er is echter een groot verschill als je de definities iets aanpast (tsja rechtenstudent)
Het gebruik van je termen vastleggen kan nooit kwaad in een discussie.
Maar je kan niet zomaar de termen 'eercultuur' en 'schuldcultuur' definieren als je uitgangspunt is dat de islamitische resp. christelijke of westerse cultuur zulke culturen zíjn. Je zal dan eerst moeten aantonen dat deze stelling klopt. Door deze termen toe te passen, ga je eigenlijk al uit van een bepaalde bedoeling, zelfs nog voordat de begrippen zijn gedefinieerd. (sorry, geen rechtenstudent, gewoon mierenneuker
)
dan is eer opeens iets dat je hebt tegen over anderen (link Collectivisme) en wat dus uit normen van anderen vloeit. en schuld iets wat je tegenover je zelf hebt (link individualisme). dit valt echter ook weer te betwisten maar dan val je de stellingen opzich zelf aan.
Maar je uitgangspunt is niet de definitie, maar de cultuur. Dus als die cultuur reden geeft om iets te betwisten, klopt de definitie niet.
Over die link van schuld met individualisme: er zijn dacht ik wel psychologische verklaringen die ervan uitgaan dat het 'geweten' cultureel gevormd is om mensen te dwingen zich aan te passen aan de eisen van het collectief. Het (christelijk) collectief kan je bijvoorbeeld dwingen je schuldig te voelen omdat je bij wijze van voorbeeld 'overspel' hebt gepleegd, terwijl overspel in feite een zuiver menselijke behoefte is, die op onlogische gronden verboden is door de normen van een gemeenschap (collectief). Je zit dan dus met een volslagen misplaatst schuldgevoel, dat je is opgedrongen door een gemeenschap.
Dit voorbeeld vind ik zelf wel interessant, omdat de islam - neergezet dus als eercultuur - eveneens als collectief overspel verbiedt aan het individu, maar hier wordt een overtreding van de wet opgevat als aantasting van de eer, die vervolgens moet worden hersteld.
Het gaat dus om eenzelfde culturele norm, maar het individu wordt op een andere manier gedwongen zich aan te passen.
of je beweert dat er een mengvorm bestaat. die mengevorm is er ook zeker en is daarom ook interessant. echter het betwisten van stellingen daarmee ben je alleen maar het 'probleem' aan het definieren en is daarom ook niet interessant.
Ja, dat is denk ik ook het probleem bij het vaststellen van de begrippen, omdat je zoveel 'voors' en 'tegens' hebt, waar je overloos over kan doorgaan.
Misschien kun je een soort 'verzamelingenschema' maken, waarbij je bepaalde overlappende kenmerken hebt en specifieke, die maar in een van beide 'culturen' passen.
ik begrijp dat er binnen he individualisme ook sterke groepen zijn (ookwel instituten genoemd, zie Mansell- a critical introduction to law) aar dit neemt niet weg dat het idee van de maatschappij, dat het individi binnen dezelfde maatschappij een grote mate van vrijheid heeft. en hier is ook weer de link met een schuld cultuur zichtbaar aangezien het individu verantwoordelijk is voor zijn eigen daden.
Ik vind het wel interessant, maar ik heb het gevoel dat ik iets mis, namelijk de relatie tussen onredelijke verboden en een mate van hypocrisie die hierdoor ontstaat, omdat mensen hun toevlucht zoeken tot stiekem gedrag. Dit is namelijk ook iets wat je - sorry dat ik het opwerp - vind in de christelijke cultuur, waar je toch wel degelijk sterk bent gebonden aan het collectief. Denk alleen maar aan iets wat erg in opspraak is, de pedofiele priesters. Dat zijn toch bij uitstek mensen die volledig worden gecontroleerd door het collectief.
Nou weet ik niet hoe het zit met de schuldgevoelens van priesters. Misschien hebben ze daarom wel de absolutie uitgevonden. Maar ik herinner me wel dat die term 'schuldcultuur' vooral wordt gekoppeld aan het christendom, dus je zou eens moeten uitvissen in hoeverre dat dan klopt.
Want het individualisme dat je hierboven noemt doet mij niet erg denken aan een christelijke cultuur, maar meer aan de open westerse cultuur in het algemeen.
het is in een geindividualiseerde maatschappij ook, door de vermeende vrijheid van het individu, ook makkelijker om te zorgen dat de daden van 1 persoon de 'eer' van de groep niet beinvloeden (er zijn echter uitzonderingen zie de 'hofstadgroep') bij een collectivistische maatschappij raakt de eer van de groep aangetast door het 'foute' handelen van 1 persoon.
Inderdaad, interessante observatie. Wat ik dan alleen nog niet begrijp is dat de 'eer' van de groep dan zou zijn gered door gewoon maar te doen of er niks aan de hand is en te zorgen dat niemand weet wat er is gebeurd... typische 'schijnheiligheid' dus, ook in onze 'schuldcontreien' een welbekend fenomeen.
Ik snap alleen wat je bedoel met dat de Hofstadgroep een uitzondering is.
het is daarom ook aan de groep om de 'eer' te herstellen. de manieren kunnen verschrikkelijk zijn. zowel binnen misdaad als familiecodes en sociaal gedrag.
Dat dit voorkomt is duidelijk, maar ik begrijp de logica van de relatie niet helemaal. De redenering is volgens mij dat een 'overtreder' moet worden gestraft, en het gaat in beide culturen vaak om dezelfde overtredingen, en die worden hoe dan ook gestraft. Het feit dat in de islam de straffen vaak erg wreed zijn, en vrouwen vanuit eerwraak worden gedood, heeft volgens mij minder met de eercultuur zelf te maken, maar meer met de absurde houding tegenover vrije seksualiteit, wat als ergere zonde wordt beschouwd als moord.
Het gaat daarbij dus om een andere kijk op seks, geweld, leven en dood.
Het is natuurlijk wel zo dat in onze cultuur het concept 'eer' nagenoeg afwezig is. Ik weet niet of dat toeval is, of dat het eerconcept misschien vanzelf gekoppeld is aan een wat grimmigere, hierarchische cultuur.
Ik hoop niet dat ik al te negatief doe, misschien ga ik teveel van mijn eigen visie uit. Ik vind het wel een heel interessant onderwerp, eigenlijk. Ik ben best benieuwd naar je essay.
jij bepaalt zelf of je je schuldig voelt en je fout wil herstellen; de groep bepaalt of de eer is aangetast, en deze wordt door de groep herstelt.
