In sommige opzichten loopt Nederland flink achter ten opzichte van de VS, bijvoorbeeld wat betreft vrouwen op hogere posities in het bedrijfsleven en bij universiteiten. Nederland is wat dat betreft het ontwikkelingsgebied van Europa. Wetenschappelijke vrouwen worden hier uit de openbaarheid geweerd, behalve dan als ze kunnen neuzelen over vrouwenonderwerpen natuurlijk.
Van de VS weet ik ook dat ze daar af en toe acties voeren waar wij in Europa met stomme verbazing naar kijken. Nou schiet me alleen een homo-actie te binnen - dat Tom Hanks niet de hoofdrol in Philadelphia had mogen spelen omdat hij geen homo is. Inderdaad wat je noemt 'irrelevante voorbeelden'. Maar ook op vrouwengebied heb je zulke steile principes. Volgens mij schieten zulke dingen het doel flink voorbij.
Ook heb je zoals bekend in de VS nogal een enge moraal. Zo belanden in sommige staten vrouwen die alcohol drinken tijdens de zwangerschap voor jaren in het gevang. Ook op het gebied van incest en pedofilie zijn in de VS totaal doorgeslagen. Je loopt als man of als je werkt met kinderen al zowat gevaar als je een kind knuffelt. De angst voor hetzes wordt zo groot dat het soms leidt tot een anempathische opvoeding, want als je empathisch omgaat met kinderen, wordt dat als bewijs aangevoerd voor pedofilie. Hele heksenjachten heeft dat al opgeleverd.
Ik zit op dit moment wel een heel leuk boek te lezen van Jolande Withuis. Zij stelt dat we moeten ophouden met dat geneuzel over mannelijk-vrouwelijk en apartheidssystemen. We moeten iedereen als mens grootbrengen en alle instrumenten aanreiken die je nodig hebt voor je ontwikkeling, en dan kunnen mensen op basis van hun eigen keuze en hun eigen capaciteiten bepalen hoe ze willen leven. Ik ben er een bespreking over aan het schrijven. Dat lijkt me nou eens een hele fijne insteek voor een vierde feministische golf. Mannen en vrouwen samenleven in plaats van het ideaal van gescheiden sferen en aparte evolutie.
PS, ik heb trouwens zelf twintig jaar in een zogenaamd 'mannenberoep' gewerkt (in de bioscoop o.a.), word al moe van het woord, en twintig jaar lang met vooroordelen moeten kampen. Gelukkig leuke collega's, maar verder is het niet te geloven. Ik maakte er een sport van om een film op te pakken alsof hij niets woog en hem dan een koerier te geven, en als die dan door z'n benen ging, riep ik: 'voorzichtig hoor, hij is zwaar!' Hahaha.
Niet dat ze nou zo zwaar zijn, maar je wordt wel moe als iedereen altijd maar blijft doen alsof vrouwen geen film kunnen dragen. Het lijkt wel godsdienst. Gewoon stoicijns blijven doen alsof het tegendeel nooit is bewezen.
