Stardust schreef:Logos is per definitie een verkeerd vertaald begrip en is niet te verwarren met een persoon zelfs niet in geestelijke zin.
De Logica komt tot bewustzijn in de denkende mens.
Logos is vanuit het Hebreeuws zowel scheppingdaad als woord.
Dus dat klopt dan al niet. Het woord is het middel om van de logica als begrip bewust te worden.
En de daad komt voort uit een bemiddeling van het lichaam in eenheid met de Geest van de mens.
Dus Logos als het woord op te vatten klopt niet maar is gehanteerd om de suprematie van het Patriarchale denken te steunen. Zeer ten onrechte overigens.
Dat is jouw interpretatie. De Logos wordt zich bewust in het denken door middel van het woord.
De boekenstapel die met een Tsunami aan woorden bijeen is geschreven zegt letterlijk niets over God, wel over het godsbeeld maar dat is een puur antropomorfe opvatting.
De mens is naar het beeld van God, beter: een primitievere vorm van de microwezens.
Thomas van Aquino meende na een religieuze ervaring dat alles wat hij geschreven had pulp was. Bernardus van Clairveaux zei werp alle boeken weg en de natuur zal je alles leren.
De natuur leert niks, alleen de Geest doet dat, de Geest van het denken, die als onbewuste Logica ook in de natuur aanwezig is, maar alleen door de geest in de mens begrepen kan worden.
Het woord is dan ook beter en oorspronglijker te begrijpen als beeld of denkbeeld. Logos is een niet te vertalen begrip en zou beter het Tao of het Al kunnen heten.
De Logica is door Hegel begrepen als een systeem van tegendeligheid van begrippen, die in hun tegendeligheid tevens een eenheid vormen.
Zoals de eenheid van Zijn en Niets in het Worden.
DE EENHEID VAN ZIJN EN NIETS.
Hegel begint zijn dialectiek met de eenheid van Zijn en Niets, want het abstracte Zijn is eigenlijk helemaal: ......NIETS... !!, en omgekeerd: .... het Niets IS.... !!
En als omslag van Niets naar Zijn zou je die dialectiek van Hegel als de verklaring van het ontstaan van het heelal kunnen beschouwen, omdat het Niets een in zichzelf tegenstrijdig begrip is, want het Niets IS... !!
"Eerst" was er alleen maar Niets, maar omdat het niets ook IS, daarom ontstaat uit het Niets ook het Zijn.
Maar dat wil niet zeggen dat het heelal er eens niet geweest zou zijn, want deze logica is eeuwig geldend, het moet daarom iets zijn dat altijd weer opnieuw plaats heeft.
Of juist omdat Niets en Zijn een eenheid zijn kan er nooit alleen maar Niets bestaan hebben.
Kortom: het heelal is eeuwig.
De eenheid van zijn en niets is het worden.
nadere uitleg
Niet het ZIJN van dit of dat, bv het ZIJN van een boek of een begrip of een idee of een mens, maar het abstracte ZIJN als zodanig, dus zonder enige verdere INHOUD, dat ZIJN is helemaal ....... NIETS.
Maar het NIETS andersom is IETS ( anders zouden we het niet kunnen denken ), dwz het NIETS IS.
Dat "IETS" wat het NIETS IS, is hetzelfde als het abstracte ZIJN, want dat NIETS is nog geen concreet IETS, maar een abstract IETS en dat is het ZIJN.
De eenheid van ZIJN en NIETS openbaart zich in het verdwijnen, want dat is een overgang van ZIJN naar NIETS................maar ook in het verschijnen, want dat is een overgang van NIETS in ZIJN.
Die twee: verdwijnen en verschijnen gaan samen in het WORDEN, want worden is een verschijnen en verdwijnen in ene.
Er is ook nog een andere eenheid van ZIJN en NIETS en dat is het IETS als een bepaalde vorm, dus beperkte vorm van het ZIJN, dus een ZIJN met NIETS erin.
, 
