Dat laatste is ongeveer de kern van het boek van Kerényi: hij zegt dat er erg veel is doorgesijpeld, bijvoorbeeld via rechtszaken tegen mensen die het verbod zouden hebben overtreden, maar ook via de iconografie.
Ik heb het boekje nu uit, maar ik het is mij niet duidelijk of hij nou ergens heeft gezegd: kijk, dit was dat nou geheim waarom je mijn hele boek hebt gelezen. Dus ik ga het nog maar eens lezen. Maar toch wil ik nu weten wat het is. Dus hier maar weer eens een thread erover, waar alle speculaties en aanwijzingen kunnen worden verzameld.
Ik geloof dat hij ergens ongeveer heeft gezegd dat het geheim zat in wat er aan de mensen tijdens het hoogtepunt van het mysterie werd geopenbaard, dus wat ze op dat moment te zien kregen. En dat zou dan zijn: een vuur waarin de heilige maagd verscheen.
Een aanwijzing hiervoor was een speciaal mysterie dat een keer werd opgevoerd buiten de normale tijd in september, omdat er hoog bezoek was uit India, namelijk koning Poros, die dit wereldberoemde, hooggewaardeerde mysterie wel eens zelf wilde zien. Dit was in het jaar 20 v.c., in de tijd van keizer Augustus, die zich juist zelf had laten inwijden. In het gezelschap bevond zich ook een brahmaanse ambassadeur, Zarmaros genaamd. In plaats van dat deze respect had voor het wonder en zich hield aan zijn zwijgplicht gaf hij een eigen demonstratie van wat hij had gezien. Hij wandelde zo het brandende vuur in, en overleed in de vlammen. Althans, zo zien wij dat met onze westerse ogen, voor de brahmaan betekende het dat hij regelrecht opsteeg naar de hemel.
Hiermee zou hij willen aantonen dat wat voor de Grieken een wonder was in India heel normaal was. Ik heb het gevoel dat de kern van het mysterie aan de brahmaan voorbij was gegaan, maar het gaat erom hoe hij het mysterie interpreteerde, vooral wat de geheimzinnigdoenerij betreft.
Zijn graf bevond zich sindsdien op het terrein van Eleusis.
Vervolgens zegt Kerenyi nog iets dat zou moeten suggeren dat in het oude verleden het vrijwillige vuuroffer voorkwam tijdens de rituelen voor Demeter. Ook zegt hij dat Persephone werd gezien als een vuurgodin. Ze had bijvoorbeeld plaats naast de vuurgod Hephaistos.
Maar in de latere tijd fungeerde het vuur alleen nog als een soort afscheiding, waar iets plaats zou vinden. De christenen zouden het in deze vorm hebben overgenomen, bijvoorbeeld met Pasen in Jeruzalem, waar vlammen uit het Heilige Graf de wedergeboorte van Jezus aankondigen.
Afijn. Ik ga alles nog eens doorlezen, en alle concrete aanwijzingen die ik tegenkom hierin zetten. Het boek is best leuk om te lezen, maar Kerényi is ook nogal ontwijkend in het geven van de antwoorden op de vragen die hij zelf stelt.
Balance had trouwens ergens een onderwerp gestart over godinnengodsdiensten en mensenoffer, misschien reageer ik daar nog even.