Wat de rest betreft, ik twijfelde steeds om bepaalde dingen te zeggen omdat het afleidt van de Kentauren, en omdat ik ook het idee krijg dat ik dan míjn opvattingen er steeds doordruk, en zo afleidt van jouw onderwerp. Maar je werpt wel voortdurend dingen op waar ik toch op wil reageren, dus ik zat erover te denken om het maar in een aparte topic te zeggen.
Maar nu je toch zegt dat je je hier niet helemaal thuisvoelt, doe ik het toch maar even hier. Het is jammer van het kentauren-onderwerp, want dat is wel helemaal ondergesneeuwd.
Aphros (schuim) is ONGETWIJFELD afkomstig van het Griekse Apo (van iets weg) en Roe of Reo (werkwoord = stromen).
Het punt waarover ik struikel is dat hier een systematische denkfout wordt gemaakt. Hier wordt namelijk een Grieks woord etymologisch herleid, en natuurlijk zul je daarvoor een resultaat vinden. Maar waar het om gaat is dat wordt onderzocht of de naam Aphrodite dit etymologische pad volgt. En er is geen enkel bewijs voor dat er ooit binnen het Griekse taalgebied een godin heeft bestaan met iets van 'apo' en 'roe' in de naam, van wie de naam netjes volgens de etymologische regels is geëvolueerd tot 'Aphrodite'.
Ik ben wel op de hoogte van de etymologische regels, en verdiep me ook regelmatig in de etymologie van een term. Maar het probleem bij de Griekse interpretatie van Griekse godennamen is dat mensen al hebben vastgesteld dat die godennamen Grieks van oorsprong zijn, en negeren dat de namen mogelijk uit een ander cultuurgebied afkomstig zijn en op de een of andere manier in de Griekse cultuur zijn gekomen en vervolgens vergriekst.
Er zijn blijkbaar meer wegen om naar Rome te komen. Aphrodite vertoont veel overeenkomsten met Semitische godinnen (zelfs terug te voeren tot de Soemerische Inanna), en ook is er verwantschap met Hathor. Waarom zouden wel de mythen zich in de loop der tijden hebben verspreid, maar niet de namen? En die verspreiding van namen of titels volgt niet de systematiek van de etymologie. Er konden bijvoorbeeld fouten worden gemaakt bij de (mondelinge) overzetting naar andere talen. Mensen waren helemaal niet in staat de klanken te kunnen begrijpen van alle talen, dus ze maakten er wat van. Bovendien werd de betekenis omgezet naar de eigen taal, zodat het toch begrijpelijk was. Natuurlijk lijkt het dan of de naam afkomstig is uit de eigen taal, maar hij is gewoon door een molen gegaan.
Een etymologische afleiding vanuit het Grieks leidt dus automatisch tot een systematische fout, en heel vaak tot een resultaat dat op niets berust, omdat de Griekse uitkomst al van tevoren is aangenomen. Maar de Grieken máákten het Grieks.
Ik vind etymologie heel interessant, maar precies om deze reden ging ik me steeds meer irriteren aan de vaak potsierlijke Griekse afleidingen van woorden. Neem bijv. de naam Europa: die is op zoveel manieren Grieks vertaald, zoals 'breed gezicht'. Maar de werkelijkheid is dat de mythe over Europa een Semitische herkomst heeft, en ook haar naam, net als die van haar broer Kadmos, moet dan ook vanuit het Semitisch worden begrepen. Europa komt van het Semitisch (even breed gesteld) 'ehreb', wat 'westen' of 'avond' betekent, en Kadmos komt van een semitisch woord voor oosten of zonsopgang (qadmu). Dit even samengevat Semitisch genoemd.
Het verhaal van de stier is terug te voeren op de hoofdgod El, die notabene 'toru' heet, 'stier'. Zeus is hier gelijkgesteld aan de god El. Het meest verwante verhaal is teruggevonden in Ugarit. In de Griekse mythe zijn Europa en Kadmos zelfs familie van de koning Phoenix. Dat maakt alles nog niet tot 'feit', maar het maakt wel dat ik niet vasthoud aan het idee van een Griekse herkomst.
Dus waarom zou iemand nog proberen de naam Grieks te verklaren? Persoonlijk schort ik die Griekse verklaringen op en kijk ik ook naar andere mogelijkheden. Ik hoef helemaal niets te bewijzen, maar ik kijk wel naar alle mogelijkheden, en schuif die niet bij voorbaat aan de kant.
Wat de analogie (parallellen) betreft; in de archeologie is deze methode alleen echt bruikbaar indien er een directe relatie is tussen de culturen, zowel in ruimte als tijd. We kunnen niet zondermeer de mythologie van de Inka’s bijvoorbeeld vergelijken met die van de Grieken. Er is geen direct verband tussen deze twee.
Het verband is de overeenkomst in mythen. Die kun je wel degelijk naast elkaar leggen, waarom niet?
Het is heel simpel om te wijzen naar de overeenkomst in verhalen in drie werelddelen over krijgers in volle wapenrustig die worden geboren uit het hoofd van hun moeder, en gaan beginnen deel te nemen aan een strijd. Gewoon dóen.
Ook zijn er belangrijke overeenkomsten in de uitvinding van het zaaigoed en cultiveren van de gewassen. Natuurlijk zijn er mensen die beweren dat dit overal op de wereld op hetzelfde moment, onafhankelijk van elkaar gebeurde, omdat de mens hier evolutionair gezien gewoon aan toe was. Maar ik vind dat een beetje morfogenetischeveldenachtig. Volgens mij gebeurde dat overal op de wereld omdat die volken een culturele achtergrond gemeen hadden, en de basiskennis hiervoor al bezaten. Ook het feit dat overal dezelfde vreemde zaaimythologie en kalenders bestaan wijzen op iets gemeenschappelijks.
Ik kom met geen enkele conclusie over wát er dan gemeenschappelijk zou zijn, maar ik wil me ook niet laten intimideren door bevooroordeelde mensen die mij vertellen dat ik die mythen niet naast elkaar mag leggen, en die mij 'holistisch' noemen, alleen maar omdat ik wijs op parallelle verhalen die over de hele wereld verspreid zijn.
Ik ben dus enige jaren geleden geïrriteerd geraakt door al die aannames, die voor mijn gevoel verstarrend werken, dus ik ben begonnen met een andere aanpak. Ik ben gewoon begonnen met het naast elkaar leggen van alle mythen en verhalen, en leg die weer naast de werkelijke geschiedenis, archeologie, etymologie etc., zonder er verder conclusies aan te verbinden. En dat wil ik een aantal jaren volhouden, in elk geval tot deze website is ingevuld. Dus ik heb nog wel even te gaan.
Mijn doel is niet om dingen te bewijzen, maar gewoon om te zien wat er naar voren komt als ik dit procédé lang genoeg volhoudt. En inderdaad komen er wel eens dingen naar voren, waar ik me dan in vastbijt, zoals mijn zoektocht naar de herkomst van de joodse identiteit en grote delen van de bijbel in de Egyptische geschiedenis. Maar in het algemeen noem ik mezelf vooral een 'verzamelaar'. Daar is helemaal niets holistisch van te maken, en ik schoot dan ook in de lach toen ik las wat je zei.
Had aanvankelijk spijt dat ik me bij dit forum ingeschreven had, mijn intentie was zielsverwanten te ontmoeten, mensen met dezelfde passie als ik heb; mythologie. Ik kwam er echter achter dat, alhoewel anderen deze passie wel degelijk delen, de overtuigingen ten aanzien van de verklaringen sterk uiteenlopen. Ik was daarin wel wat teleurgesteld, ik had gehoopt iemand te vinden die mee kon gaan in mijn gedachtegang.
Mijn passie is natuurlijk wel mythologie, maar ik heb een andere insteek. Jij zoekt mensen die jouw fascinatie voor de etymologie en de Griekse taal en cultuur delen. Maar het forum loopt helemaal niet voldoende om zulke mensen tegen te komen. Ik heb geprobeerd me een beetje in jou in te leven, maar dat lukt natuurlijk niet, want ik denk op mijn eigen manier, en ik heb mijn eigen achtergrond. Ik ken ook het Grieks niet, en moet me dus tevreden stellen door dingen bij elkaar te sprokkelen.
Ik vind het ook wel jammer dat je je hier je ei niet kwijt kan.
Ik gun het je natuurlijk wel als je je eigen pad volgt, en ik wilde je niet ontmoedigen om je op je eigen manier in de ontwikkeling van de Griekse goden te verdiepen. Het is alleen dat je mij holistisch noemt waardoor ik toch maar probeer uit te leggen waarom dat voor mij niet (meer) voldoet. Ik ben eigenlijk ook heel erg benieuwd hoe jij hier over een jaar of twintig tegenover staat, als je al die tijd hebt geprobeerd om de namen uit het Grieks af te leiden.
Dat is natuurlijk vragen om ellende, dus de centauren bleken niet tegen de drank te kunnen en gingen achter de lapithenvrouwen aan. Op de afbeelding hier probeert er eentje Laodameia te versieren, maar zij of in elk geval haar man Peirithous verzet zich, en zo begint dan die kentauromachie.
, maar ik ben er te erg door gefascineerd en kan het gewoon niet laten ligen, zelfs niet als iedereen me afschrijft.
