Ik ben nog de enige die ik ken die zich met goede voornemens bezighoudt. Ik vraag me af waarom dat uit de mode is geraakt. De meesten zeggen dat je je altijd iets kan voornemen, of dat er van al die voornemens toch niets terecht komt.

Bij mij is dat niet zo, ik neem me inderdaad wel het jaar door van alles voor, maar aan het begin van het nieuwe jaar sta ik er altijd heel optimistisch tegenover.
Ik zal mijn voornemens even opsommen:

Elke dag om zeven uur opstaan.

Elke dag twee uur opruimen/ administratieve klusjes doen. Niet alleen voor een schoon huis, meer omdat ik een beetje discipline in mijn leven wil.

Een paar keer per week een stukje in mijn staatsvijandblog schrijven, in elk geval tot eind maart. (Dit is samen met Tessa, die drie maanden naar Colombia is, waar ze o.a. naar het Wereld Sociaal Forum gaat, en die een dagboekje moet bijhouden voor mensen zoals ik die dit kikkerland nooit verlaten. Wij gaan elkaar dus op de been houden. )

Stukjes schrijven die al heel lang op de plank liggen, te beginnen met stukje over de Exorcist.

Elke dinsdagmorgen en vrijdagmorgen handwerkklusjes doen.

Maandag indien nodig naar de bank en achterstallige email beantwoorden. Zucht, morgen te beginnen dus, ik heb een berg in mijn mailbox.

Zorgen dat mijn sinterklaaswebsite in oktober er een beetje respectabel uitziet, in elk geval stukje over Myra zo snel mogelijk afmaken.

Muziekwetenschap afronden of diploma aanvragen.

Nog een nader te bepalen aantal kilometers fietsen. Vorig jaar moest ik 2000 km halen, maar dat bleek eigenlijk te weinig te zijn, dus nu moet ik meer rijden.

Alle boeken die ik lees over mythologie, godsdienst etc. bespreken op mijn forum.
Nou, dat ziet er indrukwekkend uit.

Maar ik heb er wel zin in. Ik snap niet dat mensen niet houden van goede voornemens. Zelfs al heb je nog niks gedaan, je ziet op dat moment je leven zo rooskleurig voor je dat alles leuker lijkt.
Ik zie trouwens dat er helemaal geen sociale dingen bijstaan (behalve dan mail beantwoorden).
