David en Goliath

[willy]

David en Goliath

49 En David stak zijn hand in de tas, en hij nam een steen daaruit, en hij slingerde, en trof den Filistijn in zijn voorhoofd; zodat de steen zonk in zijn voorhoofd, en hij viel op zijn aangezicht ter aarde.
50 Alzo overweldigde David den Filistijn met een slinger en met een steen; en hij versloeg den Filistijn, en doodde hem; doch David had geen zwaard in de hand.
51 Daarom liep David, en stond op den Filistijn, en nam zijn zwaard, en hij trok het uit zijn schede, en hij doodde hem, en hij hieuw hem het hoofd daarmede af. Toen de Filistijnen zagen, dat hun geweldigste dood was, zo vluchtten zij.

1 Samuël 17:49-51 (Nederlandse Statenvertaling)





Ook dit is een verhaal uit de legende van Krishna.



"Kamsa was prepared for Krishna's attack, for he knew from the beginning that He was to be the supreme cause of his death. He immediately unsheathed his sword and prepared to answer the challenge of Krishna with sword and shield. As Kamsa wielded his sword up and down, hither and thither, Lord Krishna, the supreme powerful Lord, caught hold of him with great force.

The Supreme Personality of Godhead, who is the shelter of the complete creation and from whose lotus navel the whole creation is manifested, immediately knocked the crown from the head of Kamsa and grabbed his long hair in His hand. He then dragged Kamsa from his seat to the wrestling dais and threw him down. Then Krishna straddled his chest and began to strike him over and over again. Simply from the strokes of His fist, Kamsa lost his vital force."



"After Kamsa's wrestlers expressed their determination, the Supreme Personality of Godhead, the killer of Madhu, confronted Canura, and Lord Balarama, the son of Rohini, confronted Mustika. Krishna and Canura and then Balarama and Mustika locked themselves hand to hand, leg to leg.

The fighting increased as they pushed one another from one place to another. One captured another and threw him down on the ground, and another rushed from the back to the front of another and tried to overcome him with a hold. The fighting increased step by step. All the arts of wrestling were perfectly exhibited by the parties, as each tried his best to defeat his opponent."

Murari (Sanskrit) [from Mura an asura + ari enemy] The enemy of Mura; Krishna slew Mura, a great asura, and hence received this title.



Dit gevecht van een god met een reus komt eveneens voor in de Oudnoorse sagen.

In verschillende Skaldengedichten komen eveneens zinspelingen en verwijzingen naar Thor en Hrungnir voor. Hrungnir was een verschrikkelijke reus. Hij had een hoofd van steen en een hart van steen. Zijn grote, dikke schild was ook van steen en zijn wapen was een enorme wetsteen, zo groot dat hij hem over zijn schouder moest dragen.

…De Asen lieten Thor roepen. Thor was razend. Hij wilde weten wie deze aartsvijand binnen had gelaten en hem zelfs sterke drank had gegeven. Hrungnir beriep zich op Odins bescherming, maar stemde er toch in toe een duel met Thor te houden, op neutraal terrein, op de grens tussen Asgard en Jötenheim. Hrungnir ging naar huis om zijn schild en zijn wetsteen te halen…

Raymond Ian Page : Oudnoorse mythen, blz.43, Tirion cultuur.

Mogelijk zijn er nog andere verhalen, maar voorlopig schieten zij mij niet te binnen.

[els]

Zowiezo al bedankt voor de link naar die prachtige bijbelillustraties van Dore, Willy! Die ga ik allemaal bekijken.

Maar interessant topic ook. Ik heb wel eens een link proberen te leggen tussen enerzijds David en de Hettitische stormgod (Taru, Tarun etc), en anderzijds deze stormgod en Thor. Dus misschien wel leuk van daaruit eens op zoek te gaan naar verhalen over deze stormgod. Hij is ook wel bekend met andere namen, al vroeg ik me af of 'Taru' verwant zou kunnen zijn aan 'Thor'.

Ik ga eens hierover nadenken.

[els]

Hmm....kwenie. Wel bij de Hittieten een gevecht met een reus, in elk geval. De reus Ullikummis werd geboren om de stormgod en zijn bondgenoten (de hemelgoden) te verslaan. In deze legende heet de stormgod Teshub.

Ullikummis was een kind van Kumarbis en een rots waarmee Kumarbis gemeenschap had. Kumarbis verborg hem bij de aardgoden, die in de aarde leefden. Maar hij was twee weken later al zo groot dat de zonnegod hem spotte, en er onstond een enorme kosmische strijd, waarbij het hemelgeweld en de aarde schudde.

Ik kan alleen niet zeggen of Teshub een bijzondere held was in deze strijd, het lijkt mij van niet. In elk geval, Ea sneed eerst de voeten af van de reus. Ik heb de indruk dat het einde van het verhaal helaas niet bekend is. De stormgod en nog iemand werden aangemoedigd de reus te doden, maar de afloop wordt niet gegeven.

Hier toch de stormgod, met dubbele bijl (te vergelijken met de hamer van Thor).



Hercules vocht met de reus Anteios, daar heeft Aanti op deze site in het verleden al veel over geschreven.
Hij schiet mij nu extra te binnen, omdat Antaios net als Ullikummis met de aarde was verbonden. Hercules kan je strikt genomen eigenlijk geen hemelgod kunnen noemen, maar zijn Fenicische alter ego Melqart was dat toch wel. Is dat ook iets?





Hier ook nog de weergave bij Robert Graves:

Herakles keerde niet rechtstreeks terug naar Mykene, maar trok eerst door Lybië. De koning van dat land, Antaios, de zoon van Poseidon en Moeder Aarde, had de gewoonte vreemdelingen te dwingen met hem te worstelen todat ze uitgeput waren, waarna hij hen doodde: want hij was niet alleen een sterk en behendig atleet, maar telkens wanneer hij de grond raakte, keerden zijn krachten terug. Hij bewaarde de schedels van zijn slachtoffers om er het dak van een tempel van Poseidon mee te maken.
Het is niet bekend of Heracles, die vastbesloten was een eind aan deze barbaarse parktijk te maken, Antaios uitdaagde of door hem werd uitgedaagd. Maar Antaios bleek geen gewillig slachtoffer te zijn. Hij was een reus die huisde in een spelonk onder een overhangde rots, waar hij zich tegoed deed aan leeuwevlees en op de kale grond sliep om zijn reeds kolossale kracht te behouden en nog te vergroten. Moeder Aarde, die nog niet onvruchtbaar was na het baren van de Giganten, was zwanger geworden van Antaios in een Lybische spelonk en vond dat ze op hem zelfs trotser kon zijn dan op haar monsterlijke oudere kinderen, Typhon, Tityos en Briareos. Het zou de Olympiërs slecht vergaan zijn als hij tegen hen had gevochten op de Vlakten van Phlegra.

Ter voorbereiding op de worstelpartij wierpen beide vechtersbazen hun leeuwehuid af, maar terwijl Herakles zich op de Olympische manier met olie insmeerde, strooide Antaios heet zand over zijn ledematen omdat hij anders alleen contact met de aarde zou hebben via zijn voetzolen en dit misschien onvoldoende zou zijn. Herakles was van plan zijn krachten te sparen en Antaios af te matten, maar toen hij hem op zijn volle lengte op de grond had gesmeten, zag hij tot zijn verbazing hoe de spieren van de reus opzwollen en een gezonde gloed zijn lichaam doortrok, terwijl Moeder Aarde zijn kracht deed terugkeren. De strijdenden vlogen elkaar weer aan en meteen ging Antaios liggen zonder te wachten tot hij neergegooid zou worden. Daarop tilde Herakles, die door had wat zijn bedoeling was, hem hoog in de lucht, kraakte zijn ribben en hield hem, ondanks het holle gekreun van Moeder Aarde, omhoog tot hij stierf.

Sommigen zeggen dat dit treffen plaats greep in Lixos, een kleine Mauretanische stad, ongeveer tachtig kilometer van Tanger, vlakbij de zee, waar een heuveltje te zien is dat het graf van Antaios moet voorstellen. Als een paar manden vol aarde van dit heuveltjes worden weggenomen, dan geloven de inwoners dat er regen komt, en dat het zal blijven regenen totdat deze aarde weer is teruggelegd. Er wordt ook beweerd dat de Tuinen van de Hesperiden zich bevonden op een vlakbij gelegen eiland waarop een altaar van Herakles staat; maar behalve een paar wilde olijfbomen is er nu geen spoor meer te vinden van de boomgaard.
Toen Sertorius Tanger innam, liet hij het graf openmaken om te zien of het gebeente van Antaios zo groot was als de overlevering dat wilde doen geloven. Tot zijn verbazing was het drie meter lang, en daarom liet hij het graf direct weer dichtmaken en bracht hij Antaios heldenoffers.
Ter plaatse wordt óf verteld dat Antaios Tanger stichtte, dat vroeger Tingis heette, óf dat Sophax, die door Herakles bij Tinga, de weduwe van Antaios, verwekt werd, over dat land regeerde en de stad de naam van zijn moeder gaf. Diodoros, de zoon van Sophax, onderwierp veel Afrikaanse volkeren met behulp van een Grieks leger dat hij gevormd had uit de Mykeense kolonisten die daar door Herakles waren gevestigd. De Mauretaniérs komen oorspronkelijk uit het oosten en stammen, net als de Pharusii, af van een groep Perzen die met Herakles was meegegaan naar Afrika. Maar sommigen beweren dat zij afstammelingen zijn van die Kanaänieten die door Jozua de Israëliet uit hun land verdreven werden.

Aanti had ook nog een Amazigh versie gegeven:

[willy]

Melqart, Melkart, Milkert, Milqart (Phoen.); Mi-il-qar-tu (Akkadian); Melkarthos (Greek)

Melqart means King of the City. As prototype of the Good King, he is primarily concerned with the health, prosperity, and general well-being of his people, rather than being an autocratic ruler. Originally the chief god of Tyre, where his consort was `Ashtart or Astronoë, his cult spread throughout the Mediterranean. He was quite popular in Carthage, Spain, and the Western (i.e., North African) colonies. Many scholars believe he is the source for the Greek Herakles (Hercules in Latin) with whom the Greeks identified him.

[RoyJava]

Wat aanvulling:

Deze David figuur zou een geheel onbeduidende knaap geweest zijn, die met zijn harpspel iederen bekoorde en schapen hoedde, herders behaagde en met zijn slinger en steen een monsterlijke figuur van reuzen-afmetingen te lijf gaat. Tegelijkertijd handelt deze vertelling over de Joodse David en de Arabische superguy Goliath. Goliath was het "geheime wapen" van het Filistijnse volk aan zee, die een constante bedreiging vormde voor het Israëlische herdersvolk van Koning Saul uit de binnenlanden en de hooggebergten.

Goliath staat voor enorm/groot/imposant, die indruk achterlaat bij hen die hem treffen.

Het was vluchten of zich overgeven, daar tegen een zo'n intense kracht niet tegen op te boksen was. Extreme uitersten werden door symbolisten wel beschouwd als de sexuele misdaad die triomf vierde in deze tijd en een halt moest worden toegeroepen. Het spirituele en materiële zou zowel diepte- als hoogtpunten gekend hebben in deze legendarische tijd. Het te-weinig stond tegenover het te-veel... te-groot tegenover te-klein...

Die kwam dus in de eenvoudige natuurlijke vorm van de herdersjongen, de benjamin van acht zonen van een herdersfamilie. Zonder harnas, die hij afdeed na geconstateerd te hebben dat deze knelde en niet flexibel was, en zonder zwaard, doch slechts gewapend met zijn slinger en 5 stenen liep hij vastberaden af op de enorme reus. Hij ontdekte zijn eigen kracht, kende geen angst en liet zich als man niet van de wijs brengen door de grootheid van de het als reusachtig monster uitgebeelde onmens.

Toch luiden latere berichten dat hij de reus juist niet doodde, en door naïeve en ontwapende kracht hem tot vriend maakte en een absoluut unieke bijdrage vormde in een volkeren-chaos die slechts oorlog, agressie, woede en verkrachting kende. Dit zou een reusachtig gevecht symboliseren van de man die bewust zou zijn geworden, wat hij door zijn eigen sexuele misdaden teweeg bracht. De in de Bijbel vermelde liefde tussen David en Jonathan worden alsnog bewust niet genoemd. Of dit de doorgevoerde lusten zijn wordt niet vermeld. De David van Michelangelo zou déze David in beschouwing geweest zijn ...

Meerdere "reuzen": >>>

De “Inca’s” vertellen over de reuzen die volgens de Quechua de Wiracochas verantwoordelijk moeten worden gehouden voor onder andere de megalithische bouwwerken bij Ollantaytambo, Machu Picchu, Cusco en de lijnen van Nazca.

De Soemeriers praten over de Annunaki/Nefilim, terwijl de Grieken reuzen beschrijven als een mythologisch menselijk ras van gigantische afmetingen en enorme sterkte, de Titanen genaamd. En de Noren wijzen hún reus aan ... Ymir, de vader aller reuzen. Zo heeft India zijn Danava’s, Ceylon spreekt over de Rakshasa’s, Egypte rept over de reusachtige helden Chaldea, Izdubar (Nimrod), en de Joden hebben hun Emins van het land Moab.

Heel interssant over de Herakles Willy, groet Roy

[willy]

Hercules kan je strikt genomen eigenlijk geen hemelgod noemen.

Els, waarom niet, het is toch een sterrenbeeld ?



http://www.ufrsd.net/staffwww/stefanl/m ... rcules.htm

Hercules

Latijn: Hercules, genitief: Herculis, afk. Her.

Coördinaten : 15h47m en 18h56m, en : +4° en +51°.

Op onze breedten kan het sterrenbeeld het best worden waargenomen in de avonduren van de maanden juli en augustus. Dit sterrenbeeld is te vinden ten westen van de zomerdriehoek en ten zuiden van de kop van de Draak. Hercules behoort bij de oudst bekende sterrenbeelden, hoewel het niet altijd onder deze naam bekend stond. Diverse volken zagen in deze groep sterren een knielende man met zijn rechtervoet op de kop van de slang.
Later werd deze figuur gepersonifieerd als de held Hercules.
De apex van de zon bevindt zich nabij de coördinaten : 18h en : + 34°.

Encarta

In Fenicië, in Tyros, heette hij Melqart. Hij is te vergelijken met Baäl. Heracles stierf met de woorden ‘Het is volbracht’. Zijn leven was een lijdensweg, en hij wandelde op het water. In de Griekse mythologie moest hij 12 werken verrichten. Bij zijn dood waren zijn moeder en lievelingsleerling (Hyllos), ook wel zoon, aanwezig. Bijnaam soter (heiland).
Na zijn dood volgden de opstanding en wonderbaarlijke Hemelvaart.

Nissaba lexicon











Els, hier zijn een paar URL’s voor afbeeldingen van Gustave Doré.







John Milton : Paradise Lost (met afbeeldingen van Gustave Doré)

[els]

Els, waarom niet, het is toch een sterrenbeeld ?

Ja, maar officieel was hij dat toch nog niet toen hij vocht met Anteios? Ik wist niet zeker of dit is wat je zocht, maar al die verhalen zijn toch zo verschillend dat je soms helemaal de overeenkomsten mist.

Maar ja, David was uiteindelijk ook geen god, althans in het bijbelverhaal is hij 'ontgoddelijkt'.

Nochtans bedankt voor de link, het is wel een leuk artikel.

Hier is trouwens de mythe van Ullikummi, en nog een andere tekst:

[els]

PS ook bedankt voor de andere links. (Ik heb een link even aangepast, naar allposters.de, omdat deze niet wou afbreken, zodat de pagina veel te breed werd voor mijn beeldscherm.)