Het vrije woord is in de “Arabische wereld” verboden.
Dat klopt, maar hier niet. De Arabische wereld probeert wel uit alle macht invloed uit te oefenen op wat hier in het openbaar wordt gezegd, maar ze kunnen het niet tegenhouden. Dus bedoel ik dat je het hier moet zeggen. Dat sijpelt uiteindelijk toch door.
Een rechter in Marokko heeft gezegd dat Imazighen geen Amazigh namen mogen hebben, want dat is een gevaar voor de staat.
Inderdaad belachelijk. Ze moeten islamitische of Arabische namen krijgen. Ik begrijp eigenlijk niet dat hiertegen niet meer wordt geprotesteerd, en dat er niet meer 'burgerlijke ongehoorzaamheid' is (je kan je kind bij de Nederandse burgerlijke stand toch inschrijven hoe je wil), maar misschien heb ik er wel te weinig zicht op. Misschien kan het de meeste Marokkanen niet schelen, ik weet het niet.
In Marokko wordt niet alleen de oorspronkelijke cultuur onderdrukt, maar ook andere godsdiensten of levensopvattingen mogen niet openlijk worden beleden of verspreid. Op het verkopen van bijbels staat gevangenisstraf. Daarom denk ik dat de oorzaak niet alleen Arabisch nationalistisch is, maar ook religieus.
We hebben dat hier ook gehad, iedereen moest een 'christelijke' naam hebben. Hoe het precies zit weet ik niet, want er bestonden ook Nederlandse namen, maar het is ooit verplicht geweest om kinderen christelijke namen te geven.
Veel oude plaatsnamen zijn ook veranderd in christelijke plaatsnamen. Door zulke dingen gaat er natuurlijk uiteindelijk een hoop geschiedenis verloren.
Volgens mij sluit de islam heel goed aan bij nationalistische ideeën. De islam is om te beginnen ontwikkeld om het Arabisme te promoten, dus als Arabische godsdienst, met een Arabisch heilig boek, een Arabische heilige taal die met de islam mee wordt verspreid, een Arabische heilige familie etc.
Dat zijn reacties op de Romeinse christenen met hun eigen heilige taal (het Latijns, dat voortkomt uit het Romeins) en hun bijbel, en op de joden, met hun Hebreeuwse heilige taal en hun torah, op de Syrische peshitta, etc.
De Arabieren verzetten zicht hiertegen en kwamen als antwoord met een verarabiseerde godsdienst (het is tenslotte in de kern dezelfde godsdienst). De koran werd geschreven, in dit boek wordt er zelfs op gehamerd dat de koran verschenen is als Arabisch boek, omdat het Arabisme centraal wordt gesteld. In de landen die door de Arabieren werden veroverd werd het Arabisch de centrale taal, en de Romeins-christelijke cultuur werd verdrongen. Dit Arabisch ging vanaf het begin samen met de islam, je kan het er niet los van zien.
Maar er werden ook landen geïslamiseerd waar het Arabisch geen poot aan de grond kreeg. Deze landen zijn wel vaak erg nationalistisch ingesteld. Turkije is bijvoorbeeld helemaal niet Arabisch, maar wel bijzonder nationalistisch, en andere groepen in Turkije (zoals christenen en Koerden) worden gediscrimineerd en onderdrukt. Hun taal en cultuur zijn ook verboden. De Armeense cultuur, in feite een van de oudste christelijke culturen ter wereld, is inmiddels de totale 'damnatio memoriae' nabij. De Turkse overheid is in alle stilte bezig de restanten van deze cultuur te vernietigen, opdat ze zo snel mogelijk volledig uit de herinnering verdwenen zijn.
Landen als Pakistan en Iran zijn ook bijzonder nationalistisch ingesteld, en beide zijn nauw betrokken bij de verspreiding van het internationale terrorisme. Net als Turkije worden zij hierin geïnspireerd door de islam, maar niet door het Arabisme. In Pakistan moeten kinderen dacht ik trouwens wel de koran in het Arabisch uit het hoofd leren (net als in Indonesië), totaal belachelijk, want ze hebben geen idee wat ze murmelen, maar verder zijn deze landen nationalistisch ten opzichte van hun eigen cultuur.
Maar ze zijn weer niet nationalistisch wat hun geschiedenis aangaat, alleen wat hun islamitische geschiedenis aangaat. Indonesië had bijvoorbeeld een hele rijke hindoeïstische en inheemse cultuur, maar door de opkomst van de fundamentalistische islam gaan steeds meer eeuwenoude tradities verloren. Deels is dit natuurlijk normaal, maar vaak stuurt de islam dit ook op een agressieve manier naar hun eigen normen, bijvoorbeeld door aan te sturen op een strict apartheidssysteem in tradities waarin samenwerking van mannen en vrouwen centraal stonden. Deze tradities zullen hierdoor voorgoed verloren gaan, want ze zijn gebaseerd op continuïteit in de overlevering.
In het kort: ik denk dus dat de ideologie die dit superioriteitsgevoel en een bepaalde levenshouding promoot de kern is van dit nationalisme. Het is belangrijker die ideologie door te prikken dan je juist te richten tegen de Arabieren. Het is tenslotte geen genetisch probleem, maar een ideologisch probleem.
Al met al ben ik wel met je eens dat je je moet verzetten tegen deze 'arabisering', want het gaat wel ten koste van tradities. Wat eenmaal verloren is gegaan, krijg je niet meer terug. Ik vind het ook goed dat hier veel Marokkanen bezig zijn met het behoud van de Amazigh-cultuur en de Marokkaanse geschiedenis, omdat ze hier de ruimte wel hebben. Reader weet hiervan trouwens alles af.
).