Roy schreef:Vermoed, dat de manifestaties van allerlei natuurlijke hemelverschijnselen, incluis de vallende sterren, inslaande meteorieten, licht veranderingen ed., behoorlijk indruk hebben gemaakt op diegenen die dat vermeldden in hun overgeleverde berichten Els.
Dat denk ik ook, ik denk zelfs dat het op mij behoorlijke indruk zou maken, ik heb zelf nog nooit zoiets gezien.
Maar ik vroeg me af of al deze afzonderlijke mythen allemaal teruggaan op een eigen waarneming, of dat ze juist teruggaan op een verhaal dat zich verspreidde en in allerlei varianten opnieuw werd verteld, net zoals dit gebeurde met de goden, die ook allemaal in een mondelinge traditie een gedaantewisseling ondergingen.
Ik vraag me af of dit te achterhalen is.
Nog bij vele natuurvolkeren spelen stenen en andere "prullen" uit de natuur (bloemen, bladeren, stukjes hout, zand etc.) een rol van soms levensbelang, vaak verkregen door toedoen van bepaalde elementen (water, vuur, wind...). Daar wordt veel waarde aan gehecht, meer dan de beroemde edelstenen die onze koopzucht bevorderde en de handel in dergelijke "stenen" naar ongekende hoogten deed stijgen (en nóg!).
Tsja, hoe moeilijker er aan materiaal is te komen, en hoe zwaarder het werk is, hoe meer sommigen verdienen aan de aardse rijkdom. Niet de mensen die het zware werk uitvoeren natuurlijk, maar de mensen die hen aan het werk zetten. Denk aan het delven van goud in de goudmijnen, een beroep dat de meesten niet zouden willen uitvoeren. Maar de slaven die het doen, verdienen er zelf niets aan. Het is bizar.
Die indruk die de natuurverschijnselen maakten doet me denken aan een sprookje, ik denk dat het werd verteld door Multatuli, over een Indonesische landarbeider of zo, die vertelde dat hij op de hoogte was van een schitterend meer waar het goud zo voor het oprapen lag. Hij zat daar vaak te genieten van het prachtige uitzicht. Daar kregen op een dag bepaalde handelaren lucht van, en die haalden hem over hen mee te nemen naar dat bijzondere gebied.
Die landarbeider was een simpele man, die nergens kwaad in zag, dus hij nam ze mee, intussen met diep ontzag vertellend over de prachtige schat waarvan hij op de hoogte was.
Dus op een gegeven moment kwamen ze aan de voet van het meer, het was net tijdens de zonsopgang, en het water reflecteerde met een schitterende, gouden gloed in het ochtendgloren. De man keek hier met diepe bewondering naar, dat was de onbetaalbare goudschat die hij bedoel. Zijn begeleiders waren echter zo woedend door hun frustratie dat ze niet op slag rijk waren, dat ze de domme, oerprimitieve landarbeider die hun kostbare tijd had geroofd onmiddellijk doodsloegen.
Sorry voor dit verhaal, treurig en ook nog off topic... Mensen zijn vreemde wezens dat ze azen op datgene wat moeilijk te verkrijgen is, liefst als het ook nog mensenlevens kost, maar wat voor het oprapen ligt wordt niet gewaardeerd.