AVALOKITESHVARA

[RoyJava]

Een even moeilijk-te-vatten alswel boeiende godheid, verbonden met een godin,... nl. Avalokiteshvara.

In vele Boeddha-studies worden de Godin Quan-Yin en de Avalokiteshvara in één adem genoemd. In het vroeg-Boeddhisme van de Noorderlijke scholen werden vrouwelijke goddelijke wezens geaccepteerd en soms vermannelijkt. In China en Japan werd de mannelijke Avalokiteshvara direct omgezet (sommige berichten heten "terug gezet") in een vrouwelijkheid, daar Avalokiteshvara een "kinderschenker" heette van de mannelijke kunne en niet de vrouwelijke kinderschenkster was (zoals vele Oosterse Godinen). De verschillen van stand en houding, samen met de Mudra's die zij maken (bepaalde rituele handgebaren), zouden een Quan-Yin (of Japanse Kannon) of de Avalokitshvara aanduiden.

Nadat het Boeddhisme langzaam verdween in India, werd de Avalokiteshvara veelal vereerd in Nepal, Tibet, Korea, China, Japan, Thailand, Cambodja, Sri Lanka en ook op Java. Hij blijft echter nauw verbonden met de Godin Quan-Yin, de Padmapani (in een schitterende vrouwelijke vorm). Avalokiteshvara is min of meer wereldberoemd geworden door zijn vereringsformule "Om Mani Padme Hum". Het is de Heer van Mededogen en de "Heer die neerblikt" die deze vormen omschrijven.

Het merkwaardige feit huist in de Chinese en Japanse vorm van Quan-Yin/Kannon, die voorgekomen is uit het "Licht van Avalokiteshvara" (of "geboren uit de traan van Avalokitehsvara"). De Groot-Godin Kuan Yin is de Chinese zegebrengende Godin Van Mededogen (een van oorsprong Taoïstische godheid). Zij houdt tussen haar duim en wijsvinger het Wens-juweel of Wensparel (de Cintamani) vast. Haar naam Kuan Yin gaat niet verder in de tijd terug dan van Boddhisattva Avalokiteshvara of Kuan Shih Yin. Di. een mannelijke naam, echter vaak uitgevoerd in androgyne uitbeelding. De Cantonese naam in die tijd luidt A-MA!

Men vermoedt, dat vamwege de androgyne uitvoering de Japanse Kannon zich vertoonde in 33 vormen, zowel vrouwelijk als mannelijk. Hiervan werden de latere vormen van Kwan Yin en de Tara (21 vormen) afgeleid. Tara wordt als Tarason Kannon de Sakti van Avalokiteshvare genoemd.

Sommige onderzoeken hebben de naam van Avalokiteshvara ontleed in oa. Ava-lokitesh-vara. In de overlevering blijft de "lokitesh" het meest onbestendig. Deze komt overeen met de Sanskrietse term "lohitamukti", een juweel dat voorkomt in de 7 juwelen van de Stupa van Boeddha. Een exacte naam bestaat er niet voor, en meestal wordt deze vergeleken met de rode parel en de witte parel in druppelvorm, soms met de kornalijn/carneliet of carneool.

Het is jammer, dat de bijzondere Lotus Sutra, een klassiek werk in Sanskriet, reeds is aangepast uit het meer begrijpelijke Chinees (bekend van 255 tot 600 ná Chr.). Sommige sexen zijn aangepast vanuit het vrouwelijke naar het mannelijke, en worden verderop, of gaandeweg, gewoonweg mannelijk. Hiermee gingen sommige symbolieken verloren, die beroemd werden in latere teksten (Indra bv. kan de bliksem grijpen, vertaald als iemand die "de gave werd verleend van onbevreesheid", terwijl een Vajraparani de "geest" zelve zou zijn, "om die bliksem letterlijk te grijpen". Vajrapani wordt meestal als begeleider van Boeddha uitgebeeld, soms een Regengodin, soms de Vedische Weergod Indra, of de Boddhisattva Vajrapani) ...

Zie ook >>>



Ben heel benieuwd naar aansluitend materiaal, graag zelfs ...
groet Roy

[willy]

[RoyJava]

Schitterend Willy, dank!
Er staan idd een paar androgyne types bij ...

groet Roy

[willy]

Avalokiteswara (Sanskrit.)

“The on-looking Lord” In the exoteric interpretation, he is Padmapâni (the lotus bearer and the lotus-born) in Tibet, the first divine ancestor of the Tibetans, the complete incarnation or Avatar of Avalokiteswara; but in esoteric philosophy Avaloki, the “on-looker”, is the Higher Self, while Padmapâni is the Higher Ego or Manas. The mystic formula “Om mani padme hum” is specially used to invoke their joint help. While popular fancy claims for Avalokiteswara many incarnations on earth, and sees in him, not very wrongly, the spiritual guide of every believer, the esoteric interpretation sees in him the Logos, both celestial and human. Therefore, when the Yogâchârya School has declared Avalokiteswara as Padmâpani “to be the Dhyâni Bodhisattva of Amitâbha Buddha”, it is indeed, because the former is the spiritual reflex in the world of forms of the latter, both being one—one in heaven, the other on earth.

H. P. Blavatsky : The Theosophical Glossary

Avalokiteshwara, Avalokiteswara, Avalokitesvara (Sanskrit) [from ava down, away from + the verbal root lok to look at, contemplate + isvara lord] The lord who is perceived; the divinity or lord seen or contemplated in its inferior or "downward-seen" aspect. The essential meaning in theosophy is the Logos, whether considered in its kosmic aspect or in its function in an entity dwelling in such kosmos. "Simultaneously with the evolution of the Universal Mind, the concealed Wisdom of Adi-Buddha -- the One Supreme and eternal -- manifests itself as Avalokiteshwara (or manifested Iswara), which is the Osiris of the Egyptians, the Ahura-Mazda of the Zoroastrians, the Heavenly Man of the Hermetic philosopher, the Logos of the Platonists, and the Atman of the Vedantins" (SD 1:110).
Avakokitesvara is the seventh principle in the microcosm, and therefore the atman or atma-buddhi; and analogically the seventh or highest principle in the universe, and hence the kosmic Logos in its macrocosmic position. There are in consequence two Avalokitesvaras : the First and Second Logos whether of the macrocosm or of the microcosm, because the First Logos reflects itself in the Second Logos, in the macrocosm, just as atman reflects itself in and works through its mirroring veil buddhi. There is an analogy with parabrahman and mulaprakriti, but Avalokitesvara is essentially the kosmic monad or First Logos on the one hand, and the human-divine monad or human logos, atma-buddhi, on the other hand. Avalokitesvara thus opens manifestation or differentiation in either case. See also Chenrezi; Kwan-shai-yin; Logos.

Chenresi spyan ras gzigs (chen-re-zi, or chen-re-si) (Tibetan) [short for spyan ras gzigs dbang phyug (chen-re-zi-wang-chung) from spyan ras penetrating vision (cf Sanskrit avalokita) + gzigs forms (cf Sanskrit rupa) + dbang phyug lord (cf Sanskrit isvara)] The Lord who sees forms with his penetrating vision; translation of Sanskrit Avalokitesvara. Exoterically Chenresi is the greatest protector of Asia in general and Tibet in particular, mystically considered to have eleven heads and a thousand arms, each with an eye in the palm of the hand, these arms radiating from his body like a forest of rays : the thousand eyes representing him as on the outlook to discover distress and to succor the troubled. In this form his name is Chantong (he of the thousand eyes) and Jigtengonpo (protector and savior against evil). "Even the exoteric appearance of Dhyani Chenresi is suggestive of the esoteric teaching. He is evidently, like Daksha, the synthesis of all the preceding Races and the progenitor of all the human Races after the Third, the first complete one, and thus is represented as the culmination of the four primeval races in his eleven-faced form. It is a column built in four rows, each series having three faces or heads of different complexions : the three faces for each race being typical of its three fundamental physiological transformations. The first is white (moon-coloured); the second is yellow, the third, red-brown; the fourth, in which are only two faces -- the third face being left a blank -- (a reference to the untimely end of the Atlanteans) is brown-black. Padmapani (Daksha) is seated on the column, and forms the apex" (SD 2:178).
Exoterically the Dalai Lama is often regarded as an incarnation of Chenresi, as a popular legend says that whenever faith begins to die out in the world, Padmapani-Chenresi emits a brilliant ray of light, and forthwith incarnates himself in one of the two great Lamas -- the Dalai and Tashi Lamas. Esoterically he is called Bodhisattva Chenresi Vanchug (the powerful and all-seeing). Chenresi or Avalokitesvara "is the great Logos in its higher aspect and in the divine regions. But in the manifested planes, he is, like Daksha, the progenitor (in a spiritual sense) of men" (ibid.). In China, Chenresi becomes the great goddess of mercy, Kwan-yin, represented by a female figure bearing a child in her arms.
The true significance of Chenresi is the Third Logos of our solar system and the buddhi-manas of the individual human being, the active aspect of the human spiritual monad. The efflux or influence emanating from Chenresi and permeating the lower parts of the human constitution is Padmapani (the lotus-handed); Padmapani therefore is the bodhisattva of Avalokitesvara or Chenresi, and whether cosmically or psychologically the equivalent of the manifested potency of Brahma.

Logos (Greek) plural logoi. Word; expressive cosmic intelligence manifested in every rational being. With Plato, that power of the mind which is manifested in speech; its relation to nous or intelligence is not always clearly distinguished. With reference to the logos in man, an important distinction was made by the ancients between the logos endiathetos (ideal or unspoken word) and the logos prophorikos (expressed or spoken word), the former being an unexpressed idea in the mind. The word was adopted by Christian theologians mingled with ideas taken from the Hebrews, used in the second sense, as found in the first chapter of John, where the Logos seems almost anthropomorphized.
In theosophy, logos stands for the manifested unity at the head of any hierarchy, which is the First Logos. There are innumerable such logoi in cosmic space. The Second Logos emanates from it and is dual, combining both the active and passive sides of the emanation from the First Logos, just as a word combines idea or thought with the vibratory energy of sound. The Third Logos, again, is the offspring or emanation from the Second or Dual Logos.
It is just in these three logoi, considered as a cosmic unit, that arose the original teaching of the Christian Trinity. In the original Christian idea, the Son was identified with the Third Logos and proceeded from the Father and the Holy Spirit, the Second Logos, originally in Christianity a feminine cosmic power; whereas the Roman Catholic Church made the procession of the Son come directly from the First Logos or Father, the Holy Ghost being misplaced and made the Third Logos. In later developments of Christian theology, the Logos is spoken of as the Word made flesh, the manifestation of God on earth, the Son of God, Christ, the miscalled Second Person of the Trinity. This idea was still further narrowed and debased into the doctrine of a single and special earthy manifestation of the Godhead.
After parabrahman, the one ineffable and unthinkable reality, comes the First or Unmanifested Logos, corresponding to paramatman in cosmos and atman in man, the supreme monadic self in any hierarchy; then as an emanation from the former comes the quasi-manifested or Second Logos, corresponding to cosmic and human buddhi, always envisaged as a feminine potency; and then from the former two proceeds the manifested, creative, or Third Logos, corresponding to mahat on the cosmic plane and manas in the human constitution. Thus Logos is a center of unity in a being, which may exist in an unmanifest or a manifest condition, but always derivative from the supreme mystery above it -- to which must be added an intermediate state of partial or incipient manifestation. Man is sometimes spoken of as the Third Logos, as it corresponds to manas.
"This [first] Logos may be called in the language of old writers either Eswara or Pratyagatma or Sabda Brahmam. It is called the Verbum or the Word by the Christians, and it is the divine Christos who is eternally in the bosom of his father. It is called Avalokiteswara by the Buddhists; at any rate, Avalokiteswara in one sense is the Logos in general, . . . In almost every doctrine they have formulated the existence of a centre of spiritual energy which is unborn and eternal, and which exists in a latent condition in the bosom of Parabrahmam at the time of pralaya, and starts as a centre of conscious energy at the time of cosmic activity. It is the first gnatha or the ego in the cosmos, and every other ego and every other self . . . is but its reflection or manifestation. In its inmost nature it is not unknowable as Parabrahmam, but it is an object of the highest knowledge that man is capable of acquiring. . . .
". . . Parabrahmam by itself cannot be seen as it is. It is seen by the Logos with a veil thrown over it, and that veil is the mighty expanse of cosmic matter. It is the basis of all material manifestations in the cosmos.
". . . the first manifestation of Parabrahmam is a Trinity, the highest Trinity that we are capable of understanding. It consists of Mulaprakriti, Eswara or the Logos, and the conscious energy of the Logos, which is its power and light; and here we have the three principles upon which the whole cosmos seems to be based. First, we have matter; secondly, we have force -- at any rate, the foundation of all the forces in the cosmos; and thirdly, we have the ego or the one root of self, of which every other kind of self is but a manifestation or reflection" (Notes on BG 18-22).
On account of the universal analogies running throughout Nature, every cosmic unit, such as a solar system or a sun, is an expression in itself of a minor series of First, Second, and Third Logoi; and this primordial Triad through the Third Logos breaks into seven offspring-logoi, which become the seven solar logoi.

Kwan-shai-yin, Kuan-shi-yin (Chinese) Equivalent to the Sanskrit Avalokitesvara, both being the seventh kosmic principle. Mystically, the kosmic Logos or Word, and in common with all the logoi referred to as a kosmic Dragon of Wisdom; the first universal manus or kosmic dhyan-chohans.
Kwan-shai-yin is often confused with Kwan-yin, the Chinese goddess of compassion, the feminine Logos and counterpart of Kwan-shai-yin; but "Kwan-shai-yin -- or the universally manifested voice 'is active -- male; and must not be confounded with Kwan-yin, or Buddhi the Spiritual Soul (the sixth Pr.) and the vehicle of its "Lord." ' It is Kwan-yin that is the female principle or the manifested passive, manifesting itself 'to every creature in the universe, in order to deliver all men from the consequences of sin'. . . while Kwan-shai-yin, 'the Son identical with his Father' is the absolute activity, hence -- having no direct relation to objects of sense is -- Passivity" (ML 344).
Kwan-shai-yin, the Voice or Logos, is "the germ point of manifested activity; -- hence -- in the phraseology of the Christian Kabalists 'the Son of the Father and Mother,' and agreeably to ours -- 'the Self manifested in Self -- Yih-sin, the 'one form of existence,' the child of Dharmakaya (the universally diffused Essence), both male and female" (ML 346).
In man it is the atman when working through -- as it always does during imbodiment -- its veil buddhi, thus enabling the atman to send down and distribute the atmic rays throughout the other five principles of the human constitution.

Encyclopedic Theosophical Glossary

Roy, is de franse taal een probleem voor u?
Indien niet, heb ik nog een stukje uit de Larousse : Mythologie Générale.

Groetjes, willy

[willy]

Kwan-yin, Kuan-yin (Chinese)

The Chinese Buddhist goddess of compassion, the female aspect of Kwan-shai-yin, referred to in the Stanzas of Dzyan as the triple of Kwan-shai-yin, residing in Kwan-yien-tien, "because in her correlations, metaphysical and cosmical, she is the 'Mother, the Wife and the Daughter' of the Logos, just as in the later theological translations she became 'the Father, Son and (the female) Holy Ghost' -- the Sakti or Energy -- the Essence of the three. Thus in the Esotericism of the Vedantins, Daiviprakriti, the Light manifested through Eswara, the Logos, is at one and the same time the Mother and also the Daughter of the Logos or Verbum of Parabrahmam; while in that of the trans-Himalayan teachings it is -- in the hierarchy of allegorical and metaphysical theogony -- 'the Mother' or abstract, ideal matter, Mulaprakriti, the Root of Nature . . . a correlation of Adi-Bhuta, manifested in the Logos, Avolokiteshwara; and from the purely occult and Cosmical, Fohat, the 'Son of the Son,' the androgynous energy resulting from this 'Light of the Logos' " (SD 1:136-7).
Kwan-yin is the Chinese counterpart from one point of view of the Egyptian Isis, the Hebrew Bath-Qol -- the "daughter of the (Divine) Voice" -- and of the Hindu Vach. "She is male and female ad libitum, as Eve is with Adam. And she is a form of Aditi -- the principle higher than Ether -- in Akasa, the synthesis of all the forces in Nature; thus Vach and Kwan-Yin are both the magic potency of Occult sound in Nature and Ether -- which 'Voice' calls forth Sien-Tchan, the illusive form of the Universe out of Chaos and the Seven Elements" (SD 1:137).

Kwan-yin-tien, Kuan-yin-t'ien (Chinese)
The melodious heaven of sound, the abode of Kwan-yin, the range of action of the Logos and of the minor logoi on their own planes.

Encyclopedic Theosophical Glossary

[willy]

Bodhisattva Avalokiteshvara




Avalokiteshvara à 1000 bras, chonsu kwanum posal



Bodhisattva Avalokitesvara



Bodhisattva Avalokitésvara



Bodhisattva Avalokitésvara sous son aspect Sadaksari

[RoyJava]

Dank Willy,...

Heb een korte samenvoeging zelf neergezet >>>
---
[url=http://groups.msn.com/DeJavaanseGODINDERZUIDZEE/goddesspoems.msnw?action=get_message&mview=0&ID_Message=7586&LastModified=4675540638873368093]http://groups.msn.com/DeJavaanseGODINDERZUIDZEE/
goddesspoems.msnw?action=get_message&mview=0&ID_Message=7586&
LastModified=4675540638873368093[/url]
---

H. P. Blavatsky's Geheime Leer ken ik idd ... ben er erg véél tegengekomen. Juist daar Avalokiteshvara als bestaand woord een samenvoeging is van meerdere woorden, heeft mijn aandacht getrokken van deze figuur.
Het Tibetaans Dodenboek geeft enige duidelijkheid, hoewel vanuit het Tibetaanse denken. Zie link >>>

Little is known of Tibet before the 7th century when Buddhism was introduced by missionaries from India. Western science places the Tibetan race among the Mongolian family of nations which with their allied Turkish tribes inhabited high Asia from time immemorial. It is generally believed that the Tibetan came partly from the northeast and later from Assam and Burma in the southeast.

Chenrasee (het Tibetaans voor Avalokiteshvara) heette de medelijder met de 1000 armen en ogen, immer op de uitkijk om lijden te ontdekken en te verlichten. "Ishvara" stamt idd af van het werkwoord "ish", waarmee "leiden, beheersen, meester-zijn" wordt aangeduid, meestal toegewijd aan een mannelijk persoon, en mettertijd Lord geworden. De Lord die neerkijkt ... en national beschermheer werd van Tibet. Van de Kwan-yin bestaan legio verhalen over haar 1000 armen en ogen ...

De Boddhisattva Avalokiteshvara beoefent de oneindig volmaakte wijsheid, zodat hij "helder kan zien". De Chinese Keizers omarmden deze filosofie en maakten er spreuken op, doch hun hymne betrof de Dao. Hun geschriften zijn van vóór Chr.

De TARASON KANNON (als vorm van de Kannon's, en dus van Kwan-yin) heet de "Sakti" van Avalokiteshvara, en komt overeen met de Godin Tara (die 21 vormen kent). Priestergroepen beweren dat de Avalokiteshvara cultus naar Tibet kwam en de Tara (in de toen bestaande vorm van Doljang, de milde groene gedaante, en de Bhrikuti of blauwe woedende gedaante) voorbij streef. Waarbij dus de Tara als ouder zou zijn bestempeld.

Kwan-yin is the Chinese counterpart from one point of view of the Egyptian Isis, the Hebrew Bath-Qol -- the "daughter of the (Divine) Voice" -- and of the Hindu Vach.

Di. heel interessant! De Kannon of Kwan-yin gelinkt met de Vach, ofwel VAC, de mysterieuze stem of het Geluid. Deze Vach wordt eveneens door H.P. Blavatsky beschreven, en komt overeen met "goddelijk geluid", door de Hindoes vaak beschouwd als het diepe geluid dat vanuit de buik opstijgt bij bepaalde ademhalingsmeditaties. Het lijkt op het geluid van OM of AUM.

Al met al, een wirwar aan gegevens, en kan me nl. voorstellen dat "onze" Avalokiteshvara tijdens diepgaande en zeer intense meditaties "het licht" zag, dat vertaalde in óf Tara, óf Kwan-yin, die dan ook omschreven worden als "uit het licht" of "uit de traan" van Avalokiteshvara geboren te zijn geworden ...

Alle dank nogmaals, groet Roy (sorry, maar lees Frans niet zoals Nederlands )

[willy]

Vach vac (Sanskrit)

Sound, voice, word, the mystic sound (svara) or essence of spirit of the divine creative activity, the vehicle of divine thought; and of this the Word is the manifested expression. Vach, or its equivalents in other cultures, is always considered feminine. Cosmically she is the carrier or mother of the Third Logos -- the Word or Verbum -- because of carrying perpetually within her the essence of divine thought, the First Logos; and hence Vach is the Second Logos, equivalent to the early Christian Holy Spirit or Holy Ghost -- later transmogrified into a cosmic male. In Hindu mythology Brahma separates his body into masculine and feminine, the feminine becoming Vach, in whom he creates Viraj, who is himself again Brahma. Here we have the three Logoi: Brahma, the First Logos, the divine thought; Vach, the Second Logos, the divine voice; and Viraj, the Third Logos, or the divine word, the philosophical equivalent of the Son of the Christian Trinity.
Hence Vach is associated with the work of creation, with the prajapatis. She calls forth the mayavi form of the universe out of abstract space or Chaos, of which the first cosmogonical stage are the seven cosmic elements. Mystically Vach is masculine and feminine at will, as in the Hebrew Genesis Eve is with Adam. It is through her power that Brahma produced the universe. Blavatsky points out that Brahma produced through Vach in the same way that the incomprehensible assumes a tangible form through speech, words, and numbers (cf SD 1:430). Vach through her productive powers produced what Pythagoras called the music of the spheres. The teachings of Pythagoras also speak of the hierarchies of the heavenly host as numbered and expressed in numbers. Vach is equivalent, in some aspects, to Isis, Aditi, mulaprakriti, the waters of space, chaos, and the Qabbalistic Sephirah.
"Whether as Aditi, or the divine Sophia of the Greek Gnostics, she is the mother of the seven sons: the 'Angels of the Face,' of the 'Deep,' or the 'Great Green One' of the 'Book of the Dead' " (SD 1:434). These feminine logoi are all correlations of light, sound, and ether. In many aspects Vach approaches Kwan-yin, she of the melodious voice. Sarasvati, the goddess of divine wisdom, is a later form of Vach. The Hebrew Lahgash is nearly identical in meaning with Vach as the hidden power of the mantras, the divine sound. "But Vach being also spoken of as the daughter of Daksha -- 'the god who lives in all the Kalpas' -- her Mayavic character is thereby shown: during the pralaya she disappears, absorbed in the one, all-devouring Ray" (SD 1:430-1).
Vach is also called Savitri (the generatrix), the mother of the gods and of all living. She is identical in the human range with Eve, who is also called the mother of all living. Ila or Ida is but the second repetition of Vach in a different period of cosmogony. Vach refers to the cosmic and divine theogony, while Ila refers to a later period in the earth's history when the physiological transformation of the sexes took place during the third root-race. In this last sense Vach corresponds with Eve.
Vach is often called Sandhya (twilight), also Satarupa (a hundred forms) to describe the feminine logos unfolded into the ten planes and subplanes of the universe. The cow is a symbol of Vach, for the cow has always been the emblem of the passive generative power of nature.
Vach is also mystic speech "by whom Occult Knowledge and Wisdom are communicated to man, and thus Vach is said to have 'entered the Rishis.' . . . she is called 'the mother of the Vedas,' 'since it was through her power (as mystic speech) that Brahma revealed them . . . " (SD 1:430). The Rig-Veda and Upanishads give four kinds of Vach -- vaikhari, madhyama, pasyanti, and para -- corresponding to the four cosmic principles: the physical universe, the light of the Logos, the Logos itself, and parabrahman or the infinite.

Vachisvara Vagisvara (Sanskrit) Voice-deity. {BCW 6:104, 14:408n}

Vach-sata-rupa vac-sata-rupa (Sanskrit) The goddess in a hundred forms, or Vach as the immanent feminine aspect of divinity in the innumerable phases and forms of nature. Vach as Sata-rupa is the divine creative activity unfolded into the ten planes and their many subplanes of the universe. Each of these has its own keynotes and subordinate keynote. The union of Svayambhuva-Manu with Vach-sata-rupa, his own daughter (here representing the first manifestation of prakriti), is explained cosmically as the symbol of the root-life, the germ from which spring all the solar systems, worlds, and gods, because here Svaymbhuva-Manu is the cosmic manu; on the smaller scale, he with his consort plays the same role in the planetary chains of the solar system, and on a still smaller scale on any globe thereof.
In another early Hindu myth, Sata-rupa was at once the other half and the daughter of Brahma, and from their association, bipolar in character, sprang the first manu called Svayambhuva.

Vach-Viraj vac-viraj (Sanskrit) The feminine aspect or alter ego of Brahma, the creator, when considered as the Second Logos emanating the Third Logos or Viraj.

Encyclopedic Theosophical Glossary



Vâch (Sanskrit.)

To call Vâch “speech” simply, is deficient in clearness. Vâch is the mystic personification of speech, and the female Logos, being one with Brahmâ, who created her out of one-half of his body, which he divided into two portions; she is also one with Virâj (called the “female” Virâj) who was created in her by Brahmâ. In one sense Vâch is “speech” by which knowledge was taught to man; in another she is the “mystic, secret speech” which descends upon and enters into the primeval Rishis, as the “tongues of fire” are said to have “sat upon” the apostles. For, she is called “the female creator ”, the “mother of the Vedas ”, etc., etc. Esoterically, she is the subjective Creative Force which, emanating from the Creative Deity (the subjective Universe, its “privation ”, or ideation) becomes the manifested “world of speech ”, i.e., the concrete expression of ideation, hence the “Word” or Logos. Vâch is “the male and female” Adam of the first chapter of Genesis, and thus called “Vâch-Virâj” by the sages. (See Atharva Veda.) She is also “the celestial Saraswatî produced from the heavens ”, a “voice derived from speechless Brahmâ” (Mahâbhârata); the goddess of wisdom and eloquence. She is called Sata-rûpa, the goddess of a hundred forms.

H. P. Blavatsky : The Theosophical Glossary

Meh Ourt

[RoyJava]

Vach, or its equivalents in other cultures, is always considered feminine.

Dank Willy, di. een welkome bijdrage!
Goed om te lezen dat VAC beschouwd werd als vrouwelijk ...

Vach is equivalent, in some aspects, to Isis, Aditi, mulaprakriti, the waters of space, chaos, and the Qabbalistic Sephirah.

Di. bekend van VAC, doch nogal geheimzinnig als niet merkwaardig ivm. enige uitleg erover. Over Isis heb ik meer gelezen ivm. ISH-ISH, ofwel "Zij die weent ..." (The White Goddss by Robert Graves).

the divine Sophia of the Greek Gnostics - the 'Great Green One' of the 'Book of the Dead' (dz bevindt zich in het Zuiden!) - Vach approaches Kwan-yin - Sarasvati, the goddess of divine wisdom, is a later form of Vach.

... 't kan niet op, hè?

Sound, voice, word, the mystic sound (svara) or essence of spirit of the divine creative activity ...

Ben ik persoonlijk heel blij mee, daar ik een schilderij heb gemaakt met het aspect van de Javaanse Zuidzee Godin... de titel is >



"Suara Dari Samudra Selatan", ofwel "Klanktoon Uit De Zuidelijke Oceaan"...

Nogmaals dank, groet Roy
(krijg geen images toegevoegd..., vandaar de link)

[els]

Hai Roy, bedankt voor al die fantastische informatie, ook Willy bedankt voor al die stukken en links.

Ik probeer al heel lang iets op een rijtje te krijgen over Kwan Yin en Avalokiteshvara, maar ik zie soms door de bomen het bos niet meer. Ik had al heel wat verzameld, maar helaas is het weer naar de achtergrond geraakt. Misschien is dit een mooie stok achter de deur om eens orde te gaan scheppen.

Ik heb net trouwens ook al die schilderij zitten te bekijken, ik vind ze echt prachtig. Dat schilderij waarop de godin rijdt in een wagen getrokken door paarden (of was het nou één paard) kon ik zo gauw niet vinden, ik wou het nog eens zien, omdat ik onlangs in een Surinaams eethuis was waar een affiche of zo hing die er wat op leek. Staat dat er ook bij? Want dan ga ik nog eens opnieuw aan het zoeken.

Ik weet verder dus niet zoveel over het onderwerp te melden, misschien is het okee als ik even samenvat wat Shahrukh Husain erover zegt. Ze begint met de volgende geschiedenis: Bij Putuo op het eiland Zhoushan in midden-China staat het heiligdom van de meest geliefde Chinese godheid: Kwan Yin, de godin van het mededogen, die vooral vrouwen en kinderen beschermt. Een Chinese legende identificeert haar met de prinses Miao Shan. Zij was de derde dochter van een koning, die zwaar werd gestraft omdat ze alleen met een gewone arts wilde trouwen. Ze werd ter dood veroordeeld, maar haar lichaam werd door geesten beschermd voor wederopstanding. Omdat met haar komst de tuinen in de onderwereld gingen bloeien, kreeg ze goddelijke status. Ze schonk medelijden in antwoord op de gebeden die aan haar werden gericht, maar ze nam ook menselijke gedaante aan om mensen te helpen.

Ondanks dit verhaal is Kwan Yin geïmporteerd door Indiase boeddhisten in de gedaante van een bodhisattva, of Toekomstige Boeddha. Een bodhisattva was volgens het boeddhisme een Verlichte, die door opeenvolgende generaties van mediatie en beschouwing de oneindige cirkel van dood en reïncarnatie had weten te ontsnappen, maar die als vorm van compassie regelmatig een lichaam voor wedergeboorte kiezen om anderen te helpen redding te verkrijgen.

Kwan Yin was oorspronkelijk Avolokiteshvara, een mannelijke bodhisattva. Het is onduidelijk hoe ze in deze niet erg vrouwvriendelijke godsdienst tot vrouw is getransformeerd. Het boeddhisme kwam in China tijdens de Han-Dynastie in de derde eeuw, en werd vermengd met het Taoïsme en Confucianisme. Misschien is Avolokiteshvara in dit proces verward met een inheemse vrouwelijke godin zoals Nu-kua, een beschermgodin, of met de Taoïstische hemelkoningin. Een bodhisattva combineert kennis met mededogen, kwaliteiten die vaker waarneembaar zijn bij de Godin in haar rol van rechter van de doden.

Dit is bijna letterlijk wat Sharukh Husain zegt. Ik weet niet of iemand hier nog iets aan heeft, ik zelf eigenlijk wel.

[RoyJava]

Hi Els,...

Je gaat toch niet vertellen dat dat bewuste schilderij in een zijstraatje van de Albert Cuyp is, hè? In dat kleine eethuisje?

Hier is de link...



Het zijn 2 paarden... uiteraard het witte én zwarte paard, dat echter op de foto niet zo zichtbaar is (het origineel is het goed te zien).

Het eiland PU TO heet eveneens PU TO SHAN (of wel Pu To Berg) en is ong. 70 mijl van Ningpo, ooit bekend als het Kleine Witte Bloemetjes Berg eiland (Hsaiao Pai Hua Shan, ... Zhoushan?). De zeëen rondom worden de Zuiderlijke Oceaan genoemd (de Oost Chinese Zee) en het waren de Taoïstische alchemisten Mei Tsen Feng en An Chi Sheng, die bepaalde Sutra's hier geschreven hebben die in de 8e en 9e eeuw (ná Chr.) bewerkt zijn geworden.

Dit eiland zou vereenzelvigd worden met het mythische Potalaka waar de originele Boeddha ook zou zijn geweest. Er wordt verteld dat verschillende latere Boeddhistische volgelingen hier mediteerden in een grot, waar dus nu het beeld van Quan Yin staat. Vreemd genoeg staan de Boeddha beelden buiten, en rondom, als een soort bescherming. Ook de Dalai Lama wordt hiermee gelinkt, daar hij de incarnatie heet van Avalokiteshvara en zijn palais in Lhasa "Potala" heet (een versie van Potalaka).

De Prinses Miao Shan wordt in de Lotus Sutra met Quan Yin gelinkt, in 406 AD vertaald in Chinees met de titel Miao Fa Lien Hua Ching. Het is niet de meest oorspronkelijke, en ook niet de laatste, maar wel de meest geliefde Sutra.

Wat over Miao Shan beroemd is (in héél China) is dat zij haar oog en arm aan haar eigen vader schonk (zij was verbannen, toen zij huwbaar werd, en dus niet herkenbaar voor de vader) die deze nodig had door ziektes. Vandaar dat Miao Shan uitgebeeld werd met duizend handen en ogen (zoals Quan Yin). Deze vertelling is enorm intens, en zeer verdrietig, desondanks van een bijzondere schoonheid...

Groet Roy

[els]

Je gaat toch niet vertellen dat dat bewuste schilderij in een zijstraatje van de Albert Cuyp is, hè? In dat kleine eethuisje?

Jawel. Ik zeg trouwens 'godin', maar het kan net zo goed een fantasiebeeld zijn. Het viel me alleen zo op, zo'n typische voorstelling.
Wat grappig dat je het kent, ik ken het maar toevallig, omdat ik er tegenover aan het werk was (in de BadCuyp). Ik vroeg nog wel wat het voorstelde, maar ze reageerden een beetje nors, helaas.

Bedankt voor die toelichting trouwens op wat ik schreef. Je bent er wel erg goed in thuis, dat je dat al die details zo paraat hebt. Voor mij is die Aziatische wereld nog een enorm doolhof, ik hoop dat alles een keer op z'n plaats valt.

[RoyJava]

Wat grappig Els. Ooit belde een vriendin mij over dat schilderij op, denkende dat het van mij was.
Dus een volgend bezoek a/d Cuypwerd direct richting dat eethuisje (heb er foto's van hoor). Ehm... kan me erbij iets voorstellen over de norsigheid,...
Men vertelt niet zo graag over de Javaanse Zeegodin mythe, ook om niet het gezicht te verliezen, één v/d grootste vernederingen voor de Javaan.
Een rechtschapen Islamiet met zó'n schilderij in de zaak...

groet Roy

[els]

Goh, ik ging er eigenlijk van uit dat zij Surinamers zijn, en dat ze islamitisch kunnen zijn had ik nog helemaal niet aan gedacht, hoewel dat mede is vanwege dat schilderij. Ik dacht dat ze misschien Surinaamse hindoes waren. Ondanks de norsheid hebben ze het trouwens niet weggehaald.

Het beeld dat ik heb van de Javaanse godin is trouwens helemaal bepaald door jouw schilderijen.
Maar heb jij aan ze gevraagd of het inderdaad de Javaanse godin was, of zomaar iets? Of was het voor jou duidelijk?

In Indonesië en omstreken bestaan wel meer merkwaardige syncretische vormen van de islam en allerlei inheemse godsdiensten. Ik las zelfs ergens dat het ontstaan van wayang-poppen is veroorzaakt door de invloed van de islam, omdat deze godsdienst het afbeelden van personen verbiedt. Deze poppen waren een manier om dit verbod te omzeilen, en om oude mythische verhalen te kunnen blijven opvoeren. Toch eens kijken of ik die info weer boven water kan halen.

[RoyJava]

Ehhh,... de oorspronkelijke eigenaars zijn momenteel op Java voor zover info klopt. Heb daar met verscheidene mensen gepraat, uiteraard betreffende het aspect van de maagdelijke Nyai of Ratu.

Had wel foto's bij me van schilderijen, dus er was geen drempel te overschrijden. Doch "weet" uit ervaring dat "men" (zowel uit Indonesië als Suriname, waarvan de meesten oorspronkelijker Javaans zijn dan de Javanen op Java nú) niet zomaar over de Spirit-queen praat ...

De wayang bestond al veel langer als de tijd waarin Mohammed werd geboren (oorsprong is vermoedelijk van Maleisië). De 9 Heilige Wali's (beroemde verspreiders van de Islam in Indonesië) hebben de Javaanse tradities vermythologiseerd in eigen perspectieven, zoals met de wayangspelen, de kris, gamelan muziek en verschillende rituelen (maskerdans bv.). Uiteraard is het vandaag de dag nogal moeilijk hierover informatie te krijgen van de huidige Indonesiër, zowel de geleerde als de locale inwoners, daar elke informatie door Nederland werd meegenomen naar de musea en universiteiten hier. Leiden (KITLV) beschikt nog steeds over het groostste assortiment documentaties ed. over het oude Indonesië en de bevolking, die híér komen studeren over hun eigen achtergronden ... merkwaardig, niet?

Groet Roy

[willy]

Kwan Yin

[willy]

Kuan Yin (also known as Chenrezi)

[RoyJava]

Mooie links Willy, dank. Crystalinks is goed bekend idd.
Heb de legendes over A-MA een beetje door, en vermoed alzo toch dat een mythe iets anders is als een legende ...

Over "toeval" Els,...
Op Java heet zoiets "kebenarkan/kebetulan". Di. het "resultaat wat verborgen, maar zéér aanwezig is, en noodzakelijk verkregen".
Tegen de tijd dat bv. een "toeval" zich voordoet, produceert het gegeven een resultaat, zeg maar een zichtbaar effect, dat niet zo zeer veroorzaakt is geworden, maar zich heeft onthuld door voorafbepaling. Deze wás er dus altijd al!

Het wordt enkel geloofwaardig (bener), daardoor een werkelijkheid.
Volgens dit concept gebeuren "dingen die worden", omdat deze zéker zijn. Hun manifestatie is wáár (bener - betul). Het is van een onvermijdelijk karakter dat het begrip uitsluit van de kans als toevallige gebeurtenis, een op goed-geluk voorval.
Voor de zg. ingewijde bestaat toeval dus niet ...

Dit behoort tot de Javaanse "kennis der mystiek" (Kebatinan), waar ik vorige week een lezing over deed (en zocht dus allerlei op, en vond hierbovenstaande). Denk zelf, dat wanneer een toeval zich voordoet, er maar van te genieten en er niet te veel bij nadenken.
Dat zou een psychose kunnen opleveren *lol* ...

Groet en een prettig vooruitzicht op het weekend, Roy

[els]

Sorry voor mijn afwezigheid, ik ben zo hard bezig, onder andere met de voorbereiding voor een gesprek over gevolgen van de oorlog in Irak op het cultureel erfgoed, dat het me niet meer lukt de tijd te nemen hier te reageren. Toch even tussendoor.
Roy, bedankt voor de info over de wayangpoppen.

Uiteraard is het vandaag de dag nogal moeilijk hierover informatie te krijgen van de huidige Indonesiër, zowel de geleerde als de locale inwoners, daar elke informatie door Nederland werd meegenomen naar de musea en universiteiten hier.

Ik kan het stuk niet eens meer terugvinden waar ik het over had. Maar ik kan natuurlijk wel eens naar het Tropenmuseum gaan, en kijken wat ik daar aan info over dit onderwerp vind. Altijd leuk om gericht naar iets op zoek te gaan.

Ook bedankt voor het verhaal over het toeval. Over dit 'concept' is al heel wat afgefilosofeerd, of het bestaat of juist helemaal niet, en alles daartussenin. Deze kijk erop ken ik geloof ik niet, ik ben er ook niet zeker van dat ik helemaal begrijp. Het sluit wel een beetje aan bij mijn idee dat toeval vooral bestaat in het hoofd van de 'waarnemer', en dat het ontstaat door de beperktheid waarmee we naar de wereld kijken. We zien niet alles, alleen maar de dingetjes die voor ons relevant zijn. Daardoor heb je de neiging twee dingen die los van elkaar staan veel gewicht toe te kennen, en zo met elkaar in verband te brengen. Dus inderdaad bestaat het 'toeval' niet, maar wel ken je iets onbeduidends opeens een betekenis toe, die daardoor nieuw ontstaat.

Toch wijkt mijn idee ook af van deze Javaanse opvatting, maar het lukt mij niet om te zien hoe dan. Dat komt misschien toch omdat het hier om 'vrij filosoferen en associëren' gaat.

Blijft fascineren.

Enne Willy, mooie afbeeldingen inderdaad, die je hebt gevonden.

Ik hoop in de loop van de week weer rust te vinden om nog terug te komen op het onderwerp.

[RoyJava]

Hi Els,... allereerst veel succes met de voorbereidingen van je gesprek, lijkt me toch heel interessant ook.

Daardoor heb je de neiging twee dingen die los van elkaar staan veel gewicht toe te kennen, en zo met elkaar in verband te brengen.

Probeer 'ns een volgende keer bij een 'toeval" (niet zo eentje dat je op de grond valt hoor ) de elementen samen te voegen ... je zal er nog verbaasd over staan.
Misschien heeft toeval met méér te maken dan enkel de samenloop van omstandigheden. En wordt je een beetje de toestand opgedrongen van een ander perspectief dat je op dát moment voor ogen hield. Zodat je weer verder kunt ... toch? We staan allemaal wel eens op dat kruispunt zonder te weten welke kant op te gaan ...

Groet Roy

[RoyJava]

Een merkwaardige Avalokiteshvara, zoals deze in Macau, China, wordt uitgebeeld in huidige tijd ...

[els]

Ik heb de hele thread nog eens doorgelezen.. zal het nog eens doen, want het is erg veel om te onthouden. Maar hier een paar opmerkingen.

Ik ben nog altijd druk bezig met mijn al jaren op handen zijnde sinterklaaswebsite. Ik ben nu bezig met 'de roe'. Daarbij vond ik associaties met de maretak. Deze wordt geassocieerd met vruchtbaarheid. Ik open hierover nog een topic. Maar ik kwam nog iets tegen, voor wat het waard is post ik het even hier. Op oude juwelen en stenen monumenten van de Kelten komen afbeeldingen voor van mensen die zijn versierd met maretak of lotusbladeren.

Op de Germaanse zuil hiernaast afgebeeld komen mensenhoofden voor binnen een decoratie van bladeren, en gekroond met bladeren van de maretak.



De zuil komt uit het Duitse Pfalzfeld St. Goar, en dateert uit ca. de 5e eeuw voor onze jaartelling. Er is wel gesuggereerd dat dergelijke voorstellingen druïdes uitbeelden.
Ook kwamen veel voorstellingen voor waarbij een lotus op het voorhoofd was gekerfd (links).

Hier is nog een hoofd gekroond met symmetrische lotusbladeren. Ook op het voorhoofd is een lotus gekerfd. Ik moet even kijken of ik er nog meer gegevens over kan vinden.



Dit vanwege een opmerking in de eerste bijdrage, dat Avalokiteshvara wordt gezien als 'mannelijke kinderschenker'. Want natuurlijk zijn sint en piet ook kindervrienden, en hun roe heeft vruchtbaarheidssymboliek, en vindt dus misschien onder andere zijn herkomst in de magische associaties die men had bij maretak en lotus.

Deze afbeeldingen komen uit een boek over druiden.

Ik vond het leuk in onze contreien een lotussymbool tegen te komen, ik kende dit helemaal niet.

“The on-looking Lord” In the exoteric interpretation, he is Padmapâni (the lotus bearer and the lotus-born) in Tibet, the first divine ancestor of the Tibetans, the complete incarnation or Avatar of Avalokiteswara; but in esoteric philosophy Avaloki, the “on-looker”, is the Higher Self, while Padmapâni is the Higher Ego or Manas.

Ik wilde heel graag kijken of ik wat aanvullende info over Avalokiteshvara kon geven, maar ik moet me er dan echt wat meer in verdiepen. Wel viel deze regel me op. Avaloki... heeft met kijken te maken? Is dat echt sanskriet of zo? Want even terug naar de maretak: met dit takje werd de Keltische god Balder vermoord. Hij werd vermoord door Hoder (die volgens een verhaal blind zou zijn); Hoder werd hiertoe aangezet door 'Loki'. Nou zie ik in Loki geen Avalokiteshvara, vanwege zijn vaak kwaadaardig en bedrieglijk karakter, maar een beetje typisch is dit toch wel.

Loki treedt soms op in vrouwelijke gedaante. Loki wordt bijvoorbeeld als merrie gedekt door een hengst, en baart vervolgens Sleipnir, het paard van Odin.
Hij verkleedt zich ook in de mythe over de dood van Balder als vrouw, weliswaar alleen om te konkelen tegen Balder en om anderen uit te horen.

Ook wordt hij geassocieerd met biseksualiteit, maar dat is een interpretatie. Loki en Odin werden beschuldig van 'ergi' in het verleden, wat duidt op 'tegennatuurlijk gedrag', maar niemand weet precies om welk gedrag het gaat. Maar in Ynglinga Saga vertoonde ook Odin soms 'verwijfd gedrag'.

Afijn, omdat ik niks kan bijdragen deed ik 'Avalokiteshvara' maar eens in een plaatjeszoekmachine. Dat leverde wel veel mooie plaatjes op.



Ik kwam onder andere hier terecht.



Dit Japanse houten beeld zou zijn gemaakt door de monnik Tokudoin het jaar 721. Hij maakte twee beelden van dezelfde boom. Het beeld hieronder was in zee gegooid terwijl men bad dat het in het gebied zou drijven naar een gebied waar de karmische kracht het grootst was, om daar vervolgens zielen te verlossen. Volgens de legende spoelde het in 736 aan bij Nagai op het schiereiland Miura, ten zuiden van Kamakura, terwijl het schitterend gloeide. Later werd het naar de huidige lokatie gebracht, Hase Dera in Kamakura. Volgens het bijschrift.



Hier ook nog Kannonbeelden met paardenhoofden: (Batou Kannon)



Ook nog wat andere kwaadkijkende Kannons, om het kwaad af te weren.

Zucht. Sorry voor deze onsamenhangende bijdrage, maar ik ben geen meester meer over mijn eigen tijd. Ik plaats hem toch maar, en kijk later nog even terug wat ik toch allemaal heb gezegd.

[RoyJava]

... wanneer informatie iemand raakt, volgt de energie als een waterval vaak er achter aan Els ...

Avaloki... heeft met kijken te maken? Is dat echt sanskriet of zo?

Het woord "Loka" is Sanskriet.

De Loka wordt altijd naast Talas genoemd, alsof deze 2 universele contrastrerende krachten zijn in de natuur. Vaak geassocieerd met aspecten van "goed-kwaad", "hoog-laag", "heet-koud". Loka betekent "a vast space", of "wereld", echter van de spirituele sfeer. Er zijn er 7 van, naast de Talas (wat "lager deel" betekent, geassocieerd met de materiele zaken). Zo heb je Zenith naast Nadir, Spirituele Wereld naast Materiële Wereld ...

De Lokas en Talas heten beschouwd in verschillende niveau's, gradaties, stages van evolutie. Doch steeds samen mét elkaar verbonden zoals de boven- en onderkant van een munt. Waneer er een dominant wordt, zal de ander reageren, in constante beweging ...

De Sanskriet Lokas zijn :
Satya-loka - Tapar-loka - Janar-loka - Mahar-loka - Svar-loka - Bhuvar-loka - Bhur-loka

In hoeverre dit met Loki als de Vuurgod, die de Lichtschenkster verborgen houdt in zowel het water als de maan, weet ik niet. Het woord loki zou zijn afgeleid van het oude woord "liechan", wat "verlichten" betekent, en nauw overeenkomt met het Latijnse lux/licht. Hij zou als "bloedbroeder" van Odin pas later de rol van slechterik toebedeeld krijgen, daar hij ook bekend was door leven te geven en verwarming bracht door het vuur ... Overleveringen vertellen dat hij "te lang" onder de mensen bewogen had, en zo de vernietigende rol kreeg als Vorst der Duisternis.

Dit als een paar aanvullende gegevens, om weer die tegenstrijdige berichten van uitersten te tonen, die door tijd veranderd lijken in hun ontwikkeling... denk ik. De Vuurgod als Vorst der Duisternis geeft veel te denken, terwijl bij een getergde Quan Yin/Avalokiteshvara immer slechts de wenkbrauwen gefronsd worden ... (zij worden dus niet zomaar heersers/-essen der onderwereld)

Misschien is er een etymologische link, Els,... en denk dat de Javaanse Zuidzee Godin vermoedelijk een uitzondering is, als Beheerseres der Onderwerld in een Islamitisch land ...
groetjes Roy

[els]

Bedankt voor de uitleg over loka, Roy. Ik zocht nog even wat op, en vond nog een pagina over jainisme, waarin op het begrip 'loka' wordt ingegaan. Daar werd ook nog terloops iets gezegd over een wortel 'lok', die inderdaad 'zien' zou betekenen, dus misschien was 'loka' hiermee in verband gebracht.
Ik vroeg me nog af of 'loka' verwant zou kunnen zijn aan het Latijnse 'locus', maar daar kon ik eigenlijk niets over vinden.



(De link geef ik vooral even voor mezelf, zodat het stuk niet zoekraakt, om het later nog eens aandachtiger te lezen. )

[RoyJava]

Die Yahoo link is werkelijk fantástisch!!! Dank!

[RoyJava]

Nog wat aanvulling op de Avalokiteshvara, nu ivm. de TARA figuur.


Dr. Albertina Nugteren, universitair docent fenomenologie en geschiedenis v/d godsdiensten a/d Theologische Faculteit Tilburg, heeft de Tara geaccentueerd naast Avalokiteshvara, waardoor bij mij de herinnering a/d Candi Kalasan (Kalasan Tempel, Midden-Java) werd opgehelderd.

Zij legde het accent op de afbeeldingen van de Godin Tara, mn. die niet zo bekend zijn en heel uniek. Het is de mediterende Tara, die voorkomt op Sri Lanka, wel geïdentificeerd met de Tamil-godin Pattini, en op Midden-Java in de Kalasan Tempel. De opmerkelijke verbeelding betreft geen Tara, die beeldschoon haar positie op de lotus heeft en bovenal stráált, maar een halfnaakte vrouwspersoon, die zit in diepe meditatie houding. De foto's van deze Tara uit de 7e en 8e eeuw kon ik niet vinden na uren gestruin op Internet, wél de lopende vorm (met dezelfde ingetogen blik en dezelfde kenmerken) van deze Tara. De bijzonderheid geldt het edele langgerekte gelaat, de uitgerekte oorlellen, de hoge ronde borsten boven een slank middeltje, waarvan de buik toch wat welig op de gordel ligt. Beelden van de Mohenjo-Daro en Harappa cultuur, India (die rond 2000 BC bloeiden en langzaam verdwenen en versmolten met de binnenkomende Arische cultuur), hebben eenzelfde gelijkenis ... zie link >>>


Tara heeft volgens onderzoeken veel gemeen met de Brahmaanse Devi-godin (vooral Durga), hoewel de vraag blijft of deze Tara als de Boeddhistische Bodhisattva afgeleid is uit de Hindoese godinvoorstellingen. De gemeenschappelijke tijdsgeest is de tijd waarin het Tantrisme hoogtij vierde, toen vrouwelijke godsbeelden vereerd werden als "bron van wijsheid".

In India tonen de vroegst geïdentificeerde afbeeldingen Tara als deel van de "Drie-eenheid" met Avalokiteshvara in het midden. Tara is zijn partner a/d rechterkant en zijn zuster Bhrkuti bevindt zich a/d linkerkant. Tara gold hoofdzakelijk de onvoorwaardelijke hulp die zij bood, en vooral populair bij handelsreizigers, zeelieden, maar ook bij vrouwen die haar aanriepen. Koningen legitimeerden zichzelf door hun vrouw of hun dochter te vereenzelvigen met de Godin Tara (zelfs als een incarnatie). Tara kende vermoedelijk géén wrekende of gewelddadige natuur, waardoor de eerste vormen van de Groene en Witte Tara de symboliek onderstreepte van de half-open en geheel-open lotus (een meer geestelijke aanduiding voor het Nirvana te bereiken vanuit Samsara). Dit werd hét symbool van de allereerste historische Tara's, die de Boeddhistische Avalokiteshvara geboren liet worden uit de tranen van zijn ogen.

Het samengaan van wijsheid en compassie zijn in het Boeddhistische Vajrayana-ideaal te vinden, aanwezig in elke Bodhisattva. Tara ligt dus voor de hand door haar associatie met Avalokiteshvara en het beeld van de mediterende Tara zou een modelfunctie kunnen hebben betekend voor de mediterende Boeddhist toen. Men neemt aan dat Tara deshalve de "Moeder aller Boeddha's en Bodhisattva's" werd genoemd, op Java eveneens gebruikt en uitgebeeld in de Prajnaparamita figuur.


Roy Jordaan heeft de Tara samen met de Javaanse Nyai Lara Kidul beschreven in een artikel, hoewel beide blijven gehuld in een nevel van vele vraagtekens, speculaties en interpretaties (bij bezoeken van de MSN linken kunnen deze niet goed doorkomen, daar er constante upgrades zijn ), groet Roy

[els]

Ik heb wel eens geprobeerd uit te vissen of Avalokiteshvara niet op de een of andere manier in de Griekse mythen terecht zijn gekomen als de ziener Tiresias. Ik kom er niet uit, de Griekse mythologie is heel anders, en bovendien meestal nogal vol met cynische spitsvondigheden. Bekend is in dit verband natuurlijk het verhaal dat Zeus en Hera een probleem aan Tiresias voorlegden omdat hij zeven jaar een vrouw was geweest: wie er meer genot aan seks beleefde, mannen of vrouwen. Hera werd woedend omdat het antwoord was dat vrouwen negen maal meer genot beleefden aan seks, en maakte hem blind. Typische Grieks gesneer richting vrouwen, en ook tekenend hoe ze tegen de goden en hun probleem aankeken.

Wat betreft de naamsverklaring op Wikipedia en vele anderen uit het sanskriet:

The word avalokita means "seeing or gazing down" and isvara means "lord" in Sanskrit.

Je zou een ergens een gemeenschappelijke bron kunnen vermoeden. Maar ik sta altijd sceptisch tegenover de uitleg van namen.

Isvara is also an alternate name for the Hindu deities Shiva and Vishnu who seem to also have acted as inspirations for some of Avalokitesvara's depictions in art.

Bij Teiresias vond ik nog dit:

As a seer, Tiresias was "a common title for soothsayers throughout Greek legendary history" (Graves 1960, 105.5).

Op zich interessant, maar ik probeer hierover toch ook maar een andere bron dan Graves te vinden.

[RoyJava]

Hi Els,...

Teiresias is voor mij interessant geworden, daar hij op een bepaalde manier de verhouding vrouw-man liet doorschemeren in zijn profetie, gericht naar Zeus en Hera. Hij "verraadde" dat in de verhouding van 1 op 10 Zeus slechts één keer plezier beleefde aan zijn samenzijn met Hera, en Hera als vrouw wel négen keer. Daarmee verraadde hij dus haar "geheimen", en in de tijd dat ik zelf deze overlevering in beschouwing nam, was het alom bekend geworden over de zg. X-, Y- en Z-spot van de vrouw. Dát vond ik bijzonder, daar de vrouw als ontvankelijk méér geheimen dus kende als de schenkende man (ook ivm. dat hele genen gedoe en de XY factor). De man moet ook na élke keer helemaal opnieuw beginnen, terwijl de vrouw geroemd is om haar voor- én na-spel ... De blinde ziener is natuurlijk een top metafoor van contradictie.

Midden-Java kent nl. de sacrale hofdans Bedhaya Ketawang, waar 9 hofdanseressen (van oorsprong 9 maagdelijke prinsessen) de Sultan/Koning een dans aanbieden, om hem te verstrooien en in de war te brengen, want na afloop heeft hij een samenzijn met de Godin der Zuidzee (een soort Hieros Gamos). Grappige bijkomstigheid is dat deze 9 danseressen in silo-houding (met dat beroemd-geworden sembah-gebaar, dat met 2 handen tegen elkaar aangedrukt naar het voorhoofd gebracht wordt) de Godin noden zich te manifesteren. Zij danst als 10e schim mee, om tenslotte de eenheid van lichaam en geest te verwezenlijken door één te worden met de allerhoogste aardling (hier dus de Sultan, maar van elke man in hoogste rang zijn er verhalen bekend, wo. de President Soekarno en de beroemde kunstschilder Basuki Abdullah)

Van een Joodse leraar hoorde ik dat een dergelijk ritueel ook de Koning David gold, en wel in de woestijn tijdens een ritueel tav. het Tabernakel in Silo , wat idd in de Bijbel staat!!! Dan dansen 9 danseressen (die de hemelgodin voorstellen) om de éne koning heen en op deze manier het "geheime" symbool manifesteren van de 9 en de 1 in het midden. Dit lijkt heel veel op het Kali-Shiwa ritueel overigens, en het stenen gegooi in Mekka ...

Het zou idd heel opmerkelijk zijn, wanneer ergens die link gelegd zou kunnen worden tussen Avalokiteshvara en Teiresias. Over de laatste is "bekend" dat hij een homofiele aard had, oa. door het verhaal dat hij 2 slangen met elkaar ziet strijden (hier zou gesuggereerd worden dat hij zich bewust wordt van zijn geaardheid). Daarna leeft hij 7 jr. als vrouw en diende de Godin in het tempelleven, en zou dus een gecastreerde of transsexueel zijn geweest.

Je zou eens proberen iets te kunnen vinden over de zg. dochter van Teiresias, die Mante heette. Zij is eveneens zieneres, met tempeldiensten gewijd aan de Godin Leto. Het is déze Hogepriesteres die de "goddelijke ingeving" verkreeg om Leto te vereren, doch Niobe, een der Pleiaden, waarschuwt Mante voor Leto, die een Titanendochter zou zijn. Deze Niobe zou de stad Thebe, waar de dochter van Teiresias, Mante, leefde, "bewerkt" hebben met magie, waarop de godheid van Leto diep beledigd raakte en het noodlot liet beslissen om álle kinderen (7 jongens en 7 meisjes) van Niobe om te brengen. Niobe versteende in een marmeren rots ergens in Anatolia en haar tranen zouden onophoudelijk stromen tijdens de Volle Maansnacht. Daardoor zou een dochter (Chloris) gespaard blijven die de natuur zal voorzien van louter bloemen ... (hier treden de symboliek van Leto/Lat/Lar al Maangodin duidelijk naar voren, ook ivm. de Volle Maansnacht)

Mante wordt geassocieerd met "zieneres". Zij is profetes, geïnspireerd door de Maan en wordt de dochter genoemd van Teiresias. De Mante bidsprinkhaan is berucht vanwege haar vrouwelijke kracht, veel groter als het mannetje en ook nog mannenverslindend. Welke eerder in de historie het licht zag, is niet bekend bij mij. Wel dat de "mantische" priesteressen (voorspelsters dus) oa. de 7 "Magische Vrouwen" genoemd werden, ook de 7 Vroedvrouwen in Egypte. Het zou dus kunnen dat Teiresias een oudere achtergrond kent en een synchroon verlopende oorsprong met de Avalokiteshvara. Jouw site zou de énige zijn op héél Internet die daar vermelding van zou maken ...

Werk er graag aan mee, groet Roy

[RoyJava]

Ishvara of Iishvara (Sanskriet: de bestuurder van alle bestuurders) is een filosofisch concept voor God in het hindoeïsme in de betekenis van het Wezen dat de associatie van alle deeltjes in het universum bestuurt door Zijn controle over de Kosmische Geest, waarin de materie een projectie is.

Oorsprong
Dit concept is afkomstig van de Indiase ("Afghaanse") filosoof Maharshi Kanada die de stichter is van de Vaisheshika Darshana die vooraf ging aan de Mimamsa School. Kanada bedacht dat aan ieder gevolg een al of niet bekende oorzaak vooraf moet gaan. Hij liet echter in het midden wat de precieze rol van Iishvara is in relatie tot de schepping, waardoor ook de relatie tussen het individu en God onduidelijk bleef en er feitelijk sprake is van een dualistische visie (de bestuurder en het bestuurde blijven gescheiden, God kan niet gerealiseerd worden).

Omdat volgens latere scholen Iishvara wel nauw geassocieerd is met de schepping, wordt Ishvara ook gebruikt als meer algemene aanduiding van een bepaalde persoonlijke manifestatie van God zoals b.v. Shiva of Krishna (zie ook: Ishta Deva).

Iishvara en Saguna Brahma
Ishvara wordt wel eens gelijkgesteld met Saguna Brahma, het aspect van Brahma (God) dat guna's (kwaliteiten) heeft en geassocieerd is met het universum in tegenstelling tot Nirguna Brahma die voorbij de (zonder) guna's is, maar waarin Saguna Brahma als het ware drijft als een ijsberg in een oneindige oceaan. Die gelijkstelling met Saguna Brahma is echter omstreden omdat de idee dat de gehele Saguna Brahma, waarin het universum besloten ligt (als avatar) zou kunnen incarneren in een menselijk lichaam (als Ishvara) een logische tegenstrijdigheid in zich draagt.

Ishta Deva
Ishta Deva is de aanduiding voor iemands persoonlijke godheid of doel in het leven. De meeste hindoes vereren Parama Purusha of Brahma in een persoonlijke vorm. Voorbeelden van zo'n Ishta Devata zijn Krishna, Shiva of Rama. In de Yoga is de Ishta Deva een aspect in de beoefening van de dhyana (onderdeel van de meditatie) en is dan geassocieerd met een Ishta mantra en een Ishta chakra. De aspecten van Ishta vormen zo samen een brandpunt om de devotie voor God in één bepaalde richting naar het hoogste doel (God) te leiden.

>>>
7:4. Earth, water, fire, air, ether, mind and consciousness, as well as personality - all this is that which exists in the world of My prakriti, eight in all.
7:5. Such is my lower nature.
Come to know another nature of Mine - the highest one, which is the element of life... through which the world is sustained.
7:6. Know it to be the lap of all that exists. I am the Source of the universe and in Me it disappears...

Lijkt erg veel op de aanwijzing van een "vrouwelijk" aspect, of zoals bepaalde aanroepen tav. de Godin luisteren, terwijl de Ishvara een behoorlijk mannelijk-gericht aspect inhoudt, bedacht vanuit mannelijke filosofie, volgens mij, zie volgende link >>>

Ishvara in devanagari script, pronunciation /i:sh vara/, also variously transliterated (romanized) as Ishvara, Ishwara, Ishwar, Isvara, etc. (Sanskrit: "the Supreme Lord, and hence the Cosmic Controller") is a Hindu philosophical concept of God meaning that entity or the Supreme Being which is the lord and the ruler of everything.

Hinduism uses the term Ishvara exclusively to refer to the One and the Supreme God in a kind of monotheistic sense. The Atharva Veda explicitly says that Ishvara is an epithet of the Supreme Spirit Brahman. This must not be confused with the various deities of Hinduism, called devas. The lay Hindus today use the terms Ishwar, Parameshwar and Bhagavan interchangeably for God. Interestingly, the word is also used to denote "Lord" in a temporal sense, as any master or king (just like in English).

[Zunrita]

Er is in 2001 een Nederlandse vertaling uitgebracht van het doorwrochte historische werk van Martin Palmer, Jay Ramsay en Man-Ho Kwok: Guanyin - Mythen en profetiën van de Chinese Godin van Mededogen uitg. Altamira Becht; oorspr. titel Kuan Yin, uitg. Thorsons, division of HarperCollins Publishers ltd., 1995.
Zie Amazon.com: http://www.amazon.com/gp/product/185538 ... oding=UTF8

Volgens de auteurs is Kuan Yin door de eeuwen heen van een mannelijk 'androgyn' tot vrouwelijk gemaakt.
(Zoals zoveel (oude) godinnen tot (nieuwe) goden zijn overgebakken (bijv. Al-lat > Allah), is het wel aardig dat een mannelijke godheid tot vrouwelijk wordt gemaakt. )


De volgende info + gebed heb ik van de website van een Kuan Yin volgeling:

Kwan Yin - China
Kwannon - Japan
Quan Te Am Botat - Vietnam
Kuan Te Am Bosa - Korea
Avalokiteshvara - boedhisme
godin, bodhisattva van het hoogste intelligente mededogen


De twaalf geloften van Kwan Yin bodhisattva (naar het Vietnamees)


Ik buig in eerbied voor Kwan Yin, de godin
met de titel Grenzeloos Begrijpen, met de naam Grote Bevrijding,
Zij die de Onmetelijke Gelofte aflegde

Ik buig in eerbied voor Kwan Yin, de godin
van gedachte en geest zonder obstakels,
Zij die de gelofte aflegde om in de Zuidelijke Wereld te blijven

Ik buig in eerbied voor Kwan Yin, de grote godin,
Zij die de gelofte aflegde om in samsara te blijven en luisterend naar hun kermen de (sentient) wezens te verlossen

Ik buig in eerbied voor Kwan Yin, de tathagata,
bestrijdster van (raksas) en vernietigster van kwade geesten,
Zij die de gelofte aflegde om alle ellende en lijden te beeindigen.

Ik buig in eerbied voor Kwan Yin, de tathagata,
Zij die de kruik met rein water draagt en de wilgentak, Zij die de
gelofte aflegde de gedachten van mensenkinderen te kalmeren en te besprenkelen met heilig water

Ik buig in eerbied voor Kwan Yin, de tathagata,
de Grote Meedogende, de Vergevende,
Zij die de gelofte deed to practice equanimity ten alle tijde

Ik buig in eerbied voor Kwan Yin, de tathagata,
bij dag en nacht vernietigster van moeilijkheden,
Zij die de eed aflegde de drie rijken van lijden te vernietigen

Ik buig in eerbied voor Kwan Yin, de tathagata,
Zij die naar het Zuiden kijkt, (diligently practicing),
Zij die (took the vow to cut all fetters and knots)

Ik buig in eerbied voor Kwan Yin, de tathagata,
schepster van de dharma-boot in de oceaan van lijden,
Zij die de gelofte deed om alle (sentient) wezens te verlossen.

Ik buig in eerbied voor Kwan-Yin, the Tathagata,
with streamers in front and a canopy behind,
who took the vow to guide beings to the Western World.

Ik buig in eerbied voor Kwan Yin, de tathagata,
Zij die verblijft in het Rijk van Onbeperkt Leven,
Zij die de gelofte deed om helpster van Amitabha Buddha te zijn

Ik buig in eerbied voor Kwan Yin, de tathagata,
de eerbiedwaardige met het lichaam zonder onvolkomenheden,
geschapen door de twaalf Grote Geloften


(Ik zal nog 's nagaan of ik de URI van dit gebed terug kan vinden.)

[BlueHue]

BESTE. . . . ROY,

Zelf heb ik altijd gedacht dat de Budda Matreya dd Hindoes was overgenomen als Alovakitesvara.

Maar de "Tara"waarover je schreef, WELKE? "Tara" was dat dan? ( Welke andere"Heinz"!)

Er bestaan toch 3 Tara's? De Witte, Groene en Gouden:"Tara"?!

Volgens mij is de Witte Tara oorspronkelijk de egyptische Koningin Amose Neferti-Mery-Amun,( 1090-990 vC.) die in ca. 1055 v.C. in opdracht van haar zoon de Farao Kamose( 1085-1050 vC.) met een groot leger en met Olifanten, india binnenviel en het veroverde. Dat was niet zo moeilijk, want er woonde toen bijna niemand , omdat het tijdens een Tsunami was.

De zogenaamde "Arianen" die India diverse malen Binnenvielen waren de Horieten of Zonne-Havik-aanbidders de ( Massaii-Hamieten-huurlingsoldaten van Farao Kamose. Diens oudere Zus, "Mery-Amun dus was er de opperbevelhebber( 2e profeet van Amon.) van. Diverse "Indiasche"Stads en Provincie-namen zijn infeite egypties.

De Naam waaronder (opper-Generaal) Mery-Amun in india bekend geworden is, was: "CHAMUNDA" omdat ze op een ( witte) Olifant reed. Haar Persoon, als Priester-hoofd en Generaal is bekend uit de Bijbel, waar ze"Meriam"genoemd wordt( Mudbar/Numerii-12 vers-1)

Haar dochter( Sippora/Tarbis:( 1075-950-vC. ) werd bekend als: Tarbis="Tara-ARABIS" d.i"koningin van Arabië"de: "aTAR of Araby"
of"Groene-Tara"(= godin van de thee en wierrook.)

De"Gouden-Tara is een late combinatie van de twee vorigen, maar, is ook weer terug te voeren tot hun achter-Kleindochter, de egyptische Koningin:" Tey of Teje-Tiyi"( 900-842 vC.)die eveneens een Thee-en wierrook Godin was. Waarschijnlijk hadden deze Koninklijke Dames de Thee en wierrook-handel als Monopolie in het Midden-Oosten, tijdens hun Leven en zijn zij later tot ( Buddistische Boddisatva-)Godinnen verheven.

De ontdekking van de"CONNECTIE"van de Drie "Tara's" met 3 opeenvolgende Egyptische vorstinnen heb ik summier in een "TiME-LiNE"-kaartje gezet, die Els wellicht over een paar Maanden in De Nissaba-Forum zal zetten.

( Eerst moet ze mijn Artikeltje over "Plato's "Dubbelstad-Atlantis-Athene" overpennen of gewoon overzetten, dat kan immers niet rechtstreeks vanaf mijn Email-adress omdat ik geen Uhrl-Website heb! Dus mailde ik het naar"Info-Nissaba.nl" en zij zette het met blanco tussenspaties in de Thread:" Waarom geleerden Atlantis 2000 jaar niet konden vinden. . . .") Groetjes v. "BlueHue"
("Wordt vervolgd,"hieronder,)

PS,
je weet nu ( uit mijn vorige Post, )dat "Tiresias of Teiresias betekend vrij-vertaald:"3e Profeet( van Amon.) en dat deze Architect-Priester een grote Rol speelde in de Belegering dd Grieken van de egyptiese Hoofdstad Thebe in het jaar 820-810 vC. toen hij adviseerde dat de zoon van de Farao ( Thut-Ank-Amon.)maar van de Stadsmuur moest springen, dan zou de ( broeder-)strijd wel ophouden"(een variant van "Oh spring in het Meer" voor mijn Part!

[RoyJava]

Volgens de auteurs is Kuan Yin door de eeuwen heen van een mannelijk 'androgyn' tot vrouwelijk gemaakt.
(Zoals zoveel (oude) godinnen tot (nieuwe) goden zijn overgebakken (bijv. Al-lat > Allah), is het wel aardig dat een mannelijke godheid tot vrouwelijk wordt gemaakt. )

Héél moeilijk om in de huidige wereld van het hoofdzakelijk patriarchale monotheïsme bovenstaand te maatstaven, denk ik Zunrita.

Op p.3 (van het boek Kuan Yin, M. Palmer, J. Ramsay, Man-Ho Kwok) staat duidelijk dat de mededogende Bodhisattva oa. voort kwam door het Mahayana Boeddhisme met de Grote Voertuig traditie. Hier zou de beroemde Lotus Soetra ontwikkeld zijn geworden. De Avalokiteshvara (Sanskriet) wordt ermee in verband genoemd, die in de Chinese berichten (behorende tot de best bewaarde scripts van de Lotus Sutra samen met de Japanse scripts) gaandeweg bekend wordt als de Quan Shih Yin, een mannelijke vorm van de Bodhisattva.

De Lotus Soetra krijgt haar uiteindelijke beroemde vorm door een meester-tolk, genaamd Kumarajiva van Noord-Pakistan, in 406 AD. Echter met de titel Miao Fa Lien Hua Ching, hoofdzakelijk beroemd geworden door de Miao figuur, een prinses die bijna verdronk en een grot (Gua/Hua) wijdde aan de "Godin Der Zuidzee" die vermoedelijk een aanvang kende in Macau. Wordt Miao vereenzelvigd met de Godin Kuan Yin, de Godin Der Zuidzee heet op dat moment A-Ma (waar de naam Ma-Cau mee te maken heeft). Uiteraard is de filosofie rond het YIN (het donkere, duistere deel, als vrouwelijk beschouwd) hier eveneens van toepassing.

Verderop staat hoe langzaamaan de Kuan Shih Yin een Kuan Yin wordt, mede door de behoefte aan een "goddelije vrouwelijkheid". Houdt hierbij in gedachten hoe de Chinezen de "goddelijke vrouwelijkheid" reeds lange "kenden", oa. als de Oude Moeder, Oude Grootmoeder van T'ai, de Hemelse Onsterfelijke Groene Jade Moeder, Moeder v/d Azuren Hemel etc., en óók hoe het Sjamanisme zich ontwikkelde mede door vrouwelijke priesteressen die in de grotten en op heilige plekken in de bergen zich ophielden, dan is voor te stellen dat ook de Chinezen een Moedergodin vereerd hebben die ouder moet zijn geweest als de monotheïstische voorstellingen van het godenpantheon.

Sjamanen drogeerden zichzelf, of gingen in trance, waardoor zij een of andere "vrouwelijke goddelijkheid" binnendrongen, die hen meevoerde naar de werelden van duistere diepten. Vooral van Isis is dat heel bekend (zij daalde uit de Hemel neer gedurende een doodstil ritueel), maar ook van de Dao voorstellingen.

Voeg daarbij de beroemde uitleg dat de Quan Yin zich ontwikkelde uit de traan van Avalokiteshvara, of geboren werd in het licht van hem, dan is een Tibet voorstelling typerend voor een "vrouwelijke goddelijkheid" die zich manifesteerde door het intense verdriet van Avalokiteshvara toen hij al het leed en de kommer en kwel van de wereld aanschouwde ...
Deze voorstelling is eveneens bekend van Durga, die uit de gesaamlijke gedachten sproot van de Goden, toen zij de Demonen moesten bedwingen, ook van Zeus die door wijsheid Athena liet ontstaan, die krijgshaftig tevoorschijn kwam, ...

Groet Roy

[RoyJava]

Er bestaan toch 3 Tara's? De Witte, Groene en Gouden:"Tara"?!

Er bestaan wel 21 vormen van Tara, BlueHue.
Tara zal voorlopig nog wel in duisternis gehuld blijven, daar haar vereerders niet aanwillen dat de oudste vormen de Groene en Witte Tara zijn. Zij heette ooit de "Dochter van Budha" (NB: één D en dus niet de aardse Boeddha!) en werd als de vrouw van Ju-Pitri of Dio-Piter (onze Jupiter) vereerd als de Maan. Deze is later de mannelijke vorm van Soma geworden.

TAR komt van de Vhriddi-vorm van het Sanskriet TRI, wat staat voor oversteken en Ava is een voorvoegsel met de betekenis van naar beneden/neergaande. De Avatara is bekend van zijn eerste vorm, en wel de vis of Wishnoe (deze heette Matsya-Avatara). Ook wordt Tara genoemd met de Avalokitesvara en heeft oa. te maken met de dichte, rode/blauwe nacht- en open, witte dag-lotus... groet Roy

[BlueHue]

BESTE. . . . ROY,

Met mijn Alzheimer, kon ik toch al geen straatnamen in Parijs, onthouden, laat staan de "Babylonische Koningslijst, of het: "Vhriddi-Vorm" van het Pakrit. . . sorry. . . SANS-Krit !

Geen wonder dat er zoveel an-Alphabeten zijn, zelfs "Alphabeten"
hebben moeite met lezen ! gelukkig heeft Koning( Adam-Kadmon) Cadmus ( koning van Punicië.)in 1000 vC. Het"Normaal-leesbare"Griekse hoofdletterschrift "uitgevonden" terwijl anderen zich rot-zwoegden op hun eigen schrift.

Toen President van Turkije: Khemal Atta-Türk, in 1923 het gebruik van het Turks Schrift afschafte en daarmee het Koran-Arabisch. en zo de islam in Turkije seculariseerde moet dat een enorme revolutie teweeg hebben gebracht. Alleen in Saudi-Arabië, Marokko en Syrie wordt nog"Arabisch "geschreven geloof ik!

Ik weet het niet zeker, maar het zou een goede grap zijn, als die Streng islamitische"Taliban"in noord Pakistan, waar natuurlijk weinig"Arabisch"wordt gesproken, de Mollah's de Koran in romeins schrift lezen!

De gewone Moslim, zal de Koran ook wel nooit in het Arabisch gelezen hebben en de bewoners van India al helemaal niet ,sinds de laatste "Groot-Mogool"van india Aurangzeb in 1700-50 de Hindu-religie verbood. De gewone mensen zullen toen te arm zijn gedweest om uberhaupt een"bijbel"of Koran te kopen, pas in 1925 heeft de:"AHMADIA"beweging goedkope "Korans"laten drukken en zou het Moslim-Fanatisme dus vanaf DIE datum moeten zijn begonnen te manifesteren. . . .

Ik ben bang, Roy, dat op deze Website, niemand aanwezig is die zich ook voor de Grammatica van het Hindï of het dagelijks gebruik van het Sanskrit ihanteerd, wat dat betreft ben je een roepende in de Woestijn, ik ben ook te kort met een indonesische schone uit Jakarta, getrouwd geweest om "Bahasa-Indonesia"te leren, maar achteraf goed ook ik zou het toch niet hebben onthouden. HOOGACHTEND, "BlueHue"

PS, je noemt jezelf "Make-up-Artiest". . . Mijn 2e Pleegvader Hein Andrea was ooit getrouwd met: Cilly Wolf-nu: Ludwig, die op Java geboren is. ik heb een halfbloed pleegbroer , maar hij ziet er erg Javaans uit, die in Amsterdam woont en"Prop-Manager"of kleding-Consultant / inspeciënt, of hoe dat precies heet ben ik vergeten, van een of ander Theater is, hij heet: BAS ANDREA en woont naast zijn ex-vrouw JULIA van Willingen , en zijn zoontje SAM. Zij hebben beiden een diploma 1e graads van de Kon.Teken-Academie Princessegracht. maar doen er verder als"managers" niets meer mee. Bas, kleedt zich als "Commander CISCO"van het ruimtestation "Blue-Space Nine" helaas uit de ( latere)film-Serie met die kale kop. zijn grootvader is de bekende haagse gelauwerde-Kunstschilder uit Pulchri:"Kees Andrea" de man is 90 maar still going Strong. hij woont in de Liguster Straat.
Ik dacht even dat jij zijn kleinzoon Bas was, maar jij woont in Den-Haag ! en Bas is naar Amsterdam"gevlucht". [/b]

[RoyJava]

... je kan anders aardig overweg met allerlei namen en toenamen hoor,...
Ach, soms kan een bijdrage met letterlijke betekenissen iets opwerpen waardoor nieuwe linken gevonden kunnen worden, toch?

Kleinzoon... hahaha, wat aardig... ben zelf grootvader, al gedraag ik me niet zo,... groet Roy

[willy]

Over Kwan-Shi-Yin en Kwan-Yin

Evenals Avalokitesvara heeft Kwan-Shi-Yin verschillende transformaties ondergaan, doch het is onjuist hem een moderne uitvinding van de Noordelijke Buddhisten te noemen, daar hij onder een andere benaming van de vroegste tijden af bekend was. De Geheime Leer onderwijst, dat “Hij, die bij de Hernieuwing het eerst zal verschijnen, vóór de Re-absorptie (pralaya) het laatst zal komen”. Zoo zijn de logoi van alle volken, van den Vedischen Visvakarmâ der Mysteriën tot den Zaligmaker der tegenwoordige beschaafde naties, het “Woord”, dat “in den beginne” (of het ontwaken der krachtgevende vermogens der Natuur) met het “Eene Volstrekte” was.

Geboren uit Vuur en Water, vóór deze afzonderlijke elementen werden, was Het de “Maker” (de boetseerder of vormer) van alle dingen; “zonder hem is niets gemaakt, dat gemaakt is”; “in wien het leven was, en het leven was het licht der menschen”, en die ten slotte, zooals steeds geschiedde, de Alpha en de Omega der geopenbaarde Natuur kan worden genoemd. “De groote Draak der Wijsheid wordt uit Vuur en Water geboren, en in Vuur en Water zal alles met hem weder opgaan”. (Fa-Hwa-King).

Daar deze Bodhisattva van het begin tot het einde van een Manvantara “elken vorm, dien hij verkiest”, heet aan te nemen, hoewel zijn bijzondere geboortedag (herdenkingsdag) volgens den Kin-kwang-ming-King (“Lichtende Sûtra van Gouden Licht”) in de tweede maand op den negentienden dag en die van “Maitreya Buddha” in de eerste maand op den eersten dag wordt gevierd, zijn beiden toch één. Hij zal als Maitreya Buddha, de laatste van de Avatars en Buddha's, in het zevende Ras verschijnen. Dit geloof en deze verwachting zijn in het Oosten algemeen. Maar in het Kali yug, de thans heerschende, intens materialistische eeuw van Duisternis, de “Zwarte Eeuw”, zal nooit een nieuwe Zaligmaker der Menschheid kunnen verschijnen. Het Kali yug is “l'Age d'Or” (!) slechts in de mystieke geschriften van enkele Fransche pseudo-Occultisten. (703. Zie La Mission des Juifs).

Het ritueel in de exoterische vereering van deze godheid berustte alzoo op magie. De Mantra's werden alle aan speciale door de priesters geheim gehouden boeken ontleend en elke heet een magische uitwerking te hebben, daar de declamator of lezer alleen door ze te zeggen een geheime kracht uitzendt, die onmiddellijke gevolgen heeft. Kwan-Shi-Yin is Avalokitesvara, en beiden zijn vormen van het zevende Universeele Beginsel; terwijl deze godheid in zijn hoogste metaphysisch karakter al de Planeetgeesten, Dhyâni Chohans, synthetisch samenvat. Hij is de “Zelf-geopenbaarde”; kortom, de “Zoon des Vaders”. Met zeven draken bekroond, staat boven zijn beeld de inscriptie Pu-Tsi-K'iun-ling, “de universeele Zaligmaker van alle levende wezens”.

Natuurlijk geeft het archaïsch deel der Stanza's hem een heel anderen naam, maar Kwan-Yin is een volmaakt aequivalent. In een tempel van P'u-to, het heilige eiland van de Buddhisten in China, wordt Kwan-Shi-Yin drijvende op een zwarten watervogel (Kâla-Hansa) afgebeeld. Over de hoofden van stervelingen giet hij het levens-elixir uit, dat in zijn val in een der voornaamste Dhyâni-Buddha's verandert — den Regent van een ster, de “Ster der Verlossing”. In zijn derde transformatie is Kwan-Yin de bezielende geest of genius van het Water. In China ziet men in den Dalai-Lama een incarnatie van Kwan-Shi-Yin, die in zijn derde verschijning op aarde een Bodhisattva was, terwijl de Teshu Lama een incarnatie van Amitâbha Buddha of Gautama is.

Wij mogen hier in 't voorbijgaan opmerken, dat een schrijver inderdaad een kranke verbeelding moet hebben om, zooals de auteurs van China Revealed (Mc Clatchie) en Phallicism overal phallus-dienst te ontdekken. De eerste ontdekt “de oude phallische goden, voorgesteld onder twee duidelijke symbolen — de Khien of Yang die het membrum virile is, en de Khwân of Yin, het pudendum muliebre”.(704. Zie Phallicism, blz. 273.)

Dit schijnt te vreemder, omdat Kwan-Shi-Yin (Avalokitešvara) en Kwan-Yin nu behalve de beschermgoden van de Buddhistische asceten, de Yogi's van Tibet, ook de goden der kuischheid zijn en in hun esoterische beteekenis zelfs niet dat, wat de vertolking van Rhys Davids' Buddhism aanduidt : (705. Blz. 202.) “De naam Avalokitešvara . . . beteekent : de Heer, “die uit den hooge neerziet”. Evenmin is Kwan-Shi-Yin “de Geest der Buddha's, tegenwoordig in de Kerk”. De letterlijke beteekenis is “de Heer, die gezien wordt” en in één opzicht, “het goddelijk ZELF, waargenomen door het Zelf” (het menschelijke) — het Atman of zevende beginsel, opgegaan in het Universeele, geschouwd door of het voorwerp van schouw van Buddhi, het zesde beginsel of de goddelijke Ziel in den mensch. In een nog hoogeren zin is Avalokitešvara = Kwan-Shi-Yin, als het zevende Universeele beginsel bedoeld, de Logos, waargenomen door de Universeele Buddhi — of Ziel, als het synthetisch aggregaat van de Dhyâni-Buddha's; en hij is niet de “Geest van Buddha, tegenwoordig in de Kerk”, doch de alomtegenwoordige universeele Geest, geopenbaard in den tempel van den Kosmos of de Natuur.

Deze Oriëntalistische etymologie van Kwan en Yin staat op één lijn met die van “Yoginî”, volgens Hargrave Jennings, “een Sanskrit woord, in de dialecten als Yogi of Zogie [!] uitgesproken, en aequivalent aan Sena en juist hetzelfde als Duti of Dutica — i. e. een heilige tempel-hetaere, als Yoni of Sacti vereerd”. (706. Blz. 60.) “De boeken der goede zeden” in Indië “bevelen een goede huisvrouw het gezelschap te mijden van Yogini of vrouwen, die als Sakti werden vereerd . . . onder geloovigen van een zeer losbandig karakter.” Na deze verklaring behoeft ons niets meer te verbazen. De belachelijke nonsens over “Budh”, als een naam “die niet slechts de zon als bron der voortbrenging maar ook het mannelijk orgaan beteekent” (707. Round Towers of Ireland, aangehaald door Hargrave Jennings in Phallicism, blz. 246.) dwingt ons dus nauwelijks een glimlach af.

Max Muller zegt in zijn False Analogies dat “de beroemdste Sinoloog van zijn tijd, Abel Rémusat”, staande houdt, dat de drie syllaben I Hi Wei (in het veertiende hoofdstuk van den Tao-te-king) Je-ho-vah aanduidden; (708. Science of Religion, p. 332.) en Vader Amyot “is overtuigd, dat de drie personen der Drieëenheid te herkennen zijn” in hetzelfde werk. En waarom Abel Rémusat niet, en Hargrave Jennings wel? Iedere geleerde zal de dwaasheid inzien in Budh, “de verlichte” en “de ontwaakte” een “phallisch symbool” te willen ontdekken.

Kwan-Shi-Yin is derhalve “de Zoon”, mystiek “identiek met zijn Vader”, of de Logos — het woord. Stanza III noemt hem de “Wijsheiddraak”, daar al de Logoi van alle oude godsdienststelsels met slangen in verband staan en er door verzinnebeeld worden.

In Oud-Egypte stelde men de God Nahbkun, “hij, die de dubbelgangers vereenigt”, (het astrale licht, dat door zijn dubbele physiologische en geestelijke kracht het goddelijk menschelijke weer met zijn zuiver goddelijke Monade, het prototype “in hemel” of Natuur, verbindt) voor als een slang op menschenbeenen, met of zonder armen.

Het was het embleem van de wederopstanding der Natuur, van Christus (bij de Ophieten), en van Jehovah als de koperen slang, die hen genas, die haar aanzagen, ook bij de Tempeliers was de slang een embleem van Christus (zie den graad der Tempeliers in de Vrijmetselarij). Knuph (ook Khum) of de wereldziel, zegt Champollion, (709. Panthéon, tekst 3.) “wordt onder andere als een groote slang op menschenbeenen afgebeeld; dit reptiel, het embleem van den goeden genius en den wezenlijken Agatho-daimon, heeft soms een baard”.



Een gnostisch sieraad met Chnoubis of Chorzar, de god met de leeuwenkop, de Grieks-Romeinse variant van Kema-atef, de kosmische slang en kosmokrator uit de Thebaanse scheppingsmythen.

Kem-atef
Hij die zijn tijd volbracht heeft, duidt op een slang die vereenzelvigd wordt met Amon van Karnak. Hieraan beantwoordt vermoedelijk de Griekse vorm Knêph.

Dit heilige dier blijkt dus identiek met de slang der Ophieten; het komt voor op een groot aantal gegraveerde steenen, Gnostieke of Basilidiaansche gemmen genoemd. Deze slang verschijnt met verschillende koppen (menschelijke en dierlijke), maar in haar gemmen is steeds de naam XNOYBI∑ (Chnoubis) gesneden. Het symbool is identiek aan hem, die volgens Jamblichos en Champollion “de eerste der hemelsche goden” werd genoemd, de Grieksche god Hermes of Mercurius, aan welken god Hermes Trismegistos de uitvinding van en de eerste inwijding der menschen in de magie toeschrijft; en Mercurius is Budh, Wijsheid, Verlichting of “Her-ontwaken” in de goddelijke Wetenschap.

Ten slotte : Kwan-Shi-Yin en Kwan-Yin zijn de twee aspecten (mannelijk en vrouwelijk) van hetzelfde beginsel in Kosmos, Natuur en Mensch, van goddelijke wijsheid en intelligentie. Zij zijn de “Christos-Sophia” der mystieke Gnostici — de Logos en zijn Sakti. In hun verlangen uitdrukking te geven aan enkele mysteriën, die de profaan nooit geheel verstaan zou, kozen de Ouden, wetende dat het menschelijk geheugen niets kan bewaren zonder een uitwendig symbool, de (voor ons) dikwijls lachwekkende beelden der Kwan-Yins om den mensch aan zijn oorsprong en zijn innerlijke natuur te herinneren. Den onpartijdigen beoordeelaar zullen echter de Madonna's met crinolines en de Christussen met witte glacé handschoenen veel dwazer lijken dan de Kwan-Shi-Yin en Kwan-Yin in hun drakenkleed. Het subjectieve is door het objectieve moeilijk uit te drukken. Als dus de symbolische formule tracht te kenschetsen wat boven het wetenschappelijk denken en even dikwijls ver boven ons verstand gaat, dan moet zij in een of anderen vorm dat intellect te boven gaan, wil zij niet uit de menschelijke herinnering verdwijnen.

H. P. Blavatsky : De geheime leer, boek II, blz. 526-530.

De spelling is verouderd en of de gegevens nog juist zijn, Roy, laat mij weten wat er fout kan zijn. (Dank U)

[RoyJava]

In een tempel van P'u-to, het heilige eiland van de Buddhisten in China, wordt Kwan-Shi-Yin drijvende op een zwarten watervogel (Kâla-Hansa) afgebeeld. Over de hoofden van stervelingen giet hij het levens-elixir uit, dat in zijn val in een der voornaamste Dhyâni-Buddha's verandert — den Regent van een ster, de “Ster der Verlossing”.

Toch heerlijk dat Madame Blavatsky schreef over P'u-to, tijdens het Boeddhisme bekend als het mystieke Potalaka, beschreven in de Bhoeddavatamsaka Sutra. Mystiek, daar het P'u-to eiland een "pil kende, die onsterfelijkheid creërde". Het zou de tijd geweest zijn dat het alchemisme opkwam en de Godin Quan Yin een der leidende functies had in dit gebeuren. Het was bekend dat "P'u-to en Potalaka" in je hoofd zaten, en pas veel later zou het eiland P'u-to als de geografische lokatie aangeduid zijn geworden ... waar de Boddhisattva Quan Yin werd vereerd. Fantasie of niet, als overlevering heeft deze aardig weten te overleven, groet Roy

[RoyJava]

N E R D!

[els]

Sorry Roy, ik heb een beetje last van porn spammers, zoals iedereen intussen wel heeft gezien. Ik heb het bericht nu verwijderd. Ik weet niet hoe ik eraf moet komen, heb een paar probleempjes.

Doe geen moeite erop te reageren, het zijn spambots.
Maar ik ga mijn best doen er vanaf te komen.

[RoyJava]

Kan je idd niets aan doen Els,... spam, bah
En dat beeld is idd Avalokiteshvara... een zeer geliefde godheid in het Boeddhisme, juist daar hij/zij een directe link vormt met Quan Yin... ff de link erbij (voor een volgende keer)

[Serapion]

Hallo!

Ik hoop dat er geen bezwaren zijn, dat ik dit oude onderwerp herbeleef?

Ik ben zelf nogal gefascineerd door de mysteriecultus rond Isis, zoals die tijdens het Romeinse Rijk over grote delen van het Middellandse Zeegebied, het Midden Oosten en delen van Europa verspreidde (vooral dus ook voor dat laatste).

Vaak wordt aangenomen dat de Mariacultus beïnvloed werd door deze Isiscultus vanwege de voorstelling "Moeder met Kind". Dat valt natuurlijk niet te ontkennen, maar ook andere heidense godinnen werden met kinderen voorgesteld. Het is nu eenmaal inherent aan een modergodheid, dat ze een schenkster en voedster van kinderen is. De gelijkenis tussen Isis en Maria zou ik eerder zoeken in de functie van "Stella Maris", Beschermster van de Zee. En zo kom ik nu eigenlijk bij Vrouwe Quan Yin.

Ik ben blij dat Isis hier al vernoemd werd. Ik wil geheel geen proposities naar voren schuiven. Dat er een directe band tussen Isis en Quan Yin zou zijn, wil ik geheel niet beweren. Maar wel dat het me gerechtvaardigd lijkt beide godheden op basis van hun functie van beschermster van zeelieden en Godin van het Mededogen (ook van Isis werd gezegd dat haar mededogen geen grenzen kende, cf. Maria). Echt veel over Quanyin heb ik nog niet gelezen, slechts in mijn mythologieboeken en beetje op internet. De Isiscultus was voor velen ook een methode om een stoïcijns of epicuristisch leven te leiden, en ook Plutarchos verbond filosofie, mystiek en de Isiscultus tot een geheel. Ik persoonlijk ben eerder epicurist maar sympathiseer ook met de leer van de Verlichte uit het Oosten. In Isis-Maria de "Westerse" evenknie van de Boeddhistisch-Oosterse Quan Yin te zien... daar bestaat toch wel reden voor.

Een vierde Sterre der Zee is de Afrikaanse en Zuid-Amerikaanse Yemaya/Yemanja.

Misschien is dit de foute plek voor deze bijdrage, ik weet het niet.

Met vriendelijke groeten
Serapion

[Stardust]

Voor mij zijn het allemaal uitingen van het moederarchetype dat overal en in vele culturen vergelijkbare voorstellingen oproept in de geest.
Zelfs als het niet aannemelijk lijkt dat er geen vroegere "kruisbestuiving" heeft plaatsgevonden.
Het is niet altijd te herleiden welke vorm uit een andere is voortgekomen, maar de lijn is overduidelijk in de symbolen aanwezig.
Erger is als men oorzaak en gevolg om gaat draaien om de enige juiste versie naar voren te schuiven in een duidelijk later tijdperk.
De vergelijking van Isis met Maria gaat ver, want Maria wordt evenals Isis wel met een blauwe sterrenmantel afgebeeld, de voet op de slang en de halve Maan.
"Ik zal U de kop vermorzelen", de mythe uit Genesis (die bijna een op een is gekopieerd.)
Maar het wijst uiteraard naar het sterrenbeeld.

Inderdaad, Stella Maris, of Sterre der Zee, of bittere/zoute zee,(tranen/smart).
Dat zout moet je wel met een korreltje nemen, want het verwijst ook naar het vruchtwater en eb en vloed. (Maan)
Zoals de vrouwelijke archetypen naar bronnen, water, meren enz. wijzen. Het zijn oerbeelden.
Het kind op de schoot of op de arm (altijd links). (Isis/ Horus) ook zoon/ minnaar. Maria werd wel als de donkerhuidige schoonheid gepresenteerd (de Sulamitische).
Aangezien ongeveer alles uit Babylon en Mesopotamië is overgenomen is het niet vreemd dat ze hun godenvoorstellingen mee sleepten.
Er bestaan nog veel meer parallellen. Ik ga er dan ook vanuit dat Maria een voortzetting was van Isis. (In het Christelijke geloof is niet veel origineels te vinden).
De paganistische moedergodin is in zelfs het hart van het Vaticaan te vinden, waar de oude heiligdommen deels nog bestaan of waar op de goden een ander etiketje op is geplakt.
Zo is Petrus eigenlijk een voorstelling van Jupiter. Maar wie in de kunst Jupiter/Jove/Zeus ziet met stralenkrans (zonnegod) en Thétis aan de voeten denkt onmiddellijk aan Jezus en Maria.
Zo zijn er talrijke voorstellingen in het verleden te vinden waar nu een ander kaartje aanhangt. (De goden zijn niet verdwenen, maar alleen van naam veranderd)

Toen de eerste zendelingen in het verre Oosten Quan Jin zagen, dachten ze dat het land al gekerstend was.
Ik zeg weleens, ze breken de oude tempels af maar bouwen met dezelfde stenen nieuwe.

[Serapion]

He, die laatste zin moet ik onthouden.

De vraag "Wie was de originele: Isis, Yemanja of Quan Yin?", die stel ik mezelf absoluut niet en vind ik ook belachelijk, omdat het er niet aan toe doet. Voor mij althans. 't Is juist leuk om te zien, dat mensen uit alle windstreken de zelfde moederarchetypes hebben, zoals je zegt. En te ontkennen dat Maria de erfgename van Isis zou zijn, mja, dat zou kortzichtig zijn, maar in het internet lees ik zelf op christelijke sites steeds hetzelfde.
En die slang, ja! Ik ben niet zo bijbelvast, maar steeds wanneer ik in Antwerpen op haast alle gevels die mooie O.L.V.'s zie (om de Lange Wapper koest te houden) met aan hun voeten de slang, dan moet ik altijd aan het door Robert Graves' gereconstrueerde pelasgische scheppingsverhaal denken, waarin de Godin van alle Dingen, Eurynome, de kop van haar gemaal, de Slang-God Ophion, onder haar hiel verpletterd omdat deze zichzelf de schepper van de wereld noemde (terwijl ze dat samen waren).

Om bij Quan Yin te blijven.. ik heb het helaas enkel van het internet (wikipedia... ) maar blijkbaar gebruikten christenen tijdens een periode waarin het christendom in Japan verboden was, beelden van Quan Yin om stiekem toch Maria te kunnen aanbidden. Indien dit waar is (...wikipedia...) zou de cirkel rond zijn: eerst aanbidden heidenen onder het mom van Maria de oude godinnen en daarna aanbidden Oosterse christenen onder het mom van Quan Yin de Heilige Maagd, die eigenlijk zelf de christelijke variëteit van de heidense godin was ^^.

Achja.

[Serapion]

(Jongens toch... het moet "verplettert" zijn in die zin!!! Sorry, in het vervolg lees ik mijn bijdragen vooraleer ik ze post... door dat prefixje ver- dacht ik aan een voltooid deelwoord, vandaar die lelijke dt-fout... en "dezelfde" hadden in één woord geschreven moeten zijn in deze context... irritant!)

[Stardust]

Het was "handig" om de "heidense" goden en godinnen onder valse vlag te integreren in het christendom.
Zodoende konden mensen hun feestjes blijven vieren of beelden aanbidden, terwijl ze tegelijk de kerk binnengelokt werden, waar men alleen op macht en geld uit was.
Het scharen onder een noemer van de monotheïstische god was niets anders dan het centraliseren van de macht die door de (ahum) "Almachtige" persoonlijk was uitverkoren.
Daarbij geholpen door vervalste akten die de kerk het recht verleende koningen en keizers te kronen (of de kroonkurk te lozen).

Voor mij maakt het ook weinig uit wie de meest originele versie was, ik kijk liever naar de ontwikkeling van de symbolen.
Dat bevrijd je vooral van gepolariseerde, starre opvattingen op basis van "overtuigingen" omdat men de zaken letterlijk neemt.
In de oudheid kende men eigenlijk weinig abstracties en daarom werd het wel in een parabel of mythe gegoten.
Daarom kun je een aantal zaken ook niet een op een vertalen naar de huidige begrippen.
Bovendien is er flink geknoeid met de meest story's, om het laten we zeggen, passend te krijgen.

Quan Jin draagt vele kenmerken van de zachtmoedige godin die ook aan Maria worden toegedicht.
Het vrouwelijk archetype is echter niet altijd even vriendelijk. Dus het is al verkeerd om ook daarin het uitsluitend goede te zoeken.
Alle archetypen reiken van de diepste duisternis tot in het hoogste licht (bewustzijn).
Daarom hebben ze ook zonder uitzondering hun tegenpolen.

Om die tegenstelling uit te drukken werden er pendanten uitgevonden.
Zo is ook het oeroude beeld van de regeneratie dat in het Hindoeïsme als eeuwigdurende copulatie werd gebeeldhouwd bij de "heidenen" door een godenpaar weergegeven.
Vreemd dus dat het christendom alleen maar een mannetjesgod bezat. Maar dat klopt ook niet, want Jahwe/Baäl had ook zijn tegenspeelster in de vorm van de Sjechina.
Die is echter onder het religieuze matje geveegd.
Maria als moedergodin is een 50 jaar geleden wat laat ten hemel opgenomen. Wat een verhoging van de vrouwelijke status inhield.

Allemaal gebazel uiteraard, want menselijke constructies.
Eigenlijk waren de heidenen veel completer in hun denkbeelden, waar de seksualiteit nog in ere werd gehouden.
Terecht ook, want de symboliek van de beide seksen vindt je ook over de hele wereld terug als de heilige scheppende krachten. (zuilen van de Sjechina/Astarte enz.)
Ook in het Christendom, al weten ze dat al lang niet meer.

Maar het is heel belangrijk om de vrouwelijke symboliek en de godinnen terug te vinden, al was het maar om je te bevrijden van die dorre aseksuele dogma's.
Heel boeiend om daarover de geschiedenis door te spitten.
De geschiedenis is eeuwenlang vervalst om de mannetjes maar aan de macht te krijgen of houden.
Typisch was dan vooral hun angst voor de vrouw waaromheen nog steeds heel veel bijgeloof leeft.
Wat inhoudt, dat ze haar geheime macht nog altijd bezit en een ervan is wel het baren van leven.
Daarom werd ze dan ook terecht als godin geëerd, waar dan ook.
De concurrentie van het scheppen was nu precies te oorzaak van de vervloeking.
De katharen kenden de Demiurg, een lagere godheid die ons aan het bestaan ketende met de voortplanting.

De slang heeft een zeer uitgebreide geschiedenis die ook nauw verwant is met de draak.
Zo kennen we de Nous Sapiens of de wijze slang (was hij ook in het mythische Paradijs)
De slang wordt vaak als fallisch gedacht, maar de heidense godin vereerde de slang vooral om zijn vermogen tot regeneratie.
Daarom "sprak" de slang ook terecht over het eeuwige leven. Het is de ourobouros (ook in de alchemie)
De draak heeft een vergelijkbare betekenis. De slang wordt met en zonder vleugels uitgebeeld net als de draak.
Naast de betekenis als sterrenbeeld was het ook een komeet en daarmee een God of demon.
Het samengaan van een geboorte met een vallende ster was een teken voor iets bijzonders.
Dan werd er b.v. een godenzoon geboren of was het een omen.

Het pootje op de slang houdt wellicht in dat de "godin"de scheppende regenererende krachten onder de duim heeft.
Ook het symbool van de Maan die de vier fasen kent is puur vrouwelijk.

Wel aardig is dat de Zon in de oudheid vrouwelijk werd gedacht en juist de Maan mannelijk.
Het christendom heeft die sekse omgekeerd omdat het een (geïmporteerde) Zonnegod moest worden.
Verder werd de Maan door de Islamieten vereerd ook al weten de meesten dat niet eens.
Overigens ook bij de Joden met hun Maankalenders.
Soms komt mij dat een tikje schizofreen voor omdat men zo blind is voor de symbolen.
Tja en dan weer terug naar het verre Oosten, het land van de "rijzende Zon", of het "morgenland" en het bewustzijn dat nauw samenhangt met het daglicht.

[Serapion]

Het geslacht van de zon en de maan hing van de taalgroep af. In de Germaanse en Baltische Mythologieën had je zonnegodinnen (Sol/Sunna en Saule) en mannelijke maangoden (Mani en Menulis). Bij de Grieken en Romeinen mannelijke zonnegoden (Helios, Hyperion, Sol, Phoebus Apollo) en vrouwelijke maangodinnen (Selene, Luna, Artemis/Diana, Lucifera). Vaak dus gewoon omdat het woord voor zon of maan in die talen ofwel mannelijk ofwel vrouwelijk was (Fr. le soleil, la lune en Dt. die Sonne, der Mond). In het Nabije Oosten was zowel de zonne- ald de maangodheid vaak mannelijk (Phrygische Men, Mesopotamische Sin en Shamash, Egyptische Ra en Thoth). In Phoenicië had je dan weer de zonnegodin Shapash. Maar goed.

Ik zou zelfs zo ver gaan en een onderscheid maken tussen "vrouwelijkheid" enerzijds en "moederlijkheid" anderzijds. Zogezien belichamen Maria, Isis, Quan Yin en Yemaya eerder dat ene aspect van de "moederlijkheid" en niet het hele spectrum van het vrouw-zijn (vrouw-zijn en man-zijn.. zoveel verschillen zitten daar niet tussen). Men zou zelf een stap verder kunnen gaan en in hen de religieuze of spirituele equivalenten van de "Goede Fee" uit de sprookjes kunnen zien. Of is dat te onnozel?

Mijn hoofdbron over Isis (die van de mysteriecultus) vormt Apuleius' roman 'Metamorphosen'. In deze serene en strenge mysteriecultus vormt net haar "moederlijkheid" het centrum van haar verering. Het is natuurlijk maar één aspect van de algodin, dus Plutarchus' zienswijze om Isis (en Osiris en Seth-Typhon) eerder als 'Daimones' (geesten) dan als goden te zien, daar zit ergens wel iets in. Maar goed, dat brengt ons heel ver van het eigenlijke thema.

Ik vind gewoon de gelijkenissen tussen Quan Yin, Isis-Maria en Yemaya grandioos fascinerend, en het soort serene moedercultus van Isis-Maria spreekt mij wel aan.

In de geschiedkunde is het weliswaar een beetje not-done om wilde speculaties te doen van "wat zou er gebeurt zijn als..." maar ik kan me wel voorstellen dat, indien het christendom niet staatsgodsdienst was geworden (of indien het tolerant was gebleven tegenover andere cultussen), dat het Isiacisme, dat deels ook als voertuig voor stoïcische en eventueel ook epicuristische leerstelsels diende, op grond van de grote gelijkenis met Avalokitesvara/Quan Yin (denk ook aan de zeevaart), ook als 'voertuig' had kunnen dienen voor het boeddhisme in Europa. Maar dat is slechts een speculatie.

[Stardust]

Zoals we hier op dit forum wel kunnen lezen is het vrouwelijke archetype zeer, zeer oud en de beeltenissen reiken tot in de oertijd terug.
Zeker een 30.000 tot 40.000 jaar voor onze jaartelling.
Het vrouwelijke archetype omvat alle voorstellingen en uitingen van de vrouw.
Dat de vergelijking met de goede fee niet te ver gezocht is lijkt mij duidelijk, want ook de mannelijke god wordt als een soort Sinterklaas gedacht.
De algoede fee is een vrouwelijke pendant van de algoede god. Dat god helemaal niet zo goed is wil men niet zien.
In het Oosten denkt men heel anders en zijn de tegenstellingen zelfs op straat zichtbaar als tegenpolen.
Het is een pantheon, dat klopt, maar dat was in de antieke wereld ook zo.
Dat men er een monotheïsme van bakte heeft alleen maar te maken met politiek en macht.
Het is ook een misleiding, want ook in de bijbel kwamen oorspronkelijk tientallen verschillende goden voor (iets van een 70).

De goede fee is de lichte kant van het archetype, de heks is de andere.
Er bestaat een boekje "de Hoer en de heilige". (Maria van Magdalena voldoet aan dat beeld)
Er bestaan ook mooie teksten die een lofzang op het vrouwelijke archetype bezingen waarin gnostisch beide kanten aan het licht komen.
Ze wordt gekend en geëerd onder duizend namen en verschijningen.
Net zoiets als Joseph Campbells "De Held met de duizend gezichten". Waarin uiteraard het Heldenarchetype wordt belicht.
Maar dat soort vergelijkingen bestaan er ook over de vrouw als oerbeeld.
Het Hooglied bijvoorbeeld is pure mystiek maar tegelijk erotiek.
Het gaat ook niet alleen om het vrouwelijke/moederlijke, want de afbeeldingen uit het Hindoeïsme lijken soms meer op porno.
Eros werd ook bij ons hoog vereerd en nog steeds, want Cupido is in feite Eros en dat bedoel ik letterlijk,
zoals de afbeeldingen die zelfs tot in de Sixtijnse kapel zijn aangebracht, reken maar dat Michelangelo in een deuk gelegen heeft.
Zijn weergave van Adam en vooral Eva met de appel laat aan verbeelding niets te wensen over voor wie goed kijkt.

Goed en kwaad zijn de tegenstellingen in sprookjes, maar hier dus ook de goede fee versus de heks.
Zoals je in de godenwereld de duivel had als tegenhanger van de sprookjesgod en vader.
Dat deze licht vertoornde god zelf in de duivel veranderen kon ontgaat de meesten.
Het dualisme in het godsbeeld is tegenwoordig weggeradeerd of wat verbleekt, maar ze roepen de toornige god wel op als er oorlog moet worden gevoerd, waarbij de Almachtige in een boze bui moet raken door een of andere belediging of taboe. Ht is niet zo lang geleden dat hel en verdoemenis de mensen doodsangsten moest aanjagen.
Hij was alleen vriendelijk voor wie in het stof lag voor zijn grootheid, maar anders strafte hij met harde hand. Want wie hij liefheeft kastijd hij, (vreemde liefde, tenzij hij MS praktiseerde).
De goede Fee is vaak een duidelijke collaborateur van de boze Heks, want ze stuurt wel aan op confrontaties en keert haar lichte kant pas toe als de beproeving ten einde is.

Quan Yin zou zeker een draagster kunnen zijn van een andere religie maar hebben we Maria al niet?
Het ophangen aan godenvoorstellingen is eeuwenoud maar de kracht van het boeddhisme ligt denk ik ook in het vrij zijn van godenprojecties.
Toch leeft ook daar de behoefte aan een goede god of godin die in ouderlijke termen over ons waakt in een virtuele hemel.
Religie is een angstbezwering tegen de wisselvalligheiden van het leven.
De I Tjing laat duidelijk zien dat alles zijn tegenpolen heeft en niets blijvend is.
Dat is een veel completer beeld dan de eenzijdigheid van een algoede god of fee.
Maria wordt inderdaad als een soort goede fee beleefd.
Om het werkzaam te krijgen moest ze dus vrij zijn van lusten en eeuwig maagd blijven net als Isis overigens en een lijst aan andere godinnen.
Ook Jezus moest absoluut vrij van zonden zijn want anders kon hij geen verlosser worden.
Deze mythes moeten voorkomen dat duistere projecties het lichtende voorbeeld vertroebelen.
Stel je voor dat deze ook woedend konden worden? Dan ben je dus niet meer veilig.

In het Boeddhisme of Confusianisme gaat het meer om een evenwicht en aansluiting bij het Al of Tao in harmonie.
Begrippen als schuldgevoel, zonde en schaamte zijn daar een soort onvolkomenheid die veel minder belastend is als in het westen.
In Tibet leeft men blijkbaar vrij van zulke theologisch/moralistische onzin, zoals zelfs de Dalai Lama beschrijft in zijn biografie.

Wie in de "heilige" boeken leest kan toch niet ontkomen aan de wisselwerking van goed en kwaad die de ene keer door de duivel en de andere keer door god of Allah worden uitgevoerd.
In het verleden zijn godsdienstoorlogen gevoerd dat bewijst wel hoe duaal het denken kan zijn als men maar een kant van het verhaal wil lezen.
Het ontkennen van de schaduw veroorzaakt immers een projectie op de vermeende tegenstander. Dus het schizofrene godsbeeld staat daarmee midden in de wereld.
Ook heden nog, want onder Bush werd de Axis of Evil in het midden oosten geprojecteerd omdat hij de duivel niet in zichzelf herkende.

Aangezien het boeddhisme in principe een vreedzame ideologie is zou het een mooie tegenhanger vormen voor de zwaar belaste religies die met veel bloedvergieten aan de macht zijn gekomen.
De menselijk aard kennende betwijfel ik of er iets zou veranderen.
Een Tibetaanse monnik vergeleek het westen terecht met het land/bardo van de hongerige geesten. Een grote bek en bolle buik maar een dun halsje, zodat ze al wat ze begeerden niet konden doorslikken.
Je zou dat de geldscheppers of machtigen op deze wereld wel toewensen.

[Serapion]

"Quan Yin zou zeker een draagster kunnen zijn van een andere religie maar hebben we Maria al niet?"

Ik wilde eigenlijk meer stellen dat Isis-Maria in Europa de rol van Quan Yin als Bodhisattva zou kunnen overnemen, in een meer Europees gekleurde variant van het boeddhisme. Daarbij zou aan de leer van de Boeddha geen afbreuk gedaan worden, want ook in Azië waren de Bodhisattva's, als ik het goed heb, een latere toevoeging van het volksgeloof en hadden de bodhisattva's hun antecedenten in lokale godheden.

Het is niet zo dat ik iets tegen de aziatische kunstvormen heb ofzo, maar ik kan me inbeelden dat ze bij veel mensen een drempelvrees zouden kunnen veroorzaken. Een meer regionaal gekleurd boeddhisme, met dus Europese goden als Isis-Maria en Herakles/Thor om de functies van respectievelijk QuanYin en Vajrapani te vervullen.

[Stardust]

Nou ja dan zou je precies willen wat de kerk altijd heeft geprobeerd om de heidense goden en gebruiken te kerstenen.
Veel mensen zullen zeker een drempelvrees hebben tegen onbekende oosterse goden of invloeden.
Maar er is toch ook een heel grote stroming zoekenden die het beslist niet meer in de kerkelijke leer kunnen vinden.
Boeddhisme kent geen godsbeeld maar in het volksgebruik zie je beslist godenverering.
Het zou mooi zijn als we van die voorgeprogrammeerde voorstellingen afkomen die in dogma's zijn verpakt.
Een boeddhist zal van Boeddha dromen, een Christen van Jezus en een Islamiet wellicht van de profeet, alhoewel het verboden is daar een voorstelling van te vormen.
Maar het zijn uitingen van een archetypische symboliek die slechts bij benadering iets kan weergeven van het religieuze of mystieke c.q. transcendente aspect van de geest.
Daarom gaan alle voorstellingen mank en geen ervan kan ooit volledig zijn.
Wat mij betreft is het een bevrijding om alle valse voorstellingen overboord te gooien.
Het gaat ook niet om het aanbidden of vereren van beelden maar om de integratie van invloeden binnen de geest die verrijkend zijn.
Ze zeggen immers terecht: "je bent al Boeddha, ook al weet je dat nog niet".
Precies hetzelfde staat ergens in de bijbel: "Gij zijt goden, nochtans zult ge als mensen sterven".
Karin Armstorng heeft het ergens over een godvormig gat in haar geest.
Het is een blinde vlek die we niet eens kunnen benoemen omdat het godscomplex alles overstijgt.
Dat godscomplex is namelijk ook een archetype.
Zouden mensen zaken niet zo star en concreet opvatten en meer psychologisch inzicht bezitten of zoeken dan vallen vele vooroordelen weg.
Maar de mens is van nature lui en laat zich het liefst leiden door zeer geleerde fantasten die het evenmin weten en hun eigen agenda volgen.
Want wie weet spreekt niet en wie spreekt weet niet.
Want het is onuitspreekbaar.
Ieder is op weg naar de top, maar elk volgens een andere weg.
Bij de een staat er een Boeddha als wegwijzer en voor de ander een Jezus of zoiets, of een goeroe (met giro).
Maar je kunt die weg alleen maar gaan en je moet het zelf uitzoeken, want niemand, hoe verlicht ook, kan het je zeggen.
Ik noem het Zelfrealisatie.
De leer is een soort kruk die je wegwerpt als je het doel bereikt hebt.
Maar velen denken dat hun kruk de waarheid is.