Nou ja, als vrouw denk ik soms, de enige reden dat vrouwen aan een totale genocide zijn ontsnapt is dat wij nodig waren voor het patriarchale nageslacht.
Vrouwen waren op een gegeven moment niets meer dan een externe baarmoeder van de man. Evolutionair gezien bijzonder vernuftig vanuit de kant van de man bezien.
Maar okee, nou heb ik de topic helemaal omgedraaid, beetje flauw eigenlijk.
Als je Marokkanen reduceert tot hun statistiek, klinkt het geciteerde stukje wel grappig. Maar maatschappelijk gezien is het ingewikkelder.
Ik geef even mijn politiek-historische visie hierop:
In Nederland is er leerplicht en leerrecht voor iedereen, zodat mensen een wat hogere levensstijl kunnen bereiken, en zodat dom werk tegen lage betaling niet meer nodig is. De vakbonden kregen meer macht, en verzetten zich tegen dit soort werk.
In plaats van de werkomstandigheden en de betaling te verbeteren, onder druk van de geëmancipeerde arbeiders hier, besloten werkgevers in hun voordeel dom, slecht betaald werk te handhaven, en ze beweerden dat hiervoor 'minder opgeleid werknemers' nodig waren, die ze uit gastarbeiderlanden haalden.
Dankzij de samenspanningen van de werkgevers en de overheden van Nederland, Marokko en Turkije werden dus de doelstellingen van de vakbond en de emancipatie ondermijnd.
Nu Marokkanen hier zijn blijven wonen, hebben zij ook meer geld nodig, net als iedereen die hier woont, omdat het leven hier duurder is. Ze moeten nu dus ook harder trekken aan hun scholing, maar velen doen dat niet of kunnen dat niet. Daardoor ontstaat er een kloof in de maatschappij, of beter gezegd, de kloof die bestond omdat het domme, slechtbetaalde werk niet kon worden uitgeroeid, bestaat nog steeds, alleen hebben we er nu last van.
Intussen wordt dit probleem nog steeds niet opgelost, want nu de Marokkanen hier wonen en zelfs vaak werkloos zijn, worden er doodleuk weer gastarbeiders uit andere Europese landen naar binnen geloodst, zodat weer de standaard van de werkomstandigheden en betaling naar beneden kan worden gehaald.
Het is dus deels de eeuwige strijd van de werknemer tegen de werkgever, maar ook het probleem dat Marokkanen moeite hebben zich te emanciperen door scholing en integratie. Met integratie bedoel ik loskomen uit hun eigen groep en opgaan in de rest van de maatschappij. In plaats daarvan klagen ze over racisme. Ze begrijpen niet dat discriminatieproblemen worden opgelost door jezelf te ontwikkelen, met de mogelijkheden die hiervoor zijn, zoals scholing en opleidingen.
Aangezien ik zelf met discriminatie te kampen heb, kan ik hierover uit persoonlijke ervaring spreken. Je moet niet wachten op de antidiscriminatiebrigade, maar de mogelijkheden oppakken die onze maatschappij biedt.
Intussen moeten we gezamenlijk een front vormen tegen de globaliserende werkgevers die de wereld afschuimen op zoek naar het goedkoopste personeel. Dat is namelijk geen zaak van racisme maar een zaak van alle mensen die zich niet door de parasiterende elite willen laten exploiteren.