door Endymion » za 10 mei , 2008 14:37
Dat komt uit Richard Adams' "Waterschapsheuvel" ("Watership Down"). Weetjewel, met al die konijnen. Toen hazelaar en Co. hun kolonie in Sandelvoorde verlieten, stootten ze op een kolonie waar grote, gezonde konijnen leefden. Ze hadden geen natuurlijke vijanden en een boer die in de buurt leefde, legde dagelijks voedsel voor hen in de velden. De konijnen hadden een goed leven, maar toch hing er een sinistere sfeer. Op elke vraag die met "Waar..." begon, antwoordden ze niet en veranderden van onderwerp. Ze vertelden en geloofden niet in de verhalen van El-Aihrarah (nationale held van de konijnen), maar deden dingen die op Hazelaar en Co. erg onkonijns overkwamen: ze begroteen elkaar in ingewikkelde dansen, ze lachten, ze maakten vormen met steentjes en ze hadden het alsmaar over waardigheid en de wil om hun lot te aanvaarden. Vijfje, Hazelaars broertje met bovennatuurlijke krachten, voelde dat er wat behoorlijk mis zat en wilde zijn kompanen daar weg, maar het gemakkelijke leven trok de anderen juist aan en ze namen die nieuwe ideeên gewoon aan. Maar algauw kwamen ze erachter wat daar mis was: een van de konijnen van Sandelvoorde, ene Kopstuk, kwam in een strik terecht. Hij haalde het gelukkig, omdat zijn vrienden hem hielpen door de pin door te knagen, maar van de konijnen uit de kolonie kregen ze geen hulp: Vijfje werd zelf gedwongen te zwijgen. Dat is dus het grote geheim: de hele kolonie was met strikken belegerd. De boer schoot alle predatoren, legde voedsel neer om de konijnen vet te krijgen en af en toe strikte hij er een. Natuurlijk wisten de konijnen wat er aan de hand was, ze wisten maar al te goed dat er konijnen zomaar verdwenen, maar de veiligheid en het gemak dat hun leven met zich meebracht, deed hen veranderen. De pijn en de terreur, de onafhaneklijkheid van hun vijand, dat was het wat ze maakte tot wat ze waren.