Cherubijn verzorgt de levensboom. In haar handen heeft ze bloemen, waarschijnlijk lotussen. Ivoor, 9e eeuw v.o.j., plaat van het bed van koning Hazael van Damascus.
Cherubijnen. Cherubim, enkelvoud cherub. Dit woord komt van het Hebreeuwse K'rubh, dat zou samenhangen met het Akkadische Karibu, een boodschapper die de gebeden van de mensen overbrengt naar de goden. In de christelijke godsdienst zijn cherubijnen de engelen die na de serafijnen de hoogste rangorde vertegenwoordigden. Met de derde groep, de throni, staan zij in de hemel het dichtst bij god. Cherubijnen kennen een mannelijke en een vrouwelijke vorm. Volgens bepaalde aanwijzingen zouden ze van oorsprong vrouwelijk zijn, en werden geassocieerd met de godin Ashera. Op de oudste afbeeldingen fungeren ze vaak als wachter. Ook is regelmatig te zien hoe vrouwelijke en mannelijke cherubijnen de levensboom verzorgen. Op de ivoren plaat van het bed van koning Hazael van Damascus is een vrouwelijke cherubijn te zien die haar armen beschermend over de boom uitstrekt. Deze gestalte vertoont grote overeenkomst met die van de Egyptische bewaaksters van de doden, het viertal Isis, Neith, Nephtys en Selket. Zij worden bijvoorbeeld met identiek uitgestrekte vleugels afgebeeld op elk van de vier hoeken van graftombes. Ook op een 9e-eeuwse, Assyrische afbeelding uit het paleis van Assyrnasirpal II staan vrouwelijke gevleugelde bewaaksters van de levensboom afgebeeld. Deze afbeeldingen zouden ten grondslag kunnen liggen aan de Hebreeuwse. In hun handen dragen zij de ankh, het levensteken.
In Genesis 3:24 plaatste god twee cherubijnen ten oosten van de Hof van Eden om de levensboom te bewaken; hier stonden zij tussen mens en goden in, aan de zijde van de opkomende zon. Ook zijn in de tempel van Jeruzalem op de ark des verbonds, in het Heilige der Heiligen cherubijnen geplaatst. Het is bekend dat het om een mannelijke en een vrouwelijke cherubijn in een seksuele omhelzing gaat omdat ze door de Romeinen uit de tempel werden verwijderd en bespot vanwege de ontuchtige houding. In een tekst uit de derde eeuw staat dat deze cherubijnen de 'liefde tussen man en vrouw' uitbeeldden.
Ivoren plaat uit het paleis van koning Ahab, 870 v.o.j.
Barbara Walker vermeldt dat de Hebreeuwse kerubh goddelijke dieren zijn met de vleugels van een adelaar, de voeten van een leeuw, het hoofd van een stier en de staart van een slang, te vergelijken met de griffioen. Bij elkaar vormen zij de tekens van de seizoenen, die elk worden gereflecteerd in een dier, dat wil zeggen het sterrenbeeld dat op dat moment aan de hemel verschijnt. Deze indeling wordt nu nog gereflecteerd in de sterrenbeelden van de dierenriem. Het verwijst naar de Babylonische oorsprong van de engelen, die aanvankelijk de boodschappers waren die de macht overdroegen aan de sterren die heersten over een bepaald seizoen.
De cherubijnen zijn misschien verwant aan de mu-karribim, 'maanpriesters' of 'bloedverwanten', van Sheba, de wachters van het altaar van de maangodin bij Marib (Yemen). Deze konden soms de vorm van een vogel aannemen.© nissaba.nl Deze pagina is 8696 keer bekeken
|
| KenmerkenEtymologie: Krubh, Karibu: boodschapper
Functies: bescherming, bemiddelaar, engel
Lexicon: ark des verbonds, heilige der heiligen
Attributen: levensboom, vleugels
Landen/volken: Assyrië, Joden
Streek/gebied: ,
Oude pagina's
Kijk hier voor uitgebreide zoekmogelijkheden.
lexicon
kalenderdagen
mythische plaatsen
hemellichamen
attributen
functies
goden
archeologische lokaties, tempels etc.
landen
steden
|
Beer (Demeter) Hoi Els mag i k wee
Els (Bellona) Hallo Lou, er zijn n
lou (Bellona) goed uitgelegd :duim
Els (Diana) PS, de achterzijde v
Els (Diana) Hallo Gretha, bedank
Gretha/Beer (Diana) "Haar belangrijkste
Els (Diana) Hee Gretha, zeker ma
Gretha (Diana) Hoi Els Mag ik weer
Marleen (Artemis) Dit heeft mij erg ge