken, wat een prachtige foto's. Ik zal eens zien wat ik nog meer over de Indiase Don/Danu kan vinden, maar je hebt eigenlijk al heel wat geschreven.
Natuurlijk valt me wel meteen de naam op, die ook bekend is uit de Keltische mythologie, maar ook van rivierennamen. De Donau komt van een Indo-Europees of Iraans woord 'danu', dat gewoon 'rivier' betekent. Hiervan komt ook de Don, een Russische rivier. Die zou zijn genoemd naar een godin, waarvan de naam soms wordt gespeld als Devona. De rivier loopt door Skythië. Herodotus gebruikt de naam Tanais. Dit is dacht ik ook de Griekse naam voor de Perzische Anahita, die voor haar associatie met Inanna en de planeet Venus ook een watergodin was. Een andere verwante rivierennaam is de Dnjepr.
Verder schijnen er nog rivieren met de naam Don te zijn in Engeland en Schotland.

Nog meer Dan-namen die iets met water hebben: Danaë is ook bekend uit de Griekse mythologie. Zij is de moeder van Perseus, wat volgens mij ook naar Perzië verwijst. Ze wordt zwanger van Zeus in de gedaante van een gouden regen, een soort metafoor voor sperma, waar Anahita ook de godin van was. Ze was eigenlijk beschermgodin van alle vloeibare stoffen. Danaë en Perseus werden samen in een kistje getimmerd en in zee gegooid, nog meer waterassociaties dus.
De Danaïden worden ook geassocieerd met water, bijvoorbeeld vanwege de bodemloze vaten die ze in de Hades moeten vullen. Ze zijn dochters van Danaos, een voorouder van Perseus.

Op deze pagina staat wel wat over deze Indiase watergodin en de mogelijke achtergrond van die naamverwantschap. Lijkt me heel interessant, maar ik kan het pas morgen lezen, moet nu slapen. Ik plaats even de link, dan raak ik hem niet kwijt.



Vedic Origins of the Europeans: The Danavas, Children of Danu

(En nog een stukje over de Welshe 'volk van Danu', ook voor morgen: )

Maar goed. Nou weet ik wel dat Sanskriet een Indo-Europese taal was, maar ik weet eigenlijk niets over talen die in India of op Bali worden gesproken. Ik weet dus niet of de naam van deze Balinese godin verwant kan zijn aan dit Indo-Europese woord. Het lijkt er natuurlijk precies op, maar het kan ook stom toeval zijn dat de transcriptie overeenkomt met namen die we hier kennen van de Kelten.

Welterusten.

[RoyJava]

Hi Els, goedemorgen,...

Kreeg mail in box over deze topic, dus ff hiernaartoe gecybered.
Heerlijk je informatie, dank dank!
Ga mijn MSN ALL GODDESS maar weer 'ns activeren,... heb een tijdje alles verslofd.

En één ding,... niets, maar dan ook niets kan aan het toeval overgelaten worden, toch?
Hier een Forum van volwassen onderwerpen en zeer belangstellenden... daar mag best iets dieper op ingegaan worden, vind ik wel hoor.
Er wordt nl. beweerd dat dat alles, echt alles, met elkaar gelinkt kan worden op een of andere manier, en dat te maken zou hebben met de psyche van de mens.

Daar zou onze Bijbel mee beginnen, en het begint er steeds meer op te lijken, dat de "overgebleven" volkeren uit matriarchale tijden uitgewaaierd zouden zijn over de gehele wereld. Daar zijn nog niet de nodige "bewijzen" voor gevonden, maar de vindingrijkheid van onderzoekers, studerenden en maffies zoals ik, werken er hard aan deze zaken hard te maken.

Het eiland Bali verhult veel meer zaken uit de oudheid, en het is best interessant dergelijke "vergeten" zaken te onderzoeken. Ik ben nl. bij de Tempel van Dewi Danu geweest, en de overeenkomsten zijn teveel om dat aan het toeval toe te schrijven.

Met veel informatie op het medium Internet kunnen wij eraan meewerken de kleine stukjes puzzel bij elkaar te voegen, tot iets méér begrip over deze oudheid, toch?
Jouw Website werkt er in ieder geval op een schitterende manier aan mee,... complimenten hoor...

Fijne dag verders, zal wel veel vaker hier weer ronddwalen, héérlijk Els...
Doeidoei, liefs en groet Roy

[els]

Ook goedemorgen.

Ga mijn MSN ALL GODDESS maar weer 'ns activeren,... heb een tijdje alles verslofd.

Versloffen... dat ken ik. Ik vroeg me af waar je alle tijd en energie vandaan haalt om al die info op te zoeken. Het schiet me nu te binnen dat ik nog steeds niet aan Quan Yin ben toegekomen, bijvoorbeeld. Zucht.

Daar zou onze Bijbel mee beginnen, en het begint er steeds meer op te lijken, dat de "overgebleven" volkeren uit matriarchale tijden uitgewaaierd zouden zijn over de gehele wereld. Daar zijn nog niet de nodige "bewijzen" voor gevonden, maar de vindingrijkheid van onderzoekers, studerenden en maffies zoals ik, werken er hard aan deze zaken hard te maken.

Haha, ik doe het dus ook. Ik noem het altijd 'gaten dichtmaken met feiten', maar er lijken altijd meer gaten te zijn dan feiten. Een soort zevenkoppige draak of zo, als je er eentje afhakt komen er een paar andere voor terug. Maar er zijn zulke duidelijke overeenkomsten in mythen en soms ook talen dat je het niet naast je neer kan leggen.

Ik zat wat het uitwaaieren betreft al eens te denken aan het verspreiden van de landbouw en het ontwikkelen van graan en de ambachten, waar ook godsdiensten bijhoren. Ik wou hier al eens een topic over openen, zal dat toch binnenkort gaan doen.

Het eiland Bali verhult veel meer zaken uit de oudheid, en het is best interessant dergelijke "vergeten" zaken te onderzoeken. Ik ben nl. bij de Tempel van Dewi Danu geweest, en de overeenkomsten zijn teveel om dat aan het toeval toe te schrijven.

Ik had nooit van haar gehoord, maar zal nu toch eens verder gaan kijken. Ik had uiteindelijk ook nooit van de Ratu Kidul gehoord, maar toen ik erover ging lezen, was ik ook getroffen door de overeenkomsten met andere verhalen en namen, van de andere kant van de wereld. Ik denk niet dat ik ooit zelf naar Indonesië zal gaan, vliegangst, dus ik moet het doen met boeken en het web.

Wat 'pre-vedisch' betreft: ik weet eigenlijk niet eens meer wat voor periode ik me hierbij moet voorstellen. De vedische teksten worden net als de bijbel 'geantedateerd'. Er wordt gezegd dat ze zijn ontstaan in een periode eeuwen geleden, maar daar zijn dan geen teksten van. Toch wordt deze zogenaamde ontstaansperiode 'vedisch' genoemd, net als het ontstaan van het jodendom wordt gesitueerd in veel oudere periode. Zij maakten overleveringen van een groot gebied en vele volken tot hun eigen geschiedenis. Van de bijbel en het jodendom begin ik daar eindelijk wat grip op te krijgen, maar India staat toch wel wat ver van me af.

Ik lees bijvoorbeeld in een naslagwerk: de Veda's dateren van de Samhita-periode, zo'n 2000 - 1100 jaar voor onze jaartelling. Maar de vraag waar die teksten zich dan nu bevinden, of op wat voor materiaal of in wat voor schrift het is geschreven, dat wordt niet beantwoord. Misschien moet ik eens gaan kijken of er een universiteitsbibliotheek te vinden is met materiaal hierover. Hoewel ik uit ervaring weet dat die vragen over de bijbelse teksten ook niet worden beantwoord. Er wordt gewoon gezegd: deze tekst ontstond tijdens de Babylonische ballingschap, en dat moet dan maar het bewijs van de grote ouderdom zijn. Ik denk dat er nogal wat nationalistische of religieuze gevoeligheden in het geding zijn, waardoor de geschiedenis niet zo objectief wordt bekeken.

Wel, ook jij een fijne dag verder.

[RoyJava]

Dank Els,...

Sja, het verhaal van de Ratu Kidul mythe is, vermoed ik, een zuivere toeval die op het juiste moment viel, op de juiste plek, bij de "juiste persoon".
Een make-up artiest die ergens in the middle of nowhere over een ritueel hoort, waar make-up en haar artikeltjes worden geofferd aan een Zeegodin, en óók nog door een Islamitisch volk, moet wel getroffen worden door iets dergelijks, toch?

En toen dat balletje eenmaal ging rollen ... ... ...

Één stapje verder in die ontwikkeling is dat de Quan Yin (je hebt het er niet per ongleuk over ... ) in een bestaande poem (of song) letterlijk de "Godin Der Zuiderzee" wordt genoemd, en bij nader onderzoek een soort "voortzetting" blijkt van het oer-gegeven van de A-MA Godin. Tóch vertellen de Chinezen dat A-MA absoluut niet Kwan Yin of Kum Ian of Quan Yin is. Maar ja, in die tijden van A-MA kende men nog geen literaire woorden en enkel klanken en dan kom je idd in pre-Vedische tijden terecht.
Lees meer eens mee ... >>>

http://groups.msn.com/DeJavaanseGODINDE ... umian.msnw

Groet Roy

[willy]

De Godsdienst der Veda’s

De godsdienst van de veda's, de oudste heilige geschriften, die wij kennen, heeft zijn begin in het tweede millennium voor onze tijdrekening. Het woord “veda” betekent “weten”, het is het weten niet van de geziene, maar van de gehoorde dingen. Het oudste van de vedische geschriften is de Rig-vêda, samengesteld vóór 1000 v.C, een verzameling van meer dan duizend hymnen, waarvan de oudste tot enige eeuwen daarvóór teruggaan, de oudste bijbel der mensheid. De veda's bevatten, behalve hymnen, magische formules voor bezweringen en opwekking tot liefde, filosofische en ook wereldse gedichten.

Goden
De meest genoemde god is Indra, god van de natuur, van de donder en de regen, eveneens een nationale en een oorlogsgod. Tegenover deze god van het geweld staat de god van de redelijkheid, Varoena, de hemelgod, vooral de god van de nachtelijke hemel, weldra ook de god van de wereldorde en de god van de menselijke zeden en de god die als leidsman der mensen optreedt. Met Varoena is verbonden de god Mitra, die verder niet veel meer van zich doet horen, de god van het licht en van de rechtvaardigheid. Als moeder van de twee laatstgenoemden wordt de moedergodin Aditiya genoemd. Voorts worden in de veda's Dyaus Pater (vergelijk Zeus pater in het Grieks), vader der meeste goden, en de met deze verbonden Prithivi mater, de moeder-aarde aangetroffen, naast een aantal mindere goden, die echter allengs gaan verdwijnen, naarmate de goden van het offer op de voorgrond treden, van wie genoemd moeten worden Agni, de god van het vuur (vgl. het Latijnse woord ignis — vuur) en van de haard, en Soma, de god van het gewijde water.
Nog in de vedische periode komen de vragen op, of mogelijk de verschillende goden niet verschillende aspecten en namen zouden kunnen zijn van een enige, hoogste God. Er komen teksten voor als in de Rig-vêda : De wijzen noemen het enige Wezen op verschillende wijzen, zij noemen het Agni, Mitra, Varoena.

Het offer
Is de centrale gedachte van de veda's. Het offer onderhoudt de goden, schept zelfs de goden, zo wordt het uitgedrukt. Dit wil zeggen, dat het de handeling is die het wezen voortbrengt. Het heil dat men verwerft, verwerft men door het offer, met hulp van de goden die men door het offer in stand houdt. Degenen die het offer brengen, die de offerformule kennen of wel brahman kennen, zijn de priesters-magiërs, die zich brahmanen noemen. De cultus die zij verzorgen is geen officiële, geen staatscultus, maar een particuliere handeling die zij verrichten tegen beloning; wel verbieden zij aan anderen de magische handelingen, omdat die tegen de godsdienst strijden. Zij vragen en ontvangen bij voorkeur het kostbare geschenk van een koe, maar dit is blijkbaar niet te veel, als men bedenkt, dat de Rig-vêda zegt : Als men een koe aan een brahmaan geeft, dan wint men alle werelden.

Kasten
Er vormen zich vier kasten : die der brahmanen als hoogste kaste, die der vorsten en oorlogsvoerders, die der landbouwers, de laatste twee Ariërs, dan een niet-arische kaste : die der handwerkers, werklieden en slaven, en tenslotte, buiten elke kaste : de paria's.

Elseviers Repertoria : Godsdienst

[willy]

The yogini Aditiya

[RoyJava]

Práchtige beelden van de Yoni Lady, Willy

Het oudste van de vedische geschriften is de Rig-vêda, samengesteld vóór 1000 v.C, een verzameling van meer dan duizend hymnen, waarvan de oudste tot enige eeuwen daarvóór teruggaan, de oudste bijbel der mensheid. De veda's bevatten, behalve hymnen, magische formules voor bezweringen en opwekking tot liefde, filosofische en ook wereldse gedichten.

Het blijft een moeilijk na te vorsen onderwerp. De Rig-Veda heet de oudste van de Veda's en wanneer je bepaalde fragmenten leest, hoe schoon ook verwoord, komt er iets van een soap in je op. Zo worden de echtgenoten van de grote goden bijna als onbelangrijk geacht, aan wie geen enkele hymnes zijn gewijd. Ze zijn vaak niet meer dan namen. Slechts de Aditi kent een hymne in de Rig-Veda's en wel de "Moeder van een niet nauwkeurig omschreven groep goden". Haar voor naamste aspect schijnt het moederschap te zijn en zij blijft de Grenzeloze, de Ongenaakbare, toch een abstractie, hoewel met geduchte macht.

Ook Varuna blijft een nogal mysterieus wezen in zijn afzonderlijkheid. Deze zou in een "andere, hogere beschaving" thuishoren en is in geheel niet krijgshaftig, zoals bv. Agni wel is. Varuna zou zich openbaren in de natuur en het natuurgebeuren, en in de na-Vedische literatuur verschijnt Varuna bijna uitsluitend als Watergod, als Heer van de Wateren en de Waterdieren.
Best vreemd, daar op Bali deze Godheid nog een behoorlijk aandeel in het Pantheon waarneemt, doch bij navraag doen de Balinezen er nogal "geheimzinnig" over. Hij wordt nl. nauw betrokken met de Javaanse Zuidzee Godin, die echter als de "Kroonprinses" bekend is op Bali ...

Het verhaal van Yama in de Rig-Veda's is heel interessant. Hij zou van oorsprong androgyne zijn geweest, ontdubbeld in Yama en zijn tweelingzus Yami. Hij zou de eerste sterveling geweest zijn die naar het Dodenrijk ging, in het Zuiden (!!!). Ook Kama (de God der Liefde) vindt in het Zuiden de "waarheid", zoals de latere Mohammed eveneens naar het Zuiden reist om daar 40 dg. te verblijven (uit het Sufisme, de kleuren rood en groen worden hierbij aangehaald). Een noot is dat de Javaanse Zeegodin gekroond wordt als de Heerseres van de Demonen, Geesten en alle creaturen uit de Onderwereld,... in het Zuiden (Ratu Kidul, betekent "Koningin van het Zuiden", niet méér, niet mínder). Omdat de dood geen onderscheid maakt, wordt Yama in jongere teksten betiteld als "Heer der Gerechtigheid", op Java gevreesd als de Ratu Adil (Vorstin der Gerechtigheid), een rol toebedacht aan de Ratu Kidul ...

Groet Roy

[RoyJava]

Een PST-je: ... zou het kunnen dat wij, in huidige tijden, een bepaalde angst hebben voor de Yoni???

Elders op een forum (van India) las ik een enorme heibel over de Lingga als symbool, in de trant dat niemand kan bewijzen dat dat het merkteken van Shiwa is (en daarmee mannelijk). Echter in India is elke paal, erectie, of welk ander "stijf" voorwerp ook direct gelinkt met de mannelijkheid, en vaak Shiwa. Zoals de Yoni (zowel als ovaal, als cirkel of als driehoek naar beneden) direct gelinkt wordt met Kali ...

De dans van Kali, die door wrijving en beweging tot stand kwam, beroerde Shiwa, waardoor creatie zijn deel werd,... echter door Kali (als Sakti) bewerkstelligd. Beide zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden, dus zal vermoedelijk deze symboliek een achtergrond verhullen die weer in díé tijd als "onbegrijpelijk" werd opgevat,... toch?

[willy]

Vedas

The ancient sacred literature of the Hindus. There are four Vedas known as the Rig-Veda, the Yajur-Veda, the Sâma-Veda, and the Atharva-Veda. Their origin is ascribed to divine revelation ( and Hindûs as well as Theosophical students place their period at many thousands of years before the Christian era. They state that the Vedas were taught orally for thousands of years and then finally were compiled on the shores of the sacred lake Mânasa-Sarovara by Veda-Vyâsa (abt. 3100 B.C.). It is quite apparent that the original authorship is not by one person, inasmuch as various hymns are attributed to various Vedic Sages. They are written in a style of Sanskrit different from any other literary works.
The Vedas are divided into two main portions : the mantra part (hymns in verse), and the Brâhmana part consisting of liturgical, ritualistic and mystic treatises in prose. With the latter are closely connected the Âraṇyakas and Upanishads.
“Between the Vedas and the Purânas there is an abyss of which both are the poles, like the seventh (atmic) and the first or lowest principle (the physical body) in the Septenary constitution of man. The primitive, purely spiritual language of the Vedas, conceived many decades of millenniums earlier, had found its purely human expression for the purpose of describing events taking place 5,000 years ago, the date of Krishna’s death (from which day the Kali Yuga, or Black-Age, began for mankind) .“ (S.D.II, 527) (vid, to know. B.G. 15)

Gods and Heroes of the Bhagavad-Gita



Vedas (Sanskrit)

The “revelation”, the scriptures of the Hindus, from the root vid, “to know ”, or “divine knowledge”. They are the most ancient as well as the most sacred of the Sanskrit works. The Vedas on the date and antiquity of which no two Orientalists can agree, are claimed by the Hindus themselves, whose Brahmans and Pundits ought to know best about their own religious works, to have been first taught orally for thousands of years and then compiled on the shores of Lake Mânasa-Sarovara (phonetically, Mansarovara) beyond the Himalayas, in Tibet.
When was this done? While their religious teachers, such as Swami Dayanand Saraswati, claim for them an antiquity of many decades of ages, our modern Orientalists will grant them no greater antiquity in their present form than about between 1,000 and 2,000 B.C. As compiled in their final form by Veda-Vyâsa, however, the Brahmans themselves unanimously assign 3,100 years before the Christian era, the date when Vyâsa flourished. Therefore the Vedas must be as old as this date.
But their antiquity is sufficiently proven by the fact that they are written in such an ancient form, of Sanskrit, so different from the Sanskrit now used, that there is no other, work like them in the literature of this eldest sister of all the known languages, as Prof. Max Muller calls it. Only the most learned of the Brahman Pundits can read the Vedas in their original. It is urged that Colebrooke found the date 1400 B.c. corroborated absolutely by a passage which he discovered, and which is based on astronomical data.
But if, as shown unanimously by all the Orientalists and the Hindu Pundits also, that (a) the Vedas are not a single work, nor yet any one of the separate Vedas; but that each Veda, and almost every hymn and division of the latter, is the production of various authors; and that (b) these have been written (whether as sruti, “revelation ”, or not) at various periods of the ethnological evolution of the Indo-Aryan race, then—what does Mr. Colebrooke’s discovery prove? Simply that the Vedas were finally arranged and compiled fourteen centuries before our era; but this interferes in no way with their antiquity.
Quite the reverse; for, as an offset to Mr. Colebrooke’s passage, there is a learned article, written on purely astronomical data by Krishna Shâstri Godbole (of Bombay), which proves as absolutely and on the same evidence that the Vedas must have been taught at least 25,000 years ago. (See Theosophist, Vol. II., p. 238 et seq., Aug., 1881.) This statement is, if not supported, at any rate not contradicted by what Prof. Cowell says in Appendix VII., of Elphinstone’ History of India : “
There is a difference in age between the various hymns, which are now united in their present form as the Sanhitâ of the Rig Veda; but we have no data to determine their relative antiquity, and purely subjective criticism, apart from solid data, has so often failed in other instances, that we can trust but little to any of its inferences in such a recently opened field of research as Sanskrit literature. [a fourth part of the Vaidik literature is as yet in print, and very little of it has been translated into English (1866).] The still unsettled controversies about the Homeric poems may well warn us of being too confident in our judgments regarding the yet earlier hymns of the Rig -Veda. . . . When we examine these hymns . . . they are deeply interesting for the history of the human mind, belonging as they do to a much older phase than the poems of Homer or Hesiod.”
The Vedic writings are all classified in two great divisions, exoteric and esoteric, the former being called Karma-Kânda, “division of actions or works ”, and the Jnâna Kânda, “division of (divine) knowledge”, the Upanishads (q.v.) coming under this last classification. Both departments are regarded as Sruti or revelation. To each hymn of the Rig -Veda, the name of the Seer or Rishi to whom it was revealed is prefixed. It, thus, becomes evident on the authority of these very names (such as Vasishta, Viswâmitra, Nârada, etc.), all of which belong to men born in various manvantaras and even ages, that centuries, and perhaps millenniums, must have elapsed between the dates of their composition.

H. P. Blavatsky : The Theosophical Glossary

[els]

Bedankt voor alle info mensen, het is weer heel wat om te laten bezinken.

En één ding,... niets, maar dan ook niets kan aan het toeval overgelaten worden, toch?

Haha , maar eerlijk gezegd, ik begin helemaal het gevoel te krijgen dat ik in een soort 'fuik' van toeval ben aangeland. Je weet dat de verbanden er zijn, en dat ze niet toevallig zijn, maar iedere keer vind je 'bijna' het onweerlegbare bewijs. Je zit er altijd één stapje naast. En dat ene stapje lijkt net weer op toeval, al weet je dat het komt doordat die gemeenschappelijke basis er wel degelijk is. Zou daar ook een hele topic over kunnen vullen.

Er wordt nl. beweerd dat dat alles, echt alles, met elkaar gelinkt kan worden op een of andere manier, en dat te maken zou hebben met de psyche van de mens.

Maar dan zou het toch weer op 'toeval' neerkomen, terwijl ik steeds het idee heb dat het komt doordat mensen steeds eerst culturen delen en uitwisselen, maar dan later uit elkaar gaan en de ideeën op hun eigen manier ontwikkelen.

Nochtans, een interessant onderzoekje van de parapsycholoog Van Praag. Hij liet mensen van uiteenlopende culturen bepalen of ze de (betekenisloze) woorden 'takete' en 'maloema' associeerden met 'mannelijk' of met 'vrouwelijk'... en... verreweg de meesten associeerden 'takete' met 'mannelijk' en 'maloema' met vrouwelijk.

Wat je hier precies voor conclusie aan moet verbinden weet ik niet, maar het fascineerde mij toch.

Een make-up artiest die ergens in the middle of nowhere over een ritueel hoort, waar make-up en haar artikeltjes worden geofferd aan een Zeegodin, en óók nog door een Islamitisch volk, moet wel getroffen worden door iets dergelijks, toch?

Vind ik ook. Een beter bewijs voor kruisbestuiving is er ook niet.

Had ik nou al eens gezegd dat voor Yemanja in Brazilië (eveneens met vissenstaart) ook zo'n offer plaatsvindt, of begin ik mezelf te herhalen? Yemanja is meegenomen uit Afrika door de Yoruba, ik heb dit ritueel in Afrika nog niet gezien (de offers worden op blaadjes of bootjes op de zee gezet, en door het water meegenomen), maar het zal toch wel ergens vandaan komen. Maar wie weet is het Braziliaans, en is Yemanja wat dit betreft ook weer aangepast aan Indiaanse, lokale rituelen.

Het verhaal van Yama in de Rig-Veda's is heel interessant. Hij zou van oorsprong androgyne zijn geweest, ontdubbeld in Yama en zijn tweelingzus Yami. Hij zou de eerste sterveling geweest zijn die naar het Dodenrijk ging, in het Zuiden (!!!). Ook Kama (de God der Liefde) vindt in het Zuiden de "waarheid", zoals de latere Mohammed eveneens naar het Zuiden reist om daar 40 dg. te verblijven (uit het Sufisme, de kleuren rood en groen worden hierbij aangehaald). Een noot is dat de Javaanse Zeegodin gekroond wordt als de Heerseres van de Demonen, Geesten en alle creaturen uit de Onderwereld,... in het Zuiden (Ratu Kidul, betekent "Koningin van het Zuiden", niet méér, niet mínder). Omdat de dood geen onderscheid maakt, wordt Yama in jongere teksten betiteld als "Heer der Gerechtigheid", op Java gevreesd als de Ratu Adil (Vorstin der Gerechtigheid), een rol toebedacht aan de Ratu Kidul ...

A-MA, heeft dat ook iets te maken met 'zuiden'?

Ik geloof dat je elders wel eens had gezegd dat de naam Macau de Portugese verbastering van A-MA Gau is, de naam voor een tempel op dit eiland voor deze godin (Kwan Yin of de naamgenoot A-Ma dan, als ik het allemaal nog goed begrijp).

'Yamin' is trouwens het Semitische woord voor zuiden (eigenlijk 'rechterhand', die naar het zuiden verwijst). Het woord komt terug in de naam Yemen, en ook in de bijbelse naam 'Benjamin'. De 'koningin van Sheba' zou ook uit dit gebied komen, de oude naam is Saba. Salomo reisde weliswaar niet naar het zuiden toe, maar hij liet de zuidelijke koningin naar hem komen om te vertellen hoe wijs hij was.

In de Noorse mythologie komt de oerreus Ymir voor, die ook tweeslachtig is (wordt natuurlijk ook altijd 'hij' genoemd). Een man en een vrouw werden uit zijn oksel geboren. Ymir baart ook nog een 'oerkoe' (Adumla), en van zijn lichaam van Ymir werden ook nog de aarde en de rivieren gemaakt, ongeveer zoals dat in de Babylonische scheppingsmythe van Tiamat gebeurde. De uiers van de koe leveren vier oerrivieren van melk.

Er schiet me ook een etymologische afleiding tebinnen waarin deze woorden met woorden voor 'tweeling' in verband werden gebracht, ik zal eens kijken of ik die nog kan vinden. Het overeenkomstige Latijnse woord is Gemini.
In mijn naslagwerk over de Noorse mythen staat er ook nog iets over: vanwege de tweeslachtigheid wordt de naam Ymir wel geassocieerd met het Iraanse 'yima' (sanskriet yama), latijns geminus, afgeleid van een indo-europese wortel iemo ('tweeling' of 'tweeslachtig').

De Perzen kenden ook inderdaad een mythische koning met de naam Yima die werd vereerd als een 'Heer der doden', ook een soort 'Goede Herder' die mensen onsterfelijkheid schonk. Ik weet hier verder niet zoveel van, zal eens zien of ik er meer van tegen kom.

Yama wordt ook gezien als de eerste mens, en de eerste persoon die stierf. Volgens de info die ik bij Barbara Walker vind, is dat omdat hij zich afscheidde van zijn vrouwelijke helft Yami, waardoor hij zijn onsterfelijkheid verloor. Dat stelt de mythe over Adam en Eva ook maar weer eens in een ander licht. Ymir bracht dus zelf de eerste mensen voort.

Nou alles nog zien te onthouden, dat is mijn streven.

[RoyJava]

begin helemaal het gevoel te krijgen dat ik in een soort 'fuik' van toeval ben aangeland. Je weet dat de verbanden er zijn, en dat ze niet toevallig zijn, maar iedere keer vind je 'bijna' het onweerlegbare bewijs.

ja Els,... die fuik van toeval en "'t valt je toe!" vind ik ook zo'n typische leukigheid

Wanneer ik zelf het woord toeval gebruik (ook tijdens lezingen) dan is het toeval een reeks van "bewijzen" geworden die ik gaandweg ben tegengekomen. Aan de toehoorder deze na te vorsen

Wél met het advies om niet enkel de wazige esoterische boeken in te duiken, doch ook Science magazine, kunst en wetenschappen, en neem Stephen Hawking ook gelijk mee. Zijn Masterclasses zijn even onvoorstelbaar als onvoorspelbaar ...

Mag ik 2 voorbeeldjes geven?

* Toen ik voor het eerst las dat Venus "iets" te maken had met de 5, en het Romeinse cijfer V, en dat gerelateerd was met "liefde", sja, dat ging nog. En dat de "vijf" oa. in het Boeddhisme de helft zou zijn van de volmaaktheid, het cijfer "tien", 10 dus, kon ik me ook nog voorstellen. Dat deze planeet echter een échte pentagram beschrijft in haar omloop in de Cosmos, ging mij iets te ver. Maar ach, het ís zo, Venus beschrijft een Pentagram hoog aan het Cosmische gewelf vanaf de Aarde gezien ...

* Ben een Tijger in mijn Chinese Horoscoop, best leuk hoor. Mensen zien wel 's een tijger bij mij, wel, ook leuk (ik kan zoiets niet zien, helaas). Toen ik echter (na het heengaan van vader en moeders) erachter kwam dat mijn bloed-oma van vaderskant een originele "Orang Kubu" was (een bosvrouw die van een stam uit Sumatra komt) en dat deze mensen "de Tijgermensen" heten, brak mijn klomp. Ik had toen nét een ritueel geschilderd met een witte tijger ... (en geloof me, die schildering was echt zomaar, dus niet expres bewust...).

Zo kan ik legio toevalletjes ivm. de Javaanse Zuidzee Godin trekken, die ik vorig jaar uitgebreid met dia's vertelde op de Universiteit, Leiden, tijdens een speciale lezing. Natuurlijk kon je de wenkbrauwen zien fronsen

Groet Roy

[els]

Met Venus heb ik inderdaad ook zoiets doorgemaakt, al verbaast het me achteraf niet meer dat al die dingen kloppen, want vrij associëren deden ze in de oudheid ook al.

Zo kan ik legio toevalletjes ivm. de Javaanse Zuidzee Godin trekken, die ik vorig jaar uitgebreid met dia's vertelde op de Universiteit, Leiden, tijdens een speciale lezing. Natuurlijk kon je de wenkbrauwen zien fronsen

Het is natuurlijk wat iedereen overkomt die veel over mythen en godsdienst begint te lezen, maar je kan het soms moeilijk aan anderen uitleggen, omdat het om zoveel dingetjes gaat. Je kan niet verwachten dat bij iemand na twee zinnen de vonk overschiet die bij jezelf na een langdurige opeenstapeling van dingen opeens het vlammetje ontsteekt.

Ben het trouwens helemaal met je eens dat je niet teveel wazige boeken moet lezen. Doe ik ook niet, de wazigheid en verwarring komt helemaal van mezelf.
Ik probeer nu zoveel mogelijk te lezen over 'volksverhuizingen' uit de oudheid, en dat te vergelijken met de verhalen die bewaard zijn gebleven.

[RoyJava]

... over toeval nét iets geplaatst bij Avalokiteshvara >>>


De mythe is tóch iets anders als een legende. De mythe wordt belééfd, de legende wordt gecreëerd ...
Iets, iemand of een feit wordt legendarisch door een bijzonder voorval. Deze blijft leven en wordt doorverteld ...
Wanneer interessant genoeg neemt de tijd de ontwikkeling over om de mythe te creëren.

Terwijl een mythe "de zinnebeeldige voorstelling rond een persoon, een zaak of toedracht is. Het is een weerklank van feiten, gebeurtenissen en manifestaties, die intens zijn beleefd! Een synoniem hier voor heet een "overlevering", die weer betrekking heeft op een volk, een groep of een individu."
De oceaan wordt bv. mythisch door haar tsunamisch karakter. Een mooie prinses die wanhopig zich overgeeft aan de woedende golven, of een schip op miraculeuze redt úít deze ziedende golvenmassa, is de legendarische figuur die mettertijd wordt verénigd met de oceaan ...

Grappigste is dat wanneer elke vorm van overlevering zich verliest in fantasie, deze langzaamaan een sprookje wordt ... met álle duivels en demonen erin verwerkt

groet Roy

[els]

Het woord 'mythe' komt dacht ik typische genoeg van een Grieks woord dat 'zeggen' of 'vertellen' betekent. Maar bij de Grieken gaat het natuurlijk om goden, en die zijn 'personificaties' of 'zinnebeelden' van natuurverschijnselen of cultuuruitingen, inderdaad geen legendarische figuren.

Wat het voorbeeld van het tsunamisch karakter van de oceaan betreft: ik zit er juist over te denken hoe dit geweld bij de Grieken de gestalte had gekregen van Poseidon. Je kan je dat bijna niet voorstellen, omdat je de Middellandse Zee niet kan zien als een 'monster', maar dat schijnt in het verleden wel anders te zijn geweest, omdat dit gebied ooit toneel was van voortdurende vulkanische activiteit. Vandaar het verwoestende karakter van Poseidon (misschien...).
Maar voor deze woeste zee een 'menselijke' gestalte kreeg, zal dit meer zijn gezien als een soort 'eigen karakter' van de zee. Misschien een soort 'element' met een eigen ziel of wezen, of misschien wat de Romeinen 'numen' noemden. De werking daarvan wordt dan beschreven en ervaren, zoals jij dit beschreef. Poseidon is daarvan een soort allegorische voorstelling, die ontstond toen de goden een menselijke gestalte kregen.

Vreemd toch. Maak je je hierdoor eigenlijk niet los van de natuur en van de ideeënwereld, als je alle fenomenen gaat beschrijven in een soort sprookjes of avonturenverhalen met mensachtige goden in de hoofdrol?

[RoyJava]

Het woord 'mythe' komt dacht ik typische genoeg van een Grieks woord dat 'zeggen' of 'vertellen' betekent.

Idd Els,... het woord "mythe" is door de Grieken opgeworpen ("taal, woord, boodschap"), wat natuurlijk niet betekent, dat vóór de Grieken er geen mythen bestonden. Of zoals Mircea Eliade het noemde "in illo tempore", ofwel de tijd der mythen is een tijd vóór de tijd.


Het woord "mythe" werd ooit naast "logos" geplaatst, wat ook "woord/spraak" betekende. Om maar even het aloude "Vach" ook niet ernaast te plaatsen (is overigens een beeldschone Oosterse mythe). Deze kent overleveringen die toegekend zijn aan bepaalde krachten en kwaliteiten van oa. de windstreken. En de bekwaamheden van volkeren die overeen kwamen met deze windrichtingen. Nog niet man-vrouw dus ...

Maar voor deze woeste zee een 'menselijke' gestalte kreeg, zal dit meer zijn gezien als een soort 'eigen karakter' van de zee.

Je bedoelt het antropomorphe model, voorgesteld als een menselijke gedaante, toch? Misschien begon hier de typische vergelijking van het mannelijk-vrouwelijk karakter en zelfs met de vergelijking van hun lichamen. Een ander verhaal van het geheel van universum, zonnestelsel, planeet aarde en de mens, die allen deel van elkáár uitmaken idd.

Maak je je hierdoor eigenlijk niet los van de natuur en van de ideeënwereld, als je alle fenomenen gaat beschrijven in een soort sprookjes of avonturenverhalen met mensachtige goden in de hoofdrol?

... exáct! Schrik er een beetje van ...
De berg en de oceaan ... Shiva en Kali. De windrichtingen zijn hier samengevat in één cirkel, met enkel de richting naar bóven (lingga en yoni). Hier is de richting naar benéden of onder reeds "verduisterd".

Over Poseidon ...
Een héérlijke godheid, uiteraard favourite vanwege zijn oceaan bekwaamheden
Maar vergeet niet, dat hij samen met Zeus en Hades een Drie-eenheid vertegenwoordigde, en de legendarische Amphitrite nam als "wettige echtgenote". Háár werd de dolfijn toegewijd, en enkel Poseidon was degeen die de oceaan kon kalmeren (overwinning op Amphitrite?). Poseidon werd deshalve maar al te vaak uitgebeeld door kunstenaars, omringd met dolfijnen, ziedend manouvrerend over woeste golven...

Poseidon zou zelfs verenigd zijn met het allereerste paard, mede door de overlevering dat hij met de Godin Demeter wilde slapen. Zij veranderde zichzelf in een merrie (nachtmerrie), en hij nam haar als een dekhengst, waardoor hun zoon Areionas het licht zag, en natuurlijk Triton. Ook zou Poseidon de vader zijn van van het gevleugelde paard Pegasus, verwekt bij sterfelijke Godin Medusa ... >>> beide godinnen worden in nauw verband genoemd met de Amazonen!

Ivm. deze topic zou Amphitrite misschien een plekje kunnen verkrijgen, één der Nereiden (zeenymfen), en als pre-Hellenistische Triple Godin ...? Haar mythen zijn nogal in duister gewikkeld

Groet Roy

[RoyJava]

Shame me >>>

De dichter Ovidius beschrijft in zijn Metamorfosen Amphitrite als de oerzee. Voor de oceaan en de aarde er waren, was er Chaos, een vormeloze, donkere massa. Ovidius beschreef hoe Amphitrite aan de kust haar armen uitstrekte over het land. Ze krijgt verder geen rol in de schepping of in het ontstaan van de wereld, maar ze wordt wel opgevat als het oerwater. In dit soort mythen is de zee een vrouwelijk element, de bron waaruit al het leven voorkomt. Het is een metafoor voor het menstruatiebloed, dat zich bevindt in de grote diepte of afgrond, de baarmoeder. In het Egyptische scheppingsverhaal van Heliopolis (een vrij late mythe) was er eerst de chaos; dan komt de god Atoem als berg voort uit de oerwateren. Dit water was de godin Naunet en Noen. Ook is de herkomst van dit beeld van de schepping te herkennen in de mythen over de Babylonische moedergodin en oerzee Tiamat of de Soemerische Nammu.
De Romeinse Salacia is dezelfde als Amphitrite. De zeegod Neptunus stuurde een dolfijn om haar te zoeken, toen zij zich voor hem verborg in de Atlantische oceaan.

[els]

Hai Roy, bedankt voor die link naar het woord 'mythen'.

Je bedoelt het antropomorphe model, voorgesteld als een menselijke gedaante, toch? Misschien begon hier de typische vergelijking van het mannelijk-vrouwelijk karakter en zelfs met de vergelijking van hun lichamen.

Dat bedoel ik inderdaad. Je hebt gelijk, dat model nodigt uit tot een man-vrouwdualisme. Je zou toch zeggen dat daardoor ook gedrag en dingen als 'mannelijk' en 'vrouwelijk' werden gezien, wat vervolgens zijn weerslag kreeg in de taal, met mannelijke en vrouwelijke woorden en uitgangen. Ik ben benieuwd of dat inderdaad zo is. Zelf ga ik er eigenlijk altijd vanuit dat een man-vrouwtegenstelling al heel oud is, en dus het 'seksisme' ook. Ik weet niet of dit zo is, het is maar een veronderstelling, bijvoorbeeld omdat veel werk 'typisch vrouwenwerk' is, zonder dat daar een logische verklaring voor is. Historisch is dit natuurlijk niet na te gaan.

Maar om dat over te dragen op dingen die geen geslacht hebben, vraagt misschien toch een hele andere manier van denken.

Over Poseidon ...
Een héérlijke godheid, uiteraard favourite vanwege zijn oceaan bekwaamheden
Maar vergeet niet, dat hij samen met Zeus en Hades een Drie-eenheid vertegenwoordigde, en de legendarische Amphitrite nam als "wettige echtgenote".

Dat is wel zo, maar Poseidon werd ook geassocieerd met natuurgeweld zoals aardbevingen en vloedgolven, en dat is niet waar wij het eerste aan denken bij een zeegod van de Middellandse Zee. Ik tenminste niet.

Wat die paarden betreft bestaan trouwens ook merkwaardige theorieën, zoals het idee dat het paard kan worden geassocieerd met water. Ik heb dat nooit goed kunnen volgen, en dus snap ik ook niet wat Poseidons binding met paarden is. Hij reed natuurlijk rond op een hippocampus, een beest dat pas kan zijn verzonnen na de introductie van het paard. Het is dan misschien een aanpassing van een oudere mythe?

Maar Poseidon heeft die hippocampus gemeen met de Fenicische/Punische Melikertes. Van Melikertes werd gezegd dat hij een soort voorstelling was van de zon, die dagelijks op zijn beest van oost naar west reed. Bovendien was hij een beschermgod van de zeehandel en scheepvaart.

Amphitrite is meer een personificatie van de zee. De Feniciërs kenden de zee als 'Yam', die werd voorgesteld als een monster dat werd verslagen, maar ook was het een titel van Ashera, die dus ook met de zee in verband stond. Amphitrite heeft wel dingen gemeen met Venus/ Aphrodite, dus misschien heeft ze ook wel wat gemeenschappelijk met Ashera? Interessant, toch eens nagaan, maar dat moet toch helaas op een later tijdstip.

PS wat dat 'menstruatiebloed' betreft, dat circuleert in militant-feministische kringen, en het idee boeit mij heel erg, al zijn de aanwijzingen hierover nogal verwarrend, en soms speculatief. Dit moeten we toch ook es tot de bodem uitspitten, we hadden al geconstateerd dat het menstruatiebloed de grote afwezige was uit de mythologie. In India zou dat anders liggen, ik heb er nog wel plaatjes van, ik zal ze eens scannen en op het web zetten.

[RoyJava]

Super al die kennis bij elkaar gezet Els ...

Dat is wel zo, maar Poseidon werd ook geassocieerd met natuurgeweld zoals aardbevingen en vloedgolven, en dat is niet waar wij het eerste aan denken bij een zeegod van de Middellandse Zee. Ik tenminste niet.

Poseidon is idd moeilijk te traceren, wil je niet in allerlei andere mythen verstrikt raken. De "bruinvis van de Crathis-rivier", de "dolfijn van Delphi", en andere zee-symbolen behoorden tot oudere beschavingsvormen, die aan Poseidon werden toegewijd toen hij eenmaal het Peloponnese kustland en de kusten langs de Golf van Korinthië had beïnvloed. In díé tijd zou hij Amphitrite gehuwd hebben en de symbolen overgenomen hebben. Zo zou Triton vermoedelijk de zoon zijn van Hermes, waar Poseidon de pleegvader van werd. Het was overigens Poseidon (& Aphordite) die Melikertes/Palaimon "goddelijk" maakte ...

In Greek Mythology, Poseidon was the god of the sea, known to the Romans as Neptune, and to the Etruscans as Nethuns. He was also the god of earthquakes and horses.

Prehistory
In the heavily sea-dependent Mycenean culture, Poseidon's importance dwarfed that of Zeus, if the extant Linear B tablets can be trusted. The name PO-SE-DA-WO-NE (Poseidon) occurs with greater frequency than does DI-U-JA (Zeus). A feminine variant, PO-SE-DE-IA, is also found, indicating the existence of a now-forgotten goddess to match the god. Tablets from Pylos record sacrificial goods destined for "the Two Queens and Poseidon" and to "the Two Queens and the King", compounding the mystery further. The most obvious identification for the "Two Queens" is with Demeter and Persephone (or some predecessors thereof), who are not associated with Poseidon in historical times.

Given Poseidon's connection with horses as well as the sea, and the landlocked situation of the likely Indo-European homeland, some scholars have proposed that Poseidon was originally an aristocratic horse-god who was then assimilated to Near Eastern aquatic deities when the basis of the Greek livelihood shifted from the land to the sea.

According to Pausanias, Poseidon was one of the caretakers of the Oracle at Delphi before Olympian Apollo took it over. Apollo and Poseidon worked closely in many realms: in colonization, for example, Apollo provided the authorization to go out and settle from Delphi, while Poseidon watched over the colonists on their way, and provided the lustral water for the foundation-sacrifice. Xenophon's Anabasis describes a groups of Spartan soldiers singing Poseidon a paean - a kind of hymn normally sung for Apollo.
Like Dionysus and the Korybantes, Poseidon also caused certain forms of mental disturbance. One Hippocratic text says that he was blamed for certain types of epilepsy.

Bron:

Over de "menstruatie" is méér interessants te melden.
Dacht dat deze voornamelijk met Kali te maken hadden, doch de wérkelijke Godin Der Menstruatie is M E N E of M E N A K A.
Zij is zowel de gade van de Berggod Himavat/Himalaya (en moeder van de Godin Uma, Ganga én Parvati), als de Romeinse Godin Mena, als de Griekse Virgo (vernoemd door Homerus), als de Gotische Maangodin Mena, en vernoemd in Egyptische overleveringen en zelfs bij de Quechua Indianenstam ...

Daar komt dus nogal wat bij kijken. En ben daar zéér in geïnteresseerd, daar de Javaanse Nyai Loro Kidul de "eeuwige maagdelijke Vorstin" wordt genoemd, níét gehuwd is, en geen kinderen heeft ...

Groet Roy

[els]

Dacht dat deze voornamelijk met Kali te maken hadden, doch de wérkelijke Godin Der Menstruatie is M E N E of M E N A K A.
Zij is zowel de gade van de Berggod Himavat/Himalaya (en moeder van de Godin Uma, Ganga én Parvati), als de Romeinse Godin Mena, als de Griekse Virgo (vernoemd door Homerus), als de Gotische Maangodin Mena, en vernoemd in Egyptische overleveringen en zelfs bij de Quechua Indianenstam ...

Daar komt dus nogal wat bij kijken. En ben daar zéér in geïnteresseerd, daar de Javaanse Nyai Loro Kidul de "eeuwige maagdelijke Vorstin" wordt genoemd, níét gehuwd is, en geen kinderen heeft ...

Dat is nou iets wat iedereen had kunnen voorspellen. Er is vast nog wel ergens iets geplaatst over het etymologisch verband tussen 'menes' of 'men' en allerlei woorden die van deze wortel ontwikkelden: maan, meten of maat, en natuurlijk het 'men' in menstruatie. Natuurlijk is er ook een relatie gelegd tussen het ontwikkeling van een tijdrekening per maand via zowel de maanfasen als de menstruatiecyclus.

Er zijn ook maangoden met deze naam, zoals de Baltische Menes, die wel een man is!

Deze wortel 'men' is trouwens niet alleen Indo-Europees, want bijvoorbeeld de Egyptische Maät schijnt dezelfde herkomst te hebben.

Barbara Walker legt trouwens ook een verband tussen Kali en het woord 'kalender', wie weet, het is voor mij niet zo duidelijk als 'men', maar het zou kunnen.

Nog bedankt voor de voorbeelden van Poseidon, ik heb nu geen tijd om erop in te gaan, maar ik zal het zeker in mijn geheugen opslaan, en er later nog eens bij terug komen. Ik was het in elk geval niet vergeten, want flarden van verhalen schoten opeens weer door me heen toen ik ergens iets tegenkwam over de Soemerische Enki en geschiedenis van Oannes, verteld door Berosus.

Hier is vast al wel eens een link naar gegeven, maar het blijft interessant, die overeenkomsten tussen verschillende culturen:

[els]

En Noach, natuurlijk niet te vergeten.



Sorry voor de overvloed aan links, dat betekent dat ik eigenlijk geen tijd heb, maar toch al weer helemaal ergens in verstrikt raak, en het dan later maar weer eens wil gaan lezen. Maar het lijkt me wel interessant.

In de tijd van Enki waren er dus duidelijk nog geen paarden.
Wat de reis van de zon over zee per boot of paard betreft: op National Geographic wordt tot vervelens toe een documentaire herhaald over Yemenitische mummies (nou ja, het is wel een interessante documentaire). Daar zit een passage in met hele oude rotsafbeeldingen, van voor de 'antropomorfe' tijd zeg maar. Men vereerde toen dieren en kende die andere dingen toe. Daar vertelde iemand dat voor de zonnegod zijn reis per zonnebark aflegde, de zon zijn weg langs de hemel aflegde per giraffe!

Dus dat idee van een zon die wordt vervoerd op zijn weg zou dan al erg oud zijn, maar het transportmiddel wordt steeds aan nieuwe ideeën aangepast. Net zoiets als sinterklaas, die per paard, per stoomboot, per vliegtuig of zelfs per raket kan arriveren.

[els]

Laatste bijdrage voor ik de boel dichtklik tot mijn spijt, en aan het werk ga. Het was Balance die inderdaad een keer een topic opende over ME:

[RoyJava]

WOW,... interessant hoor Els. En denk dat links enkel gegevens onderstrepen, dus niet erg toch?
Heb idd ook een aparte site geopend om enkel nog na te vorsen links te checken, die té interessant zijn om eraan voorbij te gaan.

Ken beide links die je opgaf, en moet maar eens "ijveriger" worden op Internet
Ga maar een aparte topic bij de MSN Javaanse Zuidzee-Godin neerzetten mettertijd over Mena en de linken ermee, juist daar de Jav. Godin eerstens "groen" is (complement van rood/bloed), tweedens met de Maan te maken heeft, en altijd maagdelijk, hoewel immer genoemd met sexuele aspecten, wo. het huwelijk met oa. de Sultan en andere hoge heren.

Laat wel weten wanneer die topic is gelanceerd, ok?
Groet Roy

[els]

Laat wel weten wanneer die topic is gelanceerd, ok?

Graag, ik ben heel benieuwd.

[RoyJava]

Hier is-ie dan Els,...

De link met MENE ... >>>



Kijk niet vreemd op v/d titel ... , groet Roy

[els]

Fantastisch!

Ik zit intussen ook te lezen (en andere links), verveel me dus even niet.

[RoyJava]

Vermoed dat je deze bedoelde Els, >>>

[els]

[RoyJava]

Aha,... daar is nogal wat commotie over geweest bij de MSN site.
Het lijkt steeds, alsof bepaalde mensen niet willen accepteren, dat het állergrootste wonder hier op aarde nog steeds de conceptie betreft, met alle processen vandien.

Plaats tegenwoordig alle gevonden items bij de MSN sites, daar mijn mails zo onderhand overvol raken en niet meer traceerbaar zijn. Dus nu makkelijker terug te vinden ...

Heb zelf maar "besloten" dat de "vergeten" creaturen uit oudtijden een herinnering zijn van iets wat de mensen in die tijd hielp, waarvoor wij nú naar de psychiater voor gaan, en allerlei pillen en anti-depressiva voor slikken. Steeds blijft er "iets" in de herinnering, hoewel dat steeds schaarser wordt. Lees bv. over de "vergeten", hoewel nog steeds vereerde Balinese HARITI >>>



De tegenstellingen zijn zeer opvallend, van kinder-etende en kinder-vermoordende moeder naar dé beschermster van kinderen. Een oud-Boeddhistisch begrip, dat tot in Japan vertaald werd, en dus ook op Bali. Dat de tempel dateert van rond het jaar 1000 doet vermoeden dat Java ermee gemoeid zou zijn geweest, daar toen de Javaanse adel, incluis priesters/-essen, naar Bali trok vanwege de binnenkomende Islam die zij niet wensten te omarmen.

Dat deze "vergeten" Godinnen steeds moeilijker te vinden zijn, lijkt synchroon te verlopen met de mythe van de Godin ASTRAEIA (de Schitterende, de Godin der Gerechtigheid), een geheel vergeten Godin, die de mensheid verlaat als de Goden (incluis de Oppergod) de mensen reeds lang in de steek hebben gelaten. Zij komt overeen met de Virgo/Maagd of Venus, die ondersteboven in beeld komt aan het hemelfirmament, in de tijd van verdoemenis en vernietiging. Klinkt bekend, niet ?

Onderzoek je de Venus overleveringen, dan kom je bij de Soekra-Venus, door Pythagoras de Sol-Alter (Andere Zon) genoemd, de "Beschermster van de Aarde en haar bewoners". Via Sukra/Soekra kom je met een omweggetje weer bij MENE ...

Dit bestudeerd, daar de Javaanse Zuidzee Godin oa. de Ratu Adil heet, of zo wordt genoemd, wat "Godin Der Gerechtigheid" betekent ... sja, typisch syncretisme, waar veel meer in schuilt, denk ik ...

groet Roy