Ik weet dus nog steeds niet goed hoe verantwoord zijn argumentatie is, maar ik bedacht opeens wel dat er met deze theorie (Julius Caesar = Jezus Christus) een paar dingen worden verklaard. Het gaat om vragen die op zich belangrijk genoeg zijn om te verklaren, maar die maar zelden worden gesteld. Dus alleen al daarom ga ik zijn boek misschien toch maar lezen. Ik kan het misschien lenen, dus het kost me niks.
In elk geval, zonder het te hebben gelezen schieten de volgende dingen door me heen. Het zijn wat overeenkomsten, maar ook vragen die beantwoord zouden moeten worden.
Zowel het vereren van Julius Caesar als het vereren van Jezus wordt door de joden bestempeld als 'afgoderij', omdat het gaat om de verering van een mens als een god.
Bij de moslims is Jezus (met nadruk) mens, maar zijn bestaan (als profeet) wordt wel geaccepteerd. De joden noemden hem gewoon de hoerenzoon van een Romeinse soldaat (bijv. Jezus ben Pandera). Zo'n houding had men ook tegenover Caesar kunnen hebben.
Het christendom is een puur vergriekste of verromeinste vorm van het jodendom. De griekse en romeinse elementen zijn in de godsdienst opgenomen alsof ze historisch de hunne waren - een beproefde truc, die ook al was toegepast op de Egyptische hyksos, eveneens 'vreemde heersers' over de joden. Zoals Egyptische farao's joods werden gemaakt, kan ook de Romeinse keizer joods zijn gemaakt.
De oorzaak van dit opnemen in de joodse godsdienst is dat mensen in dit soort strikte, totalitaire geloven geen afstand kunnen doen van hun geloof. Ze kunnen zich alleen maar aanpassen aan andere culturen en nieuwe tijden door te doen alsof die andere dingen wezenlijk onderdeel zijn van hun eigen godsdienst. Tot de dag van vandaag zie je dit ook bij vele moslims, die alleen maar in staat zijn westerse cultuurelementen over te nemen door voor zichzelf te bewijzen dat ze 'islamitisch' zijn.
De verering van Caesar verklaart op een simpele manier waarom het christendom een hellenistisch-romeinse vorm van jodendom is. Het gaat om joden die zich aanpasten aan de Romeinen, en die bereid waren de Romeinse keizer te vereren. Volgens de orthodoxe joden waren zij afvalligen of landverraders. Precies zo'n conflict zie je in de heilige teksten van jodendom, christendom en islam.
Het verklaart dus hoe het 'semitisme' (het is ruimer dan jodendom) geen afstand kan doen van de eigen godsdienst wegens te volledige overgave/gehoorzaamheid, en daarom zich de gebruiken en ideeen van anderen toe-eigent.
Julius Caesar moet in feite eerste de joodse nationaliteit hebben voor hij als Romeins keizer kon worden vereerd.
Het zou moeten worden nagegaan wat de invloed was van de Romeinse en Griekse cultuur op de joodse, en wat de verschillen in de godsdienst waren.
Het zou zeer interessant zijn na te gaan hoe een godsdienst ontstaat doordat een persoon wordt vergoddelijkt (en hoe dit in zijn werk gaat) en binnen een al bestaande godsdienst wordt ingebed.
Het succes van het christendom bij de Romeinse keizers wordt mede verklaard doordat het gaat om joden die de keizer vereren en gehoorzamen. Het zijn precies het type volgelingen dat megalomane keizers zich kunnen wensen.
De Romeinen legden legden min of meer hun eigen godsdienst op, bijvoorbeeld door op de tempel in plaats van de joodse tempel een Jupiter-tempel te bouwen (rond 135). Op zich duurde de invloed van de Grieken en Romeinen natuurlijk al eeuwen, en hoewel de joden in principe een bepaalde mate van godsdienstvrijheid hadden, waren er natuurlijk altijd groepen die zich meer richtten naar de Grieks-Romeinse cultuur dan de joodse. Omdat de joodse godsdienst niet zo tolerant was en strenge blasfemiewetten had, leverde dit een conflict op binnen het jodendom - precies zoals wordt beschreven met betrekking tot het christendom.
Herodotus merkte al enige eeuwen eerder op dat vele Feniciërs onder invloed van de Griekse cultuur afstand deden van de besnijdenis, zoals bekend een 'verbondsteken' (volgens mij dus het 'verbond' met de Egyptische heersers, volgens joden en moslims een verbond met hun god). Het afstand doen van de besnijdenis onder invloed van de 'westerse' cultuur was ook een kernpunt van het christendom - het ging niet zomaar om het stoppen met een vorm van sadistische mishandeling, het was ook een plicht tegenover god van de gelovigen.
De verschillen tussen 'westerse' en 'oosterse' gebruiken werden ook door de Romeinen in kaart gebracht. Dat zal kritiek binnen de joodse gemeenschap hebben aangewakkerd, en velen zullen zijn overgegaan tot het opnemen van 'Romeinse waarden', na ze in hun 'joodse' godsdienst te hebben opgenomen.
Julius Caesar die als de joodse zoon van god zijn wil openbaart is niet wezenlijk anders dan een Egyptische farao die wordt opgevoerd als de joodse wetschenker Mozes. Ten tijde van de Perzen gebeurde trouwens al een keer hetzelfde.
Het verplaatsen van een hele geschiedenis 'en bloc' naar een ander land met andere namen, plaatsen, personen etc. was misschien zelfs wel de volkomen normale manier binnen de godsdiensten. Lees alleen maar goed de Griekse godsdienstverhalen door: zij worden alle verteld alsof het Griekse goden en plaatsen betreft, maar het zijn allemaal geïmporteerde of meegenomen verhalen die zijn overgezet naar een Grieks decor.
Op dezelfde manier kunnen Romeinse verhalen zijn overgeplaatst naar Jeruzalem - op dezelfde manier zij nlater bijvoorbeeld de verhalen van Jeruzalem weer 'en bloc' overgeplaatst naar Mekka. (wou ik het ook nog over hebben - Mekka = Jeruzalem).
De hoofdfiguren van de Romeinse geschiedenis zijn van het begin tot het einde 'joods' gemaakt - dat is niets nieuws. Wel zou eens grondig moeten worden uitgezocht hoe dit in zijn werk ging.
Sorry als het allemaal een beetje onsamenhangend is. Ik wou wel graag mijn gedachten ordenen over deze vragen, maar ja, je moet toch ergens beginnen.
Zo'n manier van kijken naar het ontstaan van godsdiensten verklaart in elk geval waarom bepaalde godsdiensten opeens vanuit het niets heel machtig worden. Ze stammen niet af van een onbetekenende gebeurtenis, maar zijn een verdraaing van een al bestaande grootschalige beweging die van pas komt in de kraam van de machthebber.
interessante thread..
Niet dat ik Carotta wil verdedigen, maar mijn gok zou zijn dat als de theorie klopt, dat de apocrieven niet uit een Romeinse historische traditie komen, maar meer uit een cultus, waarbij het interpreteren en de spiritualiteit belangrijker was (geworden), en waarbij losse spreuken of citaten een eigen leven gingen leiden, misschien via preken. Misschien uit een latere tijd ook. 
Maar het ligt natuurlijk ook aan de Internet Explorer, waarbij je de lettergrootte niet kan aanpassen. Je kan moeilijk verwachten dat iedereen zijn Int. Explorer overboord gooit.
Misschien heb ik het wel mis.
